محل زندان امام موسی بن جعفر علیه السلام در محبس عيسى بن جعفر بن أبي جعفر المنصور لعنهم اللهاین محل امروزه در جامع الكواز در مرکز بصره فعلی است كه الان مسجد در دست سنيان است.
لینک مختصات:
https://goo.gl/maps/Ne16AB1q7eCrCoEX9



در ایام امامت حضرتش طواغيتي مانند منصور دوانقى، مهدى عباسى و هارون عباسی،
هم عصر حضرتش بودند.
حضرت از تمامى آنان، سختى ها، رنج هاو مصائب هاى فراوانى متحمل شد.
و چندین بار در حبس آنان قرار گرفت و تنها در دوره هارون ملعون به مدت چهار سال زندانى بود.
هارون در آخرین ماه هاى سال ۱۷۹ قمرى، جهت اخذ بیعت و ولیعهدى فرزندانش ،عازم مراسم حج گردید
و به علما، سادات، اعیان و اشراف سراسر عالم اسلام نامه هایى نوشت
و آنان را براى حضور در مکه معظمه و بیعت با ولیعهدى فرزندانش فرا خواند.
پیش از ورود به مکه معظمه وارد مدینه منوره گردیدو با مشورت
وزيرش یحیى بن خالد برمکى سر انجام تصميم به دستگیرى حضرت نمود.
يك روزى که امام موسى کاظم(عليه السلام) در کنار قبر مطهر جدش رسول الله مشغول نماز و نیایش بود
مأموران خلیفه وارد مسجد شده و آن حضرت را دستگیر و ظالمانه از مسجد خارج کردند.
امام موسى کاظم(عليه السلام) هنگامى که با بي حرمتي مأموران هارون روبرو گردید،
متوجه قبر شریف پیامبر(صلي الله عليه و أله و سلم شد و به شکوه پرداخت و گفت:
اى رسول خدا از امّت بدکردار تو،آنچه به اهل بیتت عليهم السلام مى رسد،به تو شکایت مى کنم.
مردم که از مظلومیت آن حضرت و هتك حرمت مأموران هارون به شدت ناراحت وعصبانى شده بودند،
با صداى بلند گریستند و آن حضرت را تا مقدارى از راه همراهى کردند.
هارون دستور داد آن حضرت را در غل و زنجیر کرده و سوار بر محملى نمایند و از مدینه به عراق تبعیدش کنند.
وى براى رد گم کردن مردم و گریز از اعتراضات احتمالى آنان، دو محمل ترتیب داد،
یکى را به سوى بغداد و دیگرى را به سوى بصره حرکت داد
و کسى جز مأموران وى نمى دانستند که حضرت در کدام کجاوه است.
ولى آن حضرت در کجاوه اى بود که به سوى بصره حرکت کرده بودند.
آنان پس از چندین روز راه پیمایى وارد بصره شدند
و آن حضرت را به عیسى بن جعفر بن منصور دوانقى،
پسر عموى هارون و عامل وى در بصره تسلیم نمودند.
عیسى بن جعفر، آن حضرت را در یکى از حجره هایى خانه خود زندانى کرد و
كه حضرت يكسال كامل يا كمتر انجا مسجون بودند
ماجراي اسارت و انتقال حضرت از مدينه به زندان بصره (در يكي از اتاقهاي قصر والي بصره: عيسي بن جعفر بن ابي جعفر منصور الدوانيقي)
= به نقل از شيخ صدوق در عيون اخبار الرضا عليه السلام:
حدثنا محمد بن إبراهيم بن إسحاق الطالقاني رضي الله عنه قال: حدثنامحمد بن يحيى الصولي قال: حدثنا أبو العباس أحمد بن عبد الله عن علي بن محمد بن سليمان النوفلي قال: سمعت أبي يقول: لما قبض الرشيد على موسى جعفر عليهما السلام قبض عليه وهو عند رأس النبي (ص) قائما يصلى فقطع عليه صلاته وحمل وهو يبكى ويقول: أشكو إليك يا رسول الله ما القى واقبل من كل جانب يبكون ويصيحون فلما حمل إلى يدي الرشيد شتمه وجفاه فلما جن عليه الليل أمر ببيتين فهيا له فحمل موسى بن جعفر عليهم السلام إلى أحدهما في خفاء ودفعه إلى حسان السروي وأمره بان يصير به في قبة إلى البصرة فيسلم إلى عيسى بن جعفر بن أبي جعفر وهو أميرها ووجه قبة أخرى علانيه بارا إلىالكوفة معها جماعه ليعمى على الناس أمر موسى بن جعفر عليهما السلام فقدم حسان البصرة قبل التروية بيوم فدفعه إلى عيسى بن جعفر بن أبي جعفر نهارا علانيه حتى عرف ذلك وشاع خبره فحبسه عيسى بيت من بيوت المجلس الذي كان يجلس فيه وأقفل عليه وشغله العبد عنه فكان لا يفتح عنه الباب إلا حالتين حاله يخرج فيها إلى الطهور وحاله يدخل فيها الطعام
على رواية في هذا اليوم (٧ذو الحجة) أُخذ الإمام الكاظم (عليه السلام) مغلولا إلى سجن البصرة، وبقي فيه *عاماً* عند عيسى بن جعفر بن أبي جعفر المنصور، ثم حملوه إلى بغداد.
وقد حُبس مولانا الكاظم (عليه السلام) في البصرة *سنةً كاملة* وبعدها حملوه إلى بغداد وحُبس هناك في سجن الفضل بن الربيع
*به نقل از شيخ طوسي در الغيبة*
وَ حَجَّ الرَّشِيدُ فِي تِلْكَ السَّنَةِ فَبَدَأَ بِقَبْرِ النَّبِيِّ ص فَقَالَ يَا رَسُولَ اللَّهِ إِنِّي أَعْتَذِرُ إِلَيْكَ مِنْ شَيْءٍ أُرِيدُ أَنْ أَفْعَلَهُ أُرِيدُ أَنْ أَحْبِسَ مُوسَى بْنَ جَعْفَرٍ فَإِنَّهُ يُرِيدُ التَّشْتِيتَ بِأُمَّتِكَ وَ سَفْكَ دِمَائِهَا.ثُمَّ أَمَرَ بِهِ فَأُخِذَ مِنَ الْمَسْجِدِ فَأُدْخِلَ إِلَيْهِ فَقَيَّدَهُ وَ أُخْرِجَ مِنْ دَارِهِ بَغْلَانِ عَلَيْهِمَا قُبَّتَانِ مُغَطَّاتَانِ هُوَ ع فِي إِحْدَاهُمَا وَ وَجَّهَ مَعَ كُلِّ وَاحِدَةٍ مِنْهُمَا خَيْلًا فَأَخَذَ بِوَاحِدَةٍ عَلَى طَرِيقِ الْبَصْرَةِ وَ الْأُخْرَى عَلَى طَرِيقِ الْكُوفَةِ لِيُعَمِّيَ عَلَى النَّاسِ أَمْرَهُ وَ كَانَ فِي الَّتِي مَضَتْ إِلَى الْبَصْرَةِ. وَ أَمَرَ الرَّسُولَ أَنْ يُسَلِّمَهُ إِلَى عِيسَى بْنِ جَعْفَرِ بْنِ الْمَنْصُورِ وَ كَانَ عَلَى الْبَصْرَةِ حِينَئِذٍ فَمَضَى بِهِ فَحَبَسَهُ عِنْدَهُ *سَنَةً* . الخ
)