احوال افغانستان و تاجيكستان و ازبكستان

[00343179]

   فرهنگ هزارگی

شفقناافغانستان – دیروز روز فرهنگ هزارگی بود و هزاره‌ها در سراسر جهان از این روز تجلیل کردند.

فرهنگ هزارگی مجموعه‌ای از آداب، رفتار، هنجار، اعتقادات و سنت‌های اند که در تعامل و تقابل با پدیده‌های پیرامون آن در سالیان متمادی شکل گرفته اند و اکنون به عنوان هویت فرهنگی هزارگی به نمایش می‌رود.

تاریخ هزاره‌ها در افغانستان با خون، خاکستر و نسل کشی گره خورده اند و اگر گفته شود که هزاره‌های که تا اینجا رسیده اند، از میان دریای خون و خاکستر عبور کرده اند، مبالغه نیست.

امیر عبدالرحمن به قول مرحوم فیض محمد کاتب هزاره در جلد سوم سراج التواریخ، چهار صد هزار خانوار هزاره را نابود کرد که اگر حد میانگین جمعیت هر خانواده را چهار نفر حساب کنیم، یک میلیون و شش‌صد هزار جمعیت هزاره توسط امیر نابود شده است.

هزاره ها از بسیاری مناطق حاصلخیز مجبور به کوچ اجباری شدند و خود در درون و بیرون افغانستان گم و گور شدند.

هزاران دختر، پسر و زن جوان هزاره در بازار‌های برده فروشی قندهار، جلال‌آباد و پل یک پیسگی کابل مثل بز، مرغ و گوسفند به فروش رفتند و بدینسان یک قوم برای سال‌های متمادی تحقیر شدند که نشانه‌های آن هنوز هم از مناسبات سیاسی و اجتماعی رخت بر نبسته است.
هزاران زن و دختر جوان هزاره به کنیزی رفتند، مادر شدند و در میان اقوام دیگر گم و گور شدند.

از همین رو بسیاری از پشتون‌ها یک رگ هزارگی دارند اما به ندرت جرات کرده اند که به این وابستگی ژینتیکی اعتراف کنند.

چند سال قبل در کابل که با مرحوم سلیمان لایق نشست و برخواست دوستانه داشتم، یک روز با کمال صداقت گفت که مادر بزرگش یک کنیز هزاره بود.

پس از آن شهامت ارادت من به ایشان چند برابر شد. مرحوم اکرم عثمان نیز از یک کنیز هزارگی به دنیا آمده بود اما هیچ گاهی نتوانست این شهامت را برخود هموار کند و بگوید که مادرش یک کنیز هزاره بود.

جنرال گل‌نبی احمدزی که چند سال قبل قومندان گارنیزون کابل بود، نیز نسب مادری اش به یک کنیز هزاره می‌رسد اما او هیچ گاهی نتوانست به این وابستگی اعتراف کند و همین‌گونه خیلی کسانی دیگر.

من در پاره چنار پاکستان با تعداد قابل توجهی از پشتون‌های توری برخوردم که نسب مادری شان به کنیزان هزاره می رسید.

بردگی هزاره ها رسما توسط امان الله خان لغو گردید و بعد از آن انسان هزاره بصورت رسمی خرید و فروش نشد.
هزاره‌ها اما به رغم تحمل این فشار سنگین و خونین، زنده ماندند، سخت‌ترین و شاقه‌ترین کارها را انجام دادند، در شهرهای افغانستان در گاراج‌های نمناک زندگی کردند، تحقیر و توهین‌های بی‌شمار را تحمل کردند، مادران هزاره در خانه‌های ثروتمندان اقوام دیگر، لباس شستند، از اطفال شان نگهداری کردند، پاک‌کاری کردند، مردان هزاره اغلب در بازارهای کابل جوالیگری کردند، بار بردند و بار کشیدند اما هیچ گاهی دست به سرقت و دزدی نبردند و دست به تگدی دارز نکردند.

تاریخ معاصر افغانستان، از امیر عبدالرحمن تا کودتای حزب دموکراتیک، تاریخ نابودی، تحقیر و اهانت هزاره‌ها است.

هزاره‌های که در کابل آمدند و فرزندان شان که در کابل بزرگ شدند، بار سنگینی از تحقیر و اهانت را بر شانه‌های خود حمل کردند.

در کابل به هزاره ها موش‌خور می‌گفتند، پوچوق می‌گفتند، آپه می‌گفتند و اگر هزاره ای اندکی فیشن می‌کرد، به او می‌گفتند هزاره و چاکلیت!

من در سالهای آموزش ابتدایی در مکتب سردار جانخان کابل، معلمی داشتم که دخترخانم شیک و بلند بالا بود و به شاگردان هزاره پوچوق می‌گفت. من در برابر این رفتار او سخت عقده گرفتم و روزی مار مرده ای را به صد زحمت در میان دستکولش گذاشتم.
هرچند که در چهل سال پسین تحولات شگرفی مناسبات سیاسی و اجتماعی را در افغانستان دچار تحول کرده است، هزاره ها اما هنوز همشان اجتماعی اقوام دیگر نشده اند. هزاره ها هنوز در معرض تبعیض بی‌رحمانه قرار دارند که نسل کشی‌های سال‌های اخیر از این واقعیت تلخ سخن می‌گویند.
در کنار این سختی‌ها و دشواری‌ها اما هزاره ها دست از تلاش و تکاپو بر نداشتند، درس خواندند، با سواد شدند، صاحب هنر و اندیشه شدند و فرهنگ هزارگی را جان بخشیدند. فرهنگ هزارگی بر بنیاد تعامل، تساهل، مدارا، آفرینش تخیل و تولید هنر و اندیشه قوام یافته است که خود سبب دگردیسی قابل توجه در ساختار الگوهای رفتاری هزاره ها شده است.

فرهنگ هزارگی اما در عرصه تعاملات سیاسی به پختگی نرسیده است و به همین دلیل است که هزاره ها هنوز سیاسی نشده اند. هرچند که رخدادهای خونین سال‌های پسین هزاره ها را تکان داده است، این تکانه‌ها اما هنوز نتواسته اند هزاره‌ها را در مسیر منسجم سیاسی‌اندیشی قرار داده و امکان رهایی آنان را از چنبره تبعیض، ستم‌ورزی و کوچک‌اندیشی فراهم کنند. به همین دلیل است که هزاره ها شاعران، هنرمندان، نویسندگان، سینماگران و ورزش‌کاران موفق دارند اما سیاست‌مدار موفق نه!.

فرهنگ هزارگی اما آهسته و پیوسته مسیر رشد و بالندگی را می‌پیماید و بدون شک بستر تولید و ترویج ژانرهای ارجمند فرهنگی خواهد گردید.
هادی میران

https://af.shafaqna.com/FA/454890

[00343179]

ادامه   نسل‌کشی شیعیان هزاره‌ در افغانستان
؛رئیس موسسه مین‌روبی هلوتراست: «مهاجمان در بغلان کارکنان هزاره را جدا و با خونسردی به قتل رساندند»

موسسه مین‌روبی هلوتراست می‌گوید حمله دیشب به کارکنان این موسسه "قتل عمد" بوده است. امروز، یک کانال تلگرامی به زبان عربی منسوب به گروه دولت اسلامی شاخه خراسان (داعش) این حمله را برعهده گرفته است.

شب گذشته، در حمله مهاجمان ناشناس "نقاب پوش" ۱۰ کارمند یک موسسه مین‌روبی را در بغلان افغانستان کشتند و ۱۶ تن دیگر زخمی شدند.

جیمز کوان، رئیس اجرایی این نهاد در مصاحبه با خلیل نوری خبرنگار بی‌بی‌سی در کابل گفت آنچه دیشب اتفاق افتاد "قتل عمد" بوده، گروهی از مردان مسلح به اردوگاه ما آمدند و "افراد هزاره را جدا کرده و به قتل رساندند. ما انتظار چنین چیزی را نداشتیم."

آقای کوان به شبکه ۴ رادیو بی‌بی‌سی نیز گفته که مهاجمان "با خونسردی" کارکنان این موسسه را کشته‌اند. آقای کوان از افسران ارشد ارتش بریتانیا بوده است.

در کلیپی که پلیس بغلان نشر کرده، نیز یکی از نجات یافتگان این حمله گفته که افراد مسلح پیش از تیراندازی از آنها پرسیدند که کسی از آنها از قوم هزاره است.

هزاره‌ها، سومین گروه بزرگ قومی در افغانستان است که در سال‌های اخیر، به ویژه در منطقه عمدتا هزاره نشین غرب کابل هدف حملات هدفمند قرار گرفته اند.



در روزهای اخیر، شماری از افغان‌ها با هشتگ "نسل‌‌کشی هزاره‌ها" (StopHazaraGenocide #) طوفان توییتری به راه انداختند که ترند توییتر در افغانستان و شماری از کشورها شد.

آقای کوان در پاسخ به این سوال که این حمله کار کی بوده، گفت:

"اجازه بدهید چند فکت را برایتان بگویم اول اینکه طالبان مسولیت شان را رد کرده اند، دوم اینکه طالبان محلی به کمک ما شتافتند و آنانی که این حمله را انجام داده اند، هویت‌شان را افشا نکردند و به محلی فرار کردند که در کنترل طالبان نیست. نمی‌دانم کی این حمله را انجام داده و شک من این است که کار طالبان نبوده است."

دولت افغانستان این حمله را به طالبان نسبت داده اما سخنگویان طالبان حمله را "محکوم" کرده و گفته اند که روابط "عادی" با سازمان‌های غیر دولتی دارند.

آقای کوان می‌گوید وضعیت برخی از زخمی‌ها وخیم است.



او می‌گوید اگر این حمله تکرار شود، بر فعالیت کار مین روبی این موسسه خیریه تاثیر خواهد گذاشت.

"آرزوی ما اینست که کار مان را ادامه بدهیم و ما افغانستان را ترک نکنیم مگر این که وضعیت بسیار وخیم شود. ما از سال ۱۹۸۸ در افغانستان بوده ایم. خوب می‌دانیم که چگونه این کشور را کمک کنیم. ما بحران‌های جدی را شاهد بوده ایم و امیدوارم کارمان ادامه یابد."

او افزود که نیروهای ناتو و امریکا افغانستان را ترک می‌کنند، نیاز است تا حمایت از کمک‌های بشردوستانه و توسعه‌ای ادامه یابد. تقاضای من از جامعه جهانی این است که از کار مان حمایت کنند.

ما پیش از این که نیروهای بین المللی در سال ۲۰۰۱ بیایند در افغانستان حضور داشتیم. ما در زمان حاکمیت طالبان کار کردیم و به این باور هستیم که پس از ترک نیروهای خارجی نیز کار خواهیم کرد.

آقای کوان می‌گوید اکثریت سه هزار کارمند من انگلیسی نیستند، افغان هستند. ۲۹۹۵ کارمند من افغان هستند.


https://www.bbc.com/persian/afghanistan-57416232.amp

كجايند سباه قدس همبيمان با طالبان و فاطميون افغان؟؟
افغانستان بر سوريه اولويت دارد = جند كشور انورتر رفه اى اما حفاظت مردم خودت را رها كرده اي؟!؟
حتى اكر طالبان نبوده اما جنايتكاران هركه بوده افغاني بشتون بوده
وحسبنا الله ونعم الوكيل 

[00343179]

جنایات جدید طالبان در ولایت شیعه نشین دایکندی

جنایات جدید طالبان در ولایت شیعه نشین دایکندی
منابع محلی در ولایت شیعه نشین دایکندی می‌گویند، طالبان در شهرستان پاتوی این ولایت، خانه‌ها و خرمن‌های کشاورزی مردم را به آتش کشیدند.


به گزارش «شیعه نیوز»، منابع محلی در ولایت شیعه نشین دایکندی می‌گویند، طالبان در شهرستان پاتوی این ولایت، خانه‌ها و خرمن‌های کشاورزی مردم را به آتش کشیدند.

غیرت علی جواهری؛ عضو شورای ولایتی دایکندی می گوید که طالبان بعد از ورود به منطقه سرتگاب شهرستان پاتو، اقدام غارت دارایی مردم کرده‌اند.

او می‌گوید، جنگجویان طالبان دست به آتش‌زدن خانه‌ها و خرمن گندم وعلوفه‌های مردم کرده‌اند.

جواهری می‌گوید، طالبان جنایت زمین سوخنه را مرتکب شدند.

این عضو شورای ولایتی استان دایکندی می‌گوید، لازم است حکومت جهت محار و جلوگیری از ویرانی بیشتر منطقه توسط طالبان اقدام فوری وعاجل نماید.

مسئولان امنیتی تاکنون در این زمینه چیزی نگفته‌اند.

جنگجویان طالبان از یک هفته به این‌سو حملات شدیدی را در شهرستان پاتو به راه انداخته‌اند.

دایکندی از ولایت‌هایی شیعه نشین افغانستان است که گروه طالبان در برخی از نقاط مرزی آن فعالیت دارند و باعث اخلال امنیت در این ولایت می‌شود.

تصاویر زیر مردم بی دفاع این منطقه را نشان می دهد که از رعب و وحشت طالبان به سوی مناطق دور دست در بیابان ها در حال فرار می باشند.




https://www.shia-news.com/fa/news/257076

شیعیان هزاره و آینده صلح در افغانستان؛ ملازهی در گفت‌وگو با شفقنا: خروج آمریکا و ناتو فضا را برای حملات بیشتر به شیعیان باز کرده است/ احتمال تقسیم افغانستان به دو بخش شمالی و جنوبی در صورت بروز جنگ داخلی

شفقنا افغانستان- شیعیان هزاره در افغانستان بیش از یک قرن است که مورد خشونت، تبعید اجباری و حملات تروریستی قرار می گیرند. در آخرین جنایتی که علیه این گروه از شیعیان اعمال شد منجر به کشته و زخمی شدن ده ها تن از دخترکان معصوم و بیگناهی شد که به جرم رفتن بر سر کلاس مورد هجوم وحشیانه گروه های تروریستی قرار گرفتند. البته این آخرین حمله تروریستی علیه شیعیان هزاره نبود و به نظر می رسد پس از خروج نظامیان آمریکایی و قدرت گیری طالبان در این کشور اوضاع افغانستان بیش از پیش مبهم و غبارآلود شود. اینکه در آینده وضعیت این مردمان و دیگر گروه ها و قومیت های افغانستان چه خواهد شد را با آقای پیرمحمد ملازهی، کارشناس ایرانی مسائل افغانستان به بحث و تبادل نظر نشستیم.

متن گفت وگوی خبرنگار شفقنا آینده با پیرمحمد ملازهی را می خوانید:

_ بحث ترورها و کشتارهای جمعی شیعیان هزاره در افغانستان شدت پیدا کرده است. آیا این مساله به خروج نظامیان آمریکایی از این کشور و قدرت گرفتن طالبان مرتبط است یا این نسل کشی سابقه ای دیرینه دارد؟

اگر از منظر تاریخی نگاه کنیم، کشتار شیعیان هزاره به دوران حکومت امیر عبدالرحمان خان بر می گردد. در آن زمان انگیزه اصلی این بود که برخی از سران طوایف و خوانین شیعه مذهب حاکمیت را به رسمیت نمی شناختند و نوعی خودمختاری در مناطق شیعه نشین دیده می شد. انگیزه اصلی عبدالرحمان خان در حمله به این مناطق حذف مخالفان خود و تصرف سرزمین های مرغوب کشاورزی بود که در پوشش یک روحانی که شیعه را خارج از اسلام معرفی کرد و جهاد را برای امیر عبدالرحمان خان واجب دانست، حمله شد و در آن زمان کشتار وسیعی صورت گرفت و مهاجرت های گسترده هزار ها به کویته صورت گرفت و امروز جمعیت بالایی در آن جا وجود دارد. این وقایع در یک قرن پیش رخ داد. در آن زمان هم همین مشکل در مقصد وجود داشت و آنجا هم تعداد بالایی از شیعیان کشته شدند. بخشی از شیعیان به ایران آمدند و جذب شدند و به نوعی تغییر قومیت دادند و تحت عنوان خاوریان در مشهد ساکن شدند و عده ای هنوز هم خود را به عنوان هزاره معرفی می کنند، ولی عمدتا قومیت تیموری و خاوری در شرق ایران و در مناطق خراسان و سیستان و بلوچستان از بازماندگان آن جریان هستند.

در شرایط کنونی نیروهای داعش و نیرو های افراطی برای بدست آوردن جایگاهی برای خود به مساله شدت بخشیدن بر تضادهای قومی و مذهبی روی آورده اند تا بتوان در آن منطقه جنگ شیعه و سنی به راه انداخت. درست مثل چیزی است که در عراق و سوریه پیگیری کردند و در پاکستان پیگیری می کنند. خط فکری جریان خلافت مثل داعش وجود دارد که به دنبال این هستند که از فضای موجود بهره ببرند چون آمریکایی ها خارج شده اند و شیعیان در موضع ضعف قرار دارند و حملات انتحاری و کشتار های هدفمند به نوعی معادله قدرت را به زیان شیعیان رقم می زند. بخصوص که در قانون اساسی جدید افغانستان، مذهب شیعه به عنوان مذهب رسمی وارد شده است و این برای آن جریان افراطی قابل قبول نیست. از این منظر خروج آمریکاییها و ناتو فضا را برای حملات بیشتر به شیعیان باز کرده است. البته من فکر می کنم این کشتارها تنها مخصوص شیعه نیست و هر کسی با آن جریان افراط و طالبان و حکومت اسلامی آنها مخالف باشد چه شیعه و چه سنی و چه روحانی تفاوتی برایش نمی کند ولی در مورد شیعیان نمود بیشتری دارد و طرحی خطرناک است.

_ ترکیب جمعیتی و قومی و مذهبی افغانستان چگونه است؟

در افغانستان ۵۴ قومیت بزرگ و کوچک و ۴ قومیت اصلی وجود دارد

در افغانستان ۵۴ قومیت بزرگ و کوچک وجود دارد که تداوم قومیت های کشور های همجوار هستند. مثلا ازبک ها تداوم قومیت ازبک از کشور ازبکستان هستند. تاجیک ها تداوم قومیت تاجیک از کشور تاجیکستان است. ایغورها تداوم سینک یانگ چین هستند. قرقیزها تداوم قرقیزستانی ها هستند. در این سو فارس ها تداوم ایران و ترکمن ها تداوم ترکمن ها هستند. در جنوب غرب افغانستان اقوام بلوچ هستند و در آن سو پشتون ها تداوم پشتون های پاکستان هستند. در این فضا ۵۴ قومیت بزرگ و کوچک وجود دارد ولی افغانستان ۴ قومیت اصلی دارد؛ یکی قومیت پشتون است که اکثریت جمعیت را دارد. پشتون ها ادعا دارند بالای ۵۰% از جمعیت کشور را در اختیار دارند ولی دیگران ۴۳ تا ۴۷ درصد را دارند. قومیت تاجیک در رتبه بعدی است که ۳۸ درصد جمعیت را در اختیار دارد و بعد هزاره ها با ۲۵% جمعیت هستند و بعد ترک زبان ها هستند که ازبک ها بیشترین جمعیت را دارند. ولی بیشتر قومیت های کوچک، ترک زبان ها هستند که ادامه قومیت های مناطق آسیای مرکزی هستند.

_ ترکیب مذهبی در حال حاضر به چه صورت است؟

اکثریت سنی مذهب و حنفیه هستند و ۲۰ تا ۲۵ درصد شیعه هستند.

_ در مورد قدرت گرفتن طالبان آیا می توان در سیاست آینده افغانستان برای آنها جایگاهی متصور شد؟

طالبان هم از طریق سیاسی و هم نظامی در موضع قدرت قرار دارند

اگر طالبان راه حلی نظامی در پیش بگیرد افغانستان شاهد جنگی خطرناک و طولانی مدت خواهد بود

احتمال تقسیم افغانستان به دو بخش شمالی و جنوبی

طالبان هم از طریق سیاسی و هم از طریق نظامی در موضع قدرت قرار دارند. در چند روز اخیر طالبان ۷ تا ۸ شهرستان را به تصرف خود درآورده است. دو نگاه وجود دارد؛ یکی این نگاه که آیا مشکلات افغانستان از طریق سیاسی حل و فصل می شود؟ که مذاکرات دوحه و مسکو و سایر مذاکرات در این راستا است و بنا بر قاعده باید حکومتی ترکیبی از تمام اقوام به نسبت وضعیت سیاسی و جمعیتی آنها بوجود بیاید ولی اگر طالبان این راه حل را نپذیرند و به سراغ راه حل نظامی بروند این توان را دارند که امروز کابل را بگیرند. اتفاقی که می افتد این است که بقیه قومیت ها نیز دست به سلاح ببرند. امروز تاجیک ها دست به سلاح برده اند و مسلح می شوند. حزب جهاد اسلامی مسلح می شوند، ازبک ها در جنگ شرکت کرده اند و امروز با طالبان می جنگند. شیعه ها نیز این آمادگی را دارند که امروز سلاح به دست بگیرند چون جریان علیپور نیز وجود دارد و امروز سلاح به دست گرفته و آنجا خیزشی مردمی بوجود آمده است. اگر طالبان راه حلی نظامی در پیش بگیرد افغانستان شاهد جنگی خطرناک و طولانی مدت خواهد شد و در نهایت افغانستان به دو کشور شمالی و جنوبی تقسیم می شود که بخش شمالی آن تحت عنوان خراسان و بخش جنوبی آن تحت عنوان پشتونستان خواهد بود و این خطر احساس می شود.

_ نقش دولت های همسایه از جمله ایران و پاکستان چگونه است؟ آیا این دو کشور نقش سیاسی فعالی در قبال افغانستان ایفا کرده اند؟

راه حل سیاسی امکان پذیر نخواهد بود مگر اینکه همسایگان افغانستان نیز توافق کنند

مشکلات افغانستان سه سطح دارد

راه حل سیاسی امکان پذیر نخواهد بود مگر اینکه همسایگان افغانستان نیز توافق کنند، چون مشکلات افغانستان سه سطح دارد؛ اول اختلافات داخلی است که اختلافات قومی و مذهبی در درون جامعه است و دوم در عرصه سیاسی و قومی و مذهبی و انواع اختلافاتی که وجود دارد. سطح دوم رقابت کشور های منطقه است. رقابت با پاکستان و هند سیاسی و سرزمینی است و ایران و عربستان سعودی نیز رقابت های ایدئولوژیک دارند. رقابت هایی در سطح بالاتر نیز وجود دارد که بین چین و روسیه و آمریکا و اروپا است. برای صلح در افغانستان این سه سطح باید با هم به توافق برسند. اگر داخل به تفاهم نرسد امکان پذیر نخواهد بود. در مورد سطح منطقه و بین الملل نیز اگر به تفاهم نرسند امکان پذیر نخواهد بود. این سه سطح صلح در افغانستان را تضمین می کنند. باید توزیع قدرت نیز مورد توافق هر سه جریان قرار بگیرد.

_ آیا رسیدن به این توافق در مدت زمانی کوتاه قابل تصور است؟

کشورهای منطقه، بین المللی و وضعیت داخلی افغانستان باید در مورد صلح به تفاهم برسند

احتمال وجود دارد، اگر راه حل سیاسی در پیش گرفته شود این سه جریان می توانند موفق شوند. مثل بار اول که آمریکا طالبان را سرنگون کرد، سازمان ملل می تواند وضعیتی ایجاد کند و قدرت ایجاد شده را حمایت کند. هم کشور های منطقه و هم کشورهای بین المللی و هم وضعیت داخلی افغانستان باید در مورد صلح افغانستان به تفاهم برسند، راه حل سیاسی این است.

_ امروز کدام وضعیت برای افغانستان پیش بینی می شود؟ جنگ داخلی و تجزیه یا صلح؟

احتمالا طالبان در نهایت راه حل سیاسی را می پذیرد

فشار نظامی طالبان امروز برای کسب حداکثر امتیاز در مذاکرات پیش رو است

در این وضعیت پیش بینی بسیار سخت است ولی من فکر می کنم طالبان در نهایت راه حل سیاسی را می پذیرد چون فشاری که می آورند و سرزمین های بیشتری را تصاحب می کنند با این هدف نیست که کابل را بگیرند چون می دانند که گرفتن کابل شروع جنگ داخلی است و آنها به شکل کامل برنده جنگ داخلی نخواهند بود و برای سهم بیشتر در صخنه داخلی قدرت اینچنین فشار می آورند. امروز ۶۰ به ۴۰ را پذیرفته اند این را امریکایی ها و دولت افغانستان پذیرفته اند ولی طالبان بیشتر از ۶۰% قدرت را می خواهد و ۸۰ به ۲۰ را در نظر گرفته و فشار نظامی طالبان امروز برای کسب حداکثر امتیاز در مذاکرات پیش رو است.

_ آیا طالبان موفق می شود؟

به نظر من امکان دارد.

_ طالبان سال ها با عملیات نظامی از بین نرفته و تضعیف نشده این وضعیت در افغانستان قابل تشدید است؟

طالبان پشتوانه خوبی دارد، پشتون ها ۴۵ میلیون جمعیت دارند.

_ امروز طالبان از نظر اقتصادی چگونه تامین می شوند؟

طالبان منبع درآمد قوی دارند و تضعیف نمی شوند

افغانستان ۹۰ درصد تریاک دنیا را در هیلمند می کارد و از این طریق درآمد بالایی دارند. از طرفی کمک های خارجی قطر و عربستان و امارات را دریافت می کنند. از این رو منبع درآمد قوی دارند و تضعیف نمی شوند.

https://af.shafaqna.com/FA/458853

سکوت گورستانی جهان در برابر نسل‌کشی هزاره‌ها

از روز وقوع این فاجعه هولناک، خانواده های مصیبت زده بارها خواستار شناسایی این رویداد به عنوان نسل کشی شده و از جهان برای رسیدگی به این پرونده درخواست کمک کرده اند؛ اما درست مانند ضجه های زخمی های نوجوان روز فاجعه، این فریادهای دادخواهی هم ناشنیده باقی مانده است.

خانواده‌های قربانیان حمله بر مکتب سیدالشهدا در غرب کابل می‌گویند که با گذشت حدود یک و نیم ماه، هنوز عاملان این حمله شناسایی و بازداشت نشده‌اند. آنها تاکید می‌کنند که این پرونده باید از سوی نهادهای بین‌المللی مورد رسیدگی قرار بگیرد.

خانواده‌های قربانیان، روز پنج‌شنبه‌، 27 جوزا اعلام کردند که حمله بر مکتب سیدالشهدا به هدف بازداشتن دختران دانش‌آموز از حق آموزش و حیات انجام شده و مصداق بارز نسل‌کشی است. خانواده‌های قربانیان تاکید کردند که حکومت و سازمان ملل باید این حمله را به عنوان نسل‌کشی به رسمیت بشناسند.

در قطع‌نامه خانواده‌های قربانیان آمده‌است:‌ «حملات هدفمند علیه هزاره‌ها اخیرا شدت یافته‌است و برای جلوگیری از نسل‌کشی هدفمند این گروه قومی، نهادهای ملی حقوق بشر از جمله کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان و مجامع بین‌المللی چون سازمان ملل متحد، اتحادیه‌ اروپا و نهادهای جهانی مدافع حقوق بشر باید این نسل‌کشی را به‌رسمیت بشناسند.»

از روز وقوع این فاجعه هولناک، خانواده های مصیبت زده بارها خواستار شناسایی این رویداد به عنوان نسل کشی شده و از جهان برای رسیدگی به این پرونده درخواست کمک کرده اند؛ اما درست مانند ضجه های زخمی های نوجوان روز فاجعه، این فریادهای دادخواهی هم ناشنیده باقی مانده است.

این بی تردید درد و رنج ناشی از این ستم بزرگ و موارد پرشمار مشابه را مضاعف می سازد و بدتر از آن، جهانی را در جنایات عناصر خون آشام پشت این فجایع، شریک و سهیم می سازد.

با این حال، پژواک پرطنین این فریادها به مثابه بخشی از مبارزه تاریخی ما برای عدالت و انسانیت در دالان های پیچیده زمان خواهد پیچید و در حافظه تاریخ، ماندگار خواهد شد.

هیچکس نمی تواند عمق و ابعاد فاجعه ای به این عظمت را نادیده بگیرد؛ اینکه هزاره ها در افغانستان زیر شدیدترین رژيم های سرکوب و ستم قرار داشته اند. در گذشته‌ هایی نه چندان دور، عوامل دولتی، دستگاه های سلطنتی، شاهان استبدادپیشه، رهبران متعصب و تنگ اندیش و فاشیست و ارتش های مزدور و سرکوبگر، عاملان این بی عدالتی وقیح و ضد انسانی بوده اند؛ اما امروزه، هم دولت هم جریان های تروریستی و هم جهانی ساکت و بی مسئولیت در آن دخیل اند.

دولت فاسد و فاشیست نه تنها هیچ اقدامی برای رساندن صدای مردم خود به گوش جهان انجام نمی دهد؛ بلکه حتی از تدوین یک طرح امنیتی برای جلوگیری از وقوع فجایع بیشتر نیز ناتوان است و حتی گفته می شود که عمدا جلو تایید و تصویب طرح های پیشنهادی دیگران را نیز می گیرد و اجازه نمی دهد تا این جنگ یکجانبه و فاشیستی پایان یابد یا قربانیان نگونبخت هم حق دفاع از جان خود را به دست آورند.

دستگاه دیپلماسی کشور، نمایندگی های سیاسی افغانستان در پایتخت های مختلف جهان و فرستادگان کابل در سازمان های مهم بین المللی نیز در کنار دیگر مراجع جهانی در برابر فریادهای دادخواهانه بازماندگان قربانیان غرب کابل، سکوت مرگبار اختیار کرده اند.

این نشان می دهد که از نظر این دولت استبدادپیشه و فاشیست نیز هزاره ها حق زیست آزادانه در سرزمین خویش را ندارند و باید به دلیل تبار و اعتقادشان، بی رحمانه آماج سلاخی و ستم و سرکوب قرار بگیرند.

این ادامه همان سیاست دیرینه شاهان و سلاطین ستم‌کیش پشتون‌تبار است که با غصب ظالمانه قدرت، به هزاره ها حتی به عنوان شهروندان درجه چندم نیز اهمیت نمی دادند، مناطق هزاره نشین را عمدا در محرومیت و عقب ماندگی نگه می داشتند و با حمایت علنی، آگاهانه و سیستماتیک از کوچی های غاصب و مهاجم، هزاره ها را وادار به کوچ اجباری از سرزمین های بومی خویش به مناطق سردسیر و خشن و کوهستانی و فاقد امکانات اولیه برای زندگی توده های انسانی می کردند. این حمایت، امروز نیز ادامه دارد. هم دولت اشرف غنی کوچی‌تبار و هم گروه فاشیستی طالبان از کوچی های مهاجم و مسلح حمایت می کنند تا آنان را بر مردم بومی مناطق مرکزی، تحمیل کنند تا مراتع و کشتزارهای آنان را به تاراج اشتران و گوسفندان کوچی ها برود.

ادامه این مأموریت، زیر نام «داعش» در غرب کابل، به پیش برده می شود با بمب گذاری و کشتار در موترهای مسافربری، مکاتب، مراکز آموزشی و رسانه ای، مساجد و تکایا، شفاخانه ها و...

سکوت شرم آور و گورستانی جهان در قبال این نسل کشی و تصفیه نژادی ریشه دار و کاملا سازمان یافته و سیستماتیک اما موجب نخواهد شد تا مبارزه مشروع مردم برای دستیابی به عدالت و افشای جنایات ضد انسانی عوامل مستقیم و غیر مستقیم این وقایع و فجایع، متوقف شود.

http://www.jomhornews.com/fa/note/139888/

اللهم فرج عنهم = همراهان برايشان دعاي مخصوص كنند و در ختومات و توسلات مد نظر قرار دهند

[00343179]

   طالبان پروژه‌ای فراتر از جغرافیای افغانستان و جرياني اخواني در مقابل شيعه

شفقناافغانستان – بازیگری طالبان در مناطق مختلف افغانستان در اصل بازیگری جدی در مقابل جریان شیعی در تمدن اسلامی به ویژه در خاورمیانه، آسیای میانه و شبه قاره هند تبدیل خواهد شد.

به گزارش خبرگزاری شفقناافغانستان به نقل از مهر؛ سید علیرضا عالمی مدیر گروه تمدن نوین مرکز مطالعات پیشرفت و تمدن پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی در یادداشتی به بررسی دلایل قدرت نمایی کم سابقه طالبان در مناطق مختلف افغانستان اشاره کرده است:

طالبان بعد از نزدیک سه دهه فعالیت در افغانستان به نظر می‌رسد هر روز به کسب انحصاری قدرت تحت عنوان عمارت اسلامی افغانستان نزدیک‌تر می‌شود. اینکه چرا برنامه حذف طالبان در افغانستان از سوی دولت افغانستان و حامیان بین‌المللی‌اش با شکست مواجه شد علاوه بر سیاست‌های منطقه‌ای قدرت‌های ذی‌دخل به ماهیت این جریان نیز باز می‌گردد.
طالبان همان گونه که در زمان ظهورش در ۱۹۹۴ جریانی ناشناخته بود تاکنون نیز ناشناختگی خود را حداقل برای اذهان عمومی حفظ کرده است. این جریان از جریانی به شدت شریعت گرا و ضد مدرنیته که در دهه هفتاد خورشیدی از خود نشان می‌داد تبدیل به جریانی شده که بازیگران معادلات منطقه‌ای را به خوبی می‌شناسد و با آنها تعامل برقرار می‌کند در گذشته این جریان بیشتر به القاعده و محافل و شخصیت‌های تندرو سلفی و سرویس امنیتی پاکستان منتسب می‌شد اما امروزه به نظر می‌رسد این گروه خاستگاه اندیشه‌ای خود را یافته و توانسته در جریان‌های اسلامی اسم و رسمی بیابد، این گروه گرچه در گذشته با القاعده به عنوان جریانی میدانی پیوند داشت اما در این مدت توانسته با نوسازی، خود را به سرشاخه اصلی جریان‌های اسلامی هم سو با خود نزدیک کند، این گروه کماکان به دنبال برپایی عمارت اسلامی در افغانستان است اما برخلاف گذشته برای این هدف تنها از گزینه خشونت استفاده نمی‌کند در کنار خشونت و دیپلماسی منطقه‌ای و بین‌المللی سعی می‌کند با کنشگری از طریق جریان اخوانی، نیروهای ذی‌دخل در مناقشه افغانستان مانند جمعیت اسلامی و حزب اسلامی که آنها نیز ریشه‌ی اخوانی دارند را به گونه‌ای با خود همراه کند و مضاف بر آن امروز طالبان دیگر نامشان در کنار گروه‌هایی چون القاعده قرار نمی‌گیرد بلکه خود را در قامت جریانی تعریف کرده است که دولت‌هایی مثل پاکستان، قطر، ترکیه آشکارا از آن پشتیبانی می‌کند این امر نشان می‌دهد که جایگاه، کارکرد و اهداف طالبان به شکل فزاینده‌ای در حال تغییر است. این تحول طالبان را بسی خطرناک‌تر از دهه هفتاد خورشیدی ساخته است.

طالبان در صورت بندی جدید تنها پروژه نفوذ پاکستان در افغانستان نیست بلکه هدف گذاری آن فراتر از افغانستان است. شواهد قابل اعتنایی وجود دارد که جریان اخوان المسلمین پروژه‌ی شرق جهان اسلام را از طریق طالبان تحت عنوان پروژه خراسان دنبال می‌کند. ترکیه و قطر پشتوانه ایدئولوژیک و حمایت مالی، رسانه‌ای و بین‌المللی آن را عهده دار شده و پاکستان در حوزه نظامی و میدانی مدد می‌رساند گرچه شواهدی وجود دارد که ترکیه خود نیز به صورت میدانی ورود کرده و عملاً در حال تجهیز طالبان ازبک تبار در خاک افغانستان است این کار با دور ساختن ژنرال دوستم ازبک، به عنوان مهمترین رهبر ازبک مخالف طالبان از تحولات افغانستان و زمینه سازی برای حضور گسترده طالبان در شمال افغانستان و مناطق ازبک نشین در حال انجام است.

در میان تاجیک‌های افغانستان به عنوان دومین قومیت پر نفوس افغانستان که در شمال آن کشور زیست دارند نیز جریان جمعیت اسلامی از دیرباز اخوانی بوده و از نظر جریانی مشکلی با طالبان ندارد. اگر طالبان نگاه قوم گرایانه پشتونیستی که از آنها در ذهن افغان‌ها ایجاد شده را تعدیل کند این جریان راهش برای تصرف سراسر افغانستان هموار خواهد بود که در این صورت منجر به برپایی دولت اخوانی در کابل خواهد شد.

دولتی که حوزه فعالیت آن به دلیل امتداد جریانی محدود به افغانستان نخواهد بود. از نظر جریانی امتداد آن مشخصاً در تاجیکستان و ازبکستان ادامه خواهد یافت و موفقیت احتمالی آن در افغانستان و عضوگیری آن در آسیای میانه عملاً حیات خلوت روسیه را در کشورهای آسیای میانه تهدید خواهد کرد، از سوی دیگر دولتی اخوانی در کابل برای پاکستان نیز ایده آل است چرا که چنین دولتی در کابل دیگر ایده ناسیونالیستی پشتونها را در مقابل پاکستان که بخش قابل توجهی از پاکستان را جزو خاک افغانستان می‌دانند دنبال نخواهد کرد.


اقلیت شیعیان افغانستان و مشخصاً قومیت هزاره اما مهمترین تهدید برای طالبان و دولت طالبانی نیز مهمترین و اصلی ترین چالش برای موجودیت سیاسی و حتی مذهبی آنها خواهد بود اگر این اتفاق بیفتد آنها عملاً از معادلات سیاسی افغانستان، منطقه و جبهه مقاومت شیعی حذف خواهد شد. در این وضعیت متحد مذهبی شیعیان یعنی جمهوری اسلامی ایران نیز با روی کار آمدن طالبان گرچه تهدیدی به نام آمریکا در شرق کشور را نخواهد داشت اما به جای آن تهدید ایدئولوژیک و درون تمدنی را تجربه خواهد کرد که چالش‌های متفاوتی را فرا روی ایران قرار خواهد داد، تهدیدی که احتمالاً حمایت غرب و آمریکا را نیز با خود خواهد داشت؛ این تهدید می‌تواند از نظر تمدنی بسی گسترده‌تر و درازمدت تر از تهدید نظامی ناتو یا آمریکا باشد.
سوال این است که آیا ایران می‌تواند از چنین وضعیتی جلوگیری کند؟ در این وضعیت گویا جمهوری اسلامی ایران از ابزارهای میدانی کافی و تأثیرگذار برای تغییر موازنه در صحنه سیاسی افغانستان پیش از سلطه کامل طالبان برخوردار نیست. مگر اینکه عامل قومی بار دیگر در افغانستان تقویت شود و فارس زبانان در مقابل پشتون زبانان صف آرایی نظامی کنند در حالی که چنین وضعیتی با سیاست کنونی طالبان که سعی در اجتناب از نزاع‌های قومی دارد غیر محتمل است.

به نظر می‌رسد اگر این سیاست طالبان یعنی کنشگری جریانی به خوبی اجرایی شود این جریان در میان مدت از جریانی قومی- مذهبی، به جریانی کاملاً اخوانی و با اهداف منطقه‌ای تبدیل خواهد شد که در این صورت اخوانی‌ها به عنوان مهمترین جریان سیاسی در میان اهل سنت که سودای برپایی خلافت در سر دارند گرچه تلاش‌هایشان در شمال آفریقا و شامات برای دولت سازی عملاً تاکنون به شکست انجامیده اما با روی کار آمدن عمارت طالبان، خورشید این جریان این بار از خوراسان (محل طلوع خورشید) طلوع خواهد کرد. اگر چنین شود صف آرایی جریان‌های اسلامی و شکل‌گیری کانون‌های نزاع در دهه پیش رو روشن‌تر خواهد شد بدیهی است در چنین وضعیتی طالبان فقط یک بازیگر در صحنه افغانستان نخواهد بود و به بازیگری جدی در مقابل جریان شیعی در تمدن اسلامی به ویژه در خاورمیانه، آسیای میانه و شبه قاره هند تبدیل خواهد شد

https://af.shafaqna.com/FA/460701

[00343179]

  برخلاف خوشحالی اصولگرایان که منتظر پیروزی طالبان هستند و برای آن لحظه‌شماری می‌کنند، گمان نمی‌کنم که این امر به سادگی رخ دهد،
   اصولگرایانی که می گویند طالبان امروز طالبان دیروز نیست، اشتباه بزرگی می کنند / آنها قدرت پیدا کنند شیعه کشی خواهند کرد

عباس عبدی نوشت: برخلاف خوشحالی اصولگرایان که منتظر پیروزی طالبان هستند و برای آن لحظه‌شماری می‌کنند، گمان نمی‌کنم که این امر به سادگی رخ دهد، ولی در این ماجرا دو نکته مهم وجود دارد که توجه به آن لازم است.

اولین نکته اینکه اصولگرایان استقلال سیاست خارجی کشور را مخدوش کرده‌اند. به این معنا که به جای حفظ منافع ملی کشور، جهت‌گیری سیاست خارجی را منحصرا در تقابل با ایالات متحده قرار داده‌اند، از هر چیزی که گمان می‌کنند علیه آن باشد دفاع می‌کنند و با هر چیزی که به سود آن باشد مخالفت می‌کنند.

این سیاست موجب می‌شود که حتی مواضع احتمالا درست اصولگرایان در تقابل با برخی سیاست‌های منطقه‌ای امریکا منطقی تلقی نشود، همین رویکرد است که آنان را به طالبان نزدیک کرده است. نمی‌خواهم بگویم که طالبان را باید نادیده گرفت، چون واقعیتی مهم در افغانستان هستند، ولی طالبان به عنوان یک نیروی ارتجاعی درنهایت علیه مردم افغانستان و ایران عمل خواهد کرد و اگر الان پیشروی کرده است، بیشتر به این علت است که بازیچه همسایه جنوبی خود قرار گرفته است.

توجیهاتی از جمله اینکه این طالبان آن طالبان قبلی نیست، بسیار ساده‌لوحانه است. اتفاقا اگر این‌بار تفوق پیدا کنند، خشونت بیشتری علیه دیگران به کار خواهند بُرد چون خیال‌شان از دخالت دوباره غرب آسوده است. به‌ علاوه طالبان به صراحت اعلام کرده که خواهان تشکیل حکومت اسلامی است، حتی همین ایده هم در تقابل با خواست اصولگرایان است، چون چنین حکومتی دشمن اول خود را حکومت ایران تعریف خواهد کرد و از آنجا که شیعیان را کافر می‌دانند، به سادگی ظلم و ستم و قتل‌عام آنان را آغاز خواهند کرد. از همه بدتر اینکه حاکمیت طالبان موجب عقب‌گرد شدید اقتصاد در افغانستان می‌شود و رواج مواد مخدر و همزمان عمق فقر مردم افغانستان بیشتر می‌شود و این عوارض منفی بر اقتصاد ایران خواهد گذاشت.

پذیرفتن طالبان به عنوان یک امر واقع مساله‌ای متفاوت از فرش قرمز پهن کردن برای پیروزی آنان است. طالبان یک عامل فشار عربستان در منطقه خواهد شد و اتفاقا از این طریق می‌تواند همچون گذشته به عامل فشار امریکا علیه ایران تبدیل شود. اگر طالبان مانع شکل‌گیری و حضور گروه‌هایی مثل داعش و القاعده شود، با ایالات متحده مساله خاصی نخواهد داشت، جز اینکه می‌تواند به عامل فشار آنان به کشورهای منطقه تبدیل شود. اگر تغییری در طالبان دیده شود از این جهت است و نه از جهت عدم خشونت یا رافت نسبت به هزاره‌ای‌ها و دیگر مردم افغانستان. نکته بعدی خطاب به موافقان دخالت نظامی ایالات متحده در کشورهای منطقه برای به ارمغان آوردن دموکراسی است

. آنان که آلمان و ژاپن را نمونه‌های موفق این روش می‌دانند، کمتر توجه می‌کنند که شرط لازم برای تحقق این هدف، وجود حداقلی از توسعه اقتصادی و فرهنگی و اجتماعی داخل یک کشور است و دخالت نظامی شرط کافی نیست. آلمان پیشرفته‌ترین کشور اروپایی بود، دخالت نظامی فقط مانع دموکراسی یعنی حکومت هیتلر را برداشت. در مقابل و در قرن 21 امریکا به علاوه متحدین جهانی آن در افغانستان زمین‌گیر شدند و اکنون در اوج ناامیدی آنجا را ترک کردند و رفتند و طالبان طی ۱۹ سال مقاومت کرد و باقی ماند. چرا؟ به این علت که نگاه طالبانی زمینه اجتماعی و فرهنگی دارد و با قدرت خارجی نمی‌توان آن را حذف و نابود کرد. مسائل منطقه به نسبت پیچیده است و نمی‌توان برای حل آنها، از الگوهای موفق در دیگر کشورها تقلید کرد.


https://www.entekhab.ir/fa/news/625068

صفاتی که رهبر انقلاب اسلامی برای طالبان به کار برده‌اند: «قشون ظالم و سنگدل، قوم متعصب و وحشی، قوم بیگانه از تعالیم اسلام، قشون مزدور، خونخوار، فتنه‌گر، غافلان متحجر، خاصم از خدا بی‌خبر» 

  با صفاتی که این روزها توسط برخی رسانه‌ها، سخنرانان و نماینده مجلس هم‌خوانی ندارد

سایت دیده بان ایران، نوشت: «طالبانِ امروز با طالبانی که سر می‌بُرید، تفاوت‌ دارد» این جمله تنها بخشی از مقاله بلند «جعفر بلوری» نویسنده روزنامه کیهان است که روز گذشته درباره پیش روی های اخیر تروریست های طالبان مدعی شده است که" در پیشروی‌های اخیر «طالبان» خبری از جنایت‌های هولناک، شبیه جنایات داعش در عراق نیست. طالبان حتی اعلام کرده کاری با شیعیان این کشور هم ندارد. طبق این گزارش‌ها، خبری از قتل‌عام غیرنظامیان بی‌گناه و تخریب خانه‌ها هم نیست و آنچه هست، صرفا درگیری با نیروهای مسلح دولتی است. منابع خبری در این کشور حتی می‌گویند، درگیری‌ها با نیروهای نظامی دولت افغانستان است و غالبا نیز، همین نیروهای مسلح به همراه مقامات محلی خیلی راحت و بدون مقاومت به طالبان می‌پیوندند."
نویسنده کیهان در معرفی این «تروریست خوب» حتی پا را فراتر نهاده و می نویسد: "بسیاری از اعضای این گروه، چه‌بسا، قربانیان جنگ و جوانانی هستند که خانواده خود را در ناآرامی‌ها از دست داده‌اند و به دلیل فقر و برای گذران زندگی یا حتی انتقام و یا داشتن یک نوع احساس تکلیف به این گروه پیوسته‌اند.نیروهای طالبانی که امروز از آن حرف می‌زنیم، اولا نیروی یکدست و هماهنگی نیست ثانیا، با طالبانی که می‌شناختیم و مثلا سر می‌برید، تفاوت‌هایی کرده است." ادعاهای عجیب که به نظر می رسد با توجه به نزدیکی این روزنامه به هسته سخت قدرت نمی توان آنرا تنها به «نظر شخصی» یک تحلیلگر تقلیل داد.    



اين ساده لوحي يا تجاهل بسيار عجيب است آيا اخبار حملات عليه شيعيان را كه در اين مدت و هفته هاى قبل انجام شد و توسط همان بشتونهاى طالباني انجام مي شود و عليرغم اعلام به اسم داعش دولت و دولت و قواي امنيتي و نظامي افغانستان تاكيد مي كنند كه اين جنايات توسط طالبان انجام شده و داعش بيرون طالبان وجود ندارد

[00343179]

بحراني شدن اشغال شهرها توسط طالبان موجب سلاح برداشتن زنان افغان شد

خیزش مردمی' علیه طالبان و توزیع سلاح از سوی فرماندهان محلی؛ طالبان: از عفو محروم خواهید شد

در تخار نیز شماری حمایت خود را از نیروهای امنیتی اعلام کردند

همزمان با افزایش درگیری‌ها میان نیروهای دولتی و طالبان و تصرف چندین ولسوالی توسط طالبان، بنا به گزارش‌ها خیزش‌های مردمی بیشتری علیه طالبان در شمال، غرب و شرق افغانستان شکل گرفته است.

اما گروه طالبان با انتشار اعلامیه‌ای امروز (چهارشنبه، ۲ سرطان/ تیر) هشدار داده که سازمان‌دهندگان این حرکت‌ها "از عفو محروم خواهند شد".


طالبان در اعلامیه‌های خود بیشتر لحن پیروزمندانه دارد و به نظر منظور این گروه از "عفو" افراد در صورت به دست آورد قدرت است.

اما این گروه با آن که ولسوالی‌هایی را تصرف می‌کنند، تاکنون هیچ مرکز اصلی شهر یا ولایت را در تصرف ندارد.

ده‌ها زن در ولایت جوزجان سلاح برداشتند

در همین حال، گزارش‌ها می‌رساند که امروز ده‌ها تن از زنان ولایت شمالی جوزجان برای حمایت از نیروهای امنیتی و دفاعی افغانستان سلاح برداشتند.

اداره ولایت جوزجان امروز با نشر اعلامیه‌های این خبر را تأیید کرده و گفته پیام زنان این ولایت با برداشتن سلاح این است که به هیچ صورت با ورود طالبان به شهرشان موافق نیستند.

صدها تن از مردم کوهدامن در شمال کابل نیز امروز با برگزاری گردهمایی و برداشتن سلاح از قوای مسلح افغانستان اعلام حمایت کردند.

ده‌ها تن از زنان ولایت جوزجان برای حمایت از نیروهای امنیتی و دفاعی افغانستان سلاح برداشتند

گروه طالبان در سال‌های حکومت‌شان در افغانستان متهم به قتل عام و آتش‌زدن تاکستان‌های کوهدامن هستند.

امان الله گذر و شماری دیگر از فرماندهان پیشین جهادی در برگزاری گردهمایی مسلحانه در شمال نقش داشته‌اند.

محمد محقق، رهبر حزب وحدت و مشاور رئیس جمهور غنی نیز امروز برای بسیج نیروهای مردمی وارد مزارشریف، مرکز بلخ شد.

دیروز عطا محمد نور و شماری از وکلای مردم بلخ در مجلس نمایندگان نیز به مزار شریف رفتند. آنها اکنون در حال بسیج مردمی هستند.

گزارش‌ها از ولایت ننگرهار، در شرق افغانستان نیز می‌رساند که شماری از باشندگان این ولایت به رهبری حضرت علی، از فرماندهان پیشین جهاد و مقاومت در برابر طالبان "قیام عمومی" اعلام کرده‌اند.

ولسوالی گذره ولایت هرات، در غرب کشور نیز امروز شاهد خیزش ده‌ها تن از نیروهای مردمی بود

ولسوالی گذره ولایت هرات، در غرب کشور نیز امروز شاهد خیزش ده‌ها تن از نیروهای مردمی بود.

نقیب الله فایق، معین پالیسی و استراتیژی وزارت داخله/ کشور افغانستان که در جمع نیروهای امنیتی و خیزش‌های مردمی در ولایت بلخ سخن می‌گفت، از بسیج مردم در برابر گروه طالبان استقبال کرد و گفت حکومت حاضر است به این نیروها تجهیزات جنگی بدهد.

بسم الله محمدی، وزیر دفاع ملی افغانستان باری دیگر در صفحه رسمی تویترش از رهبران سیاسی، بزرگان قوم و مردم افغانستان خواست "اختلافات درونی و شخصی"شان را کنار بگذارند و در کنار نیروهای امنیتی و دفاعی افغانستان قرار گیرند.

ادامه سقوط ولسوالی‌ها
طالبان امروز ادعا کرده‌اند که ولسوالی‌های آب‌بند ولایت غزنی، جانی‌خیل و پتان ولایت پکتیا، جغتوی ولایت میدان وردک و خاش ولایت بدخشان را با تمام تجهیزات نظامی آن به دست آورده‌اند.

مصطفا مایار، فرمانده پلیس میدان وردک در صحبتی با بی‌بی‌سی سقوط کامل ولسوالی جغتو را تأیید کرد.

منابع محلی همچنان سقوط یک پایگاه ارتش ملی در ولسوالی اندر ولایت غزنی را تأیید کرده‌اند.

امان الله کامرانی، معاون شورای ولایتی غزنی به بی‌بی‌سی گفت سربازان این پایگاه پس از یک هفته مقاومت، به دلیل نرسیدن تجهیزات و مواد خوراکی مجبور شدند عصر دیروز این پایگاه را به طالبان واگذار کنند.

از سوی دیگر حامد رهگذر، سخنگوی پلیس تخار گفته حملات پیهم و گسترده گروه طالبان از دیشب تا کنون در بعضی از ساحات شهر تالقان، مرکز ولایت تخار با مقاومت شدید نیروهای امنیتی و دفاعی مواجه شده و این حملات از سوی نیروهای امنیتی افغانستان عقب رانده شده است.

https://www.bbc.com/persian/afghanistan-57586174

چرا گروه طالبان در شمال افغانستان پیش‌روی می‌کند؟



کشته شدن احمد شاه مسعود، فرمانده عمومی جبهه ضد طالبان، در ولسوالی خواجه بهاوالدین ولایت تخار در سنبله/شهریور سال ۱۳۸۰ نام این ولسوالی را جهانی کرد. ولسوالی که در شمال شرق افغانستان یکی از مراکز اصلی فرماندهی جنگ علیه طالبان تلقی می‌شد، در این روزها نیز با سقوط آن به دست طالبان یکبار دیگر خبر ساز شد.

سقوط چندین ولسوالی در تخار و نفوذ طالبان تا ولسوالی درقد در مرز تاجیکستان، یکی از خبرهای داغ این روزهای افغانستان است.

با آغاز خروج نیروهای خارجی از اول ماه مه، طالبان عملیات گسترده را در جنوب افغانستان بخصوص در دو ولایت قندهار و هلمند آغاز کردند. در این عملیات‌های طالبان توانستند شماری از مناطق را تصرف کنند ولی با دفاع سخت نیروهای امنیتی دولت روبرو شدند.



دفتر والی تخار گفته که مردم حمایتش را از نیروهای امنیتی اعلام کرده‌اند

بر عکس جنوب، جنگ در جبهه‌های شمال برای طالبان با پیشروی و تصرف شمار زیادی از ولسوالی‌ها به همراه بود. ولسوالی بورکه ولایت بغلان از اولین‌ها بود و بعد طالبان توانستند تا دروازه‌های شهر پلخمری مرکز این ولایت برسند.

دو ولایت فاریاب و تخار از دیگر مناطقی بود که طالبان در آنها شمار زیادی از ولسوالی‌ها را تصرف کردند. در روزهای گذشته جنگ به دروازه‌های شهر تالقان و میمنه مرکز این دو ولایت رسید و در چند روز گذشته طالبان با تصرف چند ولسوالی در ولایت بلخ جنگ را به نزدیکی مزار شریف مهمترین شهر شمالی افغانستان رساندند.

دلیل این پیشروی چه بود؟
صاحب نظران معتقدند که ایجاد حکومت وحدت ملی در سال ۲۰۱۴ و بعد امضای توافقنامه سیاسی میان عبدالله عبدالله و محمد اشرف غنی، رئیس جمهوری افغانستان مبنی بر تقسیم ۵۰ درصدی قدرت سیاسی باعث قطب‌بندی و تقسیم نهادهای امنیتی افغانستان شد. این نهادها از حالت یکدست خارج و به جزیزه‌های کوچگ امنیتی تبدیل شدند.

میرزا محمد یارمند، معاون پیشین وزارت داخله/ کشور معتقد است که در این مدت هم آقای غنی و هم آقای عبدالله تلاش کردند که افراد را "بدون در نظر گرفتن آموزش، تخصص و تجربه" براساس سلایق در پست‌های نظامی و امنیتی جابجا کنند. به گفته او این افراد تجربه لازم را نداشتند که بتوانند ارتباط لازم را با مردم و حتی با واحدهای نظامی تحت امرشان ایجاد کنند.

پائیز سال گذشته برای ۱۰۰ ولسوالی در ۲۹ ولایت فرماندهان جدید تعیین شد

به گفته او مدیران و فرماندهان جدید قادر نبودند که ارتباط نزدیک و محکم با سربازان خط مقدم جنگ ایجاد کنند. نتیجه این کار باعث شد که سربازان در خط مقدم بدون تجهیزات و حمایت باقی بمانند و این بی‌توجهی اثرات منفی را بر روان سربازان افغان داشتند.

در پائیز سال ۱۳۹۹ با دستور محمد اشرف غنی، شورای امنیت ملی افغانستان برای ۱۰۰ ولسوالی در ۲۹ ولایت فرماندهان جدید تعیین کرد. آقای غنی در آن زمان خطاب به آنان گفته بود:"با رفتن‌تان انگیزه، مدیریت، تعهد و تحرک خواهد آمد." اما کارشناسنان به این نوع انتخاب‌ها به شدت معترضند.

احمد سعیدی، تحلیلگر افغان معتقد است که نبود یک فرماندهی واحد و مطمئن باعث این پیشروی شده است. به گفته او، هر ولسوال و هر حاکم محلی خود مستقلانه تصمیم می‌گرفتند. از طرف دیگر نیروهای امنیتی به دلیل نرسیدن امکانات بی‌روحیه شده بودند.

"دفاع فعال اصطلاح ویران‌کننده بود"
در بهار سال ۱۳۹۷ محمد اشرف غنی به مناسبت عید فطر آتش‌بس یک جانبه اعلام کرد. این آتش‌بس توسط طالبان نیز در سه روز عید رعایت شد، ولی بعد از آن دولت افغانستان اعلام کرد که نیروهای امنیتی و نظامی این کشور از حالت تهاجمی به حالت "دفاع فعال" در آمده‌اند.

مقام‌های امنیتی در آن زمان به نیروهای امنیتی دستور داده بودند، در صورتیکه طالبان به آنان حمله کنند از خود دفاع کرده و تحرکات آنان را پاسخ دهند، اما خود به پناهگاه‌های طالبان حمله نکنند. این روند به گفته کارشناسنان نظامی فرصتی بود برای طالبان تا بتوانند سربازگیری کنند و همچنین در صدد توسعه قلمرو خود برآیند.

دولت افغانستان این وضعیت را "دفاع فعال" نامیده بود.


ولایت فاریاب نیز شاهد درگیری خونین میان دولت و طالبان بودند

به گفته آقای یارمند "دفاع فعال" کلمه بدی است که "دیگران می‌توانند ما را بزنند و ما نمی‌توانیم بزنیم." این تصمیم نیز برای روحیه نیروهای امنیتی افغانستان ویران کننده بود.

طالبان در شمال موفق عمل کردند؟
گزارش‌های روزهای اخیر نشان می‌دهد که طالبان موفق به تصرف ولسوالی‌های بیشتر در شمال افغانستان شدند. ولایت‌های که از نظر جمعیتی بیشتر ساکنان آن تاجیک، ازبک (اوزبیک) و هزاره هستند و جمعیت پشتون که رهبران طالبان بیشتر متعلق به این قوم هستند، در این مناطق کمتر هستند.

ساکنان محل می‌گویند که طالبان موفق شدند در سال‌های اخیر از میان ازبک‌ها (ازبیک‌ها) به اندازه کافی سرباز گیری کنند و در روزهای گذشته نیز تصاویری از جنگجویان طالبان که در ولایت‌های شمالی همرسانی شد، نشان می‌دهد که جنگ‌جویان طالبان در هنگام تصرف شماری از ولسوالی‌ها به ازبکی (ازبیکی) با همدیگر صحبت می‌کنند.

فیض زلاند، استاد دانشگاه کابل معتقد است که طالبان با این پیشرفت‌ها می‌خواهند که در میز مذاکره امتیاز بگیرند و سیاست "گفتگو و جنگ" را در پیش گرفته‌اند. به نظر او، این گروه برای این کار نیز حمله غافلگیرانه را به شمال انتخاب کرده‌ است. آقای زلاند می‌گوید که در ۲۰ سال گذشته دولت و نیروهای خارجی برای بسیج مردمی و جلب حمایت آنان توجه چندانی نکردند.

حکومت افغانستان گفته در هرنقطه‌ای که مردم در برابر طالبان ایستادگی نشان داده‌اند، حکومت از مردم حمایت می‌کند

او افزود که در دو دهه گذشته دولت و جامعه بین‌المللی تلاش کردند که "بیشتر سرمایه‌گذاری را برای بسیج مردمی، اجرای طرح‌های امنیتی و بازسازی در جنوب و شرق افغانستان انجام دهند" و این کار در ولایت‌های شمالی افغانستان نشد. به گفته او، طالبان با استفاده از این خلاء با فرماندهان محلی که در این سال‌ها از حکومت دور مانده بودند، ارتباط برقرار کردند و توانستند که حمایت آنها را جلب کنند.

طالبان و دولت درباره حمله‌های اخیر چه می‌گویند؟
طالبان حمله‌های اخیر را در ولایت‌های افغانستان واکنش به اقدام دولت می‌دانند. ذبیح الله مجاهد، سخنگوی این گروه به بی‌بی‌سی گفت که دلیل پیش‌روی‌ها، "عملیات‌های اداره کابل بود که علیه ما ...آغاز کرد." او عدم پیشرفت روند صلح افغانستان را نیز عامل دیگر افزایش عملیات نظامی دانست و گفت که این کار باعث شد که طالبان توجه خود را "به فعالیت نظامی بیشتر کند."

دولت افغانستان در واکنش به پیشرفت‌های اخیر طالبان گفته موجی که در هفته‌های اخیر و در آستانه بیرون شدن نیروهای بین‌المللی از سوی طالبان به میان آمده است، بزودی تغییر می‌کند و بقای طالبان در هیچ ولسوالی این کشور دوامدار نیست.


جنگ در روزهای اخیر در دروازه‌های شهر میمنه رسید

وحید عمر، مشاور ارشد رسانه‌ای رئیس جمهوری افغانستان امروز گفت که رهبری حکومت در هرنقطه‌ای که مردم در برابر طالبان ایستادگی نشان داده‌اند، از مردم حمایت می‌کند.

دولت افغانستان همچنین گفته که نیروهای امنیتی افغانستان از بعضی مناطق "عقب نشینی تاکتیکی" کرده‌اند. به گفته مقام‌های دولتی دلیل این کار جلوگیری از تلفات نیروهای امنیتی افغان و غیرنظامیان است.

لابی‌ها هم نقشی در پیشروی طالبان داشته‌اند؟
در روزهای اخیر وزارت داخله افغانستان از بازداشت شماری از افراد به عنوان نفوذی طالبان خبر داده است.

وزارت داخله گفته که از چندی بدینسو گروه طالبان در تلاش‌اند تا با استفاده از افراد با پوشش متنفذ، شماری از پاسگاه‌ها و واحدهای نظامی را در بعضی از نقاط کشور بو‎سیله تهدید بزرگان، متنفذین و ریش سفیدان با نفوذ، تثبیت و شناسایی کرده و "در نتیجه نیروهای امنیتی و دفاعی را تحت عنوان جنگ یا تسلیمی اغفال و زمینۀ اشغال اراضی و مهمات را مساعد کرده‌اند."

این روند در چندین ولایت گزارش شده است و چندی قبل مقام‌ها در ولایت نورستان در شرق افغانستان اعلام کردند که ۲۱ نفر از بزرگان محلی را بازداشت کرده که نیروهای امنیتی را تشویق می‌کردند که ولسوالی وایت ویگل ولایت نورستان را به طالبان تسلیم دهند. وزارت داخله این کار را "همکاری مستقیم با دشمن" حساب کرده است.

آقای غنی بتازگی بسم الله محمدی را به وزارت دفاع گماشته است

با تغییر افراد سرنوشت جنگ تغییر خواهد کرد؟
آقای غنی بتازگی بسم الله محمدی را به وزارت دفاع گماشته، کسی که در اوج قدرت طالبان و همچنین آخرین روزهای سقوط حکومت طالبان در ۲۰۰۱، مسئولیت جنگ و مقاومت علیه با طالبان را در شمال کابل به عهده داشت.

او بتازگی از مردم خواسته که در کنار نیروهای امنیتی قرار گیرند و وزارت دفاع برای آنان تجهیزات و اسلحه فراهم خواهد کرد.

هنوز مشخص نیست که دولت چقدر موفق به بسیج مردمی برای مقابله با طالبان شود، هرچند که رهبران سابق جبهه ضد طالبان همانند عطا محمد نور، والی پیشین بلخ، محمد محقق و مارشال عبدالرشیم دوستم گفته که برای مبارزه با طالبان آمادگی می‌گیرند.



https://www.bbc.com/persian/afghanistan-57564024

اخبار افغانستان

https://af.shafaqna.com/



واكنشهاى مقامات افغاني به تطهير طالبان در ايران توسط حاكميت

   شاه‌حسین مرتضوی، مشاور رئیس جمهوری افغانستان در واکنش گفته امیدوار است موقف روزنامه کیهان ایران "در ستایش از جنایت طالبان موقف رسمی حکومت ایران نباشد."
آقای مرتضوی گفته "شاید مسئول روزنامه کیهان خیال می‌کند که طالبان در برابر داعش جنگ خواهند کرد یا اینکه بعد از پیروزی آب بیشتر به ایران هدیه خواهند داد." به گفته آقای مرتضوی "این تصور مطلق غلط است."

https://www.bbc.com/persian/afghanistan-57644264

[00343179]

مصاحبه با سخنكوي طالبان درباره افغانستان و ايران

پیشروی‌های اخیر ارتباطی به توافق دوحه ندارد/ از ترکیه می‌خواهیم وارد پرونده افغانستان نشود/ استقرار پایگاه سیا در پاکستان امنیت منطقه را به خطر می اندازد/ در صورت به توافق نرسیدن با دولت درگیری‌ها ادامه دارد
سخنگوی طالبان گفت: در ایران یا سایر کشورهای همسایه برخی رسانه‌ها از قول خود مطالبی را می‌نویسند که واکنش‌های مثبت و منفی، به نفع یا به ضرر طالبان را در بر دارد، که در اصل برداشت خود را ارائه می‌دهند.


پیشروی‌های طالبان طی دو ماه اخیر موجب شده تا واکنش‌های زیادی در سراسر افغانستان و همچنین سایر کشورهای منطقه و فرامنطقه نمایان شود. از یک سو بسیاری بر این عقیده‌اند که طالبان با فرا رسیدن موعد خروج نیروهای خارجی از افغانستان به دنبال سلطه همه‌جانبه بر این کشور است و از سوی دیگر این جریان پیشروی‌های اخیر خود را کاملاً عادی جلوه می‌دهند. برخی دیگر از کشورها همانند روسیه و چین هم از اوضاع و احوال این روزهای افغانستان به شدت احساس نگرانی می‌کنند و معتقدند که کابل به زودی سقوط می‌کند. برای روشن شدن تحولات میدانی و سیاسی اخیر افغانستان و بررسی فاز جدید رفتارهای طالبان به گفت‌وگو با «ذبیح‌الله مجاهد»، سخنگوی طالبان پرداختیم که به شرح زیر از نظر می‌گذرد:

به هیچ وجه نمی‌خواهیم کسی کشته شود

طی دو ماه گذشته عملیات‌های طالبان در سراسر افغانستان افزایش پیدا کرده که انتقادهای زیادی را در برداشته است. چرا در این برهه زمانی طالبان دست به چنین اقدامی زده است؟

مجاهد: پیشروی‌های اخیر اساساً به دلیل اعلان جنگ علیه مردم افغانستان نبوده، بلکه ارتش افغانستان در روز چهارم عید فطر از قرارگاه‌های خود واقع در هلمند و پکتیا به صورت واضح اعلام کرد که علیه طالبان دست به اجرای حملات گسترده خواهند زد و به نوعی آرایش هجومی گرفتند. طبیعی است که ما هم باید از خودمان دفاع می‌کردیم. در این میان از آن روز تاکنون دو هزار نظامی ارتش افغانستان به ما پیوستند و این در حالی است که ما به هیچ وجه نمی‌خواهیم کسی کشته شود.

باید تمام درگیری‌ها در سراسر افغانستان جمع شود

بسیاری معتقدند که این پیشروی‌ها ریشه در عدم اجرای صحیح توافق دوحه توسط آمریکایی‌ها دارد. تا چه حد این تحلیل را تأیید می‌کند؟

مجاهد: بحث توافق دوحه به صورت کلی هیچ ربطی به عملیات‌های ما ندارد. ما معتقدیم که باید تمام درگیری‌ها در سراسر افغانستان جمع شود و نیاز است که دامنه جنگ را محدود کنیم. به همین دلیل اعتقاد داریم که از روز اول، خلف وعده آمریکایی‌ها روشن بود و حالا هم آنها در حال خروج از افغانستان تا ماه سپتامبر هستند.

آمریکایی‌ها باید با تمام قوا از کشور خارج شوند

اخیراً پنتاگون اعلام کرده که احتمال دارد حدود ۶۰۰ نظامی خود را به دلیل حملات طالبان، در افغانستان نگه دارد. آیا در مورد این موضوع میان واشنگتن و طالبان تبادل نظر شده است؟

مجاهد: آمریکایی‌ها اعلام کرده بودند که تا ماه می از کشور خارج می‌شوند اما متاسفانه در این مورد کوتاهی کردند و حالا باید با تمام قوا از کشور خارج شوند. بدون تردید اگر آنها بخواهند در افغانستان حضور داشته باشند، با عکس‌العمل جدی ما و مردم ما روبه‌رو خواهند شد؛ چراکه مردم افغانستان به هیچ وجه نمی‌خواهند حتی یک نفر از نیروهای خارجی در کشورشان باقی بمانند. همانگونه که شما اشاره کردید طی چند روز گذشته، ایالات متحده اعلام کرده که شاید تعدادی از نیروهایشان در افغانستان باقی بمانند. اگر چه آنها به صورت دقیق به ما اعلام نکردند که قرار است ۶۰۰ نظامی خود را در افغانستان نگه دارند و به همین دلیل این موضوع همچنان در هاله‌ای از ابهام قرار دارد.

از نظر ما تفاوتی میان ترکیه و آمریکا وجود ندارد

اخباری از توافق دولت افغانستان با ترکیه برای حضور نظامیان آنها در میدان هوایی کابل منتشر شده که تحلیل‌های زیادی را به خود اختصاص داد. چرا طالبان با حضور نیروهای آنکارا در کابل مخالف است؟

مجاهد: معتقدیم که ترکیه یک کشور برادر و اسلامی است، اما واقعیت این است که اگر آنها بخواهند دست به اقدام خاصی بزنند و در افغانستان حضور داشته باشند، بدون تردید مردم افغانستان با آنها مقابله خواهند کرد؛ چراکه از نظر ما تفاوتی میان ترکیه و آمریکا وجود ندارد، چون این کشور عضو ناتو است. ما صراحتاً به آنها و به تمام نیروهای خارجی هشدار می‌دهیم که حضورشان در خاک افغانستان پذیرفتنی نیست. بر این اساس از ترکیه می‌خواهیم که وارد پرونده افغانستان نشوند.
ما در حال تغییر رفتار هستیم

طالبان پس از توافق دوحه تاکنون سعی داشته تا به نحوی چهره‌ خود را در اذهان عمومی تطهیر کند. حتی اختلاف‌هایی در داخل کشورهای همسایه در مورد اقدام‌ها و رفتار فعلی طالبان وجود دارد و اکثراً معتقدند که حرف و عمل طالبان ۱۸۰ درجه با هم تفاوت دارد. چرا این جریان اینگونه رفتار می‌کند؟

مجاهد: در پاسخ به پرسش شما باید بگویم که قبل از سال ۲۰۰۰ میلادی که تجاوز آمریکا به افغانستان عملیاتی شود، امارت اسلامی درگیر جنگ‌های داخلی بود و ما نتوانستیم با کشورهای همسایه مناسبات درست و گسترده برقرار کنیم. در آن موقع طالبان به حد کافی تجربه نداشتند و حالا معتقدم که امارت اسلامی به تجارب کامل رسیده و از سوی دیگر هم باید توجه داشت که در آن دوران ارتباط‌ میان رسانه‌ها و طالبان وجود نداشت. حالا ما این موضوع را در دستور کار قرار داده‌ایم. بر این اساس معتقدم از سال ۲۰۰۰ به بعد طالبان تا حد زیادی به تکامل رسیده و همچنین ما در حال تغییر رفتار هستیم؛ به خصوص آنکه مردم کشورهای همسایه مانند ایران و پاکستان هم باید بیشتر در مورد مواضعمان آگاهی کسب کنند.

تندروی‌هایی مانند «منان نیازی» از ما نیستند

چندی پیش بود که ویدئویی از یکی از رهبران میدانی طالبان به نام ملا منان نیازی در رسانه‌ها منتشر شد که او در حال تهدید ایران و مشخصاً استان خراسان بود. از همان موقع تاکنون و حتی قبل‌تر از آن، بسیاری از کارشناسان ایرانی نگاه مثبتی به رفتار طالبان در قبال ایران و سایر همسایگان نداشتند و حالا هم این روند تا حد زیادی تشدید شده و به نوعی هشدارهای جدی در مورد طالبان داده می‌شود. چرا طالبان اجازه داد این فضا علیه این گروه خلق شود؟

مجاهد: برخی از افراد مانند «منان نیازی» که از صفوف طالبان خارج شد، اساساً از امارت اسلامی نمایندگی نمی کرده‌اند. ما بارها تندروی‌های این اشخاص را رد کردیم و در مورد این قبیل مواضع هشدار دادیم و حالا هم می‌گوییم که چنین افرادی از ما نیستند. باید توجه داشته باشید که امارت اسلامی یک رهبری متمرکز با مذهب حنفی دارد و سعی کردیم در این مدت تمام حرکت‌های ما میان تیم دوحه و صفوف طالبان هماهنگ باشد. بدون تردید از دوحه تا هلمند و از هرات تا ننگرها با یکدیگر هماهنگ هستند و از یک خط پیروی می‌کنند.

اگر در ایران یا سایر کشورهای همسایه برخی رسانه‌ها از قول خود مطالبی را می‌نویسند که واکنش‌های مثبت و منفی، به نفع طالبان یا به ضرر طالبان در بر دارد، در اصل برداشت خود را ارائه می‌دهند. بهتر است که به صورت مستقیم با ما در تماس باشند تا بتوانند نظرات ما را مستقیماً جویا شوند؛ چراکه در وضعیت کنونی اظهارنظرهای مختلفی وجود دارد و حتی ممکن است برخی اظهارنظرها در درون افغانستان و سایر کشورها واکنش‌های متفاوتی را به دنبال داشته باشد. بر این اساس تاکید ما بر ارتباط مستقیم است.

اطمینان دادیم که تهدیدی از ناحیه ما متوجه هیچ کشوری نخواهد بود

پرسشی که این روزها ذهن بسیاری از ناظران بین‌المللی و حتی مقامات دولت‌های منطقه‌ و فرامنطقه را به خود مشغول کرده این است که پس از خروج کامل آمریکا از افغانستان، طالبان دست به چه اقدامی می‌زند؟

مجاهد: به صورت کلی در مسائل افغانستان دو بُعد وجود دارد؛ نخست بُعد خارجی بود و سپس ابعاد داخلی، ما معتقدیم که در ابتدای کار باید خطرات را دفع کنیم بعد به دنبال منافع کشورمان باشیم؛ چراکه افغانستانِ در حال اشغال نمی‌تواند کاری از پیش ببرد. لذا ما در گام اول با آمریکایی‌ها مذاکره کردیم تا آنها از کشور خارج شوند و به آنها اطمینان دادیم که تهدیدی از ناحیه ما متوجه هیچ کشور و همچنین آمریکا نخواهد بود. در فاز بعدی مسائل داخلی مطرح می‌شود.

به دنبال مذاکرات داخلی و ملی هستیم

آیا قرار است مجدداً شاهد افغانستانِ درگیر جنگ باشیم یا اینکه مصالحه انجام خواهد شد؟

مجاهد: ما در توافق دوحه به آمریکایی‌ها اعلام کردیم که باید ظرف مدت ۱۰ روز با دولت افغانستان مذاکرات بین‌الافغان داشته باشیم اما واقعیت این است که جاده مذاکره همیشه دوطرفه بوده است. متاسفانه کابل در سال گذشته منتظر نتایج انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا شد و از مذاکره با ما امتناع کرد و همین وقت‌کُشی‌ها موجب شد تا از جریان مذاکرات ملی استفاده ابزاری و سیاسی شود. بر این اساس ما نه تنها بعد از خروج آمریکایی‌ها، بلکه همین حالا هم به دنبال مذاکرات داخلی و ملی هستیم اما به نظرم طرف‌های داخلی نمی‌خواهند وارد این مذاکرات شوند.

آمریکایی‌ها از اشرف غنی هم عبور خواهند کرد

اخیرا رئیس جمهوری افغانستان در رأس هیات سیاسی – امنیتی وارد واشنگتن شد و با رئیس‌جمهوری آمریکا دیدار داشت و از سوی کاخ سفید قول ارائه کمک‌ به کابل داده شده است. طالبان این دیدار را چگونه ارزیابی می‌کند؟

مجاهد: بر اساس اطلاعاتی که به دست ما رسیده، درخواست دیدار اشرف غنی و جو بایدن، از سوی آمریکا مطرح نشده؛ بلکه این کابل بوده که اصرار بر دیدار با کاخ سفید داشته است. اگر نگاهی به تشریفات سفر عبدالله عبدالله و اشرف غنی به آمریکا بیندازید، به صورت کامل می‌توان دید که این سفر آنگونه که رسانه‌ها می‌گویند رسمی نبوده و معتقدم که یک بی‌احترامی به اشرف غنی و تیم او شده است. باور داریم که آنها از اشرف غنی هم عبور خواهند کرد؛ چراکه بایدن علناً اعلام کرده در زمانی که ۱۵۰ هزار نظامی در افغانستان داشتند باز هم شکست خوردند که این یک اعتراف آشکار به شکست است. از سوی دیگر اینکه گفته شده قرار است به ارتش افغانستان کمک‌های لجستیکی شود، به نظرم با توجه به فسادهای گسترده در کابل این کمک‌ها به جایی نخواهد رسید.

خواهان ارتباط با تمام کشورها هستیم

از سال‌های گذشته تاکنون بسیاری از مقامات و همچنین تحلیلگران داخلی و خارجی معتقدند که پاکستان پشت‌پرده هدایت طالبان ایستاده است. داده‌های زیادی هم از سوی آمریکایی‌ها در فضای رسانه‌ای و حتی در اتاق‌های فکرشان منتشر شده که این موضوع را به صورت تلویحی تایید می‌کنند. به خصوص آنکه در جریان مذاکرات دوحه گفته می‌شد که اسلام‌آباد صحنه‌گردان اصلی در مقابل آمریکا بوده است. این تحلیل تا چه حد درست است؟

مجاهد: ما معتقدیم که پاکستان صرفاً یک کشور همسایه است و همانند ایران برای ما اهمیت دارد. به هر ترتیب ما تمام فشارهایی که از بیرون به افغانستان وارد می‌شود را دفع می‌کنیم اما در عین حال خواهان ارتباط با تمام کشورها هستیم و در همین جا اعلام می‌کنم که ما تحت فشار هیچ طیفی نیستیم.

پاکستان نمی‌گذارد آمریکایی‌ها در کشورشان پایگاه اطلاعاتی یا عملیاتی بنا کنند

در روزهای اخیر سازمان سیا اعلام کرد که به دنبال احداث پایگاه‌ خود در خاک پاکستان است که البته اسلام‌آباد با آن مخالفت کرده است. برخی‌ معتقدند که پاکستان به دلیل دریافت بودجه‌های سنگین از واشنگتن برای مبارزه با تروریسم مجبور است تا با این درخواست ایالات متحده موافقت کند و حتی گفته شده که در پشت‌پرده موافقت‌هایی صورت گرفته است. دیدگاه طالبان در این مورد چیست؟

مجاهد: نظر امارت اسلامی این است که حضور آمریکا در پاکستان و هر کشور دیگر می‌تواند مشکلات عدیده‌ای به وجود بیاورد. همه می‌دانند که آمدن آمریکا در منطقه مشکل‌ساز شد و به نظرم پاکستان نمی‌گذارد که آمریکایی‌ها در کشورشان پایگاه اطلاعاتی یا عملیاتی بنا کنند. به همین دلیل معتقدم که پاکستان زیر بار چنین مسئله‌ای نمی‌رود؛ اگر هم با این موضوع موافقت کنند بدون تردید این موضوع نه تنها به نفع منطقه نخواهد بود، بلکه می‌تواند امنیت افغانستان، ایران و سایر کشورهای منطقه را به خطر بیندازد.

اگر مداخلات ادامه پیدا کند بدون شک مقابله نظامی صورت می‌گیرد

اخیراً ولادیمیر پوتین، رئیس جمهوری روسیه و بسیاری دیگر از مقامات این کشور و حتی چین در مورد سقوط کابل و تصرف آن توسط طالبان هشدار داده‌اند. چرا این کشورها به چنین جمع‌بندی رسیدند؟

مجاهد: طی این سال‌ها به نمایندگی از بخشی از مردم افغانستان با خارجی‌ها مبارزه کردیم و به همین دلیل ما معتقدیم که نباید در کابل خونریزی صورت بگیرد و خواهان درگیری‌ها نیستیم اما اگر مداخلات ادامه پیدا کند بدون شک مقابله نظامی صورت می‌گیرد. در این میان اگر چنین اتفاقی بیفتد نظرات تمام همسایگان از چین و روسیه گرفته تا ایران و پاکستان را مدنظر قرار خواهیم داد و این در حالی است که بسیاری از فرماندهان نظامی افغانستان به ما پیوستند.

در این مسیر اگر با کابل و انواع و اقسام احزاب اسلامی، جهادی و حتی طیف‌های سیاسی در مذاکرات به توافق برسیم هیچ اتفاقی نخواهد افتاد، اما اگر مجدداً وقت‌کُشی صورت بگیرد و نتیجه‌ای از مذاکرات بیرون نیاید، بدون تردید درگیری‌ها ادامه خواهد داشت. به همین جهت خواهان خارج شدن تمام کشورهای خارجی از افغانستان هستیم و از طرف مقابل هم می‌خواهیم که به میز مذاکره بازگردد.

طالبان بارها گفته‌ است که عملیات‌های این گروه علیه دولت افغانستان مشروع است و بارها هم از کلمه جهاد در این مورد استفاده کرده‌ است. فکر نمی‌کنید این اقدام‌ها با فقه اسلامی در تضاد باشد؟

مجاهد: هدف در جهاد مشخص است. فقه اسلامی می‌گوید که اگر جهاد برای حکومت اسلامی باشد، هدف آن صحیح و مباح است که در زمان لشگرکشی اتحاد جماهیر شوروی به افغانستان این اتفاق رخ داد و همه علیه آن جهاد کردیم؛ چراکه برای تامین منافع ملی باید دست به سلاح می‌شدیم.

دولت افغانستان، دست‌نشانده آمریکا است

یعنی شما دست به سلاح شدن علیه دولت افغانستان که اتفاقاً مسلمان هستند را مشروع می‌دانید؟

مجاهد: معتقدم که این دولت دست‌نشانده آمریکا است و اساساً ما با یک دولت سکولار که از سوی واشنگتن حمایت می‌شوند روبه‌رو هستیم. از سوی دیگر آنها به شدت از استقرار نظام اسلامی هراس دارند.

از کسانی که علیه شوروی جنگیدند می‌خواهیم که با ما وارد جنگ نشوند

در روزهای اخیر اخباری از حمله طالبان به مزارشریف و نواحی شمال که محل استقرار هزاره‌ها به حساب می‌آید منتشر شده که نقدهای بسیار زیادی را متوجه این جریان کرده است. فکر نمی‌کنید در این وضعیت چنین حملاتی به تشدید اختلاف‌های داخلی دامن می‌زند؟

مجاهد: پیشروی امارت اسلامی در شمال افغانستان به جهت ایجاد کشتار مردم نبوده و ما از کسانی مانند اسماعیل خان، محمد محقق، عطامحمد نور و تمام کسانی که در دوران جهاد زحمات زیادی کشیدند و علیه شوروی جنگیدند می‌خواهیم که با ما وارد جنگ نشوند.

۸۳ درصد از خاک افغانستان در تصرف ما است

چند درصد از خاک افغانستان در دست طالبان است؟

مجاهد: اخیراً بیش از ۱۲۴ ولسوالی در اختیار امارت اسلامی قرار گرفت و به طور کلی ۸۳ درصد از خاک افغانستان در تصرف ما است.

هیچ ارتباطی با القاعده نداریم

افکار داعش را قبول نداریم



گزارش‌های زیادی در این مدت از سوی سازمان ملل وسایر نهادهای بین‌المللی منتشر شده که نشان از ارتباط طالبان و القاعده دارد. ارتباط امارت اسلامی با القاعده به چه زمانی برمی‌گردد و اساساً رابطه‌تان با سازمان القاعده چگونه است؟

مجاهد: حضور القاعده در افغانستان به گذشته برمی‌گردد. در آن زمان به دلیل حمله شوروی به افغانستان از تمام بلاد اسلامی برای جهاد علیه آنها به افغانستان آمدند و در همان زمان اعضای القاعده با مردم افغانستان همکار بودند. پس از گذر از دوران جهاد، به سران القاعده ازطرف حکومت وقت تابعیت افغانستان داده شد و شاهد به وجود آمدن پدیده‌ای به نام «افغان – عرب‌ها» بودیم و متاسفانه این میراثی بود که برای امارت اسلامی به جای گذاشته شد. پس از دوران جهاد، ما سعی کردیم تا رفتار القاعده را کنترل کنیم اما اتفاق‌هایی افتاد که بعد از سال ۲۰۰۰ میلادی آنها یا به کشورهای خود رفتند یا دستگیر شدند. حالا هم با پدیده‌ای به نام داعش روبه‌رو هستیم که در زابل، هلمند، جوزجان، ننگرهار، کُنر و غور با آنها مقابله کردیم ولی آنها هنوز در کابل دیده می‌شوند. به هر ترتیب با این جریان مبارزه خواهیم کرد و هیچ ارتباطی هم‌اکنون با القاعده نداریم. ما به هیچ وجه افکار داعش را قبول نداریم. آنها حتی ما را مُرتد می‌خوانند و به همین دلیل هیچ ارتباط مستقیمی با آنها وجود ندارد.

سخن آخر:

مجاهد: باید بپذیریم که اختلافات فقهی صرفاً در محدوده علمی است و خارج از آن همه ما مسلمان هستیم و حول یک کلمه جمع شده‌ایم. به همین دلیل اعلام می‌کنم که نمی‌خواهیم ذره‌ای تهدید از ناحیه ما به همسایگان وارد شود؛ چون ما با آنها برادر هستیم و حتی می‌خواهیم از تجربه‌هایشان در عرصه سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و امنیتی استفاده کنیم.

گفت‌وگو: فرشاد گلزاری

https://www.ilna.news/%D8%A8%D8%AE%D8%B ... 8%B1%D8%AF

[00343179]

   ترکیه ۲ هزار تروريست سوری را به افغانستان اعزام می‌کند جهت تسلط بر فرودكاه كابل بجاى سربازان ناتو؟؟

روسیاالیوم: ترکیه ۲ هزار معارض سوری را به افغانستان اعزام می‌کند




رسانه روسی اعلام کرد که ترکیه از گروه‌های معارض دولت سوریه درخواست کرده است تا ۲ هزار نفر از جنگجویان خود را به افغانستان اعزام کنند.
به گزارش دفتر منطقه‌ای خبرگزاری تسنیم، درحالی که ترکیه به بهانه تامین امنیت فرودگاه کابل برای ادامه حضور در افغانستان تلاش می‌کند، «روسیا الیوم» گزارش داد که آنکارا از معارضین سوری خواسته تا 2 هزار نفر از جنگجویان خود را به افغانستان اعزام کنند.

این نشریه روسی افزود که اطلاعاتی از سرکرده‌های معارضین دولت سوریه با تایید این موضوع نشان می‌دهند که افسران سرویس اطلاعاتی ترکیه (MIT) و معارضین سوری برای آماده سازی اعزام جنگجویان به افغانستان با یکدیگر دیدار کرده‌اند.

براساس این گزارش سرکرده‌های معارضان سوری حاضر در این جلسه به شرح ذیل است:

1- سیف ابوبکر، فرمانده لشکر الحمزات
2- ثائر معروف ، فرمانده تیپ سمرقند
3- حسین خیری از تیپ صقور الشمال
4- فهیم عیسی ، فرمانده لشکر السلطان مراد
5- محمد الجاسم ملقب به ابو عمشة فرمانده تیپ سلیمان شاه
6- یاسر عبدالرحیم ، فرمانده سپاه مجد.

روسیا الیوم در ادامه نوشت که ترکیه از سرکرده‌های معارضان سوری خواسته است تا دو هزار جنگنجو را به عنوان اولین گروه آماده کنند تا در صورت لزوم آن‌ها را به افغانستان اعزام کنند.

به گفته منابع، معارضان سوری در ازای سفر جنگجویان خود به افغانستان خواستار حقوق ماهانه 3 هزار دلاری برای هر یک از این جنگجویان شده است.

https://www.tasnimnews.com/fa/news/1400/04/16/2534357

[00343179]

طالبان افغاني و ايران

 تهران با دعوت از شماری از رهبران و چهره‌های سیاسی افغانستان و
همچنین میزبانی از رهبران ارشد سیاسی گروه طالبان، زمینه را برای آغاز
همگرایی میان گروه‌های مختلف افغانستان فراهم کرده و تمام تلاش خود را برای
جلوگیری از بروز تنش‌های سیاسی و نظامی در افغانستان به کار بسته است.

https://www.entekhab.ir/fa/news/626512

رقابت طالبان با فاطميون

https://www.youtube.com/watch?v=VNvALgmkotE

مصاحبه كننده مدتي بعد ترور و هلاك شد

https://www.youtube.com/watch?v=mILP2UkDj40

عملكرد ملامنان

افشاكري ملامنان درباره جايكاه طالبان مذاكراتي
 
عبدالمنان: انتخابات معين كننده جايكاه ميان مردم است و طالبان فعال در مذاكرات جايكاهي ندارند / جراغ سبز به امريكا براى زدن ايران و جين و روسيه / ملامنان حاكم برهزاره ها بوده و ظلم و جنايات او را ديده اند  / همه مسؤولان دولتي افغانستان و استانها براى اينكه ترور نشوند به طالبان باج مرتب ماهانه مي دهند / اعتراف به اينكه داعش است / 

 https://www.youtube.com/watch?v=9apFotQdtPg

مقطع سخنان او عليه ايران بودن و جنكيدن عليه ايران = امار مراكز فعال فاطميون در افغانستان كه مورد هدف طالبان است

https://www.youtube.com/watch?v=0U8GCCAwWgM

دشمني ملا نیازی با هزاره و شيعه

https://www.youtube.com/watch?v=Ee4U7G1RkI0
https://www.youtube.com/watch?v=_KiWpIkWlDw
https://www.youtube.com/watch?v=FDtKGmbwKT4

ارتباطات ايران و رقابتها



ایران با پرداخت پول و فراهم‌کردن اسلحه از طالبان حمایت می‌کند
۲۲ جوزا ۱۳۹۴
منبع: وال استریت ژورنال

نویسنده: مارگریتا استانساتی

برگردان: حمید مهدوی

وقتی عبدالله، یک فرمانده طالبان در مرکز افغانستان، به اسلحه و مهمات بیشتر ضرورت دارد، به همان افرادی رو می‌آورد که معاش ماهانه‌ی 580 دالری به او پرداخت می‌کنند: حامیان ایرانی او. او گفت: «هرچه ضرورت داشته باشیم، ایران برای ما فراهم می‌کند».

مقام‌های افغانستان و غربی می‌گویند که تهران تلاشش در راستای تأمین اسلحه، مهمات و وجوه برای طالبان را افزایش داده و اکنون برایش سربازگیری می‌کند و آن‌ها را آموزش می‌دهد و تهدید جدیدی برای امنیت شکننده‌ی افغانستان خلق می‌کند.

این مقام‌ها می‌گویند که استراتژی ایران در حمایت از طالبان دو گونه است: مقابله با نفوذ ایالات متحده در منطقه و فراهم‌کردن یک وزنه‌ی تعادلی در برابر حرکت دولت اسلامی در قلمرو طالبان در افغانستان. فشار تهاجم نظامی طالبان و حرکت جدید در راستای گفت‌وگوهای صلح میان آن‌ها و کابل، نیز این احتمال را بالا می‌برد که برخی از اعضای آن‌ها سرانجام به قدرت برگردند.

یک دیپلمات غربی گفت: «ایران روی برگشت دوباره‌ی طالبان به قدرت شرط‌بندی می‌کند.» «آن‌ها در مورد این‌که در حال حاضر افغانستان به کدام‌سو در حرکت است، مردد‌ند؛ پس شرط‌های‌شان را مصئون می‌سازند».

مقام‌های ایرانی به درخواست‌های اظهار نظر پاسخی ندادند؛ اما تهران پیوسته کمک مالی یا نظامی به طالبان را در گفت‌وگوها‌ با مقام‌های افغان و غربی رد کرده‌ است. یک مقام ارشد پیشین افغانستان گفت: «هنگامی که موضوع را با آن‌ها بحث کردیم، آن‌ها رد کردند».

قوی‌تر‌شدن اتحاد ایران-طالبان پیچیدگی جدیدی را در برنامه‌های اوباما برای شرق میانه و آینده‌ی افغانستان نشان می‌دهد؛ جایی که ایالات متحده برای محدود‌کردن نقش طالبان قبل از خروج تمام نیروهایش، به استثنای 1000 سرباز امریکایی، در پایان ریاست جمهوری اوباما در سال 2016 کار کرده است. در اوج حضور نیروهای امریکایی در افغانستان در سال 2011، 100 هزار نیروی این کشور در افغانستان حضور داشتند.

گفت‌وگوهای هسته‌ای بین‌المللی به حمایت کاخ سفید با ایران که قرار است در ماه جاری پایان یابد، در سراسر جهان با انتقادات مواجه است؛ چون می‌تواند به طور بالقوه پویایی‌‌ جدیدی را در منطقه ایجاد کند و در آن تهران که از تحریم‌های تنبیهی اقتصادی نجات یافته و به منابع جدید دست خواهد یافت، قادر خواهد بود تا از طریق گروه‌های نیابتی‌اش یک آجندای فعال را در شرق میانه و اطراف آن دنبال کند. این منقدان می‌گویند که بهبود روابط تهران با طالبان نشانه‌ی دیگر آن است.

اد رویس، رییس کمیته‌ی امور خارجی مجلس سنای امریکا گفت که اگر توافق هسته‌ای امضا شود و تحریم‌ها برداشته شوند، حمایت ایران از طالبان بیشتر خواهد شد. آقای رویس گفت: «ایران حمایتش را از ملیشه‌ها‌ و گروه‌های شورشی در سرتاسر منطقه بیشتر می‌کند.» «با توجه به میلیاردها دالر کمک به خاطر برداشته‌شدن تحریم‌ها، این حمایت بیشتر خواهد شد».

جان مک‌کین، ریس کمیته‌ی نیروهای مسلح سنای آمریکا گفت، افزایش حمایت ایران از طالبان، تداوم رفتار تهاجمی این کشور در یمن، سوریه، عراق و لبنان است. او گفت: «این شواهد دیگری از ادامه‌ی بی‌توجهی عمدی حکومت به حقایق در میدان نبرد در روشنی تهاجم ایران در منطقه است». مقام‌های امریکایی مشخصاً از اظهار نظر در مورد نزدیک‌شدن روابط ایران-طالبان خودداری کردند؛ اما گفته‌اند که دیپلماسی این کشور با ایران، نگرانی‌های‌شان را در مورد نفوذ ایران در بی‌ثباتی منطقه تغییر نمی‌دهد. جیمیز کلاپر، مدیر استخبارات ملی در ‌نامه‌‌ای به قانون‌گذاران گفت که ایران «پرچم‌دار کشورها در حمایت از تروریسم است».

طالبان از دیرزمان بدین‌سو از خاک پاکستان به عنوان پایگاه اصلی سربازگیری و مقر فرماندهی‌شان استفاده کرده‌اند. اما مقام‌های افغان و غربی می‌گویند که ایران‌ از طریق سپاه پاسداران انقلابی‌اش به عنوان یک متحد کلیدی طالبان ظهور کرده است. آن‌ها می‌گویند که تهران از پناهندگان در داخل مرز این کشور درخواست کمک می‌کند، تاکتیکی که این کشور در سربازگیری برای جنگ در حمایت از رژیم بشارالاسد در سوریه نیز استفاده کرده است.

آقای عبدالله یکی از این جنگ‌جویان طالب مستقر در ایران است. عبدالله می‌گوید که پس از این‌که به خاطر کار‌ غیرقانونی در شهر مرزی بندر عباس ایران زندانی شد، یک افسر استخباراتی ایرانی با او ارتباط برقرار کرد. او گفت: «او از من پرسید که چقدر پول درآورده‌ام‌ و اگر به افغانستان بروم و برای آن‌ها کار کنم، معاشم را دوبرابر خواهند کرد». آقای عبدالله گفت که قاچاق‌چیان استخدام‌شده توسط ایران منابع را از طریق مناطق مرزی به صورت غیر‌قانونی عبور می‌دهند؛ جایی که در آن ایران، افغانستان و پاکستان با هم ملاقات می‌کنند و آن‌ها را به واحدهای طالبان در داخل خاک افغانستان تحویل می‌دهند. او گفت که جنگ‌جویان او سلاح‌هایی را دریافت می‌کنند که شامل توپ 82 ملی متر، اسلحه‌ی سبک، کلاشینکوف، راکت‌انداز و مواد برای ساخت بمب‌های کنار سرک‌.

مقام‌های ارتش و استخباراتی حمایت ایران از طالبان را یک اتحاد راحتی می‌دانند. از لحاظ تاریخی، روابط میان ایران، یک حکومت دینی شیعه، و تندروان سنی‌مذهب طالب پرتنش بوده است. در سال 1988، پس از آن‌که ده تن از دیپلمات‌های این کشور در جریان تاخت‌و‌تاز بر کنسولگری آن در شهر شمالی مزار شریف کشته شدند، ایران تا سرحد آغاز جنگ علیه طالبان پیش رفت. در سال 2001، ایران با سرنگونی طالبان مخالفت نکرد و از آن زمان تا کنون روابط دوستانه‌اش با حکومت مورد حمایت غربی‌ها در کابل را حفظ کرده است. اما ایران از دیرزمان بدین‌سو با حضور نظامی امریکا در یک‌قدمی دروازه‌اش راحت نبوده و نظر به گزارش ماه اکتبر سال 2014 وزارت دفاع امریکا، حد‌اقل از سال 2007 بدین‌سو سپاه پاسداران انقلاب به طالبان سلاح فراهم کرده است. در ماه جون 2013، زمانی که تهران رسماً از یک هیأت طالبان برای شرکت در یک کنفرانس اسلامی و دیدار با مقام‌های ارشد ایران دعوت کرد، صفحه‌ی جدیدی در اتحاد ایران و طالبان گشوده شد.

در خزان آن‌سال، مقام‌های امنیتی افغانستان گفتند، مدارک واضحی دارند که ایران جنگ‌جویان طالبان را در داخل مرزهایش آموزش می‌دهد. نظر به گفته‌های مقام‌های افغان و آقای عبدالله، فرمانده طالبان، تهران اکنون حداقل چهار اردوگاه آموزش طالبان را اداره می‌کند. این اردوگاه‌ها در شهرهای تهران، مشهد، زاهدان و استان کرمان واقع اند. یک مقام ارشد افغانستان گفت: «در ابتدا، ایران از طالبان حمایت مالی می‌کرد.» «اما اکنون آن‌ها طالبان را آموزش داده و تجهیز نیز می‌کنند».

خروج نیروهای ایالات متحده و متحدانش از افغانستان، عبور جنگ‌جویان طالبان و قاچاق‌چیان را از مرزهای بی‌در و پیکر آسان‌تر ساخته است. سید واحد قلاتی، یک سیاست‌مدار با‌نفوذ از شهر غربی هرات؛ جایی که ایران از دیرزمان بدین‌سو نفوذ داشته است، گفت: «در گذشته‌ ایالات متحده توانایی‌های نظارتی قابل توجهی داشت.» «اما اکنون که امریکاییان افغانستان را ترک کرده‌اند، ایران به مراتب آزادتر است».

یک مقام خارجی گفت که ایران با اجازه‌دادن به این گروه برای بازکردن یک دفتر در مشهد و حضور در آن‌جا حد‌اقل از آغاز سال 2014، اتحادش با طالبان را رسمی ساخت. این دفتر آن‌قدر نفوذ پیدا کرده است که برخی از مقام‌های خارجی اکنون آن را «شورای مشهد» می‌خوانند؛ اصطلاحی که برای توصیف شوراهای رهبری طالبان استفاده شده است. مقام‌های افغان و خارجی گفتند که یکی از نقاط ارتباطی اصلی میان تهران و شورشیان طیب آغا، رییس دفتر سیاسی طالبان در قطر است. گروه شورشیان گفت که آخرین سفر او به ایران در اواسط ماه می ‌بود. طالبان دریافت کمک از ایران یا هر کشور خارجی دیگر را رد می‌کنند؛ اما می‌گویند که خواهان داشتن روابط خوب با همسایه‌های افغانستان اند.

پشتیبانی ایران از طالبان یک منطق استراتژیک دارد. مقام‌های افغانستان می‌گویند که ایران در حال حاضر در سوریه و عراق علیه داعش می‌جنگد و نسبت به ظهور خط مقدم جدید در نزدیکی مرز شرقی‌اش محتاط است. یک مقام امنیتی افغانستان گفت: «ایران به دنبال آن است که با استفاده از طالبان با داعش مقابله کند».

برای طالبان، ستیزه‌جویان دولت اسلامی یک تهدید متفاوت است: آن‌ها رقیبان‌شان هستند. باشندگان و مقام‌های افغانستان می‌گویند، از زمانی که شاخه‌ای از داعش در اوایل سال جاری برنامه‌هایش به منظور گسترش در افغانستان و پاکستان را اعلام کرد، این گروه جدید به صورت فعال جنگ‌جو استخدام کرده که بسیاری از آن‌ها طالبان ناراضی هستند.

مقام‌های افغانستان می‌گویند که این امر دو گروه رقیب جهادی را علیه هم‌دیگر به رقابت واداشته است و میان آن‌ها برخوردهایی در ولایت‌ها، از جمله ولایت هلمند در جنوب، ننگرهار در شرق و به صورت مشخص در ولایت فراه در نزدیکی مرز با ایران رخ داده است که در آن طالبان مورد حمایت ایران نیز شرکت داشتند.

تأمین مالی این گروه ستیزه‌جو گزینه‌های بیشتری را در اختیار آن قرار می‌دهد، حمایتی که به‌زودی در میدان نبرد اثر خواهد گذاشت.

آنتونیو جیوستوزی، کارشناس مسایل طالبان که دخالت ایران در افغانستان را دنبال کرده است، گفت: «اگر به خاطر ایران نمی‌بود، فکر نمی‌کنم که آن‌ها می‌توانستند تهاجمی را که حالا راه انداخته‌اند، راه‌اندازی کنند».

در ماه‌های اخیر که تعداد زیادی از جنگ‌جویان طالب در جنگ شرکت کرده‌اند و توانایی نیروهای افغانستان در حفظ مناطق تحت کنترول‌شان را آزمایش می‌کنند، در مقایسه با سال گذشته، امنیت در غرب و شمال افغانستان به‌شدت رو‌ به ‌وخامت گذاشته است. با این‌حال، مشخص نیست که ایران تا چه حد از طالبان حمایت خواهد کرد.

یک مقام خارجی دیگر گفت: «آن‌ها احتمالا نمی‌خواهند طالبان بیش از حد قوی شوند.» «آن‌ها صرف می‌خواهند مطمئن شوند اهرمی در دست‌شان دارند؛ چون خدا ناخواسته اگر طالبان برنده شوند، در آن صورت آن‌ها تمام قدرت و نفوذ‌شان را از دست خواهند داد».

https://www.etilaatroz.com/24460

'جنگ نیابتی'؛ طالبان و فاطمیون با ایران علیه آمریکا می‌جنگند؟


اسماعیل قاآنی جانشین قاسم سلیمانی شده است

در افغانستان بلافاصله پس از کشته‌شدن قاسم سلیمانی، فرمانده نیروی قدس سپاه پاسداران ایران در عراق و جانشینی اسماعیل قاآنی به فرماندهی سپاه قدس این موضوع مطرح شده است که آیا آتشی که در بغداد افروخته شد، دامن کابل را خواهد گرفت؟

حالا مهم‌ترین سئوال این است که ایران چگونه به حمله آمریکا پاسخ می‌‎دهد؟

تا این‌جا مقام‌های جمهوری اسلامی بر دو نکته تاکید کرده‌اند؛ یکی این‌که "پاسخ اقدام نظامی، اقدامی نظامی است" و "انتقام سختی در انتظار آمریکاست."

کارشناسان سیاسی و امنیتی موارد متفاوتی را پیش‌بینی کرده‌اند که ایران بر اساس آن‌‌ها به آمریکا واکنش نشان خواهد داد؛ از جمله استفاده از گروه‌های شبه‌نظامی‌ در یک جنگ نیابتی در کشورهای منطقه. همینجاست که پای نگرانی دولت و مردم افغانستان به میدان تنش آمریکا و ایران کشیده می‌شود.

بی‌طرفی عملی است؟
به هر حال بسیاری نگران هستند که مبادا تنش بین ایران و آمریکا دودش به چشم افغانستان برود. واکنش مقام‌های دولت افغانستان به گونه‌ای بوده که هم لعل به‌ دست آید و هم دل یار نرنجد.
محمد اشرف‌غنی، رئیس جمهوری برای اطمینان ایران گفت که "از خاک افغانستان علیه هیچ کشوری استفاده نخواهد شد". قبول این صحبت آقای غنی و عملی‌کردن آن کار آسانی نیست. آمریکا بارها آن کاری را کرده که خواسته است.

در همان روز کشتن قاسم سلیمانی، فرماندهی مرکزی نیروهای آمریکا-سنتکام در توئیتر از "پرواز و سوختگیری هواپیمای ای-۱۰ نیروی هوایی آمریکا در شرق افغانستان در پشتیبانی از نیروهای ائتلاف و ثبات منطقه تحت پوشش فرماندهی مرکزی (سنتکام) خبر داده است. حوزه تحت پوشش سنتکام بیشتر خاورمیانه است که نشان می‌دهد نیروهای آمریکا به اصل بی‌طرفی اعلانی حکومت افغانستان عملا اعتنا ندارند.

ایران هم بعید به نظر می‌رسد این صحبت آقای غنی را پذیرفته باشد. چند سال پیش و در زمان ریاست‌جمهوری حامد کرزی هواپیمای بی‌سرنشین آرکیو ۱۷۰ آمریکایی از پایگاهی در قندهار پرواز کرد و وارد حریم فضایی ایران شد و به دست نیروهای سپاه افتاد.

آیا در صورت افزایش تنش، افغانستان توان آن‌را دارد که از پرواز یک هواپیمای آمریکایی به حریم فضایی ایران جلوگیری کند؟

اسماعیل قاآنی، فرمانده جدید سپاه قدس بارها قبلا به افغانستان سفر کرده و آشنا به امور افغانستان است.

قاآنی همراه با شمخانی، مشاور امنیت ملی ایران در حال گفتگو با مشاور امنیت ملی افغانستان

طالبان با ایران علیه آمریکا؟
ایران در این اواخر روابطش با گروه طالبان را افزایش داده است و به این گروه نگاه مثبتی دارد. دست‌کم دوبار مقام‌های ارشد طالبان در یک سال گذشته به تهران سفر کرده‌اند.

از منظر واقع‌گرایی سیاسی و منافع ملی، ایران خود را محق می‌داند در کشوری‌ که دشمنش چند پایگاه نظامی دارد و برای مدتی نیروهای وابسته به گروه موسوم به دولت اسلامی، داعش جولان می‌داد، با دشمن این دو، باب دوستی بگشاید. واضح است که دشمن دشمن، دوست است و چرا ایران و طالبان دوست نباشند.

همین رابطه سبب شده است که برخی به این باور باشند که وقتی صحبت از جنگ نیابتی ایران علیه آمریکا به میان می‌آید، احتمالا نیروی نیابتی این جنگ در افغانستان طالبان باشد


نمایندگان طالبان در یک سال گذشته دست‌کم دوبار به ایران رفته‌اند

به باور تمیم عاصی، معاون پیشین وزارت دفاع افغانستان کشته شدن قاسم سلیمانی سبب می‌شود که روند صلح با شکست روبه‌رو شود و در نهایت شاخه‌ای از طالبان که از سوی ایران حمایت می‌شود، جنگ را ادامه دهد. به باور آقای عاصی خشونت‌ها در مناطق هم‌مرز افغانستان و ایران افزایش خواهد یافت.

از منظری دیگر اما، به نظر می‌رسد وقتی صحبت از احتمال جنگ نیابتی ایران با آمریکاست، باید تفاوت‌های ویژه‌ای بین اوضاع در افغانستان با عراق، سوریه، لبنان و یمن قائل شد

ماهیت، دلایل شکل‌گیری و اهداف گروه‌ها و احزابی چون حزب‌الله در لبنان، حشد شعبی و چند گروه دیگر در عراق، انصارالله یمن و شبه‌نظامیانی چون لشکر فاطمیون در سوریه بسیار متفاوت از گروه طالبان است. سطح بااصطلاح حرف‌شنوی این نیروها از ایران نسبت به طالبان بسیار بالاتر است. طالبان و ایران در دو طرف رابطه‌ای هستند که اصل آن‌را همکاری تشکیل می‌دهد نه معادله فرمانده و فرمانبر.

به باور شجاع‌حسین محسنی، استاد علوم سیاسی، طالبان تعلق و وابستگی زیادی به ایران ندارد؛ از این‌رو نمی‌تواند به عنوان اهرم فشاری علیه آمریکایی‌ها استفاده شود.

بر اساس دیدگاه او نیروهایی که به نیابت از ایران می‌توانستند در افغانستان مانور بدهند، در طول دو دهه گذشته به حاشیه رانده و منزوی شده‌اند. در برخی موارد هم نفوذی را که ایران بر این نیروها قبل از سال ۲۰۰۱ داشت، دیگر وجود ندارد.

مذاکرات صلح مانع جنگ؟
موضوع بسیار مهم این است که طالبان و آمریکا پس از ده دور مذاکره که بیش از یک سال دوام کرد، در آستانه امضای یک توافق‌نامه صلح هستند. برای طالبان خیلی مهم است که بتوانند با این توافق‌نامه که بر اساس آن آمریکا افغانستان را ترک خواهد کرد، برگ برنده‌ای در دست داشته باشند و آن‌را به مثابه سند پیروزی نبردی ۱۹ ساله نشان دهند.

بعید به نظر می‌رسد طالبان به خاطر ایران زیر میز مذاکره با آمریکا بزنند و روند صلح را خراب کنند. هنوز مشخص نیست که ایران تا چه اندازه توانایی جداساختن شماری از طالبان از بدنه اصلی این گروه را دارد تا بتواند همچنان علیه آمریکا در میدان نبرد باشد.


طالبان و آمریکا در بیش از یک سال گذشته در حال مذاکره‌ صلح بوده‌اند

اگر مسئله مذاکرات قطر و نزدیک‌شدن به یک توافق صلح در میان نمی‌بود، اوضاع متفاوت‌ بود. در آن‌صورت طالبان با ایرانی که سخت در پی انتقام است مواجه بودند و به احتمال زیاد، فهرست نیازمندی‌های تسلیحاتی و استخباراتی‌شان از جانب تهران بی‌جواب نمی‌ماند. اما حالا طالبان و آمریکایی‌ها در قطر در یک اتاق نشسته‌اند.

آیا فاطمیون به افغانستان می‌آید؟
ایران با تشکیل لشکر فاطمیون متشکل از شیعیان افغانستان در سوریه توانست بخش عمده‌ای از جنگ در این کشور را از طریق همین نیروها پیش ببرد. حالا در جنگ احتمالی نیابتی‌اش علیه آمریکا در افغانستان آیا می‌تواند فاطمیون را وارد جنگ کند؟

شجاع‌حسین محسنی، استاد علوم سیاسی می‌گوید مسئله کشته‌شدن قاسم سلیمانی در حدی نیست که جمهوری اسلامی صرفا به خاطر آن به فکر راه‌اندازی یک برنامه درازمدت در افغانستان باشد. اگر ایران به‌دنبال اجرای چنین برنامه‌ای باشد و این موضوع جزئی از استراتژی منطقه‌ای‌اش باشد، در پی عملی ساختن آن خواهد بود، اما نه از این‌رو که به کشته شدن یکی از مقتدرترین فرمانده‌هانش از این مسیر واکنش نشان دهد.


قاسم سلیمانی و جنگجویان لشکر فاطمیون در سوریه

در حال حاضر هیچ نشانه‌ای از فعالیت میدانی لشکر فاطمیون در افغانستان دیده نمی‌شود. این لشکر شیعی از نظر اعتقادی هیچ مبنایی برای آغاز فعالیت در افغانستان ندارد. بر فرض تلاش برای حضور فاطمیون در افغانستان مسائل و زمینه‌های متفاوتی از جمله ساختار جغرافیایی، قومی و فرهنگی در افغانستان میدان مانور این لشکر را بسیار محدود می‌سازد.

باور برخی تحلیل‌گران بر این است که لشکر فاطمیون هرگز نمی‌تواند آن‌طور که در سوریه وارد میدان شد، در یک جنگ نیابتی علیه آمریکا در افغانستان عمل کند.


در بخش سیاسی، نیروها و چهره‌های حامی ایران در افغانستان آن قدرت سیاسی مانند طرفداران جمهوری اسلامی در عراق، سوریه، لبنان و یمن دارند را ندارند.

در عراق حالا یکی از موضوعات اصلی این است که پارلمان با بررسی طرح خروج نیروهای آمریکایی از عراق زنگ آغاز این خروج را به صدا درآورد. بدون شک نیروهای سیاسی حامی ایران از هیچ کوششی در این زمینه دریغ نخواهند کرد. در افغانستان اما ایران فاقد چنین نفوذی است.

به نظر شجاع‌حسین محسنی فعلا در افغانستان بیشترین نفوذ را آمریکا و پاکستان دارد. نفوذ ایران با توجه به محدودیت‌هایی که وضع شده، به اندازه این دو کشور نیست.

در افغانستان با وجود تسلط فضای امنیتی ناتو و زیرسیستم‌های ناتو، هر نیرویی که بخواهد در حمایت از ایران کار کند، تحت تاثیر وضعیتی به‌شدت امنیتی- تبلیغاتی قرار می‌گیرد و نمی‌تواند آن‌گونه که حامیان سیاسی ایران در دیگر کشورها کار می‌کنند، فعالیت کند.

https://www.bbc.com/persian/afghanistan-50998086


'با اعضای هیات طالبان در دوحه روی زمین نشستیم و حرف زدیم'


گروه طالبان در زمان حاکمیت‌شان در کابل در دفاتر رسمی هم از تشک و بالش استفاده می‌کردند و مبلمان استفاده نمی‌کردند

در حاشیه دیدار اخیر رئیس جمهور افغانستان از دوحه، گروهی از مدیران رسانه‌ها و خبرنگاران ارشد رسانه‌های داخلی و خارجی با گروهی از اعضای هیات طالبان در دوحه دیدار کردیم که در شبکه‌های اجتماعی توجه کاربران زیادی را جلب کرد.

قطر در چند سال گذشته به دلیل گره خوردن آینده سیاسی افغانستان به مذاکرات صلح جاری در دوحه، در محور توجه افغانهای زیادی قرار گرفته، پیش از این نیز میزبان گروه بزرگی از سرمایه گذاران افغان بوده است.

قطر که امروز یگانه و بزرگترین دفتر سیاسی طالبان در آن است، از ماه‌ها به این‌ سو شاهد برگزاری مذاکرات میان آمریکا و طالبان بود و به تازگی هم محل برگزاری مذاکرات بین الافغانی صلح است.

در چند روز گذشته دوحه به دلیل سفر هیات بلندپایه دولت افغانستان به رهبری رئیس جمهور غنی بار دیگر سرخط خبرهای رسانه‌های افغانستان و جهان قرار گرفت.

اما آنچه در حاشیه این سفر، بیشتر در شبکه‌های اجتماعی توجه کاربران را کسب کرد، دیدار ما (گروهی از مدیران رسانه ها و خبرنگاران ارشد رسانه‌های داخلی و خارجی) با گروهی از اعضای هیات طالبان در دوحه بود


نجیبه ایوبی، رئیس گروه کلید، تنها زن حاضر در نشست اعضای دفتر سیاسی طالبان و مسئولان رسانه‌های افغانستان بود

این جمع طالبان به شمول عبدالسلام حنفی معاون دفتر سیاسی، خیرالله خیرخواه عضو هیات مذاکره کننده، گل محمد رئیس تشریفات، محمد نعیم سخنگوی هیات مذاکره کننده، احمدالله وثیق و عمار یاسر اعضای دفتر سیاسی طالبان را در مهمانخانه شان که حدود ۱۵ دقیقه با محل اقامت ما فاصله داشت، در آخرین ساعات سفر دو روزه ‌ی ما به دوحه ملاقات کردیم.

حویلی کوچک بدون آرایش در یک محله‌ای که تازه سنگ بنای ده‌ها ساختمان گذاشته می‌شدند، واقع بود. اتاقی که به آن رهنمایی شدیم، سنتی بود اما از نوع شیک آن. از مبلمان مدرن خبری نبود اما تشک و بالشت‌ها به شیک‌ترین مدلی که تا حالا دیده ام. در هوای تقریبا ۳۸ درجه با آب سرد، چای سبز، شیرینی و میوه خشک و تازه از ما پذیرایی کردند.



اعضای دفتر سیاسی طالبان سالها در دوحه قطر زندگی مرفه را در کنار خانواده‌های خود تجربه می‌کنند

شاید حضور یک زن، نجیبه ایوبی، مدیر کلید گروپ، شبکه رسانه‌ای در کابل در جمع بیست نفری در آن اتاق برای طالبان تازه نبود، زیرا این گروه از شروع مذاکرات با آمریکا در دو سال پیش و گفتگو با دولت افغانستان در چهار هفته اخیر، بارها به طور مستقیم با یک یا چند زن خبرنگار روبرو شدند.

اصل حرف آنها این بود که "طالبان دو دهه پیش نیستند" که در افغانستان حکمروایی داشتند. امروز در دست هر یک از مقام‌های این گروه دست‌کم یک مبایل هوشمند با انترنت سریع است.

این اعضای دفتر سیاسی طالبان در "عین سنتی بودن، آزادی بیان را به عنوان یک ارزش می‌پذیرند" اما به این باور اند که رسانه‌ها باید "فرهنگ و عنعنات افغانستان را مد نظر داشته باشند."

محور کلی بحث ما، آینده فعالیت رسانه‌های داخلی بود، رسانه‌های که در بیست سال گذشته متولد شدند، جان گرفتند و در شرایط جنگی این کشور قربانی هم دادند.

دولت افغانستان بارها گفته آزادی بیان و رسانه‌ها که به عنوان یکی از بزرگترین دستاوردهای دو دهه اخیر است، در میز مذاکرات به عنوان خط سرخ مطرح خواهد بود.

هیات افغانستان در پی چه بود؟

هیات افغانستان در این سفر به هدف موفقیت روند مذاکرات و تحکیم صلح به دوحه رفت تا سه مرام را دنبال کنند، برداشتن سد راه مذاکرات، دستیابی به کاهش خشونت و آتش بس دایمی و دسترسی به یک توافق سیاسی که منجر به پایان خونریزی‌ها در افغانستان شود.

این هیات در دیدار با مقام‌های قطری خواست "تا دولت قطر در کامیابی پروسه صلح کمک کند". وزارت خارجه افغانستان گفته در روزهای آینده تلاش‌های بیشتر و هماهنگ شده‌ای صورت خواهد گرفت، اما جزییات بیشتر نداده است.

گفتگو بین گروه‌های تماس روی تدوین اصولنامه ظاهرا روی یک موضوع (اساس قرار گرفتن توافقنامه امریکا و طالبان) برای مذاکرات بین الافغانی تا هنوز متوقف شده، موضوعی که برای دولت افغانستان بحث حیثیتی دارد.

ورود یک میانجی برای از سرگیری گفتگوها مردود است، اما اعمال فشار از سوی امریکا و قطر میزبان مذاکرات، بی‌اثر نخواهد بود.

https://www.bbc.com/persian/afghanistan-54491918

حمايت ايران از طالبان

https://8am.af/defamation-of-the-taliba ... ken-hands/

رفابت هند و باكستان در افغانستان

هند به طالبان نزدیک می شود/جنگ نیابتی پاکستان در افغانستان شدیدتر می شود


روز گذشته برخی منابع از تماس‌های پیدا و پنهان سازمان اطلاعاتی هند با گروه طالبان در قطر خبر دادند. این منابع گفتند سرانجام پس از کش و قوس‌های زیادی در دایره سیاست داخلی هند، اطلاعاتی‌های این کشور بر آن شده‌اند با گروه طالبان نیز ارتباط بر قرار کنند.
ارتباط هند و طالبان از چند جهت مهم و قابل بحث است که باید کم و بیش به آن پرداخته شود.: نخست) حمایت هند از دولت مرکزی افغانستان؛ دوم) ارتباط نزدیک هند با جبهه شمال؛ سوم) تنش هند با پاکستان؛ چهارم) ارتباط طالبان با پاکستان و پنجم) رقابت هند و پاکستان در میدان افغانستان.
حمایت هند از دولت مرکزی افغانستان:
هندوستان حد اقل از دوره سلطنتی در افغانستان ارتباط خوبی با کابل داشته است. این کشور در منازعات و جنگ‌های پس از کودتای هفتم ثور سال ۱۳۵۷ نیز در کنار دولت حاکم در افغانستان ماند و هرگز از مجاهدین حمایت نکرد، اما پس از سقوط حکومت کمونستی و روی کار آمدن دولت مجاهدین که تا آن زمان ارتباط نزدیکی با پاکستان داشتند، هند باز هم از این دولت به رغم چرخش ۱۸۰ درجه‌ای پاکستان حمایت کرد. زمانی که گروه طالبان به قدرت رسید نیز هند از دولت اسلامی به رهبری استاد ربانی حمایت می‌کرد و سرانجام پس از تحولات ۱۱ سپتمبر و روی کار آمدن نظام جدید در افغانستان، باز هم هند حامی دولت برحال و مشروع در کابل باقی ماند.


ارتباط نزدیک هند با جبهه شمال:
هند در گذشته همواره از جببه شمال به رهبری احمد شاه مسعود و دولت استاد ربانی علیه طالبان حمایت کرده است. این کشور در حالی از جبهه شمال حمایت می‌کرد که نزدیک به ۹۰ درصد خاک کشور در دست طالبان بود و دولت اسلامی به رهبری استاد ربانی فقط در پنجشیر و بدخشان و بخش‌هایی از تخار محصور مانده بود.


تنش هند با پاکستان:
هند و پاکستان از سال تاسیس کشور پاکستان تاکنون تنش دارند، این دو کشور بر سر کشمیر منازعه دارند و تاکنون حل نشده و هر دو طرف روی حل آن نیز گفت‌وگو نکرده‌اند. از آن جایی که پاکستان از طالبان حمایت می‌کرد، هند هرگز با این گروه رابطه ایجاد نکرد؛ زیرا بند بودن دم طالبان در آی اس آی مانع از شکل گیری رابطه میان هند و گروه طالبان شده است.


ارتباط طالبان با پاکستان:
گروه طالبان از سوی پاکستان ایجاد شده و همواره در قبضه این کشور باقی ماند. این گروه زمانی که قدرت را نیز در دست داشت نتوانست از چنبره پاکستان خارج شود و به عنوان یک دولت مستقل عرض اندام کند، اکنون نیز گروه طالبان به پاکستان وابسته است و از همین خاطر نمی‌تواند بدون اجازه آی اس آی حتا با دولت افغانستان کنار بیاید چه برسد به ارتباط بر قرار کردن با هند.


رقابت هند و پاکستان در میدان افغانستان:
همان گونه که پاکستان در افغانستان برای خود منافعی تعریف می‌کند، هند نیز ضد این منافع را منافع خود دانسته و این مسئله پای هردو کشور را به افغانستان باز کرده است. از هر حرکتی که پاکستان حمایت کند، هند به صورت خودکار در جهت خلاف آن حرکت می‌کند، بنا بر این هردو کشور گروه‌هایی را حمایت می‌کنند تا ازمنافع شان در افغانستان دفاع کنند. ولی یک چیز نباید فراموش شود و آن این که منازعات هند و پاکستان در افغانستان یکی از عوامل اصلی به درازا کشیدن جنگ در این کشور نیز است.
با توجه به این مسایل یکی از مخالفان حضور هند در معادلات افغانستان، پاکستان است. این کشور خوش ندارد که هند در افغانستان جای پایی داشته باشد و این موضوع را سیاست مداران پاکستان پنهان نیز نکرده‌اند. باری پرویز مشرف رییس جمهوری اسبق پاکستان در گفت‌وگو با بی بی سی گفته بود که نباید کنسولگری‌های هند در جلا‌ل‌آباد و قندهار وجود داشته باشد.
پاکستان در مذاکرات صلح نیز تاکنون تلاش کرده که هند را از میدان دور نگاه کند؛ زیرا این کشور حضور هند را در افغانستان به ضرر خویش می‌داند، اما اکنون که هند با طالبان ارتباط بر قرار کرده است، نشان از دو موضوع می‌دهد. که عبارت است از تلاش طالبان برای رهایی از چنبره پاکستان و تغییر در پالیسی هند در قبال افغانستان.
گروه طالبان پیش از این با تمام کشورهای منطقه ارتباط بر قرار کرده بود، اما بنا بر تنش میان پاکستان و هند و مسئله کشمیر، با هند هیچ نوع ارتباطی نداشت، اولی به نظر می‌رسد که در هنگامه مذاکرات صلح و خروج قوای بین‌المللی از افغانستان تلاش دارد با هند نیز نزدیک شود. البته که این مسئله به مذاق راولپندی خویش نمی‌خورد، اما اگر طالبان بخواهند که به عنوان یک نیروی سیاسی در میدان سیاست افغانستان حضور داشته باشند، باید استقلال عمل خود را از آی اس آی به دست آورند.

ارتباط هند با طالبان موضوعی مهم و قابل تامل است؛ زیرا در افغانستان برخی حلقات جبهه شمال در حال مسلح شدن است تا در صورت درگیری احتمالی و فروپاشی دولت مرکزی آماده مبارزه با طالبان باشندو از جانب دیگر هندوستان متحد نزدیک کابل است و مخالف برجسته پاکستان که از این سه جهت ارتباط آن با طالبان در مقطع حساس کنونی برجسته به نظر می‌رسد.
اما آنچه برای افغانستان همانند گذشته خطرناک است، درگیری و جنگ نیابتی هند و پاکستان در میدان افغانستان می‌باشد که در گذشته وجود داشته و پس از این نیز احتمال آن منتفی نیست. پس با توجه به مسایل مطروحه، از یک جهت ارتباط هند با طالبان مسئله‌ای مهم است و از جانب دیگر امکان آن وجود دارد که پاکستان از این نزدیکی به سود خویش استفاده کرده و جنگی تمام عیار در افغانستان راه اندازی کند.


https://rahapress.af/%D9%87%D9%86%D8%AF ... %BE%D8%A7/

نماينده شيعيان در حكومت افغانستان = مواضع در برابر امريكا و خاطرات مقاومت = شخص طنازي است مرتبا با لطيفه ها بيان مي كند

https://www.youtube.com/watch?v=D_C3wsb9Rkw

[00343179]

طالبان باكستان تندتر از طالبان افغانستان

تحریک طالبان پاکستان چیست؟


افراد تحریک طالبان پاکستان در حال اجرای حد بر یک مرد در منطقه قبایلی سوات پاکستان

خروج نیرو های آمریکایی از افغانستان، و مذاکرات برای توافق سیاسی با طالبان افغان سوال اساسی را در برابر یک گروه رقیب دیگر، به نام "تحریک طالبان پاکستان" ایجاد کرده است.

چه سرنوشتی در انتظار طالبان پاکستان است که تحت فشار نظامی ارتش این کشور قرار دارد.

میرزا علی مومند، یک فرمانده محلی طالبان پاکستان می‌گوید: "گفتگوهای صلح با طالبان پاکستانی با اسلام آباد در ماه فوریه و مارس با میانجی‌گری سراج‌الدین حقانی، رهبر شبکه حقانی و معاون طالبان افغانستان انجام شده است."

او ‌گفت‌ نمایندگان مفتی نور ولی محسود که فعلا در راس تحریک طالبان پاکستان قرار دارد، در یک سری جلسات شرط‌هایی از جمله رهایی زندانیان و برپایی احکام شریعت اسلامی را از حکومت پاکستان درخواست کرده‌اند.

گفته می‌شود که حکومت پاکستان این شرط‌ها را رد نکرده، اما تا به‌حال پاسخ رسمی مثبت نیز نداده است.

همزمان برخی از نیروهای وابسته به طالبان پاکستانی ادعا کرده‌اند که در امتداد "خط دیورند" میان پاکستان و افغانستان، افراد طالبان افغان برای افراد آنها محدودیت‌هایی ایجاد کرده‌اند.

فرماندهان طالبان پاکستان می‌گویند که طالبان افغان از آنها خواسته‌اند که برای زندگی در مناطق تحت کنترل آنها باید شبه‌نظامیان خود را نزد آنها ثبت نام کنند.

تشیع پیکر ارشاد محمود، عضو تحریک طالبان پاکستان را در زادگاهش در شمال شرق اسلام آباد که در دسامبر ۲۰۱۴ در زندان اعدام شد.

منابع محلی می‌گویند طالبان پاکستانی این شرط را "نپذیرفته‌اند" و در بعضی مناطق این موضوع باعث تنش‌های لفظی شده است.

ذبیح الله مجاهد، سخنگوی طالبان افغان می‌گوید در مورد موضوعی که میان حکومت پاکستان و طالبان پاکستانی با میانجیگری سراج الدین حقانی، معاون گروه طالبان افغانستان صورت گرفته، رسما اظهارنظر نمی‌کند.

او این ادعا را که افراد تحریک طالبان پاکستانی در افغانستان در ساحات تحت کنترل آنها به سر می‌برند، رد می‌کند.

سوال اصلی این است که طالبان پاکستانی برای حکومت پاکستان تا چی حدی دردسرساز است و گفتگوهای احتمالی میان این گروه با حکومت پاکستان به چه نتیجه‌ای خواهد رسید؟

احسان الله احسان، سخنگوی پیشین طالبان پاکستان می‌گوید پاکستان قدرت تأثیرگذاری بر برخی از این شبه‌نظامیان و توافق صلح با برخی دیگر دارد، اما دستیابی به توافق با همه شاخه‌های این گروه دشوار است.

به این ترتیب امکان چند دسته شدن طالبان پاکستانی وجود دارد.

قدرتمندترین شاخه طالبان پاکستانی، جمعیت‌ الاحرار به رهبری عمر خراسانی است.

به گفته احسان‌الله احسان روزانه ده‌ها سرباز پاکستانی مورد حمله طالبان پاکستانی قرار می‌گیرند، اما به دلیل محدودیت‌های رسانه‌ای در پاکستان، این حوادث به‌موقع نشر نمی‌شوند، از دید مردم پنهان می‌ماند.

برخی خبرنگاران آزاد در اسلام آباد می‌گویند درباره گفتگوهای دولت با طالبان گزارشهایی شنیده‌اند.

هنگامی که من از فواد چودری، وزیر اطلاعات پاکستان در این مورد سوال کردم، او به طور خلاصه پاسخ داد که در این باره تحقیق خواهد کرد، اما بار دیگر نظر عمران خان، نخست‌وزیر پاکستان، مبنی بر اینکه نمی‌خواهد به طالبان امتیاز بدهد را نیز تکرار کرد.

شیخ رشید احمد، وزیر داخله‌کشور پاکستان از طالبان افغان خواسته که "آغوش" خود را برروی طالبان پاکستانی باز نکنند.

ایده برپایی ''نظام شریعت'' در پاکستان

برخی از گروه‌های مذهبی معتقدند اگر پاکستان خواهان یک کشور اسلامی در کشمیر و افغانستان هستند، باید نظام شریعت را برای پاکستان نیز بخواهد.

از نظر این گروه‌ها با وجود اینکه پاکستان کانون فعالیت‌های جهادی است اما قوانین زیادی را از دوران امپراطوری بریتانیا در این منطقه به ارث برده است.

مولانا صوفی محمد گروهی را در سال ۱۹۹۲ به نام "نفاذ شریعت محمدی" تشکیل داد. آنها در تلاش بودند تا یک نظام شرعی در مناطق قبایلی باجور سوات و در دیر ایجاد کنند. در حمایت از گسترش آنها یک شورش مسلحانه به وجود آمد که آن را "جنگ سیاه" می‌نامیدند.

ارتش پاکستان به سرعت وارد عمل شد، و پرویز مشرف، رئیس جمهور وقت پاکستان فعالیت این گروه را در سال ۲۰۰۲ ممنوع اعلام کرد.

تحریک طالبان پاکستان چگونه تشکیل شد؟

در دهه ۱۹۹۰ حافظ محمد سعید به کمک عبدالله عزام، از معلمان اسامه بن لادن‌، لشکر طیبه را تأسیس کرد. پس از پیروزی مجاهدین افغان، این گروه‌ها فرصت ایجاد پایگاه‌های آموزشی در داخل افغانستان را به دست آوردند.

لشکر طیبه همچنین زیر نظر ارتش و استخبارات پاکستان پایگاه خود را در منطقه مریدک نزدیک لاهور ایجاد کرده بود.

بسیاری از گروه‌های کوچکتر دیگر هم قبلا تشکیل شده بودند، مانند گروه جیش محمد که توسط مولانا مسعود ازهر که اوایل سال ۲۰۰۰ در کراچی تشکیل شد بود اما در سال ۲۰۰۲ به دلیل فشارهای بین المللی دولت پاکستان این گروه را غیرقانونی اعلام کرد.

این گروه‌های جهادی متحد القاعده پیش از حمله آمریکا به افغانستان به طالبان در افغانستان نیز کمک می‌کردند.

در دسامبر سال ۲۰۰۷ سیزده گروه همفکر متحد شدند و "تحریک طالبان پاکستان" را اعلام کردند.

بیت‌الله محسود به عنوان اولین رهبر تحریک طالبان پاکستان انتخاب شد.

بیت‌الله محسود در سال ۲۰۰۹ در یک حمله هوایی ارتش پاکستان کشته شد.


حکیم الله محسود، که پس از بیت‌الله به قدرت رسید، نیز در جریان حمله هواپیماهای بدون سرنشین آمریکایی به وزیرستان شمالی در نوامبر ۲۰۱۳ کشته شد.


حکیم الله محسود پس از کشته شدن بیت الله محسود، به عنوان دومین رهبر تحریک طالبان پاکستان شد که او نیز در حمله پهبادهای آمریکایی در نوامبر ۲۰۱۳ کشته شد.

طالبان پاکستانی در مناطق قبایلی سوات، وزیرستان و باجور پیشرفت‌های چشمگیری داشتند و دولت این کشور را به چالش کشیدند.

ارتش پاکستان عملیات‌های شدیدی را در مناطق باجور، دره خیبر و وزیرستان انجام داد و برخی از روستاها از جمله میرانشاه، مرکز وزیرستان شمالی را به طور کامل تخریب کرد.

با این کار، طالبان پاکستانی به مناطق قبیله‌ای و کوهستانی در امتداد خط دیورند نقل مکان کردند و حملات آنها نه تنها در ایالت خیبر پشتونخوا محدود نماند و به شهرهای مرکزی ایالات پنجاب و سند هم رسید.

این گروه همچنین مسئولیت ترور بینظیر بوتو، نخست وزیر پاکستان را بر عهده گرفت بود.

مناسبات طالبان افغان با تحریک طالبان پاکستان

تحریک طالبان پاکستان زمانی شکل گرفت که طالبان افغان با آمریکا در جنگ بود.

طالبان افغان حمایت از هر گروه مسلح دیگر را قبول داشتند، اما به شرطی که مطابق با ساختار امارت اسلامی طالبان عمل کنند و فعالیت مستقل نداشته باشد.

به طور کلی، رهبران طالبان افغان با تحریک طالبان پاکستان همسو نبوده‌اند اما برخی فرماندهان محلی طالبان از عملیات علیه پاکستان نیز حمایت می‌کردند.



تصویری از وب سایت تحریک طالبان پاکستان در ۱۸ آگوست ۲۰۲۰ نشر شده که چهار فرمانده ارشد جهادی پاکستانی با این گروه بیعت می‌کنند.

در سال ۲۰۰۹ پس از تسلط طالبان بر مناطقی از ولایت نورستان در شرق افغانستان شیخ دوست محمد والی نام‌نهاد طالبان افراد خود را برای پشتیبانی از طالبان پاکستان به گذرگاه مرزی چترال فرستاد.

در آن زمان ۹ پاسگاه امنیتی پاکستان از بین رفت.

حکیم‌الله محسود رهبر جنبش طالبان پاکستان در یک پیام ویدیویی از شیخ دوست محمد نورستانی به عنوان "رهبر و معلم" خود تشکر کرد.

حکیم الله محسود همچنین با سراج الدین حقانی، فرمانده شبکه حقانی و یکی از رهبران طالبان افغان روابط خوبی داشت.

اما در برخی مناطق افراد تحریک طالبان پاکستان هم برای طالبان افغان دردسرساز بوده‌اند و هم حملاتی را علیه نیروهای امنیتی افغانستان به راه انداخته‌اند.

بیشتر رهبران طالبان پاکستان در حملات هوایی آمریکا هدف قرار گرفته اند؛ گفته می‌شود ارتش پاکستان در مورد آنها به آمریکایی‌ها اطلاع می‌داده.

موقف سیاست رسمی طالبان افغان این بوده که آنها هرگز با طالبان پاکستان متحد نمی‌شوند اما قطع روابط دوستی و شخصی قبلی میان گروه‌های جهادی در دو طرف مرز دو کشور دشوار بوده است.

در حال حاضر اگر طالبان در افغانستان به قدرت برسند و بیشتر قدرتمند شوند، به نظر می‌رسد که در برخی موضوعات روابط با طالبان پاکستان دست نخورده باقی خواهد ماند.

با این حال، فعالیت‌های طالبان افغان علیه برخی از گروه‌های ضد دولت پاکستان ادامه خواهد داشت و در بعضی از مناطق حتی آنها را سرکوب خواهد کرد مانند قطعه سرخ جنگی طالبان که علیه افراد شاخه خراسان دولت اسلامی (داعش) جنگیدند.

حمایت از طالبان پاکستان اکنون به اندازه طالبان افغان نیز البته قوی شده است.

شبه نظامیان آسیای میانه و اویغور برای تقویت تحریک طالبان پاکستان و برخی دیگر از اعضای القاعده سابق متحد شده‌اند.


https://www.bbc.com/persian/afghanistan-57705756

جنايات ملامنان:
ما هزاران نفر از هزاره طوري مي كشيم كه خودشان هم متوجه نمي شوند

https://www.youtube.com/watch?v=KTSd8JowPWA

[00343179]

طالبان به مرز ایران رسید/ حضور نیروهای طالبان در گمرک مرزی اسلام قلعه و پناه آوردن نیروهای افغانستان به خاک ایران + عکس و فیلم

نیروهای طالبان امروز با حمله بر برخی از شهرستانهای هرات دو شهرستان را در این استان تصرف کرده‌اند. فیلم ها و تصاویری از سقوط گمرک اسلام قلعه به دست طالبان منتشر شده و گزارش شده که سربازان افغانستان به سمت مرز ایران پناه برده اند.


به گزارش جماران؛ برخی منابع خبری گزارش دادند که نیروهای طالبان لحظات پیش گمرک مرزی اسلام قلعه در مرز با جمهوری اسلامی ایران کرده اند.

مقامات محلی استان هرات هنوز در این خصوص اظهار نظر نکرده‌اند.

نیروهای طالبان امروز با حمله بر برخی از شهرستانهای هرات دو شهرستان را در این استان تصرف کرده‌اند اما مقامات محلی هرات گفته‌اند که آنها بصورت تاکتیکی از این شهرستان‌ها عقب نشینی کرده‌اند.

فیلم ها و تصاویری از سقوط اسلام قلعه به دست طالبان منتشر شده و گزارش شده که سربازان افغانستان به سمت مرز ایران پناه برده اند

   

تضمين طالبان براى مبارزه با داعش  و منع توليد و صدور مواد مخدر و روابط با همسايكان و ابراز برائت از القاعده


عرض اندام طالبان در غیبت دولت افغانستان!

پیشروی‌ های طالبان در مناطق مختلف افغانستان به ویژه بخش‌ های شمالی این کشور تشدید شده و طالبان مدعی تصرف 85 درصد از خاک افغانستان شده است.


به گزارش جماران، هیئتی از طالبان که در مسکو به سر می‌ برد، امروز جمعه با اشاره به اینکه کنترل 85 درصد از خاک افغانستان را در دست دارد، اعلام کرد که هرگز اجازه نخواهد داد «داعش» در خاک افغانستان حضور یابد.

به گزارش گاردین، «شهاب الدین دلاور» سخنگوی هیئت طالبان در مسکو در جریان کنفرانس خبری گفت برای تضمین عدم حضور داعش در خاک افغانستان همه اقدامات لازم را اتخاذ خواهیم کرد.

به گفته او، طالبان اکنون به 85 درصد از خاک افغانستان تسلط دارد.

این ادعای طالبان، تاکنون از سوی منابع دولتی افغانستان تایید نشده است.

این هیئت در خصوص انجام مذاکرات درباره تحولات افغانستان گفت، طالبان کنترل اکثریت خاک افغانستان به استثنای کابل و مناطق اطراف آن را در اختیار گرفته است.

نماینده طالبان در ادامه گفت: «ما بر اساس اصول اسلامی و افغانی متعهد به حقوق اساسی همه مردم افغانستان از جمله حق آموزش هستیم.»

او ادعا کرد که تمامی نهادها و ادارات در مناطق تحت کنترل طالبان به امور طبیعی خود ادامه می‌ دهند.

دلاور همچنین در این نشست تاکید کرد: «ما به جهانیان درباره مبارزه با قاچاق مواد مخدر ضمانت می‌ دهیم.»

دلاور مدعی شد که در حکومت تمامی گروه‌ ها و نژادها و مذاهب مشارکت خواهند کرد و طالبان با تمامی همسایگان افغانستان از جمله چین، ایران، ترکمنستان و تاجیکستان روابط و شراکت دارد و علاقه‌ مند است تا با این کشورها همکاری کند.

سخنگوی هیئت طالبان تأکید کرد که اجازه نخواهد داد از خاک افغانستان علیه منافع کشور دیگری اقدام شود و همزمان از تمامی نهادها و سازمان‌ های بین المللی خواست تا به اقدامات و وظایف خود در افغانستان به شکل طبیعی ادامه دهند.

در همین حال، شماری از مقامات افغانستان که نخواستند نامشان فاش شود به آسوشیتد پرس و رویترز گفتند، طالبان کنترل گذرگاه مرزی «اسلام قلعه» در مرز ایران و افغانستان را به دست گرفته است.

یک مقام دولتی در هرات به آسوشیتد پرس گفت که این گذرگاه سقوط کرده و دو مقام امنیتی افغانستان نیز به خبرگزاری رویترز گفته‌ اند که با سقوط این گذرگاه، نیروهای امنیتی و گمرکی افغان به آن سوی مرز پناه برده‌ اند.

«ذبیح الله مجاهد» سخنگوی گروه طالبان به خبرگزاری فرانسه تاکید کرد که گذرگاه «اسلام قلعه» تحت کنترل این گروه است.

در همین حال، «طارق آرین» سخنگوی وزارت امور داخله افغانستان به خبرگزاری فرانسه گفت: «همه نیروهای امنیتی افغانستان از جمله نیروهای مرزی در منطقه حضور دارند و تلاش‌ ها برای بازپس گیری گذرگاه ادامه دارد.»

از سوی دیگر، بنا به اعلام مسئولان گمرک ایران به دلیل این تحولات در افغانستان، تجارت ایران با این کشور در مرز «دوغارون» و «ماهیرود» متوقف شده است.

هیئتی از رهبران سیاسی طالبان که به مسکو سفر کرده‌ اند، پس از دیدار با مقام‌ های روسی اعلام کردند که مهم نیست نام نظام آینده افغانستان «امارت اسلامی» باشد یا «دولت اسلامی»؛ بلکه این ماهیت نظام است که اهمیت دارد.

شهاب‌ الدین دلاور عضو دفتر سیاسی قطر طالبان، در راس این هیئت چهار نفره به مسکو رفته است. او ساعتی پیش در نشستی خبری در پایتخت روسیه گفت که چگونگی نظام در پی مذاکرات بین‌ الافغانی تعیین خواهد شد.

دلاور گفته است: «درباره نظام آینده در بحث مذاکرات بین‌ الافغانی تصمیم‌ گیری خواهد شد. البته امارت اسلامی افغانستان را برای افغان‌ ها مفیدتر و محقق‌ تر می‌ دانیم. این توافق تا حالا صورت نگرفته است. البته فکر می‌ کنم که افغان‌ ها برای نام‌ ها اهمیت زیادی قائل نیستند؛ نام آن چه نظام امارت اسلامی افغانستان باشد چه دولت اسلامی افغانستان، برای افغان‌ ها مهم نیست. برای افغان‌ ها حقیقت و ماهیت نظام مهم است که آن را ما دیده‌ ایم و استقبال می‌ کنیم.»

مولوی شهاب‌ الدین دلاور افزود: «ما به هدف دوم هم انشاءالله نزدیکیم که در افغانستان یک نظام واحد، افغان‌ شمول، قوی و اسلامی داشته باشیم و در حال مذاکره با افغان‌ های خودی هستیم و در میز مذاکرات درباره جزئیات این نظام بحث‌ خواهیم کرد. اگر نظام افغانستان اسلامی باشد و به تمامی قوانین مشروع جهانی که طبق موازین اسلام و سنت افغان‌ ها باشد، خود را پایبند می‌ دانیم. مهم این است که در مذاکرات نهایی در باره چه چیزی توافق می‌ شود. البته نظام امارت اسلامی افغانستان را برای افغان‌ ها بسیار مفیدتر، محقق‌ تر و لایق‌ تر می‌ دانیم.»

شهاب‌ الدین دلاور، با «ضمیر کابلوف» فرستاده ویژه ولادیمیر پوتین رئیس‌ جمهور روسیه برای افغانستان دیدار کرده است.

«سهیل شاهین» سخنگوی هیأت مذاکره‌ کننده طالبان در این نشست گفت که در توافق‌ نامه‌ ای که طالبان با آمریکایی‌ ها امضا کرده‎ اند، چیزی در مورد حمله به مراکز شهرها نیامده بود. زیرا به گفته او این یک مسئله داخلی افغانستان است.

محمد نعیم سخنگوی طالبان در توییتی نوشت: «از نظر ما دیپلمات‌ ها، کارمندان سفارت‌ خانه‌ ها، کنسولگری‌ ها و موسسات خیریه مشکلی ندارند. آنها فعالیت‌ های خود را به شکل عادی ادامه دهند. هیئت‌ های مقابل هم از طرف خود ابراز اطمینان و همکاری کردند و مواضع امارت اسلامی افغانستان را ستودند. هر دو طرف بر روابط حسنه و دوام روابط در آینده تاکید کردند.»

نمایندگان طالبان در این نشست همچنین تایید کردند که این گروه در پی پیشروی‌ های اخیر بسیاری از گمرکات کشور را تصرف کرده است و می‌ تواند طی دو هفته تمام کشور را تصاحب کند.

جو بایدن رئیس جمهور آمریکا به تاز‌گی در یک سخنرانی‌ اش در کاخ سفید گفته بود 75 هزار نیروی طالبان به هیچ وجه با 300 هزار نیروی امنیتی افغانستان برابری نمی‌ کنند.

دلاور افزود که برای حمله به مراکز ولایت‌ ها هیچ محدودیتی برای خود قائل نیستند. طالبان اعلام کرده است که از طریق زلمی خلیل زاد، فرستاده ویژه آمریکا برای صلح افغانستان، درباره پایان درگیری‌ ها به دولت پیام داده اما دولت این پیام را نادیده گرفته است.

دلاور تاکید کرد که طالبان به نیروهای خارجی فرصت داده‌ اند که به آرامی نیروهای‌ شان را از افغانستان خارج کنند.

نمایندگان طالبان در این نشست گفت که طالبان می‌خواهد در آینده با آمریکا رابطه داشته باشد و آمریکا در افغانستان سرمایه‌گذاری کند. او گفت زن‌ها می‌توانند در افغانستان کار کنند و تا مقطع دکترا درس بخوانند. آقای دلاور همچنین اظهار داشت که هیچ خطری مترجمان آمریکایی را تهدید نمی‌کند و آن‌ها می‌توانند زندگی عادی خود را ادامه دهند.

این سخنگوی طالبان افزود که هیچ کشوری در آینده از افغانستان احساس تهدید نخواهد کرد. با وجود این، بسیاری در افغانستان این سخنان طالبان را باور ندارند و آن را بهانه‌ ای برای تصاحب قدرت در این کشور می‌ دانند.

خبرگزاری‌ های روسیه همچنین گزارش داده‌ اند که شهاب‌ الدین دلاور در مسکو گفته است که آنها به خاک تاجیکستان و مرزهای آسیای میانه حمله نخواهند کرد. دلاور بعد از دیدار با کابلوف اظهار داشته است: «ما به روسیه اطمینان دادیم که تحت هیچ شرایطی به خاک تاجیکستان وارد نمی‌ شویم. ما وعده می‌ دهیم که گروه تروریستی داعش را در افغانستان نابود کنیم.»

با وجود تصرف مناطق مرزی با تاجیکستان در ولایت‌ های «بدخشان، تخار و قندوز» و پیشروی در مناطق مرزی با ازبکستان در بلخ و تصرف برخی مناطق هم‌ مرز با ترکمنستان در هرات، گروه طالبان به مسکو اطمینان داده است که جنگجویان این گروه تصمیم ندارند از مرز افغانستان پا را فراتر بگذارند.

طالبان در موجی از حملات نظامی، بسیاری از مناطق هم‌ مرز افغانستان با همسایگانش از جمله ایران را به کنترل خود در آورده و واردات و صادرات را مختل کرده است. صدها سرباز افغان ناچار شده‌ اند برای نجات جان خود به ایران و تاجیکستان پناه ببرند.

تاجیکستان بیش از 20 هزار نیروی خود را در امتداد مرز افغانستان مستقر کرده و روسیه هم اعلام کرده است که از متحدان خود در آسیای میانه حمایت خواهد کرد.

مقام‌ های روس امیدوارند که بتوانند گروه طالبان را در مذاکرات صلح افغانستان مشارکت دهند و شرایط را برای حل و فصل سیاسی اوضاع این کشور پس از تکمیل روند خروج نیروهای آمریکایی از این کشور فراهم کنند.

«دیمیتری پسکوف» سخنگوی رئیس جمهور روسیه اعلام کرد که مذاکره با گروه طالبان ضروری است و ولادیمیر پوتین در جریان مذاکرات با این گروه قرار دارد.

پسکوف به خبرنگاران گفت: در شرایطی که وضعیت افغانستان در حالت متشنج قرار دارد و اوضاع پرتنش بر مرز تاجیکستان و افغانستان حاکم می باشد، مذاکره با گروه طالبان لازم است.

سخنگوی رئیس جمهور روسیه در واکنش به این سوال که آیا روسیه ممکن است در صورتی که گروه طالبان کنترل افغانستان را به دست بگیرد، آن را به عنوان دولت این کشور به رسمیت بشناسد؟ گفت: در این شرایط مطرح کردن این مساله بی‌ مورد است. به همین دلیل پاسخ دادن به این پرسش را ناممکن می دانم.

وزارت خارجه روسیه اعلام کرد که در بیانیه مشترک این کشور و هیات مذاکره کننده طالبان، این گروه اطمینان داد که گذرگاه های مرزی با کشورهای همسایه طبق روال سابق خود فعالیت خواهند کرد.

در افغانستان، درگیری بین نیروهای دولتی و شبه نظامیان طالبان جریان دارد که اراضی قابل توجهی را در مناطق روستایی تصرف کرده و به شهرهای بزرگ حمله کرده اند.

پیشروی‌ های طالبان در مناطق مختلف افغانستان به ویژه بخش‌ های شمالی این کشور به تدریج از اوایل ماه مه و همزمان با از ادامه روند عقب‌ نشینی نیروهای خارجی تشدید شد. برغم آنکه نیروهای طالبان مدعی هستند که مراکز ولایت‌ های این کشور را با زور تصرف نمی‌ کنند اما بسیاری از شهروندان این کشور پس از ورود نیروهای طالبان به محدوده مناطق تحت سکونت خود خانه و کاشانه را ترک کرده و آواره شده‌ اند.


https://www.jamaran.news/fa/tiny/news-1516505

واکنش تند پژوهشگر مسائل افغانستان عليه طالبان به اظهارات یک کارشناس صداوسیما

واکنش تند یک پژوهشگر مسائل افغانستان به اظهارات یک کارشناس صداوسیما: به گفته رهبر انقلاب، طالبان به دین باور ندارند/ برای این‌ها نشست خبری می‌گذارید و به دروغ می‌گویید دیپلمات‌های ایرانی نصف شب کشته شدند!

مجتبی نوروزی پژوهشگر مسائل افغانستان در واکنش به اظهارات یک کارشناس در مورد طالبان گفت: در پیام رهبر انقلاب (به جوانان شیعه افغانستان مورخ ٢٣ شهریور ٧٧) نمی‌بینم که ایشان معتقد باشند که سلاح دست نگیرید و در آتش جنگ ندمید که اگر شیعه‌کشی شد، نگویید طالبان کردند.


به گزارش جماران؛ به نقل از ایلنا، پژوهشگر مسائل افغانستان گفت: می‌گویند طالبان حنفی هستند و شیعه‌کشی نمی‌کنند در حالی که این‌ها گروه ایدئولوژیک هستند و به گفته رهبر انقلاب این‌ها به دین باور ندارند.

مجتبی نوروزی در نشست «مقاومت یا صلح با طالبان؛ بررسی‌های اما و اگرهای چگونگی تعامل با طالبان و آینده صلح در افغانستان» ضمن قرائت پیام رهبر انقلاب مورخ ٢٣ شهریور ٧٧ خطاب به جوانان شیعه افغانستان، در خصوص اظهارات سیدحسام رضوی در شبکه افق که واکنش‌های فراوانی را در پی داشت گفت: من در پیام رهبر انقلاب(به جوانان شیعه افغانستان مورخ ٢٣ شهریور ٧٧) نمی‌بینم که ایشان معتقد باشند که سلاح دست نگیرید و در آتش جنگ ندمید که اگر شیعه‌کشی شد، نگویید طالبان کردند.

وی افزود: می‌گویند طالبان حنفی هستند و شیعه‌کشی نمی‌کنند در حالی که این‌ها گروه ایدئولوژیک هستند و به گفته رهبر انقلاب این‌ها به دین باور ندارند. شما برای این‌ها نشست خبری می‌گذارید و به دروغ می‌گویند دیپلمات‌های ایرانی نصف شب کشته شدند و کسی نگفت آن‌ها را در زمان اذان ظهر شهید کردند یا گفتند قانون اساسی را قبول ندارند. می‌پرسیدید کدام بخش را قبول ندارید؟ این‌ها صحبت علمای خود را هم قبول ندارند. ببینیم در دو سال گذشته چند نفر از علمای سنی افغانستان ترور شده‌اند.

متن پیام مقام معظم رهبری در ٢٣ شهریور ٧٧ به این شرح است:

بسم الله الرحمن الرحیم

انالله و اناالیه راجعون

خبرهای تلخ و تکان دهنده‌‌ای که پیاپی از افغانستان خونین و مظلوم میرسد، دل هر مسلمان غیور، بلکه هر انسان آزاده‌‌ای را از غم جانکاه لبریز می‌کند و تکلیفی بزرگ بر دوش او میگذارد.

جنایاتی که اندکی پیش از این در شهر مزارشریف به دست قشون ظالم و سنگدل طالبان اتفاق افتاده، یعنی کشتار وسیع مردم غیر‌نظامی و به شهادت رسانیدن جوانان پاک و مؤمن ایرانی که در مشاغل سیاسی و خبری به انجام وظیفه مشغول بودند، در نوع خود فاجعه‌‌ای بی‌نظیر بود که باید دولتها و ملتهای مسلمان را به حرکتی جدی در برابر این قوم متعصب و وحشی و بیگانه از تعالیم نورانی اسلام و بی‌خبر از قوانین عمومی جهان، برمی‌انگیخت. اکنون آنچه در مرکز افغانستان و در مناطق هزاره‌نشین استان بامیان شروع شده، بنا به خبرهایی که میرسد، بمراتب و‌حشتناک‌تر از جنایتهای گذشته است.

این قتل عام حقیقی مردمی است که با وجود فقر و محرومیت و محاصره‌ی طولانی توانسته‌اند شجاعانه از شرف و حیثیت خود دفاع کنند، مردمی که در دوران اشغال ارتش شوروی سابق، پایمردی درخشانی نشان داده و شهدای زیادی را تقدیم نجات افغانستان کرده‌اند. اکنون مردم شهرهای این منطقه به جرم تسلیم نشدن در برابر قشون مزدور طالبان، محکوم به قتل و غارت و اسارت‌اند. شنیده شد که رؤسای طالبان، خون آنها را مباح کرده و هر پسر بزرگتر از هفت سال را محکوم به قتل دانسته‌اند. و شنیده شد که هواپیماهای ارتش پاکستان نیز در قتل و ویرانی بامیان شرکت داشته‌اند.

آیا این سبعیت و خونخواری نسبت به این مردم مظلوم به چه جرمی است؟ آیا به جرم جانفشانی‌های آنها در راه استقلال افغانستان است؟ آیا به جرم تسلیم نشدن در برابر توطئه‌ی طراحی شده از سوی کمپانی‌های نفت و گاز آمریکائی است که با دست اندرکاری بعضی از نظامیان کشور پاکستان به شکل فتنه‌ی طالبان بروز کرد؟

آیا به جرم تمسک مردم این منطقه به ذیل ولایت اهل بیت پیامبر علیهم‌السلام است؟ آیا تعصبات مذهبی و قومی

است که چنین وحشیگیری و تطاولی را نسبت به مردم پاکنهاد هزاره مباح کرده است؟ اکنون ملت ایران بر اثر داغ بزرگ شهادت مظلومانه‌ی جوانان خود در مزارشریف و بخاطر ناامن کردن مرزهای شرقی کشور و بخاطر خون بنا‌حق ریخته‌ی مردم مظلوم بامیان و مزارشریف با دلی مالامال از درد و خشم، بی‌صبرانه منتظر تصمیم گیری مسؤولان کشور است.

اینجانب از همه‌ی دولتهای مسلمان، از همه‌ی علمای مسؤول و متعهد جهان اسلام، از همه‌ی آزادگان و دلسوزان امت اسلامی، برای مظلومان هزاره و دیگر اقوام مظلوم افغانستان استمداد میکنم، از مردم مؤمن پاکستان که قسمتی از ارتش آن در خدمت به کمپانیهای نفتی، بر سر زن و مرد و کودک بامیان بمب و آتش میریزد، استمداد میکنم. نگذارید میلیونها مردم محروم افغانستان ، اینگونه قربانی فتنه‌ی طالبان شوند، نگذارید جنگ مذهبی با خونریزی این گروه غافل و متحجر و سنگدل، در افغانستان و خدای نخواسته در نقاط دیگر دنیای اسلام ریشه بگیرد. نگذارید آن بخش از ارتش پاکستان که بذر ناآرامی را در منطقه می‌پاشد، به آتش افروزی خود ادامه دهد. نگذارید کمپانیهای نفتی آمریکائی، منافع پست و حقیر خود در افغانستان و آسیای میانه را به‌ بهای خون دهها هزار مسلمان به چنگ آورند.

اینجانب به کمک خداوند و با همکاری و همدلی مسؤولان کشور، تا کنون از برافروخته شدن آتشی در این منطقه که به آسانی قابل اطفاء نیست، جلوگیری کرده‌ام، ولی همه باید بدانند که خطر، بسی بزرگ و فراگیر و بسی نزدیک است، و جز با وادار کردن ارتش پاکستان به عدم دخالت در افغانستان و وادار کردن رؤسای گروه طالبان به انقیاد در برابر منطق عقل سلیم و رها کردن کارهای فاجعه آفرین و جبران خطاهای گذشته، نمی‌توان از آن اجتناب کرد.

به جوانان و مظلومان سلحشور هزاره و دیگر اقوام مظلوم افغانی هم عرض میکنم: عزیزان! اینجانب با دلی پر‌ خون و چشمی اشکبار، حوادث تلخ و امتحانهای دشواری را که شما در این اوقات میگذرانید، با دقت دنبال میکنم و رنجهای شما را با همه‌ی وجود احساس میکنم. به خدای بزرگ توکل کنید، و از او مدد بجوئید، و شجاعانه در برابر درنده خویان، ایستادگی نمائید و به وعده‌ی الهی امید داشته باشیدکه: سیجعل الله بعد عسر یسرا.. انشاء‌الله به کمک الهی بر دشمنان عنود خود پیروز میگردید و با استقامت و دلاوری‌ئی که همه شما را بدان می شناسند، بینی خصم از خدا بیخبر را بخاک خواهید مالید.

فرج الله عنکم و عنا بمحمد و آله

سید علی خامنه‌ای

۲۳ شهریور ۷۷

https://www.jamaran.news/fa/tiny/news-1515909

[00343179]

   

عضو پیشین مجلس افغانستان: طالبان تغییر نکرده/ از ما می‌خواهند اسیر طالبان شویم

نصرالله صادق‌زاده نیلی عضو پیشین مجلس افغانستان گفت: می‌گویند طالبان تغییر کرده است در حالی که ما تغییری نمی‌بینیم و در همه این سال‌ها راه‌ها و بیمارستان‌ها و مراکز فرهنگی ما مورد هدف قرار گرفتند و در زایشگاه‌ها نوزادان را می‌کشتند و در اواخر به عنوان نسل‌کشی هزاره‌ها این مسأله مطرح شد و آنچه از گذشته طالبان دیدیم و تحولات جدید راهی برای تعامل باقی نگذاشته است.
وضعیتی که در دایکندی (در روزهاى اخير) و در صحنه نبرد دیدم شیعیان و فارسی زبانان مورد حمله واقع شدند و تلفات بالایی از مردم و نیروهای امنیتی به جا گذاشته است و متاسفانه شاهد برخوردهای نامطلوب طالبان با مردم هستیم و منطقه تخریب شده است و مردم می‌خواستند برگردند اما برای مردم شرط گذاشته‌اند که برای مثال شب‌ها باید درهای خانه‌ها را باز بگذارند. 

https://www.jamaran.news/fa/tiny/news-1515923

[00343179]

منابع مالي داخلي طالبان / بجز منابع خارجي مثل امريكا و خلسج و باكستان

طالبان چقدر ثروت دارند و از چه راهی پول در می‌آورند؟

تخمین زده می‌شود که درآمد سالانه این گروه تروریستی از سال ۲۰۱۱ به بعد ۴۰۰ میلیون دلار آمریکایی بوده. اما باور بر این است که در سال‌های اخیر این رقم تا یک و نیم میلیارد دلار افزایش داشته است.


طالبان چقدر ثروت دارند و از چه راهی پول در می‌آورند؟
به گزارش دیده بان ایران، طالبان از اردیبهشت ماه در حال پیشروی و تصرف شهرهای افغانستان هستند آنها مدعی‌اند که بخش‌های مهمی از ولسوالی‌های افغانستان را تصرف کرده‌اند. اما مقامات افغانستان گاهی این ادعاها را رد می‌کنند و گاهی در مقابل آن سکوت می‌کنند.

ذبیح الله مجاهد، سخنگوی گروه طالبان در همین رابطه گفته «تعداد مناطق تحت کنترل این گروه ۱۶۹ منطقه است و طی دو ماه گذشته عملا کنترل ۷۰ منطقه را به دست گرفته و ۹۹ منطقه را نیز بدون درگیری از سیطره نیروهای دولتی خارج کرده است.»

اما اجمل شنواری، سخنگوی بخش امنیت و دفاع اعلام کرده که نیروهای مسلح افغانستان به صورت تاکتیکی از برخی مناطق خارج شدند اما با بازیابی نیروها مجددا حمله می‌کنند، همان طور که ۱۴ منطقه را باز پس گرفته‌اند.

دولت وزیری، سخنگوی پیشین وزارت دفاع افغانستان گفته ادعاهای گروه طالبان مبنی بر تسلط بر ۸۵ درصد اراضی افغانستان از اساس صحت ندارد. گفته‌ای که نقیب الله احمد زای، تحلیلگر سیاسی افغان هم آن را تایید کرده و گفته طالبان حتی بر ۳۰ درصد اراضی کشور هم تسلط ندارد.

گفته می‌شود که طالبان در حال پیش‌روی در شمال افغانستان است. اما آنها نهایتا تا مرز ایران هم پیش آمده‌اند. گزارش‌ها و تصاویری منتشر شد که نشان می‌داد طالبان به مرز ایران و افغانستان رسیده‌اند و گمرک اسلام قلعه را تصرف کرده‌اند.

در ایران برخی از رسانه های اصولگرا به همراه نماینده هایشان در شبکه ای اجتماعی سعی دارند که چهره تازه ای از تروریست های طالبان را به نمایش بگذارند.

احمد نادری نماینده مردم تهران در مجلس در همین راستا روزگذشته در توییترش نوشت: "طالبان یکی از جنبش های اصیل منطقه و قوم پشتون است که می تواند از نفوذ داعش در منطقه جلوگیری کند."

ادعاهایی که سیدجلال ساداتیان درباره این حمایت ها می گوید: "گرگ زاده عاقبت گرگ شود؛ ماهیت طالبان در هر قالبی که قرار گیرد عوض نمی شود. به نظر میدان دادن به طالبان به زیان ماست. اینکه فکر کنیم چون آقای اشرف غنی تمایل به سمت آمریکا دارد، طالبان نعم البدل خوبی می شود، درست نیست. "

اظهاراتی که محمود احمدی نژاد هم هفته گذشته نسبت به آن واکنش نشان داد و گفت:
طالبان با اسلحه می خواهد دولت اسلامی تشکیل بدهد عده ای هم از آنها حمایت می کنند
. او اضافه کرد که اظهارنظرها درباره طالبان ربطی به مردم ایران ندارد.

طالبان از چه راهی پول در می‌آورند؟

تروریست های طالبان از سال ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۱ میلادی، در افغانستان حاکمیت داشت و قوانین سختگیرانه شریعت اسلامی را اعمال می‌کرد.

این گروه از زمان رانده شدن از قدرت، جنگ طولانی مدتی را در سراسر افغانستان ادامه داد.

ردیابی کردن منابع درآمد طالبان اغلب بر حدس و گمان‌ها استوار است و این گروه تروریستی که فعالیت‌هایش مخفیانه است، حساب‌های مالی خود را منتشر نمی‌کند.

اما دریافت‌ها از مصاحبه‌های بی‌بی‌سی که در داخل و خارج از افغانستان انجام شده نشان می‌دهد که این گروه برای تامین مخارج عملیاتش، یک شبکه پیچیده مالی و سیستم کسب مالیات دارد.

تخمین زده می‌شود که درآمد سالانه این گروه از سال ۲۰۱۱ به بعد ۴۰۰ میلیون دلار آمریکایی بوده. اما باور بر این است که در سال‌های اخیر این رقم تا یک و نیم میلیارد دلار افزایش داشته است.

دولت‌های افغانستان و ایالات متحده آمریکا به دنبال محدود کردن شبکه‌های مالی طالبان بوده‌اند. یک سال و اندی پیش، ارتش آمریکا با بمباران کردن آزمایشگاه‌هایی که از آنها برای تولید مواد مخدر استفاده می‌شود، راهکار جدیدی را در پیش گرفت.

با این حال، درآمد طالبان از منابع دیگر بیشتر از چیزی است که از ناحیه تجارت موارد مخدر به دست می‌آورند. سازمان ملل در سال ۲۰۱۲ علیه این تصور عمومی که اقتصاد مبتنی بر تریاک منبع اصلی درآمد طالبان است، هشدار داد.

صدور سالانه فرآورده‌های تریاک به ارزش تخمینی ۱.۵ تا ۳ میلیارد دلار آمریکایی، که بخش بزرگی از هیروئین قاچاقی در جهان را تامین می‌کند، یک تجارت سودآور است.

هرچند در برخی مناطق تحت کنترل دولت نیز خشخاش کاشته می‌شود اما اکثر مزارع تریاک در ساحاتی است که طالبان در آنها حاکمیت دارند و باورها بر این است که چنین مزارعی منبع مهمی برای درآمد طالبان است.

طالبان از ناحیه مقرر کردن مالیه در مراحل مختلف این روند، پول دریافت می‌کنند.

آنها از مزرعه داران خشخاش ده درصد مالیه دریافت می‌کنند.

همچنین از آزمایشگاه‌هایی که در آنها تریاک به هیروئین تبدیل می‌شود و نیز از کسانی که مواد مخدر قاچاق می‌کنند مالیه گرفته‌شود.

برآورد شده که سهم سالیانه طالبان از تجارت غیرقانونی مواد مخدر، بین ۱۰۰ تا ۴۰۰ میلیون دلار است.

در بیش از یک سال گذشته، آمریکا بر هدف قرار دادن شبکه‌های مالی طالبان و منابع درآمد آنان از جمله آزمایشگاه‌های محل تبدیل تریاک به هروئین تمرکز داشته است که بخشی از استراتژی تهاجمی‌تر اداره ترامپ علیه شورشیان در افغانستان است.

ارتش آمریکا می‌گوید ۶۰ درصد درآمدهای طالبان از ناحیه مواد مخدر تامین می‌شود.

آمریکا مدعی شده که تا ماه اوت یا آگست ۲۰۱۸، در حدود ۲۰۰ آزمایشگاه مواد مخدر را تخریب کرده؛ تخمین زده شده که ۴۰۰ تا ۵۰۰ آزمایشگاه در افغانستان وجود دارد که قریب به نیمی از آنها در ولایت جنوبی هلمند فعال‌ است.

همچنین ادعا شده که در اثر حملات هوایی، نزدیک به یک چهارم درآمدهایی که طالبان از ناحیه تجارت تریاک داشتند، نابود شده است.

اما اثرات درازمدت این حملات تا کنون روشن نیست. حتی وقتی آزمایشگاه‌ها تخریب شوند، به زودی با پول کمی قابل بازسازی‌اند.

گروه طالبان معمولا دست داشتن در صنعت تریاک را انکار می‌کند و منع قرار دادن کامل زرع کوکنار در زمان حاکمیت خود در سال ۲۰۰۰ را یک افتخار می‌داند.

رئیس شرکت برق افغانستان دسامبر ۲۰۱۸ به بی‌بی‌سی گفت که طالبان همه ساله از راه صدور صورت حساب برای مصرف کنندگان برق در بخش‌های مختلف کشور، بیش از ۲ میلیون دلار به دست می‌آورد.

درگیری‌ها نیز برای طالبان یک منبع درآمد مستقیم محسوب می‌شود. هر باری که آنان یک پاسگاه نظامی یا مرکز شهری را تصرف می‌کنند، هرچه پول، اسلحه‌، ماشین و وسیله نقیله زرهی که به دست شان بیفتد برمی‌‍دارند.

افغانستان از مواد معدنی و سنگ‌های قیمتی غنی است که بخش اعظم آن در اثر ادامه جنگ‌ها استخراج ناشده باقی مانده است. صنعت معدن در این کشور دارای ارزش تخمینی حداقل یک میلیارد دالر است.

بیش‌تر فعالیت‌ها در زمینه استخراج معادن در مقیاسی کوچک‌تر و اغلب به صورت غیرقانونی انجام می‌شود.

وقتی طالبان کنترل مناطق معدنی را در دست می‌گیرند، بدون توجه به قانونی یا غیرقانونی بودن عملیات استخراج، از استخراج کنندگانی که مشغول کار‌اند پول می‌گیرند.

در یک گزارش سازمان ملل که در سال ۲۰۱۴ میلادی منتشر شده آمده است که طالبان از ۲۵ تا ۳۰ مورد عملیات غیر قانونی کاوش معادن که در ولایت جنوبی هلمند انجام می‌شود، سالیانه بیش از ۱۰ میلیون دلار به دست می‌آورد.

نگاهی به رفتار طالبان در ولایت شرقی ننگرهار، از نحوه کار آنان پرده برمی‌دارد. والی این ولایت به بی‌بی‌سی گفت که در حدود نیمی از درآمدهای معادن در ساحه تحت کنترل آنان، یا در اختیار گروه طالبان قرار می‌گیرد و یا هم در اختیار گروه داعش.

او گفت روزانه صدها کامیون از این ولایت خارج می‌شوند و طالبان یا داعش از هر کامیونی که ننگرهار را ترک می‌کند، تا ۵۰۰ دلار می‌گیرند.

به گفته خود طالبان، تاجران محلی و مقام‌های دولتی افغان که ما با آنها صحبت کردیم، در حال حاضر گروه طالبان سالانه بیش از ۵۰ میلیون دلار آمریکایی از ناحیه فعالیت‌های مرتبط با معادن که در سراسر این کشور انجام می‌شود، درآمد کسب می‌کنند.


دانستن مقدار دقیق پولی که از این کشورها می‌رسد ناممکن است، اما روشن است که بخش قابل توجهی از درآمدهای طالبان از همین ناحیه تامین می‌شود و بر مبنای اظهارات کارشناسان و مقام‌های رسمی، می‌تواند رقمی به درشتی ۵۰۰ میلیون دلار آمریکایی در سال باشد.

چنین ارتباطاتی دارای سابقه طولانی است. در یک گزارش محرم سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا (سیا) برآورد شده که گروه طالبان در سال ۲۰۰۸ میلادی ۱۰۶ میلیون دلار از منابع خارجی، به ویژه از کشورهای خلیج، دریافت کرده‌است.


http://www.didbaniran.ir/%D8%A8%D8%AE%D ... 9%86%D8%AF

[00343179]

حکم خودداری از بیعت با امیرالمابونین طالبان اعلام شد

جمهوری اسلامی نوشت: طالبان عدم بیعت با امیرالمابونین این گروه را در حکم خروج از دین معرفی کرد.
 یک
عضو ارشد طالبان بعد از تصرف ولایت تخار افغانستان، در یک سخنرانی بیعت با
امیرالمومنین این گروه تروریستی را مساوی با خروج از دین دانست. وی گفت:
هرکس با امیرالمومنین شیخ ‌هبه‌الله بیعت نکند حتی اگر اهل نماز و روزه هم
باشد از اسلام خارج است. این عضو ارشد طالبان از حاضران در جلسه سخنرانی
خواست سخن او را به گوش همه برسانند تا تمام مردم با امیرالمومنین شیخ‌
هبه‌الله بیعت کنند.

[00343179]

سوابق همكاري ايران با امريكا عليه طالبان

  در سال ۲۰۰۱ میلادی، ایران در اشغال
افغانستان و سرنگونی رژیم طالبان به امریکا کمک کرد و میزان حمایت ایران در
سطوح سیاسی، دیپلماتیک و نظامی به امریکا قابل توجه بود. ژنرال سلیمانی
شخصا از امریکایی‌ها خواست پس از تهیه فهرستی از اهداف حساس در داخل خاک
افغانستان به این مراکز حمله صورت گیرد. ایران در آن زمان به سیا در پنجشیر
و بگرام برای ایجاد پایگاه کمک کرد. دومین مردی که در حلقه همکاری ایران و
امریکا علیه طالبان حضور داشت، "محمد جواد ظریف" وزیر خارجه فعلی ایران
بود که به عنوان معاون وزیر خارجه در سازمان‌های بین المللی فعالیت می‌کرد.
  "اسماعیل قاانی" پیش‌تر مسئول پرونده‌های
افغانستان و شیعیان در افغانستان و پاکستان بوده است. طرف ایرانی پس از
توافق افغان و امریکایی به امید حفظ اختلافات میان آن دو به حمایت خود از
دو طرف درگیری محلی (دولت افغانستان و طالبان) ادامه داد. در پایان سال
۲۰۲۰ میلادی، ظریف طالبان را یک جنبش تروریستی افراطی و خشن توصیف کرد، اما
اشاره کرد که مقام‌های ایرانی ارتباط خود را با طالبان به ویژه از سال
۲۰۱۸ میلادی پنهان نمی‌کند. نکته عجیب آن است که طالبان علیرغم این موضع از
سوی مقام‌های ایرانی از شرکت در کنفرانس صلح افغانستان که دولت ترکیه در
آوریل گذشته برای گردهم آوردن طرفین درگیر در استانبول در نظر گرفته بود به
بهانه عدم آمادگی حضور در کنفرانس خودداری ورزید.

این در حالی است که طالبان حضور در جلسات
به میزبانی ایران را پذیرفت. آنان در دیدار از ظریف برای خلاص شدن از شر
نیرو‌های امریکایی در افغانستان درخواست کمک کردند.

https://aftabnews.ir/fa/news/717511

[00343179]

   طالبان اعلام کرده است که
برای رسیدن به صلح در افغانستان باید محمداشرف غنی از دولت کناره گیری کند و حکومت جدید تشکیل شود.

سهیل شاهین از اعضای دفتر قطر طالبان به اسوشتیدپرس گفته است که دولت افغانستان صلح نمی‌خواهد و خواهان تسلیم شدن طالبان است و می‌خواهد به کارش ادامه دهد.
وی تأکید کرده است: تا زمانی که حکومت جدید در افغانستان روی کار نیاید، صلح در این کشور برقرار نخواهد شد.
شاهین گفته است که این گروه نمی‌خواهد قدرت را به انحصار خود درآورد، اما آنان اصرار دارند،  تا زمانی که حکومت تازه و برآمده از مذاکره در کابل روی کار نیاید و اشرف غنی از قدرت برکنار نشود؛  صلح در افغانستان برقرار نخواهد شد.
شاهین افزوده است که هیچ افغانی از جمله طالبان خواهان جنگ داخلی نیست و من فکر می‌کنم همه افغان‌ها باید پیرامون ارزش‌های ملی و اسلامی خود و مدارا با یکدیگر گرد هم بیایند.

https://www.jamaran.news/fa/tiny/news-1518493

[00343179]

سخنگوی طالبان:
 به شیعیان اطمینان می‌دهیم هیچ اقدام تبعیض‌آمیزی علیه آنها انجام نخواهد شد

https://www.tasnimnews.com/fa/news/1400/04/03/2527133
https://www.tasnimnews.com/fa/news/1399/11/10/2442304
https://www.tasnimnews.com/fa/news/1399/03/11/2276707
 
 مولوی عبدالسلام حنفی معاون دفتر سیاسی طالبان نیز پیش از این در مصاحبه‌ای گفته بود که طالبان بر 70 درصد از خاک افغانستان تسلط دارد و بسیاری از مردم اهل تشیع و اقوام هزاره در مناطق تحت کنترل طالبان در ولایت‌های هلمند،  قندهار، سرپل و سایر ولایت‌ها بدون هیچ مشکلی زندگی می‌کنند.
مولوی عبدالسلام حنفی تاکید کرده بود که این گروه مشکلی با شیعیان ندارد و برای آنها مشکلی در این مناطق ایجاد نکرده است.

آقای مجاهد در مصاحبه اخیر خود با خبرگزاری ایلنا گفت جنگ داخلی و نداشتن تجربه باعث شد که این گروه نتواند در دوره حکومت خود بر افغانستان روابط خوبی با ایران ایجاد کند. به گفته او طالبان دارد "رفتار خود را عوض می‌کند" و حالا فرق زیادی با حضیض روابط ایران و طالبان در سال ۲۰۰۰ دارد.
مجاهد: در پاسخ به پرسش شما باید بگویم که قبل از سال ۲۰۰۰ میلادی که تجاوز آمریکا به افغانستان عملیاتی شود، امارت اسلامی درگیر جنگ‌های داخلی بود و ما نتوانستیم با کشورهای همسایه مناسبات درست و گسترده برقرار کنیم. در آن موقع طالبان به حد کافی تجربه نداشتند و حالا معتقدم که امارت اسلامی به تجارب کامل رسیده و از سوی دیگر هم باید توجه داشت که در آن دوران ارتباط‌ میان رسانه‌ها و طالبان وجود نداشت. حالا ما این موضوع را در دستور کار قرار داده‌ایم. بر این اساس معتقدم از سال ۲۰۰۰ به بعد طالبان تا حد زیادی به تکامل رسیده و همچنین ما در حال تغییر رفتار هستیم؛ به خصوص آنکه مردم کشورهای همسایه مانند ایران و پاکستان هم باید بیشتر در مورد مواضعمان آگاهی کسب کنند.
تندروی‌هایی مانند «منان نیازی» از ما نیستند


چندی پیش بود که ویدئویی از یکی از رهبران میدانی طالبان به نام ملا منان نیازی در رسانه‌ها منتشر شد که او در حال تهدید ایران و مشخصاً استان خراسان بود. از همان موقع تاکنون و حتی قبل‌تر از آن، بسیاری از کارشناسان ایرانی نگاه مثبتی به رفتار طالبان در قبال ایران و سایر همسایگان نداشتند و حالا هم این روند تا حد زیادی تشدید شده و به نوعی هشدارهای جدی در مورد طالبان داده می‌شود. چرا طالبان اجازه داد این فضا علیه این گروه خلق شود؟
مجاهد: برخی از افراد مانند «منان نیازی» که از صفوف طالبان خارج شد، اساساً از امارت اسلامی نمایندگی نمی کرده‌اند. ما بارها تندروی‌های این اشخاص را رد کردیم و در مورد این قبیل مواضع هشدار دادیم و حالا هم می‌گوییم که چنین افرادی از ما نیستند. باید توجه داشته باشید که امارت اسلامی یک رهبری متمرکز با مذهب حنفی دارد و سعی کردیم در این مدت تمام حرکت‌های ما میان تیم دوحه و صفوف طالبان هماهنگ باشد. بدون تردید از دوحه تا هلمند و از هرات تا ننگرها با یکدیگر هماهنگ هستند و از یک خط پیروی می‌کنند.
اگر در ایران یا سایر کشورهای همسایه برخی رسانه‌ها از قول خود مطالبی را می‌نویسند که واکنش‌های مثبت و منفی، به نفع طالبان یا به ضرر طالبان در بر دارد، در اصل برداشت خود را ارائه می‌دهند. بهتر است که به صورت مستقیم با ما در تماس باشند تا بتوانند نظرات ما را مستقیماً جویا شوند؛ چراکه در وضعیت کنونی اظهارنظرهای مختلفی وجود دارد و حتی ممکن است برخی اظهارنظرها در درون افغانستان و سایر کشورها واکنش‌های متفاوتی را به دنبال داشته باشد. بر این اساس تاکید ما بر ارتباط مستقیم است.
https://www.ilna.news/fa/tiny/news-1097225

   گفتگو طلوع با ذبیح الله مجاهد سخنگوی طالبان - متن کامل

https://tolonews.com/fa/afghanistan-173452

[00343179]

فاطمیون: هیچ برنامه‌ای برای مبارزه با طالبان نداریم!؟

معاون فرهنگی و رسانه‌ای فاطمیون شایعات رسانه‌های غربی درباره احتمال حضور فاطمیون در افغانستان و درگیری با طالبان را تکذیب کرد. وی افزود که متاسفانه برخی افراد ناخواسته و ندانسته در حال بازی در زمین دشمن هستند، بنده تکرار می کنم که لشکر فاطمیون هیچ برنامه‌ای برای حضور در افغانستان و مبارزه با طالبان ندارد و از نقشه‌های شوم دشمنان مطلع و در حال رصد دقیق تحولات است.

معاون فرهنگی و رسانه‌ای فاطمیون شایعات رسانه‌های غربی درباره احتمال حضور فاطمیون در افغانستان و درگیری با طالبان را تکذیب کرد.

به گزارش «انتخاب»؛ «حجت الاسلام گنابادی نژاد» معاون فرهنگی و رسانه‌ای لشکر فاطمیون در گفت‌وگو با مرکز رسانه فاطمیون نسبت به هجمه برخی رسانه‌ها و انتساب برخی افراد به فاطمیون واکنش نشان داد.

وی اظهارداشت که یکی از مزیت‌های لشکر پر افتخار فاطمیون محبت و ارادت به مکتب اهل بیت عصمت و طهارت؛ التزام به اندیشه امام راحل و مقام معظم رهبری و ولایت مطلقه فقیه و انسجام و هماهنگ بودن مجاهدان این لشکر است و مجموعه موفقیت‌هایی که تاکنون توسط فاطمیون به دست آمده است، مرهون این مزیت‌ها است.

معاون فرهنگی و رسانه‌ای فاطمیون با توجه به هجمه رسانه‌ها و معاندان تصریح کرد: همانطور که از ابتدا تاکنون هیچ گونه تفرقه و چند صدایی و نفوذ در این مجموعه پرافتخار وجود نداشته است از این پس هم نخواهیم داشت بنابراین هر صدای ناهماهنگ از این مجموعه بزرگ قطعا مورد تایید مجاهدان و رزمندگان پر افتخار فاطمیون نیست.

گنابادی نژاد در پاسخ به تلاش غرب برای جنگ روانی و راه انداختن درگیری مذهبی در افغانستان تاکید کرد که با توجه به وحدت عمیق شیعه و سنی در این کشور جنگ روانی مد نظر غربی‌ها حتما با شکست مواجه خواهد شد و مردم افغانستان قطعا به فضل الهی با رسیدن به تفاهم به صلح دائمی خواهند رسید.

وی درباره شایعات رسانه‌های غربی از احتمال حضور فاطمیون در افغانستان و درگیری با طالبان نیز گفت که اخبار نادرستی در بسیاری موارد از جمله در این باره در فضای مجازی منتشر شد که این موضوع در بیانیه رسمی فاطمیون به صورت جدی تکذیب شد و اعلام شد که این بازی جدید رسانه‌های آمریکایی – صهیونیستی علیه فاطمیون است .

معاون فرهنگی و رسانه‌ای فاطمیون در ادامه افزود که متاسفانه برخی افراد ناخواسته و ندانسته در حال بازی در زمین دشمن هستند، بنده تکرار می کنم که لشکر فاطمیون هیچ برنامه‌ای برای حضور در افغانستان و مبارزه با طالبان ندارد و از نقشه‌های شوم دشمنان مطلع و در حال رصد دقیق تحولات است.

گنابادی نژاد درباره رژیم صهیونیستی و هراس از فاطمیون در جبهه مقاومت نیز اظهارداشت که رژیم صهیونیستی از ابتدا به ویژه زمانی که رزمندگان فاطمیون به 15 کیلومتری سرزمین‌های اشغالی در منطقه جولان رسیدند متوجه توانایی و قدرت لشکر فاطمیون در میدان نبرد بود و همواره برای ضربه زدن به فاطمیون از شیوه‌های مختلف از جمله حربه رسانه‌ایی و پشتیبانی از تروریست‌ها، فعالیت می‌کرد که به لطف خداوند متعال تاکنون موفق نشده است و موفق نخواهد شد.

https://www.entekhab.ir/fa/news/630241

طبيعي است وقتي طالبان با نيروي قدس كار مي كند = جناحها با مبارزه اى نكنند

[00343179]

پیشرفت‌های اخیر طالبان در افغانستان: واقعیت‌ها و موهومات

سقوط ولسوالی‌ها
پیشرفت‌های اخیر طالبان در افغانستان: واقعیت‌ها و موهومات
ادامه سقوط ولسوالی‌ها در افغانستان به دست طالبان ادامه نخواهد داشت. مناطق تحت تصرف طالبان آن گونه که خود این گروه ادعا دارد با ثبات نیست. جریان روند امنیتی فعلی افغانستان باعث شده افغانستان با وجود خروج نیروهای خارجی، درگیر جنگ دیگری می‌شود و در این مقطع درگیری نیروهای نظامی افغانستان و طالبان شدت خواهد گرفت.


مطالعات شرق/

طی هفته‌های گذشته و هم زمان با روند خروج سربازان آمریکایی و ناتو از منطقه هندوکش، جنبش اسلام‌گرای طالبان توانسته است شمار زیادی از مناطق افغانستان را به تصرف خود درآورد. بر همین اساس، این نگرانی به وجود آمده است که سقوط سریع این مناطق ممکن است آغازی بر روند سقوط دولت فعلی افغانستان باشد. در این شرایط، «موسسه امور جهانی سوئیس» (SIGA) با بررسی دقیق‌تر تحولات اخیر افغانستان، نشان می‌دهد که اوضاع (به رغم اینکه بیش از حد انتظار وخیم شده است اما) به اندازه‌ای که غالبا نشان داده می‌شود فاجعه بار نبوده و بعید است به سرعت شاهد سقوط دولت باشیم.

نگاهی به پیشر‌وی‌های اخیر طالبان
به نظر می‌رسد روند پیشروی‌های اخیر طالبان، از شب چهارم و پنجم ماه می آغاز شده است، زمانی که جنگجویان این گروه ولسوالی «برکه» ولایت بغلان، واقع در شمال افغانستان، را به تصرف خود درآوردند. البته این موضوع، موضوع عجیبی نبود و پیش از این نیز طالبان برخی ولسوالی‌ها را تصرف کرده بود. اما این بار، برخلاف دفعات قبل و به دنبال سقوط «برکه»، ده‌ها ولسوالی دیگر نیز در نقاط مختلف افغانستان سقوط کردند؛ به خصوص از اواخر ماه می به بعد. 3 جولای، «ذبیح الله مجاهد» سخنگوی طالبان از طریق واتس آپ به «موسسه امور جهانی سوئیس» گفت که این گروه از اول ماه می به بعد توانسته است بیش از 143 ولسوالی از حدود 400 ولسوالی افغانستان را تصرف کند.

جدا از درست بودن یا نبودن این ادعا، گزارش‌های خود دولت درباره ولسوالی‌های سقوط کرده و همچنین ارزیابی تحلیلگران مستقل «شبکه تحلیلگران افغانستان» نشان می‌دهند که تا تاریخ 29 ژوئن، 127 منطقه سقوط کرده بودند و دولت صرفا توانسته بود 10 منطقه را باز پس‌گیری کند. از آن زمان به بعد، دولت مناطق بیشتری را از دست داده است. 7 جولای، طالبان حتی به «قلعه نو» مرکز ولایت بادغیس در شمال غرب افغانستان نیز حمله کرد که البته حمله‌ای کوتاه و ناموفق بود.

در حالی که ولسوالی‌ها در نقاط مختلف افغانستان سقوط می‌کردند، این وضعیت در شمال کشور شدیدتر بود. این موضوع اهمیت زیادی دارد چون قبل از سقوط رژیم‌ طالبان توسط آمریکا، این گروه بیشترین مخالفت‌ها را از مناطق شمالی افغانستان شاهد بود و حتی در اوج قدرت خود هم نتوانست بخش‌های منتهی الیه شمال شرق افغانستان را در تسلط خود درآورد. بنابراین، تمرکز پیش روی‌های اخیر طالبان در مناطق شمالی، به نظر یک تلاش آگاهانه برای انتقال این پیام است که هر نوع مقاومت علیه این گروه، بی نتیجه خواهد بود.


همچنین جولان طالبان در مناطق مختلف افغانستان هم زمان بوده است با خروج کامل نیروهای آمریکایی و ناتو؛ اقدامی که مهر تأییدی بر این ادعای طالبان بوده است که دولت افغانستان بدون حضور نیروهای میدانی آمریکا و متحدان او، به سرعت متلاشی خواهد شد. روند خروج آمریکا و متحدان او، از اواخر ماه آوریل آغاز شد و قرار است تا اواخر ماه آگوست کامل شود. با این حال، اغلب سربازان در ماه می افغانستان را ترک کرده‌اند و نیروهای باقیمانده نیز غالبا (اگر نگوییم صرفا) در پایتخت این کشور، کابل، متمرکز شده‌اند.

هر چند اوضاع حدود 100 منطقه‌ای که به دست طالبان افتاده قطعا برای دولت سخت و هولناک است اما با نگاهی دقیق‌تر به اوضاع متوجه می‌شویم که هنوز جنبه‌های مختلفی از این موضوع مورد بررسی قرار نگرفته است.

نحوه تصرف مناطق به دست طالبان
هر چند پیشروی‌های اخیر طالبان بی‌سابقه بوده است اما باید توجه داشت که در بسیاری از ولسوالی‌های تصرف شده به دست این گروه، دولت مدت‌ها است حضور متزلزلی داشته است. طبق گزارش «اشپیکل»، طالبان غالبا «میوه‌های پایین شاخه» را می‌چیند، ولسوالی‌هایی که بخش عمده روستاهای آن پیش از این در کنترل طالبان بوده‌اند و دولت نیز صرفا مرکز آنها را در کنترل خود داشته است. منابع دیگر نیز در گفت‌وگو با «موسسه جهانی سوئیس» و همچنین «شبکه تحلیلگران افغانستان» این موضوع را تأکید کرده‌اند.

بنابراین می‌توان گفت که طالبان به یکباره یک سوم کشور را به تصرف خود در نیاورده است بلکه بیشتر به تثبیت جایگاه خود در مناطقی پرداخته که دولت سال‌ها حضور کمرنگی در آنجا داشته است. البته این بدان معنا نیست که استثنایی در این باره وجود نداشته است برای مثال، سقوط ولسوالی «رستاق» در ولایت شمالی تخار که عمدتا در کنترل حزب ضد طالبانی «جمعیت اسلامی» بوده است و یا سقوط مناطق «شغنان» و «واخان» در ولایت بدخشان در اوایل ماه جولای که طالبان پیش از این در آنجا حضور نداشته است، (از موارد استثناء هستند).

علاوه بر این، باید توجه داشت که طالبان بیشتر مراکز ولسوالی‌ها را بدون درگیری زیاد یا حتی بدون هیچ درگیری تصرف کرده است. برای نمونه می‌توان به ولسوالی «وردوج» اشاره کرد؛ منطقه‌ای واقع در ولایت بدخشان در شمال شرق افغانستان که نیروهای دولتی در تاریخ 2 جولای از آنجا عقب نشینی کردند و یکی از مقرهای شناخته شده طالبان است. یکی از سربازان نیروهای منطقه‌ای ارتش ملی افغانستان، 3 جولای، در گفت‌وگو با «موسسه امور جهانی سوئیس» گفت که «دستور عقب نشینی از وردوج، از کابل صادر شد.» این سرباز تا زمان خروج از «وردوج»، در منطقه «چاکران» مرکز این ولسوالی مستقر بوده است. وی با اشاره به اینکه تا چند روز قبل از عقب نشینی درگیری‌های مسلحانه‌ای در این منطقه وجود داشته است، گفت: «ما همه خودروها و سلاح‌های خود را برداشته و این منطقه را ترک کردیم.»

اما به گفته این سرباز، فرماندهان خط مقدم به این دلیل تصمیم به عقب نشینی گرفتند که به خاطر سقوط چند ولسوالی، روحیه سربازان پایین آمده بوده است. یکی از ساکنان یک روستای نزدیک به «چاکران» نیز با تأیید اینکه خروج سربازان از این منطقه با توسل به خشونت نبوده است، این خروج را نوعی «معامله» دانست که جزئیات آن از چشم او و دیگر شهروندان مخفی نگه داشته شده است. طبق اطلاعات موجود، ده‌ها ولسوالی دیگر نیز شاهد وقایع مشابهی بوده‌اند.

این یعنی، در برخی موارد که ولسوالی‌ها بدون هیچ گونه جنگی سقوط کرده‌اند، طالبان نیروهای دولتی را مجبور به پذیرش این نتیجه کرده است. برای مثال، طبق گزارش نیویورک تایمز، 19 می، نیروهای دولتی باقیمانده در مرکز ولسوالی «دولتشاه» واقع در ولایت لغمان، پس از انجام مذاکره، بدون هیچ مقاومتی تسلیم شدند. یکی از اهالی «دولتشاه» نیز در گفت‌وگوی تلفنی با این موسسه این موضوع را تأیید کرد. وی گفت: «طالبان، بزرگان قبایل محلی را نزد نیروهای دولتی باقیمانده در دولتشاه فرستادند تا به آنها بگویند که این منطقه در محاصره قرار داشته و آنها یا باید تسلیم شوند یا بمیرند.» به گفته این مرد، زمانی که آذوقه نیروهای دولتی پس از چند روز محاصره به اتمام رسید، آنها در نهایت مجبور به تسلیم شدند.

اما در حالی که برخی نیروهای دولتی واقعا راهی جز تسلیم شدن یا عقب نشینی نداشته‌اند، برخی دیگر این کار را بدون دلیل مشخصی انجام داده‌اند. یکی از افرادی که شاهد سقوط مرکز ولسوالی «فرخار» ولایت تخار بوده است (جایی که طالبان از دیرباز تقریبا فعالیتی در آن نداشته است)، در گفتگوی تلفنی با این موسسه گفت: «نیروهای دولتی حدودا نیمه شب 4 جولای و در حالی که نیروهای طالبان هنوز 10 کیلومتر با آنها فاصله داشتند، از فرخار خارج شدند. زمانی که طالبان چند ساعت بعد وارد مرکز ولسوالی شدند، مشاهده کردم که تعداد آنها بسیار کمتر از تعداد نیروهای دولتی بود که از این منطقه خارج شده بودند.»

این یعنی، دست کم در برخی موارد، این نوع رویدادها ظاهرا به خاطر مکر و خدعه طالبان رخ می‌دهد. یکی از تحلیلگران مستقر در افغانستان که این درگیری‌ها را از نزدیک و از طریق منابع میدانی خود در نقاط مختلف کشور رصد می‌کند، در این باره گفت: «ما چند مورد صدای ضبط شده داریم که در آنها، تعداد اندکی از نیروهای طالبان از طریق خطوط رادیویی باز با یکدیگر صحبت کرده و تظاهر می‌کنند که آنها صدها نفر هستند و به زودی به محل استقرار نیروهای دولتی هجوم می‌آورند.» وی افزود «سربازان به این پیام‌های رادیویی گوش کرده و در برخی موارد آنها را باور می‌کنند. همین مسئله باعث می‌شود تا آنها از ترس مواجهه با نیروهای طالبان، تسلیم شده یا عقب نشینی کنند.»

لذا به رغم اینکه طالبان نیرویی است که قطعا باید مورد توجه قرار بگیرد اما به گفته «اندرو واتکینز» تحلیلگر ارشد «گروه بین المللی بحران»، این گروه یک «نیروی ویرانگر نظامی عظیم و غیرقابل توقف» نیست.

سطح کنترل طالبان بر مناطق تازه تصرف شده
موضوع دیگری که چندان مورد توجه قرار نگرفته این است که سطح واقعی کنترل طالبان بر مناطق تازه تصرف شده چقدر است. 28 ژوئن، یکی از فرماندهان طالبان که حدود 14 سال است با شورشیان همکاری دارد و در ولسوالی «شولگره» ولایت بلخ (که 21 ژوئن به دست طالبان افتاد) مستقر است، در گفتگوی تلفنی با «موسسه امور جهانی سوئیس» گفت: اینجا همه چیز عالی است.» وی افزود: «مجاهدینی که مناصب نظامی دارند در خط مقدم هستند اما هیچ جنگ و درگیری نیست. مجاهدینی که مناصب غیرنظامی دارند نیز مراقب همه چیز هستند. برای مثال، اینجا یک والی و همچنین چند فرد مسئول در بخش‌های آموزش و پرورش و تأمین برق وجود دارد.»

اما وی در پاسخ به این سئوال که سطح کنترل طالبان در این مناطق چگونه است، اذعان کرد که طالبان در «شولگره» هیچ پست ایست و بازرسی و هیچ کنترلی ندارند و این یعنی آنها به ظاهر فعالیت چندانی در مناطق تازه تصرف شده ندارند. دو نفر دیگر از ساکنان «شولگره» نیز در گفتگوی تلفنی، این موضوع را تأیید کردند. یکی از ساکنان گفت: «نیروهای مسلح طالبان را می‌توان در خیابان‌ها و بازارها دید اما آنها هیچ تعاملی با مردم ندارند.

زمانی که طالبان بر این منطقه مسلط شدند، همه مردم را در بازار جمع و اعلام کردند که زندگی باید طبق رویه معمول ادامه پیدا کند. آنها حتی یک شماره تلفن به مردم اعلام کردند تا اگر کسی با مشکلی مواجه شد با آن تماس بگیرد. بعد از آن هم دیگر با مردم کاری نداشتند.» یکی دیگر از ساکنین و کسبه این منطقه نیز ضمن تأیید این مطلب گفت که مغازه او و دیگر کسبه همچنان باز و فعال هستند. وی همچنین با اشاره به اینکه طالبان تاکنون فعالیت چندانی در این منطقه نداشته‌اند گفت: «آنها قوانین جدید طالبان را اعلام کردند، مثل اینکه مردها نباید ریش خود را بتراشند یا اینکه باید برای نمازهای یومیه به مسجد بروند؛ اما تاکنون مردم عادی را برای این موضوعات کنترل نکرده و تعاملی با آنها نداشته‌اند.»

چند منبع دیگر نیز در گفتگوی تلفنی با این موسسه، تأیید کردند که طالبان، دست کم تاکنون، کنترل فیزیکی مستقیم یا خدمت رسانی چندانی در مناطق تازه تصرف شده نداشته است. یکی از این منابع، فردی به نام «بشیر آخوندزاده» استاد دانشگاه و ساکن منطقه «بغلان مرکزی» ولایت بغلان بود (منطقه‌ای که 21 ژوئن پس از یک درگیری سخت، به دست طالبان افتاد). وی گفت: «طالبان تاکنون هیچ نوع خدمات عمومی به مردم بغلان مرکزی ارائه نکرده‌اند و مشخص نیست که آیا این اوضاع تغییری خواهد کرد یا خیر.» این استاد دانشگاه افزود «زمانی که دولت اینجا بود، برخلاف حالا که طالبان بر آن مسلط است، فساد یک مسئله جدی بود اما در عین حال، دولت یک سری خدمات در زمینه پزشکی، آموزش و تأمین برق ارائه می‌کرد.»

وی گفت: «از سوی دیگر، امنیت در زمان طالبان بهتر است. همه جا آرام است و من حتی یک گزارش درباره آزار و اذیت مردم توسط طالبان نشنیده‌ام.» چند نفر دیگر نیز همین احساس را درباره طالبان بیان کردند. هر چند گفته می‌شود که دلیل بهتر بودن اوضاع امنیتی در مناطق تحت کنترل طالبان این است که دولت در اراضی طالبان دست به حملات چریکی نمی‌زند اما طالبان این کار را در مناطق تحت کنترل دولت انجام می‌دهد ولی این نکته جای بحث دارد که آیا طالبان واقعا امنیت بهتری را در مناطق خود ایجاد می‌کنند یا خیر. به علاوه، طبق گزارش «دیده بان حقوق بشر»، در سایر مناطق، طالبان نه تنها به آزار و اذیت مردم پرداخته بلکه به زور آنها را از خانه‌های خود بیرون رانده و منازل مردم را به آتش کشیده است.

به گفته آخوندزاده، «حالا وضعیت اقتصادی و ادامه تأمین معاش، به دغدغه اصلی مردم در منطقه بغلان مرکزی بدل شده است.» موضوعی که دغدغه مشترک مردم ساکن در دیگر مناطق تحت کنترل طالبان است. آخوندزاده در نهایت سخنان خود را چنین جمع بندی کرد: «در هر دو نظام ـ نظام طالبان و دولت ـ هم چیزهای خوب و هم چیزهای بد وجود دارد.»

البته مطالب گفته شده در بالا بدین معنا نیست که طالبان در این مناطق هیچ گونه حکمرانی ندارند. آن گونه که گزارش‌های مختلف نشان می‌دهند، طالبان ظاهرا کارمندان غیرنظامی دارد، مثل ولسوال‌ها (فرمانداران)، کمیسیون‌های مختلف، یک نظام مالیاتی و قضایی و معاونان پلیس. «رحمت‌الله امیری» تحلیل‌گر افغانستانی که مطالعات گسترده‌ای را در مناطق تحت کنترل طالبان انجام داده است، در گفتگو با «موسسه امور جهانی سوئیس» گفت: «در مناطقی که مدت‌ها است تحت کنترل طالبان قرار دارند، این گروه یک نظام کارآمد ایجاد کرده است. در این مناطق، دسترسی به ولسوال‌ها و دیگر مقامات طالبان، به راحتی از طریق تلفن یا پیام رادیویی امکان‌پذیر بوده و آنها به سرعت درباره موضوعات مختلف تصمیم گیری می‌کنند.» امیری افزود: « این حاکمیت طالبان حالت خلق الساعه و موقتی دارد، به نحوی که اغلب مقامات طالبان محل کار یا ساعت کار ثابت و مشخصی ندارند.»

اما به گفته وی، علت عمده این مسئله، ممانعت طالبان از هدف قرار گرفتن نیروهای آنها در جریان حملات هوایی است؛ ولی به هر حال، این سیستم کار می‌کند. در همین رابطه، طبق تحقیقی که قبلا توسط «شبکه تحلیلگران افغانستان» انجام شده است، طالبان حتی در مناطقی که مدت‌ها است بر آن کنترل دارند به ندرت خدماتی، به جز خدمات قضایی، ارائه می‌کنند. در عوض، آنها سعی می‌کنند از خدماتی که توسط دولت یا سازمان‌های مردم نهاد تأمین بودجه و اجرا می‌شوند استفاده کنند.

همچنین باید توجه داشت که طبق گزارش‌های معتبر، طالبان به رغم اینکه اقدامات قضایی و پلیسی را با سرعت انجام می‌دهد اما معمولا مجازات‌های بدنی سخت را، حتی برای جرایم بسیار کوچک، اعمال کرده و گاهی احکام دل بخواهی/ سلیقه‌ای صادر می‌کند.
هر چند به باور این تحلیلگر، طالبان قادر است در صورت کنترل مناطق جدید، چنین حکومتی را در آنجا برقرار کند اما سرعت پیشروی‌های اخیر این گروه به قدری بالا (و حتی غیرمنتظره برای خود آنها) بوده است که طالبان در حال حاضر نیروی انسانی کافی برای اعمال کنترل یا تشکیل چنین حکومتی را در مناطق تازه تصرف شده ندارد.

حتی اگر طالبان در نهایت بتواند نظام حکومتی‌ خود را به همه مناطق تحت کنترل خود تسری دهد، باز هم ممکن است در برخی جنبه‌های حاکمیتی دچار مشکل شود. برای مثال، طالبان از زمان تصرف گذرگاه مرزی «شیرخان بندر» واقع در ولایت شمالی قندوز در مرز تاجیکستان، در 22 ژوئن، و جمع آوری عواید گمرکات، توانسته است درآمد خوبی به دست آورد. اما به گفته یکی از تجار این منطقه، طالبان تاکنون نتوانسته است آن گونه که ادعا می‌کند، این گذرگاه را بدون مشکل مدیریت کند. وی در تشریح این وضعیت گفت: «این گذرگاه مرزی در واقع باز بوده و تجارت تا حدودی در آن ادامه دارد. اما زمانی که مدیریت شیرخان بندر در دست دولت بود، یک نظم حقوقی مشخص بر آن حاکم بود؛ وضعیتی که دیگر در دوران مدیریت طالبان دیده نمی‌شود.

طالبان سیستم خاصی نداشته و نمی‌دانند قیمت یک محموله خاص چقدر بوده یا اینکه چقدر باید بر آن مالیات وضع کرد.» نمونه دیگر، ناتوانی طالبان در مدیریت جریان آب «سد ارغنداب» واقع در ولایت قندهار بود که ماه می به تصرف طالبان درآمده بود. این مسئله صدای اعتراض کشاورزان مناطق مختلف را که برای آبیاری مزارع خود به آب این سد وابسته بودند درآورد و باعث شد تا طالبان از مهندسان دولتی بخواهد در این زمینه وارد عمل شوند.

در مجموع، این ادعای طالبان مبنی بر اینکه پیشروی‌های اخیر آنان نشانه تغییر از یک وضعیت «نظامی و جهادی» به یک وضعیت «غیرنظامی» است و اینکه اوضاع در مناطق تازه تصرف شده، خوب و آرام است، جای تردید دارد. در واقع، این موضوع جای بحث دارد که آیا طالبان می‌تواند در آینده نزدیک، از یک جنبش شورشی (که دایره فعالیتش تاکنون محدود به مناطق روستایی با زیرساخت‌های ضعیف بوده و در مقابل مردمی قرار داشته است که در حوزه خدمت رسانی انتظارات چندانی از آنها نداشته‌اند) به نهادی تبدیل شود که باید به کل کشور یا بخش عمده‌ای از آن حکومت کند، از جمله به بخش‌هایی از مردم که مخالف آنها هستند و به مراکز شهری و همچنین مدیریت زیرساخت‌هایی که طیفی از چالش‌های فنی و لجستیک را در برابر آنها قرار می‌دهند.

آیا دولت در آستانه سقوط است؟
هر چند برخی کارشناسان، سقوط قریب الوقوع دولت فعلی را پیش بینی کرده‌اند اما نگاهی دقیق‌تر به این موضوع، احتمال وقوع چنین سناریویی را، دست کم در آینده نزدیک، زیر سئوال می‌برد.

گرچه حتی خود مقامات عالی رتبه دولتی هم اخیرا عنوان کرده‌اند که «بقا و وحدت افغانستان در خطر است» و رهبران ضد طالبانی خارج از دولت نیز خواهان «بسیج ملی» مردم برای مقابله با طالبان شده‌اند اما به جز برخی ادعاهای طالبان (و یک بخش محلی کوچک از دولت اسلامی خودخوانده داعش)، هیچ کسی تاکنون به طور آشکار دولت را تهدید به سرنگونی نکرده است و به نظر هم نمی‌رسد هیچ گروهی در موقعیتی باشد که بتواند این کار را انجام دهد. «واتکینز» در این باره می‌گوید: «تا زمانی که جریان کمک‌های مالی آمریکا و غرب ادامه داشته باشد، دولت افغانستان ـ حتی یک پوسته ظاهری آن، همچنان جذاب‌ترین محل کسب منابع برای شرکای سیاسی جمهوری اسلامی افغانستان خواهد بود.» به گفته وی، «تا زمانی که اوضاع به شکلی تغییر پیدا نکند که نخبگان سیاسی به واقع به بن بست خورده و برای حفظ بقای خود وارد عمل شوند، انکار یا مقابله با دولت بعید به نظر می‌رسد.» بنابراین، به رغم چند دستگی نگران کننده و ادامه‌دار موجود بین سیاستمداران افغانستان، سقوط دولت از جنبه سیاسی غیرمحتمل به نظر می‌رسد.

عامل دیگری که خیلی‌ها نگران هستند بتواند سبب سقوط دولت شود، تسلیم شدن بخش زیادی از نیروهای دولتی در مقابل پیشروی‌های اخیر طالبان است. هر چند جای تردید نیست که شمار زیادی از سربازان و نیروهای پلیس، تسلیم طالبان شده‌اند و این که این یک مسئله جدی برای دولت افغانستان است اما نگاهی غیرمغرضانه به آمار و ارقام نشان می‌دهد که اوضاع به آن اندازه‌ای هم که از تبلیغات طالبان و برخی گزارش‌ها برمی‌آید بحرانی نیست.

طبق بیانیه منتشر شده از سوی طالبان، در ماه می حدود 1.533 نیروی امنیتی و دیگر کارکنان دولتی به طالبان پیوسته‌اند. همچنین طبق گفته «مجاهد» سخنگوی طالبان، در ماه ژوئن نیز تعداد 1.300 سرباز تسلیم طالبان شده‌اند. «مجاهد» همچنین تصریح کرد که در ماه ژوئن حدود 250 تا 300 سرباز دیگر نیز دستگیر شده و حدود 100 تا 150 نفر هم کشته شده‌اند. در مجموع، این رقم طی دو ماه گذشته، حدود 3.000 نیروی امنیتی را شامل می‌شود که البته با توجه به شناختی که از بیانیه‌های قبلی طالبان وجود دارد، اندکی اغراق شده هم در آن وجود دارد.

با این حال، حتی اگر آمار طالبان درست هم باشد، باز هم افراد تسلیم شده کمتر از 1 درصد مجموع 298.000 نیروی دولتی افغانستان را شامل می‌شوند (که البته با احتساب نیروهای اداره امنیت ملی و سرویس‌های اطلاعاتی شبه نظامی افغانستان، تعداد کل نیروهای دولتی بسیار بیشتر از رقم 298.000 نفر خواهد بود).

بدین ترتیب، این تسلیم شدن‌ها نمی‌تواند به تنهایی منجر به سقوط نیروهای امنیتی شود. نیروهای دولتی افغانستان در گذشته نشان داده‌اند که می‌توانند در مقابل فرسایش‌های سنگین تاب آورند. علاوه بر این، باید توجه داشت که خود طالبان هم (طبق اطلاعات منتشر نشده‌ای که به رویت تیم «موسسه امور جهانی سوئیس» رسیده است) در جریان پیشرفت‌های اخیر خود، تلفات سنگینی را متحمل شده‌اند، بخصوص در حملات هوایی تلافی‌جویانه نیروی هوایی افغانستان. با این حال، اگر دولت افغانستان همچنان عملکرد منفعلی داشته و اقدامات و تبلیغات متقابلی را برای مقابله با این وضعیت در پیش نگیرد، آنگاه این تسلیم شدن‌ها و روحیه پایین نیروها می‌تواند اثر مخربی داشته و با ایجاد هول و هراس، سبب فرار گسترده و واقعی نیروها شود. چنانکه از آمار و ارقام ذکر شده در بالا برمی‌آید، این وضعیت بحرانی هنوز به وجود نیامده است. برای مثال، یکی از افسران ارتش ملی افغانستان ضمن اینکه به تسلیم شدن نیروها در ولایت غزنی اذعان کرد اما در عین حال، نمونه‌هایی را هم ذکر کرد که در آنها نیروهای دولتی به رغم اینکه به هیچ عنوان شانس پیروزی در نبرد را نداشته‌اند، حاضر به تسلیم نشده‌اند.

نتیجه‌گیری
در مجموع باید گفت که تصرف بی‌سابقه بیش از 100 ولسوالی به دست طالبان، ضربه مهلکی برای دولت افغانستان بوده و نگرانی‌های جدی را به وجود می‌آورد. با این حال، بررسی دقیق‌تر این وضعیت نشان می‌دهد که بخش زیادی از ولسوالی‌های سقوط کرده، یا به خاطر حضور کمرنگ نیروهای دولتی اهداف آسان و دم دستی برای طالبان بوده‌اند و یا اینکه سقوط آنها به خاطر نابسامانی نیروهای دولتی بوده است و نه قدرت نظامی طالبان. علاوه بر این، به نظر می‌رسد که طالبان کنترل چندانی بر مناطق تازه تصرف شده خود ندارد که این مسئله ضمن تعدیل قدرت آنها، راه را برای تصرف دوباره این مناطق توسط نیروهای دولتی باز می‌کند.

حتی اگر نیروهای دولتی هم نتوانند این مناطق را بازپس گیرند و طالبان همچنان به تصرف ولسوالی‌ها یا حتی مرکز ولایات ادامه دهد، باز هم این موضوع به تنهایی نمی‌تواند به صورت خودکار سبب سقوط کامل دولت افغانستان شود، مگر اینکه نگرانی‌های موجود، تبدیل به یک وحشت آشکار و غیرمنطقی بین مقامات و نیروهای دولتی شود. در چنین شرایطی، استفاده به جا از تبلیغات و تشریح صحیح اوضاع می‌تواند نقش مهمی را در روزها و هفته‌های پیش رو ایفا کند.

با توجه به موارد ذکر شد، اظهارات اخیر «ذبیح الله مجاهد» سخنگوی طالبان دارای اهمیت می‌شود. وی در مصاحبه‌ای که 30 ژوئن انجام شد اعلام کرد که پیشروی‌های اخیر طالبان بدان معنا نیست که مذاکرات بین‌الافغانی بین طالبان و تیم تحت رهبری دولت در دوحه که دست کم به طور رسمی راکد مانده است، باید به فراموشی سپرده شود. برعکس، او این مذاکرات را «موثر و خوب» توصیف و بر لزوم ادامه آن تأکید کرد. با این حال، تحرکات و اظهارات طالبان که به دنبال پیشروی‌های اخیر این گروه شدت پیدا کرده است، حکایت از آن دارد که طالبان در بهترین حالت به دنبال آن است تا درباره تسلیم شدن دولت افغانستان مذاکره کند و نه درباره صلح. با این وجود، این وضعیت نشان می‌دهد که طالبان هنوز امیدوار است بتواند پای میز مذاکره پیروز شود، نه اینکه از طریق تصرف نظامی کل کشور. شاهد این مدعا نیز گزارش‌ها و نشانه‌های موجود است مبنی بر اینکه طالبان همچنان به صورت عامدانه از تصرف مرکز ولایات اجتناب می‌کند.

در مجموع، محتمل‌ترین سناریو آن است که خروج نیروهای آمریکایی و ناتو ممکن است جنگ را برای نیروهای غربی تمام کند اما به معنای پایان جنگ برای افغان‌ها نیست؛ شرایطی که در آن، دولت افغانستان در موضعی دفاعی در تلاش است تا جلوی حرکت میدانی طالبان را بگیرد و طالبان نیز در تلاش است تا هم در جبهه نظامی و هم جبهه سیاسی، از دستاوردهای ارضی گسترده خود بهره برداری کند.

http://www.iess.ir/fa/translate/2721/

[00343179]

 

عضو ارشد طالبان گفت:

بسیاری تبلیغ می‌کنند که امارت اسلامی دشمن تشیع است؛ اما اعلام می‌کنیم
که همه شیعیان، کشورهای جهان و بخصوصی همسایگان ما (ایران) بدانند که امارت
اسلامی افغانستان نظریه داعشی ندارد.



https://www.mashreghnews.ir/news/1240584

محمد محقق (شيعه و هزاره) 
مشاور ارشد ریاست جمهوری افغانستان در امور سیاسی و امنیتی:

طالبان در مناطق هزاره‌ نشین (شيعه) جنایات جنگى انجام می‌دهند

https://af.shafaqna.com/FA/467124


  مسئول حوزه‌ علمیه حمیدیه بلخاب در گفت‌وگو با
شفقنا:
 طالبان در ساختار و عقیده تغییر نکرده است / طالبان به دنبال تغییر
ساختار جمعیتی و تداوم حکومت یک قوم خاص در افغانستان هستند  

https://af.shafaqna.com/FA/466857
  طالبان در یک خلأ قدرت در افغانستان با سیاست خطرناک و هدف از پیش تعیین
شده در خانه‌ای به نام پاکستان از مادری به نام عربستان از پدری به نام
شیطان بزرگ با مامایی به نام انگلیس روباه پیر متولد شد.   

  طالبان نه در ساختار و نه در عقیده تغییر نکرده است فقط در روش چگونه به
قدرت رسیدن شاهد تغییرشان هستیم. حرف زدن دیپلماتیک را یاد گرفته، از دروغ
گفتن سیاسی خوب کارمی گیرند در حالیکه از نظرعمل کرد، خشونت، کشتار، وحشت
افگنی، بی رحمی، ظلم، زورگویی، تکفیر، امارت اسلامی از نوع برداشت خود، جزم
گرایی هیچ فرقی نکرده اند.

طالبان همان ادامه حاکمیت یک قوم خاص در ۲۸۰ ساله است که تا به حال یک
حاکم عادل  که نسبت به مردمش محبت داشته باشد در افغانستان به قدرت نرسد.
 طالبان از یک قوم اقلیت است که احتمالا ۴۰ درصد در مقابل فارسی زبانان ۶۰
درصد قراردارد، حاکمیت یک قوم اقلیت براکثریت ظلم آشکاراست. این قضیه را
طالبان فهمیده و خطر به قدرت رسیدن بقیه اقوام فارسی زبان را خوب درک کرده
اند، لذا اگر طالبانها بر افغانستان مسلط شوند سیاست تغییر جمعیتی را پیاده
خواهند کرد. درمناطق غیرپشتون  ازحدود ۴۵ میلیون جمعیت پشتون وزیرستان
پاکستان حدود ۱۰ یا ۱۵ میلیون نفر را جابه جا خواهند کرد تا تبدیل به یک
قوم اکثریت شوند و به حکومت دایمی و همیشگی در افغانستان تبدیل شوند.