توسط najm164 » پنج شنبه آپريل 29, 2010 4:56 pm
چهاردهم ماه محرميَاأبَا عَبْدِ اللهِ الحُسَينچه نيزه شد سربلند از سر سرّ وجود = شمع صفت جلوه كرد شاهد بزم شهود
سر بفلك بر كشيد چه آه آتش فشان = بست بر افلا كيان راه صدور و ورود
آنكه مسيحا بدى زنده لعل لبش = بدير ترسا گهى ، گهى بدار يهود
گاه به كنج تنور گاه به اوج سنان = يافته حد كمال قوس نزول و صعود
گاه به ويرانه بود همدم آه و فغان = گاه به بزم شراب قرين شطرنج و عود
از افق طشت زر صبح ازل زد چه سر = بشام شد جلوه گر مهر سپهر وجود
منطق داوديش لب بتلاوت گشود = يا كه انا الله سرود آيه رب ودود
نقطه توحيد را دست ستم محو كرد = مركز دين را بباد رفت ثغور و حدود
كاش دل مفتقر در اين عزا خون شدى = در عوض اشك، كاش زديده بيرون شدىآيت الله شيخ محمد حسين اصفهاني گرداندن رؤوس شهداء كربلاء در محلات و ميان قبايل كوفه و تلاوت رأس شريف در مواضع عديدهالسلام على الرؤوس المفرقة عن الأبدان
السلام على الرؤوس المشالات
