نبات او را برك دراز و بي ساق و شاخهاى او سرخ و صلب
و با اندك خاری ريزه و ثمرش در غلاف باريك و لطيف
و تخمش از عدس كوچك تر و اندك پهن و سرخ و زرد و سفيد می باشد
و بى تندى و در اصفهان قدومه گويند و سرخ آن را قدومهء گلگون و او غير جنّه است چه جنّه را خاكشى نامند
و حقير نبات هر دو را مشاهده نموده است و هر دو در آثار قريب به يكديگرند
کتاب تحفه حکیم مومن-طبع قدیم-ص65
متن مخزن الادويه مراجعه شد و مطالب آن موافق تحفه بود.گياهى است يكساله كوچك برگهاى آن با بريدگى‌هاى عميق و خيلى نامنظم.
گلهاى آن كوچك زرد كه در انتهاى شاخه ظاهر مى‌شود.
ميوۀ آن خورجين و به شكل غلاف است، قسمت پايين غلاف آن متورم و قسمت بالاى آن نازك مى‌باشد.
دانه‌هاى آن از عدس كوچكتر پهن گرد و سه قسم است، سرخ و زرد و سفيد.
سرخ‌رنگ آن را در اصفهان قدومه يا «تودرى سرخ» گويند.
غلاف ميوه‌ها كوتاه و در كناره ساقه به‌طور عمودى و موازى و چسبيده به ساقه قرار دارد.
چون دم‌كردۀ آن براى سرماخوردگى و رفع خشونت حلق و حنجره و صدا و آواز خوب و مفيد است
به همين دليل فرانسوى‌ها آن را علف آوازخوانها مى‌نامند.
کتاب معارف گیاهی میر حیدر جلد 3 ص 264
توسط pejuhesh237 » سه شنبه فبريه 12, 2013 10:19 pm 
