عقبنشینی مقامهای چینی در برابر اعتراضات مردمی
چگونه جامعه چین به این نقطه جوش رسید؟
چگونه جامعه چین به این نقطه جوش رسید؟
زمانی که مجریان سیاست قرنطینه درهای خانهها را قفل میکردند و از اعضای خانواده میخواستند که کلید آپارتمانها را به آنان تحویل دهند، زمانی که افراد را علیرغم نتیجه منفی تست کرونا به قرنطینه اجباری میفرستادند و زمانی که شهروندان فوت میکردند چرا که نمیتوانستند به درمان بیمارستانی دسترسی پیدا کنند تمام این موارد باعث شد تا چینیها سیاستهای حکومتی را زیر سوال برده و نافرمانی را آغاز کنند. اکنون شهروندان چینی در حال مقاومت و شورش هستند.
این واکنش از خوابگاههای کارخانه در ژنگژو آغاز شد جایی که کارگران با نیروهای دولتی در محوطه بیرون کارخانه درگیر شدند و خواستار لغو محدودیتهای ناشی از قرنطینه بودند. شهروندان عادی نیز در خیابانهای گوانگژو و شانگهای علیه کووید صفر تظاهرات کردند.
بدتر از آن زمانی بود که افرادی در یک بلوک آپارتمانی در شهر اورومچی (مسلمان) به دام افتاده بودند و به دلیل محدودیتهای ناشی از اجرای سیاست کووید صفر (در ىتش سوختند) جان خود را از دست دادند. اعتماد باقی مانده به حکومت در میان شهروندان به سرعت از بین رفت و بیتابی به خشم علیه حکومت تبدیل شد.
موفقیت پیشین چین در به تبعیت واداشتن شهروندان برای پیروی از سیاست کووید صفر به مقاومت گسترده تبدیل شده است. اعتراضات در چین اکنون نه تنها صرفا در مورد سیاست کووید صفر بلکه به بیان مخالفت با حزب کمونیست چین و کلیت نظام سیاسی تبدیل شده است همان گونه که در شعارهایی مانند «مرگ بر شی جین پینگ»، «مرگ بر حزب کمونیست چین» و «ما آزادی میخواهیم» مشهود است. بسیار بعید به نظر میرسد که معترضان در مرحله فعلی قادر به سرنگون کردن نظام سیاسی باشند اما اعتراضات نمادی از پایان مدل حکمرانیای است که دههها بر چین مسلط بوده است.
کنار گذاشتن سرکوب از طریق بسیج تودهها یا به طور کلی الگوی حکومتی تکیه بر بازیگران اجتماعی مورد اعتماد پیامدهای آشکاری دارد. دست کم آن که رژیم باید برای سرکوب مخالفان اگر نگوییم به زور بلکه به اقدامات قهرآمیز متوسل شود. مطمئنا در مناطق روستایی و در شین جیانگ اقدامات قهرآمیز صورت میگیرند اما احتمالا استفاده گسترده از اجبار خشونتآمیز برای سرکوب معترضان در شهرهای بزرگ برای رژیم و هم چنین شهروندان هزینههای زیادی به همراه خواهد داشت.
اعتقاد سرسختانه شی به سیاست کووید صفر نه تنها شهروندان را عصبانی کرده بلکه اعتماد به سیستمی که حزب کمونیست با زحمت آن را ساخته از بین برده است. شاید مغایر با عقل سلیم به نظر برسد اما دیکتاتورها اغلب کارهایی را انجام میدهند که بیمعنی است تا حدی بدان خاطر است که در رژیمهای دیکتاتوری هیچ کس حاضر نیست به دیکتاتور بگوید چه کار اشتباهی را انجام میدهد.
https://www.baharnews.ir/news/372583/