و مراد ازو پوست سطبر مايل به سرخى و سرخ خوشبو و آن شاخهاى درختى است خاردار و كوتاه و گلش زرد
و خوشبو و تند و قسم سفيد او بى بو و ضعيف است
كتاب تحفه حكيم مومن-طب قديم-ص112-113متن مخزن الادويه مراجعه شد و مطالب آن موافق تحفه بود با اين اضافات: و درخت آن خاردار و كوتاه و چوب آن با حرافت و كل آن زرد خوشبو و تند و بهترين آن پوستهاى ضخيم ثقيل الوزن خوشبوى سرخ رنك آنست
كه در طعم آن تلخى و حدت باشد و نوع املس آن بسيار تلخ و سفيد آن بى‌بو
بهترين آن صلب و سنكين خوشبو و خوش طعم آنست
کتاب مخزن الادویه طبع قدیم ص 411شيشعان درختچه كوچكى است كه بيشتر در كنار رودخانه‌ها مى‌رويد. برگهاى آن فلسى كوچك كشيده و سبز مايل به آبى رنگ است.
گلهاى آن خوشه‌اى صورتى رنگ به طول ١۵ - ١٠ سانتيمتر است.
پوست درخت ضخيم مانند دارچين به رنگ مايل به سرخى و بعضى از آنها سرخ و خوشبو و طعم آن گس و گزنده است.
درختچه آن خاردار و چوب آن نيز از نظر طعم كمى گزنده و در عين حال خوشبو مى‌باشد.
گلها زرد يا صورتى و خوشبو و تند است. در طب سنتى بيشتر پوست و گل آن مصرف دارد.
معروف است همين‌كه برق و قوس و قزح به درخت بزند چوب آن از عود هندى نيز بيشتر معطّر مى‌شود و به همين علت آن را عود البرق گويند.
کتاب معارف گیاهی میر حیدر جلد 4 ص 21
توسط pejuhesh237 » جمعه ژانويه 04, 2013 7:57 pm 
