يازدهم ماه محرميَاأبَا عَبْدِ اللهِ الحُسَينيا بضعة الرّسول ز ابن زياد داد = كو خاك اهل بيت رسالت به باد داد
اي چرخ غافلي كه چه بيداد كرده اي
وز كين چها در اين ستم آباد كرده اي
بر طعنت اين بس است كه بر عترت رسول
بيداد كرده خصم و تو امداد كرده اي
اي زاده زياد نكردست هيچگه = نمرود اين عمل كه تو شدّاد كرده اي
كام يزيد داده اي از كشتن حسين = بنگر كه را به قتل كه دلشاد كرده اي
بهر خسي كه بار درخت شقاوتست
در باغ دين چه با گل و شمشاد كرده اي
با دشمنان دين نتوان كرد آنچه تو = با مصطفي و حيدر و اولاد كرده اي
حلقي كه سوده لعل لب خود نبي بر آن
آزرده اش به خنجر فولاد كرده اي
ترسم دمي كه تو را به محشر در آورند = از آتش تو دود به محشر در آورندمحتشم كاشانيروز : رحلت حضرت آدم (عليه السلام) بنا بر نقلي
در روز جمعه بعد از گذشت هزار و يك صد و بنجاه سال از آفرينش آدم، و گذران هزار و سي سال عمر جان به جانان سبرد.شب: فاجعه شتربان و قطع دستهاى شريف از جسد منور حضرت امام حسين (عليه السلام)
شب: آوردن جناب فضه شير را براى حفاظت از ابدان مطهره
روز: منع شير لشكر را از اسب تاختن به ابدان مطهره و ماندن شير تا انصراف لشكر
روز (عصر): اسب تاختن به ابدان مطهره در نبود شير بنا بر نقلي
روز : مرور اهل بيت از قتلگاه به خواهش اهل بيت[color=black
روز : ماندن عمر سعد در كربلا براي دفن اجساد خبيثه لشكر خود (لعنهم الله)
بدانكه چون روز عاشوراء عمر سعد از كار قتل امام حسين (عليه السلام) بپرداخت سر مبارك آن حضرت را به خولى و حميد بن مسلم سپرد و در همان روز عاشوراء ايشان را بنزد ابن زياد روانه كرد و بقيه سرها را نيز در ميان قبائل پخش كرد تا بنزد ابن زياد برند و بسوى او تقرب جويند.
خولى بتعجيل تمام حركت كرد، شب يازدهم بكوفه وارد شد، چون در آن وقت شب، ممكن نبود ملاقات پسر زياد، لاجرم بخانه خود رفت و سر پسر پيغمبر را در زير اجانه جاى داد.
از آن طرف عمر سعد شب يازدهم را در كربلا بماند و روز يازدهم تا وقت زوال نيز در كربلا اقامت كرد و بر كشتگان سپاه خويش نماز گذاشت و همگى را بخاك سپرد.
روز : (بعد از ظهر) مرور اهل بيت از قتلگاه به دستور عمر سعد (لعنه الله)
و چون روز از نيمه بگذشت، امر كرد كه دختران پيغمبر را بر شتران بى وطاء، سوار كردند و ايشان را چون اسيران ترك و روم روان داشتند. چون ايشان را بقتلگاه عبور دادند زنها را كه نظر بر جسد امام حسين و كشتگان افتاد، لطمه بر صورت زدند و صدا بصيحه و ندبه بر داشتند.
چه بر مقتل رسيدند آن اسيران = بهم پيوست نيسان و حزيران
يكى مويه كنان گشتى بفرزند = يكى شد موكنان بر سوگ فرزند
يكى از خون بصورت غازه ميكرد = يكى داغ على را تازه مى كرد
بسوگ گلرخان سرو قامت = بپا كردند غوغاى قيامت
نظر افكند چون دخت پيمبر = بنور ديده ساقى كوثر
بنا گه نعره هذا اخى زد = بجان خلد نار دوزخى زد
در حديث معتبر كامل الزياره است كه حضرت سيد سجاد به زائده فرمود: همانا چون روز عاشوراء رسيد بما آنچه رسيد از دواهى و مصيبات عظيمه و كشته گرديد پدرم و كسانيكه با او بودند از اولاد و برادران و ساير اهل بيت او. پس حرم محترم و زنام مكرم آن حضرت را بر شتران سوار كردند براى رفتن بجانب كوفه. پس من نظر كردم بسوى پدر و ساير اهل بيت او كه در خاك و خون آغشته گشته و بدنهاى طاهره ايشان بر روى زمين است و كسى متوجه دفن ايشان نشده، سخت بر من گران آمد و سينه من تنگى گرفت و حالتى مرا عارض شد كه همى خواست جان از تن من پرواز كند. عمه ام زينب كبرى چون مرا بدينحال ديد، پرسيد: اين چه حالت است كه در تو مى بينم اى يادگار جد و پدر و برادر من ! مى نگرم ترا كه مى خواهى جان تسليم كنى. گفتم: اى عمه ! چگونه جزع نكنم و اضطراب نداشته باشم و حال آنكه مى بينم سيد و آقاى خود و برادران و عموها و عموزادگان و اهل و عشيرت خود را كه آغشته بخون در اين بيابان افتاده اند و تن ايشان عريان و بى كفن است و هيچكس بر دفن ايشان نمى پردازد و بشرى متوجه ايشان نمى گردد، گويا ايشان را مسلمان نميدانند. عمه ام گفت: از آنچه مى بينى دلگران مباش و جزع مكن. بخدا قسم كه اين عهدى بود از رسول خدا بسوى جد و پدر و عم تو (صلوات الله عليهم اجمعين) و رسول خدا مصائب هر يك را بايشان خبر داد و بتحقيق كه حق تعالى در اين امت پيمان گرفته از جماعتى كه فراعنه ارض ايشان را نمى شناسد لكن در نزد اهل آسمانها معروفند كه ايشان اين اعضاى متفرقه و جسدهاى در خون طپيده را جمع كنند و دفن نمايند و در ارض طف بر قبر پدرت سيد الشهداء علامتى نصب كنند كه اثر آن هرگز بر طرف نشود و بمرور ايام و ليالى محو و مطموس نگردد و هر چند كه سلاطين كفره و اعوان ظلمه در محو آثار آن سعى و كوشش نمايند ظهورش زياده گردد و رفعت و علوش بالاتر خواهد گرفت.روز : بردن لشكر يزيد (لعنهم الله) اهل بيت امام حسين (صلوات الله عليهم اجمعين) را به اسارت از كربلا روز : دفن مخفيانه اجساد مطهره شهداي كربلا (عليهم السلام) بعد از رفتن لشكر اشقيا از كربلا بنا بر نقلي
روز : شهادت حضرت امام سجاد (صلوات الله عليه) در سال 94 هـ .ق بنا بر نقلي