سي ام ماه محرّم الحرام

[najm152]

هو الله العلي الأعلى
بسم الله الرّحمان الرّحيم

[najm164]

روزنامه گاه شناسى : تقويم نجومي جامع

30 محرّم الحرام 1429
آغاز سال تقويم چيني و ختايي و تركي ( اويغوري)
http://www.4shared.com/file/37146105/70 ... _1429.html

30 محرّم الحرام 1430
http://www.4shared.com/file/79974378/97 ... m1430.html

30 محرّم الحرام 1431
http://www.4shared.com/file/185740758/d ... m1431.html
=================
مرسولات حيات اعلى
شماره: 2520
مرسولات سوگواره حسینی ماه محرم سال 1436
30 محرم 1436
سوگواره حسینی30
مداحي: مرحوم حاج اصغر سعيد منش
http://aelaa.net/Ersaal/3/Taqwim-elaahi ... 435-30.mp3

[najm164]

سي ام ماه محرم

يَاأبَا عَبْدِ اللهِ الحُسَين

مستغرق جمال ازل گشت لا يزال = نوشيد از زلال لقا شربت وصال

شد نوك ني چه نقطه ايجاد را مدار = از دور ماند دائره اليل و النهار

سر زد چه ماه معرفت از مشرق سنان = از مغرب ، آفتاب قيامت شد آشكار

شيرازه صحيفه هستى ز هم گسيخت = شد پاره پاره دفتر اوضاع روزگار

كلك ازل ز نقش ابد تا ابد بماند = لوح قدر فتاد چه كلك قضا ز كار

در گنبد بلند فلك ، ناله ملك = افكند در صوامع لاهوتيان شرار

عقل نخست نقش جهانزار بگريه شست = وندر عقول زد شرر از آه شعله بار

يكباره سوخت همچو سپند از غمش خليل = آمد دوباره نوح بطوفان غم دچار

در طور غم كليم شد ازغصه دل دو نيم = و ندر فلك مسيح چنانشد كه روى دار

آيت الله شيخ محمد حسين اصفهاني

زوال دولت برمكيان:
در اين روز، سنه 189، جعفر بن يحيى برمكى به امر هارون رشيد بقتل رسيد و بقتل او، دولت برامكه رائل شد و رشيد و يحيى بن خالد و فضل بن يحيى را در حبس كرد و پيوسته در حبس بودند تا هلاك شدند و مدت دولت برامكه در زمان رشيد هفده سال و هفت ماه و پانزده روز بوده و در اين مدت امر وزارت و امور مملكت و رعيت و سياست تمام با ايشان بود و رياست ايشان بمرتبه اى بود كه در حق ايشان گفتند: ان ايامهم عروس و سرور دائم لايزول. برامكه در ظلم و ستم هارون شريك بودند و دستانشان به خون سادات آل محمد آغشته بود.
حكايات عطايا و بخششهاى اشيان و اشعار و شعراء در مدحشان معروف و مشهور است و ابن خلكان برمكى ببرخى از حال ايشان اشاره كرده و كيفيت بدبختى ايشان و نكبت روزگار با ايشان طويل است و من در اينجا اكتفا ميكنم بذكر يك حكايت مشهور كه در آن پند و عبرتى است براى دانايان غير مغرور.
از محمد بن عبدالرحمن هاشمى منقول است كه گفت: روز عيد قربانى بود كه داخل شدم بر مادرم. ديدم زنى با جامه هاى بسيار كهنه نزد او است و تكلم ميكند. مادرم بمن گفت: اين زن را مى شناسى؟ گفتم: نه. گفت: اين عباده مادر جعفر برمكى است. پس من رو بجانب عباده كردم و با او مقدارى تكلم نمودم و پيوسته از حال او تعجب مى نمودم تا آنكه از او پرسيدم كه: اى مادر! از اعاجيب دنيا چه ديدى؟ گفت: اى پسر جان ! روز عيدى مثل چنين روز بر من گذشت در حاليكه چهار صد كنيز بخدمت من ايستاده بودند و من ميگفتم: پسرم جعفر حق مرا ادا نكرده و بايد كنيزان و خدمتكاران من بيشتر از اينها باشد و امروز هم يك عيد است بر من ميگذرد كه منتهى آرزوى من دو پوست گوسفند است كه يكى را فرش خود كنم و ديگر يرا لحاف خود نمايم. محمد گفت: من پانصد درهم باو دادم، چنان خوشحال شد كه نزديك بود قالب تهى كند و گاه گاهى عباده نزد ما ميآمد تا از دنيا برفت.
بس است از براى عاقل دانا، همين يك حكايت در بيوفائى دنيا.

[najm164]

آئين هنگام

[najm111]

viewtopic.php?f=274&t=10030&p=47686#p47686