توسط najm152 » شنبه مه 01, 2010 2:25 pm
بيستم و ششم ماه صفريَا أبَا عَبْدِ اللهِ الحُسَيندلم ، شكسته و مجروح و مبتلاى حسين = طواف كرد شبى ، گرد كربلاى حسين
شكفته نرگس و نسرين و سنبل تر ديد = ز چشم و جبهه و جعد گره گشاى حسين
ز حلق تشنه او، رسته لاله سيراب = ز خون كه موج زد از جانب قفاى حسين
قدَر، چو واقعه كربلا مشاهده كرد = ز چشم ، چشمه خون راند بر قضاى حسين
سحاب : قطره باران ، حسين : سر بخشيد = عطاى ابر كجا و، كجا عطاى حسين ؟!
ز بيم ورطه طوفان نمى تواند رست = جز آن كه هست درين ورطه ، آشناى حسين
گداى حضرت او شو، كه عاقبت روزى = به پادشاهى عقبى رسد، گداى حسين
خموش ابن حسام! اين سخن نه لايق توست = ستايش تو كجا و، كجا سزاى حسين شاعر شهير محمّد بن حسام الدّين خوسفى قُهستانى (متوفّى 875 ه . ق) روز : موعظه حضرت صالح (عليه السلام) به قوم خويش (ثمود) بعد از پي كردن ناقه روز : بنا بر نقلي رحلت حضرت رسول اكرم (صلى الله عليه وآله) سال 11 هجرتروز : عقد ازدواج حضرت أمير وحضرت زهرا (صلوات الله عليهما)
بنا بر نقلي در اولين ماه صفر بعد از هجرت چند شب باقيمانده از ماه صفر بوده است.
بقايا شهرهاي قوم ثمود كه توصيف شده: و ينحتون من الجبال بيوتا
واقع در منطقه العلا در نواحي شمال غرب عربستان
