فشاغ

[pejuhesh237]

بسم الله الرحمان الرحیم

[pejuhesh237]

فشاغ: به ضم فا و فتح شين و الف و غين معجمه و فشغ به فتح فا و شين و غين معجمه نيز آمده و نزد اطبا مشهور بدين است

و نزد اهل لغت بدان و به فارسى آن را سرم نامند.

فارسی:

عربی:

یونانی:

انگلیسی:

فرانسه:

آلمانی:

ایتالیائی:

[pejuhesh237]

به فتح فا و شين و به غين معجمه آن چيزيست كه به مجاور خود مى پيچد

به حدى كه او را بپوشاند و فاشرا

و امثال او را از اين جهة فشاغ نامند

و فشغ از جنس فاشر است دنبالتش شبيه بعنب الثعلب

و شاخهاى او باريكتر و خار او كمتر

و ثمرش خوشه دار و برگش با خشونة

و دانه اش بعد از رسيدن سرخ می گردد

و طعم او گزندهء زبان و بيخش صلب و سبطر

و قسمى از او بيخار و دانه او به شكل باقلاى مصرى

و از آن كوچكتر و بسيار سياه و بر دور او خط سفيدى مى باشد

و ظاهراً لوبياى هندى عبارت از او باشد کتاب تحفه حکیم مومن-طبع قدیم ص -196

متن مخزن الادويه مراجعه شد و مطالب آن موافق تحفه بود با اين اضافات:


مؤلف گويد شبيه بدين در هند و بنگاله چيزى مى‏ شود و آن را سيم به كسر سين مهمله و سكون ياى مثناة تحتانيه و ميم مى‏ نامند

و برگ آن اندك پهن نبات آن بر مجاور خود مى ‏پيچد و آن را مى‏ پوشاند و ثمر آن در غلافى مانند باقلا دانه‏ هاى آن كوچكتر از باقلا

و پوست آن بعضى سفيد و بعضى سياه مى‏ باشد و در يك طرف آن قريب به نصف آن خطى سفيد در هر دو نوع و مغز آن سفيد

و در طعم اندك شبيه به باقلا و بوى زهومت آن زياده از باقلا و اقوال ديگر نيز در ماهيت آن بيان كرده‏ اند.کتاب مخزن الادویه طبع قدیم ص 591

[pejuhesh237]

و منبتش آجام و به دستور در مواضع درشت هم ميرويد کتاب تحفه حکیم مومن-طبع قدیم ص -196

متن مخزن الادويه مراجعه شد و مطالب آن موافق تحفه بود

[pejuhesh237]

.

[pejuhesh237]

و قسم اول در سيم گرم و خشك کتاب تحفه حکیم مومن-طبع قدیم ص -196

متن مخزن الادويه مراجعه شد و مطالب آن موافق تحفه بود

[pejuhesh237]

.

[pejuhesh237]

و شرب برگ و ثمرش رافع ضرر ادويهء سميه و مفرح و محلل رياح

و حافظ قوهء غريزيست

و چون برگ او را با عسل لعوق كرده طفل شيرخواره را به تدريج از آن بدهند

در مدت حيات سموم حيوانى و نباتى در او اثر نمی كند

و قدر شربتش يك مثقال است

و ضماد قسم ثانى رادع اورام و مسكن درد مفاصل

و خوردن او مورث ديدن خوابهاى پريشان

و مولد خلط فاسد است.کتاب تحفه حکیم مومن-طبع قدیم ص -196


‏متن مخزن الادويه مراجعه شد و مطالب آن موافق تحفه بود.

[pejuhesh237]

و شرب برگ و ثمرش رافع ضرر ادويهء سميه و مفرح و محلل رياح

و حافظ قوهء غريزيست

و چون برگ او را با عسل لعوق كرده طفل شيرخواره را به تدريج از آن بدهند

در مدت حيات سموم حيوانى و نباتى در او اثر نمی كند

و قدر شربتش يك مثقال است

و ضماد قسم ثانى رادع اورام و مسكن درد مفاصل

و خوردن او مورث ديدن خوابهاى پريشان

و مولد خلط فاسد است.کتاب تحفه حکیم مومن-طبع قدیم ص -196


‏متن مخزن الادويه مراجعه شد و مطالب آن موافق تحفه بود.

[pejuhesh237]

.

[pejuhesh237]

.

[pejuhesh237]

.