امامزاده سید احمد قاسم و فاطمه خاتون علیهم السلام

[najm137]

بسم الله الرحمن الرحیم

[najm137]

آدرس: میدان معلم - بلوار معلم

مختصات:

34.632076,50.884708

آدرس ویکی مپیا:

http://wikimapia.org/#lang=fa&lat=34.63 ... 6390388/fa

[najm137]

امامزاده شاه سید احمد قاسم و خواهرشان فاطمه خاتون علیهم السلام

توضیحات:
نسب شریف امامزاده شاه احمد بن قاسم با سه واسطه به امام جعفر صادق علیه السلام منتهی می‌شود که از قرار ذیل است:
سیّد ابوالحسین احمد بن قاسم بن احمد الشعرانی بن علی العریضی بن امام جعفر الصادق علیه السلام.

ایشان سیّدی پرهیزگار و عابد بود که همراه خواهرش فاطمه، از مدینه به قم هجرت نمود و در این شهر به عبادت و ریاضت گذراند تا اینکه وفات نمود. جسد مطهّر وی را در مقبره «مالون» در جنوب قم در محل دروازه قلعه به خاک سپردند.

بعضی چنین نگاشته‌اند: احمد بن قاسم در اواخر عمر مریض و بر اثر آبله‌ای که در چشمانش پیدا شد، نابینا گشت. بر طبق معمول آن روز، بر سر تربت پاکش سایبانی از بوریا ساختند. چون اصحاب خاقان مفلحی در سال ۲۹۵ هـجری قمری وارد قم شدند، آن سایبان را خراب کردند و مدّتی کسی او را زیارت نمی‌کرد. تا اینکه در سال ۳۷۱ هـجری قمری یکی از صالحان قم، خواب دیده در اینجا مردی فاضل مدفون می‌باشد و زیارت کردن او دارای اجر و ثواب بسیار است. از آن پس دوباره بر آن قبر سایبانی ساختند و مردم برای زیارت و طلب شفا به آنجا رو آوردند.

در این مقبره خواهر احمد بن قاسم به نام فاطمه که همسر عبدالله بن حسین بن علی بن محمد دیباج فرزند امام جعفر صادق علیه السلام می‌باشد نیز مدفون است. تاریخ بنای بقعه و بارگاهش را سال ۷۸۰ هـجری قمری نوشته‌اند.

سیده فاطمه، خواهر امام‌زاده احمد بن قاسم، مادر یکی از امام‌زادگان بزرگوار مدفون در قم به نام محمد عزیزی است.
سید محمد عزیزی فرزند عبدالله بن حسین بن علی بن محمد بن الامام جعفر صادق علیه السلام است که به سید سربخش معروف می‌باشد. وی سیدی دلاور، تنومند و قوی بود، که در اواخر قرن سوم برای زیارت عتبات مقدس با کاروانی عازم بغداد شد. در نزدیکی نهروان با گروهی از راهزنان روبرو گردید و همراهانش از وی خواستند تا شر آنها را دفع نماید. سید با لباس فاخری که بر تن داشت شمشیر حمایل نموده، عمامه سبزی بر سر نهاد و نزدیک آنها رفت. ابتدا کوشید تا با نصیحت آنها را از این کار خلاف باز دارد اما نتوانست. کار به مشاجره کشید و سید محمد به قتل رسید. راهزنان سرش را از بدن جدا کردند و به پیش امیرشان فرستادند و تمام اموال کاروان را غارت نموده با خود بردند.

کاروانیان برهنه و گرسنه، بدون زاد و توشه از رفتن به عراق منصرف شده، به قم بازگشتند. غلامان سید، تن بی‌سر مولای خود را به کمک دیگران به قم آوردند و در خانه‌اش (نزدیک مسجد رضائیه، در خیابان آذر (طالقانی)، حوالی چهل اختران) به خاک سپردند. از آن سو یکی از نزدیکان وی به دنبال راهزنان به راه افتاد و نزد بزرگشان رفته، به هر کیفیت سر بریده سید محمد را از آنها گرفت، و چند روز دیرتر از کاروان به قم آمد و سر او را در گوشه بقعه، جدا از تن دفن کردند.