احوال افغانستان و تاجيكستان و ازبكستان

[00343179]

كزارشهاى ويديويي تسنيم از افغانستان و بنجشير

هرات طالباني
https://www.tasnimnews.com/fa/news/1400/06/20/2569358
اولین هواپیمای غیرنظامی برای خارج کردن اتباع خارجی در فرودگاه کابل
https://www.aparat.com/v/StdHi/
https://tn.ai/2568840
https://www.tasnimnews.com/fa/news/1400/06/20/2569815
https://www.tasnimnews.com/fa/news/1400/06/20/2569503
بشت دروازه بنجشير
https://www.aparat.com/v/GQafP/
اولین حضور رسانه ای در ولایت پنجشیر
https://www.aparat.com/v/BJhTa/
اختصاصی| اولین حضور رسانه‌ای در ولایت پنجشیر/ در دره پُر رمز و راز پنجشیر واقعاً چه می‌گذرد؟ + فیلم
https://tn.ai/2569276
گزارش تسنیم از افغانستان| روایت‌ها از پایان آتش‌بس در پنجشیر/ درگیری‌ها از امروز آغاز می‌شود؟
https://tn.ai/2569654

[00343179]

رقابت كشورهاى منطقه در روابط با طالبان

طبق برخی گزارش ها که پیش از تشکیل دولت موقت طالبان درز کرده، در جلسه تصمیم گیری برای تشکیل دولت موقت جناح مورد حمایت پاکستان و عربستان و امارات (که عموما هم جناح نظامی طالبان را تشکیل می دهند) با کتک کاری شدید جناح مورد حمایت قطر و ترکیه (که فعلا بیشتر جناح سیاسی و رسانه ای طالبان را تشکیل می دهند) را از جلسه بیرون کرد و آنها نیز با طرفداران خود برگشتند و کتک کاری به جایی رسید که برخی مسئولین ارشد طالبان به شدت مجروح شدند ونیاز به حضور فوری رئیس ISI شد وحتی نیاز شد برخی از مجروحین این جلسه برای درمان به پاکستان منتقل شوند.

https://sptnkne.ws/HmBG

نكات و بارامترهاى مختلف را ارائه مي كند = مطالعه شود

[00343179]

تماميت خواهي در دولت طالبان و در دولت رئيسي

دكتر علی مطهری:

داستان توصیه مقامات ما به طالبان برای تشکیل دولت فراگیر از طنزهای روزگار است.

طالبان می گویند ما انتخابات آزاد و دولت فراگیر شما را دیدیم،
در واقع راه خودتان را می رویم،
ما با صداقت و شما با ظاهرسازی.

https://www.asriran.com/fa/news/802485


علی مطهری:

طالبان نشان می‌دهد عقلشان از ما بیشتر است

علی مطهری نایب‌رئیس پیشین مجلس نوشت:
طالبان گفته‌اند به پیمان‌های منطقه‌ای و
بین‌المللی پایبندیم و خواهان روابط حسنه با آمریکا هستیم.
نشان می‌دهد که
عقلشان از ما بیشتر است و حمله به سفارت آمریکا را در دستور ندارند. اگر
به حقوق (اقوام و مذاهب ديكر) و آزادی بیان و حقوق زنان هم پایبند باشند می‌توان به آنها امیدوار بود. (در افغانستان بيشتر از اميدواري به دولت سيزدهم در ايران)
https://www.asriran.com/fa/news/800932

[00343179]

آنچه ما درمورد اعضای کابینه موقت امارت اسلامی افغانستان می‌دانیم + داده نمایی = بيوكرافي و تصاوير

از جمله: معاون وزارت دفاع – ملا محمد فاضل آخوند پشتون
معاون وزیر دفاع امارت اسلامی افغانستان در سال‌های ۱۹۹۶-۲۰۰۱.گفته می‌شود که وی مسوول کشتار جمعی هزاران شیعه در سال‌های ۱۹۹۶-۲۰۰۱ و اعدام هشت دیپلمات ایرانی در مزار شریف . وی در سال ۲۰۰۱ در نتیجه حمله امریکایی‌ها به افغانستان بازداشت شد و از سال ۲۰۰۲ الی سال ۲۰۱۴ در زندان گوانتانامو زندانی بود.

https://sptnkne.ws/Hm4v

[00343179]

سران قبلي افغانستان كه طالبان با افشاي آنها همراهي مردم را بدست مي آورد

طالبان در قصر مارشال دوستم در کابل+ویدیو

https://sptnkne.ws/HmDP
https://sptnkne.ws/HmEF

[00343179]

مستند از شهر هرات باستان در سال 2016 و قبل از سلطه اخير طالبان،

https://www.aparat.com/v/K3fEO/

مستند از شهر كابل باستان در سال 2018 و قبل از سلطه اخير طالبان،

https://www.aparat.com/v/GdL6z/

[00343179]

شناخت طالبان امروز و روش كار او = لايه بيرون + لايه زيرين

براى شناخت ظاهر امور و لايه بيرون= كزارش خبرنكار افغاني (همايون افغان) به دره بنجشير بعد استيلاي اخير طالبان
قسمت اول
https://www.youtube.com/watch?v=8r3EC7pJFYs&t=710s
قسمت دوم = كه همين دوشنبه منتشر شده
https://www.youtube.com/watch?v=2PJSjUXUDSk
و ظاهرا ادامه اش قسمت سوم و جهارم هم داشته باشد

در اين كزارشها به تفصيل هم حال و هواي بنجشير را نشان مي دهد هم با نيروها و فرماندهان طالبان مصاحبه مي كند هم مردم محلي كه مانده اند هم عابرين كه در حال تخليه بنجشير هستند -/ كزارش مجري به زبان فارسي دري است اما مصاحبه هاى برخي به زبان بشتون است كه خلاصه اش را ترجمه مي كند / همايون افغان كزارشكر سرشناسي است و تهيه كزارش زير نظر طالبان است و مقاطع ايست و بازرسي او در ويديو نيست و بعضا رفتار نامناسب ووو بوده كه كرفته نشده و كزارش منتشره شسته رفته كل سفر است و كويي كه بنجشيرباز است و اين خبرنكار بدون مانعي وارد و صحبت كرده است ولي از خلال برخي صحبتها بيداست كه بدون اينكه ناظران خيلي در كادر باشند كزارش تهيه شده است
از نكات قابل توجه اين كزارش
سربازكيري طالبان بجز نيروهاى قديمي و سازماني طالبان كه از سرتاسر افغانستان و حتى غير بشتون جذب كرده و براى تصرف بنجشير مثل از خود بنجشير هم نيرو استخدام كرده و بكار برده است
همجنين از عامه مردم ات كه امروز شغلي ندارند و به عنوان كاركر مزد بكير براى لشكركشي استخدام كرده است
مثلا در يكجا از بنج نفر سرباز طالبان كه بودند جهار نفر در ايران سالها كاركري كرده بودند و يكي هم در اصفهان كر مي كرده است

لابه زيرين هماانست كه طي اين بيست سال طالبان رفتار كرده است
كزارش خلاصه زير (درباره وضعيت شيعيان افغانسان و در خلالش جانايتهاى طالبان) را با دقت بخوانيد و ريزش را به ذهن بسباريد
https://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%85%D8 ... 8%A7%D9%86

كزارش برخي اقدامات اخير كه طالبان طبق رويه كذشته عمل مي

https://www.baharnews.ir/news/293059
https://www.baharnews.ir/news/292139


فلذا بايد دقت نمود و مجموع كزارشات را تامل كرده؛ هم با يكديكر تصحيح و تكميل نمود هم رويه زيركانه كمتر نشان دادن رويه بيشين و سعي بر بدست اوردن وجهه جديد در داخل و خارج
از موارد تصحيح كزارشهاى مخالف طالبان؛
تعابير كشتار جمعي ووو كه در كزارش مخالفان است اما در صحبت با مردم محلي بنجشير و اماكن دركير وسيع يا كشتار عمومي بنظر نمي رسد ضمن اين كشتار نقطه اى نيروي مقاومت و وابستكان اثار و اخبارش هست،
و نيز
خبري از جنك جندان و حضور مقاومت سرتاسري هم نيست
از موارد رفتار هوشمندانه كه عليرغم كمبود اذوقه براى خود نيروهاى طالبان اما حتى در اماكن تصرف شده و در اختيار طالبان خوراكيها دست نخورده مانده و به مردم مي خواهند نشان دهند كه برايتان امينت اورديم و مشغول حفاظت از اموالتان هستيم تا مطمئن شويد و بركرديد ووو = و اين از رفتار زيركانه رؤساي طالبانو نيز عموم فرماندهان است

اما در عين حال همان كزارش اقدام نقطه اي كه در دو لينك اخير اشاره شده نشاندهنده باقي بودن طالبان بر سيرت اصلي خود در مواردي مثل عدم رسميت شيعيان و برخود شديد با معارضان شان حتى سنيان افغانستان و قتل و كشتن فوري و حتى شديدتر



نكات جنبي هم در تفاوت رفتارهاى خبرنكاران از ايراني و افغاني دارد؛

كه در همان محيط كه بريروز خبرنكار تسنيم كزارش جند دقيقه كوتاه با ترس و مخفيانه كرفته يا كزارشكر اخبار شبكه هاى تلويزيون از بيرون بنجشير كرفته و بعد به كابل بركشته و در انجا درباره بنجشير حرف مي زند با اينكه خبرنكار رسسي ايران است و قاعدتا طالبان براى حفظ ظاهر مراعاتش مي كنند،
اما خبرنكار همايون افغان ضمن اينكه زير نظارت طالبان كزارش تهيه مي كند مفصلا كزارش ويديويي ارائه كرده و مي رود با فرماندهان صحبتها و سؤالهايي مطرح مي كند كه كسي جرئتش ندارد وووو
برخورد نامناسب خبرنكار ايراني با خبر نكار افغاني كه در رسانه ها هم بزاتاب داشته است

https://www.baharnews.ir/news/293739


طالبان غیرنظامیان را در پنجشیر کشتند

https://www.bbc.com/persian/afghanistan-58552869

آینده افغانستان و نقش مهم چین

https://www.bbc.com/persian/afghanistan-58546748

«کوچ اجباری» هزاره‌های دایکندی (شيعه) توسط افراد وابسته به طالبان

https://af.shafaqna.com/FA/478027

درباره دايكندي آشنا شويد

https://fa.wikishia.net/view/%D8%AF%D8% ... 8%AF%DB%8C

[00343179]

معترضان قندهاری:

طالبان سه هزار خانواده را مجبور به ترک‌ خانه‌های‌شان کرده‌اند

صدها تن در ولایت قندهار دست به اعتراض زده و می‌گویند که طالبان نزدیک به سه هزار خانواده را از ناحیه اول شهر قندهار، مجبور به کوج اجباری کرده اند.

به گزارش افغان نیوز؛ صدها تن در ولایت قندهار امروز( سه‌شنبه، 23 سنبله) دست به اعتراض زده و گفته اند که طالبان نزدیک به سه صد خانواده را در محله‌ی به نام« فرقه‌ کهنه» از مربوطات ناحه اول شهر قندهار مجبور کرده اند که خانه‌های شان را ترک کنند.

معترضان گفته اند که نظام پیشین تنها به خانواده‌هایی که در حکومت کار می‌کردند، اجازه زند‌گی در این محله را داده بودند؛ اما این بار از همه ساکنان فرقه کهنه خواسته شده است که خانه‌های‌شان را ترک کنند.

معترضان می‌گویند که جایی برای زند‌گی ندارند و با آمدن هر حکومت تازه با این حالت روبه‌رو می‌شوند و مسوولان حکومت جدید آن‌ها را مجبور به ترک خانه‌های‌شان می‌کنند

این معترضان که در برابر دفتر والی قندهار تجمع کرده و خواستار تأمین حقوق‌شان شده اند، می‌گویند که طالبان با بلندگوها از موترهای رنجر روز گذشته از آن‌ها خواسته بودند که ظرف سه روز خانه‌های‌شان را تخلیه کنند و تنها سامان‌های ضروری خانه را بردارند.

این معترضان که بیش‌ترشان زنان بودند، می‌گویند که بدون داشتن سرپرست و نان‌آور، سال‌ها برای ساختن خانه زحمت کشیده‌اند؛ اما طالبان اکنون آن‌ها را مجبور به ترک خانه‌های‌شان کرده‌اند.

بااین حال گفته می‌شود که پس از اعتراض شهروندان قندهار، حاجی یوسف وفا، والی طالبان برای این ولایت به خانواده‌های معترض اجازه داده که همچنان در خانه‌هایشان بمانند.


http://afghannews.af/%D8%B7%D8%A7%D9%84 ... 9%86%D8%AF

[00343179]

خواست اصلی شیعیان افغانستان ادامه رسمیت مذهب جعفری در این کشور است

مركز هزارستان = باميان

https://parstoday.com/dari/news/uncategorised-i150604

بلخ

https://parstoday.com/dari/news/afghanistan-i152118

كابل

http://www.jomhornews.com/fa/news/142292/

[00343179]

طالبان:
مهمان پنجابی نگذاشت دولت فراگیر تشکیل شود

https://rahapress.af/%D8%B7%D8%A7%D9%84 ... %AF%DB%8C/

آخرين دركيري و منازعاه درون طالباني از منظر منازعات قوميتي ميان بشتون

https://rahapress.af/%d8%a7%d9%88%d9%84 ... %af%d8%b1/

همانطور كه قبلا در توضيح انساب بشتون بيان شد غلجائيها نسب به عرب مي برند و درانيها نسب به بني اسرائيل هرجند هر دو طايفه ظاهرا مسلمانند اما نظر خشونت و جنايت عليه شيعيان و ساير اقوام افغانستان يكي از يكي شريرتر

اختلاف بین طالبان درانی و غلجایی
اولین جلسه سران طالبان به درگیری بین درانی ها و غلجایی ها ختم شد/ آیا ملا برادر زنده است؟

https://rahapress.af/%d8%a7%d9%88%d9%84 ... %af%d8%b1/

[00343179]

اكر هلاك ملابرادر تكذيب شد اما با حمله به خانه او در باكستان برادرش حتما كشته شد

https://rahapress.af/%d8%a8%d8%b1%d8%a7 ... %b4%d8%af/
اين يعني دركيريهاى ميان سران طالبان قطع نشده و ادامه دارد
اللهم اشغل الظالمين الظالمين واجعل المؤمنين والمسلمين بينهم سالمين
ملاعبدالغني از آنجا به ملابرادر معروف شده كه ملاعمر رئيس اول طالبان او را برادر خود نام برده است

[00343179]

طالبان در کابل شروع به شناسایی خانه به خانه افراد کردند

https://rahapress.af/%d8%b7%d8%a7%d9%84 ... 87-%d8%ae/

درباره دركيري ميان اعضاي هيئت
دولت طالبان
https://akharinkhabar.ir/analysis/8228389

[00343179]

طالبان می تواند آینده بندر چابهار را عوض کند/ رقابت قدیمی با گوادر و کراچی زنده می شود

طالبان می تواند آینده بندر چابهار را عوض کند/ رقابت قدیمی با گوادر و کراچی زنده می شود
تأکید طالبان بر تبدیل افغانستان به بخشی از کریدور اقتصادی چین - پاکستان به آن معناست که مسیر همکاری سه‌جانبه ایران، هند و افغانستان بر محور چابهار در آینده اولویتی نخواهد داشت و حاکمان جدید افغانستان تمایلی به استفاده از مسیر چابهار برای نقل‌وانتقال کالا نخواهند داشت.

به گزارش جماران؛ روزنامه همشهری نوشت: آیا گروه طالبان، افغانستان را بخشی از کریدور اقتصادی چین - پاکستان می‌داند و رفتار آنها، احتمال جایگزینی بندر گوادر به‌جای چابهار را تقویت می‌کند؟

آمریکا دسترسی طالبان به منابع مالی افغانستان را قطع کرده و این گروه زیر بار محدودیت‌های اقتصادی آمریکا باید راهکاری برای اداره کشور پیدا کند؛ آیا سیطره کامل گروه طالبان بر افغانستان و نزدیکی این گروه به پاکستان و چین و تمایلش برای پیوستن به کریدور چین-گوادر، به تضعیف نقش ایران در حمل‌ونقل و ترانزیت کالا به افغانستان و کمرنگ‌شدن جایگاه چابهار در تأمین نیازهای این کشور منجر می‌شود؟


شروع ثبت نام
yn-ad
با خروج نظامیان آمریکا از افغانستان، این کشور به‌طور کامل در ید اختیار گروه طالبان قرار گرفته و این گروه با برافراشتن پرچم امارت اسلامی، خود را برای نقش‌آفرینی به‌عنوان یک دولت ملی آماده کرده است؛ این در حالی است که ایالات‌متحده بعد از تسلیم‌کردن افغانستان به گروه طالبان، ذخایر ارزی این کشور را بلوکه کرده و محدودیت‌‌های شدید اقتصادی نیز برای مبادلات مالی و دریافت کمک‌های بین‌المللی از سوی گروه طالبان وضع کرده است؛ به‌گونه‌ای که طالبان برای ادامه کار 2 راه بیشتر ندارد؛ یا باید از آرمان‌های اعتقادی خود دست بکشد و با ایجاد یک دولت همه‌شمول، نظر مساعد آمریکا را جلب کند یا اینکه در کنار دولت متحد خود یعنی پاکستان قرار بگیرد و با نزدیک‌شدن به رقیب اقتصادی آمریکا یعنی چین، راه را برای دور‌زدن محدودیت‌های ایالات‌متحده هموار کند. اتفاقی که به‌نظر می‌رسد در حال وقوع است و پررنگ‌ترین پیامدهای آن ممکن است گریبانگیر بندر شهید بهشتی چابهار به‌عنوان دروازه دسترسی هند به افغانستان شود.

سد مالی آمریکا مقابل طالبان
ایالات‌متحده بعد از خروج نیروهای نظامی خود از افغانستان و تسلیم‌کردن این کشور به نیروهای طالبان، به‌طور فزاینده بر اهرم‌های اقتصادی برای کنترل رفتار این گروه متمرکز شده و ضمن مسدودسازی ذخایر ارزی دولت رسمی افغانستان، محدودیت‌هایی نیز برای مبادلات مالی و نقل‌وانتقال پول برای این گروه وضع کرده است. بررسی‌های مرکز پژوهش‌های اتاق ایران در گزارش پایش تحولات تجارت جهانی حاکی از این است که از ۹میلیارد دلار ذخایر ارزی دولت افغانستان، ۷میلیارد دلار در آمریکا، ۱.۳میلیارد دلار در حساب‌های بین‌المللی و ۷۰۰هزار دلار آن در بانک تسویه‌حساب‌های بین‌المللی نگهداری می‌شود و این ارقام به‌خوبی نشان‌دهنده توان ایالات‌متحده برای تأثیرگذاری بر رفتار اقتصادی طالبان است. خبرها حاکی از این است که پس از سقوط کابل، ایالات‌متحده دسترسی طالبان به این منابع مالی را مسدود و اعلام کرده است که هم‌اکنون به‌جز ارائه مجوزهای محدود و بشردوستانه، تصمیمی برای گشایش این منابع ندارد.

از سوی دیگر، افغانستان شدیداً وابسته به واردات است و همین مسئله اهرم دیگری برای ایالات‌متحده فراهم می‌کند تا طالبان را تحت‌فشار قرار دهد. براساس آمارها، در سال‌۲۰۱۹ حجم واردات کالایی افغانستان ۸.۶میلیارد دلار بوده و بخش عمده به زغال‌سنگ، گندم و نفت اختصاص داشته است. افزون بر این ۷۰درصد از نیروی برق افغانستان نیز از طریق واردات تأمین می‌شود که هزینه سالانه آن به حدود ۲۷۰میلیون دلار می‌رسد و درمجموع طالبان امکان پرداخت چنین هزینه‌ای برای واردات برق بدون دسترسی به منابع مالی افغانستان ندارد. در این میان به‌نظر می‌رسد که اثر تحریم‌های آمریکا در قطع و کاهش مبادلات سیستم مالی بین‌المللی با بانک‌های افغانستان سریع‌تر از سایر بخش‌های اقتصاد بروز یافته به‌گونه‌ای که از ۱۲بانک موجود در افغانستان 3 بانک دولتی است که تحت کنترل طالبان قرار می‌گیرد؛ بنابراین مستقیماً تحت تحریم‌های ایالات‌متحده است. سایر بانک‌های افغانستان خصوصی‌اند و به شبکه بانکی بین‌المللی برای انجام تراکنش‌ها به‌شدت وابسته‌اند. در هفته‌های اخیر بانک‌های بزرگ بین‌المللی ازجمله citi bank مراودات با شبکه بانکی افغانستان را به حالت تعلیق درآورده‌اند و دلیل آن را نگرانی از نقض تحریم‌های ایالات‌متحده برشمرده‌اند.

قطع درآمدهای ارزی افغانستان
در هفته‌های اخیر مقامات بلندپایه دولت پیشین افغانستان هشدار داده‌اند که اگر مبادلات مالی افغانستان با جهان مسدود بماند و کمک‌ها همچنان متوقف باشد، اقتصاد این کشور از هم خواهد گسیخت. به‌عنوان نمونه‌ای دیگر شرکت انکشاف ملی که انجام پروژه‌های عمرانی در این کشور را بر عهده دارد، اعلام کرده است که ۷۰۰پروژه عمرانی این شرکت در نقاط مختلف افغانستان، به‌دلیل قطع کمک‌های بین‌المللی متوقف شده‌اند. مهم‌تر آنکه ۹۰درصد از هزینه‌های نیروهای نظامی و امنیتی این کشور از طریق کمک‌های بین‌المللی تأمین می‌شد. طالبان برای برقراری ثبات در کشور جنگ‌زده و مستعد تنش نیازمند ارتشی کارآمد است. چنین ارتشی نیازمند منابع مالی عظیم است که از درون افغانستان قابل تأمین نیست. برآوردها حاکی از این است که گروه طالبان فقط امکان تأمین منابع مالی برای 2روز از واردات افغانستان را دارد و به‌شدت به منابع ارزی بلوکه‌شده این کشور وابسته است. علاوه بر این، افغانستان سالانه 8.5میلیارد دلار معادل ۴۳درصد تولید ناخالص داخلی کمک دریافت می‌کرد و ۷۵درصد از هزینه‌های عمومی و ۵۰درصد بودجه این کشور وابسته به این کمک‌های بین‌المللی بوده است؛ اما تحریم‌های ایالات‌متحده عملا مانع کمک‌های بشردوستانه به افغانستان نیز می‌شود و در هفته‌های اخیر فقط مجوزهای محدودی برای ارائه کمک‌های بشردوستانه به افغانستان صادر کرده است.

از سوی دیگر، منابع مالی حاصل از نیروی کار افغانستان در خارج از این کشور نیز نقش قابل‌توجهی در اقتصاد آن دارد. ۴درصد تولید ناخالص داخلی افغانستان را منابع مالی ارسال‌شده توسط کارگران این کشور در سایر نقاط جهان تشکیل می‌دهد؛ اما این منابع خرد مالی از طریق مؤسساتی چون وسترن یونیون و مانی‌گرام منتقل می‌شوند که هر دوی این مؤسسات همکاری با افغانستان را به حالت تعلیق درآورده‌اند. البته ایالات‌متحده در روزهای اخیر به آنها مجوز فعالیت در افغانستان را داده است؛ اما با توجه به تغییرات سیاسی و اجتماعی در افغانستان، مشخص نیست که تزریق درآمدهای ارزی کارگران افغانی طبق روال قبل ادامه پیدا کند.

گوادر به‌جای چابهار
خاستگاه اصلی گروه طالبان، پاکستان است و حتی در جریان جنگ با گروه مقاومت دره پنجشیر، مسائلی نیز در مورد حمایت دستگاه اطلاعاتی پاکستان از نیروهای طالبان مطرح شد. فارغ از همه مسائل، سران طالبان که در جریان تعریف ساختار دولت امارت اسلامی، خود را برای برقراری روابط با همه کشورها حتی آمریکا راغب نشان دادند، دوستی محکم‌‌تری با پاکستان دارند و روی همکاری چین نیز به‌عنوان رقیب اقتصادی آمریکا حساب ویژه‌ای باز کرده‌اند. یکی از نشانه‌های نزدیکی و همکاری اقتصادی فزاینده میان گروه طالبان و پاکستان این است که در روزهای پس از تصرف کابل توسط طالبان، برای نخستین‌بار ۵۰۰تن کود شیمیایی از بندر گوادر پاکستان به افغانستان ارسال شد. افزون بر این طالبان به‌شدت بر همکاری با چین و پاکستان تأکید کرده و صریحاً افغانستان را به‌عنوان بخشی از کریدور اقتصادی چین-پاکستان برشمرده است. با این تفاصیل به‌نظر می‌رسد طالبان با پیش‌بینی روابط پرتنش با ایالات‌متحده و تداوم تحریم‌های این کشور می‌کوشد بیشتر به چین نزدیک شود تا بخشی از مشکلات اقتصادی از این مسیر کاهش یابد و در این وضعیت نیازهای خود برای اداره کشور را نیز از پاکستان فراهم خواهد کرد.

تأکید طالبان بر تبدیل افغانستان به بخشی از کریدور اقتصادی چین - پاکستان به آن معناست که مسیر همکاری سه‌جانبه ایران، هند و افغانستان بر محور چابهار در آینده اولویتی نخواهد داشت و حاکمان جدید افغانستان تمایلی به استفاده از مسیر چابهار برای نقل‌وانتقال کالا نخواهند داشت. به‌عبارت‌دیگر، رقابت قدیمی چابهار با گوادر و کراچی با سلطه طالبان بر افغانستان، احتمالا به سود گوادر و کراچی حل‌وفصل می‌شود و وقتی افغانستان بخشی از کریدور اقتصادی چین - پاکستان باشد، حداقل موقعیت ایران در حمل‌ونقل و ترانزیت افغانستان تضعیف خواهد شد. البته با تغییر معبر طالبان از چابهار به گوادر، افغانستان همچنان می‌تواند واردکننده غذا و انرژی ارزان از ایران باقی بماند و ارتباط حمل‌ونقلی 2کشور ادامه پیدا کند؛ به‌گونه‌ای که اکنون نیز جواد هدایتی، مدیرکل ترانزیت و حمل‌ونقل بین‌المللی سازمان راهداری از عادی‌بودن تردد کامیون‌های ایرانی در مرزهای افغانستان خبر می‌دهد؛ اما در این میان اگر توسعه معادن افغانستان آغاز شود، به‌احتمال‌قوی بخش عمده محموله‌های معدنی از کریدور پاکستان چین و بندر گوادر وارد بازارهای جهانی خواهد شد.

سبقت صحار عمان از چابهار
گرچه سلطه طالبان در بدترین حالت می‌تواند سهم بندر چابهار از تأمین نیازهای افغانستان را به صفر برساند و با قطع ارسال کالاهای هندی از این بندر به مقصد افغانستان، بخشی از خدمات بندر چابهار متوقف شود، اما این بندر همچنان جایگاه استراتژیک خود را در اتصال کشورهای آسیای میانه به آب‌های آزاد حفظ می‌کند و تقریبا در اهداف رؤیایی آن تغییری ایجاد نمی‌شود؛ اما مسئله اینجاست که در آن‌سوی آب‌های آزاد، جدی‌ترین رقیب خارجی بندر چابهار با سرعتی باورنکردنی مسیر توسعه را پیموده و به جایگاهی رسیده که عملا چابهار در برابر آن هیچ حرفی برای گفتن نداشته باشد. بندر صحار عمان که حدود یک دهه پیش، برنامه توسعه آن با بندر شهید بهشتی چابهار در یک بازه زمانی آغاز شد، با جذب 27میلیارد دلار سرمایه‌گذاری به یک هاب لجستیک در منطقه بدل شده درحالی‌که بندر چابهار تقریبا در همان شرایط اولیه باقی‌مانده و حتی وعده سرمایه‌گذاری ۵۰۰میلیون دلاری هند در آن نیز به‌طور کامل عملیاتی نشده است. شکاف فزاینده میان توسعه صحار و چابهار را می‌توان نماد تأثیر مخرب تحریم بر موقعیت ژئواکونومیک ایران دانست. بندر چابهار ایران در حالی الفبای توسعه را هجی می‌کند که بندر صحار عمان یکی از سریع‌ترین روندهای رشد و توسعه بندرها در جهان را تجربه کرده و در وضعیت کنونی در این بندر به‌صورت هفتگی یک‌میلیون تن کالا جابه‌جا می‌شود.

https://www.jamaran.news/fa/tiny/news-1524723

[00343179]

امیر اسماعیل خان:

ایران می تواند فشار سیاسی وارد کند تا طالب‌ها را
وادار کنند که حکومت مشارکتی تشکیل دهند / آنچه در افغانستان اتفاق افتاد
یک نوع کودتا بود / حکومت طالبان دوام نخواهد آورد / مقاومت پنجشیر تنها
نیست؛ کم‌کم بقیه‌ ولایات افغانستان هم همکاری خود را اعلام می‌کنند

در مجموع در افغانستان اگر آدم بگوید یک نوع کودتا صورت گرفت. رئیس‌جمهور غنی واقعا یک خیانت بزرگ ملی کرد. یعنی ما هم این حرکات را که بار‌ها برای اولین بار سیاسیون در سطح ۵- ۱۰-۱۵ نفر همیشه با اشرف غنی نشست‌هایی داشتیم، همین اواخر که به سقوط افغانستان به وجود می‌آید برای‌تان می‌گفتم. من فکر می‌کنم اشرف غنی ماموری بود که باید همین را انجام می‌داد و در اواخر هم شاید شنیده باشید گفت که ما افغانستان را به وارثین اصلی آن تحویل دادیم که پشتون‌هاست. یک خیانت ملی که خود اشرف غنی کرد. افغانستان هرگز سقوط نمی‌کرد با آن همه امکانات بزرگی که در دست داشت، اما اشرف غنی تحمل از این نداشت که این حکومت را مجاهدین بگیرند، قشر مقاومت‌گر‌ها داشته باشند. تحمل این را نداشت، چون خودش از این خانواده نبود.

به گزارش جماران؛ انتخاب نوشت: در یورش اخیر طالبان نیز، اسماعیل خان، زودتر از سایر رهبران جهادی، علم مبارزه علیه طالبان را برافراشت و توانست نزدیک به دو ماه طالبان را در پشت دروازه‌های هرات نگه دارد، اسارت دوباره اسماعیل خان به وسیله طالبان نیز ناشی از خیانت و خدعه‌ای دیگر و این بار از سوی دولت مرکزی و شخص اشرف غنی بود.

امیر اسماعیل خان اگرچه شخصیتی نظامی است، ولی صبغه‌ای فرهنگی نیز دارد. او دلبسته هرات باستان است و از همین رو، به فرهنگ و اسطوره‌ها و تمدن ایران تاریخی و باستانی نیز علاقه دارد. در این گپ و گفت صمیمانه و خودمانی از وی درباره شاهنامه و زبان فارسی و ایران و اسطوره‌های شاهنامه پرسیدیم که همه پاسخ‌ها دلگرم کننده و مبتنی بر فرهنگ آزاد منشی و پارسی دوستی اسماعیل خان بود.

شروع ثبت نام
yn-ad
اسماعیل خان اگرچه اهل سنت و جماعت است، ولی هیچ گاه شیعه ستیز نبوده و در پاسخ به پرسشی در همین باره به صراحت بر یکی بودن نگاهش به شیعه و سنی تاکید کرد. او دوست صادق و بی کلک و بی طمع ایران بوده است، در نخستین سال‌های حضور آمریکا در افغانستان، این اسماعیل خان بود که با دلاوری و شجاعت در برابر حضور نیرو‌های آمریکایی در هرات ایستاد و مانع از تسلیم فرودگاه شیندیند به آمریکایی‌ها شد. در واقع اسماعیل خان قدرت و حکومت خود را در معرض خطر قرار داد تا غربی‌ها در خاک همسایه ایران مستقر نشوند و در این راه تا آستانه جنگ نیز پیش رفت و پسر عزیزش را نیز در این معرکه از دست داد؛ اما حاضر نشد که جای پای آمریکایی‌ها در کنار مرز ایران بازگردد و جالب اینجاست که اسماعیل خان هیچ گاه این فداکاری را نیز یادآوری و بازگو نمی کند.

اسماعیل خان فردی است میهن دوست، آزاده، ترقی خواه و در عین حال مسلمان و مومن، او حکومت طالبان را دولتی مستجعل می‌داند و به نظرش چنین حکومتی دوام ندارد، وی به آینده افغانستان نگاهی مثبت دارد و در این راستا به رهبر مقاوت امروز در افغانستان یعنی احمد مسعود نیز خوش بین است.



متن گفتگوی محمدعلی بهمنی قاجار (پژوهشگر تاریخ) با اسماعیل خان که در اختیار «انتخاب» قرار گرفته در زیر می آید:



جناب اسماعیل خان، اولین پرسش، چرا به شما خان می‌گویند آیا شما خان زاده و ملاک بودید؟

در افغانستان هم به زمین داران و هم به افسران نظامی خان می‌گویند و من، چون افسر بودم به من خان گفتند.

شما از چه زمانی وارد مبارزه شدید، در عصر ظاهر شاه یا داودخان یا عصر کمونیست‌ها؟

من از دوره ظاهر شاه مخالف بودم، در ذهن ما این بود که در برابر بی‌عدالتی‌هایی که صورت می‌گرفت [بایستیم]. تقریبا نظام متعلق به یک خانواده بود و تنها اطرافیان و دور و بری‌ها و کسانی که به شاه خدمت می‌کردند، می‌توانستند درون نظام جایگاه داشته باشند یا امر و نهی کنند؛ بنابراین مردم به شکل رعیت بی‌صلاحیت و بی‌تفاوت، در برابر استبداد یا هر فرمانی که شاه می‌داد، آن رقم زندگی می‌کردند. در زمان ظاهرشاه و در زمان داودخان کلا ذهن ما این بود که برای یک تغییر در افغانستان که در آن عدالت اجتماعی رعایت شود و یک نظام اسلامی بیاید، [مبارزه کنیم]؛ سرِ این همیشه فکر می‌کردیم.

جناب اسماعیل‌خان بحث حزب جمعیت اسلامی از کی مطرح شد؟

زمانی که ما در سال ۱۳۵۷ شروع به انقلاب کردیم و بعدا که به طرف ساختن جبهات جلو می‌رفتیم، برای مقابله با نظام کمونیستی احزابی تشکیل شد؛ احزاب اسلامی که در آن زمان اظهار موجودیت کردند، ما از سال ۱۳۵۸ با جمعیت اسلامی یک‌جا شدیم.

قیام ۲۴ حوت (اسفند) ۵۷ چطور بود؟ نخستین قیام عمومی علیه کمونیست‌ها بود درست است؟

بله.

چه طور شد که هرات پیش‌قدم شد، چون یک مقدار از انقلاب اسلامی ایران هم الهام گرفت و همان موقع فکر می‌کنم نور محمد تره کی، متهم کرد ایران را که در این قیام دخالت می‌کند. چه شد که یک‌دفعه به فاصله‌ی یک ماه بعد از انقلاب ایران در هرات آن قیام به وقوع پیوست؟

شهر هرات، شهری تقریبا مذهبی – فرهنگی است و اکثریت مردم به فهم و دانش بیش‌تری نسبت به اکثر شهر‌های افغانستان آن‌ها آراسته هستند و در آن زمان، حضور یک حکومت کمونیستی و استبداد و ظلمی که صورت می‌گرفت هم وسیله‌ای شد که مردم برای نجات خود قیام کنند؛ به‌خصوص برخورد کمونیست‌ها در برابر مسلمان‌ها در افغانستان در مجموع و به‌خصوص در هرات. با آن برخوردی که کمونیست‌ها می‌کردند، هم از نظر اعتقادی و هم از نظر جو ظلم و استبدادی که بر مردم روا می‌داشتند، وسیله‌ای شد که مردم برای نجات خود قیام کنند.

گفته می‌شود در آن دوره‌ای که دکتر نجیب آمده بود، بهتر بود که مجاهدین وارد مصالحه با ایشان می‌شدند و با آن اردوی ملی، ساختار‌ها در افغانستان حفظ می‌شد، به نظر شما بهتر نبود که وارد مصالحه‌ای با نجیب‌الله می‌شدند و رژیم نجیب را حفظ می‌کردند؟

خوب در مجموع، مردم افغانستان حکومت کمونیستی را نمی‌پذیرفتند و نجیب‌الله از جمله کسانی بود که عضو [خاد] افغانستان بود و بیش‌ترین ظلم در دوران پیش از حکومت نجیب در زمانی که او سمت رئیس خاد افغانستان را داشت [انجام شده بود]. در عین زمان ظلم و استبداد بیش از حد شده بود و افغانستان به ویرانه‌ای تبدیل شده بود. با این همه جور و ستم‌ها، مردم نمی‌توانستند بپذیرند که یکجا با آن‌ها تشکل حکومت بدهند.

بعد از این‌که در ۸ ثور (اردیبهشت) در کابل، مجاهدین پیروز شدند، گفته می‌شود که یک بی‌تجربگی کردند با هم وارد اختلافات داخلی شدند، به نظر شما چه اتفاقاتی افتاد که نتوانستند آن دوره یک دولت دوام‌دار خوب تشکیل دهند؟

با کمال تاسف رهبران در دورانی که در هجرت هم بودند نتوانستند هم پذیری داشته باشند. به همین دلیل احزاب متعددی به وجود آمد و این اواخر احزاب مختلف در داخل پاکستان ایجاد شدکه وسیله بشود که در آینده بتواند دست باز را داشته باشد در برابر آرزو‌های خود در افغانستان. [پاکستان] احزاب مختلفی را به وجود آورد و این سبب شد که احزاب مختلف درگیر اختلافات زیادی شوند و نتوانند هم‌پذیری کنند تا یک حکومتی تشکیل دهند که در آن جایگاه داشته باشند و بتوانند در افغانستان نظامی باثبات ایجاد کنند. این هم مداخلات بیرونی بود و هم سلیقه‌ها و یا بعضی خودخواهی‌های عده‌ای از شخصیت‌ها بود که متاسفانه این وضعیت را به وجود آورد.

دفعه اولی که شما اسیر طالبان شدید، رفتار بدی با شما داشتند. در آن دوره و شما به طرز خیلی قهرمانانه‌ای توانستید خودتان را نجات دهید، مطالبی هست که در این مورد بفرمایید؟

ما با یک نیت بسیار بزرگی برای نجات افغانستان، انتخاب کردیم که از طریق شمال افغانستان به طرف هرات برویم، چون جبهات قوی هم دارد. آن‌جا (عبدالرشید) دوستم و از ملک (عبدالملک پهلوان) بودند. وقتی به آن‌جا رفتیم متاسفانه اختلافات داخلی که ملک و دوستم با هم داشتند، سبب شد که ملک با طالب‌ها ارتباط بگیرد و با ارتباطاتی که با طالب گرفت و تعاملاتی که با طالب کرد...

سر شام انگار شما داشتید غذا می‌خوردید؟

صبح سر چای صبحانه بود، صبح ما را دعوت کرد که بیایید آمادگی بگیریم برای یک حمله‌ای بر علیه طالب. ما وقتی که رفتیم دیدیم نیرنگ و خدعه‌ای بود که ما را به داخل اتاق کشیدند. آن‌ها بر سر ما حمله کردند و قبلا محافظین را برده بودند جایی دورتر از جایی که ما بودیم. متاسفانه دستگیر شدیم. همزمان که آن‌ها ما را دستگیر کردند، بردند داخل یک دره‌ای که بکشند. وقتی ما را در تپه‌ای پایین کردند، هم‌زمان طالب‌ها رسیدند. طالب‌ها وقتی که رسیدند، گفتند اولین شرط ما با شما این بوده که اسماعیل‌خان را به ما تحویل دهید. [در نتیجه] آن‌ها مجبور شدند ما را تحویل دهند، پس دوباره برگشتند، آوردند و بردند در فاریاب. شب در زندان فاریاب بودیم، بعد از این‌که ما را تحویل طالبان دادند، آمدیم قندهار و قندهار سه سال بودیم. آن‌جا به سبب سابقه زیاد جهادی که ما داشتیم، محافظینی که در داخل آن زندان از ما مراقبت می‌کردند، تماس گرفتند با ما و گفتند ما حاضریم که برای نجات تو کار کنیم. من اول باور نکردم، گفتم شاید خدعه باشد بعد وقتی که من گفتم خوب در صورتی من می‌توانم حرف‌تان را باور کنم که شما نامه مرا به خانه‌مان برسانید و نامه را از خانه ما بیاوری. نامه را بردند و نامه‌ای برای ما آوردند. گفتم خوب برای انتخاب شما ما اقدام می‌کنیم. گفتم اگر راست می‌گویید پس اول فامیل خود را به ایران ببرید که ما مطمئن شویم. گفتند تو کمک کن، ما این کار را می‌کنیم. من برای بچه‌های خود نامه نوشتم که این‌ها می‌آیند شما باید پول یک موتور بدهید در صورتی که فامیل خود را بیاورند، پیش شما. فامیل را که آوردند شما برای‌شان یک خانه رهن کنید و آن‌ها را جابه‌جا کنید و این‌ها فامیل خود را آوردند و باز نامه آوردند که نوشته بود این‌ها فامیل خود را آوردند و ما جابه‌جا کردیم و بچه کاکا خود را ما را همراه این‌ها یک‌جا کرد، از ایران آورد به قندهار و در قندهار موتور لندکروز خریداری کرد. باز شبی آمد به من گفت ما فرداشب شما را از زندان بیرون می‌کنیم. دست و پای من قفل و زنجیر بود، برای من قفل‌های جدید را آوردند، داد به من و گفت این قفل‌ها را باید بشکنیم، این قفل جدید را می‌بندیم که کلیدش پیش شما باشد. آن قفل‌ها را باز کردند و قفل‌های جدید انداختیم، تا ساعت ۳ شب که آمد و دروازه را باز کرد وقتی که دروازه را باز کرد ما بیرون شدیم آمدیم بیرون از زندان، موتوری که خریداری شده بود، سوار شدیم و به طرف ایران حرکت کردیم.

مجموعا چند وقت زندان بودید؟

سه سال.

در این سه سال هیچ حرمت شما را به عنوان یک شخص جهادی نگه نداشتند، یعنی غل و زنجیر بودید؟

غل و زنجیر بودیم، منتها هیچ تهدید و توهین و تحقیر نبود.

بعد از این‌که آمریکا حمله کرد به طالبان شما به راحتی توانستید تشریف ببرید هرات و هرات را آزاد کنید از دست طالب‌ها؟

نخیر، ما باز هم وقتی که از زندان آزاد شدم، در مسیر راه از زندان، من مین خوردم و مجروح شدیم در قسمت‌های مرز زابل شما و نیمروز افغانستان، از آن‌جا باز به ایران آمدیم، حدود یک و نیم سال دیگر در ایران بودم تا دور شدیم بعد از دور شدن، دیگر رفتیم به طرف افغانستان. این بار رفتیم دیگر ولایت مرکز افغانستان ولایت غور رفتیم در چخچران و در غور تقریبا شش ماه در غور و بادغیس، این دو را آزاد کردیم. ولسوالی‌های غور را آزاد کردیم.

این اتفاق در چه سالی افتاد؟

سالی که ۱۱ سپتامبر اتفاق افتاد، سال ۱۳۸۰. همزمان که ما در بادغیس بودیم اتفاقات ۱۱ سپتامبر رخ داد. بعد از آزادی بادغیس به طرف هرات آمدیم و هرات را آزاد کردیم.

سال ۷۴ شما زندانی شدید، ۷۷ آزاد شدید و ۷۸ دوباره به افغانستان بازگشتید و دو سال قبل از ۱۱ سپتامبر داشتید مبارزه می‌کردید؟

بله.

بعد که والی هرات شدید، یک حوزه‌ی جنوب غرب درست کردید که شامل هرات و فراه و بادغیس و غور و نیمروز بود؛ و در آن مدت خیلی سازندگی کردید و خیلی آن‌جا را آباد کردید، درست است؟

چیز‌هایی که در هرات وجود دارد، هرات از ویرانه به یک شهر درست تبدیل شد، چیز‌های زیادی مثلا دانشگاه ساخته شد، شهرک‌های صنعتی ساخته شد. در بخش‌های صحت و معارف پیشرفت زیادی به وجود آمد. جاده‌سازی‌ها و شهرسازی‌ها و انکشافات زیادی به وجود آمد.

آمریکایی‌ها و خلیل‌زاد مدام می‌کوشیدند قدرت شما را محدود کنند، درست است؟

خوب یکی از آرزو‌های خلیل‌زاد این بود که یک‌جوری بتواند من را از هرات بیرون کند، در دل ولایات دیگر ناامنی و جنگ و... این‌ها بود، اما در هرات پیشرفت و هم‌بستگی بود و مهم‌تر از همه این‌که من یک ارتش خوب ترتیب دادم. یک ارتش بزرگ. یک مانور نظامی هم انجام دادیم که از خلیل‌زاد هم دعوت کردیم. ۱۰ هزار سرباز در این مانور شرکت کرد. تانک داشتیم، هواپیما داشتیم. طیارات جنگی داشتیم. این خلیل‌زاد و آمریکایی‌ها را خیلی حساس کرده بود. آن‌ها فکر می‌کردند با وجود این تجهیزات اگر چیز‌هایی که آن‌ها می‌خواستند تامین نمی‌شد به‌خصوص وقتی که آن‌ها از ما میدان هوایی شیندند خواستند ما حاضر نشدیم به آن‌ها تحویل دهیم، از ما پایگاهی خواستند که یا از آلمان یا از آمریکا سرباز بیاید، گفتم تا زمانی که ما این‌جا باشیم چنین اجازه‌ای نمی‌دهیم به خاطر این‌که در این‌جا امنیت برقرار است.

یعنی اصلا سرباز خارجی در هرات نبود؟

نه، تا وقتی بودیم، سرباز خارجی اجازه ندادیم در هرات بیاید. همین این‌ها را بسیار حساس کرده بود و این بود که جنگی علیه ما به راه انداختند و در آن جنگ، ۱۵ شبانه‌روز جنگ جدی کردیم، اما نتوانستند به هرات داخل شوند. از قندهار، فراه از طرف غور و ارزگان حتی تا غزنی یک لشکر بزرگی را آوردند که سربازان اردوی ملی از طریق فضا و میدان هوایی شیندند پایین کردند، آمریکایی‌ها مستقیم با هواپیما داخل میدان آمدند. جنگ ۱۵ شبانه‌روز دوام آورد آن‌ها تنها میدان هوایی شیندند را گرفتند، لیکن نتوانستند به هرات داخل شوند و با هم آتش‌بس کردیم که آن‌ها به طرف هرات نیایند و ما به طرف میدان هوایی شیندند نرویم؛ و تا آن اتفاق شهادت میرویس صورت گرفت، بالاخره آن‌ها باز از ما خواستند که تو بیا به وزارت معادن، من نرفتم. سه ماه می‌گفتند قبول نکردم وزارت رفتن را. بالاخره وادار ساختند که باید به وزارت‌خانه برویم، به وزارت انرژی و آب رفتیم.

خلیل‌زاد در خاطراتش نوشته که شما وزارت داخله را می‌خواستید؟

ان‌ها به من گفتند که شما به وزارت کشور بروید وقتی که من گفتم خوب به کابل می‌آییم وعده‌خلافی کردند و به وزارت انرژی بردند.

فکر می‌کنید خلیل‌زاد به خاطر نفوذ آمریکا و مقابله با ایران بود که می‌خواست شما را بردارد، یا این‌که اصلا آدم طالبان هم بود از اول؛ یعنی ارتباطات زیادی با طالبان داشت و می‌خواست دولت افغانستان را هم با برکناری شما تضعیف کند؟

خوب خلیل‌زاد و یکی از اهداف خود آمریکایی‌ها این بود که سران جهادی را در مجموع از قدرت برکنار کند و تمام تلاش خلیل‌زاد این بود که کسانی را که والی‌ها بودند در افغانستان، در قندهار، جلال‌آباد، هرات و ... تلاشش این بود که خانواده جهادی‌ها را از قدرت برکنار کند.

در زمان حکومت شما، یا به هر حال شما همیشه در هرات متنفذ بودید، نظرتان راجع به بافت شیعه و سنی هرات چیست؟ آیا جمعیت شیعه هرات زیاد شود، اصلا برای شما مهم بوده در این مدت یا فرقی برای‌تان نداشته است؟ مثلا سیاست فرهنگی جمعیتی‌ای داشتید راجع به بحث شیعیان و سنی‌ها و این‌که به هر حال شاید در هرجایی هم باشد مثلا این‌که در هرات هزاره‌ها بیش‌تر آمدند، کوچ کردند، خانه خریدند... این‌ها برای شما تفاوتی می‌کرده یا نه؟

در هرات مسائل شیعه و سنی طوری حل شده بود که شما حالا هم اگر در هرات بروید می‌دیدید، در یک کوچه شیعه و سنی در یک جا زندگی می‌کنند، محلات مشخص ندارند. مگر هزاره‌ها در اواخر بر سر شرایط سختی که در بامیان و دیگر ولایات مرکزی که کوهستانی بودند، آمدند در منطقه جای‌گیر شدند، اما خود شیعه‌های هرات مجموعا طوری بافت به وجود آمد که با همدیگر ازدواج می‌کردند، با هم در یک قریه زندگی می‌کردند. این تقریبا در هرات کاملا حل شده است. تضاد‌های مذهبی به زبان هیچ‌کس در محافل، در خانه‌ها در شهر به وجود نمی‌آمد و نمی‌آید.

نگاه شما به اشتراکات فرهنگی ایران و افغانستان و این پیوند ما چیست؟ یعنی تمدن مشترک‌مان، گذشته‌ی مشترک‌مان، زبان مشترک‌مان؟ چون من با بعضی از دوستان ایرانی صحبت می‌کنم بعضی می‌گویند این‌ها شعار است، احساسات است و خیلی مهم نیست در عمل مثلا سیاست یک چیز دیگری‌ست. به نظر شما واقعا این سرمایه‌ی مشترک ما می‌تواند در میدان عمل، در سیاست، در اقتصاد، در اجتماع، به درد بخورد، فایده داشته باشد؟ ما الان زبان‌مان، خط‌مان و تقویم‌مان یکی است. تنها دو کشوری هستیم که زبان و خط فارسی داریم، تاجیکستان هم خطش با ما یکی نیست. تقویم هجری شمسی را فقط ما و شما داریم، حالا اگر طالب‌ها عوض نکنند. به نظر شما چطور می‌شود از این سرمایه‌ی فرهنگی استفاده کرد؟

خوب از گذشته‌های دور افغانستان و ایران، مثل یک خانواده‌ی مشترک بودند. در ابعاد مختلف زندگی با همدیگر مشترکات بسیار نزدیکی دارند. این‌ها سبب شده که همیشه از تمدن و فرهنگ همدیگر به صورت خوب استفاده کنند و همدیگرپذیری خوبی داشته باشند. گفته می‌توانم که به صورت خاص افغان‌ها همیشه ایران را خانه‌ی دوم خود می‌دانند. هیچ وقت نیست که به نظر دیگری ببینند و به اصطلاح ایران را مثل کشور‌های دیگر حساب کنند. چون مشترکات بسیار خاصی با همدیگر داریم به فرموده شما به‌خصوص زبان مشترکی که داریم سبب شده که ما از این حوزه تمدنی همدیگر همیشه استفاده خوبی داشته باشیم و همدیگرپذیری داشته باشیم.

شما شخصیت جهادی هستید، شخصیت اسلامی برجسته‌ای هستید و در عین حال آیا مثلا شاهنامه‌ی فردوسی، اسطوره‌ها...، چون همیشه دیدم از هرات باستان هم یاد می‌کنید، به این‌ها هم علاقه دارید؟ عشق دارید؟ دوست دارید؟

طبیعتا. کسانی که به‌خصوص مبارزات بیش‌تر مسلحانه دارند، مبارزات آزادی‌خواهی دارند و آزادی‌طلبی شعار این‌هاست یکی از چیز‌های دوست‌داشتنی ما همین‌ها هستند.

یعنی اسطوره هایی، چون رستم و سیاوش و این‌ها را علاقه دارید؟

خیلی جالب است شاید در ایران نباشد که در افغانستان من خیلی در قریه‌جاتی می‌رفتم که پیرمردانی که عصای کلانی هم دست می‌گرفت و داستان شاهنامه را می‌خواند و از یاد [حفظ]و در عین حال همون اکت‌ها را انجام می‌داد.

برخی هستند می‌گویند نوروز را نباید به عنوان عید جشن بگیریم؟

یک آدم‌های نفهمی به نام تعصب این را می‌گویند. در افغانستان نوروز را حتما جشن می‌گیرند، به‌خصوص در هرات.

این داستانی که منجر به سقوط هرات شد، آیا به شما خیانت شد، چون من می‌دیدم شما دارید نیرو‌ها را خوب بسیج می‌کنید، حدود ۲۰ روز هم مقاومت کردید و اخبار را روزمره تعقیب می‌کردیم که ولسوالی‌ها را آزاد می‌کردید و به خوبی داشت در هرات مقاومت صورت می‌گرفت، اما یک‌دفعه یکی و دو روزه ورق برگشت. آیا به شما خیانتی شد، آیا خود حکومت افغانستان خیانت کرد و پشت شما را خالی کرد؟

در مجموع در افغانستان اگر آدم بگوید یک نوع کودتا صورت گرفت. رئیس‌جمهور غنی واقعا یک خیانت بزرگ ملی کرد. یعنی ما هم این حرکات را که بار‌ها برای اولین بار سیاسیون در سطح ۵- ۱۰-۱۵ نفر همیشه با اشرف غنی نشست‌هایی داشتیم، همین اواخر که به سقوط افغانستان به وجود می‌آید برای‌تان می‌گفتم. من فکر می‌کنم اشرف غنی ماموری بود که باید همین را انجام می‌داد و در اواخر هم شاید شنیده باشید گفت که ما افغانستان را به وارثین اصلی آن تحویل دادیم که پشتون‌هاست. یک خیانت ملی که خود اشرف غنی کرد. افغانستان هرگز سقوط نمی‌کرد با آن همه امکانات بزرگی که در دست داشت، اما اشرف غنی تحمل از این نداشت که این حکومت را مجاهدین بگیرند، قشر مقاومت‌گر‌ها داشته باشند. تحمل این را نداشت، چون خودش از این خانواده نبود. این بود که خودش سبب شد که در سقوط اولین فرمانداری‌ها بی‌تفاوت باقی ماند تا آخرین فرمانداری که سقوط کرد. هر اندازه که ما تلاش کردیم که بگذار که ما همین‌طوری ولایات را به دست بگیریم و ما جنگ را رهبری کنیم، اجازه نمی‌داد. بالاخره در اواخر مجبور شدیم، وقتی دیدیم که جنگ به نزدیک شهر رسید بالاخره ما وارد عمل شدیم، اما متاسفانه دیگر دیر شده بود. با وجودی که دو ماه جنگ کردیم. این بیست روز اخیر خیلی سر و صدا کرد، چون جنگ اطراف شهر بود، اما ما از وقتی که در فرمانداری‌ها جنگ بود جنگ را شروع کردیم، از دو ماه قبل. در اواخر وقتی که نتوانست در جبهه‌ای که ما داشتیم طالب به شهر داخل شود، به دستور اشرف غنی قل اردویی که در آن‌جا، بخش‌های نظامی را دستور داد که تسلیم بشوند. ما در جبهه باقی ماندیم، آن‌ها تسلیم شدند. سبب شد که از دو قسمت شهر که قل اردوی هرات بود و امنیت ملی و قوماندانی هرات و آن استقامت را رها کردند، طالب‌ها داخل شدند

دقیقا در ۲۱ اسد چه اتفاقی افتاد؟

آن روز طالب‌ها از دو استقامت که قول اردو و قوماندانی امنیه بود آن‌ها عقب‌نشینی کردند، طالب‌ها وارد شهر شد، ما بیرون شهر باقی ماندیم و بالاخره وقتی که دیدیم شهر را آن‌ها گرفتند و ما بیرونیم، دیگر ما هم رفتیم به طرف قول اردو رفتیم، قول اردو که رفتیم، قول اردو تسلیم شده بود. در ظاهر ما فکر می‌کردیم از ما باشد، اما در اصل آن‌ها قبلا با همدیگر تعهد کرده بودند، شب بودیم صبح دیدیم طالب داخل شد داخل خود قول اردو شد.

یعنی ان فرمانده‌ قول اردو با طالبان بود؟

بله.

و والی هرات چطور؟

والی هرات و مجموعه‌ی اعضای حکومتی با طالب بود.

یعنی خود اون والی هم به شما خیانت کرد، چون اون روز بیست‌ویکم دیدم آمدند منزل شما، اون والی به شما ابراز ارادت می‌کرد. پس همه‌ی این‌ها صوری بود؟

خوب قوماندان قول‌اردو، مامور امنیتی که از کابل روان کردند برای اداره تنظیم جنگ و معین امنیتی، این‌ها قبلا پروتکل کرده بودند. والی وقتی دید که آن‌ها با این‌ها یکی است این هم به ان‌ها پیوست. اما در ظاهر خوب نمی‌توانستند چیزی بگویند.

آن زمانی که طالبان با شما شروع به صحبت کردند، آیا فشاری هم به شما آوردند؟

خیر. اگر مصاحبه‌اش را دیده باشید ما هیج نامی از طالب نبردیم، تبریک گفتن و پیروز شدن، و این‌ها هیچ از این حرف‌ها نزدیم.

می‌خواستند شما را وادار کنند که شما بگویید بقیه هم تسلیم شوند.

سوال زیاد کردند. برای جمعیت صحبت کنید که آنان چنین کنند.

شما همان زمان تاکید کردید بر عدالت اجتماعی که خیلی کار بزرگی بود. الان فکر می‌کنید آینده‌ی افغانستان چه شود؟

فکر می‌کنم این حکومت دوام نخواهد آورد. شما همین کابینه‌ای که اعلان شد می‌بینید دیگر، اگر کسی قصد ماندن در افغانستان یا امید به آینده‌ی افغانستان اگر می‌داشت با اعلان کابینه نشان داد که این‌ها یک گروه خاصی‌اند که تنها یک حزب، یک مردم که بر یک مملکت باید حکومت کند که این هم ممکن نیست.

فکر می‌کنید چگونه این وضع تغییر می‌کند؟ حالا که طالبان حاکم است و همه افغانستان را هم گرفته است. دنیا هم تقریبا همه پشت‌شان هستند.

نه این‌طور نیست، به خاطر این‌که در افغانستان اول نشان داده که هیج حکومتی به زور نتوانسته حاکمیت خود را دوام دهد. شما دیدید که کمونیست‌ها خود اول داود خان کودتا کرد دولت دوام نکرد، وقتی کمونیست‌ها کودتا کردند تره کی شش ماه بیش‌تر دوام نیاورد سه ماه دوام آورد. مثلا امین کودتا کرد یک سال دوام آورد. مثلا مجاهدین به زور گرفته نتوانستند و در عین زمان طالبان دور اولی که آمدند نتوانستند. هیچ حکومتی نمی‌تواند به زور در افغانستان دوام بیاورد.

این مقاومتی که الان در پنجشیراست، امرالله صالح و احمدمسعود را چطور ارزیابی می‌کنید؟ آیا این‌ها می‌توانند کاری کنند یا نه؟

خوب این‌ها تنها نیست، هر کار از ابتدا در گوشه شروع می‌شود و کم‌کم بقیه‌ی ولایات افغانستان هم همکاری خود را اعلام می‌کنند.

صالح با توجه به این‌که با غنی هم‌کاری کرد، آدم قابل اعتمادی هست؟

خوب قیادت مقاومت پنجشیر را که احمد مسعود دارد. صالح که رهبریت ندارد.

احمد مسعود را آدم قابل اتکایی می‌دانید؟

طبیعتا این طور است و با تجاربی که از پدر دارد و با این‌مجاهدینی که از یاران پدرش در پهلویش هستند و تجارب دارند، ما امیدواریم که ان‌شاءالله بادرایت باقی بمانند.

فکر می‌کنید ایران چه کار می‌توانست بکند و الان چه می‌تواند بکند؟

ایران تلاش خود را زیاد کرد در این رابطه که در طول این مدت که با طالب‌ها و ایجاد یک حکومت مشارکت و حرفی نبود اگر طالبان با یک حکومت مشارکت در افغانستان وارد عمل می‌شدند که متاسفانه این کار را نکردند. ایران به صفت کشور بزرگ و همسایه طبیعتا نقش بزرگی دارد در رابطه با مسائل سیاسی و می‌تواند که به طالب‌ها را با سایر دوستانی که ایران در منطقه و سایر همسایه‌ها دارد، می‌تواند فشار سیاسی وارد کند تا طالب‌ها را وادار بسازند که حکومت مشارکت تشکیل دهد که طرف جنگ نرود.

آیا ایران به صرف حمایت سیاسی و دیپلماتیک و معنوی، بدون دخالت سیاسی می‌تواند تاثیرگذار باشد، برای این‌که از حکومت تک‌محوری طالبان جلوگیری کند؟

خوب تلاش و آرزوی ما هم این است که همه کشور‌های دوست و برادر و همسایه همه تلاش‌شان این باشد که دیگر موضوع افغانستان را با جنگ حل نکنیم بلکه بتواند از طریق تفاهم و مذاکره حل شود.

یعنی تاثیر معنوی ایران در حدی هست که آن‌ها حساب ببرند؟

حتما، طبیعتا.

آیا کرزی هم در این خیانت غنی دست داشت به‌خصوص در تسلیم کابل؟

نه کرزی نداشت.

نقش کرزی و عبدالله را مثبت می‌دانید؟

بله.



https://www.jamaran.news/fa/tiny/news-1524888

[00343179]

طالبان و القاعده امروز

اسامه بن لادن در دهه ۱۹۹۰ با ملا عمر رهبر وقت طالبان بیعت کرد. در سال
۲۰۱۶، در پی کشته شدن ملا منصور، رئیس گروه طالبان، القاعده ویدئویی ۱۴
دقیقه‌ای منتشر کرد که در آن ایمن الظواهری، رهبر این گروه بار دیگر با
طالبان و رهبر جدیدش یعنی هبت الله آخوندزاده بیعت کرد. القاعده حکومت
آخوندزاده را در بالاترین درجه قرار می‌دهد،
ظواهری که از طرف القاعده مرکزی و وابستگان آن در سومالی، یمن، شمال آفریقا
و فراتر از آن صحبت می‌کرد، اظهار داشت: من به عنوان امیر القاعده با شما
دوباره بیعت و روش شیخ اسامه را تجدید می‌کنم. خداوند او را بیامرزد که از
امت اسلامی می‌خواست از طالبان حمایت کرده و با آن بیعت کند. ظواهری به
آخوندزاده که وی را امیرمومنان خطاب می‌کند، می‌گوید: ما برای ایجاد خلافت
به روش نبوی بیعت می‌کنیم. ما سربازان و حامیان شما و یک لشگر در میان
لشگریان شما هستیم؛


در ۳۱ آگوست، در آخرین ساعات خروج آمریکا،از افغانستان؛ طالبان شماره جدیدی از نشریه
عربستانی خود به نام الصعود را منتشر کرد. در این نشریه طالبان با اتهاماتی
که از سوی دشمن منطقه‌ای خود یعنی داعش مطرح می‌شود، مبنی بر اینکه طالبان
به دلیل توافق دوحه به مامور ایالات متحده تبدیل شده است، مخالفت کرد.

طالبان بدون هیچ ابهامی به خوانندگان اطمینان داد: طالبان امروز با
طالبان دیروز هیچ تفاوتی ندارد، با همان ایدئولوژی که از سال ۱۹۹۶ بر عهده
گرفت به کارش ادامه می‌دهد و هر کس غیر این را بگوید یا تلاش کند طالبان را
با تصویری متفاوت عرضه کند، منحرف است.

https://www.entekhab.ir/fa/news/637828

[00343179]

نيروهاى طالبان در شهر بازي كابل

https://ir.sputniknews.com/photo/202109148276020

حتى فرماندهان مه طالبان سي جهل ساله مي كفتند به عمرشان كابل را نديده اند و اولين بارشان است كه كابل را مي بينند

[00343179]

روایت ادامه‌دار خبرنگار همشهری از سفر به افغانستان

روایت ادامه‌دار خبرنگار همشهری از سفر به امارت اسلامی افغانستان
دیدم ذبیح الله مجاهد جلویم ایستاده است

با ترس و لرز از هواپیما که پیاده شدم، شروع کردم به عکاسی کردن. یک نفر جلو آمد. شروع کردم فارسی حرف زدن و توجیه کردن، ولی عرب و قطری بود؛ از کسانی که در حال آماده‌سازی فرودگاه بودند. گفت: می‌توانی فیلم بگیری.

هرات، ایران است. در آن احساس غربت نمی‌کنی. انگار در زاهدان یا بندرعباس راه می‌روی. همه زبان فارسی می‌دانند. امن‌تر از گذشته هم شده است. دزد و راهزن و تروریست‌ دیگر در آن فرصت جولان ندارند. البته دلیل اصلی آن شاید این باشد که ناامن‌کننده‌های دیروز، امروز بر سر قدرت هستند.

غروب روزی که به هرات رسیدیم با مرتضی، خبرنگار جام‌جم و یک دوست هزاره به جلوی فرمانداری هرات رفتیم. مرتضی گفت که بروم با طالب‌ها از نزدیک حرف بزنم. من نرفتم که اگر اتفاقی افتاد به جایی اطلاع بدهم. اولش جلوی در بودند، ولی بعد غیب شدند. چند ساعتی آن طرف خیابان منتظر ماندم، ولی باز خبری از آنها نشد.

با توجه به بازداشت خبرنگاران در این چند روز نگران بودم، ولی کاری هم نمی‌توانستم بکنم. داشتم به کنسولگری ایران می‌رفتم که از راه رسیدند. نگهبانان راهشان داده و آنها را برده بودند پیش معاون والی هرات. او هم از ولایت و خوبی‌هایشان گفته بود؛ اینکه امنیت را به افغانستان برگرداندند، اینکه آمریکایی‌ها را بیرون کردند و اینکه یک دولت فاسد را کنار زدند.

درباره تجمع روز قبل هم گفته بود که مردم بدون مجوز تجمع کرده بودند و ما برخورد کردیم، ولی خبرنگاران را با رأفت اسلامی آزاد کردیم. همان‌جا توی توییتر خبر بازداشت و برخورد شدید طالبان با خبرنگاران روزنامه اطلاعات افغانستان را دیدم که تمام تنشان کبود بود. مرتضی می‌گفت، برخی از نیروهای طالبان در فرمانداری چند وقتی به‌عنوان کارگر در ایران بودند. حتی خیابان‌ها را هم می‌شناختند. توی کتابخانه معاون والی کتاب 10روز در میان داعش را هم دیده بود. حالا ما در میان طالبان بودیم.

شب به هتل برگشتیم. تصمیم داشتیم زمینی خودمان را به کابل برسانیم، ولی بعد تصمیم‌مان عوض شد. با اینکه این جاده هم با حضور طالبان امن شده بود، ولی حدود ۱۵ساعت راه در جاده‌ای سنگلاخی بود. بلیت هواپیما گرفتیم. خط آریانا افغانستان چند روزی است که بازگشایی شده است.

صبح من هم به ساختمان فرمانداری رفتم تا شاید به داخل راهی پیدا کنم و با کسی حرف بزنم. یک گروه مستندساز هم بودند. والی جلوی در بود و با مردم حرف می‌زد؛ هرکس مشکلاتش را می‌گفت یا نامه‌ای نوشته بود برای حل مشکلش، او هم برای بعضی‌ها پاراف می‌نوشت.

ماجرا را بهش گفتیم و قبول کرد حرف بزند. از هامر آمریکایی‌اش پیاده شد؛ هامری که یک تیر به شیشه‌اش خورده بود، ولی به‌دلیل ضدگلوله بودن شیشه را رد نکرده بود. داخل فرمانداری شدیم که حالا پر از طالبان با لباس‌های غیررسمی بود. با ساختمانی که خودش یک بنای ارزشمند بود و یک سالن معروف به بهزاد با نقاشی‌های زیبا در آن.

طالب‌ها بدون سلسله‌ مراتب اداری همراه ما شدند؛ از نیروهای نگهبانی تا فرماندار همراه ما وارد اتاق شدند. والی می‌گفت از 6‌ ماه پیش برای این پست انتخاب شده است. 40سال بیشتر نداشت. در مصاحبه با مستندسازان درباره برخورد با خبرنگاران گفت و همان حرف‌های والی را تکرار کرد. درباره این سؤال که نظرتان درباره انتخابات و حقوق زنان و... چیست، گفت: هرچه امیرالمومنین بگوید همان است.

خیلی در آنجا نماندیم و به سمت فرودگاه راه افتادیم. بلواری که به فرودگاه می‌رسد، نامش احمدشاه مسعود است و هنوز نامش را تغییر نداده‌اند. اینجا از هر کسی می‌پرسی آیا طالبان فلان چیز را تغییر داده است، می‌گوید هنوز وقت نکرده‌ که تغییر بدهد. در راه نیروهای نظامی طالبان در گوشه‌گوشه شهر بودند. طالبان در شهر یک رژه ماشینی هم برگزار کردند که به آن نرسیدیم.

به فرودگاه که رسیدیم، نگهبان ورودی گفت باید «تلاشی‌»تان کنم. با اشاره فهمیدیم منظورش بازرسی بدنی است. به گیت بعدی که رسیدم. نگهبان‌های فرودگاه با قیافه‌های خسته ایستاده بودند؛ یک زن هم در میان‌شان بود. تا فهمیدند ایرانی هستم، درددلی گفتند بدترین چیز بلاتکلیفی است. ما کار می‌کنیم، ولی نمی‌دانیم تکلیف‌مان چه می‌شود. یکی‌شان که فهمید خبرنگارم گفت: وضع ما را هم پیگیری کن. در فرودگاه کوچک هرات یک هواپیما بیشتر نبود. هواپیما پر شد و یک‌ساعته از مسیری کوهستانی به کابل رسیدیم. در هواپیما به ما آب دادند با بیسکوئیت مادر ایرانی.

اصلا حواسم نبود فرودگاهی که قرار است در آن بنشینیم همان میدان هوایی معروف کابل است؛ یعنی جایی که چند روز پیش همه دنیا نظاره‌گر آن بودند. با ترس و لرز از هواپیما که پیاده شدم، شروع کردم به عکاسی کردن. یک نفر جلو آمد. شروع کردم فارسی حرف زدن و توجیه کردن، ولی عرب و قطری بود؛ از کسانی که در حال آماده‌سازی فرودگاه بودند. گفت: می‌توانی فیلم بگیری.

مأموران امنیتی فرودگاه اینجا طالب بودند. و هر دقیقه یک ماشین طالب از کنارمان رد می‌شد. با ترس و لرز شروع کردم به عکس و فیلم گرفتن. کمی با آدم‌ها حرف زدم. به غیر از آن قطری بقیه فارسی بلد بودند. با لباس بلوچی که پوشیده‌ام فکر می‌کنند هراتی هستم. همین جور که می‌چرخیدم چندتایی خبرنگار خارجی دیدم. خبرنگار الجزیره هم از راه رسید. حواسم نبود چه خبر است.

خبرنگاران یک دفعه به سمت یک ورودی رفتند من هم رفتم. دیدم ذبیح‌الله مجاهد (سخنگوی امارت اسلامی افغانستان) جلویم ایستاده است. بی‌صدا شروع کردم به عکس و فیلم گرفتن. هر لحظه منتظر بودم که یکی از محافظانش یقه‌ام را بگیرد، ولی کسی کاری نداشت. یکی از خبرنگاران خارجی حتی حجاب نداشت و این با توجه به سابقه طالبان برایم عجیب بود. هر چند بعد فهمیدم طالبان هوای همه خبرنگاران (خارجی) را دارد و چند روایت از برخورد نکردن آنها با خبرنگاران را دیدم؛ البته به غیر از اعتراضات. یک مقام قطری به کابل آمده بود تا فرودگاه را ببیند و با مجاهد دیدار داشته باشد. همزمان یک هواپیمای کمک از قطر آمد که پرچم امارات روی بارهایشان خورده بود. از یکی از طالب‌ها دلیلش را پرسیدیم، دلیلش را نمی‌دانست.

کمی که در فرودگاه گشتم، خبری نبود. خارج شدم. این روزها فرودگاه بین‌المللی کابل مهم‌ترین نقطه افغانستان است. مسئولان بیشترین تلاش‌شان را می‌کنند که پروازهای بین‌المللی را راه بیندازند و به حکومتشان مشروعیت بدهند. قطر، امارات و چند کشور دیگر هر روز پروازهایی به این فرودگاه دارند. کشورهای دوست طالبان را از همین فرودگاه می‌توان شناخت. هر چند با هر مسئول طالبان که حرف می‌زنی می‌گوید بهترین شریک ما چین است و خیلی به همکاری با چین امید دارند. قطر و پاکستان و در مرحله بعد روسیه ایستاده است که قرار است مشکلات مالی طالبان را حل کند. دیگر آنها یک گروه نظامی صرف نیستند و باید کشورداری کنند و این فرودگاه دروازه ورود جهان به افغانستان است.

خیلی بزرگ نبود؛ چیزی در مایه‌های مهرآباد خودمان. توی فرودگاه ماشین‌ها و هواپیمای تخریب شده آمریکا را دور هم می‌شد دید. میدان هوایی کابل همان جایی است که تعداد زیادی از مردم در روزهای بعد از سقوط خارج شدند؛ چیزی حدود 100هزار نفر. بیشتر متخصصان افغانستان و کسانی که با سفارتخانه‌های خارجی کار کرده‌اند.

ماجرای افتادن چند نفر از هواپیما هم همین‌جا اتفاق افتاده است. حمله تروریستی آن روزها هم در همین منطقه رخ داد و چند ده انسان را به خاک و خون کشید. القاعده افغانستان مسئولیت این حمله تروریستی را برعهده گرفت؛ هر چند هنوز کسی نمی‌داند به نفع چه‌کسی بود؛ به نفع طالبان یا آمریکا.

اصلا این فرودگاه جای دوست‌داشتنی نیست. از هواپیما و فرودگاه زدم بیرون و یک تاکسی گرفتم. تابلوهای ورودی فرودگاه هم شعارهای جالبی داشت؛ مثل اینکه «چه زیباست آزادی یا وحدت ما پیروزی ماست.» این شعارهای امیدبخش را در تمام شهر می‌توان دید؛ طالبان سعی می‌کند همه‌‌چیز را خوب نشان دهد.

به راننده گفتم: مرا ببر یک جای ارزان که نزدیک محل اعتراضات هم باشد. توی راه می‌گفت: این مسیری که الان اینقدر راحت می‌رویم چند روز پیش چند ساعت باید در ترافیک می‌ماندی. امیدی به بهبود اوضاع نداشت و می‌گفت: اگر یکی، دو تا جنگ دیگه بشه، نسل افغانستان تمام و خیال همه‌مان راحت می‌شه.

یک هتل دیدیم که نامناسب و کمی گران بود. هتل‌های اینجا درهای بسته فلزی و یک پنجره کوچک دارند که مهماندار از آنجا نگاه می‌کند؛ یادگار دوران جنگ با طالبان. طالبان چندین عملیات تروریستی در هتل‌ها انجام داده که معروف‌ترینش علیه یکی از مقامات آمریکا بود که به نتیجه نرسید. به مسافرخانه مناسب رسیدم؛ یک مسافرخانه قدیمی در شهرنو کابل. یک اتاق نمور با یک پنکه.

جاگیر شدم و خیلی زود بیرون زدم که چیزی بخورم. نزدیک مسافرخانه یک پارک به اسم شهرداری بود. کمی که نزدیک شدم، دیدم جمعیت زیادی در آن چادر زده‌اند. از گداهایی که دوره‌ام کرده بودند، فهمیدم از آوارگان جنگی هستند که از شهرهایی مثل تخار و بگرام به اینجا آمده‌اند. خیلی‌شان پول برگشت به شهرشان را نداشتند یا مأمور دولتی بودند که از ترس به اینجا پناه آورده بودند. در میان پناهندگان به ایران هم شنیده بودم که خیلی‌ها از مقامات دولتی بودند و حالا فقط می‌خواستند از دست طالبان فرار کنند. کوچه‌های دور پارک را گشتم. صاحب هتل گفته بود: مراقب دزدهای اینجا باشید؛ هر لحظه ممکن است خفتتان کنند. در همان کوچه چند نفر نزدیک شدند.


https://www.asriran.com/fa/news/803150

اين خبرنكار يكسره كلمات ترس و لرز وووو را بكار مي برد در حاليكه ترساننده اى را حكايت نمي كند

[00343179]

عفو بین‌الملل: طالبان مسؤول کشتار هزاره‌ها استند

عفو بین‌الملل: طالبان مسؤول کشتار هزاره‌ها استند
اگنس کالامار، دبیر کل سازمان عفو بین‌الملل، گفته است: «وحشی‌گری خون‌سردانه‌ی این کشتارها، یادآور سابقه‌ی طالبان در گذشته و نشانه‌ی هولناکی از آن چه حکومت طالبان به بار خواهد آورد، است.»

سازعفومان عفو بین‌الملل، گفته است که طالبان پس از سقوط ولایت غزنی، در ماه گذشته، نه تن از قوم هزاره را کشتند.

در گزارش تحقیقی‌ای که سازمان عفو بین‌الملل روز پنج‌شنبه-۲۸ اسد- به نشر رسانده، آمده است که این کشتار به تاریخ ۴ تا ۶ ماه جولای در ولسوالی مالستان اتفاق افتاده است.

در این گزارش به نقل از شاهدان عینی در محل، آمده است که است که شش تن از این افراد با شلیک گلوله و سه تن دیگر زیر شکنجه کشته شده اند.

سازمان عفو بین‌الملل، گفته است که این کشتار وحشیانه، بخش کوچکی از مجموع کشتار طالبان تا به امروز است؛ زیرا این گروه خدمات تلفن همراه را در بسیاری از مناطق قطع کرده اند و عکس و ویدیوهایی را که از این مناطق نشر می‌شود، کنترل می‌کنند.

اگنس کالامار، دبیر کل سازمان عفو بین‌الملل، گفته است: «وحشی‌گری خون‌سردانه‌ی این کشتارها، یادآور سابقه‌ی طالبان در گذشته و نشانه‌ی هولناکی از آن چه حکومت طالبان به بار خواهد آورد، است.»

او در ادامه، گفته است: «این کشتارهای هدف‌مند نشان می‌دهد که اقلیت‌های قومی و مذهبی تحت حکومت طالبان در افغانستان، هم‌چنان در معرض خطر استند.»

سازمان عفو بین‌الملل از شورای امنیت سازمان ملل متحد خواسته است تا قطع‌نامه‌ی اضطراری صادر کند و از طالبان بخواهد به قوانین بین‌المللی احترام بگذارد و امنیت همه افغان‌ها را بدون در نظر داشت پیشینه‌ی قومی و مذهبی آن‌ها تضمین کنند.

سازمان عفو بین‌الملل، گفته است که شکنجه و قتل در مناطقی که درگیری جریان دارد، نقض کنوانسیون‌های ژنو و طبق اساس‌نامه‌ی روم و دادگاه جنایی بین‌المللی جنایات جنگی به شمار می‌رود؛ جنایاتی که در حال حاضر بررسی جنایات مربوط به درگیری در افغانستان را نیز شامل می‌شود.

این سازمان هم‌چنان از شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد خواسته است یک مکانیزم تحقیق قوی برای مستندسازی، جمع‌آوری و حفظ شواهد جنایات جاری و نقش حقوق بشر در سراسر افغانستان، راه‌اندازی کند؛ زیرا این امر برای اطمینان از تصمیم‌گیری آگاهانه از سوی جامعه‌ی بین‌المللی و مبارزه با مصؤونیت از مجازات گروه طالبان که هم‌چنان به جنایات سنگین در کشور دامن می‌زند، حیاتی خواهد بود.


https://subhekabul.com/%d8%ae%d8%a8%d8% ... g-hazaras/

[00343179]

جامعه المصطفی العالمیه قم در بیانیه ای خطاب به طلبه های أفغانستانی:
اگر در تظاهرات اعتراضی علیه ‎طالبان بازداشت شوند، هیچ گونه حمایتی از آنان نخواهد شد!‏

https://www.kaleme.com/1400/06/22/klm-288969/

[00343179]

تصاویر و صداهایی که از پنجشیر رسیده وحشتناک و تهوع‌آور است

https://www.kaleme.com/1400/06/21/klm-288935/

حسیب عمار: «تصاویر و صداهایی از ساکنان منطقه “عمرض” پنجشیر رسیده که حکایت از قتل وحشیانه غیرنظامیان در این منطقه دارد. طالبان می‌گویند که این افراد در درگیری‌ها کشته شده‌اند. تصاویر کشته‌شده‌ها به حدی وحشتناک و تهوع‌آوراست که نمی‌توانم بار دیگر آنها را ببینم». «برایم گفتند اجساد برای مدتی روی زمین افتاده بودند و کسی نمی‌توانست آنها را دفن کند. ویدیوهایی‌ که در شبکه‌های اجتماعی افغانستان منتشر شده، نشان می‌دهد که نیروهای طالبان در پنجشیر ساکنان را «محاکمه صحرایی» و سپس اعدام می‌کنند.
شهرزاد اکبر، رئیس کمیسیون حقوق بشر افغانستان نیز گزارش‌های رسیده از پنجشیر را «تکان دهنده» خوانده و گفته است «کشتار عمدی افراد ملکی جنایت جنگی محسوب‌ می‌شود. طالبان باید زمینه تحقیق مستقلانه را در مورد فراهم کنند».

اصطلاح "مُلْكى" در زبان افغاني يعني "مدني و غير نظامي"