شنيدم ز گفتار كارآگهان = بزرگان گيتى، كِهان و مهان كه پيغمبر پاكِ والا نَسب = محمّد، سرِ سَروران عرب چنين گفت روزى به اصحاب خود = به خاصان درگاه و احباب خود كه چون روز محشر، درآيد همى = خلايق ، سوى محشر آيد همى منادى بر آيد به هفت آسمان = كه : اى اهل محشر! كران تا كران زن و مرد، چشمان به هم برنهيد = دل از رنج گيتى به هم درنهيد كه : خاتون محشر، گذر مى كند = ز آب مژه ، خاكْ تر مى كند يكى گفت كاى پاكِ بى كين و خشم ! = زنان از كه پوشند بارى دو چشم ؟! جوابش چنين داد، داراى دين = كه بر جان پاكش ، هزار آفرين ! كه : فردا كه چون بگذرد فاطمه = ز غم ، جيب جان بر دَرَد فاطمه ندارد كسى طاقت ديدنش = ز بس گريه و سوز و ناليدنش ! به يك دوش او بر، يكى پيرهن = به زهر آبِ آلوده ، بهر حسن ز خون حسينش ، به دوش دگر = فرو هشته ، آغشته دستار سر بدين سان رود خسته ، تا پاى عرش = بنالد به درگاه داراى عرش بگويد كه : خون دو والا گهر = ازين ظالمان ، هم تو خواهى مگر ستم ، كس نديده ست ازين بيشتر = بدِه داد من ! چون تويى دادگر كند ياد، سوگند يزدان چنان = به دوزخ كنم بندشان جاودان چه بد طالع ، آن ظالم زشتخوى = كه خصمان شوندش ، شفيعان اوى ! اَلا اى خردمند پاكيزه راى ! = به نفرين ايشان ، زبان برگشاى وزآن ، تو ز يزدان جان آفرين = بيابى جزايش ،بهشت برين جز اين ، پند منيوش اگر مؤمنى = بدين راه رو، گرنه تر دامنى
اديب و شاعر شهير امـيـر محمود ابن يمين فريومدى (769 ـ 685)
شب : بنا بر نقلي هجرت پيامبر (صلى الله عليه وآله) از مكه به مدينه
روز : بنا بر نقلي شهادت عمار ياسر (رحمه الله) در جنگ صفين بدست لشكر معاويه (لعنهم الله)