مراد از او صمغ درختيست مانند صمغ درخت كندر و بسيار عظيم
و صمغ آن هر چه مايل به سرخى و تلخى باشد مقل ازرق نامند
و مايل به زردى را مقل اليهود
و مايل به تیرگى و سياهى را صقالبى
و بادنجانى می باشد و او را مقل عربى گويند
و بهترين او زرد صاف و براق تلخ است كه زود حل شود و در آتش اندازند خوشبو باشد
کتاب تحفه حکیم مومن-طبع قدیم-ص248
متن مخزن الادويه مراجعه شد و مطالب آن موافق تحفه بود با اين اضافات :وبهترین ان در آب زود گداخته شود و آميخته به چوب و خاشاك و رمل و خاك و غيرها نباشد
و آنچه به خلاف آن اوصاف باشد زبون و قوّت آن تا بيست سال باقى مىماند
و چون كهنه شود تلخى آن زياده و هر چند كهنهتر گردد ميل به تيرگى مىنمايد
و نرم آن مبدل به خشكى و سختى مىگردد خصوصاً عربى آن و مغشوش به مر مىنمايند
و فرق به لزوجت مقل و براقى است به خلاف مغشوش
.کتاب مخزن الادویه طبع قدیم ص 746مشخصات مقلبهطور كلى تمام انواع مقل از نظر طعم تلخ است نوعى از آن به رنگ مايل به سرخ است كه مقل ارزق ناميده مى‌شود.
نوع ديگر آن زردرنگ است كه «مقل اليهود» گويند.
زيرا يهودى‌ها به عنوان بخور معطّر از آن استفاده مى‌كنند. و نوعى نيز به رنگ بادنجانى است كه از درختان ناحيۀ يمن گرفته مى‌شود.
مرغوبترين آنها نوعى است كه خالص بدون مواد خارجى، برّاق، لزج، چسبنده، نرم و خوشبو باشد.
طعم همۀ آنها تلخ است و اگر آن را در آتش بيندازند بوى مطبوعى نظير بوى برگ‌بو از آن متصاعد مى‌شود.
کتاب معارف گیاهی میر حیدر جلد 6 ص 171
توسط pejuhesh237 » دوشنبه ژانويه 21, 2013 12:39 pm 
