توسط pejuhesh237 » جمعه آگوست 23, 2013 6:17 pm
و مسهل سودا و منقى خون و روح از خلط سوداوى
و جهة بواسير و تقويه احشا و درد سپرز و رطوبه معده و جذام
و بو دادهء او جهة اسهال مفيد و نگاهداشتن او هميشه در دهان باعث سياهى موى
و تقوية آن و تقوية لثه به غايت مؤثر و گويند مضر جگر است و مصلحش عسل
و قدر شربت از جرمش تا دو مثقال و در مطبوخ تا هفت مثقال
و بدلش هليله كابلى و در قبض نصف وزنش عفص و خمس او تخم مورد است کتاب تحفه حکیم مومن-طبع قدیم-ص-39
متن مخزن الادويه مراجعه شد و مطالب آن موافق تحفه بود با اين اضافات:
مقوى حواس و ذهن و حفظ دماغ و مصفى خون از سودا و ارواح از كدورت
و نافع از براى ماليخوليا و وسواس سوداوى و چون بگيرند از آن پنج درهم و از حجر ارمنى مغسول يك درهم
و از سقمونياى انطاكى مشوى ربع درهم حب ساخته با ماء الجبن فرو برند جهت ماليخوليا نافع
و مضغ نمودن و فرو بردن آب آن جهت لقوه و همچنين نگاه داشتن آن در دهان جانب شق عليل .کتاب مخزن الادویه طبع قدیم ص 192
