توسط مراقبت » جمعه فبريه 19, 2010 12:13 am
سؤال: اگر ممكن است شمه اي از تعاليم مذهب حق را؛ در باره قرائت نماز؛ و چگونگي بهره مندي بيشتر از حقايق آن بيان نمائيد، بسيار متشكرم.
جواب: براى بهره مند شدن از قرائت نماز و بويژه سوره مباركه فاتحه الكتاب (حمد)، كه ركن قرائت نماز بوده و در همه ركعات نمازها محور توشه چيني از نماز مي باشد؛ برخي نكات كه از كلام وحي و خازنان وحي (عليهم السلام) برآمده است را نقل كنيم، خداوند همواره توفيق بهره مندي مان از حقايق نماز را افزون فرمايد (بمنّه و كرمه):
1- در كلام خازنان وحي (عليهم السلام) آمده است كه: حضرت امام سجاد (صلوات الله عليه)، در هنگام قرائت نماز بقدري جمله مالك يوم الدين را تكرار مي كردند، و حالشان طوري تغيير مي كرد، كه نزديك بود از دنيا بروند.
2- توجهمان در اياك نعبد بايد متمركز و جمع اين معني باشد كه: خدايا فقط تو را عبادت مي كنيم، و تنها به تو توجه داريم، و فقط تو براي ما داراي اهميت هستي، كه در واقع بدين وسيله نفي هر گونه شرك؛ اعم از خفي و جلي؛ بنمايد.
3- حقيقتا بگويد: اياك نستعين كه: خدايا اميد كمك تنها از تو داريم، و فقط از تو در كارها كمك مي گيريم. و اين آيه شريفه رمز توحيد نظري و توحيد عملي است.
4- بنده مومن، وقتي از بركات ظاهر و باطن نماز بهره مند مي شود كه: در آنچه مي گويد، راستگو باشد، و اين ممكن نباشد الاّ به تصديق عملي آن در بيرون نماز، با نفي شرك جلي و خفي، و عدم اتكاى به غير حق متعال.
5- همچنين در كلام خازنان وحي (عليهم السلام) آمده است كه: حضرت امام صادق (صلوات الله عليه) در نماز، اياك نعبد و اياك نستعين را آن قدر تكرار مي نمودند تا از حضرت حق (تعالى شأنه) آنرا مي شنيدند.
6- در هنگام اداى اهدنا الصراط المستقيم آن كسي كه صراط مستقيم و نبأ عظيم است، يعني : حضرت مولي علي (صلوات الله عليه) را، در نظر داشته باشيم.
7- در صراط الذين أنعمت عليهم متوجه حضرات مقدسه معصومين (صلوات الله عليهم أجمعين)، كه معني آن هستند، باشيم.
8- نيز در كلام خازنان وحي (عليهم السلام) آمده است كه: حضرات معصومين (صلوات الله عليهم أجمعين)، هر مقداري از آيات قرآني را تلاوت مي نمودند (خصوصا آيات وعيد و بيم دهنده را) آنرا با حال توجه و با ناله مي خواندند و آنرا تكرار مي كردند. ولذا تكرار كردن آيات در قرائت نماز؛ چه حمد و چه سوره، نه تنها جايز بوده، بلكه فضيلت هم دارد.
9- پس از فراغت از تلاوت سوره حمد، به اندازه يك تنفس و تجديد نفس؛ صبر كرده، آنگاه سوره را شروع نمايد. [شمارة ثبت: (1305) منبع: رساله صلاة جامعة]
