اقسام می باشد و بهترين او شيرين و پر آب و كم جرم و خشك او بهتر از تازه است
کتاب تحفه حکیم مومن-طبع قدیم-ص246متن مخزن الادويه مراجعه شد و مطالب آن موافق تحفه بود با اين اضافات: ثمرى است معروف و بهتر از خوخ
و اقسام مى‌باشد از هسته شيرين و تلخ و هر يك به نامى
کتاب مخزن الادویه طبع قدیم ص 742
درخت زردآلو به بلندى ۶ - ۴ متر با تاج كروى است.
پوست تنۀ آن در جوانى ظريف به رنگ سبز مايل به قهوه‌اى پس از آن در سنين پيرى و در درختان كهن به رنگ مايل به قرمز درآمده و تركهاى محسوسى مى‌خورد.
برگهاى آن ساده قلبى‌شكل، ليز به رنگ سبز درخشان و زيبا كه كنارۀ آن دندانه‌دار است و دمبرگ درازى دارد.
گلهاى آن در اوايل بهار به رنگ سفيد يا صورتى بدون دم گل به‌طور منفرد يا دوتايى ظاهر مى‌شود.
ميوۀ آن كه در گونه‌هاى وحشى كوچك است در انواع پرورش يافته نسبتا درشت، خوش طعم، شيرين،
كروى‌شكل كمى تخم‌مرغى و گوشت آن به رنگ زرد روشن و در داخل آن هسته‌اى قرار دارد كه داراى پوست سخت خشبى
ولى برخلاف هلو صاف است و معمولا در اغلب ارقام به گوشت نمى‌چسبد
در داخل هسته، مغزى به شكل بادام با پوست نازك وجود دارد كه طعم آن شيرين و در برخى موارد تلخ است.
ميوۀ زردآلو معمولا در اقليم مناطق معتدلۀ ايران در تير و مرداد مى‌رسد.
تكثير زردآلو از طريق پيوند آن انجام مى‌گيرد و هستۀ زردآلو فقط به منظور به دست آوردن پايه براى پيوند كاشته مى‌شود.
پيوند زردآلو شكمى و پايه‌هايى كه بيشتر براى پيوند انتخاب مى‌شوند عبارت‌اند از: براى خاكهاى عميق و مناطق گرم
و آفتابى معمولا از پايۀ حاصله از هستۀ زردآلو استفاده مى‌شود و در مناطقى با خاكهاى آهكى، بادام به عنوان پايۀ زردآلو به كار مى‌رود.
در بعضى مناطق پايۀ هلوى وحشى را براى پيوند زردآلو انتخاب مى‌كنند كه متأسفانه اغلب پاجوشهاى غير پيوندى مى‌دهد.
پيوند زردآلو را معمولا در ارتفاع ١٠ - ٨ سانتى‌متر از سطح خاك مى‌زنند.
. کتاب معارف گیاهی میر حیدر جلد 2 ص -134 -133
توسط pejuhesh237 » دوشنبه ژانويه 21, 2013 11:39 am 
