سرو كوهى است
و او از سرو كوتاه تر و كوچكتر
و ثمرش به قدر فندقى و با اندك شيرينى و غير ثمر ابهلست .
کتاب تحفه حکیم مومن-طبع قدیم ص –181
متن مخزن الادويه مراجعه شد و مطالب آن موافق تحفه بود با اين اضافات: و دويّم از آن كوچكتر و ثمر آن به قدر باقلا و مستدير و گفته اند ثمر عرعر ثمر ابهل است
و بعضى ابهل دانسته و بعضى گفته شربين از آن به هم مى رسد.
کتاب مخزن الادویه طبع قدیم ص 544پيرو درختچه‌اى است كوچك يك پايه يا دو پايه بلندى آن در بعضى نقاط تا ١٢ متر مى‌رسد ولى اغلب به صورت درختچۀ كوتاه و گسترده
روى زمين است كه با پنجه زدن و خوابيدن ساقه مرتبا تكثير مى‌شود و بتدريج قطعه زمين را مفروش مى‌كند.
به همين دليل يكى از نامهاى انگليسى آن سرو زمينى ) Ground juniper( است.
پوست ساقۀ آن ابتدا تيره‌رنگ و بعدا خاكسترى و قهوه‌اى مى‌شود.
برگهاى آن سوزنى، راست، نوك‌تيز مانند سوزن، روى برگ شياردار و در طول آن خطى كبودرنگ ديده مى‌شود.
ابعاد برگ ١٨ - ۴ * ١ ميلى‌متر است. ميوۀ آن تقريبا گرد و كروى، كبودرنگ به قطر ٩ - ۶ ميلى‌متر و معمولا داراى ٣ عدد دانه سه‌وجهى
است كه در سال دوم مى‌رسد. . در هند نيز در مناطق غربى هيماليا انتشار دارد. قسمت مورد استفادۀ دارويى سروهاى كوهى ميوۀ آن
است كه در سال دوم وقتى رنگ آن بنفش تيره مى‌شود در ماههاى مهر و آبان چيده شده و در هواى آزاد گسترده و خشك مى‌كنند.
سطح خارجى ميوه از يك قشر نازك مومى به رنگ غبارى سفيد پوشيده شده است.
ميوه‌ها معطّر، طعم آنها تلخ و كمى شيرين، شبيه طعم تربانتين است. به علاوه از چوب و سرشاخه‌ها
و برگ آن نيز در جوشانده‌ها استفاده مى‌شود.
در مقطع ميوه از خارج به داخل اولا قشر خارجى ميوه ديده مى‌شود ثانيا گوشت داخلى ميوه به رنگ سبز مايل به زرد
و بالاخره مغز ميوه كه ٣ عدد دانه با غشاء سخت در آن وجود دارد.
کتاب معارف گیاهی میر حیدر جلد 5 ص184
توسط pejuhesh237 » يکشنبه ژانويه 13, 2013 11:41 am 
