آلودگی محيط زيست

[najm134]

عناوين گزارشاتي كه تا كنون در اين باره منتشر شده است: نسل 14% از پرندگان تا سال 2100 نابود خواهد شد - ضرورت مديريت زباله‌هاي خانگي - آلودگي وسيع رودخانه جاجرود = تهران در خطر است!! - زباله قابل بازیافت بریتانیا در چین دفن می شود - هشدارهاي خانگي

[najm134]

نسل 14% از پرندگان تا سال 2100 نابود خواهد شد
محققان آمریکایی اعلام کردند: تا پایان این قرن 10% از گونه های متعدد پرندگان نابود خواهد شد. با انقراض پرندگان دیگر بشر نمی تواند از مزاید این جانوران همچون پاکسازی محیط زیست از لاشه جانوران و پاشیدن بذر گیاهان بر روی زمین بهره گیرد.
تحقیقات وسیع بر روی سرعت انقراض نسل پرندگان و ارتباط آن با محیط زیست و شرائط اقلیمی نشانگر آن است که دست کم 1200 گونه از پرندگان تا سال 2100 منقرض خواهد شد
این یافته ها نتیجه تحقیق یک تیم تحقیقاتی از دانشگاه استندفورد کالیفرنیا می باشد.این تیم تحقیقاتی در نتایج تحقیقاتشان که در شرح مذاکرات آکادمی علمی و ملی چاپ شد نوشتند که "این در حالی است که از سال 1500 تنها نسل 3/1% پرنده از کل پرندگان جهان نابود شده اند که بر طبق آمار این تعداد به کاهش 20% تا 25% تعداد پرندگان منتهی گردیده است.
این مساله معلول فعالیت های بشر است. در سال 1997ا، 30000 نفر از 35000 تا 50000 مورد مرگ در جهان در هند بر اثر ابتلا به بیماری هاری در هند گزارش شده که این فاجعه در نتیجه وفور سگ های در شهر و رشد بی رویه جمعیت و نابودی پرندگان لاشخور رخ داد.
این پروژه تحقیقاتی گویای این مساله است که تا سال 2100 بیش از 14% از گونه های پرندگان نابود خواهند شد، کاهش 20% تا 25% تعداد پرندگان برابر نابودی یک پرنده از هر چهار پرنده است.

[najm134]

ضرورت مديريت زباله‌هاي خانگي
زباله اصطلاحا به مواد زايد جامد، نيمه‌جامد يا مايعي گفته مي‌شود كه ظاهرا به‌دردنخور بوده و دور ريخته مي‌شود. زباله‌هاي خانگي شايد مهمترين بخش زباله محسوب شوند كه در صورت تفكيك و مديريت صحيح بتوانند بخشي از سرمايه‌هاي ملي را بازگردانند. امروزه به دليل افزايش جمعيت، زباله‌هاي شهرها نيز افزايش يافته است. از آن گذشته رواج فرهنگ مصرف سبب شده است در شهرهاي بزرگي چون تهران هر فرد روزانه 900 گرم زباله توليد كند. زباله‌هاي خانگي عبارتند از پسمانده‌هاي مواد خوراكي، كاغذ، شيشه، فلزات، پلاستيك، پارچه و...
بخش بزرگي از زباله‌هاي خانگي را پسمانده‌هاي گياهي و حيواني مثل پسمانده سبزي‌ها، پوست و ضايعات ميوه و استخوان و ضايعات گوشت و مرغ و ماهي تشكيل مي‌دهند كه زباله تر به حساب مي‌آيد. كاغذ و مقوا اعم از روزنامه، كتاب، دفتر و كاغذ بسته‌بندي نيز بخش بزرگ ديگري از زباله را تشكيل مي‌دهد. انواع پلاستيك، ظروف يك بار مصرف، اسباب‌بازي و قوطي‌هاي فلزي و شيشه‌اي نيز بخشي از زباله‌هاي منازل است. بايد توجه داشت تمام موادي كه از نظر ما به‌دردبخور نيستند، دورريختني نيست. اگر به هزينه‌هاي جمع‌آوري و دفن زباله نگاهي بيندازيم، متوجه مي‌شويم كه با كمي ‌دقت مي‌توان از استهلاك سرمايه قابل توجهي جلوگيري كرد.
هر تن زباله حدود 400 متر مكعب گاز گلخانه‌اي دي‌اكسيد كربن متصاعد مي‌كند و از هر تن زباله 400 تا 600 ليتر شيرابه خارج مي‌شود كه مي‌تواند تاثير خطرناكي روي آب و خاك داشته باشد و محل‌هاي دفن زباله هر روز گسترش بيشتري پيدا مي‌كنند. اگر توليد زباله به همين ترتيب ادامه داشته باشد، مدت زيادي طول نخواهد كشيد كه تمام اراضي اطراف شهرها پر از زباله شده و محلي براي دفن زباله باقي نخواهد ماند. بازگشت به طبيعت در مورد بسياري از مواد موجود در زباله به طول مي‌انجامد و اين مواد سال‌ها باعث آلودگي و آسيب به محيط زيست مي‌شوند. شيشه و قوطي‌هاي فلزي و بويژه آلومينيومي ‌صدها سال روي زمين باقي مي‌مانند. كيسه‌ها و ظروف پلاستيكي كه يك روز به دليل سبكي و دوام آنها ساخته شدند، امروزه عامل بزرگترين مشكلات زيست‌محيطي هستند. چرا كه پلاستيك غيرقابل تجزيه است و كيسه‌هاي نايلوني به طور متوسط 500 سال در محيط باقي مي‌مانند. كيسه‌هاي پلاستيكي همراه باد همه جا پخش مي‌شوند و بيشتر آنها سر از دريا درآورده يا بلعيده شده به وسيله جانداران سبب مرگ آنها مي‌شوند.

[najm134]

آلودگي وسيع رودخانه جاجرود = تهران در خطر است!!
يكي از مشكلات جامعه ما آن است كه بعضي از وظايف روزمره خود را در قالب روزهاي خاص تعريف كرده ايم، وقتي آن روز فرا مي رسد به صورت سمبليك، آيين هايي را با شور و هيجان برگزار مي كنيم و دوباره، اصل قضيه در فراموشي مي افتد تا سال ديگر. از قضا در همين تب و تاب مراسم روز هواي پاك، گفت وگويي از خانم دكتر ابتكار رئيس سازمان حفاظت محيط زيست در روزنامه ها چاپ شده بود كه به گفته وي به دليل احداث ساختمان هاي غيرمجاز در حاشيه رودخانه جاجرود و آلودگي شديد آب اين رودخانه، يكي از منابع مهم تأمين كننده آب تهران با خطري جدي روبه رو شده است.
وقتي در ساحل يك رودخانه ويلا و خانه هاي ويلايي و در ساليان اخير برج ساخته مي شود به قول رئيس سازمان حفاظت محيط زيست، فاضلاب خام اين ساختمان ها وارد رودخانه مي گردد، شدت آلودگي به اندازه اي است كه كار پالايش آب را در تصفيه خانه هاي شهر تهران با مشكل روبه رو مي كند. اين يك واقعيت تلخ و تكان دهنده و كابوسي است كه در كنار تهديدهاي زلزله احتمالي در تهران بر ساكنان اين كلان شهر سايه افكنده است. اما آيا مسأله آلودگي آب جاجرود و احداث ساختمان هاي غيرمجاز در حاشيه رودخانه مربوط به امروز و ديروز است؟ مسلماً ساختمان ها يك شبه ساخته نشده اند و اين آلودگي هم به تدريج عارض رودخانه اي شده است كه در گذشته اي نه خيلي دور انواع ماهي ها در آب زلال اش زندگي مي كردند و صفاي ميگون و فشم بستگي به همين صفاي جاجرود داشت.يك حقوقدان برجسته آلماني گفته است، خلاف هاي كوچك زاينده تبهكاري هاي بزرگ خواهندبود. اگر قانون ساخت بنا در حريم رودخانه ها و درياها را ممنوع كرده است، چرا اين همه ساختمان و ويلا در اين حريم ها ساخته شده است. مسافراني كه همين نوروز امسال به شمال و سواحل درياي خزر رفته اند، ديده اند كه چه طور، ديواري از ويلاهاي كوچك و بزرگ ساحل دريا را پوشانده اند و به هيچ مسافر و گردشگري اجازه نزديك شدن به لبه آب را نمي دهند. اين همه ويلا، دور از چشم ضابطان قانون ساخته شده اند.رودخانه جاجرود هم به همچنين! كساني كه دوست داشته اند در لب آب ويلا بسازند و شب را با زمزمه رود به خواب خوش فرو روند هم پولش را داشته اند و هم گوششان بدهكار به دلايل قانوني وزارت نيرو و سازمان حفاظت محيط زيست نبوده است. تعدادي هم شايد از روي ناآگاهي در آن حريم به ساخت و ساز مبادرت كرده اند و عده اي هم شايد از ساكنان بومي باشند كه در ملك آباء اجدادي شان كه از قضا در جوار رودخانه واقع شده، خانه سازي كرده اند، اما به طور حتم اكثريت ويلاها را همان گروه اول بنا كرده اند و امروز خطر آلودگي وسيع آب تهران را دامن زده اند. تا آنجا كه بنده به عنوان يك شهروند ميانسال و نه چندان جوان به ياد دارم، حدود ،۱۰ ۱۵ سالي است كه وزارت نيرو و سازمان حفاظت محيط زيست مدام هشدار مي دهند كه ايهاالناس، ساختن خانه و تأسيسات در كنار رودخانه ها علي الخصوص رودهايي كه تأمين كننده آب تهران اند، ممنوع است اما كساني بي توجه به اين هشدار ها ساخته اند و همچنان مي سازند. تا وضع به اين منوال است، مسئولان بعد از وقوع فاجعه به صحنه مي رسند و هشدار مي دهند كه خطر آلودگي شديد يكي از مهم ترين منابع آب تهران را تهديد مي كند.
بحث ديگر در آلودگي رودخانه جاجرود فاضلاب بعضي از سازمان هاي بزرگ و پرجمعيت در اين نواحي است كه ظاهراً نه شهرداري محل و نه سازمان حفاظت محيط زيست قادر به تفهيم و اجراي قانون براي جلوگيري از انتشار اين فاضلاب ها به رودخانه نشده اند. فردا كه خداي ناكرده، آب تهران با مشكل جدي آلودگي روبه رو شد و مسأله اي كه در ابتدا به راحتي قابل حل بود، به صورت يك مشكل مملكتي درآمد، آن وقت اهرم هاي قانوني در عالي ترين سطوح به كار مي افتند تا راه هر چه فاضلاب خانگي و غيرخانگي و... را ببندند.اما چرا علاج واقعه را قبل از وقوع نمي كنيد. دستگاه هاي مسئول با استفاده از ضوابط قانوني مي توانند، اشخاص حقيقي و حقوقي را كه با آلوده كردن آب رودخانه جاجرود مرتكب جرم شده اند و قانون را زير پا گذاشته اند به محاكم قضايي بكشانند. اگر قرار بود با حرف و هشدار اين مسأله حل شود كه وضعيت جاجرود، چنين اسفبار نمي شد. مسأله فقط محدود به جاجرود نمي شود، در استان گيلان، بهره برداران شن و ماسه، تعداد زيادي از رودخانه ها را از وضعيت طبيعي خارج كرده اند به طوري كه تخم ريزي ماهيان و زندگي آبزيان در آنها ممكن نيست. چرا با آنها برخورد قانوني نمي شود؟! روزهايي كه براي گراميداشت محيط زيست نامگذاري شده اند از جمله روز زمين، روز هواي پاك، روز مبارزه با آلودگي هوا، روز محيط زيست و غيره... بسيار پسنديده و مقدس اند، اما وقتي قوانين محيط زيست در مورد حفظ حريم درياها و رودخانه ها كه بحث مفصل آنها در اينجا مقدور نيست به راحتي زيرپا گذاشته مي شوند آيا از آن روزها، جز حالت سمبليك چيزي باقي مي ماند خودتان قضاوت كنيد. تحقيق: رفعت وارياني

[najm134]

زباله قابل بازیافت بریتانیا در چین دفن می شود
محل دفن زباله در بریتانیا- بخش بزرگی از زباله ها، به جای بازیافت، بدون سر و صدا در کشورهای در حال توسعه سوزانده می شود . در حالی که بریتانیایی ها کم کم عادت می کنند زباله های خود را بازیافت کنند، کارشناسان می گویند که میزان مواد قابل بازیافت که به کشورهای خارجی، از جمله چین، هند و اندونزی فرستاده می شود احتمالا تا چند سال آینده دو برابر خواهد شد. اما هفته نامه ساندی تایمز اخیرا در گزارشی در همین ارتباط نوشت که بخش بزرگی از زباله خانوارهای بریتانیایی در کشورهای خارجی بازیافت نمی شود بلکه در کشورهای جهان سوم دفن می شود. از جمله برنامه های محیط زیستی بریتانیا صدور مواد قابل بازیافت به کشورهای خارجی است که میزان آن در سال به دوازده میلیون تن می رسد. اما گزارشگران ساندی تایمز در شهر دهلی در هند و همچنین چین می گویند که بخشی از این مواد صادراتی - که به "فهرست سبز" موسوم است - در کشورهای خارجی سوزانده و یا دفن می شود که عواقب ناگوار محیط زیستی برای این کشورها در بردارد. اما گردانندگان صنعت بازیافت بریتانیا تاکید دارند که بخش عمده مواد صادر شده مورد استفاده قرار می گیرد و تاثیر محیط زیستی آنها از نزدیک تحت نظر است.
به نوشته این هفته نامه ناظران ضمن قانونی دانستن تجارت مواد بازیافتی ابراز نگرانی کرده اند که بسیاری از مواد صادراتی "فهرست سبز" به درستی تفکیک نمی شود یا از یک جنس واحد تشکیل نشده که به آسانی قابل بازیافت باشد.
به نوشته ساندی تایمز در حالی که آمار و ارقام رسمی صادرات مواد بازیافتی شهرداری های انگلستان و ولز با آنچه واقعا صادر می شود تناقضی ندارد اما بخش بزرگی از زباله ها، به جای بازیافت، بدون سر و صدا در کشورهای در حال توسعه سوزانده می شود، در گورستان زباله دفن می شود یا در خیابان ها پراکنده می شود. یکی از دانشگاهیان ارشد چین، دولت بریتانیا را متهم کرده است که از کشورش به عنوان یک سطل آشغال بزرگ، "محلی برای صادر کردن آلاینده ها و در عین حال کسب درآمد از آن" استفاده می کند. در بریتانیا از مردم خواسته شده زباله های خود را تفکیک کنند اما برخی از زباله های این کشور تقریبا هیچ خواهانی ندارد مثل بسته بندی ساندویچ، ظرف ماست یا ظروف پلاستیکی؛ اما همین اقلام در بازارهای جهانی داد و ستد می شود.
پرفسور "کریس کاگینز"، مدیر یکی از سازمان های مشاوره ای در زمینه زباله، به ساندی تایمز گفت: "در بریتانیا زباله ظروف مواد غذایی، اغلب باید راهی گورستان زباله شود (چون قابل استفاده نیستند) بنابراین آن را به خارج صادر می کنند. این که این کار قانونی است یا برای آن بازاری وجود دارد، بحث جداگانه ای است."
راهول کومار، دلال زباله پلاستیک در هند، در حیاط منزل خود کوهی از این زباله ها را دارد. او به این هفته نامه بریتانیایی گفت: "برای این زباله ها پول چندانی نمی گیرم و فروش آنها سخت است. بطری های پلاستیکی خریدار بیشتری دارد و قیمت هر نیم کیلو، پانزده پنس (تقریبا 30 سنت) است."
بازیافت پلاستیک معمولا از طریق آب کردن آن یا خرد کردن آن به قطعات بسیار ریز صورت می گیرد و بعد از آن مقوا یا پلاستیک برای بسته بندی درست می کنند. اما برخی از این زباله ها عملا قابل بازیافت نیست چون یا خیلی کثیف است یا خیلی صدمه دیده یا از جنسی است که اصلا قابل بازیافت نیست." در بریتانیا برخی از شرکت های فعال در زمینه بازیافت، مراحل بعدی مصرف این مواد پس از صادرات را با دقت دنبال می کنند اما برخی دیگر، این مواد را به آژانسها و دلالان می فروشند و از سرنوشت آنها خبری ندارند.
ساندی تایمز می نویسد برخی از محموله هایی که به خارج فرستاده می شود زباله های تفکیک نشده است. اداره محیط زیست بریتانیا شرکت های مسئول ارسال این گونه محموله ها را تحت پیگرد قانونی قرار داده است اما گفته می شود که ابعاد معضل آلودگی مواد صادراتی بسیار گسترده است. بریتانیا زباله های قابل بازیافت خود را از جمله به هنگ کنگ صادر می کند و این مواد معمولا از هنگ کنگ راهی چین می شود. در چین مواد بازیافتی تفکیک می شود. یکی از استان های چین که به مرکز این مواد تبدیل شده استان "مای" در کنار رودخانه پرل است. "مای" یک زمان روستایی کوچک بود اما اکنون به شهری صنعتی تبدیل شده؛ صنعت زباله قابل بازیافت. در کارخانه های بتونی کوچکی که در این منطقه ساخته شده کاغذها از زباله ها تفکیک می شود و پلاستیک برای بازیافت به قطعات کوچک تبدیل می شود.
به نوشته ساندی تایمز پس از آنکه دولت چین دستور داد تجارتخانه ها از شهر "نانهای" (مرکز قبلی مواد قابل بازیافت) خارج شوند، دهها کارخانه که زباله خانگی بریتانیایی را وارد می کنند امسال به مای نقل مکان کرده اند. خشم ساکنان شهر نانهای از آلودگی محیط زیست باعث شد تا دولت چین چنین دستوری را صادر کند.
کارگران مهاجر در مای برای یک روز کار تفکیک زباله نزدیک چهار دلار دستمزد دریافت می کنند. کیسه های نایلونی فروشگاه های زنجیره ای بریتانیا در خیابان ها پراکنده است و آبراه های مای با پلاستیک و کاغذهای کثیف مسدود شده است.
گزارشگر ساندی تایمز از چین می نویسد موادی که از بریتانیا وارد این کشور می شود به ندرت تفکیک شده است در حالی که قانون بریتانیا می گوید که این مواد باید کاملا تفکیک شده باشد.
ژانگ وولانگ، کارگر نوزده ساله در روستای مای می گوید: "محموله ای که دست ما می رسد کثیف و قاطی است. آنهایی که قابل بازیافت نیست به گورستان زباله فرستاده می شود."
یکی دیگر از کارگران جوان این روستا می گوید که بسیاری از کارگران به طمع پیدا کردن پول انگلیسی این زباله را تفکیک می کنند: "من شنیدم یک کارگر زن یک دسته پول بریتانیایی در میان زباله ها پیدا کرده. من هم وقتی پول پیدا کنم به روستای خودم بر می گردم."
به نوشته این هفته نامه ساکنان روستای مای شکایت داشته اند که صنعت بازیافت تاثیر مخربی بر محیط زیست این منطقه داشته است. آنها می گویند که "همه چیز در این روستا آلوده شده در حالی که تا چند سال پیش آب نهرها و مزارع پاک و پاکیزه بوده است اکنون آب کثیف و مملو از زباله و آلاینده های شیمیایی است. سبزیجات هم قابل کاشت نیستند چون مزارع از پلاستیک و زباله پوشیده شده است."سازمان های بریتانیایی فعال در عرصه صنعت بازیافت می گویند چین به مواد خام قابل بازیافت نیاز زیادی دارد اما به نوشته ساندی تایمز هزینه آن برای محیط زیست چین خشم بسیاری را برانگیخته است.
اما مارپ سازمان ترویج دهنده بازیافت در بریتانیا، می گوید این کشور در کل مواد قابل بازیافت با کیفیت بالا را به خارج صادر می کند: "چین برای خرید این مواد هزینه زیادی را تحمل می کند و خیلی عجیب و غیرمنطقی است که آنها را بسوزاند یا در گورستان زباله دفن کند."

[najm134]

هشدارهاي خانگي
متخصص بيماري‌هاي ريوي در مورد انواع خطرناك آلاينده‌هاي موجود در هواي خانه توضيح مي‌دهد.
همه ما تا به حال در مورد خطرات ناشى از هواى آلوده شهر زياد شنيده‌ايم. منشأ تمام آلودگى‌هاى هوا را هم كم و بيش مى‌دانيم ولى چاره‌اى نداريم جز اينكه پا به اين آلودگى‌ها بگذاريم و هيچ گريزى هم از آن‌ها نيست. با اين‌حال آلودگى داخل خانه هم بخش ديگرى از آلودگى‌هاى اطراف ماست.
نكته‌اى كه بسيارى از ما نمى‌دانيم اين است كه به گفته كارشناسان، خطر آلودگى هواي منزل مي‌تواند بسيار بيشتر از خارج خانه باشد، حداقل بخاطر اين‌كه بسيارى از ما بيشتر وقتمان يعنى چيزى حول و حوش ۸۰ تا ۹۰ درصد از زمان شبانه روز را در خانه هستيم؛‌به‌خصوص اين روزها و هفته‌ها كه بحث خانه‌تكاني و نظافت آخر سال هم مطرح است.
دكتر حميد سهراب‌پور، متخصص بيماري‌هاي داخلي، فوق تخصص بيماري‌هاي ريوي و رئيس بيمارستان لبافي‌نژاد به آلاينده‌هاي خانگي و عوارض و بيماري‌هاي ناشي از آن‌‌ها توضيح مي‌دهد.
• آقاي دكتر، نوع آلاينده‌هاي داخل خانه با نوع آلاينده‌هاي محيط بيرون متفاوتند. با اين حال و با وجود عدم آگاهي مردم نسبت به اين آلاينده‌ها، كدام نوع آن‌ها بخصوص در داخل خانه شناخته‌شده‌تر است؟
درست است كه خيلي از مردم هنوز با آلاينده‌هاي خانه آشنا نيستند، ولي فكر كنم الان ديگر همه با خطرات سيگار آشنا هستند. هنوز هم از نظر ما در خانه‌ها شايعترين آلاينده و در صدر همه آلاينده‌ها دود سيگار است. چون دود سيگار آلاينده بسيار قوي است و در حدود 5 هزار ماده سمي در آن وجود دارد كه تعداد زيادي از آن‌ها سرطان‌زا هستند و براي همين است كه امروزه در اكثر كشورهاي پيشرفته سيگار كشيدن به‌طور كامل ممنوع شده است.
• از دود سيگار كه بگذريم خيلي از آلاينده‌هاي ديگر هستند كه مردم كمتر با آنها آشنا هستند.
بله، ببينيد الان شايد با وجود سرماي اخير و اعلام آمار تعداد كشته شدگان در اثر مسموميت با گاز مونوكسيد كربن و همچنين هشدارهاي مكرر كارشناسان مبني بر استفاده از وسايل گرمايشي استاندارد، تقريبا اكثر مردم بخصوص در تهران با خطرات وسايل گرمايشي غير استاندارد و حتي بوي ناشي از سوخت آن‌ها آشنا هستند، چون منهاي توليد گاز مونو، سوخت نادرست اين وسايل در كساني كه حساسيت‌هاي تنفسي دارند منجر به بروز اختلالات شديد ريوي مي‌شود.
ولي يكي از آلاينده‌هايي كه در ساختمان‌ها بخصوص در طبقات پايين و زيرزمين‌ها ايجاد مي‌شوند، اشعه رادون است. اين اشعه يكي از عوامل بروز سرطان ريه است. البته اين اشعه مقدار مجاز دارد كه اگر از اين مقدار بالاتر رود، احتمال بروز سرطان ريه در كساني كه با آن در تماسند وجود دارد.
• خب علاوه بر شناخت ناكافي مردم نسبت به آلاينده‌‌هاي اينچنيني، موادي وجود دارد كه مثلا استفاده از آن منسوخ شده باشد ولي در كشور ما هنوز مردم با آن سروكار داشته باشند؟
اين نكته بسيار مهمي است. ببينيد، يكي ديگر از آلاينده‌ها كه امروزه در تمام دنيا منسوخ است ولي متأسفانه هنوز در كشور ما از آن استفاده مي‌شود، آزبست است. اين يك ماده معدني است كه در عايق كاري‌ها و در ساخت مصالح ساختماني بكار مي‌رود. اين ماده منجر به بروز بيماري به نام آزبستوزيس مي‌شود و در نسج ريه تغييراتي ايجاد مي‌كند، چون اليافي كه در اين ماده وجود دارد استنشاق شده و از اين طريق وارد ريه شده و آن را ملتهب مي‌كند كه اين واكنش التهابي شديد بعدا به فيبروز يا همان تغيير نسج ريه تبديل مي‌شود.
• عوارض اين ماده در همان تغيير بافت ريه خلاصه مي‌شود؟
علائم عمده ناشي از استنشاق اين ماده همان تنگي نفس، سرفه و خس خس سينه است ولي مهم‌تر از آن اين است كه اين ماده سرطان‌زا هم هست و در كساني كه به‌طور مداوم با آن سر و كار دارند، ايجاد سرطان مي‌كند. حتي ما موارد زيادي از كارگران ساختماني داريم كه در تماس با اين ماده دچار تومورهاي بسيار بدخيم شدند چون اين ماده هنوز متأسفانه در صنايع ما ممنوع نشده ولي در كشورهاي ديگر از سال 1990 به بعد كاملا حذف شد حتي خيلي از ساختمان‌هايي كه در ساخت آن‌ها از اين ماده استفاده شده بود، كاملا تخليه شده‌اند مثل ساختمان‌ دويچه‌وله آلمان.
• سؤال آخر، مسلما ضربه‌پذير‌ترين افراد در مقابل عوارض آلاينده‌ها كودكان هستند. نه؟
دقيقا همين‌طور است. آلاينده‌هاي داخل منزل شامل انواع سوخت‌هاي فسيلي كه گاز مونواكسيد كربن توليد مي‌كنند، سيگار و... علاوه بر عملكرد جسمي، بر روي عملكرد فكري افراد منزل اثرات سوئي دارند و در كودكان موجب كاهش بهره هوشي آن‌ها مي‌شوند به‌طوري كه با علائمي همچون سردرد، عدم تمركز و احساس خستگي همراهند. همچنين قبل از بلوغ استعداد ابتلا به بيماري‌هاي تنفسي بيشتر است.
علاوه بر اين در افراد مسن نيز به علت ضعف سيستم دفاعي، علائم سريع‌تر و با شدت بيشتري بروز مي‌كنند. به اين 2 گروه سني در مورد هواي آلوده و انواع آلاينده‌ها هميشه هشدار‌هاي بيشتري داده مي‌شود. گزارش سميه شرافتي .

[najm134]

اخیرا دانشمندان دریافتند قرار گرفتن به مدت پنج دقیقه در معرض دود سیگار می تواند خطرناک باشد و سالیانه عده ی زیادی غیر سیگاری اعم از مادران باردار، کودکان و نوزادانی که هنوز متولد نشده اند، بر اثر بیماری های ناشی از سیگار و دود سیگار در معرض خطر قرار می گیرند و یا جان خود را از دست می دهند.

دود سیگار
خطر تنفس دود سیگار برابر است با سیگار کشیدن
مطالعات جدید نشان داده زندگی در کنار افراد سیگاری به اندازه سیگار کشیدن زیان ‌آور است.
محققان می ‌گویند زنانی که در معرض دود سیگار بوده ‌اند، ممکن است دچار ناباروری شوند یا بارداری آن ها با عوارضی، بیش از سایر زنان همراه باشد. به گزارش رویترز، در مطالعه این محققان در دانشگاه روچستر نیویورک مشخص شده داشتن اطرافیان سیگاری هم به اندازه سیگار کشیدن می ‌تواند برای سلامت فرد زیان‌ آور باشد.
پیش از این انبوهی از مطالعات، خطرهای گوناگون سیگار را به سیگاری ‌ها گوشزد کرده بودند؛ از ابتلا به انواع سرطان ‌ها گرفته تا مشکلات پوستی، دندانی و ...، اما تا به‌ حال پژوهش‌ های کمی در مورد عوارض ناگوار سیگار، برای اطرافیان فرد سیگاری انجام شده یا حداقل نتایج این پژوهش‌ ها به طور گسترده منتشر نشده است.
در این مطالعه جدید که در آن بیش از 4 هزار و 800 زن غیرسیگاری شرکت داشته ‌اند و نتایج این مطالعه در شماره آنلاین 27 نوامبر نشریه کنترل دخانیات منتشر شده، مشخص شده آن هایی که در کودکی در خانه‌ ای با والدین سیگاری زندگی می ‌کرده ‌اند، بیش از دیگر زنان احتمال دارد دچار ناباروری شوند؛ یعنی بیش از یک سال برای بچه ‌دار شدن تلاش کنند و نتیجه مثبت نگیرند.
این در حالی است که تحمل دود دیگران، هم در کودکی و هم در بزرگسالی، می ‌تواند احتمال سقط جنین یا تولد نوزاد مرده را در این زنان، تا 39 درصد افزایش دهد و امکان ناباروری را نیز تا 68 درصد بالا ببرد.
جالب این که هر چه ساعات مواجهه شخص با فرد سیگاری بیشتر بوده، احتمال گرفتار شدن او به این عوارض نیز به صورت تصاعدی بالا می ‌رفته، که این نشان‌ دهنده اثر مستقیم تنفس دود سیگار دیگران بر سلامت است.
به گفته این محققان، سموم متنوع موجود در دود سیگار، سبب از بین رفتن DNA در سلول ‌های حساس جنسی می ‌شود و به این ترتیب احتمال نقائص ژنتیکی در این سلول ‌ها بالا می ‌رود. ناهنجاری‌ های ژنتیکی و کروموزومی، از مهم ‌ترین علل بروز سقط در 3 ماهه سوم به شمار می‌ آیند.
همچنین دود سیگار، کارآیی این سلول‌ ها را از بین می ‌برد و در نتیجه احتمال باروری فرد، به خصوص آقایان پایین می‌ آید. به عنوان مثال، تحقیقات نشان داده مردان سیگاری، تعداد اسپرم‌ های سالم و متحرک و بارور کمتری به نسبت سایر آقایان دارند.
اما تاثیر بر سلول ‌های جنسی و باروری، تنها تاثیر منفی سیگار بر اطرافیان سیگاری‌ ها نیست. به عنوان مثال، در یکی از مطالعات انجام شده در این باره، در موسسه ملی بهداشت ژاپن مشخص شده زنانی که همسر آن ها سیگاری ‌هستند، بیش از سایر زنان در معرض ابتلا به سرطان‌ های مرتبط با سیگار، به ویژه سرطان ریه هستند.
نتایج مطالعاتی از این دست، باعث شده کارشناسان بهداشتی برای تصویب قانون ‌های ممنوعیت سیگار کشیدن در اماکن عمومی، تلاش بیشتری به خرج دهند تا حداقل بتوانند کودکان و افراد غیرسیگاری را از خطرهای آن دور نگه دارند.
جنین
دود سیگار برای نوزادان متولد نشده هم خطرناک است
پدران آینده باید سیگار کشیدن را ترک کنند تا فرزند آن ها با خطر روبه رو نشود.
محققان دانشگاه ناتینگهام متوجه شدند زنانی که در دوره بارداری در برابر دود سیگار قرار می ‌گیرند با احتمال 23 درصد بیشتر فرزندشان مرده به دنیا می ‌آید و با احتمال 13 درصد بیشتر نوزادشان به نقص‌ های مادرزادی دچار می ‌شود.
این نتایج با بازبینی 19 مطالعه مختلف که در سراسر جهان انجام شده بود به دست آمد.
یکی از کارشناسانی که در این طرح شرکت داشته در این باره گفت: زنان باردار باید به طور جدی در مورد خطرات دود سیگار آگاه باشند.
این مطالعات قبلا در کشورهای آمریکای شمالی، آمریکای جنوبیف آسیا و اروپا انجام شده است.
تمام این مطالعات روی زنانی انجام شده بود که خودشان سیگار نمی‌ کشیدند اما در معرض دود سیگار اطرافیان خود مانند همسرشان بودند.
تمام این تحقیقات اثبات می‌ کند که زنانی که همسر یا اطرافیانشان بیش از 10 سیگار در اطراف او می‌ کشند خطر را به طور قابل توجهی افزایش می ‌دهند.
محققان اعلام کردند پدران آینده که سیگار می ‌کشند باید بیشتر در مورد خطرات دود سیگارشان برای نوزادی که هنوز متولد نشده است آگاه باشند.
دود سیگار می ‌تواند خطراتی مانند کاهش شدید وزن در هنگام تولد، تولد زودرس و برخی از انواع دیگر نواقص مادرزادی مانند مشکلات قلبی را افزایش دهد.
د کتر جو بئوناردیبی که این تحقیقات را انجام داده است در این باره گفت: چیزی که ما نمی‌ دانیم، این است که آیا این عوارض در اثر دود سیگاری است که مادر در طول دوره بارداری استنشاق می‌ کند یا عوارضی است که در اثر کشیدن سیگار روی کیفیت اسپرم پدران اثر می ‌گذارد. شاید هم هر دو مورد در این زمینه تاثیرگذار باشند.
او در این باره گفت: هنوز هم باید تحقیقات بیشتری در این باره انجام شود، اما به هر حال نکته مهم این است که مردانی که همسرشان باردار است باید هرچه سریع ‌تر سیگار کشیدن را ترک کنند.
دود سیگار سالانه 26 هزار کودک ایرانی را دچار آسم می‌ کند
دبیر اجرایی جمعیت مبارزه با دخانیات گفت: دود سیگار باعث می شود هر سال 26 هزار کودک در کشور مبتلا به آسم شوند.
دکتر محمدرضا معدنی اظهارداشت: اگر هر فرد سیگاری روزانه یک پاکت سیگار مصرف کند، سالانه 70 هزار پک سیگار می زند.
وی با عنوان این مطلب که روزانه 200 نفر سیگاری در کشور فوت می کنند، افزود: از هر 10 نفر سیگاری دو نفر معتاد می شوند.
معدنی با اشاره به عوارض ناشی مصرف سیگار در کشور که تبعات مختلفی به دنبال دارد، گفت: مصرف سیگار علاوه بر زیان افتصادی که بر جای می گذارد، باعث هدر رفتن نیروی انسانی کشور می شود.
دبیر اجرایی جمعیت مبارزه با دخانیات به آسیب های اجتماعی مصرف سیگار در جامعه اشاره کرد و افزود: مرگ یک فرد سیگاری که سرپرست خانواده ای است می تواند آن خانواده را از هم بپاشد. هزینه های درمان عوارض سیگار بعضا به قدری سنگین است که علاوه بر مشکلات اقتصادی، آسیب های روحی و روانی را نیز به دنبال دارد.
وی با اعلام اینکه حدود 12 میلیون نفر در کشور سیگار مصرف می کنند، گفت: هزینه سیگار این تعداد افراد روزانه 4 تا 5 میلیارد تومان است. در حالی که 2 تا 3 برابر این مبلغ نیز توسط دولت صرف هزینه های درمان ناشی از عوارض مصرف سیگار می شود. بنابراین روزانه 20 میلیارد تومان بابت مصرف سیگار در کشور هزینه می شود.

مؤثرترين عامل در رواج و ترك سيكار عملكرد حكومتهاست
رسانه هاي حكومتي بر فضاي تبليغاتي و ذهني ملتشان حاكم هستند
وقتي توصيه ها يا برهيزهاى رسانه اى براى هر موضوع از جمله سيكار مؤثر است كه عملكرد حكومت ناقض مفاد تبليغات نباشد
اكر حكومتي اداره جات مؤسسات كارخانجات توليد و توزيع فروش سيكار داشته باشد
و درآمدهاى هنكفت ميلياردي از راه سيكار داشته باشد
تبليغات رسانه اي او درباره مضرات سيكار و لزوم برهيز از آن تاثيري ندارد

[najm134]

بنزین پتروشیمی ترکیب خطرناکی است که به اشتباه در چهار سال گذشته مورد استفاده قرار گرفته که خطرات جانی بسیاری را برای مردم داشته است و به طور رسمی از وزیر نفت خواسته ام این نوع بنزین دیگر عرضه نشود.
رئیس سازمان حفاظت محیط زیست گفت: بنزین تولیدی پتروشیمی ترکیب خطرناکی است که به اشتباه در چهار سال گذشته مورد استفاده قرار گرفته که خطرات جانی بسیاری را برای مردم داشته است.

به گزارش تسنیم، معصومه ابتکار در جلسه شورای اداری آذربایجان شرقی، اظهار کرد: متاسفانه در 10 سال گذشته در رده‎بندی دنیا در حفظ و نگهداری محیط زیست، کشور ما 61 پله سقوط داشته است و شاخص‎های ملی ما نیز نشان می‎دهد که کشور در این عرصه در شرایط خوبی قرار ندارد.

وی با اشاره به توجه دولت به مسائل زیست محیطی گفت: یکی از موضوعاتی که در برنامه‎های دولت تدبیر و امید از طرف دکتر روحانی ارائه شد توجه به موضوع محیط زیست بوده است و در همین راستا یک برنامه از 11 برنامه‎ای که رئیس جمهور به مجلس ارائه کرد در خصوص توجه به محیط زیست و اهمیت این موضوع بود.

ابتکار احیای شورای عالی محیط زیست بعد از هفت سال تعطیلی را نوید بخش آغاز حرکت های جدید در عرصه زیست محیطی دانست و افزود: در این شورا باید تهدیدات به درستی احصاء شده و برای آنها راهکارهای کارشناسی ارائه شود.

رئیس سازمان حفاظت محیط زیست، روند خشک شدن پارک ملی دریاچه ارومیه را تلنگری برای دیگر حوزه های زیست محیطی دانست و گفت: میانگذر دریاچه ارومیه یکی از متهمان اصلی وضعیت فعلی آن است و سرنوشت این دریاچه مثال عینی برای دیگر تالاب های کشور است.

ابتکار افزود: اگر قرار است توسعه‎ای در کشور اتفاق بیافتد باید محیط زیست این توسعه را مدیریت کند و با لحاظ کردن پارامتر های زیست محیطی توسعه ممکن خواهد بود.

معاون رئیس جمهور آلودگی هوا را از جمله مشکلات بارز زیست محیطی شهر های بزگ کشور عنوان کرد و افزود: سوخت در کشور یکی از مسائل مهم در آلودگی هوا است و به هرقیمتی شده است باید تنها سوخت استاندارد در کشور استفاده شود.

ابتکار ادامه داد: بنزین پتروشیمی ترکیب خطرناکی است که به اشتباه در چهار سال گذشته مورد استفاده قرار گرفته که خطرات جانی بسیاری را برای مردم داشته است و به طور رسمی از وزیر نفت خواسته ام این نوع بنزین دیگر عرضه نشود.

[najm134]

جمعيت تهران به 62 مليون نفر رسيد = 12 مليون انسان + 50 مليون موش زنده خوار نروزي

براساس استانداردهاي جهاني، وجود يك موش به ازاي هرانسان طبيعي و جزء لاينفك اكوسيستم زندگي انساني است اما اگر ادعاي رييس كميسيون محيط زيست شوراحقيقت داشته باشد، به ازاي هر تهراني بيش از چهار موش وجود دارد.
موش‌هايي كه به گفته كارشناسان «رات» ـ موش‌هاي نروژي ـ هستند و نه «موش». درحقيقت «رات»‌هايي كه درپايتخت ديده مي‌شوند، گونه‌يي جهش يافته از موش‌ها هستند كه بسيار پرقدرت‌تر از موش‌ها بوده و خون آشام نيز هستند. به‌طوري كه به راحتي بچه موش‌ها را مي‌خورند و از خوردن لاشه‌هاي موش‌هاي مرده ابايي ندارند. به اين‌ترتيب جاي تعجب ندارد كه اين خزندگان به ساير جانوران و حتي انسان هم حمله كنند. اين يك واقعيت علمي و اثبات شده است نه يك گزارش تخيلي.

براساس آمارهاي اعلام شده از آمار موش‌هاي تهران، به ازاي هر نفر از جمعيت حدود 12 ميليوني اين كلانشهر چهار موش وجود دارد؛ محمد حقاني، رييس كميسيون محيط زيست شوراي شهر پيش از اين از آمار 50 ميليون موش زنده‌خوار درپايتخت خبر داده. تاكنون گزارش‌هاي متعددي در زمينه هجوم موش‌ها منتشر شده است. به عنوان مثال در تاريخ 9 دي‌ماه 1387، ساكنان روستاي «مسكن» درسبزوار با حمله غافلگيرانه تعداد بي‌شماري موش به مزارع و حتي منازل خود روبه‌رو شدند، جمعيت 850 نفري آن مجبور به كوچ از روستا و سكني گزيدن درمحوطه‌يي به شعاع 30 كيلومتري روستاي قبل شدند.

12 درمقابل 50
براساس استانداردهاي جهاني، وجود يك موش به ازاي هرانسان طبيعي و جزء لاينفك اكوسيستم زندگي انساني است اما اگر ادعاي رييس كميسيون محيط زيست شوراحقيقت داشته باشد، به ازاي هر تهراني بيش از چهار موش وجود دارد. موش‌هايي كه به گفته كارشناسان «رات» ـ موش‌هاي نروژي ـ هستند و نه «موش». درحقيقت «رات»‌هايي كه درپايتخت ديده مي‌شوند، گونه‌يي جهش يافته از موش‌ها هستند كه بسيار پرقدرت‌تر از موش‌ها بوده و خون آشام نيز هستند.

به‌طوري كه به راحتي بچه موش‌ها را مي‌خورند و از خوردن لاشه‌هاي موش‌هاي مرده ابايي ندارند. به اين‌ترتيب جاي تعجب ندارد كه اين خزندگان به ساير جانوران و حتي انسان هم حمله كنند. اين يك واقعيت علمي و اثبات شده است نه يك گزارش تخيلي. قاسم علي اكبر، پژوهشگرمبارزه با موجودات مهاجم درمورد صحت ادعاي وجود 50 ميليون موش درتهران گفت: من حتي معتقدم كه تعداد بيشتر از اين ارقام است چرا كه متاسفانه روش‌هاي نادرست براي مقابله با موش‌ها باعث شده تا نه تنها از تعداد آنها كم نشود كه حتي باعث مقاوم شدن و جهش يافتن گونه‌هاي موش‌هاي تهران و درنهايت چند برابر شدن آمار آنها طي سال‌هاي اخير شده است.

وي با ذكر اينكه هر موش مي‌تواند هر سه ماه بين شش تا 20 فرزند به دنيا بياورد، افزود: البته بايد توجه داشت آنچه امروز درتهران به نام «موش» مي‌شناسيم، درحقيقت «رات» است كه علاوه براينكه عامل انتقال بيش از 35 ويروس و مرض خطرناك است، زماني كه گرسنه شود و غذايي براي خوردن پيدا نكند به راحتي به موجودات زنده حمله مي‌كند.

علي اكبر درپاسخ به اين سوال كه 50 ميليون موش ـ رات ـ كجا مخفي شده‌اند؟ گفت: زير زمين. درتونل‌ها، آبراه‌ها و چاه‌هاي آب. وي ادامه داد: مثلا همان‌طور كه مي‌دانيد درتهران دو شاخه قنات شمالي ـ جنوبي و شرقي ـ غربي وجود دارد، چندي قبل خود شهرداري اعلام كرد كه مناطق شش و 20 بيشترين موش‌ها را دارند. اگر دقت كنيد اين دو منطقه محل تلاقي دو شاخه قنات‌هاي تهران هستند. اين خود دليلي است بر اينكه قنات‌هاي تهران به شاهراهي براي تردد موش‌ها بدل شده‌اند.

اين پژوهشگرمبارزه با موجودات مهاجم در بخش ديگري از سخنان خود درمورد ادعاي شهرداري كه عدم رعايت اصول بيرون گذاشتن زباله‌ها و رعايت بهداشت توسط شهروندان را يكي از مهم‌ترين عوامل افزايش تصاعدي آمار موش‌هاي تهران عنوان مي‌كنند، گفت: اتفاقا اين زباله‌ها مهم‌ترين خدمت به شهروندان تهراني را كرده‌اند. چرا؟ چون هرتهراني براساس گزارش شهرداري روزانه بين 700 تا 1000 گرم زباله مصرف مي‌كند، از سويي هر موش به‌طور متوسط روزانه 30 گرم غذا مي‌خواهد، به بياني زباله‌ها امروز به منبع اصلي غذايي موش‌ها بدل شده باعث شده‌اند تا موش‌ها به دليل گرسنگي از زير زمين به روي زمين نيايند و به انسان و جانوران حمله نكنند.

وي با تاكيد مجدد برامكان‌پذير بودن وجود 50 ميليون موش درتهران گفت: اين آمار به هيچ عنوان دور از ذهن نيست، به عنوان مثال پس از توفان «سندي»، بيش از 28 ميليون موش مرده پيدا شد. پس درتهران اين رقم چندان هم دور از ذهن نخواهد بود. ضمن آنكه شيوه جمع‌آوري زباله دراين شهركاملا مكانيزه و بسيار پيش رفته‌تر از ما است، پس چرا بايد اين همه موش داشته باشند‌؟

وي با ذكر اينكه روش‌هاي به كار رفته توسط شهرداري فقط و فقط باعث مقاوم شدن موش‌ها و چند برابر شدن نسل آنها شده است، گفت: حتي روش‌هاي جديدي كه شهرداري مي‌خواهد از آنها استفاده كند، روش‌هاي مردودي هستند كه به راحتي بي‌اثربودن آنها را مي‌توان اثبات كرد.

علي اكبر درادامه با ارايه تاييديه به امضاي شهردارمنطقه پنج مي‌گويد: سال گذشته با موافقت شهردارمنطقه پنج و با هزينه شخصي به روشي ابتكاري و ارگانيك، ناحيه پنج اين منطقه به وسعت 5735 متر مربع را پاكسازي كرديم و به اذعان اين گزارش تمامي موش‌هاي آن را نابود كرديم ولي متاسفانه شهرداري با وجود تاييد شهردار خودش، حاضر نيست از اين روش آزموده شده استفاده كند و همچنان به دنبال روش‌هاي پرهزينه و كم اثر خارجي است.

وي درپاسخ به سوال ديگري مبني براينكه آيا خود شاهد حمله «رات»‌ها به موجودات زنده بوده است؟ گفت: زماني كه درمنطقه پنج درحال پاكسازي بوديم، از صحنه‌هاي جالبي تصويربرداري كرديم. ازجمله درقسمتي از اين فيلم؛ «رات»‌ها، «رات»‌هاي مرده را به دندان مي‌گيرند و آنها را به گوشه‌يي مي‌برند و شروع به خوردن آنها مي‌كنند. يا درموردي ديگر زخم‌هايي درپاي گوساله و گاوهاي چندين دامداري درشهريار و اسلامشهربه ما گزارش شده كه به احتمال قريب به يقين به دليل گازگرفتگي موش‌ها به وجود آمده است.

اين پژوهشگرمبارزه با موجودات مهاجم، «رات»‌ها را موجوداتي «زنده»خوار دانسته درمورد احتمال حمله آنها به مردم گفت: اين اتفاق نه تنها دور از ذهن نيست، كه احتمال آن بسيار قوي نيز هست، چرا كه حيوانات مهاجم كه «رات»‌ها نيز جزو آنها هستند، به دلايل مختلفي مانند تغيير اقليم آب و هوايي، كمبود غذا، دستكاري انسان از محل اختفاي خود بيرون مي‌آيند و وحشي مي‌شوند.

وي با تاكيد براينكه مطرح كردن اين مساله نبايد به معناي تشويش اذهان عمومي تلقي شود، گفت: چند سال قبل شهردارنيويورك پس از حمله موش‌ها به اين شهر به جاي لاپوشاني و پنهان كردن ماجرا مساله را رسانه‌يي كرد و از تمامي كارشناسان جهان كمك خواست. چرا ما فكر مي‌كنيم با پنهان كردن مساله مي‌توانيم از پس آن برآييم؟

علي اكبر درپايان با ذكر اينكه براي «رات»‌ها مهم نيست كه به چه چيز حمله مي‌كنند و چه چيز را مي‌خورند، بلكه زماني‌كه گرسنه مي‌شوند، به هرچيزي حمله مي‌كنند، درجواب اين سوال كه چرا تا امروز موش‌ها به تهران حمله نكرده‌اند؟ گفت: اين لطف خداوند بوده است. شما هر روز از خيابان‌هاي مختلفي رد مي‌شويد، ولي آيا هرروز تصادف مي‌كنيد؟ و اگر نه هرلحظه ممكن است به دلايل مختلف، موش‌ها به سطح شهر بيايند و به شكل ميليوني و البته جدي مردم را تهديد كنند.

حقاني: «رات»‌ها واقعا زنده خوارند
محمد حقاني، رييس كميسيون محيط زيست شوراي شهرنيز درگفت‌وگو با «اعتماد» موش‌هاي تهران را به سه دسته موش‌هاي خانگي، «رات»‌هاي سياه و «رات»‌هاي قهوه‌يي تقسيم كرده گفت: بيشترين موش‌هاي تهران، «رات»‌هاي قهوه‌يي يا نروژي است كه اتفاقا خطرناك‌ترين آنها نيز محسوب مي‌شوند و نوعي موش صحرايي هستند.

وي درمورد سخنان اخير خود درصحن شورا و اعلام آمار 50 ميليوني موش‌هاي پايتخت نيز گفت: دراين مورد آمارمختلفي وجود دارد. گروهي از سازمان‌ها 20، گروهي ديگر 30 و گروهي 60 و حتي 70 ميليون موش را اعلام كرده‌اند. اما آنچه مسلم است تعداد آنها كمتر از 30 ميليون نيست.

وي دليل وجود بيشترين جمعيت موش‌ها درمناطق شش و 20 را به ترتيب رستوران‌ها و فست فودها درمنطقه شش و زمين‌هاي كشاورزي درمنطقه 20 دانسته گفت: از سال 1382، شركت ساماندهي صنايع و مشاغل شهرتهران متولي مقابله با موش‌ها شد كه بعدها اين مسووليت به9 ستاد محيط زيست و توسعه پايدار شهرداري منتقل شد؛ گرچه برخلاف شعارها و گزارش‌هايي كه داده مي‌شود، به دليل عدم شناخت درست و مقطعي و گذرا بودن مقابله، تا امروز شهرداري توفيقي درمهار جمعيت موش‌ها نداشته است.

وي با تاكيد بر اينكه وجود موش‌ها درخيابان‌هاي تهران باعث شيوع بيش از 20 نوع بيماري شده است، گفت: آنچه به عنوان مبارزه با موش‌ها گفته مي‌شود اغلب با كشتن موش‌ها اشتباه مي‌شود درحالي كه هدف اصلي بايد «كنترل» جمعيت آنها باشد چون نمي‌توان آنها را به شكل كامل از بين برد.

حقاني نيز شبكه‌هاي آبراهي و قنات‌ها را مهم‌ترين جولانگاه‌هاي موش‌ها درتهران مي‌داند و مي‌گويد: با از بين بردن قنات‌ها و تلاش براي حذف غذاي موش‌ها يعني زباله‌ها، مي‌توان آنها را كنترل كرد.

اين عضو شوراي شهر با اعلام اينكه براي كشتن هر موش 120 هزارتومان و درنتيجه براي كشتن تمام 30 ميليون موش 3600 ميليارد تومان بودجه لازم است گفت: يكي ديگر از مشكلات ما درمبارزه با موش، نبود مباني قانوني براي اين معضل است به‌طوري‌كه درهيچ كجاي قانون از جمله قانون شهرداري، تكليف صريحي درمورد مقابله با موش نشده است.

رييس كميسيون محيط زيست شوراي شهردرمورد زنده‌خواربودن «رات»‌هاي نروژي گفت: اين مساله كاملا علمي و اثبات شده است. بنابراين احتمال حمله آنها به حيوانات و حتي شهروندان درآينده‌يي دور يا نزديك به دلايل مختلف دور از ذهن نيست.

وي دراثبات ادعاي خود به گزارش دبير كميته دفع آفات شهري و صنعتي شهرداري تهران اشاره كرده كه درآن مهرداد حلوايي آورده است: اگر زلزله‌يي قوي و جدي درتهران رخ دهد، موش‌ها به روي زمين مي‌آيند و در زير آوارماندگان را تا رسيدن نيروهاي امدادي خواهند خورد.

محمد حقاني درپايان مشاركت سازمان‌هاي مختلفي چون وزارت بهداشت، شهرداري و... را تنها راه مقابله با موش‌هاي پايتخت و جلوگيري از فاجعه‌يي قريب‌الوقوع دانسته و گفت: بهتر است به جاي پاك كردن صورت مساله به فكر راه‌حل باشيم. هدف ما ايجاد رعب و وحشت نيست ولي نبايد از واقعيت و ابعاد خطرناك حمله احتمالي موش‌ها نيز غفلت كرد. حمله چند ده ميليون موش به تهران، آن هم موش‌هاي زنده‌خوار چيزي نيست كه بتوان به سادگي از كنار آن به بهانه تشويش اذهان عمومي گذشت.

[najm134]

آرایش خانم‌ها با محصولات صنعتي محیط زیست را نابود می‌کند!

تحقیقات نشان می دهد محصولات آرایشی به آلودگی محیط زیست را تشدید می کند.

خبرنگار شبکه اول تلویزیون دولتی آلمان، «آ.اِر.دِ» در ابتدا این پرسش را مطرح کرد که براستی آیا ذرات پلاستیکی موجود در محصولات آرایشی و زیبایی معطر می توانند به مرگ ماهی ها و صدفها بینجامند؟ وی با بیان آنکه امروزه ماسکهای زیبایی صورت، خمیر دندان و شامپوی بدن تقریبا در هر دستشویی و حمامی یافت می شوند، افزود: مایه تاسف است که این مواد و ذرات پلاستیکی در نهرها و دریاها نیز وجود دارند. البته مصرف کنندگان، این باصطلاح «میکروپلاستی‌کها» را برای سلامتی بشر زیانبار نمی بینند.

به همین خاطر است که مدتی است حافظان محیط زیست و نمایندگان حزب سبزهای پارلمان آلمان (بوندس تاگ) ممنوعیت کاربرد ذرات پلاستیک در محصولات آرایشی و بهداشتی نظیر کرمهای صورت، ژلهای مو یا روژگونه و محصولات مراقبت از پوست را خواستار شده اند. این مواد و ذرات کوچک پلاستیکی بعد از مصرف شدن، تجزیه نمی شوند و حتی از طریق فاضلاب به نهرها و دریاها وارد می شوند. صنایع آرایشی هم اکنون سالانه، صدها تن «میکروپلاستیک» از خود بجا می گذارند که باید در برابر تولید این مواد تجزیه ناشدنی پاسخگو بود.

خبرنگار این گزارش با بیان آنکه مواد و ذرات تشکیل دهنده محصولات آرایشی و زیبایی، وارد بدن ماهیها و صدفها می شوند و در واقع عامل مرگ آنها به حساب می آیند، افزود: هر چند امروزه تقریبا هر کس پس از استحمام از این مواد ژل مانند برای مراقبت از پوست و موی خود استفاده می کند اما این نهرها و دریاها هستند که در نهایت از وجود ذرات پلاستیکی و شیمیایی این محصولات تحت فشار قرار می گیرند و آسیب می بینند. از منظر مصرف کنندگان این محصولات، این باصطلاح «میکروپلاستیکها» سلامتی را به خطر نمی اندازند؛ مساله ای که البته به زعم حافظان محیط زیست وابسته به حزب سبزهای آلمان، مایه نگرانی است.

نادیا سیبارت از اداره فدرال حفاظت از دریا در اینباره اظهار داشت: ما از تولید کنندگان و همچنین از سیاستمداران می خواهیم که کاربرد «میکروپلاستیکها» در تولید مواد آرایشی را ممنوع کنند. از دو سال گذشته که ما با تولید کنندگان این محصولات صحبت کردیم آنها چنین ادعا کرده اند که «میکروپلاستیکها» را از تولیدات خود حذف کرده اند. اما حقیقت مطلب آن است که معلوم نیست در بلند مدت آنها به قول خود وفادار باشند. در واقع نمی شود به این حرفها اعتماد کرد. آنچه ما می خواهیم مبادله «میکروپلاستیکها» به صنایع دیگر نیست بلکه ما بدنبال ممنوعیت استفاده از این مواد هستیم؛ ممنوعیتی که تنها در سطح ملی نباشد بلکه در سطح بین المللی و در سطح اتحادیه اروپا نیز تعمیم یابد.

خبرنگار این گزارش سپس وارد یک محیط آزمایشگاهی شد و ظرفی را نشان داد که در آن مواد «میکروپلاستیک» پس از شستشوی دندانها با خمیر دندان و یا در حین جداسازی ماسکهای زیبایی صورت در فاضلاب ته نشین شده بود.

تصفیه خانه های فاضلاب تنها بخش کوچکی از «میکروپلاستیکها» را تصفیه می کنند و مابقی این مواد بطور مثال در دریاها وارد و در آنجا طعمه آبزیان می شوند. پژوهشگران تاکنون وجود این ذرات را در بدن ماهی ها، صدفها و حتی فوکها تشخیص داده اند. کارشناسان حتی بر این باورند که این ذرات معلق در آب دریاها حتی به سایر جانوران آبزی نیز آسیب می رسانند.

اشتفان بوریان از موسسه حیات دریا در آلمان در اینباره گفت: طبیعی است که ماهی ها از طریق دهان، مواد غذایی را وارد شکم خود می کنند. در این میان مواد ریز هضم ناشدنی به همراه خوراک وارد شکمشان می شود که در نهایت مرگ بسیاری از ماهیان را موجب می شود. در واقع باید گفت بدن این آبزیان بتدریج به انبانی از زباله های پلاستیکی تبدیل می شود.

مصرف کنندگان، اطلاعات اندکی راجع به «میکروپلاستیکها» دارند و بسختی می توانند به وجود این مواد در محصولاتی که مورد استفاده قرار می دهند، پی ببرند. زیرا این مواد اغلب نامهای متفاوتی دارند. با اینحال هم اکنون نرم افزارهای کاربردی بر روی گوشی های تلفن همراه توسعه یافته است که از طریق خوانش بارکد مندرج بر روی محصولات، محتوا و وجود ترکیبات پلاستیکی آنها را نشان می دهد. شبکه اینترنت، پایگاه مشاوره ای خوبی برای آشنایی بیشتر با «میکروپلاستیکها» می تواند باشد. برخی از این پایگاهها این مواد را خطر غیرقابل رویت برای سلامتی انسان خوانده اند.

بسیاری از تولید کنندگان محصولات آرایشی و بهداشتی قصد دارند (بطور داوطلبانه) تا پایان سال 2015 از این مواد در تولید محصولات خود استفاده نکنند و بنابراین دیگر نیازی به دستورات صادره سیاسی برای خود نمی بینند. به گفته اتحادیه صنایع شوینده و آرایشی و بهداشتی آلمان، تولید کنندگان محصولات آرایشی باید محصولات ایمنی بخش برای سلامت انسان و محیط زیست در دسترس مصرف کنندگان قرار دهند. بی شک این رسالت در چارچوب مقررات قانونی در گستره جهان محقق خواهد شد.

اکنون مراقبان و فعالان محیط زیست امیدوارند تا بررسی این چالش در کانون توجهات ویژه پارلمان فدرال آلمان قرار گیرد. زیرا بطور مثال هر خمیر دندان این ظرفیت را دارد که ذرات پلاستیکی بیشتری را وارد آب دریاها کند.

[pejuhesh232]

محيط زيست: ما متولی کشتن سگ های ولگرد با اسید نیستیم، و متولی اصلی این امر وزارت کشور است.

پایگاه خبری تحلیلی هدانا (HODANA.IR):

سید مجید خرازیان مقدم در رابطه با کشتن سگ‌های ولگرد با اسید در شیراز گفت: ما متولی محیط زیست هستیم ولی متولی مساله کشتن سگ‌های ولگرد نیستیم. هنوز هیچ خبری مبنی بر کشتن سگ‌های ولگرد با اسید به ما نرسیده است که بخواهیم آن را تایید یا تکذیب کنیم.

وی افزود: بنا به دلایل مختلف لازم است که جمعیت حیوانات بی‌صاحب از قبیل سگ های ولگرد که با نام حیوانات ناقل بیماری به انسان آنها را می‌شناسیم، کنترل شود. در سال 1375 ستادی در وزارت کشور با نام ستاد مرکزی کنترل جمعیت حیوانات ناقل بیماری به انسان در وزارت کشور تشکیل شد و افراد مختلفی از دستگاه‌های گوناگون در این ستاد عضو شدند که معاونت محیط زیست طبیعی و تنوع زیستی هم از سوی سازمان حفاظت محیط زیست در این ستاد عضو است.

مدیرکل دفتر تنوع زیستی و حیات وحش سازمان حفاظت محیط زیست با بیان اینکه باید اول بدانیم که برای کنترل جمعیت حیوانات ناقل بیماری به انسان چه سیاستی به کار برده می‌شود، گفت: در سال 87 دستورالعملی برای کنترل سگ‌های ولگرد تهیه شده است که اگر این دستورالعمل اجرا شود هیچ مشکلی پیش نمی‌آید و در تاریخ 18 بهمن 93 نیز نامه‌ای به تمام اداره کل‌های محیط زیست استانی زدیم که بر اجرای این دستورالعمل نظارت کنند و تخلفات را گزارش دهند.

سید مجید خرازیان مقدم در تشریح این دستورالعمل افزود: طبق این دستورالعمل مسئول جمع‌آوری سگ‌های ولگرد دهیاری‌ها و شهرداری‌ها هستند و موقع گرفتن آنها به هیچ نحو نباید سگ را بکشند بلکه باید زنده‌گیری شوند و به محل‌هایی که برای نگهداری آنها تهیه شده است منتقل شوند.

وی ادامه داد: در آن محل دامپزشک حضور می‌یابد و سگ را معاینه می‌کند اگر سگ سالم بود و متقاضی برای واگذاری آن وجود داشت آنها را واگذار می‌کنند و اگر تشخیص داده شود که سگ بیمار است باید تا جائیکه آن محل ظرفیت دارد در آنجا نگهداری شود و اگر ظرفیت وجود نداشت و سگ غیرقابل درمان بود طیق دستورالعمل معدم می‌شود.

مدیرکل دفتر تنوع زیستی و حیات وحش سازمان حفاظت محیط زیست نحوه معدوم کردن سگ‌های بیمار را اینگونه مطرح کرد: در ابتدا با استفاده از ماده‌ای مخصوص سگ بیهوش می‌شود و سپس با ماده‌ای دیگر بدون اینکه حیوان درد بکشد معدوم می‌شود.

سید مجید خرازیان مقدم استفاده از سلاح گرم را فقط در یک مورد مجاز دانست و آن هم زمانی است که حیوان بیماری خاصی داشته باشد و به تصویب کارگروه استان و ستاد مرکزی کنترل جمعیت حیوانات ناقل بیماری به انسان برسد که تا به حال هم چنین موردی به وجود نیامده است.

وی با بیان اینکه محیط زیست نامه‌ای برای عقیم‌سازی سگ‌های ولگرد به ستاد مرکزی ارسال کرده است، گفت: ما اقدامی که برای جلوگیری از کشتن سگ های ولگرد با اسید کردیم نامه‌ای بود که در جهت نظارت و گزارش تخلفات به ادارات کل محیط زیست استانی زدیم و متولی اصلی این امر وزارت کشور است.

[pejuhesh232]

بوي تعقن ناحيه فرودگاه بدترين استقبال از ميهمانان هوايي پايتخت است

پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) :
بوی بد مسیر و اطراف فرودگاه امام خمینی(ره) مربوط به دیروز و امروز نیست؛ بااین‌حال تاکنون اقدام خاصی برای رفع این بوی بد و مشمئزکننده در اطراف فرودگاه که اصلی‌ترین محل ورود و خروج گردشگران و سرمایه‌گذاران خارجی به کشور است انجام نشده. البته مدیرکل محیط‌زیست استان تهران در گفت‌وگویی می‌گوید: «شش ماهی است دنبال منشأ بوی بد می‌گردند و هنوز موفق به یافتن آن نشده‌اند».

محمدهادی حیدرزاده، مدیرکل محیط‌زیست استان تهران دراین‌باره به «شرق» گفت: هنوز منشأ بوی بد مسیر و اطراف فرودگاه امام خمینی (ره) نامعلوم است. پیش‌تر گفته شده بود منشأ این بو گاوداری‌های فعال در این محدوده هستند ما از این گاوداری‌ها بازدید کردیم و حتی فعالیت چند گاوداری را متوقف کردیم اما بوی بد هنوز ادامه داشت. بعد گفتند ممکن است منشأ این بوی بد رودخانه‌ای باشد که اتفاقا فاضلاب مراکز صنعتی این منطقه به آن سرازیر می‌شود. به‌همین‌دلیل پس از بررسی به صنایعی برخوردیم که صنایع آلوده و شیمیایی خود را به این رودخانه سرازیر می‌کردند. متأسفانه پس از پلمپ‌شدن این مجموعه‌های صنعتی متخلف باز هم این بوی بد ادامه داشت.

حیدرزاده تصریح می‌کند احتمالا این بوی بد تلفیقی از چند منشأ با هم است که اتفاقا ماندگاری بالایی هم دارد. پیگیری‌های ما بیش از شش ماه است که ادامه دارد و در این مدت به دنبال منشأ این بوی بد هستیم اما هنوز نتوانسته‌ایم منشأ آن را پیدا کنیم. وی اذعان دارد مسئول شناسایی و پیگیری این موضوع اداره کل محیط‌زیست استان است و در ادامه می‌گوید: در چند ماه اخیر به طور هم‌زمان چند شرکت دانش‌بنیان با ما برای ازبین‌بردن این بوی بد همکاری می‌کنند اما مسئله این است که ابتدا باید بدانیم منشأ این بوی بد کدام‌یک از موارد است تا بتوانیم درباره آن تصمیم بگیریم.

حیدرزاده می‌گوید بوی بدی که از کهریزک استنشاق می‌شود، کم شده اما هنوز هم وجود دارد و می‌توان با برنامه‌ریزی برای این مجموعه، این بو را به حداقل رساند.

اما در همین حال رحیمیان، مدیر روابط‌عمومی شرکت شهر فرودگاهی به «شرق» می‌گوید مجموعه او، نگرانی‌ای از بابت این موضوع ندارند. او می‌گوید جهت وزش باد به سمت شرق است و این بوی بد تنها در بخش‌هایی از مسیر وجود دارد، درنتیجه ما نگرانی نداریم و تاکنون موضوع از سوی فرودگاه پیگیری نشده است. او به میهمانان خارجی فرودگاه اشاره می‌کند و می‌افزاید: از نظر ما بوی بد مربوط به گاوداری‌های نزدیک مسیر است اما رسیدگی به این موضوع مربوط به سازمان محیط‌زیست است و ما به‌عنوان یک مطالبه آن را پیگیری می‌کنیم.عبدالحسین مختاباد، عضو کمیسیون فرهنگی و اجتماعی شورای شهر تهران یکی از اعضایی بود که نگران آبروی تهران شد و گفت: درست است که محدوده فرودگاه امام خمینی(ره) در حوزه کاری ما نیست اما میهمانان خارجی از همین مسیر به تهران می‌آیند و بوی بدی که در این مسیر وجود دارد، به هیچ‌عنوان قابل تحمل نیست.مهدی چمران، رئیس شورای شهر تهران که قبلا هم دراین‌باره در شورای شهر تهران صحبت کرده بود، به «شرق» گفت: موضوع به ما مربوط نیست و این مسئله در خارج از محدوده شهر تهران رخ می‌دهد و ما تنها به‌عنوان وظیفه انسانی درباره آن پیگیری مختصری داشته‌ایم.

چمران تأکید دارد این بوی بد به دلیل فعالیت گاوداری‌هاست و همه آنها باید ساماندهی یا بسته شوند و می‌گوید: بوی تعفنی که از یک گاوداری به مشام می‌رسد کاملا حسی مشخص است و نیازی به پیگیری ندارد. اگر هم فاضلاب صنعتی وجود داشته باشد مربوط به شهرک صنعتی روبه‌روی فرودگاه است که با محل گاوداری فاصله دارد. بویی که مشکل‌ساز شده در مسیر رسیدن به فرودگاه است و مسئولان مربوطه باید به دنبال رفع آن باشند.میهمانان خارجی که به ایران آمده بودند و رفتند در دسترس ما نبودند تا درباره بوی بدی که در مسیر فرودگاه تا تهران تجربه کرده‌‌اند از آنها بپرسیم اما حتما اتفاق خوبی نبوده و شیشه‌های خودروی‌شان را تا آخر بالا داده‌اند. تجربه مسافران ایرانی که در مسیر رفت یا برگشت به فرودگاه امام خمینی (ره) با این بوی بد مواجه بوده‌‌اند، اگرچه متفاوت است اما می‌تواند به ما کمک کند. یک نقطه اشتراک در صحبت‌های همه افرادی که با آنها صحبت کردیم وجود داشت و اینکه بوی بد تنها در قسمتی از مسیر زیاد است و در باقی مسیر تمام می‌شود.

این یعنی منشأ بو، تقریبا به محدوده خاصی برمی‌گردد. نقطه اشتراک دیگر شدیدبودن بوی بد تعفن است؛ این بو، آن‌قدر شدید است که نمی‌توانید آن را تحمل کنید و نفس عمیق بکشید و فقط باید به‌سرعت از این قسمت بگذرید. یکی از مسافران برخلاف نظر مسئولان فرودگاه امام خمینی(ره) به خبرنگار «شرق»، گفت: در محوطه بیرونی فرودگاه شدت بو آن‌قدر زیاد بود که با عجله پارک کردیم و خودمان را به سالن اصلی رساندیم. بوی بد شبیه بوی زباله و تعفن آن بود. مسافر دیگری می‌گفت من مطمئن‌ام که بوی فضولات گاوداری بود که با بوی تعفن زباله یکی شده بود.یکی از مسافران در کنار بوی گاوداری، بوی سوزاندن زباله و پلاستیک را هم احساس کرده بود و می‌گفت وقتی به همین بخش که بوی بد هم می‌دهد می‌رسید، غبار و دودی هم وجود دارد، قبلا که شب رفته بودم متوجه نشده بودم اما در یکی از سفرهای روزانه‌ام این موضوع کاملا مشخص بود. مخاطب دیگری به خبرنگار «شرق»، گفت: این مشکل مربوط به چند سال اخیر نیست و از همان سال‌های اولی که این فرودگاه، راه‌اندازی شده بود و من از آن استفاده کرده بودم، این بوی بد وجود داشت اما کسی به آن توجه نکرده چون معتقدند این بو برای فضای اطراف فرودگاه است و چون نمی‌توان آنها را حذف کرد، پس بوی بد را هم باید تحمل کرد.چند سال قبل که اوضاع کوه زباله در کهریزک به این شکل نبود، شرایط اسفباری وجود داشت و آنچه امروز با هزینه و تلاش بسیار شهرداری تهران وجود دارد و میزان بوی بد را کم کرده، شرایطی کنترل شده است. پیش از این تعداد پرندگانی که بالای کوه زباله بودند بسیار بیشتر از حالا بود. این پرندگان قاعدتا یک‌جا نمی‌ماندند و بارها خودشان را به نزدیکی فرودگاه و مسیر پروازی هواپیماها می‌رساندند و حتما مسئولان شهری تهران و فرودگاه امام(ره) هشدارهای حضور این پرندگان در نزدیکی فرودگاه و حرف‌وحدیث‌ها برای جابه‌جایی کهریزک را فراموش نکرده‌اند.به‌هرروی فعلا چند شهرک صنعتی ازجمله شمس‌آباد در نزدیکی فرودگاه امام‌خمینی (ره) وجود دارد و برنامه‌های مفصل و بسیاری برای ایجاد مجتمع‌ها و شهرک‌ها و تبدیل این مجموعه‌ها به منطقه‌ ویژه اقتصادی در نزدیکی فرودگاه در دستور کار است. به این شرایط گاوداری‌های صنعتی که در همین محدوده‌ها وجود دارند و کوه ٤٠ متری زباله در کهریزک را هم اضافه کنید و ببینید اگر هر کدامشان آن بویی را که مسافران احساس کرده‌‌اند ایجاد کرده باشند، چه تلفیقی از انواع بوها در آنجا وجود دارد. در این شرایط اگر قرار باشد این محدوده که زمین‌های خالی و مستعد برای تبدیل به فضاهای صنعتی زیاد دارد، هر روز شلوغ‌تر شود و کهریزک همان‌جا بماند و گاوداری‌ها و فاضلاب‌های صنعتی هم راهشان را به آب‌های جاری پیدا کنند و ... دیگر نباید انتظار داشت آنجا اتفاق خوبی بیفتد و بوهای خوبی هم متصاعد شود. شاید بهتر است اداره‌کل محیط‌زیست استان تهران علاوه بر گشتن به‌دنبال منشأ بوی بد، شواهد آشکار اختلالات زیست‌محیطی را در این محدوده ردیابی کند و قبل از آنکه کار از کار این محدوده صنعتی بگذرد، برای این محدوده صنعتی چاره‌ای آبرودار بیندیشد.

[pejuhesh232]

ساعت قیامت به نیمه‌شب نزدیک‌تر شد

پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) :
خطرات هسته‌ای و تغییرات آب‌وهوایی، تهدیداتی بزرگ برای زمین محسوب می‌شوند و به نوشته مجله Bulletin of the Atomic Scientists، عقربه ساعت نمادین قیامت در سه دقیقه به نیمه‌شب باقی خواهد ماند.

به گزارش سرویس علمی ایسنا، این ساعت، نمادی از عملکرد بشر در از بین بردن زمین است که در سال 2015 به نیمه‌شب نزدیک‌تر شده است.

راشل برانسون، مدیر اجرایی مجله Bulletin of the Atomic Scientists در یک نشست خبری در واشنگتن اظهار کرد: این ساعت نمادین به نزدیکترین فاصله خود به نیمه شب در 20 سال اخیر رسیده است.

بیشتر مردم بر این تصور هستند که بمبهای هسته‌ای که در هیروشیما و ناکازاکی منفجر شدند، قدرتمندترین انفجارات تولید شده توسط بشر هستند، اما در واقع آن‌ها در مقایسه با بمبهای مدرن مانند زمزمه هستند.

لاورنس کاوس، کیهان‌شناس و استاد دانشگاه ایالتی آریزونا در این نشست گفت که گرمای جهانی، ترورسیم، خطرات هسته‌ای و تهدیدات سایبری به عنوان تأثیرات بی‌ثباتی باقی مانده‌اند.

وی در گفت‌وگو با خبرنگاران اظهار کرد: عوض نشدن ساعت از سال 2015 تاکنون اصلا خبر خوبی نیست.

با وجود اخباری مانند گفت‌وگوهای پاریس در مورد آب‌وهوا، اما کارشناسان در مورد افزایش وعده‌هایی که کاذب خوانده‌اند، همچنان اظهار نگرانی می‌کنند.

تصمیم‌گیری برای حرکت دادن یا ندادن ساعت توسط گروهی از دانشمندان از جمله 16 برنده جایزه نوبل انجام می‌شود.

ساعت قیامت در سال 1947 ایجاد شد و از آن زمان تاکنون 18 بار تغییر کرده است که این تغییرات از دو دقیقه به نیمه شب در سال 1953 تا 17 دقیقه به نیمه شب در سال 1991 متغیر بوده‌اند. آخرین بار، این ساعت، سه دقیقه به نیمه شب را نشان داد، سال 1983 بود که جنگ سرد بین آمریکا و اتحاد جماهیر شوروی در اوج خود قرار داشت.

[pejuhesh232]

كشتار 400 وال توسط ژاپنيها

شفقنا-سی ان ان نوشت ژاپنی ها در فصل شکار وال ها با دست پر به خانه برگشته اند؛ با جسد ۲۰۰ وال ماده و البته باردار.

شکارچیان وال ژاپنی از نظر گروه های طرفدار حقوق حیوانات و صلح سبز بدترین انسان های روی زمین هستند. حالا آنها قطعا با شنیدن شکار ۳۳۳ وال از دریاهای شمالی خشمگین تر هم می شوند.

شکارچیان ژاپنی که هیچ قاعده و قانون اخلاقی نمی شناسند امسال دست کم ۲۳۰ وال ماده را نیز شکار کرده اند که ۹۰ درصد آنها باردار بودند.

[pejuhesh232]

فرانسوی‌ها دریافتند که استفاده از پلاستیک رایگان نیست!

سه سال پیش در مطلبی به مناسبت «روز زمین» درباره یکی از آلودگی های بزرگ زمین نوشتیم و تلاش کردیم ثابت کنیم که برخلاف باور عمومی، استفاده از کیسه های پلاستیکی رایگان نیست؛ موضوعی که ظاهرا فرانسوی ها به درستی به آن پی برده‌اند. بخوانید و قضاوت کنید.

به گزارش «تابناک»، دولت فرانسه همه فروشگاه‌ها و سوپرمارکت‌ها را موظف کرده است که پلاستیک‌های غیرقابل بازیافت را از فروشگاه‌ها حذف کنند؛ اقدامی که معنای آن ارائه پاکت‌هایی از جنس مواد قابل بازیافت یا الزام مردم به همراه داشتن ساک و سبدهای دستی برای حمل خرید‌هایشان است.

این خبری است که رسانه‌های فرانسوی روی خروجی خود قرار داده‌ و آن را بخشی از طرح دولت فرانسه برای کاهش آسیب پاکت‌های پلاستیکی به چرخه طبیعت خوانده‌اند، زیرا پلاستیک‌های غیرقابل بازیافت، یکی از معضلات مهم زیست محیطی جهان امروز شده و تمام فعالان محیط زیستی تلاش‌هایی جهت کاهش و نهایتا حذف استفاده از آن‌ها را در سال‌ها اخیر انجام داده‌اند.

نتیجه تحقیقات گسترده در این خصوص در سطح جهان، حکایت از آن دارد که ۵۰ درصد کیسه‌های پلاستیکی در دنیا تنها یک بار مورد استفاده قرار می‌گیرند و بعد مقدار زیادی شان در مسیر زباله شدن قرار می‌گیرند؛ زباله‌هایی که آنقدر در سطح جهان پراکنده می‌شوند که حتی موجودات دریایی نیز از آسیب‌هایشان در امان نیستند و تحقیقات نشان می‌دهد در ۴۰ درصد گونه‌های جانوری در دریا‌ها، در بخش‌هایی از بدنشان پلاستیک پیدا شده است.

اگر خوب دقت کنیم در کشور ما هم این معضل به وضوح قابل رؤیت است. مقدار زیاد این کیسه‌ها در منازل مشکل‌ساز شده و بسیاری از مردم کیسه‌ها را بلافاصله پس از خرید و حمل اجناس به منزل دور می‌ریزند. اشکالی که بهره‌مندی کشورمان از منابع غنی نفتی و تولیدات پتروشیمی، پر رنگ‌تر شده، چون سالانه مقادیر زیادی لوازم پلاستیکی تولید و با نرخی ارزان عرضه می‌شود.

بر پایه آمارهای جهانی، سهم ایران ۱۵/۱درصد تولید زباله پلاستیکی دنیا بوده و کشور ما از تولید‌کنندگان عمده مواد پلاستیکی در دنیاست و مهم‌ترین علت استفاده از این کیسه‌ها، مسأله مقایسه قیمت آن‌ها با کیسه‌های کاغذی است.

بدون توجه به اینکه چنین مقایسه‌ای ناقص و نادرست است چراکه باید در این قیاس، مخارج جمع آوری و بازیافت این مواد و از همه مهم‌تر هزینه زیان و خسارات زیست محیطی ناشی از پراکندگی آن‌ها در محیط را هم مدنظر قرار داد که در این صورت درخواهیم یافت استفاده از آن‌ها برای ما بسیار گران‌تر است؛ به این دلیل که پلاستیک غیرقابل تجزیه بوده و به گفته محققان تجزیه کیسه‌های زباله به طور متوسط ۵۰۰ سال طول می‌کشد! با این ملاحظه که سوزاندن آن‌ها نیز راهکار خوبی نیست، چون باعث تولید اسید کلریدریک و گاز دیوکسین و در ‌‌‌نهایت آلودگی هوا خواهد شد.

پس اگر اندک علاقه‌ای به محیط زیست داریم، پیش از اینکه دیر شود و مسئولان دولتی مجبور به تنظیم قانون‌های خاص و برخوردهای ویژه یا تعیین جریمه شوند، خوب است خودمان ساک‌های پارچه‌ای یا کاغذی را که در خانه داریم همراهمان به فروشگاه‌ها ببریم و تا جای ممکن از کیسه‌های پلاستیکی و ظرف‌های پلاستیکی استفاده نکرده و از جیب آیندگان هزینه نکنیم.

[pejuhesh232]

ریزگردها تا کی بلای جان شهروندان ما هستند؟!

شفقنا زندگی- این روزها برخی از شهرهای ایران به جای اکسیژن گرد و خاک را به ریه های خود مهمان کرده اند شهرها خاکستری شده اند و هیچ نشانی از تازگی و زیبایی دیده نمی شود. پدیده ریزگردها که چند سالی است مهمان کشور ما شده و البته این امر در برخی استان ها مهمان همیشگی شده است از این رو پای بسیاری را هم به تخت های بیمارستان ها کشاند.

اگرچه آمار دقیقی از میزان تلفات ناشی از ریزگردها در دسترس نیست اما با یک حساب تخمینی می توان پی برد که این عدد چندان نازل هم نیست.

بخشی از ریزگردها داخلی و حاصل خشک شدن تالاب ها و از بین رفتن آب هاست

پدر علم کویر شناسی ایران در این باره معتقد است: تمامی ریزگردها از خارج از ایران نیست و قسمتی از این ریزگردها در حدود ۵ سال است که در کشور ما ایجاد می شود و حاصل خشک شدن تالاب ها و از بین رفتن آب ها در ایران است.

زمین ها از خوزستان تا عراق کشت نشده است

پرویز کردوانی در گفت و گو با خبرنگار شفقنا زندگی گفت: اندازه ریزگردها کمتر از دو هزارم میلیمتر قطر دارند و دیده نمی شوند به همین دلیل می تواند هزاران متر بالا برود. یکی از علل ریزگردهای خارجی به دلیل کم شدن آب ها در عراق و از بین رفتن رود دجله و فرات است اما از طرف دیگر رفت و آمدها در این منطقه افزایش داشته است و زمین ها از خوزستان تا عراق کشت نشده است.

حضور داعش یکی از عوامل مهم در ایجاد ریزگردها

وی وجود جنگ و حضور داعش در این منطقه را یکی از عوامل مهم در ایجاد ریزگردها عنوان کرد و ادامه داد: ریزگردها در کشور ما هم ایجاد می شود؛ یکی از علل ایجاد این ریزگردها در داخل کشور این است که ما در ابتدا این پدیده را نمی شناختیم و نتوانستیم به موقع عمل کنیم و از بین رفتن تالاب ها و کم شدن آب در کشاورزی و از بین رفتن پوشش های گیاهی به دلیل از بین رفتن آب های زیر زمینی باعث شد تا ریزگردها در هوا معلق شوند.

چاه های قدیمی نفت و مشعل ها موادهای باقی مانده را در هوا معلق می کند

این استاد کویر شناس با اشاره به چاه های قدیمی نفت و مشعل ها تصریح کرد: این دو عامل هم موادهای باقی مانده را در هوا معلق می کند؛ با این حال برای مقابله با پدیده ریزگردها روش مالچ پاشی را انتخاب کرده اند که چون مالچ خود قیر است و خود این مالچ ها به مرور زمان مانند دوده بخاری در هوا معلق می شود؛ و استفاده از این مواد منطقی نیست.

کردوانی ادامه داد: ریزگردها به دو قسمت تقسیم می شوند قسمتی از سنگ ایجاد شده اند که یا تبدیل به خاک رس شده اند و برای سلامتی مضر نیستند اما قسمتی دیگر از سنگ های کوارتز تشکیل می شوند و مانند خرده شیشه هستند و برای سلامتی بسیار مضر است چرا که باعث پارگی در ریه می شود بنابراین ریزگردها به دو دسته کانی و آلی(مواد گیاهی یا نفتی) تقسیم می شوند.

تبعات منفی ریزگردها برای سلامتی

مالچ پاشی به ۱۱ دلیل موثر نیست

وی به تبعات منفی این ریزگردها اشاره کرد و ادامه داد: به جز آنکه ادارات و مدارس در این ایام تعطیل می شوند و متاسفانه استفاده از ماسک هم برای افراد موثرنیست از طرفی دیگر برای فتوسنتز گیاهان و زنبورهای عسل مشکلاتی را ایجاد می کند و زنبورهای عسل مسیرهای خود را گم خواهند کرد.

این استاد دانشگاه راه های در نظر گرفته شده برای از بین رفتن ریزگردها ی خارجی را مانند کاشت درخت و مالچ پاشی مفید ندانست و ادامه داد: ارتفاع درختان نهایتا ۲۰ متر است و در حالی است که این ریزگردها به دلیل ریز بودن بسیار بالا می روند و از طرف دلیل مالچ پاشی به ۱۱ دلیل موثر نیست چرا که سازمان ملل هم اعلام کرده است باید برای انجام هر عملی باید چند فاکتور را در نظر گرفت از جمله؛ زیان محیط زیستی وجود نداشته باشد، در محل موجود باشد ، ارزان باشد و یک بار و برای همیشه باشد.

وی ادامه داد: متاسفانه مالچ نفتی نه تنها خود به ریزگرد تبدیل می شود بلکه ۱۱ مشکل عمده را ایجاد می کند:

۱. ماده نفتی است و کشورهایی مانند ایران می تواند استفاده های دیگر و مفید تر انجام می دهند ۲. این ماده باید تبدیل به قیر شود و نیازمند کارخانه سازی است ۳. تبدیل قیر به مالچ هم نیاز به کارخانه سازی دارد ۴. بسیار گران است و لیتری تا ۱۰ هزار تومان به فروش می رسد ۵. نیازمند ماشین مخصوص است که این مورد هم هزینه ایجاد می کند ۶. بعد از مالچ پاشی تمام منطقه سوخته می شود و مشکل زیست محیطی ایجاد می کند ۷. از آنجا که این ماده سیاه رنگ است و ضریب حرارتی بالایی دارد منطقه داغ می شود و باد داغ بلند می شود ۸. تمام موجوات خاک را می کشد ۹. بوی بدی می دهد که سرطان زاست ۱۰.آب نفوذ نمی کند وآب های حاصه از باران به هدر میرود و از طرف دیگر تا مدت ها هیچ انسان و حیوانی نباید از این منطقه عبور کند ۱۱. اثر این ماده بعد از ۴ سال از بین می رود و تبدیل به دوده می شود.

به جای مالچ از ریگ استفاده شود

کردوانی افزود: جنگل کاری درایران هم ممکن نیست چرا که وضعیت آب در ایران مناسب نیست و از طرف دیگر بسیار زمان بر است اینها در شرایطی است که در ایران کشاورزی در حال از بین رفتن است به همین دلیل ایده ای که برای عراق و کشور ما می تواند مناسب باشد استفاده از ریگ است چرا که شن و ماسه در کشور ما وجود دارد؛ این راه استفاده از طبیعت است از طرف دیگر ریگ ارزان است و یک بار برای همیشه است و زیبایی هم برای منطقه ایجاد خواهد کرد و در شب ها نسیم خنک را برای روستاهای اطراف ایجاد می کند.

به هر رو به نظر می رسد در حال حاضر نگاه ظریف مسئولین در ایجاد و یا پیشروی مشکلات زیست محیطی خلائی را ایجاد کرده است؛ همیشه استفاده از نظرات جمیع کارشناسان می تواند حاصله بهتری را نصیب مردم کند و از آنجا که مسایل زیست محیطی به صورت مستقیم بر سلامت شهروندان موثر است بار سنگینی را بر دوش مسئولین نهاده تا برررسی دقیق تر راه کاری مناسب را بجویند.

[pejuhesh232]

ریزگردها قاتل خاموش آبسنگ های مرجانی

تهران- ایرنا- بیش از 50 گونه آبسنگ های مرجانی در خلیج فارس و دریای عمان وجود دارد که عوامل مختلفی مانند آلودگی های نفتی، پساب ها و چند سالی است ریزگردها حیات این گونه های ارزشمند را تحت تاثیر قرار داده اند.



پدیده نوظهور ریزگردها به مرور تاثیر خود را بر تمام پهنه های زیستی نشان می دهد، بعد از ایجاد مشکلات تنفسی برای انسان ها اکنون نوبت به آبزیان رسیده است، به طوری که با نشستن بر روی دریاها به ویژه خلیج فارس که دریایی بسته و شکننده است موجب ته نشین شدن و نشستن بر روی آبسنگ های مرجانی می شود.
همچنین مانع رسیدن نور و اکسیژن به دریا و آبزیان می شود و کدورت آب را نیز به دنبال دارد که این مساله تهدید بزرگی برای حیات آبزیان و آبسنگ های مرجانی است زیرا سفیدشدگی آنها را به همراه دارد و این مساله در نهایت موجب مرگ مرجان ها می شود.

با توجه به اینکه آبسنگ های مرجانی به عنوان جنگل های دریایی و همچنین مامن انواع آبزیان است از این رو حفاظت از آنها باید جدی گرفته شود زیرا نابودی آنها تهدیدی برای دیگر آبزیان خواهد بود.
پروین فرشچی معاون محیط زیست دریایی سازمان حفاظت محیط زیست روز چهارشنبه به خبرنگار علمی ایرنا گفت: بروز پدیده ریزگرد یکی از مشکلات بخش دریایی کشور به ویژه در خلیج فارس و دریای عمان است، ریزگردها همیشه بوده اما در چند سال اخیر با توجه به کاهش بارندگی و افزایش خشکسالی بیشتر شده و بیشتر منشاء آن هم خارج از مرزهای کشور است.
وی اظهار کرد: ریزگردها با نشستن بر روی دریا موجب کدر شدن آب و در نتیجه سفید شدگی مرجان ها می شود، همچنین موجب می شود تا اکسیژن کمتری به لایه های زیرین آب برسد که موجب تلف شدن ماهیان و مهاجرت آنها از منطقه می شود.

معاون محیط زیست دریایی سازمان حفاظت محیط زیست گفت: بیش از 50 گونه آبسنگ های مرجانی در خلیج فارس و دریای عمان وجود دارد، همچنین 7 گونه لاک پشت دریایی در دنیا وجود دارد که 5 گونه آن در خلیج فارس و دریای عمان زیست می کند، 17 گونه علف دریایی، 13 گونه نهنگ، 450 گونه ماهی، 5 تا 7 گونه دلفین و 100 گونه پرنده آبزی و کنار آبزی در این دو پهنه آبی وجود دارد که حیات تمام آنها زنجیروار به هم متصل است.

فرشچی گفت: ورود آلودگی های نفتی هم از دیگر تهدیدات آبسنگ ها و سایر موجودات دریایی خلیج فارس است، بر اساس تخمین راپمی سالانه حدود 1/2 میلیون بشکه نفت به علت نشت های طبیعی، حمل و نقل، تصادفات و قاچاق وارد در خلیج فارس و دریای عمان می شود که تهدیدی برای این پهنه و موجودات موجود در آن است.

همچنین داود میرشکار مدیر کل دفتر زیست بوم های دریایی سازمان حفاظت محیط زیست به خبرنگار علمی ایرنا با بیان اینکه ریزگردها از چند جنبه بر روی آبسنگ های مرجانی تاثیر می گذارند، گفت: زمانی که بر روی تالاب های ساحلی می نشینند موجب کدورت آب می شوند و اجازه نمی دهند نور کافی به آبسنگ های مرجانی برسد.
وی افزود: در این صورت فیتوپلانگتون هایی که با آبسنگ های مرجانی همزیستی دارند دیگر قادر به انجام عمل فتوسنتز نیستند از این رو مرجان ها را ترک می کنند که این مساله موجب سفیدشدگی آنها می شود که این تاثیر مستقیم ریزگردها بر روی آبسنگ های مرجانی است.

میرشکار با بیان اینکه گاهی هم به طور غیر مستقیم تاثیر می گذارند گفت: ریزگردها حاوی عناصری هستند که موجب بروز شکوفایی جلبکی می شوند زیرا با گسترده شدن بر روی سطح آب به ویژه آبهای کم عمقی مانند خلیج فارس مانع رسیدن اکسیژن به سطح آب می شود. کاهش اکسیژن در آبهایی با عمق کم در شب بیشتر است.
وی افزود: در روز هم به علت ایجاد لایه ای بر روی آب اجازه نمی دهد نور به مرجان ها برسد ، همچنین ممکن است مرگ و میر آبزیان بر اثر بروز کشند قرمز محیط را برای آبسنگ های مرجانی غیر قابل زیست کند زیرا زمانی که مرگ و میر زیاد شود مانند تلی روی آب قرار می گیرند که ممکن است حاوی میکروب و ویروس باشند و محیط را برای آبسنگ ها ناامن کنند.
میرشکار تاکید کرد: ریزگردها علاوه بر اینکه بر روی آبسنگ های مرجانی تاثیر می گذارند بر روی زیستگاه ها، جنگل های حراء و علف های دریایی نیز تاثیر سوء دارند از این رو پایش آن در دستور کار سازمان است که در صورت تامین اعتبار این کار انجام خواهد شد.

وی گفت: ایستگاه پایش دریایی سازمان حفاظت محیط زیست در استان هرمزگان به طور مداوم منطقه را پایش می کند اما قطعا اگر تعداد ایستگاه ها بیشتر باشد عملیات پایش و حفاظت بهتر انجام می شود.

مدیر کل دفتر زیست بوم های دریایی سازمان حفاظت محیط زیست افزود: همچنین موسسه شیلات نیز در گشت های دوره ای خود این مساله را مورد توجه قرار می دهد و اقدام به آنالیز فیتوپلانگتون ها می کند.

[pejuhesh232]

سیاه‌زخمی که زیر پای تهران خشک می‌شود

با گذشت چهار سال از بهره برداری تصفیه‌خانه شیرابه کهریزک، رییس کمیسیون سلامت و محیط زیست شورای شهر تهران از اشتباه محاسباتی دانشگاه تهران در طراحی این تصفیه خانه خبر می‌دهد.

به گزارش خبرگزاری تسنیم، اراضی 1400 هکتاری مجتمع پردازش و دفع آرادکوه واقع در حاشیه جنوبی شهر تهران که به سایت کهریزک شهرت دارد، سالهاست در گوشه و کنار خود میزبان گودال‌هایی به عمق 40 سانتی‌متر تا حداکثر 1.5 متر و مملو از مایعی بدبو، غلیظ و تیره رنگ است که به سیاه‌زخم هایی بر تن زمین داغ کهریزک می‌ماند؛ گودال‌هایی موسوم به حوضچه شیرابه که حاصل بیش از 40 سال دفن سنتی و غیربهداشتی زباله در این مجتمع بوده است. با وجود اینکه شیوه‌های دفع پسماند در سال‌های اخیر به نحوی مدیریت شده که شیرابه جدیدی تولید نمی‌شود، اما بارش برف و باران هم بر حجم این شیرابه‌ها می‌افزاید.

نگرانی‌های جدی نسبت به آثار مخرب نفوذ شیرابه‌های کهریزک به زیرزمین و پیامدهای زیست محیطی به دنبال آن، مدیریت شهری را به اقدام برای حل این معضل واداشت و با همکاری دانشگاه تهران طراحی و ساخت تصفیه‌خانه شیرابه کهریزک در بهمن 1391 به سرانجام رسید. مجتبی عبداللهی، معاون خدمات شهری شهردار تهران در هنگام بهره‌برداری از این تصفیه‌خانه وعده داد با توجه به ظرفیت 1400 مترمکعبی روزانه این سایت، شیرابه‌های کهریزک ظرف مدت 18 تا 24 ماه تصفیه شود. عملکرد تصفیه خانه نیز به نحوی طراحی شد که از مایع تصفیه شده برای آبیاری فضای سبز استفاده و لجن‌های آن نیز به کمپوست تبدیل شود.

تصفیه‌خانه شیرابه کهریزک قرار بود ظرف مدت دو تا سه سال پرونده آلوده‌ترین سیال شناخته شده روی زمین را در اراضی جنوب تهران ببندد و این عارضه را برای همیشه درمان کند. اما اکنون سازمان مدیریت پسماند از اشتباه محاسباتی دانشگاه تهران در طراحی این تصفیه خانه خبر داده و کارایی این سایت به کلی زیر سوال رفته است.

ظرفیت واقعی تصفیه خانه، 10 درصد پیش بینی اولیه است

پس از بازدید رحمت‌الله حافظی، رییس کمیسیون سلامت و محیط زیست شورای شهر تهران از آرادکوه در سال 93، موضوع بدون استفاده ماندن تصفیه خانه شیرابه از قول وی رسانه‌ای شد. اگرچه معاون خدمات شهری شهرداری تهران این تعطیلی را تایید نکرد اما در عین حال محقق نشدن وعده‌های اولیه و زمان‌بندی پیش‌بینی شده برای تصفیه کامل شیرابه‌ها، مؤید وجود مشکلاتی بر سر راه تحقق این برنامه است.

با این وجود حدود دو هفته پیش مجتبی عبداللهی، معاون خدمات شهری شهردار تهران در یک گفت‌وگوی رسانه‌ای مدعی شد که «در آینده‌ نزدیک چیزی به عنوان دریاچه شیرابه نخواهیم داشت و این دریاچه خشک خواهد شد. ضمن اینکه با تصفیه‌خانه‌ای که احداث شده 90 درصد دریاچه شیرابه خشک و 10 درصد دیگر نیز نهایتاً تا اوایل سال آینده خشک می‌شود».

در این بین رحمت‌الله حافظی به عنوان رییس کمیسیون سلامت و محیط زیست شورای شهر تهران که از نزدیک کهریزک و مساله‌هایش را رصد می کند، در گفت‌وگو با تسنیم از وجود مشکل در طراحی تصفیه‌خانه خبر داده و توضیح می دهد: شهرداری مدعی است که دانشگاه تهران به عنوان طراح و مجری تصفیه خانه شیرابه، در محاسباتش دچار خطا شده و همین امر دلیل عدم تحقق برنامه تصفیه شیرابه ها در زمان بندی اعلام شده است.

وی می افزاید: بر اساس اظهارات مسئولان شهرداری تهران، کیفیت شیرابه‌های تولید شده در تهران با گونه‌های موجود در کشورهای دیگر با توجه به ترکیب متفاوت زباله‌های پایتخت، تفاوت دارد و غلظت آن بسیار بالاست. بنابراین در صورتی که تمام ظرفیت سایت تصفیه به کار گرفته شود، تنها 10 درصد پیش‌بینی اولیه می‌تواند تصفیه انجام دهد.

رییس کمیسیون سلامت و محیط زیست شورای شهر تهران از تیم طراحی و اجرای دانشگاه تهران درخواست کرد در این رابطه پاسخگو باشند و از خود دفاع کنند.

شیرابه‌ها ماندنی نیست

حافظی در عین حال از کاهش سه هکتاری شیرابه‌های کهریزک نسبت به سال گذشته خبر می دهد و می‌گوید: سال گذشته حجم شیرابه‌ها حدود هفت هکتار بود که امسال این میزان به چهار هکتار کاهش یافته است.

به گفته وی، تصفیه شیرابه یکی از روش‌های خلاصی از دست این عارضه است و در دنیا روش‌های دیگری نظیر بازچرخانی جواب داده که اکنون در کهریزک نیز مورد استفاده قرار گرفته است. در این روش شیرابه‌های موجود بازچرخانی و دوباره روی زباله‌های دپو شده پمپ می‌شود تا در نهایت خشک شود.

وی با بیان اینکه شهرداری در طول چند ماه اخیر انرژی زیاد برای بکارگیری این روش صرف کرده است، خاطرنشان می کند: بخش اعظم کاهش حجم شیرابه‌های کهریزک با استفاده از روش بازچرخانی میسر شده است.

حافظی ابراز امیدواری می کند که با استفاده از روش بازچرخانی در آینده نزدیک حوضچه های شیرابه کهریزک به طور کامل محو شود.

[pejuhesh232]

عدم اقدامات لازم براى حفاظت محيط زيست در ايران

به گزارش خبرنگار گروه علمی ایرنا، کم نیست خبرهایی که هر ازچندگاهی قصه بی مهری به طبیعت را برایمان یاداوری می کند و شنیدن آنها قلب هر انسان دوستدار محیط زیست را جریحه دار می کند.



همین دو سال پیش بود که بیش از 2 میلیون قطعه ماهی در فاجعه ای زیست محیطی در سد فشافویه شهرستان ری به دلیل ورود فاضلاب خام شهرک صنعتی به این سد تلف شدند.
رئیس اداره محیط زیست شهرستان ری در آن برهه دلیل این اتفاق را ورود فاضلاب خام شهرک صنعتی واوان به سد 200 هکتاری فشافویه اعلام کرد و گفت: پیش از این فاضلاب خام شهرک صنعتی واوان با کانال آبی مخلوط و به ترتیب به دریاچه شهرک سینمایی دفاع مقدس و بعد سد فشافویه وارد می شد که با قطع این کانال آب، فاضلاب خام به طور مستقیم وارد این سد و منجر به افزایش شدید آلودگی و ایجاد فاجعه زیست‌محیطی در منطقه شده است.

همچنین ورود حجم بالایی از فاضلاب های صنعتی استان های جنوبی کشور به خلیج فارس، مشکل زیست محیطی اغلب شهرک های صنعتی و کم‌ توجهی به تصفیه فاضلاب و استانداردهای زیست محیطی، ورود فاضلاب ها و پساب های صنعتی به زمین های کشاورزی و از همه دردناک تر ورود فاضلاب های عفونی بیمارستان ها و مراکز درمانی نقاط مختلف کشور به رودخانه ها و دریاها محیط زیست کشورمان را با بحران جدی مواجه کرده است.

اما چند سالی است که دانشمندان و مهندسان علم شیمی برای رفع آلودگی های زیست محیطی به واژه جدیدی تحت عنوان«شیمی سبز» رسیده اند، که بهره گیری از راهکارهای مهندسی و تکنولوژیک ارائه شده در این روش به طور حتم گام مهمی در کاهش هرچه بیشتر معضلات زیست محیطی است.

**دانش مهندسی سبز مرهمی برای دردهای علم شیمی
شیمی یا همان کیمیا به عنوان علم و دانش تبدیل مواد کم ارزش به مواد ارزشمند از قدیم نقش بسیار اثرگذاری در پیشرفت تمدن انسان داشته است و جایگاه این علم در اقتصاد و زندگی آدمی روز به روز پر رنگ تر شده است که البته همزمان با این پیشرفت ها این دانش، آسیب ها و خطراتی نیز برای سلامتی و محیط زیست انسان به همراه داشته است.
شیمیدان ها طی سال ها کوشش و پژوهش، مواد خاصی از طبیعت برداشت و آن را به مواد دیگری تبدیل کرده اند که سلامت انسان و محیط زیست را به چالش کشیده اند، به طوری که این مواد دیگر به سادگی به چرخه طبیعی مواد باز نمی گردد و سال های طولانی بصورت زباله های بسیار مضر و همیشگی در طبیعت باقی خواهند ماند.
شاید امروزه تاثیر علم شیمی در پیشرفت های تکنولوژیکی بشر بخصوص در بخش انرژی هسته ای، نفت، گاز، پتروشیمی، صنعت دارو، پلاستیک، سازه‌های جدید فایبرگلاس و بخش عظیمی از صنایع بر کسی پوشیده نباشد. از سوی دیگر نیز ریشه بسیاری از فجایع زیست محیطی در عصر کنونی نیز در پساب ها و پسماندهای باقیمانده از تولید انواع و اقسام مواد شیمیایی است.
همین دلیل کافی بود که سازمان ملل متحد سال 2011 میلادی را سال جهانی شیمی نامگذاری کند تا ضمن معرفی اهمیت علم شیمی و جذب نخبگان به این علم، تبعات زیانبار مواد شیمیایی برای محیط زیست را به صنایع گوشزد کند.

شیمی سبز یا همان شیمی فلسفه تحقیقاتی شیمی و مهندسی شیمی است که هدف آن طراحی فرایندهایی برای تولید محصولات است که با محیط زیست سازگار بوده و ضمن به حداقل رساندن خطرات ناشی از مواد شیمیایی و آلاینده، به دنبال کاهش و جلوگیری از آلودگی در محیط زیست است، بنابراین هدف نهایی شیمی سبز، افزایش کیفیت زندگی در کره خاکی بصورت تمیزتر و ایمن تر است.

در ایران نیز نظر به اهمیت حفظ محیط زیست از ضایعات مواد پلیمری و ضرورت پرداختن به تحقیقات مرتبط با کاهش خطرات زیانبار آلودگی های ناشی از این مواد جدا از اقدامات اولیه ای که در معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری برای معرفی فرایندها شکل گرفته است کمیته ای نیز تحت عنوان کمیته سبز در پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران تاسیس شده است.
اما با وجود این که بحث های شیمی و تکنولوژی سبز در بسیاری از کشورها از جمله آلمان، آمریکا، کانادا، چین و سوئد پیشرفت های محسوسی داشته است، این فرایندها در کشورمان که با انواع و اقسام مخاطرات زیست محیطی دست و پنجه نرم می کند، هنوز ناشناخته است.

** ضعف قوانین و نبود فناوری، اصلی ترین مشکل ایران در استفاده از تکنولوژی سبز
استاد دانشکده مهندسی شیمی دانشگاه صنعتی امیرکبیر با اشاره به این که وضعیت دفع آلاینده ها در کشورمان به هیچ وجه مناسب نیست، ضرورت استفاده مناسب از تکنولوژی سبز را به منظور کاهش هرچه بیشتر مخاطرات زیست محیطی مورد تاکید قرارداد و گفت: ضعف قوانین و نبود فناوری را مشکل ایران در حوزه استفاده از تکنولوژی سبز دانست.
بابک بنکدارپور روز شنبه در گفت و گو با خبرنگار گروه علمی ایرنا، با بیان این که هدف شیمی سبز یا همان مهندسی شیمی طراحی فرایندهایی برای تولید محصولاتی است که با محیط زیست سازگار است، گفت: این فناوری ضمن به حداقل رساندن خطرات ناشی از مواد شیمیایی و آلاینده به دنبال کاهش و جلوگیری از آلودگی در محیط زیست است، بنابراین هدف نهایی شیمی سبز، افزایش کیفیت زندگی در کره خاکی بصورت تمیزتر و ایمن تر است.

وی افزود: در بحث شیمی سبز محصولات شیمیایی باید طوری ساخته شوند که بصورت ایده آل هیچگونه و در شرایط عادی با پساب و پسماند بسیار محدود از صدمه کمتری به محیط زیست برخوردار باشند، مانند محصولات صنایع پتروشیمی و نفتی و تمام محصولاتی که پایه آنها شیمی است.
این استاد دانشگاه با بیان اینکه، چرخه تولید بسیاری از محصولات همراه با مقداری ضایعات، پسماند و پساب است گفت: این گونه مواد نباید در محیط زیست رها شود و تا حد امکان باید بازیافت و رقیق شوند.

وی درادامه با اذعان به این که تنها کاری که در حوزه تکنولوژی سبز در ایران می شود، تصفیه فاضلاب های عمومی برای جلوگیری از آسیب رسانی به طبیعت است، استفاده از این نوع تکنولوژی در کشورمان را در بخش های مختلف صنعتی به منظور کاهش شدت آسیب رسانی به محیط زیست بسیار ضروری دانست.
بنکدار اظهارکرد: بسیاری از مراکز صنعتی کشورمان از یک سو به دلیل نبود قوانین و جرائم سختگیرانه و از یک طرف به جهت نبود بهره مندی از تکنولوژی و فناوری های روز دنیا محیط زیست کشور را آلوده تر می کنند.

این استاد دانشگاه صنعتی امیرکبیر همچنین گفت: تا زمانی که بخش صنعت کشورمان به دلیل اینکه با مشکلات اساسی تری مواجه و از سودآوری لازم برخوردار نیست، تکنولوژی سبز را فقط یک نیاز ثانویه و حرکت لوکس می داند، انگیزه لازم برای استفاده از این نوع تکنولوژی وجود نخواهد داشت.

**تغییر نکردن دروس دانشگاهی همگام با پیشرفت های صنعتی
این استاد دانشگاه در ادامه با بیان اینکه، تولید علم و فناوری در جهان امروزی یکی از وظایف خطیر دانشگاه ها محسوب می شود، گفت: این وظیفه جامعه علمی کشور است که با توجه به موقعیت خود خارج از مسائل سیاسی، فرهنگی و اقتصادی به دنبال رفع مشکلات کشور باشد.

وی در عین حال با بیان این که دانشگاه ها نیز به منظور اقدامات علمی و پژوهشی خود با مشکلاتی از جمله تامین بودجه مواجه هستند، گفت: با حداقل امکانات نمی توان در حوزه های مختلف علمی از جمله شیمی سبز و تکنولوژی های مربوطه به پیش رفت و این نیازمند ارزش قائل شدن برای پژوهش و تحقیق است.
بنکدارپور با اشاره به این که طی ماه های اخیر یک کار پژوهشی از سوی دانشگاه صنعتی امیرکبیر در حوزه آشنایی با واحدهای درسی و ساختار دانشگاه های درجه یک دنیا انجام شده است، گفت: با انجام این کار پژوهشی مشخص شد که همگام با نیازهای جامعه و پیشرفت های صنعتی دروس دانشگاهی نیز متحول شده است.

وی با بیان این که برنامه های درسی و واحدهای دانشگاهی در مقطع کارشناسی یا بالاتر در رشته شیمی نسبت به سایر کشورهای پیشرفته خیلی به روز نشده است، گفت: در طول 30 سال گذشته تنها پس از انقلاب فرهنگی اصلاحات جزئی در تعدادی از واحدها و رفرنس ها صورت گرفت.

بنکدارپور با اشاره به اخذ مدرک کارشناسی رشته مهندسی شیمی از یکی از دانشگاه های انگلیس حدود 30 سال پیش گفت: برنامه ای که دانشگاه های انگلیس در حال حاضر برای سطح کارشناسی مهندسی شیمی تعریف و تنظیم کرده اند، با برنامه دانشگاهی کشورمان بسیار متفاوت است و نظام فعلی آموزشی ایران چندان با 30 سال پیش انگلیس تفاوتی نمی کند.
این استاد دانشگاه با بیان اینکه به عنوان مثال حدود 30 سال پیش بحث شیمی سبز و تکنولوژی آن دردنیا مطرح نبود، گفت: این درصورتی است که دانشجویی که امروز لیسانس مهندسی شیمی می گیرد و می خواهد در صنعت شیمیایی مشغول بکار شود، با این مفهوم و مباحث مربوطه آشنایی کامل دارد و در ذهنش جا افتاده است.
این استاد دانشگاه تصریح کرد: در حال حاضر کمیته ای متشکل از کارشناسان و مهندسین شیمی در دانشگاه صنعتی امیر کبیر برای بازنگری و بروز رسانی واحدهای درسی رشته مهندسی شیمی تشکیل شده است.

** نبود انسجام لازم در فعالیت های ایران در فرایندسازی تکنولوژی سبز
در راستای توجه به طراحی فرایندهای مهندسی شیمی در توسعه پایدار و راهکارهای شناسایی بازیافت از پسماند و پساب های صنعتی تاکنون تعدادی همایش و کنفرانس نیز در ایران برگزار شده است که مهمترین آن کنفرانس مهندسی و تکنولوژی های سبز برای آینده پایدار است که آبانماه پارسال (1394) در دانشگاه صنعتی امیر کبیر برگزار شد.

موضوعاتی همچون نحوه بازیافت از پسماند و پساب، لزوم احداث پارک های اکو صنعتی در ایران (همزیستی صنعتی)، خط مشی های محیط زیستی محصول محور به خصوص در صنایع پایین دستی نفت و پتروشیمی و ترویج فرهنگ و دانش مهندسی سبز در صنعت و دانشگاه و ارتباط آنها به منظور کاهش انتشار گازهای گلخانه ای، از جمله اهداف برگزاری این کنفرانس بود.
معاون پژوهشی دانشکده شیمی دانشگاه امیرکبیر که دبیری نخستین کنفرانس مهندسی تکنولوژی های سبز برای آینده پایدار را برعهده داشت، در خصوص چرایی برگزاری این کنفرانس از سوی دانشگاه امیرکبیر با تاکید براینکه نقش و جایگاه مهندسی شیمی در سبز شدن صنایع بسیار اثرگذار و مهم است گفت: شعار دانشگاه امیرکبیر پییشتازی در توسعه پایدار است.
نرگس فلاح در گفت و گو با خبرنگار ایرنا ادامه داد: امیرکبیر نخستین دانشگاهی است که دفتر توسعه پایدار و پژوهشکده انرژی را با دیدگاه تکنولوژی سبز تاسیس کرد و دانشکده مهندسی شیمی این دانشگاه نیز قدیمی ترین دانشکده در ایران است و می تواند یکی از متولیان اصلی این موضوع باشد.
این استاد دانشگاه بر ارتباط تنگاتنگ صنعت و دانشگاه برای رفع معضلات زیست محیطی تاکید کرد و گفت: این دانشکده های شیمی بودند که در ابتدا فرایندها را معرفی و صنعت نیز از آن استفاده کرد، حالا نیز باید این فرایند ها اصلاح و مجددا معرفی شود.

فلاح در ادامه با تاکید بر اینکه فعالیت های ایران در حوزه تکنولوژی سبز انسجام لازم را ندارد، گفت: بعنوان مثال سازمان بهینه سازی مصرف سوخت در حال کاهش مصرف سوخت است و به نوعی در جهت سبز شدن و کاهش مصرف انرژی و کاهش گازهای گلخانه ای تلاش می کند اما فعالیت های این سازمان با سایر دستگاه ها هماهنگ و جهت دار و سازماندهی شده نیست، مانند یک انجمن که چند تا زیرشاخه وجود دارد و هرکدام یک کار می کنند، آن زیرشاخه ها موجود هستند اما منسجم عمل نمی کنند.

وی با بیان اینکه دومین کنفرانس مهندسی و تکنولوژی های سبز برای آینده پایدار آبانماه امسال برگزار می شود و قرار است بصورت سالانه برگزار شود و یک دبیرخانه دائمی داشته باشد، دعوت از تعدادی از دانشمندان موفق کشورمان که در بخش شیمی سبز در خارج از کشور فعالیت می کنند، اهدا جایزه شیمی سبز، دایر کردن نمایشگاه معرفی محصولات سبز و ارائه مقالات را از جمله برنامه های اصلی این کنفرانس بین المللی عنوان کرد و گفت: امسال این کنفرانس با حمایت وزارت صنعت و معدن وتجارت و همچنین وزارت نفت برگزار می شود.
معاون پژوهشی دانشکده شیمی دانشگاه امیرکبیر با بیان اینکه جامعه هدف ما بیشتر در این کنفرانس بخش صنعت بخصوص صنایع پتروشیمی است گفت: ما بعنوان دانشکده مهندسی شیمی باید در این کنفرانس ها بتوانیم صنعت پتروشمی را در بهبود فرایند دفع پسماندها و پساب های صنعتی مضر برای محیط زیست قانع کنیم.

وی با تاکید بر اینکه صنایع پتروشیمی بزرگترین و تاثیرگذارترین صنعت به دلیل بالابودن اشل آلایندگی شناخته شده است و پس از آن صنایع پایین دستی قرار دارند، برگزاری این کنفرانس ها را در تبیین هرچه بیشتر تکنولوژی سبز را بسیار اثر گذار دانست.

**فرهنگ سازی لازمه مدیریت پسماندهای صنعتی در کشور
معاون پژوهشی دانشکده شیمی دانشگاه امیرکبیر در ادامه، نبود برنامه برای مدیریت پسماندهای ناشی از اجرای برخی طرح های صنعتی در واحدهای تولیدی را مشکل قدیمی و اساسی صنعت کشور می داند و گفت: این مشکل به دلیل گران بودن تجهیزات و دانش فنی نیست، بلکه معضلی فرهنگی است که رفع آن نیاز به فرهنگ سازی دارد.
فلاح افزود: تجربه ثابت کرده است که بازیافت فاضلاب، پساب ها و پسماندهای واحدهای صنعتی که به عنوان پروژه های زیست محیطی نام برده می شوند، به علت هزینه بر بودن و اینکه غالبا محصول محور نبوده و از خروجی اقتصادی برخوردار نیستند، در راهبردهای مدیریتی جایگاهی ندارند.

وی که دبیری نخستین کنفرانس مهندسی و تکنولوژی های سبز برای آینده پایدار را که آبان ماه سال گذشته به همت این دانشگاه و حمایت شرکت ملی پتروشیمی ایران برگزار شد، عهده دار بود، اظهار کرد: مدیران به طور طبیعی برای جلوگیری از هرگونه هزینه بدون سودآوری، ترجیح می دهند در بحث تکنولوژی سبز ورود پیدا نکنند.
فلاح با بیان اینکه پس از گران شدن بنزین در کشور در مصرف آن تغییرات چندانی رخ نداد، افزود: با وجود افزایش آلودگی هوا نه تنها تعداد تردد خودروها در معابر شهری کمتر نشد بلکه افزایش هم پیدا کرد؛ بنابراین توسعه تکنولوژی سبز در صنعت نیز نیازمند فرهنگ سازی در جامعه است.

عضو هیات علمی دانشکده مهندسی شیمی دانشگاه صنعتی امیرکبیر اظهار کرد: این مشکل فرهنگی در خانواده ها نیز شایع است و کمتر خانواده ای را می توان یافت که زباله های خود را تفکیک کند چرا که با مقداری زحمت همراه است؛ بنابراین رفع این مشکل نیازمند تلاش بیشتر در حوزه فرهنگ سازی است.
وی اضافه کرد: در طول سال های گذشته به هنگام خرید و تهیه فناوری مربوط به راه اندازی طرح های تولیدی هیچگاه نسبت به خرید دانش فنی مربوط به پسماند و خطرات آن حساسیت لازم وجود نداشت چرا که کشور ما نزدیک دریا است و خیلی راحت تمام پساب ها در آن تخلیه می شود.

فلاح با بیان اینکه دانشگاه صنعتی امیرکبیر یکی از با سابقه ترین موسسه های آموزش عالی کشور در زمینه فنی و مهندسی است، گفت: به دلیل اینکه این دانشگاه یک مرکز علمی صنعتی است، بحث ما بیشتر روی مهندسی سبز متمرکز است چراکه بخش فرایند تولید بسیار مهم است.
وی با تاکید بر این موضوع که درحال حاضر بحث تکنولوژی های سبز در دنیا به سمت اقتصادی شدن حرکت می کند، گفت: اینکه تکنولوژی سبز منجر به بهره وری، محصول بهتر و صرفه جویی در انرژی شود، به عنوان اقدامات تشویقی و حمایتی مورد توجه جدی کارشناسان دنیا قرار گرفته است.

دبیر نخستین کنفرانس مهندسی و تکنولوژی های سبز برای آینده پایدار افزود: اکنون افرادی که می خواهند فرهنگ و تکنولوژی سبز را جا بیندازند، بیشتر به سمتی حرکت می کنند که برای پساب ها، پسماندها و تمام محصولات مازاد صنایع، کاربری جدیدی تعریف و این ضایعات را مجدد در چرخه تولید استفاده کنند.
وی معتقد است هنگامی که استفاده مجدد از پسماندها، فاضلاب ها و پساب های بخش تولید به لحاظ اقتصادی مقرون به صرفه باشد، مدیران نیز در هزینه های بکارگیری تکنولوژی سبز کارشکنی نخواهند کرد، اما تا زمانی که این کار اقتصادی نباشد مشکل همچنان پابرجاست.

فلاح گفت: برای مساله پساب و پسماندهای مجتمع های تولیدی کشورمان نیزکه بسیار برای محیط زیست آسیب زا است، راهکارهای مناسب وجود دارد اما به دلیل اینکه هزینه های آن تاحدودی بیشتر از جریمه های درنظرگرفته شده قانونی است، مدیران ترجیح می دهند که جریمه را پرداخت کنند.
این استاد دانشگاه معتقد است: سطح جریمه های زیست محیطی باید تا حدی افزایش یابد که ضمن بازدارندگی، تولیدکننده را تشویق کند که به سمت مدیریت مناسب پسماند حرکت کند و با صنایع آلاینده نیز به صورت جدی برخورد شود.

وی ضمن تاکید بر وضع قوانین مناسب در اجبار بخش صنعت به خصوص صنایع پتروشیمی در مصرف درصدی از آب پساب ها و فاضلاب های خود در چرخه مجدد تولید به منظور جلوگیری از آسیب رسانی به طبیعت، پیشنهاد کرد که مدیریت آب مصرفی این گونه واحدها به صورت جدی مدیریت شود.
معاون پژوهشی دانشکده شیمی دانشگاه صنعتی امیرکبیر، افزود: از یک زمان مشخصی ورودی آب این کارخانه ها باید بسته شود و آنها مجبور به احیای درصدی از پساب ها در چرخه تولید و بازیافت مجدد پسماندها شوند.

** نیاز سازمان حفاظت محیط زیست به اهرم اجرایی قوی
معاون پژوهشی دانشکده شیمی دانشگاه صنعتی امیر کبیر در ادامه با اشاره به اینکه حیطه کاری سازمان حفاظت محیط زیست با وجود توان محدود این سازمان مقداری گسترده تعریف شده است و این سازمان باید از گونه های حیوانی نایاب تا جنگل ها و مراتع سراسر کشور صیانت کند گفت:این در حالی است که این سازمان به لحاظ اهرم اجرایی و برخی ناهماهنگی های قضائی و انتظامی نمی تواند قوی عمل کند.

فلاح با اشاره به اینکه سازمان حفاظت از محیط زیست نیز وظیفه خود را تنها تعریف استانداردها و نظارت و جریمه تعریف کرده است گفت:اگر جریمه ها دریافتی از صاحبان مشاغل به صندوق محیط زیست وارد شود سازمان حفاظت از محیط زیست می تواند از این سرمایه برای بهبود عملکرد و راه اندازی سیستم تصفیه خانه استاندارد پساب های مجتمع های تولیدی فاقد این سیستم ها بهره گیری کند.

فلاح با تاکید بر اینکه برای تائید فناوری صنایع باید از کارشناسان بهداشت، ایمنی و محیط زیست ( HSE) مربوطه نیز بهره برد گفت: قبلا تنها سازمان محیط زیست بر این تکنولوژی ها نظارت می کرد.

وی افزود: بعنوان مثال تمام درخواست های ارائه شده به سازمان حفاظت از محیط زیست برای فعالیت در تمام حوزه ها از جمله پتروشیمی، غذایی و یا دامداری تنها از سوی کارشناسان محدودی مورد بررسی واقع می شد که گاها نیز از جزئیات طرح ها شناختی نداشتند و اظهارنظر می کردند، اما طبق مقررات جدید تکنولوژی طرح ها باید ابتدا در وزارتخانه مربوطه از سوی کارشناسان تائید شود و این گام مناسبی است.

معاون پژوهشی دانشکده شیمی دانشگاه صنعتی امیر کبیر با بیان اینکه از این پس مرجع تایید کننده فناوری برای راه اندازی طرح های صنعتی، سازمان مرتبط با طرح صنعتی و سازمان حمایت از محیط زیست است، این موضوع را بسیار امیدوار کننده و گام مهمی در توسعه تکنولوژی سبز در کشور دانست.
وی گفت:طبق مقررات جدید تمام آلاینده های تکنولوژی باید در ابتدای آغاز هر طرحی شناسایی و در ابتدا راهکارهای برخورد با این آلاینده ها نیز مشخص شود و پس از آن به طرح های صنعتی مجوز داده می شود.
گزارش: یوسف درویشی

[pejuhesh232]

نوازش گربه‌ها می‌تواند مرگبار باشد

شفقنا- بچه گربه‌ها موجوداتی دوست داشتنی هستند اما تحقیقات جدید حاکی از آن است که نوازش کردن این موجودات می‌تواند برای انسان مرگبار باشد.
به گزارش ایسنا گربه‌ها موجوداتی دوگانه هستند و گاهی نوازش را با تواضع پذیرفته و گاهی حمله می‌کنند. اکنون تحقیقات انجام شده توسط مراکز کنترل و جلوگیری از بیماری نشان داده که زخمی شدن توسط گربه می‌تواند مشکلات سلامتی جدی را به همراه داشته و حتی در اثر عفونت باکتریایی منجر به مرگ شود.

بیماری خراش گربه یا تب خراش گربه زمانی رخ می‌دهد که حیوان مبتلا به عفونت باکتریایی انسان را گاز گرفته، زخمی کرده یا زخم سرباز وی را لیس می‌زند.
حدود ۴۰ درصد گربه‌ها باکتری هنسله بارتونلا را با خود دارند که در اثر گزیده شدن توسط کنه یا مبارزه با گربه‌های مبتلا به آن‌ها منتقل شده و باعث بیماری می‌شود. گربه‌های مبتلا معمولا هیچ علائمی را نشان نمی‌دهند.

این باکتری در صورت انتقال به انسان باعث تب، سردرد، کاهش اشتها و خستگی می‌شود. اگرچه بیماری خراش گربه یک عفونت ملایم است و به راحتی قابل درمان است، اما در انواع شدید آن می‌توان به عفونت قلبی و تورم مغز منجر شود و حتی مرگبار باشد.

محققان دریافتند بچه گربه‌های کمتر از یک ساله بیشتر ممکن است باکتری مذکور را داشته و آن را منتشر کنند زیرا احتمال چنگ زدن آن بیشتر است.
بهترین روش برای جلوگیری از ابتلا به این عفونت، شستن دستها پس از تماس با این موجودات و کوتاه کردن ناخن‌های آن‌هاست.