مالكنگنى‏

[pejuhesh237]

بسم الله الرحمان الرحیم.

[pejuhesh237]

مالكنگنى‏

به فتح ميم و الف و لام و فتح كاف و سكون نون و كاف فارسى و كسر نون و يا لغت هندى است


فارسی:

عربی:

یونانی:

انگلیسی:

فرانسه:

آلمانی:

ایتالیائی:

[pejuhesh237]

تخم نباتى است هندى و نبات آن را يك ساق و يا دو ساق و تا به قدر يك قامت و شبيه به نبات دخن

و ساق آن از آن قوى‏تر و برگ آن بزرگتر و در طول و عرض زياده و خوشه آن نيز بزرگتر از آن

و دانه آن به قدر دخن و اندك طولانى و سه پهلو و بعضى اندك پهن و سرخ تيره رنگ

و مغز آن سفيد و در غلافى اندك خشن

و چند دانه به هم پيوسته در غلافى ديگر و در آن خوشه و طعم آن با حدت کتاب مخزن الادویه طبع قدیم ص 724

[pejuhesh237]

.

[pejuhesh237]

.

[pejuhesh237]

در سيّم گرم و در دويّم خشك و با رطوبت فضليه و بعضى در اول تر دانسته‏اند. کتاب مخزن الادویه طبع قدیم ص 724

[pejuhesh237]

.

[pejuhesh237]

آشاميدن آن جهت تقويت دماغ و قوّت حافظه و ذهن و اوجاع مفاصل و نقرس و عرق النساء و ورك و ركبه و امراض بارده رطبه دماغيه

و عصبانيه و ليثرغس سعوطاً و تدهين به دهن آن جهت فالج و لقوه و رعشه و تشنج رطوبى و امتلايى و امراض مذكوره

و به دستور تكميد بدان

آشاميدن آن جهت تقويت معده و سرفه و ضيق النفس و تقويت معده و هاضمه

و اشتهاى طعام و كبد و باه و رفع ضعف آنها نافع

و به دستور تدهين به دهن آن جهت تقويت باه بغايت مؤثر

و خوردن روغن آن نيز بدين دستور كه روز اول قدر بسيار قليلى يعنى يك حبه و يا كمتر از آن با برگ تانبول

و روز دويّم اندك از آن زياده و روز سيّم نيز از آن اندكى زياده و همچنين تا به حدى كه موافقت نمايد و ضرر نرساند

جهت تقويت باه و زيادتى اشتها بسيار مفيد و اهل هند به انحاى شتى آن را مستعمل دارند

مانند آنكه از يك دانه شروع مى‏نمايند و هر روز يك دانه مى‏افزايند تا به صد دانه مى‏رسانند

و باز به تدريج كم مى‏نمايند تا به اتمام رسد از براى‏ اكثر امراض قويه بارده رطبه مزمنه

و تقويت قوا و باه و زيادتى حرارت غريزى مبرود و مرطوب المزاج قوى

و از امراض متوسط المزاج چهل روز به همان ترتيب كه از يك دانه شروع مى‏نمايند

و يك دانه مى‏افزايند تا چهل دانه و باز به دستور مى‏كاهند

و از براى امراض دون آن تا بيست روز و يا ده روز و يا هفت روز به همان ترتيب كه به بيست و يا ده و يا هفت دانه رسد

و باز به همان نسق كم مى‏نمايند تا به يك دانه و در ايام استعمال چند روز قبل و بعد از آن از ترشى

و بادى و لبنيات و بقول و جماع و اعراض نفساينه و بدنيه و حركات عنيفه

و اشياى حاره حريفه مانند خردل و سير و ترب و زنجبيل و امثال اينها اجتناب مى‏نمايند

و گفته‏اند تدهين به روغن آن كه در روز چهارشنبه اخذ نموده باشند جهت رفع جذام و خورانيدن بدان نيز تا مدّت بيست

و يك روز جهت جذام و نيز دانه‏هاى درست آن را در روغن گاو خالص بريان مى‏نمايند

و روزى يك كف آن را مى‏خورند و مى‏گويند قوّت باه را به حدى مى‏رساند كه به شرح نمى‏آيد

و نيز در شير گاو مى‏جوشانند و صاف نموده از آن شير ماست بسته روغن آن را مى‏گيرند

و روزى مقدار يك اوقيه آن را با شير برنج مى‏خورند و مى‏گويند كه موى را سياه مى‏گرداند و ديگر موى سفيد نمى‏رويد

و گفته‏اند كه اگر يك آثار آن را در آن ده آثار شير بخيسانند آن مقدار كه تمام را جذب كند

و هر هفت روز دانه آن را بلع نمايد كسى كه عنين باشد يا قوّت باه او بسيار ضعيف گشته به حال اصلى آيد

و قوّت عظيم يابد و چون آن را به روغن ضفدع چرب كرده روغن از آن اخذ نمايند

و بر قضيب بمالند تقويت عظيم بخشد و امساك آورد و اگر در بول شير و يا شغال چند روز بخيسانند

و سه روز متواتر به زن فاحشه زانيه بخورانند شهوت او بالكل زايل گردد چنانكه ديگر رغبت بر جماع نكند و كسى بر او قادر نگردد.

المضار: مضر محرور المزاج و فصول و بلدان حاره و جوانان و چون حار حاد است اكثر ضرر مى‏رساند

چنانچه شنيده شد كه چند كس خوردند و همه متضرر گرديدند

و بعضى هلاك شدند پس اولى اجتناب از استعمال آنست خصوصاً از داخل

و نيز دهن آن را و ادهان حبوب ديگر را بدين نحو اخذ مى‏نمايند كه در ديگى تا نصفه آب كرده

و بر سر آن پارچه صفيق پاكيزه بسته بر سر آتش مى‏گذارند

و تخم آن را هر مقدار كه مى‏خواهند كوبيده بر آن پارچه مى‏ پاشند و سر آن را به سرپوش مى‏پوشند

تا بخار در آن مجتمع گردد بعد از يك دو ساعت برداشته تخم كوبيده را با پارچه مى‏فشارند

آنچه روغن از آن برآيد اخذ مى‏نمايند و مرتبه ديگر نيز به دستور به عمل مى‏آورند تا ديگر روغن در آن نماند و اين بهترين طرق آنست
. کتاب مخزن الادویه طبع قدیم ص 724

[pejuhesh237]

آشاميدن آن جهت تقويت دماغ و قوّت حافظه و ذهن و اوجاع مفاصل و نقرس و عرق النساء و ورك و ركبه و امراض بارده رطبه دماغيه

و عصبانيه و ليثرغس سعوطاً و تدهين به دهن آن جهت فالج و لقوه و رعشه و تشنج رطوبى و امتلايى و امراض مذكوره

و به دستور تكميد بدان

آشاميدن آن جهت تقويت معده و سرفه و ضيق النفس و تقويت معده و هاضمه

و اشتهاى طعام و كبد و باه و رفع ضعف آنها نافع

و به دستور تدهين به دهن آن جهت تقويت باه بغايت مؤثر

و خوردن روغن آن نيز بدين دستور كه روز اول قدر بسيار قليلى يعنى يك حبه و يا كمتر از آن با برگ تانبول

و روز دويّم اندك از آن زياده و روز سيّم نيز از آن اندكى زياده و همچنين تا به حدى كه موافقت نمايد و ضرر نرساند

جهت تقويت باه و زيادتى اشتها بسيار مفيد و اهل هند به انحاى شتى آن را مستعمل دارند

مانند آنكه از يك دانه شروع مى‏نمايند و هر روز يك دانه مى‏افزايند تا به صد دانه مى‏رسانند

و باز به تدريج كم مى‏نمايند تا به اتمام رسد از براى‏ اكثر امراض قويه بارده رطبه مزمنه

و تقويت قوا و باه و زيادتى حرارت غريزى مبرود و مرطوب المزاج قوى

و از امراض متوسط المزاج چهل روز به همان ترتيب كه از يك دانه شروع مى‏نمايند

و يك دانه مى‏افزايند تا چهل دانه و باز به دستور مى‏كاهند

و از براى امراض دون آن تا بيست روز و يا ده روز و يا هفت روز به همان ترتيب كه به بيست و يا ده و يا هفت دانه رسد

و باز به همان نسق كم مى‏نمايند تا به يك دانه و در ايام استعمال چند روز قبل و بعد از آن از ترشى

و بادى و لبنيات و بقول و جماع و اعراض نفساينه و بدنيه و حركات عنيفه

و اشياى حاره حريفه مانند خردل و سير و ترب و زنجبيل و امثال اينها اجتناب مى‏نمايند

و گفته‏اند تدهين به روغن آن كه در روز چهارشنبه اخذ نموده باشند جهت رفع جذام و خورانيدن بدان نيز تا مدّت بيست

و يك روز جهت جذام و نيز دانه‏هاى درست آن را در روغن گاو خالص بريان مى‏نمايند

و روزى يك كف آن را مى‏خورند و مى‏گويند قوّت باه را به حدى مى‏رساند كه به شرح نمى‏آيد

و نيز در شير گاو مى‏جوشانند و صاف نموده از آن شير ماست بسته روغن آن را مى‏گيرند

و روزى مقدار يك اوقيه آن را با شير برنج مى‏خورند و مى‏گويند كه موى را سياه مى‏گرداند و ديگر موى سفيد نمى‏رويد

و گفته‏اند كه اگر يك آثار آن را در آن ده آثار شير بخيسانند آن مقدار كه تمام را جذب كند

و هر هفت روز دانه آن را بلع نمايد كسى كه عنين باشد يا قوّت باه او بسيار ضعيف گشته به حال اصلى آيد

و قوّت عظيم يابد و چون آن را به روغن ضفدع چرب كرده روغن از آن اخذ نمايند

و بر قضيب بمالند تقويت عظيم بخشد و امساك آورد و اگر در بول شير و يا شغال چند روز بخيسانند

و سه روز متواتر به زن فاحشه زانيه بخورانند شهوت او بالكل زايل گردد چنانكه ديگر رغبت بر جماع نكند و كسى بر او قادر نگردد.

المضار: مضر محرور المزاج و فصول و بلدان حاره و جوانان و چون حار حاد است اكثر ضرر مى‏رساند

چنانچه شنيده شد كه چند كس خوردند و همه متضرر گرديدند

و بعضى هلاك شدند پس اولى اجتناب از استعمال آنست خصوصاً از داخل

و نيز دهن آن را و ادهان حبوب ديگر را بدين نحو اخذ مى‏نمايند كه در ديگى تا نصفه آب كرده

و بر سر آن پارچه صفيق پاكيزه بسته بر سر آتش مى‏گذارند

و تخم آن را هر مقدار كه مى‏خواهند كوبيده بر آن پارچه مى‏ پاشند و سر آن را به سرپوش مى‏پوشند

تا بخار در آن مجتمع گردد بعد از يك دو ساعت برداشته تخم كوبيده را با پارچه مى‏فشارند

آنچه روغن از آن برآيد اخذ مى‏نمايند و مرتبه ديگر نيز به دستور به عمل مى‏آورند تا ديگر روغن در آن نماند و اين بهترين طرق آنست
. کتاب مخزن الادویه طبع قدیم ص 724

[pejuhesh237]

.

[pejuhesh237]

.

[pejuhesh237]

.