توسط pejuhesh237 » جمعه اکتبر 24, 2014 4:14 pm
گويند كه چون هنگام بودن قمر در منزل نثره كه برج سرطان است
و به هندى آن را مكهه بچهتر نامند كه در روز يكشنبه اتفاق افتد آن گياه را به نحوى كه سايه آن كس بر آن نيفتد
از بيخ و بار و برگ از زمين بركنند و پنج شب در زير آسمان تبخيم نمايند
پس در سايه خشك كرده نگاه دارند و سوده هر روز يك درم آن را با نبات و عسل هم وزن آن بخورند تقويت عظيم بخشد
و بدن را فربه و اشتهاى طعام آورد و هاضمه را قوّت و باه را زياده گرداند و هيچ ضرر ندارد
و اگر با آب درخت موز كه به هندى كيله نامند بيست و يك مرتبه تسقيه نمايند
و يا با عرق قندى تند پس با هم وزن آن نبات سفيد با روغن گاو بريان كنند
و قدرى دانه هيلبوا و قرنفل و مشك و كافور سوده بر آن بپاشند و معجون سازند
و هر روز سه درم آن را با شير تازه دوشيده بخورند تقويت باه عظيم بخشد
و نيز گويند كه اگر آب تازه آن را بر طلق محلول ريزند كه هر دو در وزن مساوى باشند
و هر روز قدرى از آن بخورند آثار عجيبه مشاهده نمايند
و چون چهل روز متوالى هر روز دو درم سفوف آن را با هم وزن آن نبات به زنى كه حمل نگيرد بخورانند حامله شود
و چون از سفوف برگ آن يك سير و از ترپهله كه عبارت از هليله و بليله و آمله است
نيم سير و تركته كه دارفلفل و فلفل و زنجبيل است ربع سير
و به وزن مجموع كه يك سير و سه ربع سير است شكر سفيد درهم نموده هر روز مقدار يك كف دست آن را بخورند
و بالاى آن يك پياله شير تازه دوشيده كه تخميناً نيم آثار باشد بياشامند
و از ترشى و بادى پرهيز نمايند جميع اوجاع اعضا را برطرف سازد و تقويت بخشد
و آشاميدن سفوف برگ آن به تنهايى و غذاى گرم و چرب خوردن نيز منافع بسيار دارد
و اگر بدون شرط مزبور اوقات ديگر گياه آن را اخذ نمايند و در سايه خشك كرده سفوف سازند و بخورند نيز منفعت دارد
و گويند چون يك توله قلعى را گداخته چهار بوته تر و تازه آن را ماليده بر آن ريزنده آن را نقره سازد کتاب مخزن الادویه طبع قدیم ص 411
