روز دوشنبه: مزارات وادی السلام و زیارت حرم نجف

[pejuhesh232]

مشهد آثار مهدوی: ساباط

علامه سید جلیل علی بن عبدالحمید نیلی می فرماید:
شـخـصـی ، کـه مـورد اطـمینان من می باشد، قضیه ای را نقل کرد که نزد بیشتر اهل نجف اشرف مشهور است .

او می گفت : خانه ای که من الان (سال 789 هجری ) در آن ساکنم ، ملک مردی ازاهل خیر و صلاح بود که به او حسین مدلل می گفتند.
این منزل از سمت غربی وشمالی به قبر مطهر امیرالمؤمنین (علیه السلام) و به دیوار صحن مقدس متصل است .
️حـسـیـن صاحب عیال و فرزند بود که مبتلا به فلج شد،
به طوری که قدرت ایستادن نداشت ،
لذا عـیـال و اطـفـالش در وقت حاجت او را حمل می کردنند.

️از طرفی به خاطرطول کشیدن مدت مـرض ، خـود و خانواده اش در شدت و فشار افتادند و به فقر وتنگدستی مبتلا و محتاج خلق شده بودند.

در سال 720، یک شب ، بعد از آن که ربع شب گذشته بود، پسر و عیال او از خواب بیدارشدند، دیدند کـه از خـانه و بام نور می درخشد، به طوری که چشم را خیره می کند.

ازحسین پرسیدند: چه خبر است ؟ گفت : امام زمان (علیه السلام) نزد من تشریف آوردند
و فرمودند: برخیز ای حسین .
عرض کردم : آقاجان من نمی توانم برخیزم .
دسـت مـرا گرفت و از جا بلند کرد.
همان لحظه مرض من از بین رفت و خوب شدم .

ایشان به من فرمود: این ساباط (معبرهاى سقف دار را ساباط می گویند) راه من است که از این راه به زیارت جدم می روم .
درب آن را هر شب ببند.

عرض کردم : شنیدم و اطاعت کردم ، مولای من .

سپس آن حضرت برخاسته و به زیارت حضرت امیرالمؤمنین (علیه السلام ) رفتند.

بعد از این قضیه و شفاي حسين مدلل و انتشار شرح واقعه، آن ساباط، به ساباط حسین مدلل مشهور شد.
و مردم برای آن نذرهامی کنند و به برکت حضرت ولی عصر ارواحنافداه به مراد خود می رسند .

متن اصلي نقل واقعه مشهد مهدوي ساباط از مستدرك الوسائل حاجي نوري
*: مستدرك الوسائل: ج 3 ص 518 - عن رواية الاحتجاج الثالثة.
* * * [1421 - كتاب السلطان للسيد علي بن عبد الحميد: على ما في البحار.] * *: البحار: ج 52 ص 73 - 74 ب‍ 18 - ومن ذلك ما أخبرني من أثق به وهو خبر مشهور عند أكثر أهل المشهد الشريف الغروي سلام الله تعالى على مشرفه، ما صورته: أن الدار التي هي الآن سنة سبعمائة وتسع وثمانين أنا ساكنها كانت لرجل من أهل الخير والصلاح يدعى حسين المدلل، وبه يعرف ساباط المدلل ملاصقة جدران الحضرة الشريفة، وهو مشهور بالمشهد الشريف الغروي عليه السلام، وكان الرجل له عيال وأطفال.
فأصابه فالج فمكث مدة لا يقدر على القيام وإنما يرفعه عياله عند حاجته وضروراته، ومكث على ذلك مدة مديدة، فدخل على عياله وأهله بذلك شدة شديدة واحتاجوا إلى الناس واشتد عليهم الناس.
فلما كان سنة عشرين وسبع مائة هجرية في ليلة من لياليها بعد ربع الليل أنبه عياله فانتبهوا في الدار فإذا الدار والسطح قد امتلأ نورا يأخذ بالابصار فقالوا: ما الخبر؟ فقال: إن الإمام عليه السلام جاءني وقال لي: قم يا حسين فقلت: يا سيدي أتراني أقدر على القيام فأخذ بيدي وأقامني فذهب ما بي وها أنا صحيح على أتم ما ينبغي وقال لي: هذا الساباط دربي إلى زيارة جدي عليه السلام فأغلقه في كل ليلة فقلت: سمعا وطاعة لله ولك يا مولاي.
فقام الرجل وخرج إلى الحضرة الشريفة الغروية وزار الإمام عليه السلام وحمد الله تعالى على ما حصل له من الانعام

وصار هذا الساباط المذكور إلى الآن ينذر له عند الضرورات فلا يكاد يخيب ناذره من المراد ببركات الإمام القائم عليه السلام.

توضیح:
مزار بودن اين محل در طول ششصدسال تا وقت نقل حاجي نوري در آخر متن تاكيد شده است

مسير سبز كه راهرو مسقف بود و در زمان واقعه حسن مدلل هم ساباط بش ديوار حرم بود
و در ساختمانهاى متاخر واقعه تا 2005 هم به همين نحو مسقف و ساباط راهرو بودنش را حفظ كردند
و در 2005 ساباط و جامع الراس و مجاورش بقدر محاذات حرم فواصلش برداشته شد و به يك مسجد و مكان بيوسته در آمد؛
در ساختمان جديد هم كه با ملحقات بيشتر تجديد بنا شد و به اسم مسجد حضرت فاطمة الزاهراء عليها السلام و صحن معروف است

قسمت محصور شده با خط سبز محدوده ساباط البته به امتداد سرتاسر حرم است





توضیح:
1- از كنار ستونهاي چهارستونه (به شمول تمام عرض چهارستون) تا ديوار سمت چپ،
تمام اين عرض در سرتاسر اين ناحيه مي شود ساباط مدلل و مشهد مهدوى مقام تشرف مدلل در انتهاى سمت چپ (وقتي رو به ضريح بايستيم) بوده
و اين مسير اگرچه تا انتهايش كاملا به عنوان مسير تشريف فرمايي حضرت صاحب الامر عليه السلام به حرم شريف ذكرشده و عنوان مشهد مهدوي دارد
اما درآن واقعه تا محل ورود به حرم ديده شده كه حضرت عبور فرموده اند

از كلام حضرت در اين واقعه معلوم مي شود حضرت زيارتشان را از مسجدالراس شروع مي كردند و بعد زيارت راس شريف مي رفتند به زيارت مولا عليه السلام
وجه اينكه فرمودند: من از اينجا مي روم همين است چون مسجدالراس اينجا بوده كه مي آمده اند زيارت و چون بعدش مي رفته اند زيارت مولا از اينجا هم به حرم وارد مي شده اند و الا قاعده زيارت از پايين پا مشرف شدن است همانطرو كه در زيارت كاظمين مشرف شده اند
و وجه تفاوت به زيارتشان در نجف زيارت راس شريف در ابتدا بوده است

2- ساختمان حرم براساس ارائه ساعت آفتابي
بوسيله سايه ها و تابيدن اولين شعاع خورشيد از پنجره هاى گنبد شريف
و همچنين اخرين زوال نور و غروب از همان پنجره ها طرح ريزي شده است
اما بعدا در قرون اخيره مجاورين به اين نكته توجه نكرده و ساختمان را قبلي تصور كرده
و ضريحهاي اخير را بر اساس ساختمان نصب كرده اند بطوريكه حدود چهارصد پانصد سال
در حرم و صحن غالبا مستقيم نماز مي خوانند بطرف شارع الرسول كه در امتداد جاده مدينه بوده است

و سالهاى اخير اين اشتباه تذكر داده شده و بعضي مطلع و در نماز متمايل به راست كه قبله صحيح است نماز مي خوانند
و متاسفانه در سازه جديد مسجدبالاسر كه امكان تصحيح زاويه در ديوارها و بنا بود اما انجام شد
فلذا همين اشكال در مسجد بالاسر صاف ايستان رو به ديوار و محراب قبله دقيق نيست
و بايد بقدر تمايل و زاويه تفاوت قبله در نماز به سمت راست متمايل ايستاد
شرح چگونگي عملكرد ساعت آفتابي ساختمان حرم و مشخص شدن زوال و طلوع و غروب از آن
هم مهارت طراحي دانشمندان و علماى متبحر ما را گواهي دارد
هم راهنماي قبله است در حرم و رواقها و صحنهاي مشهد علوي عليه السلام

3- سوال: در مورد تشرف از مسیر ساباط مدلل:
در مورد مشهد مهدوی ساباط مدلل در حرم علوی؛ که حضرت بعد از شفای حسین مدلل به او فرمودند:
این ساباط (معبرهاى سقف دار را ساباط می گویند) راه من است که از این راه به زیارت جدم می روم .
درب آن را هر شب ببند.
و این مسیر از بالای سر مبارک عبور میکند
طبق تعالیم و مطالب بیان شده :
از آداب تشرف خدمت امام معصوم از پایین پا مشرف شدن میباشد ؛ و حتی در مورد توقف در بالای سر مبارک نیز پرهیز شود
قطعا مولا صاحب الامر منه السلام ملتزم به جمیع آداب وو هستند
برای مشرف شدن به حرم علوی ایا میتوان از این مسیر مشرف شد و این مطلب چگونه است
از لطف و هدایت شما متشکرم

جواب:
نه خير
بين ساباط و حرم مطهر رواق بالاسر هست و اين دربها اخيرا باز شده است
و رفتن امام زمان بفرض از بالاسر مبارك تكليف بندگان حضرت ولايت را عوض نمي كند = بندگان بايد حد خودشان را بدانند
و جايكاهشان را فراموش نكنند و با مولايشان قياس نكنند

================================

تكيه بكتاشية
جون در موقعيت اين مشاهد ذكر تكيه بكتاشيه هست توصيف بنايش براى حدس مقدار و موقعيتش مفيد است

تكية البكتاشية:
وهي عبارة عن بناء فخم في غاية الإحكام، معقود بالأحجار الكبيرة، ويشبه بناؤها بناء الصحن الشريف وعلى طرزه،
وهي ملاصقة لمسجد الرأس، بابها بالقرب من الساباط في الإيوان الثاني من جهة الغرب في سور الصحن الشريف.
ويزعم البعض أنها كانت قديماً المخزن لكتب الحضرة العلوية،
ويرجّح أنها بنيت في عهد الحاج بكتاش في القرن الثامن الهجري.
وهي تتكوّن من قسمين:
الأول ـ خاصّ بالصلاة والدروس والجماعة، وهو مكوّن من أربعة أواوين متعامدة يتوسّطها صحن صغير مكشوف.
والقسم الثاني ـ يسكن فيه المنقطعون للعبادة، وهو مربّع الشكل، يتكون من طابقين فيهما العديد من الغرف، وما يلزمها.

چند توضيح براى درك موقعيت مكانها:

1- در پنجاه سال قبل حرم مطهر از سمت بالاسر راهي نداشت
و فضاي كمي بود بقدر فاصله امروز ضريح تا درب ورودي به مسجد بالاسر فعلي - شايد هم كمتر و پنجره اى نقره اي بود بين حرم و رواق بالاسر كه زنانه بود

2- و همين موضع داخل حرم بالا سر را برخي نمي رفتند بايستند يا دعا كنند به سبب احتمال مدفن راس الحسين عليه السلام و حتى عبور نمي كردند

3- عرض رواق زنانه بالاسر مثل عرض رواق پائين پاي ورودي بود شايد كمي كمتر برحسب خاطره ذهني توصيف مي كنم
يك دربي هم محاذي پنجره بالاسر به ديوار رواق بود كه ظاهرا مقبره بود
پشت رواق راهروي مسقف بود كه سمت راستش ظاهرا تكيه بكتاشيه بود و من داخلش نديدم فقط پنجره هاى شيشه اى داشت و ازاماكن اداري و يا مخازن حرم بود
و طبق توصيف متن فوق درباره تكيه بكتاشيه مي گويد چسبيده به مسجد الراس بوده
(كه معنايش محلي متفاوت از قسمت فعلي بالا سر داخل حرم است، و دربش در در ايوان دوم از جهت غربي در ديوار صحن شريف بوده است
كه با توجه به تغييرات فعلي بايد تصوير درب و ناحيه مسجد الراس و بكتاشيه و ساباط معلوم شود

در مورد تکیه بکتاشیه و حاجی بکتاش:
تكيه بكتاشيه بدست خود حاجي بكتاش كه از اولياي الهي بوده و سبب تشيع دهها مليون در تريكه و بالكان و شرق اروبا گرديده
و امروزه بكتاشيان و علويان ان نواحي غالبا به ايشان منتسب هستند
خود حاجي بكتاش مدتي براى توسلات در اينجا معتكف بوده است و تكيه محل ذكر و درس و عبادت و نيز اعتكاف اهل معنا را در اينجا ساخته است
سربازان دولت عثماني (يني جري) كه اروپا و بسياري از كشورها را فتح كردند غالبا از مريدان حاجي بكتاش و علوي بودند

خود حاجي بكتاش مدتها اينجا اربعين كرفته اعتكاف كرده است؛ از ذريه ائمه و اما هشتم مي كفته اند نسبش را
او تشيع دوازده امامي را در تركيه كه اسياي صغير مي گفتند حفظ و نشر كرده است
و عليرغم اينكه سلاطين عثماني سني  بودند اما تمام فتوحات و سلطنتشان مديون لشكرشان  بودند و لشكريان عثماني كه به آنها يني چري مي گفتند  و تمام كشورهاي اروپايي شرقي و بخشي تا افريقا را فتح كرده اند؛ اينها همه از مريدان حاجي بكتاش ولي بوده اند و بخاطر همين طريقت بكتاشي مشتمل بر معرفت علوي تا كشورهاى اروپاي شرقي رفته و آلباني و اطرافش وو همه علوي هستند و الان 26 مليون بكتاشي  در تركيه هستند علاوه بر 10 ميليون علوي كه در تركيه هست
در ايام عيد برائت وديويي از مجلس ذكر بكتاشيان بخش شد قبلا
تکیه در كربلا و نجف و كاظيمن و ببغداد هم داشتند و محله بين الحرمين هم محله بكتاشيها بوده اند و در قرن اخير حضور و مطرح بودنشان كم شد ولي در قرنهاى قبلي كه غربت ائمه بيشتر بوده نقش مهمي داشتند

تصوير حاجي بكتاش ولي كه نشانگر ولايت ايشان است و در وقايع نقل شده ذكر شده است؛ كلاه بلند دوازده تَرك (ضلع) نشانه بكتاشيها در قديم بود كه نشان دوازده ضلع براى دوازده امامي بود؛ 


اين هم شيخ و بزرگ علويان بكتاشي در آلباني است
كه كلاه دوازده ترك او هم معلوم است؛ 


بالاي سرش توصير شمايل بنج تن است و حضرت زهرا هم با صورت اشكار هست كه لوستر جلويش را گرفته؛ و اگر هم در دید باشد مردان غير سيد و غير شوهر سيده ان را نبينند
البته شمايلها دقيق نيست اما التزامشان به اين شمايل نشانه ارادتشان را مي دهد
اردوغان رئيس جمهور تركيه 2021 را سال حاجي بكتاش اعلام كرد
اين سطور و جملاتي كه بيان شد براى يادي از اولياي الهي است كه در قرن هفتم يعني هفتصد سال قبل ترويج ائمه كرده اند
وفات حاجي بكتاش در 669 هـ,ق بوده است حدود هشتصد سال قبل زندگي مي كرده اند و اصالتا هم نيشابوري و از روستاي فوشنجان و از سادات موسوي بوده اند از ذريه ابراهيم مجاب
البته سلاطين عثماني متاخر بر اثر نفوذ يهود دونمه كه تظاهر به اسلام مي كردند و باطنا يهوديتشان را حفظ كرده بودند و تاثر غربيها ذهن سلاطين عثماني را به يني جريهای بكتاشي بدبين كردند و در 200 سال قبل یني جري سباهيان بكتاشي را كشتار كردند و بكتاشي ها را به روستاهاى در اتاه تبعيد كردند و ان دوره حضور فعال به سرآمد
حاجي بكتاش معاصر مولوي بوده است
البته اين ذكر خيرها كه از حاجي بكتاش شد به معني تاييد هر كسي كه منسوب به ايشان نيست و هر كسي مسؤول عمل خويش است
ولاحول ولاقوة الا بالله العلي العظيم

[pejuhesh232]

1- موضع اعجاز علوى
موضع الاِصبَعَین یا جایگاه دو انگشت؛
داخل ضریح مطهر امام على (علیه‌السّلام)،
روی ضلع جنوبی صندوقچه چوبی روی قبر
و روبه‌روی صورت حضرت،
نشانه‌ای به صورت یک دریچه کوچک، میان یک صفحه فلزی به شکل محراب وجود دارد
که به نام موضع الاصبعین (جایگاه دو انگشت) شناخته می‌شود.

2- در ارتباط با این جایگاه، داستان عجیبی مبنی بر وقوع کرامتی از امیرمؤمنان علی (علیه‌السّلام) نقل شده است.

«شیخ جعفر نقدی» و دیگران، این داستان را به تفصیل از کتاب «تذکرة المؤمنین» چنین نقل کرده‌اند:

«مرّة بن قیس»، مرد فاجر و فاسقی بود که اموال فراوانی داشت.
روزی نزد قوم خود، سخن از پدران و اجداد و بزرگان خویش به میان آورد.
به او گفتند که بسیاری از آنان به دست علی بن ابی‌طالب (علیه‌السّلام) کشته شدند.
او از مدفن علی (علیه‌السّلام) پرسید و پاسخ دادند که در نجف است.
او با لشکری دو هزار نفره، به نجف حمله کرد
و اهالی آنجا، از شهر دفاع کردند و میانشان جنگ درگرفت.
پس از شش روز، بخشی از حصار نجف، تخریب شد و متجاوزان، وارد شهر شدند.
«مرّه»، وارد حرم مطهر شد و خطاب به امام (علیه‌السّلام) گفت: «تو پدران و اجداد من را به قتل رساندی!».
خواست نبش قبر حضرت مولاعلى بکند
که
از ضریح مطهر، دو انگشت شبیه شمشیر ذوالفقار، خارج شد
و او را به دو نیم کرد
و دو نیمه بدن او،
به دو سنگ سیاه‌رنگ تبدیل شد.
این سنگ‌ها را بیرون دروازه نجف‌انداختند
و هرکس که به زیارت بارگاه امیرمؤمنان (علیه‌السّلام) می‌آمد،
با پایش به این سنگ‌ها لگد می‌زد
و چهارپایان روی آن بول می‌کردند.
تا اینکه روزی انسان جاهلی، آنها را به مسجد کوفه برد تا از طریق آن، کسب روزی کند
و هرکس بخواهد آن را ببیند، از او مبلغی بگیرد و به مرور زمان، سنگ از بین رفت.
همچنین از شیخ قاسم کاظمی، صاحب کتاب «شرح الاستبصار» نقل شده است که
کسی را که این دو سنگ را از نجف بیرون برد، نفرین می‌کرد و می‌گفت: «خدا نیامرزد کسی را که این دو سنگ را از این بارگاه مقدس بیرون برد
و این معجزه آشکار را مخفی کرد».

3- بخاطر عظمت اين اعجاز و باقى ماندن نشانش
سبب شده سلاطين (حتى سنيان) در كذشته به زيارت حضرت مى آمدند و از اين واقعه مطلع و نشانه اش را مى ديد
نفيس ترين جواهرات خزانه خود را تقديم حضرتش مى كردند و اين جواهرات در همين موضع داخل ضريح نكهداري مي شود
بطوريكه آنقدر جواهرات نفيس اطراف روزنه (بيرون آمدن دو انكشت از مرقد شريف) كذاشته شده كه به سختى مى شود روزنه را ديد

فيلم و تصاوير روزنه بيرون آمدن دو انكشت = در ضريح
كه الان از قسمت بانوان قابل مشاهده است











همانطور كه بالاتر اشاره شد وقتى به داخل ضريح نكاه مى كنيد ابتداء روزنه محل بروز اعجاز علوى ديده نمی شود بخاطر احاطه با جواهرات اهدايي سلاطين
و جنين منظره اى مى بينيد






و با تصاوير زیر كه روى موضع مذكور تمركز تصويرى شده قابل تشخيص است
جواهرات تقديمى سلاطين كه در كنار آن موضع نگهدارى مى شود









السلام على صاحب الآيات والمعجزات و الدلائل الباهرات
رزقنا الله حق معرفته وثبتنا الله على محبته وولايته ومتابعته ووفقنا الله شفاعته ورضايته وصحبته فى الدنيا والآخرة آمين رب العالمين


----------------------------------

صحبت از جواهرات نفيس اهدايي سلاطين به بارگاه مقدس علوى شد،
آنچه در آن موضع نهاده شده بخش جزئى از اين نفايس است
بخشى از آنها در خزانه هداياى حرم علوى نگهدارى مى شود كه در جاي ساخته شده غيرقابل رؤيت است

در زمان صدام لعين 1988م خزانه مزبور را شكافته و به بهانه صورت بردارى و اينكه آيا محفوظ است يا نه وارسى كردند
با حضور مسؤولان حكومت و كليددار حرم و چند نفر از معممين نجف
فيلم اين واقعه:
https://www.youtube.com/watch?v=uX_nfZJuNmI

البته اقتباسى از آنست و كل فيلم يك و نيم ساعت بوده است
والحمدلله رب العالمين

[pejuhesh232]

.

[pejuhesh232]

زيارت يكبه يك همه مراقد براى مسافران ميسور نيست مراقدى را بر محور توسل و استجاره و ارتباط با ناحيه مقدسه انتخاب كرديم ذيلا مى آوريم

[pejuhesh232]

آیت الله شیخ جعفر شوشتری
در رواق سمت بالاسر (رواق ابیطالب) از درب ورودی از صحن نزد ستون اول (در قدیم حجره 54 بوده است)

مرحوم ميرزا حسين نوري رضي الله عنه مي‏ فرمايند:
عالم بزرگوار شيخ جعفر شوشتري براي من نقل فرمودند: در اوايل تحصيل ديني و در ايام تبليغ به وطن خود مراجعت کردم و به تبليغ دين مقدس اسلام مشغول شدم. در آن روزها به موعظه و مصائب ائمه عليهم‏السلام تسلط کافي نداشتم و روي منبر در ماه رمضان از کتاب تفسير صافي و در ايام محرم از کتاب روضةالشهداي ملاحسين کاشفي استفاده مي‏کردم و از روي آن‏ها براي مردم صحبت مي‏کردم؛ ولي نمي‏توانستم سوزي در دل مردم بيندازم و آن‏ها را به گريه درآورم تا اين که مدتي گذشت و ماه محرم نزديک شد. شبي با خود گفتم: تا کي بايد «ملا کتابي» باشم، در فکر چاره برآمدم که چه کنم از بردن کتاب روي منبر بي‏نياز شوم، در همان حال به خواب رفتم.

در عالم خواب، امام حسين عليه‏السلام و ياران آن حضرت را ديدم که وارد سرزمين کربلا شدند و خيمه‏ها را برپا کردند و دشمن هم در مقابلشان صف آرايي کرد. شيخ جعفر شوشتري فرمودند: وارد خيمه امام حسين عليه‏السلام شدم و بر آن حضرت سلام کرد. حضرت امام حسين عليه‏السلام مرا نزديک خود نشاند و به حبيب بن مظاهر فرمود: فلاني مهمان ما است، ما آب نداريم تا از او پذيرايي کنيم، فقط مقداري آرد و روغن داريم، برخيز و با آن، غذايي آماده کن و نزد مهمانمان حاضر کن. حبيب بن مظاهر غذايي آماده کرد و پيش من گذاشت، چند لقمه از آن غذا خوردم و به خواب رفتم، يک لحظه احساس کردم به اين امور الهام شدم تا اين که روز به روز اين قدرت در من زيادتر شد و در مقام وعظ و خطبه به بالاترين مقصد رسيدم.

مرحوم شیخ جعفر شوشتری،ایشان بزرگ و استاد خطبا بودند،
اساتید شیخ که در کتب رجال و تاریخ به آنها اشاره شده:
شیخ اسماعیل کاظمی، فرزند صاحب مقابیس.شیخ محمدحسن صاحب جواهر. شیخ مرتضی انصاری.
شیخ علی بن جعفر کاشف الغطا. شیخ حسن بن جعفر کاشف الغطا، صاحب انوار الفقاهه. شیخ راضی نجفی.
شیخ محمد حسین صاحب فصول.
شاگردان ایشان: میرزا محمد همدانی. مرحوم سید عبدالصمد جزایری.آقا میرزا ابراهیم.
آخوند ملا احمد نراقی.مرحوم شیخ علی بن رضا کاشف الغطا.
آشیخ محمد علی خراسانی پدر سید عبدالحسین خراسانی از شاگران ایشان بودند،

الشيخ جعفر التستري (شوشتری)
... ـ 1303
الشيخ جعفر بن الحسين بن الحسن بن عليّ التستري
عالم فقيه واعظ
ولد في تستر ونشأ بها. هاجر أوائل شبابه مع والده إلى مدينة الكاظمية فقرأ بها مقدمات العلوم ، وعند انتشار الطاعون سنة 1246 عاد إلى تستر ، وبعد انتهائه عاد إلى كربلاء وحضر بها على شريف العلماء المازندراني والشيخ محمّد حسين الأصفهاني صاحب (الفصول) ، ثمّ هاجر إلى النجف وحضر أبحاث الشيخ محمّد حسن صاحب الجواهر والشيخ مرتضى الأنصاري ولازمه.
عاد إلى تستر مدّة طويلة وصار بها مرجعاً للتقليد وطبع رسالته العملية ، ثمّ رجع إلى النجف واستقر بها.
كان من أبطال العلم ومراجع التقليد والفتيا وكبار الفقهاء وأجلاء المدرّسين ، ويعد من أشهر الوعّاظ والمرشدين يرقى المنبر بعد إمامة الجماعة فتزدلف الجموع الغفيرة تحت منبره وفيهم مراجع تقليد الأُمة وعظماء العلماء والأفاضل.
مؤلفاته : (1) الخصائص الحسينية ـ ط ـ. (2) فوائد المشاهد ـ ط ـ. (3) المجالس الثلاثة عشر ـ ط ـ. (4) منهج الرشاد ـ رسالة عملية ـ ط ـ.
توفي في كرند راجعاً من زيارة الإمام الرضا عليه‌السلام 20 صفر سنة 1303 ونقل إلى النجف ودفن بالصحن الشريف بحجرة رقم 54.

[pejuhesh232]

الشيخ محمّد حسن الأشتياني
1248 ـ 1319
الشيخ الميرزا محمّد حسن بن جعفر بن محمّد الأشتياني الطهراني
ميرزاي اشتياني مرجع تهران بودند
مرجعی که در حال قرائت زیارت جامعه كبيره رحلت کرد
آن مرحوم هر روز حضرات معصومين عليهم السلام را با زيارت جامعه كبيره زيارت مى كرد
وقتی مرحوم آشتیانی بیمار و در بستر بود، مشغول خواندن زیارت جامعه بوده است که وقتی به فراز "و مَنْ أتاکُمْ نَجی" {هر كه به سوى شما بيايد نجات يافته است} می رسد، جان به جان آفرین تسلیم می کند.
مرحوم آشتیانی علاوه بر اینکه در درس و بحث موفق بوده و در صحنه اجتماعی و سیاسی نیز بسیار فعال بوده است، در عبادت و تهجد نیز بسیار کوشا بود و زیارت عاشورا و نماز شب و مستحباتشان ترک نمی شد.
در شبی که وفات نمود فردای آن روز به احترام ایشان تهران به پا خاست و مراسم تشییع مفصلی برای مرحوم آشتیانی برگزار شد و پیکر ایشان به وصیت خودش در نجف در مقبره شیخ جعفر شوشتری به خاک سپرده شد.
فرزندش گفت: حدود هشت ماه طول می کشد که شرایط انتقال و تدفین ایشان در نجف فراهم شود و در این مدت پیکر مرحوم آشتیانی در حرم حضرت عبدالعظیم به صورت امانت دفن شد. بعد از این مدت وقتی مزار ایشان را باز می کنند که مراحل انتقال پیکر را فراهم آورند، فرزند ایشان نقل می کند که جسد مرحوم آشتیانی بعد از گذشت این مدت تغییری نکرده بود.
https://www.shia-news.com/fa/news/254933

من مشاهير علماء طهران
ولد في طهران سنة 1248 ونشأ بها. ثمّ هاجر إلى بروجرد سنة 1261 ومكث بها أربع سنين قرأ خلالها المقدّمات ، وحضر على السيّد شفيع الجابلقي.
هاجر إلى النجف وحضر الأبحاث العالية على الشيخ محمّد حسن صاحب الجواهر والشيخ محسن خنفر والشيخ مرتضى الأنصاري ولازمه وقرّر أبحاثه.
رجع إلى بلده سنة 1282 وفتح باب التدريس فشد إليه طلبة العلم الرحال من كلّ ناحية وعكفوا ينهلون منه ، وعظم شأنه وطارت شهرته وتقلد الزعامة الدينية هناك وصار نافذ الكلمة مطاعاً من الطبقات كافة ، وهو المحرك الأوّل لقضية (التنباك) المشهورة في ايران.
مؤلفاته : (1) إزاحة الشكوك عن اللباس المشكوك. (2) بحر الفوائد في شرح الفرائد ـ الرسائل ـ للأنصاري. (3) رسالة في أحكام أواني الذهب والفضة. (4) كتاب الأجزاء. (5) كتاب الخلل في الصلاة. (6) كتاب القضاء. (7) كتاب الوقف وإحياء الموات وغيرها ممّا هو مطبوع.
توفي في طهران سنة 1319 ونقل إلى النجف ودفن بالصحن الشريف بحجرة رقم 54.

[pejuhesh232]

آیت الله سید محمود حسینی شاهرودی؛
مدفن: در رواق ابیطالب علیه السلام نزد شیخ شوشتری (حجره 54 قدیم)
مرحوم مرجع شاهرودي = كه در تشرف مرحوم نمازي حضرت از احوال ايشان پرسيده و به ايشان سلام رسانيده اند‎

یکی از نکات ایشان همین راه اندازی و رونق بخشیدن به زیارت پیاده امام حسین علیه السلام در مناسبتهای مختلف زیارتی ، کاروان راه می انداختند و از راه فرات به کربلا می بردند ، از ایران حتی همراه ایشان می رفتند،

السيّد محمود الشاهرودي
1301 ـ 1394
السيّد محمود بن عليّ بن عبدالله الحسيني الشاهرودي
عالم فقيه كبير
ولد في إحدى قرى شاهرود سنة 1301 ونشأ بها. قرأ المقدّمات الأدبية والشرعية فيها ، وفي بسطام وخراسان. هاجر إلى النجف سنة 1328 وحضر الأبحاث العالية في الفقه واُصوله على الشيخ ضياءالدين العراقي والشيخ حسين النائيني والشيخ عليّ الجواهري.
استقل بالبحث والتدريس يحضر عليه العشرات من العلماء والنابهين ، وكان من الفقهاء الأكابر ومراجع الفتيا والتقليد.
ترسل في سيرته فكانت له منزلة كبيرة ومقلدون عديدون في مختلف البقاع.
مؤلفاته : (1) توضيح المسائل ـ رسالة عملية ـ. (2) توضيح مناسك الحجّ. (3) جامع المقاصد في الفقه. (4) حاشية رسائل الأنصاري. (5) حاشية العروة الوثقى. (6) شرح شرائع الإسلام وغيرها من المطبوع.
توفي بالنجف 17 شعبان سنة 1394 ودفن بالصحن الشريف بحجرة رقم 54.

[pejuhesh232]

مدفون در ایوان العلماء
( بخاطر کثرت علمایی که در اینجا دفن هستند و مشهور به ایوان العلماء شده)
از جمله علمای بزرگی که در این محدوده دفن هستند فاضلين نراقي ملا مهدی و فرزندش ملا احمد نراقی

الشيخ محمّد مهدي النراقي
مُحمدمهدی بن اَبی‌ذَر فاضل نَراقی معروف به محقق نراقی در سال ۱۱۲۸ق در نراق از شهرهای اطراف کاشان متولد شد. و در شنبه ۱۸ شعبان ۱۲۰۹ق در ۸۱ سالگی در کاشان درگذشت و در نجف خاک سپرده شد
از علمای در قرن دوازده و سیزده هجری است.
ملا مهدی نراقی دارای تألیفات در زمینه فقه، اصول، فلسفه، کلام، تفسیر، ادبیات، ریاضی، و نجوم است
برخی تألیفات:
جامع السعادات در علم اخلاق ، مشکلات العلوم، انیس التجار، معتمد الشیعه، التحفة الرضویه، التجرید،محرق القلوب
مشاهده ای که ملا مهدی نراقی داشتند، در وادی السلام و مشاهده بهشت برزخی در تالار وادی السلام ذکر شده است
از شاگردان ایشان محمد باقر شفتی – محمد کلباسی – ملا احمد نراقی
الشيخ محمّد مهدي بن أبي ذر بن محمّد النراقي الكاشاني
فقيه كبير أخلاقي
ولد في نراق ـ كاشان ـ سنة 1149 ونشأ بها. انتقل إلى أصفهان وأكمل تحصيله العلمي ، ثمّ حضر على الشيخ إسماعيل الخاجوئي ولازمه ، والشيخ مهدي الهرندي والشيخ محمّد بن محمّد زمان الكاشاني.
انتقل إلى كربلاء وحضر بها على الوحيد البهبهاني والشيخ يوسف البحراني ، ثمّ هاجر إلى النجف وحضر بها على الشيخ محمّد مهدي الفَتّوني.
عاد إلى كاشان وأشاد بها مدرسة علمية ، وصار من مراجع الفتيا والتقليد في بلاده ، وهو من كبار علماء الأخلاق.
مؤلفاته : (1) أنيس المجتهدين في اُصول الفقه ـ خ ـ. (2) التحفة الرضوية في الأحكام الدينية ـ خ ـ. (3) جامع السعادات في الأخلاق 1 ـ 3 ط. (4) اللوامع في الفقه ـ خ ـ. (5) معتمد الشيعة في أحكام الشريعة ـ خ ـ وغيرها.
توفي في كاشان ليلة السبت 8 شعبان سنة 1209 ونقل إلى النجف ودفن بالصحن الشريف في شباك جنب إيوان العلماء.

الشيخ أحمد النراقي
1185 ـ 1245
الشيخ أحمد بن محمّد مهدي بن أبي ذر النراقي الكاشاني
عالم كبير وفقيه مصنّف
ولد في نراق ـ كاشان 14 جمادى الآخرة سنة 1185 (1) ونشأ بها على والده العالم الزعيم ، قرأ على والده مدّة طويلة ، ثمّ هاجر إلى النجف وحضر على السيّد محمّد مهدي بحر العلوم والشيخ جعفر الكبير صاحب كشف الغطاء ، وانتقل إلى كربلاء وحضر على الميرزا مهدي الشهرستاني والشيخ محمّد باقر البهبهاني الشهير بالوحيد.
رجع إلى بلاده وانتهت إليه الرئاسة بعد وفاة والده ، وحصلت له المرجعية وكثر اقبال الناس عليه ، وكان فقيهاً أُصولياً محققاً ، جليل الشأن ، ومن الصلحاء الأخيار الأبرار.
مؤلفاته : (1) أساس الأحكام في شرح شرائع الإسلام ـ خ ـ. (2) الخزائن ـ ط ـ. (3) شرح تجريد الأُصول لوالده ـ خ ـ. (4) عوائد الأيام ـ ط ـ. (5) مستند الشيعة في أحكام الشريعة ـ ط ـ. (6) معراج السعادة في الأخلاق ـ ط ـ. (7) مفتاح الأحكام ـ خ ـ. (8) مناهج الأُصول في علم الأُصول ـ ط ـ وغيرها.
توفي في بلده 23 ربيع الآخر سنة 1245 ونقل إلى النجف ودفن بالصحن الشريف مع والده في شباك جنب إيوان العلماء.

[pejuhesh232]

آیت الله سید احمد کربلایی تهرانی
از اولیای الهی (و استاد مرحوم قاضی و استاد آیت الله سید جمال الدین گلپایگانی)
شاگرد ملاحسینقلی همدانی
بین مسجد عمران ابن شاهین و ایوان العلماء، در وسط صحن دفن هستند،
آیت الله گلپایگانی وصی ایشان بودند که ایشان را در وسط صحن دفن می کنند
ایشان از اصحاب استجاره؛ صفحه 181 کتاب

السيّد أحمد الطهراني
... ـ 1332
السيّد أحمد بن إبراهيم الموسوي الطهراني
عالم فقيه أخلاقي
ولد في كربلاء ونشأ بها. قرأ المقدّمات فيها ، ثمّ هاجر إلى سامراء وحضر الأبحاث العالية على السيّد محمّد حسن الشيرازي الشهير بالمجدد ، وانتقل إلى النجف وحضر على الشيخ حبيب الله الرشتي والشيخ حسين الخليلي ، ولازم الأخلاقي المعروف الشيخ حسين قلي الهمداني وكان من خواصه.
كان أوحدي عصره في مراتب العلم والعمل والسلوك ، والزهد والورع والتقوى والمعرفة بالله والخوف والخشية منه ، وكان مدرساً تجتمع عليه ثلة من طلاب العلم.
مؤلفاته : تذكرة المتقين ـ ط ـ.
توفي بالنجف في آخر تشهد صلاة العصر 27 شوال سنة 1332 ودفن بالصحن الشريف تحت الساباط مقابل الإيوان الواقع خلف المرقد المقدّس.

[pejuhesh232]

آیت الله مرجع سید محمد کاظم طباطبایی یزدی
از اصحاب استجاره
صاحب کتاب عروة الوثقی
ایشان جد مادری آیت الله سید عبدالکریم رضوی کشمیری (از شاگردان مرحوم قاضی) هم می شوند
مدفن ایشان در مسجد عمران بن شاهین درصحن پشت سر مبارک (حجره 46)
شرح و معرفی ایشان از کتاب اصحاب استجاره صفحه 227

آیت الله سيّد محمّد كاظم يزدي
1247 ـ 1337
السيّد محمّد كاظم بن عبدالعظيم الطباطبائي اليزدي
فقيه كبير مدرّس
ولد في كسنو ـ يزد ـ سنة 1247 ونشأ بها. قرأ المقدّمات الأدبية والشرعية ، ثمّ هاجر إلى أصفهان وحضر بها على الشيخ محمّد باقر أغا نجفي والشيخ محمّد جعفر الآبادي وغيرهما.
هاجر إلى النجف سنة 1281 وحضر بها الأبحاث العالية على الشيخ مهدي كاشف الغطاء والشيخ راضي النجفي والسيّد المجدد الشيرازي.
كان من شيوخ الطائفة وعمد المذهب ، نال مرجعية وزعامة دينية ندر نظيرها ، وتصدر للتدريس فتخرج عليه المئات من العلماء والمجتهدين وغيرهم ، والكلّ يتحدث عن جامعيته وفقاهته.
وكتابه (العروة الوثقى) من الكتب المعول عليها في التدريس وقد شرح عشرات الشروح.
وبنى مدرسة علمية هي اُم المدارس من حيث السعة والهندسة ما زالت قائمة.
مؤلفاته : (1) اجتماع الأمر والنهي. (2) حاشية مكاسب الأنصاري. (3) السؤال والجواب في الفقه. (4) الصحيفة الكاظمية. (5) العروة الوثقى ـ رسالة عملية ـ 1 ـ 2 وكلّها مطبوعة.
توفي بالنجف 28 رجب سنة 1337 ودفن بالصحن الشريف بحجرة رقم 47.