توسط pejuhesh237 » جمعه فبريه 08, 2013 10:32 am
تحفه حکیم مومن
بارود
به اصطلاح اهل مغرب اسم زهرهء اسیوس است و در اسيوس مذكور شد
و به اصطلاح اهل عراق اسم شوره اسب و در ابقر مذكور شد
و او بخار مائيست كه در شوره زار منعقد گردد
و بعد از رفع اجزاء كثيفه شبيه به نمك سفيد می شود
و به جهة تحريك اشيا ثقيله و تغيير معادن ساليوس صفلبى استخراج نموده
و بالفعل مركّب او را با گوگرد و زغال چوب بيد بارود نامند از سموم و در طب غير مستعمل است
و ذرور او حابس خون جراحات تازه است با كمال سوزش
و از خواص ابقر است كه چون آهن را بزرنيخ بپالايند و با مثل او مس بگدازند
و بعد از آن شوره بدان بپاشند مس از آهن صعود نموده و آهن در كمال نرمى مي گردد.
کتاب تحفه حکیم مومن-طبع قدیم-ص43
