اسم نبطى نباتيست شبيه به خشخاش بحرى
معروف به خشخاش مقرن
برگش مايل به سفيدى و با زوايد مثل اره
و با زغب و با رطوبة چسبنده
و گلش زرد مانند خشخاش ساحلى مقرن و ثقيل الرايحه
و تخمش بقدر كنجد و سياه
و ثمرش مانند خشخاش مقرن و بي غلاف منحنى می باشد به خلاف خشخاش بحرى
و شاخهاى خشخاش ساحلى در زمستان مي ريزد
و در بهار عود می كند به خلاف ماميثا كه اثرى از او ظاهر نمي ماند
و در سرطان می رسد و آن را كوبيده قرص مي سازند بهئيته بلوطىو قوتش تا هفت سال باقيست
و بهترين او زرد مايل به سياهى قوى الرايحه با تلخيست.
کتاب تحفه حکیم مومن-طبع قدیم-ص238-239متن مخزن الادويه مراجعه شد و مطالب آن موافق تحفه بود با اين اضافات:و عصاره مجفف آن بهتر از جرم آن و گفته اند آن دو نوع مىباشد
نوعى را كه گل سرخ است ازغامونى نامند و آن غير مستعمل و نوعى كه گل آن زرد است مستعمل و گفته شد
.کتاب مخزن الادویه طبع قدیم ص 725
گياهي است علفي و يکساله که داراي برگهايي با پهنک منقسم به قطعات عميق دندانه دارو پوشيده از کرک مي باشد
گلهاي آن به رنگ زرد نارنجي و گاهي با لکه هاي ارغواني د رقاعده گلبرگها و ميوه اش دراز و خورجين مانند است
گونه اي از اين گياه به نام Glaucium flavum که گياهي يکساله و داراي گلهاي درشت زيبا و به رنگ زرد طلائي است استفاده هاي درماني مشابه به عمل مي آيد.
داراي گلوسين است.
كتاب گياهان دارويي دكتر علي زرگري جلد يك ص 157
توسط pejuhesh237 » يکشنبه ژانويه 20, 2013 3:36 pm 
