گیاهی پایا، به ارتفاع 30 تا 80 سانتی متر و دارای برگ های مرکب از 3 برگچه دندانه دار است .
گل های به رنگ آبی، بنفش و یازرد و مجتمع به صورت خوشه دراز است.
میوه اش به شکل نیام ، داسی شکل، و پیج خورده است .
گیاهان دارویی دکتر علی زرگریجلد 1 ص642.يونجه گياهى است علفى چندساله با ريشه‌اى بسيار عميق كه ٣ - ٢ متر در عمق خاك
فرومى‌رود. بلندى گياه ١٠٠ - ۵٠ سانتى‌متر است. برگهاى آن داراى ٣ برگچه
و هر برگچه بيضى با رنگ سبز تيره و تقريبا بى‌كرك و نوك‌تيز است (صفتى كه برگ ينجه را از برگ شبدر از نظر شكل متمايز مى‌سازد) .
گلهاى آن به صورت سنبله با رنگ بنفش تيره يا آبى روشن است.
ميوۀ آن به شكل مارپيچى است مثل صدف حلزون كه معمولا ٣ بار دور مارپيچى دارد.
دانۀ آن در داخل ميوه به شكل لوبياى كوچك است. دانه‌هاى جوان آن زرد روشن و
دانه‌هاى گياه مسنّ قهوه‌اى مى‌باشد.
تكثير گياه از طريق كشت بذر آن صورت مى‌گيرد كه در ايران در بهار يا در پاييز
كاشته مى‌شود. اگر در پاييز كاشته شود مستقيما در مزرعه مى‌كارند.
در مواردى كه در بهار كاشته مى‌شود ممكن است زير يك گياه پوشش مانند جو پاشيده
شود. در اين قبيل موارد براى اينكه نور بيشترى به گياه جوان ينجه برسد جو را
كم‌پشت مى‌كارند و مقدار بذر جو كمترى در هكتار مصرف مى‌كنند. ٢۵ - ٢٠ كيلوگرم بذر
ينجه در هكتار كافى است. ينجه در خاكهاى قليايى خوب مى‌شود و در اراضى اسيد رشد
خوبى ندارد. براى تهيۀ بذر ينجه معمولا گياه سال سوم و چهارم براى بذرگيرى انتخاب
مى‌شود كه پايه‌ها كاملا قوى و نيروى بذردهى كافى داشته باشند
و پس از چين دوم و سوم زراعت را براى بذرگيرى باقى مى‌گذارند.
ينجه به خصوص در مناطق گرمسير به آب زياد احتياج دارد و هركجا كه ينجه‌كارى
مى‌شود بايد قبلا به فكر تدارك آب بود. موقع برداشت بذر ينجه موقعى است كه قسمت
عمدۀ بذرها سياه شده باشد. و موقع برداشت هر چين از علوفه ينجه موقعى است كه در
حدود ٣٠ درصد گلها باز شده باشد زيرا در اين موقع برگها داراى حد اكثر
پروتئين هستند. ينجه از اولين گياهانى است كه بشر به آن دست يافته و براى علوفه
كاشته است.
کتاب معارف گیاهی میر حیدر جلد5 ص 231
توسط pejuhesh237 » دوشنبه ژانويه 07, 2013 5:30 am 
