صفحه 1 از 1

ماه شعبان

پستارسال شده در: سه شنبه مارس 16, 2010 3:05 pm
توسط najm152
هو الله العلي الأعلى
بسم الله الرّحمان الرّحيم

مرسولات منتشره

پستارسال شده در: شنبه مه 15, 2010 6:46 am
توسط najm152
تقويم فشرده قمري ماه شعبان 1426
[ رؤيت لينك فقط براي اعضاء و بعد ورود امكانپذير است :: عضويت ]

تقويم فشرده قمري ماه شعبان 1427
[ رؤيت لينك فقط براي اعضاء و بعد ورود امكانپذير است :: عضويت ]

تقويم فشرده قمري ماه شعبان 1428
[ رؤيت لينك فقط براي اعضاء و بعد ورود امكانپذير است :: عضويت ]

تقويم فشرده قمري ماه شعبان 1429
[ رؤيت لينك فقط براي اعضاء و بعد ورود امكانپذير است :: عضويت ]

فضيلت اين ماه

پستارسال شده در: شنبه مه 15, 2010 6:48 am
توسط najm152
ماه شعبان

اموري كه در برخي از اقوال نقل شده كه در ماه شعبان (اجمالا بدون تعيين روز) اتفاق افتاده است

بنابرنقلي نزول حكم وجوب روزه ماه رمضان سال 2 هجرت
بروايت ابوسعيد خدري كه اين حكم در رأس گذشت هجده ماه از هجرت نبوي (صلى الله عليه وآله) نازل شده است


دفع جنيان كافر توسط حضرت مولي (صلوات الله عليه) و اسلام آوردن آنها

بنابرنقلي غزوة بدر الأخيرة سال 2 هجرت

غزوة بني لحيان سال 4 هجرت

سرية دومة الجندل سال 5 هجرت


ازدواج حضرت رسول (صلى الله عليه وآله) با جويريه بنت الحارث سال 5 يا 6 هجرت

سرية بشير بن سعد با بني مرة سال 7 هجرت

غزوه حضرت مولا (صلوات الله عليه) با بني عبد الله بن سعد بن بكر در فدك

نزول آيات 11 تا 26 سوره نور

نزول سوره منافقين


هلاك حفصه سال 45 هجرت

آئين هنگام

پستارسال شده در: شنبه مه 15, 2010 6:55 am
توسط najm152
آئين هنگام

در هر ماه شايسته است كه اين اعمال بجا آورده شود:

1- استهلال:
در وقت استهلال و ديدن هلال؛ دعاى هلال را بخواند:
الف: سه بار الله اكبر و سه بار لا اله الا الله بگويد. پس بگويد: الحمد لله الذى اذهب شهر (رجب) و جاء بشهر (شعبان).
ب: در وقت ديدن هلال هفت مرتبه سوره حمد بخواند كه امان از درد چشم است.
ج: دعاى استهلال: دعاهاى گوناگوني در اين زمينه در كلام خازنان وحي (عليهم السلام) وارد شده است، كه مضمون همه آنها حمد و ثناي الهي و اقرار به الوهيت و خالقيت و مدبريت حضرت حق متعال؛ و مخلوقيت و معلوليت كره ماه همانند ساير اجرام آسماني، و دعا براى نيل به بهترين توفيقات معنوي و مادي و محفوظ ماندن از زيانها و آسيبهاست. از جمله اين دعاها:
الله اكبر الله اكبر الله اكبر، ربّي و ربّك الله، لا اله إلا هو رب العالمين، الحمد لله الذي خلقني و خلقك، و قدّرك منازل و جعلك آية للعالمين، يباهي الله بك الملائكة. اللهم أهله علينا بالأمن و الإيمان، و السلامة و الإسلام، و الغبطة و السرور، و البهجة و الحبور، و ثبتنا على طاعتك و المسارعة فيما يرضيك. اللهم بارك لنا في شهرنا هذا، و ارزقنا خيره و بركته، و يمنه و عونه و قوته، و اصرف عنا شره، و بلاءه و فتنته، برحمتك يا أرحم الراحمين .
تذكر: در صورت عدم تيسر استهلال در شب اول ماه؛ اين عمل را تا شب سوم نيز مي تواند بجاى آورد.


2- زيارت:
زيارت حضرات معصومين و بويژه امام حسين (عليھم السلام) با زيارات مخصوصه و جامعه. با سفر به مشاھد مشرفه، و در صورت عدم تيسر: از دور ايشان را با آداب مربوطه زيارت نمايد؛ جه در بقاع اولياء محل خود؛ يا در اماكن مختص زيارت (امام بارگاه) يا بر بلندي جون بام خانه يا بيابان خالى. ھمه مشاھد حضرات معصومين عليھم السلام ھمين فضيلت را داشته، و افضل آنھا در ھر عصري غريب ترين آنھاست، كه در قرن اخير تا به امروز غريب ترين مشاھد حرمين شريفين عسكريين و حرم مھدوي عليھم السلام در سامراء است. تحمّل نگرانيھا و رنجھا و آسيبھاي احتمالي در راه زيارت مشاھد مشرفه؛ سبب مضاعفت جندين برابري اجر؛ و نيل به درجه مواسات با حضرات عليھم السلام؛ و توفيق مجاورت و ھمنشيني اخروي با ايشان را دارد.


3- نماز:
شب اول ماه: در شب اول هر ماه دو ركعت نماز كند و در هر ركعت حمد و سوره انعام بخواند و از حق تعالى بخواهد كه او را از هر ترسى و دردى ايمن گرداند.

روز اول ماه: دو ركعت نماز + دعا + صدقه
الف: در روز اول هر ماه دو ركعت نماز كند. در ركعت اول بعد از حمد يك مرتبه سوره توحيد، و در ركعت دوم يك مرتبه سوره انا انزلناه بخواند.

ب: در روز اول هر ماه دو ركعت نماز كند. در ركعت اول بعد از حمد، سى مرتبه توحيد و در ركعت دوم سي مرتبه سوره انا انزلناه بخواند.

* بعد از نماز روز اول ماه اين دعا بخواند:
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ وَ ما مِنْ دَابَّةٍ فِي الْأَرْضِ إِلَّا عَلَى اللَّهِ رِزْقُها وَ يَعْلَمُ مُسْتَقَرَّها وَ مُسْتَوْدَعَها كُلٌّ فِي كِتابٍ مُبِينٍ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ وَ إِنْ يَمْسَسْكَ اللَّهُ بِضُرٍّ فَلا كاشِفَ لَهُ إِلَّا هُوَ وَ إِنْ يُرِدْكَ بِخَيْرٍ فَلا ر َادَّ لِفَضْلِهِ يُصِيبُ بِهِ مَنْ يَشاءُ مِنْ عِبادِهِ وَ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ سَيَجْعَلُ اللَّهُ بَعْدَ عُسْرٍ يُسْراً ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ رَبِّ إِنِّي لِما أَنْزَلْتَ إِلَيَّ مِنْ خَيْرٍ فَقِيرٌ رَبِّ لا تَذَرْنِي فَرْداً وَ أَنْتَ خَيْرُ الْوارِثِينَ .
* بعد از نماز و دعاى اول ماه: صدقه بدهد به آنچه براى وي ممكن شود تا سلامتى آن ماه را براى خود بخرد.


4- صدقه و انفاق:
افزون بر تصدق در عمل فوق الذكر، بطور كلي دادن صدقه و انفاق نمودن براى سلامتي مولاي خود حضرت صاحب الأمر (عليه السلام)، و نيز ايمني خود و عزيزان و براى دفع آفات و عوارض هنگامها و فتح ابواب بركت و سعادت شايسته است.


5- تلاوت (كلام وحي و خازنان وحي):
در هر ماه قدري تلاوت كلام وحي نمايد؛ خصوصا سوره هاى مباركه: انفال و برائت و نحل و يونس كه وارد شده است كه در هر ماه تلاوت شود. البته تلاوت ترتيب نزول و ختم كامل قرآن كريم فضيلت خاص خود را داشته و بديهي است كه انجام آن به ماه مبارك رمضان محدود نمي شود، از آنجا كه تدبر و وعي كلام وحي شرط لازم تلاوت بوده؛ و فهم كلام وحي و قرآن صامت تنها از بيان قرآن ناطق و كلام خازنان وحي (عليهم السلام) مي باشد، از اين رو تلاوت و تدبر و مذاكره كلام خازنان وحي ضرورت جدانشدني تلاوت كلام وحي مي باشد.


6- روزه گرفتن در هر ماه: روزه گرفتن سه روز از هر ماه: كه آن پنجشنبه اول ماه و چهارشنبه وسط ماه و پنجشنبه آخر ماه است كه مواظبت بر روزه آن؛ وسوسه را از بين مي برد و ثوابش به اندازه روزه دهر است، و از سنن مؤكده حضرت رسول است كه بر آن مواظبت داشت تا از دنيا رحلت فرمود.
* روزه گرفتن ايام البيض (13- 14- 15) هر ماه است كه فضيلت بسيار دارد.
* روزه چهارشنبه و پنجشنبه و جمعه است و براى كسي كه حاجتى داشته باشد. بنحوي كه در هدية الزائرين ذكر شده است.


7- دعا و نيايش: دعاهاى هر روز (از اول تا آخر) ماه كه از حضرت مولا علي (عليه السلام) وارد شده، و قريب به مضامين همين ادعيه؛ دعاهايى از حضرت امام صادق (عليه السلام) براى هر روز از ماه نقل شده است، كه ان شاء الله در بخش آيين هنكَام هر روز تقويم جامع آنرا ذكر مي نماييم.

* روز محذور: بنابر فرمايش معصوم (عليه السلام) در هر ماه قمري يك روز است كه براى شروع كارهاى مهم و برداختن به امور دنيوي مناسب نبوده، و توصيه شده است كه آنرا به تحصيل معرفت عبادت بگذرانند. در ماه شعبان روز بيست و ششم روز محذور مي باشد.

* در اول هر ماه نو، اندكى پنير بخورد، و با گردو مستحب است.

فضيلت ماه شعبان

بدانكه در تفسير امام‏ حسن عسكري (عليه السلام) خبرى در فضيلت شعبان و روز اوّل آن ذكر شده كه فوائد بسيار در آن مندرجست و شيخ ما ثقةالاسلام نورى نَوَّرَاللَّهُ مَرْقَدَهُ آن خبر را ترجمه نموده و در آخر كتاب كلمه طيّبه ذكر فرموده و چون آن خبر طولانيست و مقام را گنجايش تمام آن نيست ما مختصر آن را در اينجا ذكر مى‏كنيم حاصل آن خبر آن است كه:
حضرت اميرالمؤمنين‏ (عليه السلام) در روز اوّل شعبانى گذشت به جماعتى كه در مسجدى نشسته بودند و در امر قَدَرْ و امثال آن گفتگو مى‏كردند و بلند شده بود صداهاى ايشان و سخت شده بود لجاجت و جدال ايشان پس حضرت ايستاد و بر ايشان سلام كرد آنها جواب سلام دادند و براى آن جناب برخاستند و خواهش كردند كه نزد ايشان بنشيند آن حضرت به ايشان اعتنايى نكرد و فرمود اى گروهى‏كه سخن مى‏گوييد در چيزى‏كه نفع نمى‏رساند آيا ندانستيد كه خداى تعالى را بندگانيست كه ساكت كرده ايشان را خوف بدون آنكه عاجز باشند از گفتن يا لال باشند بلكه ايشان هرگاه به خاطر آرند عظمت خداوند را شكسته مى‏شود زبانهايشان و كنده مى‏شود دلهايشان و مى‏رود عقلهاى‏شان و مبهوت مى‏شوند به جهت اِعْزاز و اِجلال و اعظام خداوند پس هرگاه به خود آمدند از اين حالت رو مى‏آورند بسوى خدا به كردارهاى پاكيزه مى‏شمرند نَفْسهاى خود را با ستمكاران و خطاكاران و حال آنكه ايشان منزّهند از تقصير و تفريط مگر آنكه ايشان راضى نمى‏شوند براى خدا به كردار اندك و بسيار نمى‏شمرند براى او عمل زياد را و پيوسته مشغولند به اعمال پس ايشان چنانند كه هر وقت نظر كنى به ايشان ايستادگانند به عبادت ترسان و هراسان در بيم و اضطرابند پس كجائيد شما از ايشان اى گروه تازه كارها آيا ندانستيد كه داناترين مردم به قَدَرْ ساكت‏ترين ايشانند از آن و اينكه جاهلترين مردم به قَدَرْ سخنگوترين ايشانند در او، اى گروه تازه كارها امروز غُرّه شعبان كريم است ناميده است او را پروردگار ما شعبان به جهت پراكنده شدن خيرات به تحقيق كه باز كرده پروردگار شما در او درهاى حسنات خود را و جلوه داده به شما قصرها و خيرات او را به قيمت ارزانى و كارهاى آسانى پس بخريد آن را و جلوه داده براى شما ابليس لعين شُعَبهاى شرور و بلاهاى خود را و شما پيوسته مى‏كوشيد در گمراهى و طغيان و متَمَّسِك مى‏شويد به شعبهاى ابليس و رُو مى‏گردانيد از شعبهاى خيرات كه باز شده براى شما درهاى او و اين غُرّه ماه شعبان است و شعبهاى خيرات او نماز است و روزه و زكات و امر به معروف و نهى از منكر و بِرّ والدين و خويشان و همسايگان و اصلاح ذات الْبَيْنِ و صدقه بر فقراء و مساكين بر خود كلفت مى‏دهيد چيزى را كه برداشته شده از شما يعنى امر قضا و قدر و چيزى كه نهى كرده شده‏ايد از فرو رفتن در آن از كشف سِرّهاى خدا كه هر كه تفتيش كند از آنها از تباه شدگانست آگاه باشيد به درستى‏كه اگر شما واقف شويد بر آنچه مهيّا فرموده، پروردگار عزّوجلّ براى مطيعين از بندگانش در امروز هر آينه بازخواهيد داشت خود را از آنچه در او هستيد و شروع خواهيد كرد در آنچه امر كردند شما را به آن.
گفتند يا اميرالمؤمنين‏ (عليه السلام) و چيست آنكه آن را خداوند مهيّا فرموده در اين روز براى مطيعين خود؟
پس حضرت نقل فرمود قصه آن لشكرى را كه رسول خدا صلى الله عليه وآله به جهاد كفار فرستاده بود و دشمنان شب بر ايشان شبيخون زدند و آن شبى تاريك و سخت ظلمانى بود و مسلمانان در خواب بودند كسى از ايشان بيدار نبود جز زيد بن حارثه و عبداللَّه بن رواحه و قتادة بن نعمان و قيس بن عاصم منقرى كه هر كدام در يك جانب ايشان بيدار و مشغول نماز و قرآن خواندن بودند دشمنان مسلمانان را تيرباران كردند و به واسطه تاريكى و نديدن مسلمانان دشمنان را تا از آنها احتراز كنند نزديك بود كه هلاك شوند كه ناگاه از دهان اين چند نفر نورهايى ساطع شد كه لشكرگاه مسلمانان را روشن كرد و سبب قوّت و دليرى ايشان شده پس شمشير كشيده و دشمنان را كشته و زخمدار و اسير نمودند و چون مراجعت نمودند و براى حضرت رسول‏صلى الله عليه وآله نقل كردند فرمود اين نورها به جهت اعمال اين برادران شما است در غرّه ماه شعبان پس يك يك آن اعمال را حضرت نقل كردند. (بقيه حديث در روز اول شعبان ذكر خواهد شد)


اعمال ماه شعبان

بدانكه شعبان ماه بسيار شريفى است و منسوب است به حضرت رسول خدا (صلى الله عليه وآله) و فضيلتش زياده از ماه رجب است و ماهى است كه زياد ميشود در آن روزيهايى بندگان از براى ماه رمضان و زينت ميكنند در ان بهشتهارا

و در فضيلت روزه اش روايات بسيار وارد است، بلكه روايت شده كه روزه شعبان براى كسيكه مرتكب خون حرام شده باشد، نفع مى بخشد او را و سيد از براى روزه هر روزه اين ماه، فضيلتى روايت كرده است.


و اعمال مشتركه اين ماه كه متعلق به همه ماه بوده و خصوصيتى به روز معين ندارد چند امر است:

1- در هر روزى هفتاد مرتبه بگويد: استغفر الله و اسئله التوبه.

2- در هر روز، هفتاد مرتبه بگويد: استغفرالله الذى لا اله الا هو الرحمن الرحيم الحى القيوم و اتوب اليه، در بعضى روايات "الحى القيوم" پيش از "الرحمن الرحيم" است: استغفر الله الذى لا اله الا هو الحى القيوم الرحمن الرحيم و اتوب اليه و عمل بهر دو خوب است و از روايات مستفاد مي شود كه بهترين دعاها و اذكار در اين ماه، استغفار است

3- در هر روز، در وقت زوال و در شب نيمه، اين صلوات را بخواند:
اللهم صل على محمد و آل محمد شجرة النبوه، الخ.

4- مناجات با خدا در اين ماه با اين مناجات كه از حضرت امير و ائمه عليهم السلام روايت شده كه در ماه شعبان ميخوانند: اللهم صل على محمد و آل محمد و اسمع دعائى الخ.

5- تصدق كند در اين ماه اگر چه به نصف دانه خرما باشد تا حق تعالى، بدن او را بآتش جهنم حرام گرداند و روايت است كه بهترين اعمال در اين ماه، تصدق كردن و طلب آمرزش نمودن است.

6- در مجموع اين ماه، هزار مرتبه بگويد:لا اله الا الله و لا نعبد الا اياه مخلصين له الدين و لو كره المشركون، كه ثواب بسيار دارد از جمله آنكه عبادت هزار ساله در نامه عملش نوشته شود.

7- روزه بگيرد دوشنبه و پنجشنبه اين ماه را كه بر آورده شود از او بيست حاجت دنيا و بيست حاجت از حاجتهاى آخرت.

8- در هر پنجشنبه اين ماه، دو ركعت نماز گذارد در هر ركعت بعد از حمد صد مرتبه توحيد بخواند و بعد از سلام صد مرتبه صلوات بفرستد و روزه اش نيز فضيلت دارد و روايت است كه در هر روز پنجشنبه ماه شعبان زينت ميكنند آسمانها را، پس ملائكه عرض ميكنند، خداوند بيامرز روزه داران اين روز را دعاى ايشان مستجاب گردان.

9- در اين ماه، صلوات بسيار بفرستد.

10- آنكه از روز جمعه آخر ماه تابقيه ماه بسيار بگويد: اللهم ان لم تكن غفرت لنا فيما مضى من شعبان فاغفرلنا فيما بقى منه

مناجات شعبانيه

پستارسال شده در: سه شنبه جولاي 26, 2011 3:14 am
توسط najm111
تلاوت مناجات شعبانيه 1430 (فايل ويديوئي)
http://aelaa.net
31 MB
نسخه ها تمام شد

تلاوت مناجات شعبانيه 1433 (فايل صوتي)
http://aelaa.net/110.aspx?id=2792
3 MB - 15 دقیقه

تلاوت مناجات شعبانيه 1432 همراه با توضیح مضامین به فارسی (فايل صوتي)
http://aelaa.net/Fa/Ersaal/10/Monaajaat ... e-1432.mp3
20.51 MB - یک ساعت و نیم


============

اين مناجات حضرت امير المؤمنين و امامان از فرزندان او عليهم السلام است كه در ماه شعبان خداي را با آن مى‏ خواندند:

بسم الله الرحمن الرحيم

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَي مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اسْمَعْ دُعَائِي إِذَا دَعَوْتُكَ وَ اسْمَعْ نِدَائِي إِذَا نَادَيْتُكَ وَ أَقْبلْ عَلَيَّ إِذَا نَاجَيْتُكَ

فَقَدْ هَرَبْتُ إِلَيْكَ وَ وَقَفْتُ بَيْنَ يَدَيْكَ مُسْتَكِينا لَكَ مُتَضَرِّعا إِلَيْكَ رَاجِيا لِمَا لَدَيْكَ ثَوَابِي

وَ تَعْلَمُ مَا فِي نَفْسِي وَ تَخْبُرُ حَاجَتِي وَ تَعْرِفُ ضَمِيرِي وَ لا يَخْفَي عَلَيْكَ أَمْرُ مُنْقَلَبِي وَ مَثْوَايَ وَ مَا أُرِيدُ أَنْ أُبْدِئَ بِهِ مِنْ مَنْطِقِي وَ أَتَفَوَّهَ بِهِ مِنْ طَلِبَتِي وَ أَرْجُوهُ لِعَاقِبَتِي

وَ قَدْ جَرَتْ مَقَادِيرُكَ عَلَيَّ يَا سَيِّدِي فِيمَا يَكُونُ مِنِّي إِلَي آخِرِ عُمْرِي مِنْ سَرِيرَتِي وَ عَلانِيَتِي وَ بِيَدِكَ لا بِيَدِ غَيْرِكَ زِيَادَتِي وَ نَقْصِي وَ نَفْعِي وَ ضَرِّي

إِلَهِي إِنْ حَرَمْتَنِي فَمَنْ ذَا الَّذِي يَرْزُقُنِي وَ إِنْ خَذَلْتَنِي فَمَنْ ذَا الَّذِي يَنْصُرُنِي

إِلَهِي أَعُوذُ بِكَ مِنْ غَضَبِكَ وَ حُلُولِ سَخَطِكَ

إِلَهِي إِنْ كُنْتُ غَيْرَ مُسْتَأْهِلٍ لِرَحْمَتِكَ فَأَنْتَ أَهْلٌ أَنْ تَجُودَ عَلَيَّ بِفَضْلِ سَعَتِكَ

إِلَهِي كَأَنِّي بِنَفْسِي وَاقِفَةٌ بَيْنَ يَدَيْكَ وَ قَدْ أَظَلَّهَا حُسْنُ تَوَكُّلِي عَلَيْكَ فَقُلْتَ [فَفَعَلْتَ‏] مَا أَنْتَ أَهْلُهُ وَ تَغَمَّدْتَنِي بِعَفْوِكَ

إِلَهِي إِنْ عَفَوْتَ فَمَنْ أَوْلَي مِنْكَ بِذَلِكَ

وَ إِنْ كَانَ قَدْ دَنَا أَجَلِي وَ لَمْ يُدْنِنِي [يَدْنُ‏] مِنْكَ عَمَلِي فَقَدْ جَعَلْتُ الْإِقْرَارَ بِالذَّنْبِ إِلَيْكَ وَسِيلَتِي

إِلَهِي قَدْ جُرْتُ عَلَي نَفْسِي فِي النَّظَرِ لَهَا فَلَهَا الْوَيْلُ إِنْ لَمْ تَغْفِرْ لَهَا

إِلَهِي لَمْ يَزَلْ بِرُّكَ عَلَيَّ أَيَّامَ حَيَاتِي فَلا تَقْطَعْ بِرَّكَ عَنِّي فِي مَمَاتِي

إِلَهِي كَيْفَ آيَسُ مِنْ حُسْنِ نَظَرِكَ لِي بَعْدَ مَمَاتِي وَ أَنْتَ لَمْ تُوَلِّنِي [تُولِنِي‏] إِلا الْجَمِيلَ فِي حَيَاتِي

إِلَهِي تَوَلَّ مِنْ أَمْرِي مَا أَنْتَ أَهْلُهُ

وَ عُدْ عَلَيَّ بِفَضْلِكَ عَلَي مُذْنِبٍ قَدْ غَمَرَهُ جَهْلُهُ

إِلَهِي قَدْ سَتَرْتَ عَلَيَّ ذُنُوبا فِي الدُّنْيَا وَ أَنَا أَحْوَجُ إِلَي سَتْرِهَا عَلَيَّ مِنْكَ فِي الْأُخْرَي [إِلَهِي قَدْ أَحْسَنْتَ إِلَيَ‏] إِذْ لَمْ تُظْهِرْهَا لِأَحَدٍ مِنْ عِبَادِكَ الصَّالِحِينَ فَلا تَفْضَحْنِي يَوْمَ الْقِيَامَةِ عَلَي رُءُوسِ الْأَشْهَادِ

إِلَهِي جُودُكَ بَسَطَ أَمَلِي وَ عَفْوُكَ أَفْضَلُ مِنْ عَمَلِي

إِلَهِي فَسُرَّنِي بِلِقَائِكَ يَوْمَ تَقْضِي فِيهِ بَيْنَ عِبَادِكَ

إِلَهِي اعْتِذَارِي إِلَيْكَ اعْتِذَارُ مَنْ لَمْ يَسْتَغْنِ عَنْ قَبُولِ عُذْرِهِ فَاقْبَلْ عُذْرِي يَا أَكْرَمَ مَنِ اعْتَذَرَ إِلَيْهِ الْمُسِيئُونَ

إِلَهِي لا تَرُدَّ حَاجَتِي وَ لا تُخَيِّبْ طَمَعِي وَ لا تَقْطَعْ مِنْكَ رَجَائِي وَ أَمَلِي

إِلَهِي لَوْ أَرَدْتَ هَوَانِي لَمْ تَهْدِنِي وَ لَوْ أَرَدْتَ فَضِيحَتِي لَمْ تُعَافِنِي

إِلَهِي مَا أَظُنُّكَ تَرُدُّنِي فِي حَاجَةٍ قَدْ أَفْنَيْتُ عُمُرِي فِي طَلَبِهَا مِنْكَ

إِلَهِي فَلَكَ الْحَمْدُ أَبَدا أَبَدا دَائِما سَرْمَدا يَزِيدُ وَ لا يَبِيدُ كَمَا تُحِبُّ وَ تَرْضَي

إِلَهِي إِنْ أَخَذْتَنِي بِجُرْمِي أَخَذْتُكَ بِعَفْوِكَ

وَ إِنْ أَخَذْتَنِي بِذُنُوبِي أَخَذْتُكَ بِمَغْفِرَتِكَ

وَ إِنْ أَدْخَلْتَنِي النَّارَ أَعْلَمْتُ أَهْلَهَا أَنِّي أُحِبُّكَ

إِلَهِي إِنْ كَانَ صَغُرَ فِي جَنْبِ طَاعَتِكَ عَمَلِي فَقَدْ كَبُرَ فِي جَنْبِ رَجَائِكَ أَمَلِي

إِلَهِي كَيْفَ أَنْقَلِبُ مِنْ عِنْدِكَ بِالْخَيْبَةِ مَحْرُوما وَ قَدْ كَانَ حُسْنُ ظَنِّي بِجُودِكَ أَنْ تَقْلِبَنِي بِالنَّجَاةِ مَرْحُوما

إِلَهِي وَ قَدْ أَفْنَيْتُ عُمُرِي فِي شِرَّةِ السَّهْوِ عَنْكَ وَ أَبْلَيْتُ شَبَابِي فِي سَكْرَةِ التَّبَاعُدِ مِنْكَ إِلَهِي فَلَمْ أَسْتَيْقِظْ أَيَّامَ اغْتِرَارِي بِكَ وَ رُكُونِي إِلَي سَبِيلِ سَخَطِكَ

إِلَهِي وَ أَنَا عَبْدُكَ وَ ابْنُ عَبْدِكَ قَائِمٌ بَيْنَ يَدَيْكَ مُتَوَسِّلٌ بِكَرَمِكَ إِلَيْكَ

إِلَهِي أَنَا عَبْدٌ أَتَنَصَّلُ إِلَيْكَ مِمَّا كُنْتُ أُوَاجِهُكَ بِهِ مِنْ قِلَّةِ اسْتِحْيَائِي مِنْ نَظَرِكَ وَ أَطْلُبُ الْعَفْوَ مِنْكَ إِذِ الْعَفْوُ نَعْتٌ لِكَرَمِكَ

إِلَهِي لَمْ يَكُنْ لِي حَوْلٌ فَأَنْتَقِلَ بِهِ عَنْ مَعْصِيَتِكَ إِلا فِي وَقْتٍ أَيْقَظْتَنِي لِمَحَبَّتِكَ وَ كَمَا أَرَدْتَ أَنْ أَكُونَ كُنْتُ فَشَكَرْتُكَ بِإِدْخَالِي فِي كَرَمِكَ وَ لِتَطْهِيرِ قَلْبِي مِنْ أَوْسَاخِ الْغَفْلَةِ عَنْكَ

إِلَهِي انْظُرْ إِلَيَّ نَظَرَ مَنْ نَادَيْتَهُ فَأَجَابَكَ وَ اسْتَعْمَلْتَهُ بِمَعُونَتِكَ فَأَطَاعَكَ

يَا قَرِيبا لا يَبْعُدُ عَنِ الْمُغْتَرِّ بِهِ وَ يَا جَوَادا لا يَبْخَلُ عَمَّنْ رَجَا ثَوَابَهُ

إِلَهِي هَبْ لِي قَلْبا يُدْنِيهِ مِنْكَ شَوْقُهُ وَ لِسَانا يُرْفَعُ إِلَيْكَ صِدْقُهُ وَ نَظَرا يُقَرِّبُهُ مِنْكَ حَقُّهُ

إِلَهِي إِنَّ مَنْ تَعَرَّفَ بِكَ غَيْرُ مَجْهُولٍ وَ مَنْ لاذَ بِكَ غَيْرُ مَخْذُولٍ وَ مَنْ أَقْبَلْتَ عَلَيْهِ غَيْرُ مَمْلُوكٍ [مَمْلُولٍ‏]

إِلَهِي إِنَّ مَنِ انْتَهَجَ بِكَ لَمُسْتَنِيرٌ وَ إِنَّ مَنِ اعْتَصَمَ بِكَ لَمُسْتَجِيرٌ وَ قَدْ لُذْتُ بِكَ يَا إِلَهِي فَلا تُخَيِّبْ ظَنِّي مِنْ رَحْمَتِكَ وَ لا تَحْجُبْنِي عَنْ رَأْفَتِكَ

إِلَهِي أَقِمْنِي فِي أَهْلِ وَلايَتِكَ مُقَامَ مَنْ رَجَا الزِّيَادَةَ مِنْ مَحَبَّتِكَ

إِلَهِي وَ أَلْهِمْنِي وَلَها بِذِكْرِكَ إِلَي ذِكْرِكَ وَ هِمَّتِي فِي رَوْحِ نَجَاحِ أَسْمَائِكَ وَ مَحَلِّ قُدْسِكَ

إِلَهِي بِكَ عَلَيْكَ إِلا أَلْحَقْتَنِي بِمَحَلِّ أَهْلِ طَاعَتِكَ وَ الْمَثْوَي الصَّالِحِ مِنْ مَرْضَاتِكَ فَإِنِّي لا أَقْدِرُ لِنَفْسِي دَفْعا وَ لا أَمْلِكُ لَهَا نَفْعا

إِلَهِي أَنَا عَبْدُكَ الضَّعِيفُ الْمُذْنِبُ وَ مَمْلُوكُكَ الْمُنِيبُ [الْمَعِيبُ‏] فَلا تَجْعَلْنِي مِمَّنْ صَرَفْتَ عَنْهُ وَجْهَكَ وَ حَجَبَهُ سَهْوُهُ عَنْ عَفْوِكَ

إِلَهِي هَبْ لِي كَمَالَ الانْقِطَاعِ إِلَيْكَ وَ أَنِرْ أَبْصَارَ قُلُوبِنَا بِضِيَاءِ نَظَرِهَا إِلَيْكَ حَتَّي تَخْرِقَ أَبْصَارُ الْقُلُوبِ حُجُبَ النُّورِ فَتَصِلَ إِلَي مَعْدِنِ الْعَظَمَةِ وَ تَصِيرَ أَرْوَاحُنَا مُعَلَّقَةً بِعِزِّ قُدْسِكَ

إِلَهِي وَ اجْعَلْنِي مِمَّنْ نَادَيْتَهُ فَأَجَابَكَ وَ لاحَظْتَهُ فَصَعِقَ لِجَلالِكَ فَنَاجَيْتَهُ سِرّا وَ عَمِلَ لَكَ جَهْرا

إِلَهِي لَمْ أُسَلِّطْ عَلَي حُسْنِ ظَنِّي قُنُوطَ الْإِيَاسِ وَ لا انْقَطَعَ رَجَائِي مِنْ جَمِيلِ كَرَمِكَ

إِلَهِي إِنْ كَانَتِ الْخَطَايَا قَدْ أَسْقَطَتْنِي لَدَيْكَ فَاصْفَحْ عَنِّي بِحُسْنِ تَوَكُّلِي عَلَيْكَ

إِلَهِي إِنْ حَطَّتْنِي الذُّنُوبُ مِنْ مَكَارِمِ لُطْفِكَ فَقَدْ نَبَّهَنِي الْيَقِينُ إِلَي كَرَمِ عَطْفِكَ

إِلَهِي إِنْ أَنَامَتْنِي الْغَفْلَةُ عَنِ الاسْتِعْدَادِ لِلِقَائِكَ فَقَدْ نَبَّهَتْنِي الْمَعْرِفَةُ بِكَرَمِ آلائِكَ

إِلَهِي إِنْ دَعَانِي إِلَي النَّارِ عَظِيمُ عِقَابِكَ فَقَدْ دَعَانِي إِلَي الْجَنَّةِ جَزِيلُ ثَوَابِكَ

إِلَهِي فَلَكَ أَسْأَلُ وَ إِلَيْكَ أَبْتَهِلُ وَ أَرْغَبُ

وَ أَسْأَلُكَ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَي مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تَجْعَلَنِي مِمَّنْ يُدِيمُ ذِكْرَكَ وَ لا يَنْقُضُ عَهْدَكَ وَ لا يَغْفُلُ عَنْ شُكْرِكَ وَ لا يَسْتَخِفُّ بِأَمْرِكَ

إِلَهِي وَ أَلْحِقْنِي بِنُورِ عِزِّكَ الْأَبْهَجِ فَأَكُونَ لَكَ عَارِفا وَ عَنْ سِوَاكَ مُنْحَرِفا وَ مِنْكَ خَائِفا مُرَاقِبا

يَا ذَا الْجَلالِ وَ الْإِكْرَامِ وَ صَلَّي اللَّهُ عَلَي مُحَمَّدٍ رَسُولِهِ وَ آلِهِ الطَّاهِرِينَ وَ سَلَّمَ تَسْلِيما كَثِيرا.


====================

مرحوم آيت الله ملكي تبريزي در المراقبات نوشته اند:

اين مناجات، مناجات معروفى است.
و اهلش بخاطر آن با ماه شعبان مأنوس شده و بهمين جهت منتظر و مشتاق اين ماه هستند.
اين مناجات شامل مطالب اساسى در مورد چگونگى معامله بندگان با خداى بزرگ بوده و آداب خواستن، دعا و طلب آمرزش از او را، آنگونه كه شايسته است، بيان مى‏ كند.
و استدلال‏هاى زيبايي جهت اميدوار شدن به درگاه خدا كه با مناجات با او مناسب است، در بردارد.
و به روشنى، ملاقات، نزديكى و ديدن خدا را معنى مى‏ كند
و به اين ترتيب شبهه هاى سالك، شكهاى منكر و وحشت اهل شك را برطرف مى‏ كند.
و نيز اشاره ‏اى به شناخت نفس و اين كه شناخت آن باعث شناخت پروردگار است دارد
بنابر تفسير بعضى از فرازهاى آن توسط يكى از بزرگان اهل معرفت.
تمام كلام اين كه
اين مناجات، از اعمال مهم اين ماه است،
و نه تنها اين ماه، كه سالك نبايد بعضى از فرازهاى آن را در طول سال ترك كند و در قنوتها و ساير حالهاى عالى خود، خيلى با آن مناجات نمايد
و وقتى كه مى‏گويد:«و أنر أبصار قلوبنا بضياء نظرها إليك، حتى تخرق أبصار القلوب حجب النور، فتصل إلى معدن العظمة، و تصير أرواحنا معلّقة بعزّ قدسك»،
و ديدگان قلبهاى ما را با نور نگاه آن به حضرتت روشن بفرما تا آنگاه كه چشمهاى دل پرده‏ها و مانعهاى نورى را پاره كرده و به معدن بزرگى برسد و روحهاى ما به عزت پاكيت وصل شود.»
از گفته خود غافل نباشد. و تأمل كند،
آيا قلب او چشم ديدن نور را دارد؟ پرده‏ هاى نورى چيست؟ و معدن بزرگي كه در پوشش پرده‏هاى نورى مى‏ باشد، كدام است؟
تا بداند چه مى‏ گويد و از پروردگارش چه مى‏ خواهد.
چون كسى كه نمى‏ داند از خدا چه مى‏خواهد نمى‏توان گفت: فلان چيز را خواسته،
بلكه بايد گفت: الفاظى را به زبان آورده است.
خداوند در قرآن مى‏ فرمايد: «اى كسى كه وقتى او را بخوانند، به داد بيچاره رسيده و گرفتارى او را برطرف مى‏ كند.»
و مى‏ فرمايد: و «بخوانيد مرا تا اجابت كنم شما را» نيز مى‏ فرمايد: «از فضل خدا بخواهيد، زيرا خدا با شما مهربان است.»
و نمى‏ فرمايد: الفاظ را بزبان آوريد.
بهر حال اين مناجات بزرگى است
و يكى از ارمغانهاى آل محمد صلّى اللّه عليه و آله و سلّم مى‏ باشد
كه بزرگى آن را كسى كه قلب سالم و گوش شنوايى داشته باشد، درك مى‏ كند.
و اهل غفلت از درك فوايد و نورهاى آن بى‏ بهره ‏اند.
بيشتر مردم قدر نعمت مناجات را نمى‏ دانند.
مناجات شامل معارف بالايى است كه بجز اهلش كه همان اولياى خدا هستند و از طريق كشف و شهود به آن رسيده‏ اند،
كسى از آن آگاهى ندارد. و رسيدن به اين معارف از راه مكاشفه از بهترين نعمتهاى آخرت است كه قابل مقايسه با هيچكدام از نعمتهاى دنيا نيست.
امام صادق عليه السّلام در اين فرمايش، ارزش اين نعمت را اين گونه بيان مى‏ كنند:
«اگر مردم برترى شناخت خدا بر ساير نعمتها را مى‏ دانستند، به زيباييهاى زندگى دنيا كه در اختيار دشمنان ما گذاشته شده، چشم نمى‏ دوختند، و دنياشان نزد آنان كمتر از خاكى بود كه روى آن راه مى‏ رفتند، در نعمت شناخت خدا قرار گرفته و مانند لذت كسى كه هميشه در بهترين جاهاى بهشت با دوستان خدا بسر مى‏برد، از آن لذت مى‏ بردند...»

والحمد لله رب العالمين