توسط مراقبت » دوشنبه مارس 08, 2010 12:36 am
سؤال: مسافت شرعيه براى مترتب شدن احكام قصر و اتمام چه مقدار است؟ و به عبارت ديگر مسافر شرعى به چه كسى اطلاق مى شود؟
جواب:
1- هر مسافرى از نظر شرع تكليفش قصر نماز نمي باشد، و براى اينكه مسافر مشمول اين حكم بشود شرايطي لازم دارد.
2- در صورتى كه سفر در خصوص طاعت، با شرائط آن از مسافت و قصد و غير آن، محقق شود، واجب است تقصير در نماز واجب چهار ركعتى و افطار در روزه ماه مبارك رمضان يا قضاى آن، و همچنين نوافل روز ساقط مى شود.
3- در مواردي حكم سفر جارى نيست: عبور و اقامت در وطن، منزلگاه و تعلق ملكى از قبيل استراحتگاه و نحو آن، و مكانى كه در آن قصد اقامت ده روز را داشته باشد، و همچنين اگر در سفر وارد بر منزلى شود كه منزل او مثل منزل خودش است از نظر راحتى و اختيار، و همچنين كسى كه نوعا و غالبا در سفر است؛ چه اينكه به اقتضاى شغل يا زندگى او، و يا منزل او همراه اوست، بلكه سفركردن جزء عادّى زندگى او باشد، و همچنين سفرى كه در غير طاعت باشد، (كه منحصر به سفر معصيت نبوده و شامل سفر لهو و لغو هم مى شود؛ مانند سفر براى تفريح و نزهت مانند گردش يا شكار تفريحي، در همه اينها حكم مسافر ندارد.
4- مسافت موجب تحقق سفر، مسافتى است كه يكروز را تقريبا اشغال كند، و معيار براى سيركنندگان با وسيله سريع؛ وسايل حمل و نقل و سفر عمومي هر عصر است، كه در اين عصر مسافتى را كه يك كاميون و اتوبوس معمولى حدودا در يكروز بطور مجاز مى تواند طي كند را ملاك قرار مي دهند، ولذا اگر كسي همين مقدار را سريعتر و در مدت نيمروز يا جند ساعت طي كرد باز هم مسافر محسوب مي شود. براى مردمي كه هنوز هم وسائل سيرشان مركب حيواني است، مقدار سير قافله شتر و الاغ و استر در يكروز كه معادل 8 فرسخ شرعي (تقريبا 48 كيلومتر) است، موجب تحقق سفر شرعي و لزوم احكام آن مي باشد.
5- كسي كه با طي مسافتي كمتر از يك روز قصد اقامت بقيه روز و يا شبي را در محلي دارد، وپس از آن به سفر ادامه مي دهد؛ تا كنون حكم مسافر نداشته، و پس از آن اگر شرايط سفر را داشته باشد حكم آن را دارد. [شمارة ثبت: (66) منبع: المسائل القمّيّة]