درسهاى زمانه شناسي ربيع الآخر 1445 شماره 001
حتما با دقت بخوانيد
انتخاب دشوار فلسطينيان ميان مرك در محاصره يا مرك در مبارزه
چگونه «طوفان الاقصی» درگیری مقاومت با اسرائیل را برای همیشه تغییر داد؟
ابراهیم هلال
در سحرگاه 16 مهرماه، جنبش مقاومت اسلامی (حماس) حمله زمینی و هوایی به عمق شهرک‌های اسرائیلی انجام داد، این حمله پیچیده در سطوح عملیاتی، مهندسی و اطلاعاتی است و از زمان تأسیس اولین حمله در نوع خود محسوب میشود. دولت اشغالگر اسرائیل در سال 1948. علیرغم آنچه ارتش انجام می دهد، اشغالگران حملات روزانه ای را انجام می دهند که شبیه به یک روند نسل کشی است. به رهبری جوزف بایدن، رئیس جمهور ایالات متحده و آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه وی، اظهاراتی را تکرار می کنند که هیچ مبنایی برای صحت در مورد کشتار کودکان توسط حماس و موارد دیگر ندارد.
همانطور که ساعت هرگز نمی تواند به عقب برگردد، ضربه ای که عملیات طوفان الاقصی به ارتش اسرائیل وارد کرد و حیثیت آن را از بین برد، قابل پاک شدن نیست. برای دهه‌ها، فرآیندهای حل و فصل بین‌المللی و قطعنامه‌های سازمان ملل به راه‌حلی برای مناقشه منجر نشد و فلسطینی‌ها در مقابل چیزی جز محاصره، کشتار سیستماتیک و سکوت بین‌المللی درو نکردند،
در حالی که مقاومت به مقوله عقب نشينى در مواجهه با خشونت محدود شد. تجاوزات اسرائیلی که در اکثر موارد (به دلیل ضعف توانایی ها) به سطح کاری که نیروهای اشغالگر اسرائیل انجام می دهند، نمی رسد. همین بود، تا اینکه عملیات طوفان الاقصی فرا رسید که نشان دهنده تحولی استثنایی در قدرت عمل مقاومت بود و توانایی مقاومت در وارد کردن آسیب شدید، عمیق و استراتژیک به کشور اشغالگر را نشان داد. بنابراین، این عملیات الگوی منازعه فلسطین و اسرائیل را برای همیشه شکست.در مورد اینکه چه چیزی در آینده خواهد آمد، مشخص نیست، اما مطمئناً مانند سالهای گذشته نیست که در آن اسرائیل افراد بیگناه را بدون قیمتی معادل خود بمباران کرد و کشت. = جنایات
غزه... از نکبه (سال فاجعه) تا اسلو
حدود یک چهارم میلیون فلسطینی که در جریان جنگ 1948 از خانه های خود رانده شده بودند، راهی غزه شدند. (عکس: شبکه های اجتماعی)
ماجرا از آنجا شروع شد که مجمع عمومی سازمان ملل متحد در نوامبر 1947 قطعنامه ای را تصویب کرد که فلسطین را تحت قیمومیت بریتانیا به یک کشور یهودی که شامل 56 درصد فلسطین تاریخی و یک کشور عربی شامل 44 درصد باقی مانده است، تقسیم کرد (1).
هنگامی که جنگ در سال 1948 بین ارتش های عربی و گروه های صهیونیستی آغاز شد و با شکست اعراب به پایان رسید، دولت اشغالگر زیرساخت ها، تجهیزات و مکان هایی را که انگلیس از خود به جا گذاشته بود، در اختیار گرفت و سپس گروه های صهیونیستی مرزهای نوپای خود را گسترش دادند. 80 درصد از سرزمین فلسطین را به خود اختصاص داده و مناطقی باقی مانده است که مورد تهاجم آن گروهک ها قرار نگرفته است، یعنی کرانه باختری رود اردن و نوار غزه تحت مدیریت مصر در آن زمان شد(2).
متعاقباً حدود یک چهارم میلیون فلسطینی که در جریان جنگ 1948 از خانه های خود رانده شده بودند، به غزه رفتند و تعداد آنها از جمعیت اصلی غزه که در آن زمان تنها 80 هزار نفر بود، بسیار بیشتر بود. آنها و فرزندانشان بیش از 70 درصد از جمعیت نوار را تشکیل می دهند.
بیش از نیمی از جمعیت غزه را پناهندگان زیر 18 سال تشکیل می دهند و از نظر بالاترین درصد جمعیت زیر 14 سال "مقام دوم" را در جهان به خود اختصاص داده است، در حالی که تراکم جمعیت آن در بین بالاترین ها در جهان است. 3).
پس از توقف نبرد در سال 1949، مصر کنترل شدیدی بر فعالیت‌های چریک‌ها در غزه اعمال کرد، اما در آغاز سال 1955، حملات اسرائیل به نوار آغاز شد، زیرا ارتش اسرائیل یک حمله خونین را در آن سوی مرز آغاز کرد که در آن 40 مصری انجام دادند. سربازان کشته شدند.
در اکتبر 1956 اسرائیل با تبانی با انگلیس و فرانسه به شبه جزیره سینا مصر حمله کرد و غزه را اشغال کرد. بنی موریس، مورخ اسرائیلی، رویدادهای زیر را تشریح کرد و گفت:
«بسیاری از فداییان و حدود 4000 سرباز عادی مصری و فلسطینی در نوار غزه به دام افتادند، ارتش صهیونیستی و سرویس امنیت عمومی آنها را شناسایی و دستگیر کردند و بسیاری از آنها در دو جریان کشته شدند. اين قتل عام توسط ارتش صهیونیستی» انجام شد(4).
اشغال نوار غزه در جنگ 1967. (عکس: سایت های شبکه های اجتماعی)
در سال 1957، ارتش اسرائیل از غزه عقب نشینی کرد و بیش از 1000 كشته از خود به جای گذاشت، اما اسرائیل در طول جنگ 1967 نوار غزه را دوباره اشغال کرد. هنگامی که غزه ها مقاومت سرسختانه ای در برابر اشغال نشان دادند، شارون به ریاست فرماندهی جنوب ارتش اشغالگر رسید. هدف از "درهم شکستن مقاومت در غزه" است، و یک محقق آمریکایی اشاره می کند که او در تاریخ غزه تخصص دارد و اینکه شارون چگونه "اردوگاه های پناهندگان را تحت مقررات منع رفت و آمد 24 ساعته قرار داد، که طی آن سربازان اسرائيلى خانه ها را بازرسی کردند و مردان را در یک میدان عمومی جمع کردند. برای بازجویی، بسیاری از مردان مجبور شدند در طول بازرسی چندین ساعت در آب تا کمر در دریای مدیترانه بایستند." علاوه بر این، حدود 12000 نفر از اعضای خانواده مظنون به دست داشتن در جنگ به اردوگاه های بازداشت در سینا تبعید شدند و در عرض چند هفته، خود مطبوعات اسرائیل شروع به انتقاد از سربازان به دلیل ضرب و شتم مردم، تیراندازی به جمعیت، شکستن وسایل در خانه ها و تحمیل کردند. محدودیت های شدید در طول ... منع آمد و شد (5).
در ژوئیه 1971، شارون روش «کاهش» اردوگاه‌های آوارگان را با هدف افزایش محدودیت‌ها برای مردم غزه اضافه کرد و تا پایان ماه اوت، ارتش اشغالگر بیش از 13000 نفر از ساکنان آنها را از ریشه خارج وخانه هايشان را تخريب کرد. ارتش با استفاده از بولدوزر راه‌های وسیعی را در میان اردوگاه‌ها و در سراسر میدان‌ها باز کرد تا کار واحدهای نظامی مکانیزه را تسهیل کند و نیروهای پیاده نظام را قادر به کنترل اردوگاه‌ها کند.تدابیر سرکوبگرانه‌ای که توسط اشغالگران اجرا شد، مقاومت را مهار کرد.
در آغاز دهه 1990، اسرائیل در آستانه موفقیت در سرکوب اولین انتفاضه فلسطین بود که در سال 1987 آغاز شد. در آن دوره، دولت اشغالگر وارد مذاکرات محرمانه ای با سازمان آزادیبخش فلسطین در اسلو، پایتخت نروژ شد. سپس این مذاکرات در قالب یک توافق در سپتامبر 1992 تصویب شد، زمانی که ساف "دولت اسرائیل" را در ازای اختیار بر کرانه باختری و غزه به رسمیت شناخت. اسراییل از طریق پیمان اسلو سعی کرد با خارج کردن سربازان خود از تماس مستقیم با فلسطینی ها و جایگزینی آنها با «عوامل فلسطینی»، تحمیل اشغال را تسهیل کند. شلومو بن امی، وزیر امور خارجه پیشین رژیم صهیونیستی در این باره گفت: یکی از معانی اسلو این است که سازمان آزادیبخش فلسطین به نهادی تبدیل شده است که با اسرائیل در مأموریت خفه کردن انتفاضه و سقط کردن مبارزه واقعی برای دستیابی به فلسطین همکاری می کند. = معنى اسرائيلى استقلال!!!» (6).
17 سال محاصره
در سال 2006، پس از آنکه فلسطینی‌ها از روند مذاکرات که به نظر آنها پوچ می‌دید خسته شدند، در انتخابات پارلمانی به حماس رأی دادند که با اکثریت برنده شد.
سناتور وقت آمریکا هیلاری کلینتون ابراز خشم خود را از اینکه ایالات متحده در نتایج انتخابات «تقلب» نکرده است، ابراز کرد و گفت که «ما باید مطمئن می شدیم که کاری انجام می دادیم تا مشخص شود چه کسی برنده خواهد شد» (7).
پس از پیروزی حماس در انتخابات، اسرائیل بلافاصله محاصره نوار غزه را تشدید کرد، "و فعالیت های اقتصادی در غزه متوقف شد" و ایالات متحده و اتحادیه اروپا از اسرائیل پیروی کردند و تحریم های مالی را اعمال کردند که به عنوان "ویرانگر" بر غزه توصیف شد. انگیزه این جنگ ظالمانه اقتصادی که «یک دولت منتخب آزادانه مردم اشغالی» را هدف قرار داده بود، تضمین شکست حماس و تضعیف موقعیت آن به عنوان یک هیئت حاکمه بود. واشنگتن و بروکسل همزمان از نهضت اسلامی خواستند که از خشونت (که به معنای مقاومت در برابر اشغالگری است) دست بردارد و اسرائیل و قراردادهای قبلی منعقد شده بین دو طرف را به رسمیت بشناسد، هرچند اینها شرایط یک جانبه بود. اسراییل به نوبه خود مجبور به چشم پوشی از خشونتی که علیه فلسطینی ها انجام می دهد، نبود و همچنین از او درخواست به رسمیت شناختن حقوق فلسطینی ها برای ایجاد کشوری در مرزهای 1967 نشد، چه رسد به توقف گسترش خود در ساخت و ساز. شهرک ها (8).
در سال 2007، حماس کنترل خود را بر غزه پس از خنثی کردن یک کودتا که مشخص شد توسط واشنگتن در تبانی با اسرائیل و اعضای فتح سازماندهی شده بود، بر اساس آنچه توسط Vanity Fair و دیگر روزنامه‌های آمریکایی فاش شد، تقویت کرد. كه بعداً "تصمیم نظامی" نامیده شد (9
پاسخ اسرائیل و ایالات متحده تشدید محاصره بود.
اما حماس در آن زمان می خواست به کسانی که آن را انتخاب کرده بودند فرصت تنفس بدهد، بنابراین در ژوئن 2008 با میانجیگری مصر با اسرائیل قرارداد آتش بس امضا کرد. حماس آمادگی خود را برای پذیرش راه حل «دو دولتی» و ایجاد یک کشور مستقل فلسطینی در مرزهای 1967 اعلام کرد و حتی به طور موقت پذیرفت که برای تکمیل «فرایند صلح» وارد هر گونه مذاکره شود (10).
اما در نوامبر 2008، اسرائیل با انجام یک حمله مرگبار مرزی به غزه که یادآور حملات مرزی آن در سال 1955 بود، با هدف تحریک تلافی‌جویانه که بهانه‌ای برای حمله گسترده اسرائیل می‌شد، این توافق را نقض کرد.
نیروهای امنیتی اسرائیل در سال 2008 455 فلسطینی از جمله حداقل 175 غیرنظامی را کشتند. (عکس: رویترز)
در واقع، معلوم شد که این یورش آغاز یک تهاجم خونین بود.
در 27 سپتامبر 2008، اسرائیل عملیات سرب ریخته شده را آغاز کرد که با یک عملیات هوایی و سپس حمله هوایی و زمینی آغاز شد. نیروی هوایی اسرائیل که از پیشرفته ترین هواپیماهای جنگی جهان استفاده می کند، حدود سه هزار پرواز هوایی بر فراز غزه انجام داد و هزار تن مواد منفجره بر روی آن پرتاب کرد، در حالی که ارتش اشغالگر چندین تیپ نظامی مجهز به سیستم های پیشرفته جمع آوری اطلاعات و اطلاعات را مستقر کرد. تفنگ های رباتیک کنترل از راه دور مجهز به پخش تلویزیونی.
از سوی دیگر، حماس صدها موشک و گلوله خمپاره «ابتدایی» به سمت اسرائیل شلیک کرد. در 18 ژانویه 2009، اسرائیل آتش بس یک جانبه اعلام کرد، زیرا مراسم تحلیف باراک اوباما به عنوان رئیس جمهور آن زمان دو (10) روز بعد بود.
با این حال، محاصره غزه ادامه یافت و دولت بوش و کنگره آمریکا در طول حمله از اسرائیل حمایت کامل کردند. کنگره آمریکا به اتفاق آرا قطعنامه‌ای را تصویب کرد که در آن حماس را مسئول کشتار و ویرانی‌هایی که رخ داد، مقصر دانست (11).
در سال 2009، یک هیأت حقیقت یاب به سفارش شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد، به ریاست قاضی مشهور آفریقای جنوبی، ریچارد گلدستون، گزارش بزرگی را منتشر کرد که جنایات جنگی و جنایات علیه بشریت اسرائیل را مستند کرد.
به همین ترتیب، گزارش سالانه B'Tselem (مرکز اطلاعات اسرائیل برای حقوق بشر در اراضی اشغالی) برای سال 2008 مستند کرد که نیروهای امنیتی اسرائیل در سال 2008 455 فلسطینی از جمله حداقل 175 غیرنظامی را کشتند، در حالی که فلسطینی ها 31 اسرائیلی را کشتند. از این رو، نسبت تلفات فلسطینی ها به تلفات اسرائیلی ها در آستانه جنگ موسوم به «جنگ دفاع از خود» اسرائیل حدود 1:15 بود. اسرائیل بازداشت یک جنگجوی اسرائیلی توسط حماس را که در سال 2006 به اسارت گرفته بود، در زمانی که دولت اشغالگر حدود 8000 "زندانی سیاسی" فلسطینی از جمله 60 زن و 390 کودک را بازداشت کرد، و 548 نفر بدون اتهام یا محاکمه در بازداشت اداری بازداشت شدند. (42 نفر از آنها بیش از دو سال در بازداشت بودند).
کودکان غزه برای رفع محاصره غزه بنرهایی برافراشتند. (تصویر: آنادولو)
در دسامبر 2008، گزارشی از سوی دفتر سازمان ملل متحد برای هماهنگی امور بشردوستانه (AHCO) بیان کرد که «محاصره 18 ماهه اسرائیل بحران عظیمی در کرامت انسانی ایجاد کرده است که منجر به کاهش قابل توجه معیشت و وخامت قابل توجه زیرساخت ها شده است. و خدمات اولیه." مردم غزه تا 16 ساعت در روز برق نداشتند و هفته ای یک بار فقط برای چند ساعت به آب دسترسی داشتند، همچنین 80 درصد آب برای مصرف انسان نامناسب بود و از هر دو نفر یک نفر بیکار و فاقد امنیت غذایی بود. 20 درصد از داروهای ضروری غزه به صفر رسیده است، در حالی که بیش از 20 درصد از بیماران از سرطان، بیماری قلبی و سایر بیماری های صعب العلاج رنج می برند، بدون اینکه بتوانند مجوز دریافت درمان پزشکی در خارج از کشور را دریافت کنند.
بنابراین، غزه اى ها به خاطر محاصره اسرائیل، تنها با نخ نازکی به زندگی چسبيده اند.
گزارش OCHA به این نتیجه رسید که مردم غزه "به طور فزاینده ای احساس می کنند از نظر فیزیکی، فکری و عاطفی به دام افتاده اند". با توجه به تاریخچه بسیار مختصر مبارزات غزه و رنج مردم آن، اکنون می توانیم این سوال را مطرح کنیم که آیا حماس جنگ را آغاز کرد؟
انتخاب دشوار: مرگ بر اثر جنگ یا مرگ بر اثر محاصره
حماس در مقطعی نسبت به آنچه جامعه بین‌المللی در مورد «حل و فصل مناقشه فلسطین و اسرائیل» بر اساس راه‌حل دو کشوری با خروج اسرائیل از مرزهای قبل از 1967، که شامل راه‌حل عادلانه میشود، ابراز اعتراض نکرد.
همجنين به موضوع پناهندگان، چه از طریق بازگشت یا غرامت.
با این حال، تنها افرادی که از این اجماع گسترده منحرف شدند، اسرائیل و ایالات متحده بودند.این دو کشور در رای گیری سالانه مجمع عمومی سازمان ملل متحد در مورد قطعنامه «حل و فصل مسالمت آمیز مسئله فلسطین از طریق مسالمت آمیز» همواره رأی «نه» دادند. و اكثركشورها هم راي ممتنع دادند!!!!
که شامل اصول دستیابی به راه حل دو کشوری از جمله تایید غیرقابل قبول بودن تصاحب اراضی از طریق جنگ، تاکید بر غیرقانونی بودن شهرک سازی های اسرائیل در اراضی اشغالی از سال 1967 از جمله بیت المقدس شرقی و لزوم عقب نشینی اسرائیل به مرزهای 1967 است. و احقاق حقوق ملت فلسطین که مهمترین آن حق تعیین سرنوشت و ایجاد کشور مستقل و حل مشکل آوارگان فلسطینی بر اساس قطعنامه شماره 194 مجلس شورای اسلامی است.
(الجزیره)
در سال 2002، اسرائیل شروع به ساخت دیواری در کرانه باختری کرد که مسیری پر پیچ و خم را در پیش گرفت که بلوک‌های بزرگ شهرک‌سازی را در چیزی شبیه به یک دولت آپارتاید ادغام کرد.
مجمع عمومی سازمان ملل متحد از دیوان بین‌المللی دادگستری خواست تا «پیامدهای حقوقی ناشی از ساخت دیواری را که اسرائیل می‌سازد» روشن کند، و دیوان حکم مشورتی خود را در مورد غیرقانونی بودن دیوار در سال 2004 صادر کرد.
عدالت سپس بر عناصر اساسی چارچوب قضایی برای حل و فصل مناقشه فلسطین تأکید کرد - «سیاست و شیوه‌های اسرائیل در ایجاد شهرک‌سازی در سرزمین‌های فلسطینی بر هیچ مبنای قانونی مبتنی نیست.»
یک اجماع گسترده بین المللی نیز برای اجرای «حق بازگشت» برای فلسطینیان متبلور شده است، زیرا قطعنامه 194 تصریح می کند که «بازگشت باید در اسرع وقت برای پناهندگانی که می خواهند به خانه های خود بازگردند و در صلح زندگی کنند، اجازه داده شود. با همسایگان خود، و باید غرامت برای اموال به کسانی که تصمیم به عدم بازگشت به خانه های خود پرداخت می شود.
علاوه بر این، دیده بان حقوق بشر اعلام کرد که از اسرائیل می خواهد تا حق بازگشت آن فلسطینی ها و فرزندان آنها را که از مناطقی که اکنون در داخل کشور اسرائیل فرار کرده اند و روابط مناسبی با این مناطق داشته اند، به رسمیت بشناسد.
جامعه بین‌الملل به دنبال این است که «فلسطینی‌هایی که از اسرائیل، کرانه باختری یا نوار غزه فرار کرده یا اخراج شده‌اند، و همچنین فرزندان آنها که پیوندهای واقعی با منطقه دارند، قادر به استفاده از حق بازگشت خود شوند».
برخلاف آنچه بسیاری از اعراب و دیگران در مورد سقف بلند و آرمان گرایی بیش از حد حماس فکر می کنند، موضع جنبش در مورد این مسائل بسیار منعطف بود.
تنها چند ماه قبل از عملیات سرب، خالد مشعل، رئیس دفتر سیاسی حماس طی مصاحبه ای اظهار داشت که «اکثر نیروهای فلسطینی، از جمله حماس، کشوری را در مرزهای 1967 می پذیرند» (12).
حتی پس از ویرانی های ناشی از تهاجم، مشعل مجدداً تأکید کرد که «هدف کنونی ایجاد یک کشور فلسطینی با پایتختی بیت المقدس شرقی، بازگشت اسرائیل به مرزهای 1967 و حق بازگشت آوارگان است» (13). .
مشعل در یک فرمول تکمیلی در سال 2006 به جیمی کارتر رئیس جمهور سابق آمریکا گفت: «حماس موافقت کرد هر گونه توافقنامه صلحی را که بین رهبران سازمان آزادیبخش فلسطین و اسرائیل مذاکره شود، به شرطی که فلسطینی‌ها بعداً آن را از طریق همه‌پرسی عمومی یا از طریق همه‌پرسی تأیید کنند، بپذیرد. همانطور که خود کارتر بعداً تأیید کرد (14).
پس از توافق آتش بس که توسط حماس با اسرائیل در سال 2008 منعقد شد، حماس متعهد شد که هرگونه حمله یا پرتاب موشکی را متوقف کند و از همه جناح ها خواست تا زمان اجرای عملیات "سرب ریخته شده" به این توافق احترام بگذارند، که عفو بین الملل در گزارش سالانه خود در مورد آن اظهار نظر کرد. در ماه ژوئن، آتش بسی بین اسرائیل و گروه های مسلح فلسطینی در غزه حاصل شد که به مدت چهار ماه و نیم برقرار بود، اما پس از کشته شدن شش مبارز فلسطینی توسط نیروهای اسرائیلی در حملات هوایی و دیگر حملات در 4 نوامبر (15 نوامبر)، این آتش بس به پایان رسید. ).
با این حال، به گفته یووال دیسکین، رئیس سرویس امنیت داخلی اسرائیل، حماس همچنان "علاقه مند به تجدید آرامش نسبی با اسرائیل" بود و آماده پذیرش توافقی "برای آتش بس در ازای کاهش سیاست های اسرائیل بود."
به گفته فرمانده سابق ارتش اسرائیل، در غزه، «شموئل زکای»، اقتصاد نوار غزه را خفه کرده اند. اما اسرائیل محاصره خفه کننده خود را تشدید کرد و حماس خواستار آتش بس فوری، بدون قید و شرط و یکجانبه شد.
حتی قبل از اینکه دولت اشغالگر محاصره خود را تشدید کند، کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل، مری رابینسون، تأثیر محاصره را محکوم کرد و گفت: «تمام مظاهر تمدن [در غزه] از بین رفته است و من اغراق نمی‌کنم». (15).
به همین ترتیب، سارا روی، اقتصاددان سیاسی در دانشگاه هاروارد، تأیید کرد: «غذا، دارو، سوخت، قطعات یدکی برای سیستم‌های آب و فاضلاب، کود، ورقه‌های پلاستیکی، تلفن، کاغذ، چسب، کفش و حتی فنجان چای دیگر وجود ندارد. کافی است یا اصلاً یک جامعه در برابر چشمان ما در حال فروپاشی است و واکنش بین المللی کمی به جز هشدارهای سازمان ملل وجود دارد که نادیده گرفته می شوند.» (14).
اگر حماس با هیچ مقاومتی به این وضعیت پاسخ نمی‌داد، اسرائیل اقدامات تحریک‌آمیز خود را افزایش میداد و این همان اتفاقی است که در فاصله سالهای 2008 تا 2021 رخ داد، زمانی که جنگ غزه تکرار شد، آن را بمباران کرد، محله‌هایش را تا حد تسطیح کرد. زمین و خفه کردن آن با محاصره، بنابراین چیزی برای حماس باقی نمانده است، به طور کلی مردم غزه یا از گرسنگی می میرند یا از مقاومت می میرند. حتی معاملات مبادله زندانیان که توسط حماس انجام شد، تغییر قابل توجهی ایجاد نکرد، زیرا اسرائیل تعداد زیادی از زندانیان آزاد شده را دوباره دستگیر کرد. نتیجه همه اینها این است که جامعه بین المللی نمی تواند واقعیتی را تغییر دهد که در آن اسرائیل تمام قوانین و گزارش های جامعه بین المللی را پشت سر می اندازد و به کشتار و سرکوب فلسطینیان، محاصره آنها، گرسنگی دادن یا گرسنگی دادن آنها ادامه می دهد. آنها را تا حد مرگ دستگیر کنید، در حالی که به هیچ توافق آتش بسی متعهد نیستید، صرف نظر از آنچه که جناح ها ارائه می دهند. امتیازات فلسطینی ها.
بنابراین، عملیات «طوفان الاقصی» نشان دهنده خروج از این دور باطل مذاکرات، توافق‌ها و شهرک‌سازی‌ها بود که بیش از نیم قرن بی‌فایده ادامه یافت و واقعیت جدیدی را ایجاد کرد که در آن اسرائیل دیگر کشوری تعیین‌کننده نبود. قدرت و بازدارندگی کامل، و ارتش آن دیگر «شکست ناپذیر» نبود. در مورد آنچه در راه است، در روزها و سال های آینده آشکار خواهد شد، اما آنچه به یقین می دانیم این است که اسرائیل و کل منطقه پس از آن عملیات، مانند قبل نخواهد بود.
——————————
منابع و ماخذ
غزه: تحقیق در شهادت آن. نورمن گیفنکلشتاین ترجمه ایمن حداد.
دولت تروریسم اسرائیل مدرن چگونه بر پایه تروریسم بنا شد. نویسنده: توماس سوارز. مترجم: محمد عصفور
غزه: تحقیق در شهادت آن.
Benny Morris, Israel's Border Wars, 1949–1956 (Oxford: Clarendon Press, 1993), pp. 407-409.
ژان پیر فیلیو، غزه: یک تاریخ (نیویورک؛ لندن: هرست، 2014)، ص. 105
شلومو بن آمی، زخم های جنگ، زخم های صلح: تراژدی اسرائیلی-عربی (نیویورک: انتشارات دانشگاه آکسفورد، 2006)، ص. 191 و 211
کن کورسون، «صدای 2006 از هیلاری کلینتون که تقلب در انتخابات فلسطین را پیشنهاد میکند، ظاهر میشود»، Observer (28 اکتبر 2016).
غزه: تحقیق در شهادت آن.
آمریکا پس از پیروزی در انتخابات برای سرنگونی حماس توطئه کرد
غزه: تحقیق در شهادت آن.
استفان زونز، "تعداد کامل کنگره تحت کنترل دموکرات ها از جنایات جنگی اسرائیل در غزه حمایت می کند"، آلترنت (13 ژانویه 2009)
معین ربانی، «دیدگاه حماس در مورد نقش در حال تحول جنبش: مصاحبه با خالد مشعل، قسمت دوم»، مجله مطالعات فلسطین، ش. 37، شماره 4 (تابستان 2008)
غزه: تحقیق در شهادت آن.
14. جیمی کارتر، ما می توانیم صلح در سرزمین مقدس داشته باشیم: طرحی که کار خواهد کرد (نیویورک: سیمون و شوستر، 2009)، ص. 137 و 177.
غزه: تحقیق در شهادت آن.
منبع : الجزیره
براى ديدن متن اصلى و تصاوير و فيلم ضميمه مقاله فوق
https://www.aljazeera.net/midan/reality ... 8%A7%D9%86جدول راي كيرهاى سازمان ملل براى حل مسالمت اميز موضوع فلسطين
همانطور كه مي بينيد تعداد موافق و مخالف كم است
و ممتنع (كه هميشه سه رقمي و اكثريت بوده = و خاصيتش اين بوده كه مسالميت اميزحل شدن تاييدنشده وامتناع كرده اند = نوعى اشاره بهادامه برخورد نظامي!!!)
توسط 00343179 » چهارشنبه ژانويه 08, 2025 5:53 pm 
