و او را از ثمر نوعى از مغيلان كه قرظ نامند قبل از رسيدن او افشرده می گيرند
و قبل از جفاف ياقوتى رنگست و بعد از آن سياه می شود
کتاب تحفه حکیم مومن-طبع قدیم-ص30 متن مخزن الادويه مراجعه شد و مطالب آن موافق تحفه بود با اين اضافات: و بعد از خشكي سبز مائل بسرخى و سياهي و آنچه بعد از رسيدن اخذ نموده باشند سياه مى‌باشد
مختار و مستعمل نوع اول است كه طيب الرائحه سبز مائل بسياهي سنكين و صلب باشد
کتاب مخزن الادویه طبع قدیم جلد یک ص 158درخت اقاقيا درختى است با گلهاى زيبا و برگهاى آن در بهار بسيار زيبا به رنگ سبز جالبى بيرون مى‌آيد.
بلندى آن ٢٧ - ١٠ متر است، خاردار مى‌باشد. برگها متناوب و دير خزان متشكل از برگچه‌هاى كوچك متقابل شانه‌اى فرد،
بيضى شكل كه سطح زير آن سبز خاكسترى و روى آن سبز تيره است.
شاخه‌هاى جوان آن شكننده، گلهاى آنكه از ۶ - ۴ سالگى شروع و ظاهر مى‌شود معمولا هر ساله
در اواخر ارديبهشت‌ماه (در مناطق معتدل) بيرون مى‌آيد. رنگ آنها سفيد خوشه‌اى است و اين گلها بسيار معطّر مى‌باشد.
ميوۀ آن غلافى به رنگ قهوه‌اى است به طول حدود ٨ سانتيمتر و عرض يك سانتيمتر كه در آن ١٢ - ١۵ دانه گرد پهن نازك قرار دارد
و معمولا در آبان‌ماه مى‌رسد. گل اقاقيا به سبب نوش فراوانى كه دارد جاذب زنبور عسل است.
اقاقيا داراى واريته‌هايى با گلهاى قرمز و ارغوانى نيز مى‌باشد. تكثير اقاقيا از طريق بذر به سهولت انجام مى‌گيرد
و نهالهاى جوان ٣ - ٢ هفته پس از كاشت ظاهر مى‌شوند.
اقاقيا داراى ريشه‌هاى عميق پراكنده و از درختان بسيار مقاوم به خشكى است.
بديهى است در مناطق با آب و هواى خشك رشد آن بطئى خواهد بود
. کتاب معارف گیاهی میر حیدر جلد 4 ص 227
توسط pejuhesh237 » پنج شنبه فبريه 07, 2013 11:09 am 
