درخت او شبيه به درخت سقز
و غير مقشر پسته را مدة مدید قوتش باقيست
و مغز او را تا سه ماه و آب ليمو حافظ فساد اوست
.کتاب تحفه حکیم مومن-طبع قدیم ص -195-196متن مخزن الادويه مراجعه شد و مطالب آن موافق تحفه بود با اين اضافات:و ثمر آن در اول نيسان پيدا مى شود و با پلول ماه مى رسد
و بستانى و جبلى مى باشد
و ثمر بستانى بزرگتر از جبلى و از مطلق آن مراد ثمر آنست و بهترين ثمر آن آنست كه بزرگ دانه پوست آن نازك سفيد
و پوست خارج آن سبز مايل به بنفشى و مغز آن سبز و چرب لذيذ باشد
و آن را به بطم پيوند مى نمايند و پيوندى آن بسيار خوب مى‌شود
و جفت آن مراد پوست رقيق بالاى مغز آنست كه زير پوست صلب سفيد است
و درخت آن يك سال ثمر آن مغزدار و يك سال بى مغز مىباشد و بى مغز آن را بزغنج مى نامند و در حرف الباء مع الزاء مذكور شد
و ثمر آن مادام كه در پوست است مدتى مى ماند فاسد نمى گردد و چون مقشر كردند و از پوست جدا نمودند فاسد مى گردد .
کتاب مخزن الادویه طبع قدیم ص 590پسته، درخت كوچكى است كه بلندى آن كمتر از ۵ متر، برگهاى آن مركب با ۵ - ٣ برگچه
و هر برگچه تخم‌مرغى، نوك‌تيز، براق، چرمى،
صاف و روى برگ به رنگ سبز روشن و پشت برگ سبز مات به ابعاد ١٠ - ۵ * ۶ - ٣ سانتيمتر.
گلهاى آن گروهى خوشه‌اى ميوۀ آن تخم‌مرغى نوكدار است.
درخت پسته دو پايه است و پايه‌هاى نر و پايه‌هاى مادۀ جداگانه دارد.
تكثير اين درخت از طريق كشت بذر يا خوابانيدن و يا پيوند آن روى پسته‌هاى وحشى انجام مى‌شود.
در باغهاى پسته بايد دقت شود به نسبت كافى از درختان پايه‌هاى نر نيز براى بارورى پايه‌هاى ماده كاشته شود.
ميوۀ پسته كه بيشتر قسمت مستعمل آن است داراى پوست خارجى نرم و سبز مايل به بنفش
و زير آن پوست سخت سفيدى است كه همان پوست پستۀ خشك است. داخل آن مغز پسته قرار دارد
و سطح مغز را پوستۀ بسيار نازكى پوشانيده كه آن را جفت مى‌نامند.
کتاب معارف گیاهی میر حیدر جلد1 ص 441
توسط pejuhesh237 » دوشنبه ژانويه 14, 2013 9:11 pm 
