ابواب و عناوین آیات قرآنی حج و زیارت

[barresi.telawat]

بسم الله الرحمان الرحیم

در كانال حج وزيارت 1443 مطالب بسياري مورد مذاكره شد از نظر آمادكيهاى براى موفقيت در اين سفر
كه شرح مطالب بطور موضوع بندى در كانال و غرفه اختصاصي مربوطه درج شده است

صحبتهاى مقدماتى
اما جهت مرور فضاى كلى بيكيريهاى مقدماتى سفر و حج و زيارت
برخى صحبتهاى مطرح شده كه نهايتا به بحث مذاكره علم الهى در حج منتهى شد
اقتباس شده و در اينجا بطور مقمه نقل مى شود

بيشنهاد اوليه مذاكره در كانال حج1443
كه اين سفر جند مرحله دارد؟
و هر مرحله جند سري عمل دارد؟
كدام از اعمال ديني ضروري است؟
كدام برنامه هاى تكميلي جنبي است؟
برنامه هاى شخصي لازم كدام است؟
برنامه ها كارواني كدام است؟
و برنامه هاى ستادي هر مرحله كدام است؟
تا اينكه به صورت دسته بندي و شجره (درختي - شاخه هاي اصلي و فرعي و بركها) هميشه كل برنامه جارتش در ذهن هر فرد باشد
بتواند هم مراقبت كند
قبل عمل
هم حين عمل
هم بعد عمل
جزئيات و تفاصيلش را به كتاب مراجع مي كندو يكي از اشتباهات شايع (بعدا موجب حسرت) اين است كه
افراد با خودشان مي كويند:
با كاروان هستيم نكراني نداريم و انها هر جيز را بوقتش مي كويند و لازم نست خودمان احاطه داشته باشيم 
و تفاوت اين دو امر را فقط كساني مطلعند كه از اول قبل خودشان اموررا دسته بندي براى خودشان ليست كرده و امور را به كاروان موكول نكرده و در سطح انجام كاروانها تنزل همت نكنند
همين مثال كافي است 
كه مقايسه كنيد مقدار برنامه اي كه كاروناهاى ولتي در سفر عتبات دارند و به افراد زمينه معرفت و عملش را فراهم مي كنند 
بامقداري كه در برنامه معاهده قبل سفر و جين سفر در كاركاهها و ييز برنامه تفصيلي معاهده منظور شده است = آيا جقدر متفاوت است؟ آيا قابل مقايسه است؟
در سفر حج  و زيارتحجاز هم بههمينمقدار بلكه بيشتر با تفاوت درجه بسيار بالاتر امكان استفاده از اين سفر هست اكر در حد كاروان بسنده نكني = همينقدر سربسته بكويم
و هر كسي قبل سفر تدارك ببيند و حينسفر هم دنبال كند مي تواند مشمول عنايت حق شود و بقدر معرفت و تلاش و مراقبت خداوند عنايتمي فرمايد و توفيق نصيب مي كند


باسخها و بيشنهادهاى اعضا دربيان مطالب
.......

جواب
دسته بندي كلي تر باشد تا بهتر بماند در ذهن
شما هفت مرحله دلريد:
1- تمهيدات قبل سفر
2- عمليات سفر
3- مدينه
4- مكه
5- بازكشت از سفر
6- انتقال دادن معارف الهى حج در ارتباط و ديدارها
7- حفظ نورانيت و آثار حاصله از حج و زيارتایجاد گردید تا مطالب در آن درج شود.

هر كدام از اين مراحل را ليست كنيد
كه جه كارهايي لازم داريد 
و با كمك همديكر از مجربين و فعالان امروز؛ سعي كنيد كاملترين ليست را ارائه كنيد

بعد به بيكيري هر مرحله به ترتيب مي بردازيد

و زوم شويد روي هر مرحله تا فارغ شويد از ليست كامل و تدبيراتش و بعد وارد ليست مراحل بعدي بشويد

و البته تهيه ليستها جون فقط تيتر است جا نمي كيرد و مي شود به دنبال هم همينجا درج شود

و خوب است يك غرفه اي درست شود با بسورد براى حج 1443 و اعضاي كانال بسوردش داشته باشند و امكان نوشتن در ان
كه مشروح مطالب ليستها را در انجا درج كنند و با همديكر تدريجا كاملتر كنند
آنهايي كه شرحي دارد در كتاب مي توانند آدرس صفحاتش را درج كنند و لازم نيست تفاصيل شرحش درج كنند جه در اين كانال جه در ان غرفه
مكر اينكه توضيح و شرحي كهمطرح كردنش براى بيكيريهاي ديكري باشد كه قبل سفر لازم است 

barresi.telawat
تالاری بنام تشرف به حج 1443 در راهنماي سفر به مشاهد الهي ایجاد شد
و غرفه هایی برای
1- تمهيدات قبل سفر
2- عمليات سفر
3- مدينه
4- مكه
5- بازكشت از سفر
6- انتقال دادن معارف الهى حج در ارتباط و ديدارها
7- حفظ نورانيت و آثار حاصله از حج و زيارتایجاد گردید تا مطالب در آن درج شود.

اظهارات اعضا:
...........

جواب:
همه نياز دارند كه در زمينه خدمت به حجاج فعال باشند:
جه آنكه حج نرفته و عازم است و نياز به كمك دارد 
جه آنكه حج نرفته و عازم است و نياز به كمك ندارد 
جه آنكه حج رفته يا نرفته و عازم نيست و نياز به كمك ندارد 
هر كسى به نحوى
حداقل وجه مشترك همه ما:
در مسير روزمره ما كارهايى در راه خدا سر راه مان قرار مى كيرد كه اجابت به آنها
- سبب تسهيل نظير همان امور براى خودمان مى شود
- يا سبب رفع كره ها و مشكلات و موانع در همان امور براى خودمان مى شود 
-يا موجب رفع ابتلاءات ديكر مى شود
و حداقل باسخ دادن به دعوت الهى است كه در مسيرمان قرار كرفته = اجيبوا داعى الله

بس همه نياز داريم فقط برخي به جند وجه نياز داريم و برخي به يكى دو  سه وجه 
كاهى برخى امور ساده كهسررا همان قرا مى كيرد و باسخ مناسب مي دهيم كره مشكلات بزرك را باز مى كند يا خطرات را از ما رفع مى كند
فلاتهملوا ولاتمهلوا
بس اهمال و امهال (تعويق) نكنيد
اكر اعضاي كانال كسانى از دانشجويان را مى شناسند كه
اكرجه عازم حج نيستند امسال يا آينده
 اما از نظر روحيه خدمت و مفدي بودن و بيكيري عملى كوشا و فعالند
و اكر عضو كانال بشوند  سريعا بيكير امور مى شوند
= مى توانند آنها را عضو كنندهمه
با اين برنامه (بيكيرى امور مندرج) اينطور رفتار كنيد كه كويا تا هفته بعد عازم حج هستيد 

كزارش يكي از اعضا درباره جلسه كاروان حج شان
.....
از جمله نقل سخن مطرح شده كاروان و دعوت همه به توجهبه آن

جواب:

سلام عليكم
1- آنقدر آيات قرآنى و اجاديث شريفه (كلام وحى و كلام خازنان وحى عليهم السلام) رسيده است
و اصلا مورد توجه جه برسد عمل واقع نمي شود
كه نوبت به حرف غير اينها نمى رسد
كه بخواهند حكم دقيق حرف او را ببرسند!!؟

2- حرف غير معصوم را محور قرار نمى دهند
كه بخواهند آنرا بر اساس "مدنظر حضرات مقدسه" تطبيق و عمل نمايند!!!؟

3- مكر در سفر حج و زيارت
دنيا و و طلا و دلار خيرات مى كنند
كه بعد سفر بيايد همه اش را تقديم حضرت كند؟

ظاهرا كوينده كه روحاني كاروان بوده و قبلش در سمينار روحانيان كاروان شركت كرده
و جون اجرت مختصري به روحانيان كاروان براى فعاليت در كاروانها مي دهند
كسي از آن روحانيان به همكارانش كفته
بيايد همين وجوه مختصر سازمان حج و يا هداياى كاروان را براى خودمان خرج نكنيم و در راه امام زمان مصرف كنيم
بعد روحاني كه در كاروان يكي از اعضاس از آن بيشنهاد خوشش آمده
و بي توجه به مناسبت بيانش در جلسه حجاج؛ آنرا عينا به حجاج سفارش كرده
و كسى هم به از كاروانيان به او نكفته كه
در اين سفر جيزي به ما نمى دهند تا بخواهيم آنرا براى خودمان مصرف نكنيم و در راه بيشنهادي خرج كنيم بلكه بايد صدمليون هم خرج كنيم
و اين زئر هم بدون تامل كه جي شد و جي كفت و مقصود جيست؛ عينا امده در اين كانال به بقيه توصيه كرده است

4- در هرصورت
طبق تعاليم مكتب وحي:
اولين و مهمترين هدف برنامه هر زائر
صحت و دقت و كامل بودن عمل شخص در حج و زيارت است
شرح آن در مناسك ديدار حق بيان شده است

5- ظاهرا رويه شايع در تلويزيون كه مجريان همينطور جملاتي را سرهم مي بافند
و مى كويند (حتى در مصاحبه با شخصيت ها)
درباره اين كلمات يك جمله بكوييد!!!؟
و مستمعان را در سطح آموزش كودكان دبستانى (بازى با كلمات) تنزل مي دهند
و بيوسته اذهان را با حرفهايي از مقوله (شعر مى كويم و معنى ز خدا مى طلبم) بمباران مي كنند
و سبب شده ديكر غالب افراد فقط كلمات قشنك را به ذهن بسبارند
اما متوجه مفاد جمله نشوند كه اين يعني جى؟
يا در حافظه شان مفاد جمله نمى ماند كهخوب حالا نتيجه اش جى؟

وفقنا الله لحق معرفته والإتباع لسنته والإتصال بحجته
آمين رب العالمين


سلام عليكم
جون احتمال مى دهم مقصود عليرغم توضيح مشروح دريافت نشود
و تصور اشتباه شود بيرون شرح مذكور فلذا در اينجا درج مى كنم:

ابراز نظر برخى از اعضاى كانال در هنكوت:
ان مطالب و معارف الهيه ارائه شده و ان همه نكات و ييكيري در كانال مطرح شده
ظاهرا هيج دريافتي نداشته است
فقط كلمه "حضرات معصومين" يادش مانده است
كه حالا مى خواهد حرف كاروان را طيق "حضرات" عمل كند؟
نمى جطورى است هرجه بيشتر ارائه مطالب مى شود برخى افراد كمتر استفاده مي كنند
يا مثل اين... يا صامتند؟

البته تشكرنويسي ووو مقصود شما نيست
مقصود اين است كه
1-مطالب را توجه و استخراج و ليست كنند
2- و اقلا امار موضوعي درست كردن
3- و مذاكره انها
اينها حداقل استفاده از مطالب است

متاسفانه حرفهای رایج را سریع دریافت می کنند و تطبیق می کنند
ولی این همه مطالب معارف الهی و مطالب عمیق را توجه ندارند

جواب:
بحث سر اينها... را كرفتن نيست
بحث سر حرف رايج... هم نيست
بحث سر اين است كه انجه ذوق زده امده با اب وتاب نقل كرده خودش متوجه نيست معنايش جيست
اكر واقعا كاروانى همين را كه نوشته كفته
= ان همه اشكال به ان هست
و از جمله:
بي معني است
اكر او جنين حرفي نزده
و اين ناقل برداشتش بوده كه بدتر!؟
همانطور كه نوشتم:
مكر در سفر حج و زيارت
دنيا و و طلا و دلار خيرات مى كنند
كه بعد سفر بيايد همه اش را تقديم حضرت كند؟

حالا آمديم و آن كاروانى جنين حرفي زد
آيا نبايد تعقل كند و اين سؤال را از خودش ببرسد؟
و بعد از كوينده ببرسد كه اين حرف يعني جه و اكر درست نكفته درست بكويد؟

بدتر از آن بقيه را بسيج مي كند كه بيايد تحقيق كنيد حرف ان شخص حكمش جيست دقيق؟

بعد براى حرف او را محور قرار دهند
و آنرا بر اساس "مدنظر حضرات مقدسه" تطبيق و عمل نمايند!!!؟

حرف حضرات را محور قرار مىدهند و بقيه براساس ان عمل مى كنند نه بر عكس!!؟
اينها ضرورت ارتباط وسيع با افراد (به اسم همزاه و دانشجو) را مى رساند
تا به بيان فهم و برداشتشان ببردازند تا تصحيح و ترقي كنند

نظر يكيى از اعضا در هنكوت:
بله این موارد را باید متصديان حسينيه ها و حوزه ها و مديران كانالها و جلسات اونلاين پیگیری کنند
تا برداشت از مطالب و تقریر نویسی داشته باشند
تا تصحیح و تکمیل شود
و هم خودش و هم دیگران را هم به اشتباه نیندازند

جواب:
بطور كلي كفتم
مقصودم اين است كه حضور سايه لشكري و تماشاحي را نبايد همراهي حساب كرد
و برنامه اى در هر جا از حوزه و حسينيه و كانالها و اتصالها فراهم كرد تا معلوم شود
ميزان اصل دريافت - صحت دريافت - دقت دريافت
تقريرنويسى هم در اين موارد عملى نيست، مال افراد فعال است
وقتي اينها ماهها مي كذرد و برفرض كه مطالب را بخوانند
هيج وقتى دوكلمه ننوشته كه معلوم شود:
فهميده؟ نفهميده؟ جه فهميده؟ جطور فهميده؟
جطور مى شود برنامه تقرير نويسى برايش كذاشت

يكي از اعضا در هنكوت:
بله متاسفانه عده ای همیشه در سکوت هستند
بعضا هم که با آنها صحبت می کنیم
متوجه می شویم
اصلا مطالب را متوجه نشده اند
و یا اشتباهی فهمیده اند .

جواب:
فقط يك نمونه از فضيلت تفكر و مذاكره معارف الهى را
از كلام خازنان وحى عليهم السلام نقل مى كنم:

(با همه ثوابها و فضيلتها و درجات اخروى كه عبادات دارند)
حضرت رسول الله (صلى الله عليه وآله) فرموده اند
"لا عبادة كالتفكر، تفكر ساعة خير من عبادة ستين عاماً"

درنقلى دارد:
تفكر ساعة افضل من سبعين سنة عبادة
هيج عبادتى مثل تفكر نمى شود، يكساعت (تفكر در معارف الهى) افضل از 70 سال عبادت است
درباره مذاكره معارف الهى
حضرت رسول الله (صلى الله عليه وآله) به اباذر فرموده اند:
يا أبا ذر، الجلوس ساعة عند مذاكرة العلم أحب إلى الله من ألف جنازة من جنائز الشهداء،
اى اباذر يكساعت نشستن نزد مذاكرة علم (الهى) نزد خداوند محبوبتر است از شركت در هزار برنامه تشييع جنازه شهداء (آن شهداى در ركاب حضرت كه فضيلتشان قابل احصا نبود)

والجلوس ساعة عند مذاكرة العلم أحب إلى الله من قيام ألف ليلة يصلي في كل ليلة ألف ركعة،
يكساعت نشستن نزد مذاكرة علم (الهى) نزد خداوند محبوبتر است از هزارشب زنده دارى به عبادت كه در هر شب هزار ركع تنماز بكذارد

والجلوس ساعة عند مذاكرة العلم أحب إلى الله من ألف غزوة
يكساعت نشستن نزد مذاكرة علم (الهى) نزد خداوند محبوبتر است از شركت در هزار غزوه و عمليات جنكى درراه خداو در فرمان حضرت

وقراءة القرآن كله.
يكساعت نشستن نزد مذاكرة علم (الهى) نزد خداوند محبوبتر است از قرائت و تلاوت تمام قرآن

قال: يا رسول الله، مذاكرة العلم خير من قراءة القرآن كله؟!
ابوذربا تعجب برسيد:
يا رسول الله، مذاكره علم (الهى) بهتر از قرائت كل قرآن است؟!

فقال رسول الله (صلى الله عليه وآله): يا أبا ذر، الجلوس ساعة عند مذاكرة العلم أحب إلى الله من قراءة القرآن كله اثني عشر ألف مرة،
حضرت رسول الله (صلى الله عليه وآله) به اباذر فرمود:
اى اباذر يكساعت نشستن نزد مذاكرة علم (الهى) نزد خداوند محبوبتر است از دوازده هزار بار ختم تلاوت همه قرآن

عليكم بمذاكرة العلم فإن بالعلم تعرفون الحلال من الحرام...
برشما باد به مذاكرة علم (الهى) كه با اين دانش معرفت بيدا مي كنيد به حلال و حرام (و كتاب الهى)

يا أبا ذر، الجلوس ساعة عند مذاكرة العلم خير لك من عبادة سنة صيام نهارها وقيام ليلها.
اى اباذر يكساعت نشستن نزد مذاكرة علم (الهى) براى تو بهتر است از عبادت يكسال كه روزهايش را روزه باشى و شبهايش را به نماز بربا باشي

البته اين مفايسه ها در تاكيد بر علم و معرفت الهى است
و بجاى عبادات الهي نماز و روزه و تلاوت و جهاد در راه خداوند و تششيع شهداى مسير الهى نمى باشد

و مقصود از نشستن نزد مذاكره علم الهى؛ توجه و استماع و تعلم حقيقى و مذاكره معارف آنست
والحمدلله جه سفره هاى كسترده از صبح تا شام در تعلم معارف كتاب الهى (از حضوري و غير حضوري و اونلاين) برايتان فراهم است

مذاكره علم الهى1 در باره سفر حج و زيارت:
1- عزم سفر حج و زيارت را هم داريم
حالا برخى امسال برخى سال ديگر؛
برخى مثل من عليرغم عدم شرايط و وجود موانع
اما اميد دارم همين امسال نيز (با رفع موانع و حصول شرايط به قدرت الهى) فراهم شود
وقتى توفيق براى مثل من محتمل باشد براى سايرين هزار برابرمحتمل است

2- فضيلت والا و فوق تصور مذاكره علم الهى را آشنا شديد، ديكر براى تحصيل و مذاكره آن درباره سفر حج و زيارت كه عازميم عذرى نداريم

3- فرصت مان هم كم است و چند روز بيشتر فرصت نيست

4- براى همين فوريت و كمى فرصت؛ در اينجا مذاكره هاى يكروزه را مطرح مى كنيم و لازمه اش پاسخ و اقدام فوريى براى انجام آنست

5- براى اينكه بطور عملى راهكار و نمونه عملي بدهيم به اعضاي كانال كه دنبال حرف هاى متفرقه نروند و از تعاليم وحي فقط و فقط بهره بكيرند و با فهم و دريافت هم باشد
مذاكره هاى علم الهى حج و زيارت را مطرح مي كنيم

6- از نظر موضوع؛ كاربردي ترين ها، و از نظرمنبع معتبرترين و با اولويت ترين ها

7- موضع مذاكره علم الهى لازم سفر حج و زيارت {1}
آيات قرآنى كه درباره مكه و مشاعرحج و اعمال حج و احكام حج و فضيلت و بركات آن هست را مطالعه و استماع و مذاكره كنيد:

8- براى اين امر، هر يك از اعضاء كانال كليه آيات قرآنى در موضوعات فوق را استخراج و مطالعه كند

9- منبع استخراج: قرآن كريم با ترجمه،
ابزار كمكى تحقيق: فهرستهاى موضوعي قرآن، سايتهاى معتبر اينرتنتى

10- براى اينكه مذاكره شكل بگيرد
ابتدا جستجو كرده
نتايج جستجو هرچه كاملتر باشد
نتايج جستجو بررسي و تكميل بشود
براى اين كار آنرا در فايل وورد با ايميل به 115 بفرستيد،
ايشان هم با بررسى و باسخ فوري؛از نظر ارتباط با موضوع تصحيح و از نظر موارد يافته شده؛ تكميل كرده و باسخ را فورا براى عضو ارسال مي كنند
هر وقت عضو نتايج بررسيو جمع آيات مربوطه رابراى 115 فرستاد در كانال با يك جمله اعلام كند {آيات شريفه را جمع و براى 115 ارسال كردم}
همچنين 115 وقتي نتيجه تصحيح و تكميل را براى عضو مى فرستند در كانال با يك جمله اعلام كند (نتايج ارسالي....بررسي و تصحيح يا تكميل و براى عضو ارسال شد)

ان شاء الله بااستجابت و لبيك عملى فورى به دعوت نبوي باى مذاكره علم الهي درباره سفر حج و زيارت از قرآن كريم
هر روز يك نوع مذاكره علم الهي را تا قبل سفر محقق نمائيم

راهنمايي:
براى اينكه اعضا قبل ارسال نتيجه جستجو و جمع آورى آيات قرآنى شان؛ بتوانند برآورد الويه از كارشان بنمايند و بعد راسال كنند:
اقلا 50 آيه قرآنى در لااقل 12 موضوع فرعى {درباره حج و زيارت مكه و مدينه و مشاعر و اعمال و احكام و فضيلت و بركات حج و زيارت} وجود دارد
فلذا در جوابيه تان لااقل اين تعداد در آيات و موضوعات را بيدا كرده باشيد

تذکر:
استفاده از كتابها و سايتهاى معتبر اينترنتي منعي ندارد اما همينطور كپي نكنيد كه هر چه در ان است نقل نكنيد
موضوع مذاكره آيات الهي در موضوعات مربوطه است
بحث تفسير و روايت ووو نبود
تمييز خودتان را ارائه كنيد نه كپي كاري از دم

11- به عمد فقط موضوع تحقيق و مذاكره را آيات قراني گذاشتيم
كه هم محدود و كوتاه باشد
هم ضرورتش غير قابل انكار باشد
و هر مسافرحداقل آيات قرآني مربوط به سفرش را بشناسد
و هم يكروزه ارسال و بررسي و اعلام نتيجه شود

در مرحله اول اين مذاكره {احصاء آيات و موضوعات حج و زيارتى قرآن} لازم است
اعضا مطلع شوند كه در نكاه اوليه به آيات قرآنى
اولا: جند آيه مربوط به موضوع داريم؟
ثانيا: اين آيات در جند عنوان موضوع مربوط؛ قابل دسته بندى است؟
ثالثا: هريك از اعضا توانسته جند درصد را از اين دو جهت (تعداد آيات و تعداد موضوعات حج و زيارتى آيات) را موفق شود؟ آنجه را مطلع نشده جيست و مطلع شود

12- براى اينكه اعضا از سه محور فوق {تعداد آيات - تعداد و عناوين موضوعات حج و زيارتي قرآن - درصد اطلاع و صحت خودشان} سريعا مطلع شوند و موقوف به مراسله و جندين روز نشود
بهتر است شما در يك فايل وورد
تعداد آيات مربوط به حج و زيارت
متن و ترجمه آيات مربوطه
عناوين موضوعات حج و زيارتى قرآن كريم كه ذيلش آيات مربوطه و ترجمه اش ارائه شده است را كذارده
تا در غرفه مربوطه درج شود
و اعضا با مراجعه به آن؛ جمع آوريهاى خود را تصحيح و تكميل كنند
اكر سابقه درج در سايت داريد تا درج درسايت را هم خودتان انجام دهيد

13- فعلا در حد
عناوين موضوعات حج و زيارتي؛
با آيات مربوطه (همراه با ترجمه)؛ زير هر تيتر موضوع
= لازم است فورا اعلام شود
تا مرحله ضرورى و اوليه احصاء آيات و موضوعاتش به انجام رسد و اعضا تصحيح و تكميل كنند
از اين رو همين الآن و حداكثر تا قبل غروب امروز ارائه كنيد

اعضايى كه تا امروزجواب به شما بفرستند؛ كسانى هستند كه
دنبال آمادكى براى حج و زيارت با علوم الهي بوده
و بشارتهاى نبوى در مذاكره علوم الهى را باور كرده اند

متشكرم
زاد الله في توفيقاتكم اجمعين و توفيقاتكن جمعاء

---------------------------
فهرست موضوعات استخراج شده:

1- اولين مركز توجه روى زمين (مكه- بكه- ام القرى- بيت – كعبه- مسجدالحرام- البلد)= 71 آيه
viewtopic.php?f=100&t=12238&p=73352#p73353

2- آیات وجوب حج و مناسک حج
viewtopic.php?f=100&t=12238&p=73352#p73354

3 - آیات فدیه و هدی= قرباني= 12 آيه
viewtopic.php?f=100&t=12238&p=73352#p73355

4 - آیات حج تمتّع و احصار= 2 آيه
viewtopic.php?f=100&t=12238&p=73352#p73356

5 - آیات محرمات حجاج= 1 آيه
viewtopic.php?f=100&t=12238&p=73352#p73357

6 - آیات تجارت در حج= 2 آيه
viewtopic.php?f=100&t=12238&p=73352#p73358

7 - آیات سقایت حاجّ= 1 آيه
viewtopic.php?f=100&t=12238&p=73352#p73359

8 - آیات صید در حج= 4 آيه
viewtopic.php?f=100&t=12238&p=73352#p73360

9 - آیات کیفیت حج و عمره= 4 آيه
viewtopic.php?f=100&t=12238&p=73352#p73361

10- در مناسك حج و وقت حج= 9 آيه
viewtopic.php?f=100&t=12238&start=10#p73362

11- قوام دين الهي به قوام كعبه است= 7 آيه
viewtopic.php?f=100&t=12238&start=10#p73363

12- شعائر الهي= 3 آيه
viewtopic.php?f=100&t=12238&start=10#p73364

13- آيات در خصوص لفظ حج و مشتقات آن
viewtopic.php?f=100&t=12238&start=10#p73365

بايان آيات قرآنى حج و زيارت و موضوعات آنها

والحمدلله رب العالمين

اولين تعليقه پژوهشكده علوم تلاوت كلام وحى
سلام عليكم

ايجاد غرفه آيات حج و زبارت براى ارتباط بيشتر جستجوها و هم افزايي اعضاست
نه انصراف از بيكيري موضوع
فلذا
كسانى كه توان خواندن و فهميدن و تشخيص معانى آيات را دارند
مى توانند در كانال بيان كنند كه
مثلا
1- آيا آيات درج شده واقعا به موضوعات حج و زيارت مرتبط است؟

2- جه آياتى در جه موضوعى ذكر نشده؟

3- جه موضوعى (در ارتباط با حج و زيارت كه آيات قرانى دارد) اصلا جزو موضوعات مذكور در غرفه نيامده است تا هرجه زودتر تكميل و نهايي شود


دومين تعليقه پژوهشكده علوم تلاوت كلام وحى
سلام عليكم
كسانى كه كار با نرم افزار صوتي داشته و توانايي كزينش مقاطع صوتي از يك فايل صوتي را دارا هستند

يا مى توانند از سايتي كه قبلا معرفي شد و آيات را به صورت جداكانه فايل قابل دانلود ارائه مى دهد

خوب است كه آيات حج و زيارت معرفي شده در غرفه مربوطه را
هر كدام به صورت يك فايل جدا حفظ كرده و
در فولدرهايي بنام موضوعاتش بطور فشرده
و در كوكلدرايوشان باركذاري
و لينكش را در كانال بكذارند
تا اعضا بتوانند براى استماع آيات از آنها استفاده كنند

البته بعد نهايي شدن تكميل بودن آيات و موضوعات
مى توان همه را به دنبال هم در يك فايل ويديويي با نمايش مصحف
نيز ارائه كرد

همجنانكه متن تصويرى صفحات مصحف درآيات مربوطه را به صورت مصحف موضوعى نيز مى توان ارائه نمود

متشكرم

سومين تعليقه پژوهشكده علوم تلاوت كلام وحى

سلام عليكم

1- تصحيحي در برخي تيترها لازم است
مثل تيتر "اولين مركز توجه عالم هستي"
كه در مقياس عالم هستي اولين مركز توجه؛ مكه نيست
و مكه موضعي روي زمين است
و در مقياس و محدوده كره زمين مطرح است
و در مقياس عالم هستي مثلا "عرش الهى" مركز توجه است

2- عناوين موضوعات درج شده در غرفه
تقريبا كبي از سايت ويكي فقه و شيعه ووو است
و نياز دارد عناوينش هم كوياتر بشود و هم دقيقتر

3- برخي تيترها با هم تداخل و اشتراك مفهوم دارد
طوري بايد تيترها تنظيم شود كه مفاهيم مستقلي را بفهماند
البته ممكن است يك آيه قرآنى ذيل جند تيتر با تعيين موضعمربوطش مطرح شود

4- همانطور كه در عنوان مذاكره علوم الهي1 مطرح و مكرر تاكيد شده
موضوع مذاكره علم الهي مانند موضوع و محتواى اين سفر فقط حج نيست و شامل {حج و زيارت} است
اما از آنجا كه موضوعات و آيات كبي از سايتها شده
محدود عناوين و آيات در زمينه حج است فقط
كه اين نقيصه بايد برطرف شود و آيات ابواب زيارت از اصل مراجعه به حضرت نبوي و زيارتش و آداب حضورش و آثار و بركاتش ووو هم ذكر شود

5- در ابتداى بيشنهاد موضوع مذاكره آيات حج و زيارت
و در همان نكاه اول و برآورد اوليه موضوع آيات حج و زيارت را
بيش از اين تعداد (13) ذكر كرديم
كه مي تواند راهنماى تكميل و تدقيق عناوين باشد

متشكرم


جهارمين راهنمايى پژوهشكده علوم تلاوت كلام وحى
سلام عليكم
تعليقات جهارم
جهت تصحيح و تكميل موضوع
آيات قرآنى حج و زيارت در مذاكره علم الهى1:

از آنجا كه اعضا هر كدام داراى فايلى وورد حاوى كار خود هستند
با راهتمائيهايى كه تعليقات بيان مى شود
مى توانند كار شصى خودشان را بازبيني و تصحيح و تكميل و تدقيق كنند:

اشكال:
اكتفا به كبي از سايتها
همانطو كه از ابتداى مذاكره كفته شد؛ مانعى ندارد از منابع و سايتهاى معتبر استفاده شود،
اما نه اينكه صرفا كبيى شود و خودتان هم در ذهنتان ورسى نكنيد كه
اينها يعني جي؟
و آيا همين تعداد آيه هست يا بيشتر؟
و آيا اين آيات مرتبط هست يانه؟
و اين موضوعات همه موضوعات حج و زيارت است؟
و اكر از اين سايت به عنوان آيات حج كبى كرفته ايد آيات زيارت را كه ندارد و آنها جيست؟
و آيا آيات ذكر شده ذيل هر تيتر جقدر تناسب دارد؟ يا اصلا ربطى ندارد؟
و آيا موضوعات ديكرى در اين آيات قابل استخراج است؟
و بعد از غربال نتايج فوق
تنظيم تيترها و آيات مربوطه هر كدام زيرش
و ارسال جهت بررسي شود

اشكال:
بدون تدقيق صحت متن (خصوصا كه آيات قرآنى است)،
قبلا تذكر شد از سايتهاى فارسي آيات و احاديث عربي را كبي نكنيد
مكر تدقيق و مطابقت كنيد با اصل
از ساده ترين اشكالات كه تايبي كننده و نويسندكان آنها فرق ه و ة يا ي و ى را نمي كذارند
= ديكر جه برسد تشخيص معنا و موضوع ولو سايتهاى معرفو باشند

روش صحيح:
مى توانيد از آدرس آيه ذكر شده در آن تحقيقات منابع استفاه كنيد
و بعد اطمينان از ارتباط آيه با موضوع حج و زيارت؛
آنوقت متن آيه را از "فايل وورد مصحف شريف" (كه معتبر و دقيق است و قبلا درسايت ارائه براى دانلود شده) كبى و استفاده كنيد

اشكال:
نقصان عدد كل آيات همه موضوعات از عدد آيات يك موضوع
نمي شود كفت مجموعا 55 آيه بدست آمده در حج و زيارت
اما در يكى از موضوعات 71 آيه ذكر شوذ
بايد عدد مجموع آيات مربتط با كل مبحث حج و زيارت
بقدر همه آيات همه موضوعات و بيشتر از عدد آيات يكى از موضوعات باشد

اشكال:
عدم صحت نحوه كتابت فقرات قرآنى
نوشتن آنها در تيترها و توضيحات مطابق اصل و مصحف باشد
نقل اسماء و كلمات قرآنى در كزينش و تيتر موضوعات با رعايت كتابت قرآنى باشد و فارسي يا تلفظي نشود
مثلا در تيتر اولين موضوع
تصحيح كتابت عربى و قرآنى اسماء:
غلط: مكه - بكه - ام القرى- كعبه
صحيح: مكّة - بكّة- امّ القرى - الكعبة
اين التزام بخاطر نقل از قرآن كريم و احاديث شريفه
علاوه بر لزوم رعايت احترام در نقل؛ همجنين جهت احراز شرط اول اعتبار كار لازم است

اشكال:
ترتيب ذكر اسماء
جون بحث مركز توجه در تيتر مطرح شده است؛ بس ترتيب ذكر ومعرفى نامها بايد از (مركز به اطراف) باشد

در مندرجات اوليه اعضا آمده است: (مكه- بكه- ام القرى- بيت – كعبه- مسجدالحرام- البلد)

كه ترتيب صحيح اين است:
(الكعبة - أول بيت – مسجدالحرام - مكة - بكة- البلد - ام القرى)

اين تصحيح برحسب استخراج ارائه شده است
و اكر در تحقيق كاملتر عناوين ديكري هم بدست آيد
در ترتيب فوق تغيير و ادراج مى شود
والحمدلله رب العالمين


بنجمين راهنمايى پژوهشكده علوم تلاوت كلام وحى
سلام عليكم
بنجمين راهنمايى
جهت تصحيح و تكميل و دقيق
موضوع آيات قرآنى حج و زيارت در مذاكره علم الهى1:

روش جستجوى آيات مربوط به حج و زيارت

مرحله اول:
جمع آوري آياتى كه به نحو (مستقيم) به حج و زيارت مربوط است

جون موضوعاتي مثلا درباره مكه هست
اما به تاريخ حوادث مكه مربوط مثل فتح مكه كه در آن براى سفر حج و زيارت راهنمايى ندارد
ولى براى اطلاع تاريخ اسلام و مكه لازم است
و اكر از موضوعات غير مستقيم راهنمايي و الكويي معرفتي يا عملي در آن شناختيد
ذيل آيه؛ ارتباطش را اول مشخص كنيد بعد تيتر موضوعي آن ايه را جزو موضوعات حج و زيارت بياوريد

مرحله دوم:
روش تدوين استخراجهاى موضوعى
فقره مربوط به موضوع آيه را با زيرخط و يا رنك متفاوت (جهدر متن جه در ترجمه) متمايز كرد

بعد از استخراج موضوعات از آيات
فهرست كامل موضوعات بدست آمده را ليست كرده
ترتيب آنرا برحسب ترتيب لزوم معرفت (در سفر و اعمال حج و زيارت) تنظيم كرده
بعد از آن آيات قرآنى هر موضوع را ذيلش درج مي كنيد
و ممكن است يك آيه در جند موضوع راهنمايى داشته يا مضمون و محتوايش مرتبط باشد

مرحله سوم:
استخراج موضوعات مربوطه در هر آيه به نحو تحليل دقيق باشد
مثلا اكر اين آيه شريفه {إِنَّ أَوَّلَ بَيْتٍ وُضِعَ لِلنَّاسِ لَلَّذِي بِبَكَّةَ مُبَارَكًا وَهُدًى لِّلْعَالَمِينَ} را
استخراج موضوعات مى كنيم
با كمى تامل و در همان نكاه اوليه و فقط از روي ظاهر متن
اين موضوعات آشكارا نمايان است:

1- معرفى اولين بيت الله و كعبه
2- بيت بودن
3- بيت الله بودن
4- اولين بيت الله بودن كعبه
5- مبارك و منشا بركات بودن براى حهانيان
6- منشأ هدايت براى جهانيان
7- مقررشده الهى براى مردم و خلايق = در معرفت و توجه و مراجعه و محوريت و اجتماع بر آن

والحمدلله رب العالمين

[barresi.telawat]

ابواب و عناوين

1- اولين مركز توجه عالم هستي (مكه- بكه- ام القرى- بيت – كعبه- مسجدالحرام- البلد)= 71 آيه

صحيح: [color=#FF00BF]1- اولين مركز توجه روى كره زمين (مكه- بكه- ام القرى- بيت – كعبه- مسجدالحرام- البلد)= 71 آيه
[/color]

آيه 96 آل عمران
آيه – 29- 33-26 حج
آيه27 حج
آيه 92 انعام
آيه 7 شورى
آيه 158 بقره
آيه 96 آل عمران
آيه 97 آل عمران
آيه 35 انفال
آيه 3 و 4 قريش
آيه 53 احزاب
آيه 73 هود
آيه 33 احزاب
آيه 12 قصص
آيات 2 و 97 مائده
آبت 1تا 4 طور
آيه 80 نحل
=========
والتين
وَ هذَا الْبَلَدِ الْأَمينِ [3]
و سوگند به اين شهر امن [مكّه).

مائده 95
يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا لا تَقْتُلُوا الصَّيْدَ وَ أَنْتُمْ حُرُمٌ وَ مَنْ قَتَلَهُ مِنْكُمْ مُتَعَمِّداً فَجَزاءٌ مِثْلُ ما قَتَلَ مِنَ النَّعَمِ يَحْكُمُ بِهِ ذَوا عَدْلٍ مِنْكُمْ هَدْياً بالِغَ الْكَعْبَةِ أَوْ كَفَّارَةٌ طَعامُ مَساكينَ أَوْ عَدْلُ ذلِكَ صِياماً لِيَذُوقَ وَبالَ أَمْرِهِ عَفَا اللهُ عَمَّا سَلَفَ وَ مَنْ عادَ فَيَنْتَقِمُ اللهُ مِنْهُ وَ اللهُ عَزيزٌ ذُو انْتِقامٍ [95]
اى كسانى ‌كه ايمان آورده‌ايد! در‌حال احرام، شكار نكنيد؛ و هر‌كس از شما از روى عمد آن را به قتل برساند، بايد كفّاره‌اى معادل آن از چهارپايان بدهد؛ [كفّاره‌اى] كه دو نفر عادل از شما، معادل بودن آن را تصديق‌ كنند؛ و به‌صورت قربانى به [حريم] كعبه برسد؛ يا [به‌جاى قربانى]، با اطعام مستمندان كفّاره دهد؛ يا معادل آن، روزه بگيرد، تا كيفر كار خود را بچشد. خداوند گذشته را عفو كرده ‌است. و هر‌كس تكرار ‌كند، خدا او را مجازات مى‌كند؛ و خداوند، توانا و داراى مجازات است.

بقره 143
وَ كَذلِكَ جَعَلْناكُمْ أُمَّةً وَسَطاً لِتَكُونُوا شُهَداءَ عَلَى النَّاسِ وَ يَكُونَ ألرّسول عَلَيْكُمْ شَهيداً وَ ما جَعَلْنَا الْقِبْلَةَ الَّتي كُنْتَ عَلَيْها إِلاَّ لِنَعْلَمَ مَنْ يَتَّبِعُ ألرّسول مِمَّنْ يَنْقَلِبُ عَلى عَقِبَيْهِ وَ إِنْ كانَتْ لَكَبيرَةً إِلاَّ عَلَى الَّذينَ هَدَى اللهُ وَ ما كانَ اللهُ لِيُضيعَ إيمانَكُمْ إِنَّ أللهَ بِالنَّاسِ لَرَؤُفٌ رَحيمٌ [143]
همان‌گونه [كه قبله‌ی شما، يك قبله ميانه است] شما را نيز امّتى ميانه [و معتدل] قرار داديم تا بر مردم گواه باشيد؛ ‌و پيامبر هم بر شما گواه باشد. و ما آن قبله‌اى را كه قبلاً بر آن بودى، تنها براى اين قبله قرار داده‌بوديم كه افرادى كه از پيامبر پيروى مى‌كنند، از آنها كه به جاهليّت بازمى‌گردند، مشخّص شوند. و مسلّماً اين حكم، جز بر كسانى كه خداوند آنها را هدايت كرده، دشوار بود. و خدا هرگز ايمان [و نمازهاى گذشته] شما را ضايع نمى‌گرداند؛ ‌زيرا خداوند نسبت به مردم، رئوف و مهربان است.

بقره 144
قَدْ نَرى تَقَلُّبَ وَجْهِكَ فِي السَّماءِ فَلَنُوَلِّيَنَّكَ قِبْلَةً تَرْضاها فَوَلِّ وَجْهَكَ شَطْرَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ وَ حَيْثُ ما كُنْتُمْ فَوَلُّوا وُجُوهَكُمْ شَطْرَهُ وَ إِنَّ الَّذينَ أُوتُوا الْكِتابَ لَيَعْلَمُونَ أَنَّهُ الْحَقُّ مِنْ رَبِّهِمْ وَ مَا اللهُ بِغافِلٍ عَمَّا يَعْمَلُونَ [144]
نگاه‌هاى انتظارآميز تو را به‌سوى آسمان [براى تعيين قبله‌ی نهايى] مى‌بينيم! اكنون تو را به‌سوى قبله‌اى كه از آن خشنود باشى، بازمى‌گردانيم. پس روى خود را به سوى مسجدالحرام كن. و هر‌جا باشيد، روى خود را به سوى آن بگردانيد. و كسانى كه كتاب آسمانى به آنها داده شده، به خوبى مى‌دانند اين فرمان حقّى است از ناحيه‌ی پروردگارشان؛ ‌ [كه در كتاب‌ها‌ى خود خوانده‌اند]. و خداوند از آنچه [براى مخفى‌داشتن اين آيات] انجام مى‌دهند، غافل نيست.

145
وَ لَئِنْ أَتَيْتَ الَّذينَ أُوتُوا الْكِتابَ بِكُلِّ آيَةٍ ما تَبِعُوا قِبْلَتَكَ وَ ما أَنْتَ بِتابِعٍ قِبْلَتَهُمْ وَ ما بَعْضُهُمْ بِتابِعٍ قِبْلَةَ بَعْضٍ وَ لَئِنِ اتَّبَعْتَ أَهْواءَهُمْ مِنْ بَعْدِ ما جاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ إِنَّكَ إِذاً لَمِنَ الظَّالِمينَ [145]
سوگند كه اگر براى [اين گروه از] كسانى كه كتاب آسمانى به آنها داده شده، هر‌گونه [دليل و] نشانه‌اى بياورى، از قبله تو پيروى نخواهند كرد؛ ‌و تو نيز هيچ‌گاه از قبله‌ی آنان، پيروى نخواهى‌نمود. و حتّى هيچ‌يك از آنها، پيروى از قبله‌ی ديگرى نخواهدكرد! و اگر تو پس از اين آگاهى، از هوس‌هاى آنها پيروى كنى، به يقين از ستمكاران خواهى‌بود.

يونس 87
وَ أَوْحَيْنا إِلى مُوسى وَ أَخيهِ أَنْ تَبَوَّءا لِقَوْمِكُما بِمِصْرَ بُيُوتاً وَ اجْعَلُوا بُيُوتَكُمْ قِبْلَةً وَ أَقيمُوا الصَّلاةَ وَ بَشِّرِ الْمُؤْمِنينَ [87]
و به موسى و برادرش وحى كرديم كه: «براى قوم خود، خانه‌هايى در سرزمين مصرآماده كنيد؛ و خانه‌هايتان را مقابل يكديگر [و متمركز] قراردهيد؛ و نماز را برپا داريد؛ و به مؤمنان بشارت ده [كه سرانجام پيروز مى‌شوند]».


توبه 107 و 108
وَ الَّذينَ اتَّخَذُوا مَسْجِداً ضِراراً وَ كُفْراً وَ تَفْريقاً بَيْنَ الْمُؤْمِنينَ وَ إِرْصاداً لِمَنْ حارَبَ اللهَ‌ وَ رَسُولَهُ مِنْ قَبْلُ وَ لَيَحْلِفُنَّ إِنْ أَرَدْنا إِلاَّ الْحُسْنى وَ اللهُ‌ يَشْهَدُ إِنَّهُمْ لَكاذِبُونَ [107]
[گروهى ديگر از منافقان] كسانى هستند كه مسجدى ساختند براى زيان‌رساندن [به اسلام] و [تقويت] كفر و تفرقه‌افكنى ميان مؤمنان و كمين‌گاهى براى كسى‌ كه از پيش با خدا و پيامبرش مبارزه كرده بود؛ آن‌ها سوگند ياد مى‌كنند كه: «جز نيكى [و خدمت]، نظرى نداشته‌ايم». امّا خداوند گواهى مى‌دهد كه آن‌ها قطعاً دروغگو هستند.

لا تَقُمْ فيهِ أَبَداً لَمَسْجِدٌ أُسِّسَ عَلَى التَّقْوى مِنْ أَوَّلِ يَوْمٍ أَحَقُّ أَنْ تَقُومَ فيهِ فيهِ رِجالٌ يُحِبُّونَ أَنْ يَتَطَهَّرُوا وَ اللهُ‌ يُحِبُّ الْمُطَّهِّرينَ [108]
هرگز در آن [مسجد به عبادت] نايست! مسجدى كه از روز نخست برپايه‌ی تقوا بنا شده، شايسته‌تر است كه در آن [به عبادت] بايستى. در آن، مردانى هستند كه دوست مى‌دارند پاكيزه باشند و خداوند پاكيزگان را دوست دارد.

بقره114
وَ مَنْ أَظْلَمُ مِمَّنْ مَنَعَ مَساجِدَ اللهِ أَنْ يُذْكَرَ فيهَا اسْمُهُ وَ سَعى في خَرابِها أُولئِكَ ما كانَ لَهُمْ أَنْ يَدْخُلُوها إِلاَّ خائِفينَ لَهُمْ فِي الدُّنْيا خِزْيٌ وَ لَهُمْ فِي الْآخِرَةِ عَذابٌ عَظيمٌ [114]
كيست ستمكارتر از آن‌كس كه از بردن نام خدا در مساجد او جلوگيرى كرد و سعى در ويرانى آنها نمود؟! چنين كسانى نمى‌توانند، جز با ترس و وحشت، وارد اين [كانون‌هاى عبادت] شوند. بهره‌ی آنها در دنيا رسوايى است و در آخرت، عذاب عظيم [الهى] !

144
قَدْ نَرى تَقَلُّبَ وَجْهِكَ فِي السَّماءِ فَلَنُوَلِّيَنَّكَ قِبْلَةً تَرْضاها فَوَلِّ وَجْهَكَ شَطْرَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ وَ حَيْثُ ما كُنْتُمْ فَوَلُّوا وُجُوهَكُمْ شَطْرَهُ وَ إِنَّ الَّذينَ أُوتُوا الْكِتابَ لَيَعْلَمُونَ أَنَّهُ الْحَقُّ مِنْ رَبِّهِمْ وَ مَا اللهُ بِغافِلٍ عَمَّا يَعْمَلُونَ [144]
نگاه‌هاى انتظارآميز تو را به‌سوى آسمان [براى تعيين قبله‌ی نهايى] مى‌بينيم! اكنون تو را به‌سوى قبله‌اى كه از آن خشنود باشى، بازمى‌گردانيم. پس روى خود را به سوى مسجدالحرام كن. و هر‌جا باشيد، روى خود را به سوى آن بگردانيد. و كسانى كه كتاب آسمانى به آنها داده شده، به خوبى مى‌دانند اين فرمان حقّى است از ناحيه‌ی پروردگارشان؛ ‌ [كه در كتاب‌ها‌ى خود خوانده‌اند]. و خداوند از آنچه [براى مخفى‌داشتن اين آيات] انجام مى‌دهند، غافل نيست.

149
وَ مِنْ حَيْثُ خَرَجْتَ فَوَلّ‌ِ وَجْهَكَ شَطْرَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ وَ إِنَّهُ لَلْحَقُّ مِن رَّبِّكَ وَ مَا اللهُ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُون [149]
از هر جا (و از هر شهر و نقطه‌اى) خارج شدى، (به هنگام نماز،) روى خود را به جانب «مسجد الحرام» كن! اين دستور حقى از طرف پروردگار توست! و خداوند، از آنچه انجام مى‌دهيد، غافل نيست!

وَ مِنْ حَيْثُ خَرَجْتَ فَوَلِّ وَجْهَكَ شَطْرَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ وَ حَيْثُ ما كُنْتُمْ فَوَلُّوا وُجُوهَكُمْ شَطْرَهُ لِئَلاَّ يَكُونَ لِلنَّاسِ عَلَيْكُمْ حُجَّةٌ إِلاَّ الَّذينَ ظَلَمُوا مِنْهُمْ فَلا تَخْشَوْهُمْ وَ اخْشَوْني وَ لِأُتِمَّ نِعْمَتي عَلَيْكُمْ وَ لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ [150]
و از هر سو خارج شدى، روى خود را به جانب مسجدالحرام كن. و هر‌جا بوديد، روى خود را به‌سوى آن كنيد؛ ‌تا مردم، دليلى بر ضدّ شما نداشته‌باشند؛ ‌مگر آنها كه ستمكار [و لجوج] هستند. از آنها نترسيد؛ ‌و از من بترسيد! و [بدانيد اين تغيير قبله، به‌خاطر آن بود كه] نعمت خود را بر شما تمام كنم، شايد هدايت شويد.

أُحِلَّ لَكُمْ لَيْلَةَ الصِّيامِ الرَّفَثُ إِلى نِسائِكُمْ هُنَّ لِباسٌ لَكُمْ وَ أَنْتُمْ لِباسٌ لَهُنَّ عَلِمَ اللهُ أَنَّكُمْ كُنْتُمْ تَخْتانُونَ أَنْفُسَكُمْ فَتابَ عَلَيْكُمْ وَ عَفا عَنْكُمْ فَالْآنَ بَاشِرُوهُنَّ وَ ابْتَغُوا ما كَتَبَ اللهُ لَكُمْ وَ كُلُوا وَ اشْرَبُوا حَتَّى يَتَبَيَّنَ لَكُمُ الْخَيْطُ الْأَبْيَضُ مِنَ الْخَيْطِ الْأَسْوَدِ مِنَ الْفَجْرِ ثُمَّ أَتِمُّوا الصِّيامَ إِلَى اللَّيْلِ وَ لا تُبَاشِرُوهُنَّ وَ أَنْتُمْ عاكِفُونَ فِي الْمَساجِدِ تِلْكَ حُدُودُ اللهِ فَلا تَقْرَبُوها كَذلِكَ يُبَيِّنُ اللهُ آياتِهِ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ [187]
آميزش جنسى با همسرانتان، در شبِ روزهايى كه روزه مى‌گيريد، حلال است. آنها لباس شما هستند، و شما لباس آنها؛ [هر دو زينت هم و سبب حفظ يكديگريد]. خداوند مى‌دانست كه شما به خود خيانت مى‌كرديد؛ [و اين كار ممنوع را انجام مى‌داديد؛] پس توبه‌ي شما را پذيرفت و شما را بخشيد. اكنون با آنها آميزش كنيد و از آنچه خداوند به شما اجازه داده بهره‌مند شويد. و بخوريد و بياشاميد، تا رشته‌‌ي سپيد صبح، از رشته‌ي سياه [شب] براى شما آشكار گردد؛ ‌سپس روزه را تا شب، كامل كنيد و نيز در حالى كه در مساجد به اعتكاف پرداخته‌ايد، با زنان آميزش نكنيد. اين‌ها، مرزهاى الهى است؛ ‌پس به آنها نزديك نشويد! خداوند اين چنين آيات خود را براى مردم، روشن مى‌سازد تا پرهيزگار شوند.

وَ اقْتُلُوهُمْ حَيْثُ ثَقِفْتُمُوهُمْ وَ أَخْرِجُوهُمْ مِنْ حَيْثُ أَخْرَجُوكُمْ وَ الْفِتْنَةُ أَشَدُّ مِنَ الْقَتْلِ وَ لا تُقاتِلُوهُمْ عِنْدَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ حَتَّى يُقاتِلُوكُمْ فيهِ فَإِنْ قاتَلُوكُمْ فَاقْتُلُوهُمْ كَذلِكَ جَزاءُ الْكافِرينَ [191]
و آن‌ها (مشركان فتنه‌گر) را هر كجا يافتيد، به قتل برسانيد؛ و از آنجا كه شما را بيرون ساختند، آن‌ها را بيرون كنيد و فتنه از كشتار نيز بدتر است و با آن‌ها، در نزد مسجدالحرام (در تمام حرم) جنگ نكنيد؛ ‌مگر اين كه در آنجا با شما بجنگند. پس اگر [در آنجا] با شما پيكار كردند، آن‌ها را به قتل برسانيد. چنين است جزاى كافران!

أَتِمُّوا الْحَجَّ وَ الْعُمْرَةَ لِلهِ فَإِنْ أُحْصِرْتُمْ فَمَا اسْتَيْسَرَ مِنَ الْهَدْيِ وَ لا تَحْلِقُوا رُؤُسَكُمْ حَتَّى يَبْلُغَ الْهَدْيُ مَحِلَّهُ فَمَنْ كانَ مِنْكُمْ مَريضاً أَوْ بِهِ أَذىً مِنْ رَأْسِهِ فَفِدْيَةٌ مِنْ صِيامٍ أَوْ صَدَقَةٍ أَوْ نُسُكٍ فَإِذا أَمِنْتُمْ فَمَنْ تَمَتَّعَ بِالْعُمْرَةِ إِلَى الْحَجِّ فَمَا اسْتَيْسَرَ مِنَ الْهَدْيِ فَمَنْ لَمْ يَجِدْ فَصِيامُ ثَلاثَةِ أَيَّامٍ فِي الْحَجِّ وَ سَبْعَةٍ إِذا رَجَعْتُمْ تِلْكَ عَشَرَةٌ كامِلَةٌ ذلِكَ لِمَنْ لَمْ يَكُنْ أَهْلُهُ حاضِرِي الْمَسْجِدِ الْحَرامِ وَ اتَّقُوا أللهَ وَ اعْلَمُوا أَنَّ أللهَ شَديدُ الْعِقابِ [196]
و حجّ و عمره را براى خدا به اتمام برسانيد. و اگر محصور شديد [و از اتمام آن به جهت بيمارى يا ممانعت دشمن بازمانديد]،آنچه از قربانى فراهم شود [ذبح كنيد، و از احرام خارج شويد] !. و سرهاى خود را نتراشيد، تا قربانى به محلّش برسد [و در قربانگاه ذبح شود]. و اگر كسى از شما بيمار بود، و يا ناراحتى در سر داشت، [و ناچار بود سر خود را پيش از آن بتراشد، ] بايد با روزه يا صدقه يا گوسفند كفّاره دهد. و هنگامى كه [از بيمارى و دشمن] در امان بوديد، هر‌كس با اتمام عمره، حجّ را آغاز كند، آنچه از قربانى براى او ميسّر است [ذبح كند]. و هر‌كه نيافت، سه روز در ايّام حجّ، و هفت روز هنگامى كه باز مى‌گرديد، روزه بدارد. اين، ده روز كامل است. [البتّه] اين براى كسى است كه خانواده‌ي او، نزد مسجدالحرام ساكن نباشد (اهل مكّه و اطراف آن نباشد). و از [مخالفت فرمان] خدا بپرهيزيد؛ و بدانيد كه خداوند، سخت كيفر است.

يَسْئَلُونَكَ عَنِ الشَّهْرِ الْحَرامِ قِتالٍ فيهِ قُلْ قِتالٌ فيهِ كَبيرٌ وَ صَدٌّ عَنْ سَبيلِ اللهِ وَ كُفْرٌ بِهِ وَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ وَ إِخْراجُ أَهْلِهِ مِنْهُ أَكْبَرُ عِنْدَ اللهِ وَ الْفِتْنَةُ أَكْبَرُ مِنَ الْقَتْلِ وَ لا يَزالُونَ يُقاتِلُونَكُمْ حَتَّى يَرُدُّوكُمْ عَنْ دينِكُمْ إِنِ اسْتَطاعُوا وَ مَنْ يَرْتَدِدْ مِنْكُمْ عَنْ دينِهِ فَيَمُتْ وَ هُوَ كافِرٌ فَأُولئِكَ حَبِطَتْ أَعْمالُهُمْ فِي الدُّنْيا وَ الْآخِرَةِ وَ أُولئِكَ أَصْحابُ النَّارِ هُمْ فيها خالِدُونَ [217]
از تو، درباره‌ي جنگ‌کردن در ماه حرام، سؤال مى‌کنند؛ ‌بگو: «جنگ در آن، [گناهى] بزرگ است؛ ولى جلوگیرى از راه خدا [و گرایش مردم به آیین حق] و کفرورزیدن نسبت به او و [هتک احترام] مسجدالحرام، و اخراج ساکنان آن، نزد خداوند مهم‌تر از آن است؛ ‌و ایجاد فتنه، [و محیط نامساعد، که مردم را به کفر، تشویق و از ایمان باز مى‌دارد] حتّى از قتل مهم‌تر است. و مشرکان، پیوسته با شما مى‌جنگند، تا اگر بتوانند شما را از آیینتان برگردانند؛ ‌ولى هرکس از شما که از آیینش برگردد، و در حال کفر بمیرد، تمام اعمال [نیک گذشته] او، در دنیا و آخرت، بر باد مى‌رود؛ ‌و چنین کسانى اهل دوزخند؛ ‌و جاودانه در آن خواهند بود.

توبه
كَيْفَ يَكُونُ لِلْمُشْرِكينَ عَهْدٌ عِنْدَ اللهِ ‌ وَ عِنْدَ رَسُولِهِ إِلاَّ الَّذينَ عاهَدْتُمْ عِنْدَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ فَمَا اسْتَقامُوا لَكُمْ فَاسْتَقيمُوا لَهُمْ إِنَّ اللهَ‌ يُحِبُّ الْمُتَّقينَ [7]
چگونه براى مشركان پيمانى نزد خدا و پيامبرش خواهد بود [درحالى‌كه آن‌ها همواره آماده‌ی شكستن پيمانشان هستند]؟! مگر كسانى كه نزد مسجدالحرام با آنان پيمان بستيد [و پيمان خود را محترم شمردند] تا زمانى‌كه به پيمان شما پايبند باشند، شما نيز به پيمان آن‌ها پايبند باشيد، كه خداوند پرهيزگاران را دوست دارد.

أَ جَعَلْتُمْ سِقايَةَ الْحاجِّ وَ عِمارَةَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ كَمَنْ آمَنَ بِاللهِ ‌ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ وَ جاهَدَ في سَبيلِ اللهِ ‌ لايَسْتَوُونَ عِنْدَ اللهِ ‌ وَ اللهُ‌ لا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمينَ [19]
آيا آب‌دادن به حاجيان، و آباد ساختن مسجد الحرام را، همانند [عمل] كسى قرار داديد كه به خدا و روز بازپسين ايمان آورده، و در راه او جهاد كرده است؟! [اين دو] نزد خدا يكسان نيستند و خداوند گروه ستمكاران را هدايت نمى‌كند.

يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا إِنَّمَا الْمُشْرِكُونَ نَجَسٌ فَلا يَقْرَبُوا الْمَسْجِدَ الْحَرامَ بَعْدَ عامِهِمْ هذا وَ إِنْ خِفْتُمْ عَيْلَةً فَسَوْفَ يُغْنيكُمُ اللهُ‌ مِنْ فَضْلِهِ إِنْ شاءَ إِنَّ اللهَ‌ عَليمٌ حَكيمٌ [28]
اى كسانى‌كه ايمان آورده‌ايد! مشركان ناپاكند، پس نبايد بعد از اين سال به مسجدالحرام نزديك شوند! و اگر از فقر مى‌ترسيد، خداوند هرگاه بخواهد، شما را به فضل [و كرم] خود بى‌نياز مى‌سازد؛ [و از راه ديگر جبران مى‌كند] خداوند دانا و حكيم است.

قُلْ أَمَرَ رَبِّي بِالْقِسْطِ وَ أَقيمُوا وُجُوهَكُمْ عِنْدَ كُلِّ مَسْجِدٍ وَ ادْعُوهُ مُخْلِصينَ لَهُ الدِّينَ كَما بَدَأَكُمْ تَعُودُونَ [29]
بگو: «پروردگارم امر به عدالت كرده است؛ و روى خويش را در هر مسجد [و به هنگام عبادت] به‌‌سوى او كنيد؛ و او را بخوانيد، و دين [خود] را براى او خالص كنيد.[و بدانيد] همان‌گونه كه در آغاز شما را آفريد، [بار ديگر در رستاخيز] باز مى‌گرديد».

يا بَني آدَمَ خُذُوا زينَتَكُمْ عِنْدَ كُلِّ مَسْجِدٍ وَ كُلُوا وَ اشْرَبُوا وَ لا تُسْرِفُوا إِنَّهُ لا يُحِبُّ الْمُسْرِفينَ [31]
اى فرزندان آدم! زينت خود را در هنگام رفتن به هر مسجدى، با خود برداريد؛ و [از نعمت‌هاى الهى] بخوريد و بياشاميد، ولى اسراف نكنيد كه خداوند مسرفان را دوست نمى‌دارد.

فتح
هُمُ الَّذينَ كَفَرُوا وَ صَدُّوكُمْ عَنِ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ وَ الْهَدْيَ مَعْكُوفاً أَنْ يَبْلُغَ مَحِلَّهُ وَ لَوْ لا رِجالٌ مُؤْمِنُونَ وَ نِساءٌ مُؤْمِناتٌ لَمْ تَعْلَمُوهُمْ أَنْ تَطَؤُهُمْ فَتُصيبَكُمْ مِنْهُمْ مَعَرَّةٌ بِغَيْرِ عِلْمٍ لِيُدْخِلَ اللهُ في رَحْمَتِهِ مَنْ يَشاءُ لَوْ تَزَيَّلُوا لَعَذَّبْنَا الَّذينَ كَفَرُوا مِنْهُمْ عَذاباً أَليماً [25]
آن‌ها كسانى هستند كه كافر شدند و شما را از [زيارت] مسجد الحرام و رسيدن قرباني‌هايتان به محلّ قربانگاه بازداشتند و هرگاه مردان و زنان با ايمانى در اين ميان بدون آگاهى شما، زير دست و پا، از بين نمى‌رفتند كه از اين راه عيب و عارى ناآگاهانه به شما مى‌رسيد، [خداوند هرگز مانع اين جنگ نمى‌شد]! هدف اين بود كه خدا هركس را مى‌خواهد در رحمت خود وارد كند و اگر مؤمنان و كفّار [در مكّه] از هم جدا مى‌شدند، كافران را عذاب دردناكى مى‌كرديم!

لَقَدْ صَدَقَ اللهُ رَسُولَهُ الرُّؤْيا بِالْحَقِّ لَتَدْخُلُنَّ الْمَسْجِدَ الْحَرامَ إِنْ شاءَ اللهُ آمِنينَ مُحَلِّقينَ رُؤُسَكُمْ وَ مُقَصِّرينَ لا تَخافُونَ فَعَلِمَ ما لَمْ تَعْلَمُوا فَجَعَلَ مِنْ دُونِ ذلِكَ فَتْحاً قَريباً [27]
خداوند آنچه را به پيامبرش در عالم خواب نشان داد راست گفت به‌طور قطع همه‌ي شما به خواست خدا وارد مسجد الحرام مى‌شويد در نهايت امنيّت و درحالى‌كه سرهاى خود را تراشيده يا كوتاه كرده‌ايد و از هيچ‌كس ترس و وحشتى نداريد ولى خداوند چيزهايى را مى‌دانست كه شما نمى‌دانستيد [و در اين تأخير حكمتى بود] و قبل از آن، فتح نزديكى [براى شما] قرار داده است.

كهف
وَ كَذلِكَ أَعْثَرْنا عَلَيْهِمْ لِيَعْلَمُوا أَنَّ وَعْدَ اللهِ حَقٌّ وَ أَنَّ السَّاعَةَ لا رَيْبَ فيها إِذْ يَتَنازَعُونَ بَيْنَهُمْ أَمْرَهُمْ فَقالُوا ابْنُوا عَلَيْهِمْ بُنْياناً رَبُّهُمْ أَعْلَمُ بِهِمْ قالَ الَّذينَ غَلَبُوا عَلى أَمْرِهِمْ لَنَتَّخِذَنَّ عَلَيْهِمْ مَسْجِداً [21]
و اينچنين مردم را از حال آن‌ها آگاه كرديم، تا بدانند كه وعده‌ی خداوند [در مورد رستاخيز] حق است؛ و در قيام قيامت شكى نيست؛ [و به ياد آور] هنگامى را كه [مردم] ميان خود درباره‌ی كار آن‌ها نزاع داشتند، گروهى مى‌گفتند: «بنايى بر آنان بسازيد [تا از نظرها پنهان شوند كه] پروردگارشان از وضع آن‌ها آگاه‌تر است». ولى كسانى كه از راز آن‌ها آگاهى يافتند [و آن را دليلى بر رستاخيز ديدند] گفتند: «ما عبادتگاهى در كنار [مدفن] آن‌ها مى‌سازيم [تا خاطره‌ی آنان فراموش نشود]».
الَّذينَ أُخْرِجُوا مِنْ دِيارِهِمْ بِغَيْرِ حَقٍّ إِلاَّ أَنْ يَقُولُوا رَبُّنَا اللهُ وَ لَوْ لا دَفْعُ اللهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَهُدِّمَتْ صَوامِعُ وَ بِيَعٌ وَ صَلَواتٌ وَ مَساجِدُ يُذْكَرُ فيهَا اسْمُ اللهِ كَثيراً وَ لَيَنْصُرَنَّ اللهُ مَنْ يَنْصُرُهُ إِنَّ اللهَ لَقَوِيٌّ عَزيزٌ [40]
همان¬ها كه از خانه¬ها [و شهر] خود، به نا¬حق رانده ¬شدند، [و گناهى نداشتند] جز اينكه مى¬گفتند: «پروردگار ما، خداى يكتاست»! و اگر خداوند بعضى از مردم را به¬وسيله بعضى ديگر دفع¬ نكند، ديرها، و معابد يهود و نصارى و مساجدى كه نام خدا در آن بسيار برده¬ مى¬شود، ويران¬ مى¬گردد و خداوند كسانى را كه يارىِ او كنند [و از آيينش دفاع ‌نمايند] يارى ¬مى¬كند؛ خداوند توانا و شكست‌ناپذير است.

نور
يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا لا تَدْخُلُوا بُيُوتاً غَيْرَ بُيُوتِكُمْ حَتَّى تَسْتَأْنِسُوا وَ تُسَلِّمُوا عَلى أَهْلِها ذلِكُمْ خَيْرٌ لَكُمْ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ [27]
اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! در خانه‌هايى غير از خانه‌ی خود وارد نشويد تا اجازه بگيريد و بر اهل آن خانه سلام كنيد؛ اين براى شما بهتر است؛ شايد متذكّر شويد.

فَإِنْ لَمْ تَجِدُوا فيها أَحَداً فَلا تَدْخُلُوها حَتَّى يُؤْذَنَ لَكُمْ وَ إِنْ قيلَ لَكُمُ ارْجِعُوا فَارْجِعُوا هُوَ أَزْكى لَكُمْ وَ اللهُ بِما تَعْمَلُونَ عَليمٌ [28]
و اگر كسى را در آن نيافتيد، وارد آن نشويد تا به شما اجازه داده شود؛ و اگر گفته شود: «بازگرديد»! بازگرديد؛ اين براى شما پاكيزه‌تر است؛ و خداوند به آنچه انجام مى‌دهيد دانا است.

اللهُ نُورُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ مَثَلُ نُورِهِ كَمِشْكاةٍ فيها مِصْباحٌ الْمِصْباحُ في زُجاجَةٍ الزُّجاجَةُ كَأَنَّها كَوْكَبٌ دُرِّيٌّ يُوقَدُ مِنْ شَجَرَةٍ مُبارَكَةٍ زَيْتُونَةٍ لا شَرْقِيَّةٍ وَ لا غَرْبِيَّةٍ يَكادُ زَيْتُها يُضي‌ءُ وَ لَوْ لَمْ تَمْسَسْهُ نارٌ نُورٌ عَلى نُورٍ يَهْدِي اللهُ لِنُورِهِ مَنْ يَشاءُ وَ يَضْرِبُ اللهُ الْأَمْثالَ لِلنَّاسِ وَ اللهُ بِكُلِّ شَيْ‌ءٍ عَليمٌ [35]
خداوند نور آسمان‌ها و زمين است؛ و مَثَل نورش همانند چراغدانى است كه در آن چراغى [پرفروغ] باشد، آن چراغ در حبابى قرار گيرد، حبابى [شفاف و درخشنده] همچون ستاره‌اى فروزان، چراغى كه افروخته مى‌شود از [روغن] درخت پربركت زيتونى كه نه شرقى است و نه غربى؛ روغنش [آنچنان صاف و خالص است كه] نزديك است بدون تماس با آتش شعله‌ور شود؛ نورى است بر فراز نورى؛ و خدا هركس را بخواهد با نور خود هدايت مى‌كند، و خدا براى مردم مثل‌ها مى‌زند و خداوند به هر چيزى داناست.

في بُيُوتٍ أَذِنَ اللهُ أَنْ تُرْفَعَ وَ يُذْكَرَ فيهَا اسْمُهُ يُسَبِّحُ لَهُ فيها بِالْغُدُوِّ وَ الْآصالِ [36]
[اين چراغ پرفروغ] در خانه‌هايى قرار دارد كه خداوند اذن فرموده [ديواره‌هاى] آن را بالا برند [تا از دستبرد شياطين در امان باشد]؛ و در آن‌ها نام خدا برده شود، و صبح و شام در آن‌ها تسبيح او گويند.

بلد 1و 2و 3
لا أُقْسِمُ بِهذَا الْبَلَد [1]
قسم به اين شهر مقدّس [مكّه‌]،
وَ أَنْتَ حِلٌّ بِهذَا الْبَلَدِ [2]
شهري كه تو در آن ساكني،
وَ والِدٍ وَ ما وَلَدَ [3]
و قسم به پدر و فرزندش [ابراهيم خليل و فرزندش اسماعيل ذبيح‌]،

فتح 24
وَ هُوَ الَّذي كَفَّ أَيْدِيَهُمْ عَنْكُمْ وَ أَيْدِيَكُمْ عَنْهُمْ بِبَطْنِ مَكَّةَ مِنْ بَعْدِ أَنْ أَظْفَرَكُمْ عَلَيْهِمْ وَ كانَ اللهُ بِما تَعْمَلُونَ بَصيراً [24]
او كسى است كه دست آن‌ها را از شما، و دست شما را از آنان در دل مكّه كوتاه كرد، بعد از آنكه شما را بر آن‌ها پيروز ساخت و خداوند به آنچه انجام مى‌دهيد بيناست!

آيه 3 و 4 قريش
فَلْيَعْبُدُوا رَبَّ هذَا الْبَيْتِ [3]
پس [به شكرانه‌ی اين نعمت بزرگ] بايد پروردگار اين خانه را عبادت كنند.

الَّذي أَطْعَمَهُمْ مِنْ جُوعٍ وَ آمَنَهُمْ مِنْ خَوْفٍ [4]
همان كس كه آن‌ها را از گرسنگي نجات داد و از ترس و ناامني ايمن ساخت.

آيه 53 احزاب
يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا لا تَدْخُلُوا بُيُوتَ النَّبِيِّ إِلاَّ أَنْ يُؤْذَنَ لَكُمْ إِلى طَعامٍ غَيْرَ ناظِرينَ إِناهُ وَ لكِنْ إِذا دُعيتُمْ فَادْخُلُوا فَإِذا طَعِمْتُمْ فَانْتَشِرُوا وَ لا مُسْتَأْنِسينَ لِحَديثٍ إِنَّ ذلِكُمْ كانَ يُؤْذِي النَّبِيَّ فَيَسْتَحْيي مِنْكُمْ وَ اللهُ لا يَسْتَحْيي مِنَ الْحَقِّ وَ إِذا سَأَلْتُمُوهُنَّ مَتاعاً فَسْئَلُوهُنَّ مِنْ وَراءِ حِجابٍ ذلِكُمْ أَطْهَرُ لِقُلُوبِكُمْ وَ قُلُوبِهِنَّ وَ ما كانَ لَكُمْ أَنْ تُؤْذُوا رَسُولَ اللهِ وَ لا أَنْ تَنْكِحُوا أَزْواجَهُ مِنْ بَعْدِهِ أَبَداً إِنَّ ذلِكُمْ كانَ عِنْدَ اللهِ عَظيماً [53]
اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! در خانه‌هاى پيامبر داخل نشويد مگر به شما براى صرف غذا اجازه داده شود، مشروط بر اينكه [قبل از موعد نياييد و] در انتظار وقت غذا ننشينيد؛ امّا هنگامى‌كه دعوت شديد داخل شويد؛ و وقتى غذا خورديد پراكنده شويد، و [بعد از صرف غذا] به بحث و صحبت ننشينيد؛ زيرا اين عمل، پيامبر را ناراحت مى‌نمايد، ولى از شما شرم مى‌كند [و چيزى نمى‌گويد]؛ امّا خداوند از [بيان] حقّ شرم نمى‌كند. و هنگامى‌كه چيزى از وسايل زندگى را [به‌عنوان عاريت] از آنان (همسران پيامبر) مى‌خواهيد از پشت پرده بخواهيد؛ اين كار براى پاكى دل‌هاى شما و آن‌ها بهتر است. و شما حق نداريد پيامبر خدا را آزار دهيد، و نه هرگز همسران او را بعد از او به همسرى خود درآوريد كه [گناه] اين كار نزد خدا بزرگ است!

وَ قَرْنَ في بُيُوتِكُنَّ وَ لا تَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ الْجاهِلِيَّةِ الْأُولى وَ أَقِمْنَ الصَّلاةَ وَ آتينَ الزَّكاةَ وَ أَطِعْنَ اللهَ وَ رَسُولَهُ إِنَّما يُريدُ اللهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَ يُطَهِّرَكُمْ تَطْهيراً [33]
و در خانه‌هاى خود بمانيد، و همچون دوران جاهليّت نخستين [در ميان مردم] ظاهر نشويد، و نماز را برپا داريد، و زكات را بپردازيد، و خدا و پيامبرش را اطاعت كنيد؛ خداوند فقط مى‌خواهد پليدى [گناه] را از شما اهل بيت دور كند و كاملاً شما را پاك سازد.

آيه 12 قصص
وَ حَرَّمْنا عَلَيْهِ الْمَراضِعَ مِنْ قَبْلُ فَقالَتْ هَلْ أَدُلُّكُمْ عَلى أَهْلِ بَيْتٍ يَكْفُلُونَهُ لَكُمْ وَ هُمْ لَهُ ناصِحُونَ [12]
ما همه زنان شير ده را از پيش بر او حرام كرده‌ بوديم [تا تنها به آغوش مادر باز گردد]؛ و خواهرش [كه بى تابى مأموران فرعون را براى پيدا‌كردن دايه مشاهده‌ كرد] گفت: «آيا شما را به خانواده‌اى راهنمايى كنم كه اين نوزاد را براى شما كفالت مى‌كنندو خيرخواه او مى‌باشند؟!»

آيات 2 و 97 مائده
جَعَلَ اللهُ الْكَعْبَةَ الْبَيْتَ الْحَرامَ قِياماً لِلنَّاسِ وَ الشَّهْرَ الْحَرامَ وَ الْهَدْيَ وَ الْقَلائِدَ ذلِكَ لِتَعْلَمُوا أَنَّ اللهَ يَعْلَمُ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ وَ أَنَّ اللهَ بِكُلِّ شَيْ‌ءٍ عَليمٌ [97]
خداوند، كعبه بيت الحرام را وسيله‌اى براى استوارى و سامان بخشيدن به كار مردم قرار‌ داده؛ و همچنين ماه حرام، و قرباني‌هاى بى‌نشان، و قرباني‌هاى نشاندار را؛ اين‌گونه احكام به‌خاطر آن است كه بدانيد خداوند،آنچه در آسمان‌ها و آنچه در زمين است، مى‌‌داند؛ و بدانيد خدا بر هر‌چيزى داناست.

آيه 80 نحل
وَ اللهُ جَعَلَ لَكُمْ مِنْ بُيُوتِكُمْ سَكَناً وَ جَعَلَ لَكُمْ مِنْ جُلُودِ الْأَنْعامِ بُيُوتاً تَسْتَخِفُّونَها يَوْمَ ظَعْنِكُمْ وَ يَوْمَ إِقامَتِكُمْ وَ مِنْ أَصْوافِها وَ أَوْبارِها وَ أَشْعارِها أَثاثاً وَ مَتاعاً إِلى حينٍ [80]
و خدا براى شما از خانه¬هایتان محلّ سکونت [و آرامش] قرار ¬داد؛ و از پوست چهارپایان نیز براى شما خانه¬هایى (خیمه¬هایى) قرار ¬داد که روز کوچ¬کردن و روز اقامتتان، به آسانى مى¬توانید آن‌ها را جا¬به¬جا کنید؛ و از پشم¬ها و کرک¬ها و موهاى آن‌ها، براى شما وسایل زندگى تا زمان معیّنى قرار ¬داد.

آيه 73 هود
قالُوا أَ تَعْجَبينَ مِنْ أَمْرِ اللهِ‌ رَحْمَتُ اللهِ‌ وَ بَرَكاتُهُ عَلَيْكُمْ أَهْلَ الْبَيْتِ إِنَّهُ حَميدٌ مَجيدٌ [73]
گفتند: «آیا از فرمان خدا تعجّب مى‌کنى؟! این رحمت خدا و برکاتش بر شما خانواده است؛ چرا‌که او ستوده و داراى مجد و عظمت است».

إِنَّ أَوَّلَ بَيْتٍ وُضِعَ لِلنَّاسِ لَلَّذِي بِبَكَّةَ مُبَارَكًا وَهُدًى لِلْعَالَمِينَ (96) (آل عمران)
ترجمه:
نخستين خانه‌اى كه براى مردم [و نيايش خداوند] بنا نهاده‌ شد، همان است كه در سرزمين مكّه است؛ كه پربركت، و مايه‌ی هدايت جهانيان است.

فِيهِ آيَاتٌ بَيِّنَاتٌ مَقَامُ إِبْرَاهِيمَ وَمَنْ دَخَلَهُ كَانَ آمِنًا وَلِلَّهِ عَلَى النَّاسِ حِجُّ الْبَيْتِ مَنِ اسْتَطَاعَ إِلَيْهِ سَبِيلًا وَمَنْ كَفَرَ فَإِنَّ اللَّهَ غَنِيٌّ عَنِ الْعَالَمِينَ (97) (آل عمران)

در آن، نشانه‌هاى روشن، [از جمله] مقام ابراهيم است؛ و هركس داخل آن [حرم] شود، در امان خواهد بود و براى خدا بر مردم [واجب] است كه آهنگ خانه‌ی [او] كنند، آن‌ها كه توانايى رفتن به‌سوى آن دارند. و هركس كفر ورزد [و حجّ را ترك كند، به خود زيان رسانده]، و خداوند از همه‌ی جهانيان، بى‌نياز است.

رَبَّنَا إِنِّي أَسْكَنْتُ مِنْ ذُرِّيَّتِي بِوَادٍ غَيْرِ ذِي زَرْعٍ عِنْدَ بَيْتِكَ الْمُحَرَّمِ رَبَّنَا لِيُقِيمُوا الصَّلَاةَ فَاجْعَلْ أَفْئِدَةً مِنَ النَّاسِ تَهْوِي إِلَيْهِمْ وَارْزُقْهُمْ مِنَ الثَّمَرَاتِ لَعَلَّهُمْ يَشْكُرُونَ (37) (إبراهيم)

پروردگارا! من بعضى از فرزندانم را در سرزمین بى‌آب و علفى، در کنار خانه‌اى که حرم توست، ساکن ساختم تا نماز را برپا دارند، تو دل‌هاى گروهى از مردم را متوجّه آن‌ها ساز و از ثمرات به آن‌ها روزى ده، شاید آنان شکر تو را به‌جاى آورند.

إِنَّمَا أُمِرْتُ أَنْ أَعْبُدَ رَبَّ هَذِهِ الْبَلْدَةِ الَّذِي حَرَّمَهَا وَلَهُ كُلُّ شَيْءٍ وَأُمِرْتُ أَنْ أَكُونَ مِنَ الْمُسْلِمِينَ (91) (النمل)
[بگو]: من مأمورم که پروردگار این شهر (مقدّس مکّه) را عبادت‌ کنم، همان‌ کسى که این شهر را حرمت بخشیده؛ درحالى‌که همه‌چیز از آن اوست و من مأمورم که از مسلمانان باشم.

وَكَذَلِكَ أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ قُرْآنًا عَرَبِيًّا لِتُنْذِرَ أُمَّ الْقُرَى وَمَنْ حَوْلَهَا وَتُنْذِرَ يَوْمَ الْجَمْعِ لَا رَيْبَ فِيهِ فَرِيقٌ فِي الْجَنَّةِ وَفَرِيقٌ فِي السَّعِيرِ (7) (الشورى)
و اين‌گونه قرآنى فصيح و گويا را بر تو وحى كرديم تا امّ القرى و كسانى را كه گرد آن هستيد [ساكنان مكّه و همه‌ی جهانيان را] انذار كنى و آن‌ها را از روزى كه همگان در آن روز جمع مى‌شوند و هيچ شك و ترديدى در آن نيست بيم دهى، [در آن روز] گروهى در بهشتند و گروهى در آتش سوزان!

وَإِذْ جَعَلْنَا الْبَيْتَ مَثَابَةً لِلنَّاسِ وَأَمْنًا وَاتَّخِذُوا مِنْ مَقَامِ إِبْرَاهِيمَ مُصَلًّى وَعَهِدْنَا إِلَى إِبْرَاهِيمَ وَإِسْمَاعِيلَ أَنْ طَهِّرَا بَيْتِيَ لِلطَّائِفِينَ وَالْعَاكِفِينَ وَالرُّكَّعِ السُّجُودِ (125) (البقرة)
و [به يادآوريد] هنگامى كه خانه‌ی كعبه را محلّ بازگشت [و اجتماع] مردم و مركز امن قرارداديم. و [به مردم گفتيم:] از مقام ابراهيم، عبادتگاهى براى خود انتخاب كنيد. و از ابراهيم و اسماعيل پيمان گرفتيم كه: «خانه‌ی مرا براى طواف‌كنندگان و مجاوران و ركوع‌كنندگان سجده‌گزار (نمازگزاران) پاكيزه سازيد».

وَإِذْ قَالَ إِبْرَاهِيمُ رَبِّ اجْعَلْ هَذَا بَلَدًا آمِنًا وَارْزُقْ أَهْلَهُ مِنَ الثَّمَرَاتِ مَنْ آمَنَ مِنْهُمْ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ قَالَ وَمَنْ كَفَرَ فَأُمَتِّعُهُ قَلِيلًا ثُمَّ أَضْطَرُّهُ إِلَى عَذَابِ النَّارِ وَبِئْسَ الْمَصِيرُ (126) (البقرة)
و [به ياد آوريد] هنگامى را كه ابراهيم گفت: «پروردگارا! اين سرزمين را شهر امنى قرار ده؛ ‌و اهل آن را ‌ آنها كه به خدا و روز بازپسين، ايمان آورده‌اند ‌ از ثمرات [گوناگون] روزى ده». فرمود: «[خواسته‌ات را پذيرفتم] و به هركس كه كافر شود، بهره‌ی اندكى خواهم‌داد؛ سپس آنها را به عذاب دوزخ مى‌كشانم؛ ‌ و چه بد فرجامى است»!

وَإِذْ يَرْفَعُ إِبْرَاهِيمُ الْقَوَاعِدَ مِنَ الْبَيْتِ وَإِسْمَاعِيلُ رَبَّنَا تَقَبَّلْ مِنَّا إِنَّكَ أَنْتَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ (127) (البقرة)
و [به يادآوريد] هنگامى را كه ابراهيم و اسماعيل، پايه‌ها‌ى خانه كعبه را بالا مى‌بردند؛ ‌ [و مى‌گفتند:] «پروردگارا! از ما بپذير، كه تويى شنوا و دانا.

رَبَّنَا وَاجْعَلْنَا مُسْلِمَيْنِ لَكَ وَمِنْ ذُرِّيَّتِنَا أُمَّةً مُسْلِمَةً لَكَ وَأَرِنَا مَنَاسِكَنَا وَتُبْ عَلَيْنَا إِنَّكَ أَنْتَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ (128) (البقرة)
پروردگارا! ما را تسليم [فرمان] خود قرار ده؛ ‌و از دودمان ما امّتى كه تسليم [فرمان] تو باشند، به وجود آور؛ ‌و شيوه‌ی عبادتمان را به ما نشان ده و توبه‌ی ما را بپذير، كه تويى توبه‌پذير مهربان.

كَيْفَ يَكُونُ لِلْمُشْرِكِينَ عَهْدٌ عِنْدَ اللَّهِ وَعِنْدَ رَسُولِهِ إِلَّا الَّذِينَ عَاهَدْتُمْ عِنْدَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ فَمَا اسْتَقَامُوا لَكُمْ فَاسْتَقِيمُوا لَهُمْ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُتَّقِينَ (7) (التوبة)
چگونه براى مشركان پيمانى نزد خدا و پيامبرش خواهد بود [درحالى‌كه آن‌ها همواره آماده‌ی شكستن پيمانشان هستند]؟! مگر كسانى كه نزد مسجدالحرام با آنان پيمان بستيد [و پيمان خود را محترم شمردند] تا زمانى‌كه به پيمان شما پايبند باشند، شما نيز به پيمان آن‌ها پايبند باشيد، كه خداوند پرهيزگاران را دوست دارد.

إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا وَيَصُدُّونَ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ وَالْمَسْجِدِ الْحَرَامِ الَّذِي جَعَلْنَاهُ لِلنَّاسِ سَوَاءً الْعَاكِفُ فِيهِ وَالْبَادِ وَمَنْ يُرِدْ فِيهِ بِإِلْحَادٍ بِظُلْمٍ نُذِقْهُ مِنْ عَذَابٍ أَلِيمٍ (25)
كسانى كه كافر شدند، و [مردم را] از راه خدا بازداشتند، و [همچنين] از مسجدالحرام، كه آن را براى همه مردم، برابر قرار داديم، چه كسانى كه در آنجا زندگى ¬مى¬كنند يا از نقاط دور وارد مى‌شوند و [نيز] هركس بخواهد در اين سرزمين به انحراف و ستم روى ¬آورد، ما از عذابى دردناك به او مى¬چشانيم!

وَإِذْ بَوَّأْنَا لِإِبْرَاهِيمَ مَكَانَ الْبَيْتِ أَنْ لَا تُشْرِكْ بِي شَيْئًا وَطَهِّرْ بَيْتِيَ لِلطَّائِفِينَ وَالْقَائِمِينَ وَالرُّكَّعِ السُّجُودِ (26) (الحج)
[به¬خاطر بياور] زمانى را كه محّل خانه‌ی كعبه را براى ابراهيم آماده ¬ساختيم [تا آن را بنا كند و به او گفتيم:] چيزى را همتاى من قرار مده و خانه¬ام را براى طواف‌كنندگان و قيام¬كنندگان و ركوع كنندگان سجده‌گزار [از آلودگى بت¬ها و از هرگونه آلودگى] پاك¬ ساز.

وَأَذِّنْ فِي النَّاسِ بِالْحَجِّ يَأْتُوكَ رِجَالًا وَعَلَى كُلِّ ضَامِرٍ يَأْتِينَ مِنْ كُلِّ فَجٍّ عَمِيقٍ (27) (الحج)
و مردم را به حج دعوت¬كن! تا پياده و سواره بر مركب¬هاى لاغر (چابك و ورزيده) از هر راه دورى به¬سوى تو بيايند.

ثُمَّ لْيَقْضُوا تَفَثَهُمْ وَلْيُوفُوا نُذُورَهُمْ وَلْيَطَّوَّفُوا بِالْبَيْتِ الْعَتِيقِ (29) (الحج)
سپس، بايد آلودگی¬هايشان را برطرف ¬سازند و به نذرهاى خود وفا كنند و بر گردِ خانه‌ی گرامى كعبه، طواف¬ كنند.

لِيَشْهَدُوا مَنافِعَ لَهُمْ وَ يَذْكُرُوا اسْمَ اللهِ في أَيَّامٍ مَعْلُوماتٍ عَلى ما رَزَقَهُمْ مِنْ بَهيمَةِ الْأَنْعامِ فَكُلُوا مِنْها وَ أَطْعِمُوا الْبائِسَ الْفَقيرَ [28]
تا شاهد منافع گوناگون خويش [در اين برنامه‌ی حياتبخش] باشند و در روزهاى معيّنى نام خدا را بر چهارپايانى كه به آن‌ها روزى¬ داده است [به¬هنگام قربانى¬كردن] ببرند؛ پس از گوشت آن‌ها بخوريد و بينواى فقير را نيز اطعام نماييد.

أَجَعَلْتُمْ سِقَايَةَ الْحَاجِّ وَعِمَارَةَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ كَمَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ وَجَاهَدَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ ۚ لَا يَسْتَوُونَ عِندَ اللَّهِ ۗ وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ (19) توبه
آيا آب‌دادن به حاجيان، و آباد ساختن مسجد الحرام را، همانند [عمل] كسى قرار داديد كه به خدا و روز بازپسين ايمان آورده، و در راه او جهاد كرده است؟! [اين دو] نزد خدا يكسان نيستند و خداوند گروه ستمكاران را هدايت نمى‌كند.

[barresi.telawat]

2- آیات وجوب حج و مناسک حج

۱. بقره/سوره۲، آیه۱۲۵.
۲. بقره/سوره۲، آیه۱۲۸.
۳. بقره/سوره۲، آیه۱۹۷.
۴. بقره/سوره۲، آیه۱۹۸.
۵. بقره/سوره۲، آیه۱۹۹.
۶. بقره/سوره۲، آیه۲۰۰.
۷. بقره/سوره۲، آیه۲۰۳.
۸. آل‌عمران/سوره۳، آیه۹۷.
۹. مائده/سوره۵، آیه۳.
۱۰. انعام/سوره۶، آیه۱۶۲.
۱۱. برائت/سوره۹، آیه۳.
۱۲.حج/سوره۲۲، آیه۲۸.
۱۳. حج/سوره۲۲، آیه۲۹.
۱۴. حج/سوره۲۲، آیه۳۰.
۱۵. ↑ حج/سوره۲۲، آیه۳۲.
بقره
وَإِذْ جَعَلْنَا الْبَيْتَ مَثَابَةً لِّلنَّاسِ وَأَمْنًا وَاتَّخِذُواْ مِن مَّقَامِ إِبْرَاهِيمَ مُصَلًّى وَعَهِدْنَا إِلَى إِبْرَاهِيمَ وَإِسْمَاعِيلَ أَن طَهِّرَا بَيْتِيَ لِلطَّائِفِينَ وَالْعَاكِفِينَ وَالرُّكَّعِ السُّجُودِ ﴿125﴾

و [به يادآوريد] هنگامى كه خانه‌ی كعبه را محلّ بازگشت [و اجتماع] مردم و مركز امن قرارداديم. و [به مردم گفتيم:] از مقام ابراهيم، عبادتگاهى براى خود انتخاب كنيد. و از ابراهيم و اسماعيل پيمان گرفتيم كه: «خانه‌ی مرا براى طواف‌كنندگان و مجاوران و ركوع‌كنندگان سجده‌گزار (نمازگزاران) پاكيزه سازيد».

رَبَّنَا وَاجْعَلْنَا مُسْلِمَيْنِ لَكَ وَمِن ذُرِّيَّتِنَا أُمَّةً مُّسْلِمَةً لَّكَ وَأَرِنَا مَنَاسِكَنَا وَتُبْ عَلَيْنَآ إِنَّكَ أَنتَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ ﴿128﴾

پروردگارا! ما را تسليم [فرمان] خود قرار ده؛ ‌و از دودمان ما امّتى كه تسليم [فرمان] تو باشند، به وجود آور؛ ‌و شيوه‌ی عبادتمان را به ما نشان ده و توبه‌ی ما را بپذير، كه تويى توبه‌پذير مهربان.

الْحَجُّ أَشْهُرٌ مَّعْلُومَاتٌ فَمَن فَرَضَ فِيهِنَّ الْحَجَّ فَلاَ رَفَثَ وَلاَ فُسُوقَ وَلاَ جِدَالَ فِي الْحَجِّ وَمَا تَفْعَلُواْ مِنْ خَيْرٍ يَعْلَمْهُ اللّهُ وَتَزَوَّدُواْ فَإِنَّ خَيْرَ الزَّادِ التَّقْوَى وَاتَّقُونِ يَا أُوْلِي الأَلْبَابِ ﴿197﴾

حجّ، در ماه‌هاى معيّنى است. و كسانى كه [با بستن احرام،] در اين ماه‌ها‌ حجّ را بر خود فرض كرده‌اند، [بايد بدانند كه] در حجّ، آميزش جنسى، و گناه و جدال، روا نيست و هر كار نيكى انجام دهيد، خدا آن را مى‌داند. و زاد و توشه تهيه كنيد، و بهترين زاد و توشه، پرهيزگارى است. و از [مخالفت] من بپرهيزيد اى خردمندان!


لَيْسَ عَلَيْكُمْ جُنَاحٌ أَن تَبْتَغُواْ فَضْلًا مِّن رَّبِّكُمْ فَإِذَا أَفَضْتُم مِّنْ عَرَفَاتٍ فَاذْكُرُواْ اللّهَ عِندَ الْمَشْعَرِ الْحَرَامِ وَاذْكُرُوهُ كَمَا هَدَاكُمْ وَإِن كُنتُم مِّن قَبْلِهِ لَمِنَ الضَّآلِّينَ ﴿198﴾

گناهى بر شما نيست كه از فضل پروردگارتان [و از منافع اقتصادى در ايّام حجّ] بهره گيريد [كه از منافع حجّ، پى‌ريزى، اقتصاد صحيح اسلامى است]. و هنگامى كه از «عرفات» كوچ كرديد، خدا را نزد «مشعر الحرام» ياد كنيد. او را ياد كنيد همان‌گونه كه شما را هدايت نمود؛ و قطعاً شما پيش از اين، از گمراهان بوديد.


ثُمَّ أَفِيضُواْ مِنْ حَيْثُ أَفَاضَ النَّاسُ وَاسْتَغْفِرُواْ اللّهَ إِنَّ اللّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ ﴿199﴾

سپس از همان‌جا كه مردم كوچ مى‌كنند، [به‌سوى سرزمين منى] كوچ كنيد؛ و از خداوند، طلب آمرزش كنيد، زيرا خدا آمرزنده‌ي مهربان است.


فَإِذَا قَضَيْتُم مَّنَاسِكَكُمْ فَاذْكُرُواْ اللّهَ كَذِكْرِكُمْ آبَاءكُمْ أَوْ أَشَدَّ ذِكْرًا فَمِنَ النَّاسِ مَن يَقُولُ رَبَّنَا آتِنَا فِي الدُّنْيَا وَمَا لَهُ فِي الآخِرَةِ مِنْ خَلاَقٍ ﴿200﴾

و هنگامى که مناسک [حجّ] خود را انجام دادید، خدا را یاد کنید، همانند یادآورى شما از پدرانتان [آن‌گونه که رسم آن زمان بود] بلکه از آن هم بیشتر. [در این مراسم، مردم دو گروهند:] بعضى از مردم مى‌گویند: «خداوندا! به ما در دنیا، [نیکى] عطا کن». در حالى که در آخرت بهره‌اى ندارند.

وَاذْكُرُواْ اللّهَ فِي أَيَّامٍ مَّعْدُودَاتٍ فَمَن تَعَجَّلَ فِي يَوْمَيْنِ فَلاَ إِثْمَ عَلَيْهِ وَمَن تَأَخَّرَ فَلا إِثْمَ عَلَيْهِ لِمَنِ اتَّقَى وَاتَّقُواْ اللّهَ وَاعْلَمُوا أَنَّكُمْ إِلَيْهِ تُحْشَرُونَ ﴿203﴾


و خدا را در روزهاى معیّنى یاد کنید: (روز يازده و دوازده و سيزدهم ماه ذى‌الحجّه). و هرکس شتاب کند، و [ذکر خدا را] در دو روز انجام دهد، باکى بر او نمى‌باشد؛ ‌و هر‌که تأخیر کند، [و سه روز انجام دهد نیز] باکى بر او نیست؛ ‌براى کسى که تقوا پیشه کند. و از [مخالفت فرمان] خدا بپرهیزید؛ ‌و بدانید شما به‌سوى او محشور خواهید شد!


آل عمران
فِيهِ آيَاتٌ بَيِّنَاتٌ مَّقَامُ إِبْرَاهِيمَ وَمَن دَخَلَهُ كَانَ آمِنًا وَلِلّهِ عَلَى النَّاسِ حِجُّ الْبَيْتِ مَنِ اسْتَطَاعَ إِلَيْهِ سَبِيلًا وَمَن كَفَرَ فَإِنَّ الله غَنِيٌّ عَنِ الْعَالَمِينَ ﴿97﴾

در آن، نشانه‌هاى روشن، [از جمله] مقام ابراهيم است؛ و هركس داخل آن [حرم] شود، در امان خواهد بود و براى خدا بر مردم [واجب] است كه آهنگ خانه‌ی [او] كنند، آن‌ها كه توانايى رفتن به‌سوى آن دارند. و هركس كفر ورزد [و حجّ را ترك كند، به خود زيان رسانده]، و خداوند از همه‌ی جهانيان، بى‌نياز است.

[barresi.telawat]

3 - آیات فدیه و هدی= قرباني= 12 آيه

۱. سوره بقره آیه ۱۹۶.
۲. سوره مائده آیات 97 ۲ .]
۳. سوره حج آیات ۲۸، ۳۲، ۳۴، ۳۶ و ۳۷.]
۴. سوره فتح آیه ۲۵.]

وَأَتِمُّواْ الْحَجَّ وَالْعُمْرَةَ لِلّهِ فَإِنْ أُحْصِرْتُمْ فَمَا اسْتَيْسَرَ مِنَ الْهَدْيِ وَلاَ تَحْلِقُواْ رُؤُوسَكُمْ حَتَّى يَبْلُغَ الْهَدْيُ مَحِلَّهُ فَمَن كَانَ مِنكُم مَّرِيضًا أَوْ بِهِ أَذًى مِّن رَّأْسِهِ فَفِدْيَةٌ مِّن صِيَامٍ أَوْ صَدَقَةٍ أَوْ نُسُكٍ فَإِذَا أَمِنتُمْ فَمَن تَمَتَّعَ بِالْعُمْرَةِ إِلَى الْحَجِّ فَمَا اسْتَيْسَرَ مِنَ الْهَدْيِ فَمَن لَّمْ يَجِدْ فَصِيَامُ ثَلاثَةِ أَيَّامٍ فِي الْحَجِّ وَسَبْعَةٍ إِذَا رَجَعْتُمْ تِلْكَ عَشَرَةٌ كَامِلَةٌ ذَلِكَ لِمَن لَّمْ يَكُنْ أَهْلُهُ حَاضِرِي الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ وَاتَّقُواْ اللّهَ وَاعْلَمُواْ أَنَّ اللّهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ ﴿196﴾

و حجّ و عمره را براى خدا به اتمام برسانيد. و اگر محصور شديد [و از اتمام آن به جهت بيمارى يا ممانعت دشمن بازمانديد]،آنچه از قربانى فراهم شود [ذبح كنيد، و از احرام خارج شويد] !. و سرهاى خود را نتراشيد، تا قربانى به محلّش برسد [و در قربانگاه ذبح شود]. و اگر كسى از شما بيمار بود، و يا ناراحتى در سر داشت، [و ناچار بود سر خود را پيش از آن بتراشد، ] بايد با روزه يا صدقه يا گوسفند كفّاره دهد. و هنگامى كه [از بيمارى و دشمن] در امان بوديد، هر‌كس با اتمام عمره، حجّ را آغاز كند، آنچه از قربانى براى او ميسّر است [ذبح كند]. و هر‌كه نيافت، سه روز در ايّام حجّ، و هفت روز هنگامى كه باز مى‌گرديد، روزه بدارد. اين، ده روز كامل است. [البتّه] اين براى كسى است كه خانواده‌ي او، نزد مسجدالحرام ساكن نباشد (اهل مكّه و اطراف آن نباشد). و از [مخالفت فرمان] خدا بپرهيزيد؛ و بدانيد كه خداوند، سخت كيفر است.

سوره مائده آیات 2

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ لاَ تُحِلُّواْ شَعَآئِرَ اللّهِ وَلاَ الشَّهْرَ الْحَرَامَ وَلاَ الْهَدْيَ وَلاَ الْقَلآئِدَ وَلا آمِّينَ الْبَيْتَ الْحَرَامَ يَبْتَغُونَ فَضْلًا مِّن رَّبِّهِمْ وَرِضْوَانًا وَإِذَا حَلَلْتُمْ فَاصْطَادُواْ وَلاَ يَجْرِمَنَّكُمْ شَنَآنُ قَوْمٍ أَن صَدُّوكُمْ عَنِ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ أَن تَعْتَدُواْ وَتَعَاوَنُواْ عَلَى الْبرِّ وَالتَّقْوَى وَلاَ تَعَاوَنُواْ عَلَى الإِثْمِ وَالْعُدْوَانِ وَاتَّقُواْ اللّهَ إِنَّ اللّهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ ﴿2

اى كسانى‌ كه ايمان آورده‌ايد! شعائر الهى [و مراسم حج را محترم بشمريد؛ و مخالفت با حدود الهى] را حلال ندانيد؛ و نه‌ماه حرام را، و نه قرباني‌هاى بى‌نشان و نشان‌دار را، و نه آن‌ها را كه به قصد خانه‌ی خدا براى به دست‌آوردن فضل پروردگار و خشنودى او مى‌آيند. امّا هنگامى‌ كه از احرام بيرون آمديد، صيد‌كردن براى شما مانعى ندارد. و دشمنى با جمعيّتى كه شما را از آمدن به مسجدالحرام [در سال حديبيه] باز داشتند، نبايد شما را وادار به تعدّى و تجاوز ‌كند! و [همواره] در راه نيكى و پرهيزگارى به يكديگر كمك‌ كنيد. و [هرگز] در راه گناه و تعدّى همكارى ننماييد. و از [مخالفت فرمان] خدا بپرهيزيد كه مجازات خدا شديد است!


97 مائده

جَعَلَ اللّهُ الْكَعْبَةَ الْبَيْتَ الْحَرَامَ قِيَامًا لِّلنَّاسِ وَالشَّهْرَ الْحَرَامَ وَالْهَدْيَ وَالْقَلاَئِدَ ذَلِكَ لِتَعْلَمُواْ أَنَّ اللّهَ يَعْلَمُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الأَرْضِ وَأَنَّ اللّهَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ ﴿97﴾


خداوند، كعبه بيت الحرام را وسيله‌اى براى استوارى و سامان بخشيدن به كار مردم قرار‌ داده؛ و همچنين ماه حرام، و قرباني‌هاى بى‌نشان، و قرباني‌هاى نشاندار را؛ اين‌گونه احكام به‌خاطر آن است كه بدانيد خداوند،آنچه در آسمان‌ها و آنچه در زمين است، مى‌‌داند؛ و بدانيد خدا بر هر‌چيزى داناست.


سوره حج آیات ۲۸، ۳۲، ۳۴، ۳۶ و ۳۷.]

لِيَشْهَدُوا مَنَافِعَ لَهُمْ وَيَذْكُرُوا اسْمَ اللَّهِ فِي أَيَّامٍ مَّعْلُومَاتٍ عَلَى مَا رَزَقَهُم مِّن بَهِيمَةِ الْأَنْعَامِ فَكُلُوا مِنْهَا وَأَطْعِمُوا الْبَائِسَ الْفَقِيرَ ﴿28﴾

تا شاهد منافع گوناگون خويش [در اين برنامه‌ی حياتبخش] باشند و در روزهاى معيّنى نام خدا را بر چهارپايانى كه به آن‌ها روزى¬ داده است [به¬هنگام قربانى¬كردن] ببرند؛ پس از گوشت آن‌ها بخوريد و بينواى فقير را نيز اطعام نماييد.


ذَلِكَ وَمَن يُعَظِّمْ شَعَائِرَ اللَّهِ فَإِنَّهَا مِن تَقْوَى الْقُلُوبِ ﴿32﴾

اين است [مناسك حج] و هركس شعائر الهى را بزرگ دارد، اين كار نشانه تقواى دل¬ها[ى آن‌ها] است.


وَلِكُلِّ أُمَّةٍ جَعَلْنَا مَنسَكًا لِيَذْكُرُوا اسْمَ اللَّهِ عَلَى مَا رَزَقَهُم مِّن بَهِيمَةِ الْأَنْعَامِ فَإِلَهُكُمْ إِلَهٌ وَاحِدٌ فَلَهُ أَسْلِمُوا وَبَشِّرِ الْمُخْبِتِينَ ﴿34﴾

براى هر امّتى قربانگاهى قرار داديم، تا نام خدا را [به¬هنگام قربانى] بر چهارپايانى كه به آنان روزى ¬داده¬ايم ببرند و خداى شما معبود واحدى است. تنها در برابر [فرمان] او تسليم¬ باشيد و افراد مطيع و متواضع را بشارت¬ ده.


وَالْبُدْنَ جَعَلْنَاهَا لَكُم مِّن شَعَائِرِ اللَّهِ لَكُمْ فِيهَا خَيْرٌ فَاذْكُرُوا اسْمَ اللَّهِ عَلَيْهَا صَوَافَّ فَإِذَا وَجَبَتْ جُنُوبُهَا فَكُلُوا مِنْهَا وَأَطْعِمُوا الْقَانِعَ وَالْمُعْتَرَّ كَذَلِكَ سَخَّرْنَاهَا لَكُمْ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ ﴿36﴾

و شتران فربه را [در مراسم حج] براى شما از شعائر الهى قرار داديم در آن‌ها براى شما خير [و بركت] است. نام خدا را درحالى¬كه [براى قربانى] به¬صف ايستاده¬اند بر آن‌ها ببريد و هنگامى¬كه پهلوهايشان به زمين رسيد [وجان دادند]، از گوشت آن‌ها بخوريد و مستمندان قانع و سائلان را نيز از آن اطعام¬ كنيد. اينگونه ما آن‌ها را مسخّرتان ساختيم، تا شكر خدا را به¬جا¬ آوريد.


لَن يَنَالَ اللَّهَ لُحُومُهَا وَلَا دِمَاؤُهَا وَلَكِن يَنَالُهُ التَّقْوَى مِنكُمْ كَذَلِكَ سَخَّرَهَا لَكُمْ لِتُكَبِّرُوا اللَّهَ عَلَى مَا هَدَاكُمْ وَبَشِّرِ الْمُحْسِنِينَ ﴿37﴾

نه گوشت¬هاى آن‌ها و نه خون¬هاى آن‌ها، هرگز به خدا نمى¬رسد؛ ولى آنچه به او مى¬رسد، پرهيزگارى شماست.اينگونه خداوند آن‌ها را مسخّر شما ساخته، تا خدا را به خاطر آنكه شما را هدايت¬ كرده¬ است بزرگ بشمريد؛ و بشارت ¬ده نيكوكاران را.


25 فتح

هُمُ الَّذِينَ كَفَرُوا وَصَدُّوكُمْ عَنِ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ وَالْهَدْيَ مَعْكُوفًا أَن يَبْلُغَ مَحِلَّهُ وَلَوْلَا رِجَالٌ مُّؤْمِنُونَ وَنِسَاء مُّؤْمِنَاتٌ لَّمْ تَعْلَمُوهُمْ أَن تَطَؤُوهُمْ فَتُصِيبَكُم مِّنْهُم مَّعَرَّةٌ بِغَيْرِ عِلْمٍ لِيُدْخِلَ اللَّهُ فِي رَحْمَتِهِ مَن يَشَاءُ لَوْ تَزَيَّلُوا لَعَذَّبْنَا الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْهُمْ عَذَابًا أَلِيمًا ﴿25﴾

آن‌ها كسانى هستند كه كافر شدند و شما را از [زيارت] مسجد الحرام و رسيدن قرباني‌هايتان به محلّ قربانگاه بازداشتند و هرگاه مردان و زنان با ايمانى در اين ميان بدون آگاهى شما، زير دست و پا، از بين نمى‌رفتند كه از اين راه عيب و عارى ناآگاهانه به شما مى‌رسيد، [خداوند هرگز مانع اين جنگ نمى‌شد]! هدف اين بود كه خدا هركس را مى‌خواهد در رحمت خود وارد كند و اگر مؤمنان و كفّار [در مكّه] از هم جدا مى‌شدند، كافران را عذاب دردناكى مى‌كرديم!


مائده 27
وَ اتْلُ عَلَيْهِمْ نَبَأَ ابْنَيْ آدَمَ بِالْحَقِّ إِذْ قَرَّبا قُرْباناً فَتُقُبِّلَ مِنْ أَحَدِهِما وَ لَمْ يُتَقَبَّلْ مِنَ الْآخَرِ قالَ لَأَقْتُلَنَّكَ قالَ إِنَّما يَتَقَبَّلُ اللهُ مِنَ الْمُتَّقينَ [27]
و داستان دو فرزند آدم را به‌درستى بر آن‌ها بخوان: هنگامى‌كه هر كدام، كارى براى تقرّب انجام ‌دادند؛ امّا از يكى پذيرفته ‌شد، و از ديگرى پذيرفته ‌نشد؛ [برادرى كه عملش مردود شده ‌بود، به برادر ديگر] گفت: «به خدا سوگند تو را خواهم ‌كشت»! [برادر ديگر] گفت: [من چه گناهى‌دارم؟ زيرا] خدا، تنها از پرهيزگاران مى‌پذيرد.


احقاف 27

فَلَوْ لا نَصَرَهُمُ الَّذينَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللهِ قُرْباناً آلِهَةً بَلْ ضَلُّوا عَنْهُمْ وَ ذلِكَ إِفْكُهُمْ وَ ما كانُوا يَفْتَرُونَ [28]
پس چرا معبودانى را كه غير از خدا برگزيدند به گمان اينكه به خدا نزديكشان سازد آن‌ها را يارى نكردند؟! بلكه از نظرشان گم شدند! اين بود نتيجه دروغ آن‌ها و آنچه افترا مى‌بستند.

لِيَشْهَدُوا مَنَافِعَ لَهُمْ وَيَذْكُرُوا اسْمَ اللَّهِ فِي أَيَّامٍ مَّعْلُومَاتٍ عَلَى مَا رَزَقَهُم مِّن بَهِيمَةِ الْأَنْعَامِ فَكُلُوا مِنْهَا وَأَطْعِمُوا الْبَائِسَ الْفَقِيرَ ﴿28﴾
تا شاهد منافع گوناگون خويش [در اين برنامه‌ی حياتبخش] باشند و در روزهاى معيّنى نام خدا را بر چهارپايانى كه به آن‌ها روزى¬ داده است [به¬هنگام قربانى¬كردن] ببرند؛ پس از گوشت آن‌ها بخوريد و بينواى فقير را نيز اطعام نماييد.

[barresi.telawat]

4 - آیات حج تمتّع و احصار= 2 آيه

۱. سوره بقره آیه ۱۹۶.]
۲. سوره مائده آیه۲.]
وَأَتِمُّواْ الْحَجَّ وَالْعُمْرَةَ لِلّهِ فَإِنْ أُحْصِرْتُمْ فَمَا اسْتَيْسَرَ مِنَ الْهَدْيِ وَلاَ تَحْلِقُواْ رُؤُوسَكُمْ حَتَّى يَبْلُغَ الْهَدْيُ مَحِلَّهُ فَمَن كَانَ مِنكُم مَّرِيضًا أَوْ بِهِ أَذًى مِّن رَّأْسِهِ فَفِدْيَةٌ مِّن صِيَامٍ أَوْ صَدَقَةٍ أَوْ نُسُكٍ فَإِذَا أَمِنتُمْ فَمَن تَمَتَّعَ بِالْعُمْرَةِ إِلَى الْحَجِّ فَمَا اسْتَيْسَرَ مِنَ الْهَدْيِ فَمَن لَّمْ يَجِدْ فَصِيَامُ ثَلاثَةِ أَيَّامٍ فِي الْحَجِّ وَسَبْعَةٍ إِذَا رَجَعْتُمْ تِلْكَ عَشَرَةٌ كَامِلَةٌ ذَلِكَ لِمَن لَّمْ يَكُنْ أَهْلُهُ حَاضِرِي الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ وَاتَّقُواْ اللّهَ وَاعْلَمُواْ أَنَّ اللّهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ ﴿196﴾

و حجّ و عمره را براى خدا به اتمام برسانيد. و اگر محصور شديد [و از اتمام آن به جهت بيمارى يا ممانعت دشمن بازمانديد]،آنچه از قربانى فراهم شود [ذبح كنيد، و از احرام خارج شويد] !. و سرهاى خود را نتراشيد، تا قربانى به محلّش برسد [و در قربانگاه ذبح شود]. و اگر كسى از شما بيمار بود، و يا ناراحتى در سر داشت، [و ناچار بود سر خود را پيش از آن بتراشد، ] بايد با روزه يا صدقه يا گوسفند كفّاره دهد. و هنگامى كه [از بيمارى و دشمن] در امان بوديد، هر‌كس با اتمام عمره، حجّ را آغاز كند، آنچه از قربانى براى او ميسّر است [ذبح كند]. و هر‌كه نيافت، سه روز در ايّام حجّ، و هفت روز هنگامى كه باز مى‌گرديد، روزه بدارد. اين، ده روز كامل است. [البتّه] اين براى كسى است كه خانواده‌ي او، نزد مسجدالحرام ساكن نباشد (اهل مكّه و اطراف آن نباشد). و از [مخالفت فرمان] خدا بپرهيزيد؛ و بدانيد كه خداوند، سخت كيفر است.


يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ لاَ تُحِلُّواْ شَعَآئِرَ اللّهِ وَلاَ الشَّهْرَ الْحَرَامَ وَلاَ الْهَدْيَ وَلاَ الْقَلآئِدَ وَلا آمِّينَ الْبَيْتَ الْحَرَامَ يَبْتَغُونَ فَضْلًا مِّن رَّبِّهِمْ وَرِضْوَانًا وَإِذَا حَلَلْتُمْ فَاصْطَادُواْ وَلاَ يَجْرِمَنَّكُمْ شَنَآنُ قَوْمٍ أَن صَدُّوكُمْ عَنِ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ أَن تَعْتَدُواْ وَتَعَاوَنُواْ عَلَى الْبرِّ وَالتَّقْوَى وَلاَ تَعَاوَنُواْ عَلَى الإِثْمِ وَالْعُدْوَانِ وَاتَّقُواْ اللّهَ إِنَّ اللّهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ ﴿2

اى كسانى‌ كه ايمان آورده‌ايد! شعائر الهى [و مراسم حج را محترم بشمريد؛ و مخالفت با حدود الهى] را حلال ندانيد؛ و نه‌ماه حرام را، و نه قرباني‌هاى بى‌نشان و نشان‌دار را، و نه آن‌ها را كه به قصد خانه‌ی خدا براى به دست‌آوردن فضل پروردگار و خشنودى او مى‌آيند. امّا هنگامى‌ كه از احرام بيرون آمديد، صيد‌كردن براى شما مانعى ندارد. و دشمنى با جمعيّتى كه شما را از آمدن به مسجدالحرام [در سال حديبيه] باز داشتند، نبايد شما را وادار به تعدّى و تجاوز ‌كند! و [همواره] در راه نيكى و پرهيزگارى به يكديگر كمك‌ كنيد. و [هرگز] در راه گناه و تعدّى همكارى ننماييد. و از [مخالفت فرمان] خدا بپرهيزيد كه مجازات خدا شديد است!

[barresi.telawat]

5 - آیات محرمات حجاج= 1 آيه

۱. سوره بقره آیه ۱۹۷
الْحَجُّ أَشْهُرٌ مَّعْلُومَاتٌ فَمَن فَرَضَ فِيهِنَّ الْحَجَّ فَلاَ رَفَثَ وَلاَ فُسُوقَ وَلاَ جِدَالَ فِي الْحَجِّ وَمَا تَفْعَلُواْ مِنْ خَيْرٍ يَعْلَمْهُ اللّهُ وَتَزَوَّدُواْ فَإِنَّ خَيْرَ الزَّادِ التَّقْوَى وَاتَّقُونِ يَا أُوْلِي الأَلْبَابِ ﴿197﴾

حجّ، در ماه‌هاى معيّنى است. و كسانى كه [با بستن احرام،] در اين ماه‌ها‌ حجّ را بر خود فرض كرده‌اند، [بايد بدانند كه] در حجّ، آميزش جنسى، و گناه و جدال، روا نيست و هر كار نيكى انجام دهيد، خدا آن را مى‌داند. و زاد و توشه تهيه كنيد، و بهترين زاد و توشه، پرهيزگارى است. و از [مخالفت] من بپرهيزيد اى خردمندان!

[barresi.telawat]

6 - آیات تجارت در حج= 2 آيه

۱. سوره بقره آیه ۱۹۸.]
۲. سوره حج آیه ۲۸]
لَيْسَ عَلَيْكُمْ جُنَاحٌ أَن تَبْتَغُواْ فَضْلًا مِّن رَّبِّكُمْ فَإِذَا أَفَضْتُم مِّنْ عَرَفَاتٍ فَاذْكُرُواْ اللّهَ عِندَ الْمَشْعَرِ الْحَرَامِ وَاذْكُرُوهُ كَمَا هَدَاكُمْ وَإِن كُنتُم مِّن قَبْلِهِ لَمِنَ الضَّآلِّينَ ﴿198﴾

گناهى بر شما نيست كه از فضل پروردگارتان [و از منافع اقتصادى در ايّام حجّ] بهره گيريد [كه از منافع حجّ، پى‌ريزى، اقتصاد صحيح اسلامى است]. و هنگامى كه از «عرفات» كوچ كرديد، خدا را نزد «مشعر الحرام» ياد كنيد. او را ياد كنيد همان‌گونه كه شما را هدايت نمود؛ و قطعاً شما پيش از اين، از گمراهان بوديد.

لِيَشْهَدُوا مَنَافِعَ لَهُمْ وَيَذْكُرُوا اسْمَ اللَّهِ فِي أَيَّامٍ مَّعْلُومَاتٍ عَلَى مَا رَزَقَهُم مِّن بَهِيمَةِ الْأَنْعَامِ فَكُلُوا مِنْهَا وَأَطْعِمُوا الْبَائِسَ الْفَقِيرَ ﴿28﴾
تا شاهد منافع گوناگون خويش [در اين برنامه‌ی حياتبخش] باشند و در روزهاى معيّنى نام خدا را بر چهارپايانى كه به آن‌ها روزى¬ داده است [به¬هنگام قربانى¬كردن] ببرند؛ پس از گوشت آن‌ها بخوريد و بينواى فقير را نيز اطعام نماييد.

[barresi.telawat]

7 - آیات سقایت حاجّ= 1 آيه

۱. سوره برائت، آیه ۱۹
أَجَعَلْتُمْ سِقَايَةَ الْحَاجِّ وَعِمَارَةَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ كَمَنْ آمَنَ بِاللّهِ وَالْيَوْمِ الآخِرِ وَجَاهَدَ فِي سَبِيلِ اللّهِ لاَ يَسْتَوُونَ عِندَ اللّهِ وَاللّهُ لاَ يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ ﴿19﴾

آيا آب‌دادن به حاجيان، و آباد ساختن مسجد الحرام را، همانند [عمل] كسى قرار داديد كه به خدا و روز بازپسين ايمان آورده، و در راه او جهاد كرده است؟! [اين دو] نزد خدا يكسان نيستند و خداوند گروه ستمكاران را هدايت نمى‌كند.

[barresi.telawat]

8 - آیات صید در حج= 4 آيه

۱. سوره مائده، آیات ۱، ۲، ۶۵ و ۹۶
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ أَوْفُواْ بِالْعُقُودِ أُحِلَّتْ لَكُم بَهِيمَةُ الأَنْعَامِ إِلاَّ مَا يُتْلَى عَلَيْكُمْ غَيْرَ مُحِلِّي الصَّيْدِ وَأَنتُمْ حُرُمٌ إِنَّ اللّهَ يَحْكُمُ مَا يُرِيدُ ﴿1﴾

اى كسانى‌ كه ايمان آورده‌ايد! به پيمان‌ها [و قراردادها] وفا‌ كنيد! چهار پايان [و جنين آن‌ها] براى شما حلال شده ‌است؛ مگر آنچه بر شما خوانده‌ مى‌شود [و استثنا خواهد ‌شد]. و در‌حالى‌كه در احرام هستيد، صيد را حلال نشمريد. خداوند هر‌چه را بخواهد [و مصلحت باشد] حكم مى‌كند.

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ لاَ تُحِلُّواْ شَعَآئِرَ اللّهِ وَلاَ الشَّهْرَ الْحَرَامَ وَلاَ الْهَدْيَ وَلاَ الْقَلآئِدَ وَلا آمِّينَ الْبَيْتَ الْحَرَامَ يَبْتَغُونَ فَضْلًا مِّن رَّبِّهِمْ وَرِضْوَانًا وَإِذَا حَلَلْتُمْ فَاصْطَادُواْ وَلاَ يَجْرِمَنَّكُمْ شَنَآنُ قَوْمٍ أَن صَدُّوكُمْ عَنِ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ أَن تَعْتَدُواْ وَتَعَاوَنُواْ عَلَى الْبرِّ وَالتَّقْوَى وَلاَ تَعَاوَنُواْ عَلَى الإِثْمِ وَالْعُدْوَانِ وَاتَّقُواْ اللّهَ إِنَّ اللّهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ ﴿2﴾

اى كسانى‌ كه ايمان آورده‌ايد! شعائر الهى [و مراسم حج را محترم بشمريد؛ و مخالفت با حدود الهى] را حلال ندانيد؛ و نه‌ماه حرام را، و نه قرباني‌هاى بى‌نشان و نشان‌دار را، و نه آن‌ها را كه به قصد خانه‌ی خدا براى به دست‌آوردن فضل پروردگار و خشنودى او مى‌آيند. امّا هنگامى‌ كه از احرام بيرون آمديد، صيد‌كردن براى شما مانعى ندارد. و دشمنى با جمعيّتى كه شما را از آمدن به مسجدالحرام [در سال حديبيه] باز داشتند، نبايد شما را وادار به تعدّى و تجاوز ‌كند! و [همواره] در راه نيكى و پرهيزگارى به يكديگر كمك‌ كنيد. و [هرگز] در راه گناه و تعدّى همكارى ننماييد. و از [مخالفت فرمان] خدا بپرهيزيد كه مجازات خدا شديد است!

وَلَوْ أَنَّ أَهْلَ الْكِتَابِ آمَنُواْ وَاتَّقَوْاْ لَكَفَّرْنَا عَنْهُمْ سَيِّئَاتِهِمْ وَلأدْخَلْنَاهُمْ جَنَّاتِ النَّعِيمِ ﴿65﴾

و اگر اهل كتاب ايمان مى‌آوردند و تقوا پيشه ‌مى‌كردند، گناهان آن‌ها را مى‌بخشيديم؛ و آن‌ها را در باغ‌هاى پرنعمت بهشت، وارد مى‌ساختيم.

أُحِلَّ لَكُمْ صَيْدُ الْبَحْرِ وَطَعَامُهُ مَتَاعًا لَّكُمْ وَلِلسَّيَّارَةِ وَحُرِّمَ عَلَيْكُمْ صَيْدُ الْبَرِّ مَا دُمْتُمْ حُرُمًا وَاتَّقُواْ اللّهَ الَّذِيَ إِلَيْهِ تُحْشَرُونَ ﴿96﴾

صيد دريايى و طعام آن براى شما و كاروانيان حلال است؛ تا [در حال احرام نيز] از آن بهره‌مند شويد؛ ولى تا زمانى‌ كه محرم هستيد، شكار صحرايى براى شما حرام است؛ و از [نافرمانى] خدايى‌ كه به‌سوى او محشور مى‌شويد، بپرهيزيد!

[barresi.telawat]

9 - آیات کیفیت حج و عمره= 4 آيه

۱. سوره بقره آیه ۱۹۶.]
۲. سوره مائده آیه۲.]
۳. سوره حج آیه ۲۹.]
۴. سوره فتح آیه ۲۷.]


وَأَتِمُّواْ الْحَجَّ وَالْعُمْرَةَ لِلّهِ فَإِنْ أُحْصِرْتُمْ فَمَا اسْتَيْسَرَ مِنَ الْهَدْيِ وَلاَ تَحْلِقُواْ رُؤُوسَكُمْ حَتَّى يَبْلُغَ الْهَدْيُ مَحِلَّهُ فَمَن كَانَ مِنكُم مَّرِيضًا أَوْ بِهِ أَذًى مِّن رَّأْسِهِ فَفِدْيَةٌ مِّن صِيَامٍ أَوْ صَدَقَةٍ أَوْ نُسُكٍ فَإِذَا أَمِنتُمْ فَمَن تَمَتَّعَ بِالْعُمْرَةِ إِلَى الْحَجِّ فَمَا اسْتَيْسَرَ مِنَ الْهَدْيِ فَمَن لَّمْ يَجِدْ فَصِيَامُ ثَلاثَةِ أَيَّامٍ فِي الْحَجِّ وَسَبْعَةٍ إِذَا رَجَعْتُمْ تِلْكَ عَشَرَةٌ كَامِلَةٌ ذَلِكَ لِمَن لَّمْ يَكُنْ أَهْلُهُ حَاضِرِي الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ وَاتَّقُواْ اللّهَ وَاعْلَمُواْ أَنَّ اللّهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ ﴿196﴾

و حجّ و عمره را براى خدا به اتمام برسانيد. و اگر محصور شديد [و از اتمام آن به جهت بيمارى يا ممانعت دشمن بازمانديد]،آنچه از قربانى فراهم شود [ذبح كنيد، و از احرام خارج شويد] !. و سرهاى خود را نتراشيد، تا قربانى به محلّش برسد [و در قربانگاه ذبح شود]. و اگر كسى از شما بيمار بود، و يا ناراحتى در سر داشت، [و ناچار بود سر خود را پيش از آن بتراشد، ] بايد با روزه يا صدقه يا گوسفند كفّاره دهد. و هنگامى كه [از بيمارى و دشمن] در امان بوديد، هر‌كس با اتمام عمره، حجّ را آغاز كند، آنچه از قربانى براى او ميسّر است [ذبح كند]. و هر‌كه نيافت، سه روز در ايّام حجّ، و هفت روز هنگامى كه باز مى‌گرديد، روزه بدارد. اين، ده روز كامل است. [البتّه] اين براى كسى است كه خانواده‌ي او، نزد مسجدالحرام ساكن نباشد (اهل مكّه و اطراف آن نباشد). و از [مخالفت فرمان] خدا بپرهيزيد؛ و بدانيد كه خداوند، سخت كيفر است.

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ لاَ تُحِلُّواْ شَعَآئِرَ اللّهِ وَلاَ الشَّهْرَ الْحَرَامَ وَلاَ الْهَدْيَ وَلاَ الْقَلآئِدَ وَلا آمِّينَ الْبَيْتَ الْحَرَامَ يَبْتَغُونَ فَضْلًا مِّن رَّبِّهِمْ وَرِضْوَانًا وَإِذَا حَلَلْتُمْ فَاصْطَادُواْ وَلاَ يَجْرِمَنَّكُمْ شَنَآنُ قَوْمٍ أَن صَدُّوكُمْ عَنِ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ أَن تَعْتَدُواْ وَتَعَاوَنُواْ عَلَى الْبرِّ وَالتَّقْوَى وَلاَ تَعَاوَنُواْ عَلَى الإِثْمِ وَالْعُدْوَانِ وَاتَّقُواْ اللّهَ إِنَّ اللّهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ ﴿2﴾

ى كسانى‌ كه ايمان آورده‌ايد! شعائر الهى [و مراسم حج را محترم بشمريد؛ و مخالفت با حدود الهى] را حلال ندانيد؛ و نه‌ماه حرام را، و نه قرباني‌هاى بى‌نشان و نشان‌دار را، و نه آن‌ها را كه به قصد خانه‌ی خدا براى به دست‌آوردن فضل پروردگار و خشنودى او مى‌آيند. امّا هنگامى‌ كه از احرام بيرون آمديد، صيد‌كردن براى شما مانعى ندارد. و دشمنى با جمعيّتى كه شما را از آمدن به مسجدالحرام [در سال حديبيه] باز داشتند، نبايد شما را وادار به تعدّى و تجاوز ‌كند! و [همواره] در راه نيكى و پرهيزگارى به يكديگر كمك‌ كنيد. و [هرگز] در راه گناه و تعدّى همكارى ننماييد. و از [مخالفت فرمان] خدا بپرهيزيد كه مجازات خدا شديد است!


ثُمَّ لْيَقْضُوا تَفَثَهُمْ وَلْيُوفُوا نُذُورَهُمْ وَلْيَطَّوَّفُوا بِالْبَيْتِ الْعَتِيقِ ﴿29﴾
سپس، بايد آلودگی¬هايشان را برطرف ¬سازند و به نذرهاى خود وفا كنند و بر گردِ خانه‌ی گرامى كعبه، طواف¬ كنند.


لَقَدْ صَدَقَ اللَّهُ رَسُولَهُ الرُّؤْيَا بِالْحَقِّ لَتَدْخُلُنَّ الْمَسْجِدَ الْحَرَامَ إِن شَاء اللَّهُ آمِنِينَ مُحَلِّقِينَ رُؤُوسَكُمْ وَمُقَصِّرِينَ لَا تَخَافُونَ فَعَلِمَ مَا لَمْ تَعْلَمُوا فَجَعَلَ مِن دُونِ ذَلِكَ فَتْحًا قَرِيبًا ﴿27﴾

خداوند آنچه را به پيامبرش در عالم خواب نشان داد راست گفت به‌طور قطع همه‌ي شما به خواست خدا وارد مسجد الحرام مى‌شويد در نهايت امنيّت و درحالى‌كه سرهاى خود را تراشيده يا كوتاه كرده‌ايد و از هيچ‌كس ترس و وحشتى نداريد ولى خداوند چيزهايى را مى‌دانست كه شما نمى‌دانستيد [و در اين تأخير حكمتى بود] و قبل از آن، فتح نزديكى [براى شما] قرار داده است.

[barresi.telawat]

10- در مناسك حج و وقت حج= 9 آيه
ميقات مواقيت
اعراف 142
وَ واعَدْنا مُوسى ثَلاثينَ لَيْلَةً وَ أَتْمَمْناها بِعَشْرٍ فَتَمَّ ميقاتُ رَبِّهِ أَرْبَعينَ لَيْلَةً وَ قالَ مُوسى لِأَخيهِ هارُونَ اخْلُفْني في قَوْمي وَ أَصْلِحْ وَ لا تَتَّبِعْ سَبيلَ الْمُفْسِدين [142]
و ما با موسى، سى شب وعده گذاشتيم؛ سپس آن را با ده شب [ديگر] تكميل نموديم؛ به‌اين‌ترتيب، ميعاد پروردگارش [با او]، چهل شبِ تمام شد. و موسى به برادرش هارون گفته بود: «در ميان قومم جانشين من باش. و [امور آن‌ها را] اصلاح كن. و از روش مفسدان، پيروى منما».


شعراء 38
فَجُمِعَ السَّحَرَةُ لِمِيقاتِ يَوْمٍ مَعْلُومٍ [38]
سرانجام ساحران براى وعده‌گاهِ روز معيّنى جمع آورى ‌شدند.


واقعه 49 و 50

قُلْ إِنَّ الْأَوَّلِينَ وَ الْآخِرِينَ [49]
بگو: اوّلين و آخرين.

مَجْمُوعُونَ إِلى مِيقاتِ يَوْمٍ مَعْلُومٍ [50]
همگى در موعد روزى معيّن گردآورى مى‌شوند.


نبأ 17
إِنَّ يَوْمَ الْفَصْلِ كانَ ميقاتاً [17]
[آري]! روز جدايي [حق از باطل]، ميعاد همگان است!

بقره 189

يَسْئَلُونَكَ عَنِ الْأَهِلَّةِ قُلْ هِيَ مَواقيتُ لِلنَّاسِ وَ الْحَجِّ وَ لَيْسَ الْبِرُّ بِأَنْ تَأْتُوا الْبُيُوتَ مِنْ ظُهُورِها وَ لكِنَّ الْبِرَّ مَنِ اتَّقى وَ أْتُوا الْبُيُوتَ مِنْ أَبْوابِها وَ اتَّقُوا أللهَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ [189]
درباره‌ي «هلال‌هاى ماه» از تو سؤال مى‌كنند؛ ‌بگو: «آنها، بيان اوقات [و تقويم طبيعى] براى [نظام زندگى] مردم و [تعيين وقت] حج است». و كار نيك، آن نيست كه از پشت خانه‌ها‌ وارد شويد [آنچنان كه در جاهليّت در حال احرام مرسوم بود]؛ ‌بلكه نيكى اين است كه پرهيزگار باشيد. و از در خانه‌ها‌ وارد شويد و تقوا پيشه كنيد، تا رستگار گرديد.


فجر

وَ الْفَجْرِ [1]
به سپيده‌دم سوگند.

وَ لَيالٍ عَشْرٍ [2]
و به شب‌هاي دهگانه

بقره 198
لَيْسَ عَلَيْكُمْ جُناحٌ أَنْ تَبْتَغُوا فَضْلاً مِنْ رَبِّكُمْ فَإِذا أَفَضْتُمْ مِنْ عَرَفاتٍ فَاذْكُرُوا أللهَ عِنْدَ الْمَشْعَرِ الْحَرامِ وَ اذْكُرُوهُ كَما هَداكُمْ وَ إِنْ كُنْتُمْ مِنْ قَبْلِهِ لَمِنَ الضَّالِّينَ [198]
گناهى بر شما نيست كه از فضل پروردگارتان [و از منافع اقتصادى در ايّام حجّ] بهره گيريد [كه از منافع حجّ، پى‌ريزى، اقتصاد صحيح اسلامى است]. و هنگامى كه از «عرفات» كوچ كرديد، خدا را نزد «مشعر الحرام» ياد كنيد. او را ياد كنيد همان‌گونه كه شما را هدايت نمود؛ و قطعاً شما پيش از اين، از گمراهان بوديد.

[barresi.telawat]

11- قوام دين الهي به قوام كعبه است= 7 آيه

آيه 97 مائده

وَ إِذْ جَعَلْنَا الْبَيْتَ مَثابَةً لِلنَّاسِ وَ أَمْناً وَ اتَّخِذُوا مِنْ مَقامِ إِبْراهيمَ مُصَلًّى وَ عَهِدْنا إِلى إِبْراهيمَ وَ إِسْماعيلَ أَنْ طَهِّرا بَيْتِيَ لِلطَّائِفينَ وَ الْعاكِفينَ وَ الرُّكَّعِ السُّجُودِ [125] بقره
و [به يادآوريد] هنگامى كه خانه‌ی كعبه را محلّ بازگشت [و اجتماع] مردم و مركز امن قرارداديم. و [به مردم گفتيم:] از مقام ابراهيم، عبادتگاهى براى خود انتخاب كنيد. و از ابراهيم و اسماعيل پيمان گرفتيم كه: «خانه‌ی مرا براى طواف‌كنندگان و مجاوران و ركوع‌كنندگان سجده‌گزار (نمازگزاران) پاكيزه سازيد».
فَلْيَعْبُدُوا رَبَّ هذَا الْبَيْتِ [3]قريش
پس [به شكرانه‌ی اين نعمت بزرگ] بايد پروردگار اين خانه را عبادت كنند.

آیه ۷۳ - سوره هود
قالُوا أَ تَعْجَبينَ مِنْ أَمْرِ اللهِ‌ رَحْمَتُ اللهِ‌ وَ بَرَكاتُهُ عَلَيْكُمْ أَهْلَ الْبَيْتِ إِنَّهُ حَميدٌ مَجيدٌ [73]
گفتند: «آیا از فرمان خدا تعجّب مى‌کنى؟! این رحمت خدا و برکاتش بر شما خانواده است؛ چرا‌که او ستوده و داراى مجد و عظمت است».
احزاب
إِنَّما يُريدُ اللهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَ يُطَهِّرَكُمْ تَطْهيراً [33]
و در خانه‌هاى خود بمانيد، و همچون دوران جاهليّت نخستين [در ميان مردم] ظاهر نشويد، و نماز را برپا داريد، و زكات را بپردازيد، و خدا و پيامبرش را اطاعت كنيد؛ خداوند فقط مى‌خواهد پليدى [گناه] را از شما اهل بيت دور كند و كاملاً شما را پاك سازد.
نوح
رَبِّ اغْفِرْ لي وَ لِوالِدَيَّ وَ لِمَنْ دَخَلَ بَيْتِيَ مُؤْمِناً وَ لِلْمُؤْمِنينَ وَ الْمُؤْمِناتِ وَ لا تَزِدِ الظَّالِمينَ إِلاَّ تَباراً [28]
«پروردگارا! مرا، و پدر و مادرم و همه‌ی كساني را كه با ايمان وارد خانه‌ی من شدند، و جميع مردان و زنان با ايمان را بيامرز؛ و ستمكاران را جز هلاكت ميفزا»!
قصص
وَ حَرَّمْنا عَلَيْهِ الْمَراضِعَ مِنْ قَبْلُ فَقالَتْ هَلْ أَدُلُّكُمْ عَلى أَهْلِ بَيْتٍ يَكْفُلُونَهُ لَكُمْ وَ هُمْ لَهُ ناصِحُونَ [12]
ما همه زنان شير ده را از پيش بر او حرام كرده‌ بوديم [تا تنها به آغوش مادر باز گردد]؛ و خواهرش [كه بى تابى مأموران فرعون را براى پيدا‌كردن دايه مشاهده‌ كرد] گفت: «آيا شما را به خانواده‌اى راهنمايى كنم كه اين نوزاد را براى شما كفالت مى‌كنندو خيرخواه او مى‌باشند؟!»
طور
وَ الْبَيْتِ الْمَعْمُورِ [4]
و سوگند به «بيت المعمور».


قيام= اقامه معارف الهي به معرفت وجه اللهي است
قوام دين(مراتب تجلي وجه اللهي و تناسبش با مرتبه تجلي كعبه ظاهري كه باشنه و قدمكاه وجه اللهي است

[barresi.telawat]

12- شعائر الهي= 3 آيه

وَاذْكُرُوا اللَّهَ فِي أَيَّامٍ مَعْدُودَاتٍ فَمَنْ تَعَجَّلَ فِي يَوْمَيْنِ فَلَا إِثْمَ عَلَيْهِ وَمَنْ تَأَخَّرَ فَلَا إِثْمَ عَلَيْهِ لِمَنِ اتَّقَى وَاتَّقُوا اللَّهَ وَاعْلَمُوا أَنَّكُمْ إِلَيْهِ تُحْشَرُونَ (203) (البقرة)

وَ اذْكُرُوا أللهَ في أَيَّامٍ مَعْدُوداتٍ فَمَنْ تَعَجَّلَ في يَوْمَيْنِ فَلا إِثْمَ عَلَيْهِ وَ مَنْ تَأَخَّرَ فَلا إِثْمَ عَلَيْهِ لِمَنِ اتَّقى وَ اتَّقُوا أللهَ وَ اعْلَمُوا أَنَّكُمْ إِلَيْهِ تُحْشَرونَ [203]
و خدا را در روزهاى معیّنى یاد کنید: (روز يازده و دوازده و سيزدهم ماه ذى‌الحجّه). و هرکس شتاب کند، و [ذکر خدا را] در دو روز انجام دهد، باکى بر او نمى‌باشد؛ ‌و هر‌که تأخیر کند، [و سه روز انجام دهد نیز] باکى بر او نیست؛ ‌براى کسى که تقوا پیشه کند. و از [مخالفت فرمان] خدا بپرهیزید؛ ‌و بدانید شما به‌سوى او محشور خواهید شد!

وَأَتِمُّوا الْحَجَّ وَالْعُمْرَةَ لِلَّهِ فَإِنْ أُحْصِرْتُمْ فَمَا اسْتَيْسَرَ مِنَ الْهَدْيِ وَلَا تَحْلِقُوا رُءُوسَكُمْ حَتَّى يَبْلُغَ الْهَدْيُ مَحِلَّهُ فَمَنْ كَانَ مِنْكُمْ مَرِيضًا أَوْ بِهِ أَذًى مِنْ رَأْسِهِ فَفِدْيَةٌ مِنْ صِيَامٍ أَوْ صَدَقَةٍ أَوْ نُسُكٍ فَإِذَا أَمِنْتُمْ فَمَنْ تَمَتَّعَ بِالْعُمْرَةِ إِلَى الْحَجِّ فَمَا اسْتَيْسَرَ مِنَ الْهَدْيِ فَمَنْ لَمْ يَجِدْ فَصِيَامُ ثَلَاثَةِ أَيَّامٍ فِي الْحَجِّ وَسَبْعَةٍ إِذَا رَجَعْتُمْ تِلْكَ عَشَرَةٌ كَامِلَةٌ ذَلِكَ لِمَنْ لَمْ يَكُنْ أَهْلُهُ حَاضِرِي الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ وَاتَّقُوا اللَّهَ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ (196) (البقرة)
و حجّ و عمره را براى خدا به اتمام برسانيد. و اگر محصور شديد [و از اتمام آن به جهت بيمارى يا ممانعت دشمن بازمانديد]،آنچه از قربانى فراهم شود [ذبح كنيد، و از احرام خارج شويد] !. و سرهاى خود را نتراشيد، تا قربانى به محلّش برسد [و در قربانگاه ذبح شود]. و اگر كسى از شما بيمار بود، و يا ناراحتى در سر داشت، [و ناچار بود سر خود را پيش از آن بتراشد، ] بايد با روزه يا صدقه يا گوسفند كفّاره دهد. و هنگامى كه [از بيمارى و دشمن] در امان بوديد، هر‌كس با اتمام عمره، حجّ را آغاز كند، آنچه از قربانى براى او ميسّر است [ذبح كند]. و هر‌كه نيافت، سه روز در ايّام حجّ، و هفت روز هنگامى كه باز مى‌گرديد، روزه بدارد. اين، ده روز كامل است. [البتّه] اين براى كسى است كه خانواده‌ي او، نزد مسجدالحرام ساكن نباشد (اهل مكّه و اطراف آن نباشد). و از [مخالفت فرمان] خدا بپرهيزيد؛ و بدانيد كه خداوند، سخت كيفر است.

بقره 198

لَيْسَ عَلَيْكُمْ جُناحٌ أَنْ تَبْتَغُوا فَضْلاً مِنْ رَبِّكُمْ فَإِذا أَفَضْتُمْ مِنْ عَرَفاتٍ فَاذْكُرُوا أللهَ عِنْدَ الْمَشْعَرِ الْحَرامِ وَ اذْكُرُوهُ كَما هَداكُمْ وَ إِنْ كُنْتُمْ مِنْ قَبْلِهِ لَمِنَ الضَّالِّينَ [198]
گناهى بر شما نيست كه از فضل پروردگارتان [و از منافع اقتصادى در ايّام حجّ] بهره گيريد [كه از منافع حجّ، پى‌ريزى، اقتصاد صحيح اسلامى است]. و هنگامى كه از «عرفات» كوچ كرديد، خدا را نزد «مشعر الحرام» ياد كنيد. او را ياد كنيد همان‌گونه كه شما را هدايت نمود؛ و قطعاً شما پيش از اين، از گمراهان بوديد.

بقره 158

إِنَّ الصَّفا وَ الْمَرْوَةَ مِنْ شَعائِرِ اللهِ فَمَنْ حَجَّ الْبَيْتَ أَوِ اعْتَمَرَ فَلا جُناحَ عَلَيْهِ أَنْ يَطَّوَّفَ بِهِما وَ مَنْ تَطَوَّعَ خَيْراً فَإِنَّ أللهَ شاكِرٌ عَليمٌ [158]
«صفا» و «مروه» از شعائر الهى است؛ بنابراين هركس كه حجِّ خانه‌‌ي خدا و يا عمره انجام دهد، باكى بر او نيست كه برآن دو طواف كند؛ ‌[و سعىِ صفا و مروه به جاى آورد]. و كسى‌كه فرمان خدا را در انجام كارهاى نيك اطاعت كند، خداوند [نسبت به عمل او] قدردان و [از آن] آگاه است.

آيه 158 بقره
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تُحِلُّوا شَعَائِرَ اللَّهِ وَلَا الشَّهْرَ الْحَرَامَ وَلَا الْهَدْيَ وَلَا الْقَلَائِدَ وَلَا آمِّينَ الْبَيْتَ الْحَرَامَ يَبْتَغُونَ فَضْلًا مِنْ رَبِّهِمْ وَرِضْوَانًا وَإِذَا حَلَلْتُمْ فَاصْطَادُوا وَلَا يَجْرِمَنَّكُمْ شَنَآنُ قَوْمٍ أَنْ صَدُّوكُمْ عَنِ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ أَنْ تَعْتَدُوا وَتَعَاوَنُوا عَلَى الْبِرِّ وَالتَّقْوَى وَلَا تَعَاوَنُوا عَلَى الْإِثْمِ وَالْعُدْوَانِ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ (2) (المائدة)


وَلِكُلِّ أُمَّةٍ جَعَلْنَا مَنْسَكًا لِيَذْكُرُوا اسْمَ اللَّهِ عَلَى مَا رَزَقَهُمْ مِنْ بَهِيمَةِ الْأَنْعَامِ فَإِلَهُكُمْ إِلَهٌ وَاحِدٌ فَلَهُ أَسْلِمُوا وَبَشِّرِ الْمُخْبِتِينَ (34) حج

وَلِكُلِّ أُمَّةٍ جَعَلْنَا مَنْسَكًا لِيَذْكُرُوا اسْمَ اللَّهِ عَلَى مَا رَزَقَهُمْ مِنْ بَهِيمَةِ الْأَنْعَامِ فَإِلَهُكُمْ إِلَهٌ وَاحِدٌ فَلَهُ أَسْلِمُوا وَبَشِّرِ الْمُخْبِتِينَ (34) حج
ثُمَّ لْيَقْضُوا تَفَثَهُمْ وَلْيُوفُوا نُذُورَهُمْ وَلْيَطَّوَّفُوا بِالْبَيْتِ الْعَتِيقِ (29) حج

[barresi.telawat]

13- آيات در خصوص لفظ حج و مشتقات آن

189 بقره
196 بقره
197 بقره
3 توبه
27 حج
150 بقره
165 نساء
149 انعام
27 قصص
25 جاثيه
3 توبه الحج الاكبر

بقره
يَسْئَلُونَكَ عَنِ الْأَهِلَّةِ قُلْ هِيَ مَواقيتُ لِلنَّاسِ وَ الْحَجِّ وَ لَيْسَ الْبِرُّ بِأَنْ تَأْتُوا الْبُيُوتَ مِنْ ظُهُورِها وَ لكِنَّ الْبِرَّ مَنِ اتَّقى وَ أْتُوا الْبُيُوتَ مِنْ أَبْوابِها وَ اتَّقُوا أللهَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ [189]
درباره‌ي «هلال‌هاى ماه» از تو سؤال مى‌كنند؛ ‌بگو: «آنها، بيان اوقات [و تقويم طبيعى] براى [نظام زندگى] مردم و [تعيين وقت] حج است». و كار نيك، آن نيست كه از پشت خانه‌ها‌ وارد شويد [آنچنان كه در جاهليّت در حال احرام مرسوم بود]؛ ‌بلكه نيكى اين است كه پرهيزگار باشيد. و از در خانه‌ها‌ وارد شويد و تقوا پيشه كنيد، تا رستگار گرديد.

وَ مِنْ حَيْثُ خَرَجْتَ فَوَلِّ وَجْهَكَ شَطْرَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ وَ حَيْثُ ما كُنْتُمْ فَوَلُّوا وُجُوهَكُمْ شَطْرَهُ لِئَلاَّ يَكُونَ لِلنَّاسِ عَلَيْكُمْ حُجَّةٌ إِلاَّ الَّذينَ ظَلَمُوا مِنْهُمْ فَلا تَخْشَوْهُمْ وَ اخْشَوْني وَ لِأُتِمَّ نِعْمَتي عَلَيْكُمْ وَ لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ [150]
و از هر سو خارج شدى، روى خود را به جانب مسجدالحرام كن. و هر‌جا بوديد، روى خود را به‌سوى آن كنيد؛ ‌تا مردم، دليلى بر ضدّ شما نداشته‌باشند؛ ‌مگر آنها كه ستمكار [و لجوج] هستند. از آنها نترسيد؛ ‌و از من بترسيد! و [بدانيد اين تغيير قبله، به‌خاطر آن بود كه] نعمت خود را بر شما تمام كنم، شايد هدايت شويد.

أَتِمُّوا الْحَجَّ وَ الْعُمْرَةَ لِلهِ فَإِنْ أُحْصِرْتُمْ فَمَا اسْتَيْسَرَ مِنَ الْهَدْيِ وَ لا تَحْلِقُوا رُؤُسَكُمْ حَتَّى يَبْلُغَ الْهَدْيُ مَحِلَّهُ فَمَنْ كانَ مِنْكُمْ مَريضاً أَوْ بِهِ أَذىً مِنْ رَأْسِهِ فَفِدْيَةٌ مِنْ صِيامٍ أَوْ صَدَقَةٍ أَوْ نُسُكٍ فَإِذا أَمِنْتُمْ فَمَنْ تَمَتَّعَ بِالْعُمْرَةِ إِلَى الْحَجِّ فَمَا اسْتَيْسَرَ مِنَ الْهَدْيِ فَمَنْ لَمْ يَجِدْ فَصِيامُ ثَلاثَةِ أَيَّامٍ فِي الْحَجِّ وَ سَبْعَةٍ إِذا رَجَعْتُمْ تِلْكَ عَشَرَةٌ كامِلَةٌ ذلِكَ لِمَنْ لَمْ يَكُنْ أَهْلُهُ حاضِرِي الْمَسْجِدِ الْحَرامِ وَ اتَّقُوا أللهَ وَ اعْلَمُوا أَنَّ أللهَ شَديدُ الْعِقابِ [196]
و حجّ و عمره را براى خدا به اتمام برسانيد. و اگر محصور شديد [و از اتمام آن به جهت بيمارى يا ممانعت دشمن بازمانديد]،آنچه از قربانى فراهم شود [ذبح كنيد، و از احرام خارج شويد] !. و سرهاى خود را نتراشيد، تا قربانى به محلّش برسد [و در قربانگاه ذبح شود]. و اگر كسى از شما بيمار بود، و يا ناراحتى در سر داشت، [و ناچار بود سر خود را پيش از آن بتراشد، ] بايد با روزه يا صدقه يا گوسفند كفّاره دهد. و هنگامى كه [از بيمارى و دشمن] در امان بوديد، هر‌كس با اتمام عمره، حجّ را آغاز كند، آنچه از قربانى براى او ميسّر است [ذبح كند]. و هر‌كه نيافت، سه روز در ايّام حجّ، و هفت روز هنگامى كه باز مى‌گرديد، روزه بدارد. اين، ده روز كامل است. [البتّه] اين براى كسى است كه خانواده‌ي او، نزد مسجدالحرام ساكن نباشد (اهل مكّه و اطراف آن نباشد). و از [مخالفت فرمان] خدا بپرهيزيد؛ و بدانيد كه خداوند، سخت كيفر است.

الْحَجُّ أَشْهُرٌ مَعْلُوماتٌ فَمَنْ فَرَضَ فيهِنَّ الْحَجَّ فَلا رَفَثَ وَ لا فُسُوقَ وَ لا جِدالَ فِي الْحَجِّ وَ ما تَفْعَلُوا مِنْ خَيْرٍ يَعْلَمْهُ اللهُ وَ تَزَوَّدُوا فَإِنَّ خَيْرَ الزَّادِ التَّقْوى وَ اتَّقُونِ يا أُولِي الْأَلْبابِ [197]
حجّ، در ماه‌هاى معيّنى است. و كسانى كه [با بستن احرام،] در اين ماه‌ها‌ حجّ را بر خود فرض كرده‌اند، [بايد بدانند كه] در حجّ، آميزش جنسى، و گناه و جدال، روا نيست و هر كار نيكى انجام دهيد، خدا آن را مى‌داند. و زاد و توشه تهيه كنيد، و بهترين زاد و توشه، پرهيزگارى است. و از [مخالفت] من بپرهيزيد اى خردمندان!
توبه 3
وَ أَذانٌ مِنَ اللهِ ‌ وَ رَسُولِهِ إِلَى النَّاسِ يَوْمَ الْحَجِّ الْأَكْبَرِ أَنَّ اللهَ‌ بَري‌ءٌ مِنَ الْمُشْرِكينَ وَ رَسُولُهُ فَإِنْ تُبْتُمْ فَهُوَ خَيْرٌ لَكُمْ وَ إِنْ تَوَلَّيْتُمْ فَاعْلَمُوا أَنَّكُمْ غَيْرُ مُعْجِزِي اللهِ ‌ وَ بَشِّرِ الَّذينَ كَفَرُوا بِعَذابٍ أَليمٍ [3]
و اين، اعلامى ست از ناحيه‌ی خدا و پيامبرش به [عموم] مردم در روز حجّ اكبر (روز عيد قربان) كه خداوند و پيامبرش از مشركان بيزارند! بااين‌حال، اگر توبه كنيد براى شما بهتر است! و اگر سرپيچى نماييد، بدانيد كه شما نمى‌توانيد از قلمرو قدرت خداوند خارج شويد. و كافران را به مجازات دردناكى بشارت ده!

حج 27
وَ أَذِّنْ فِي النَّاسِ بِالْحَجِّ يَأْتُوكَ رِجالاً وَ عَلى كُلِّ ضامِرٍ يَأْتينَ مِنْ كُلِّ فَجٍّ عَميقٍ [27]
و مردم را به حج دعوت¬كن! تا پياده و سواره بر مركب¬هاى لاغر (چابك و ورزيده) از هر راه دورى به¬سوى تو بيايند.

نساء
رُسُلاً مُبَشِّرينَ وَ مُنْذِرينَ لِئَلاَّ يَكُونَ لِلنَّاسِ عَلَى اللهِ‌ حُجَّةٌ بَعْدَ الرُّسُلِ وَ كانَ اللهُ‌ عَزيزاً حَكيماً [165]
پيامبرانى كه بشارت‌دهنده و بيم‌دهنده بودند، تا بعد از [آمدن] اين پيامبران، حجّتى براى مردم در برابر خدا باقى نماند، [و بر همه اتمام حجّت شود]؛ و خداوند، توانا و حكيم است.

انعام 149
قُلْ فَلِلهِ الْحُجَّةُ الْبالِغَةُ فَلَوْ شاءَ لَهَداكُمْ أَجْمَعينَ [149]
بگو: «دليل رسا براى خداست [دليلى كه براى هيچ‌كس بهانه‌اى باقى نمى‌گذارد]. و اگر او مى‌خواست، همه‌ی شما را [به اجبار] هدايت مى‌كرد. [ولى هدايت اجبارى بى‌ثمر است]».

قصص 27
قالَ إِنِّي أُرِيدُ أَنْ أُنْكِحَكَ إِحْدَى ابْنَتَيَّ هاتَيْنِ عَلى أَنْ تَأْجُرَنِي ثَمانِيَ حِجَجٍ فَإِنْ أَتْمَمْتَ عَشْراً فَمِنْ عِنْدِكَ وَ ما أُرِيدُ أَنْ أَشُقَّ عَلَيْكَ سَتَجِدُنِي إِنْ شاءَ اللهُ مِنَ الصّالِحِينَ [27]

جاثيه 25
وَ إِذا تُتْلى عَلَيْهِمْ آياتُنا بَيِّناتٍ ما كانَ حُجَّتَهُمْ إِلاَّ أَنْ قالُوا ائْتُوا بِآبائِنا إِنْ كُنْتُمْ صادِقينَ [25]
و هنگامى‌كه آيات روشن ما بر آن‌ها خوانده مى‌شود، دليلى در برابر آن ندارند جز اينكه مى‌گويند: «اگر راست مى‌گوييد پدران ما را [زنده كنيد و] بياوريد [تا گواهى دهند]»!

[barresi.telawat]

نسخه دوم مطالب تجميع نموده 115 و اعضاى كانال حج 1443


آيات راجع به قبلة ظاهرة

آيات ١٤٢ تا ١٤٥ سوره بقرة
سَيَقُولُ السُّفَهاءُ مِنَ النَّاسِ ما وَلاَّهُمْ عَنْ قِبْلَتِهِمُ الَّتي كانُوا عَلَيْها قُلْ لِلهِ الْمَشْرِقُ وَ الْمَغْرِبُ يَهْدي مَنْ يَشاءُ إِلى صِراطٍ مُسْتَقيمٍ [142]

به‌زودى مردم سبك‌مغز مى‌گويند: «چه چيز آنها (مسلمانان) را از قبله‌اى كه بر آن بودند، بازگردانيد»؟! بگو:«مشرق و مغرب، از آنِ خداست، خدا هركس را بخواهد، به راه راست هدايت مى‌كند».

وَ كَذلِكَ جَعَلْناكُمْ أُمَّةً وَسَطاً لِتَكُونُوا شُهَداءَ عَلَى النَّاسِ وَ يَكُونَ ألرّسول عَلَيْكُمْ شَهيداً وَ ما جَعَلْنَا الْقِبْلَةَ الَّتي كُنْتَ عَلَيْها إِلاَّ لِنَعْلَمَ مَنْ يَتَّبِعُ ألرّسول مِمَّنْ يَنْقَلِبُ عَلى عَقِبَيْهِ وَ إِنْ كانَتْ لَكَبيرَةً إِلاَّ عَلَى الَّذينَ هَدَى اللهُ وَ ما كانَ اللهُ لِيُضيعَ إيمانَكُمْ إِنَّ أللهَ بِالنَّاسِ لَرَؤُفٌ رَحيمٌ [143]

همان‌گونه [كه قبله‌ی شما، يك قبله ميانه است] شما را نيز امّتى ميانه [و معتدل] قرار داديم تا بر مردم گواه باشيد؛ ‌و پيامبر هم بر شما گواه باشد. و ما آن قبله‌اى را كه قبلاً بر آن بودى، تنها براى اين قبله قرار داده‌بوديم كه افرادى كه از پيامبر پيروى مى‌كنند، از آنها كه به جاهليّت بازمى‌گردند، مشخّص شوند. و مسلّماً اين حكم، جز بر كسانى كه خداوند آنها را هدايت كرده، دشوار بود. و خدا هرگز ايمان [و نمازهاى گذشته] شما را ضايع نمى‌گرداند؛ ‌زيرا خداوند نسبت به مردم، رئوف و مهربان است.

قَدْ نَرى تَقَلُّبَ وَجْهِكَ فِي السَّماءِ فَلَنُوَلِّيَنَّكَ قِبْلَةً تَرْضاها فَوَلِّ وَجْهَكَ شَطْرَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ وَ حَيْثُ ما كُنْتُمْ فَوَلُّوا وُجُوهَكُمْ شَطْرَهُ وَ إِنَّ الَّذينَ أُوتُوا الْكِتابَ لَيَعْلَمُونَ أَنَّهُ الْحَقُّ مِنْ رَبِّهِمْ وَ مَا اللهُ بِغافِلٍ عَمَّا يَعْمَلُونَ [144]

نگاه‌هاى انتظارآميز تو را به‌سوى آسمان [براى تعيين قبله‌ی نهايى] مى‌بينيم! اكنون تو را به‌سوى قبله‌اى كه از آن خشنود باشى، بازمى‌گردانيم. پس روى خود را به سوى مسجدالحرام كن. و هر‌جا باشيد، روى خود را به سوى آن بگردانيد. و كسانى كه كتاب آسمانى به آنها داده شده، به خوبى مى‌دانند اين فرمان حقّى است از ناحيه‌ی پروردگارشان؛ ‌ [كه در كتاب‌ها‌ى خود خوانده‌اند]. و خداوند از آنچه [براى مخفى‌داشتن اين آيات] انجام مى‌دهند، غافل نيست.

وَ لَئِنْ أَتَيْتَ الَّذينَ أُوتُوا الْكِتابَ بِكُلِّ آيَةٍ ما تَبِعُوا قِبْلَتَكَ وَ ما أَنْتَ بِتابِعٍ قِبْلَتَهُمْ وَ ما بَعْضُهُمْ بِتابِعٍ قِبْلَةَ بَعْضٍ وَ لَئِنِ اتَّبَعْتَ أَهْواءَهُمْ مِنْ بَعْدِ ما جاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ إِنَّكَ إِذاً لَمِنَ الظَّالِمينَ [145]

سوگند كه اگر براى [اين گروه از] كسانى كه كتاب آسمانى به آنها داده شده، هر‌گونه [دليل و] نشانه‌اى بياورى، از قبله تو پيروى نخواهند كرد؛ ‌و تو نيز هيچ‌گاه از قبله‌ی آنان، پيروى نخواهى‌نمود. و حتّى هيچ‌يك از آنها، پيروى از قبله‌ی ديگرى نخواهدكرد! و اگر تو پس از اين آگاهى، از هوس‌هاى آنها پيروى كنى، به يقين از ستمكاران خواهى‌بود.

وَ أَوْحَيْنا إِلى مُوسى وَ أَخيهِ أَنْ تَبَوَّءا لِقَوْمِكُما بِمِصْرَ بُيُوتاً وَ اجْعَلُوا بُيُوتَكُمْ قِبْلَةً وَ أَقيمُوا الصَّلاةَ وَ بَشِّرِ الْمُؤْمِنينَ [87]

و به موسى و برادرش وحى كرديم كه: «براى قوم خود، خانه‌هايى در سرزمين مصرآماده كنيد؛ و خانه‌هايتان را مقابل يكديگر [و متمركز] قراردهيد؛ و نماز را برپا داريد؛ و به مؤمنان بشارت ده [كه سرانجام پيروز مى‌شوند]».

آيات قرباني

٣ و ٢٧ سوره مائدة
حُرِّمَتْ عَلَيْكُمُ الْمَيْتَةُ وَ الدَّمُ وَ لَحْمُ الْخِنْزيرِ وَ ما أُهِلَّ لِغَيْرِ اللهِ بِهِ وَ الْمُنْخَنِقَةُ وَ الْمَوْقُوذَةُ وَ الْمُتَرَدِّيَةُ وَ النَّطيحَةُ وَ ما أَكَلَ السَّبُعُ إِلاَّ ما ذَكَّيْتُمْ وَ ما ذُبِحَ عَلَى النُّصُبِ وَ أَنْ تَسْتَقْسِمُوا بِالْأَزْلامِ ذلِكُمْ فِسْقٌ الْيَوْمَ يَئِسَ الَّذينَ كَفَرُوا مِنْ دينِكُمْ فَلا تَخْشَوْهُمْ وَ اخْشَوْنِ الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دينَكُمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتي وَ رَضيتُ لَكُمُ الْإِسْلامَ ديناً فَمَنِ اضْطُرَّ في مَخْمَصَةٍ غَيْرَ مُتَجانِفٍ لِإِثْمٍ فَإِنَّ اللهَ غَفُورٌ رَحيمٌ [3]

[گوشت] مردار، و خون، وگوشت خوك، و حيوانى كه به‌غير نام خدا ذبح‌ شود، و حيوان خفه‌‌شده، و به زجر كشته‌شده، و حيوانى‌كه براثر پرت‌شدن از بلندى بميرد، و حيوانى كه به ضرب شاخ حيوان ديگرى مرده‌ باشد. و باقيمانده‌ی صيد حيوان درنده مگر آنكه [به‌موقع به آن شكار برسيد و] آن را سر ببريد و حيوانى كه روى بتها [يا در برابر آن‌ها] ذبح مى‌شود، [همه] بر شما حرام‌ شده ‌است؛ و [همچنين] تقسيم‌كردن [گوشت حيوان] به‌وسيله‌ی چوبه‌هاى تيرِ مخصوص بخت‌آزمايى؛ تمام اين اين‌ها، فسق و گناه است. امروز، كافران از [شكست] آيين شما مأيوس شدند؛ بنابراين، از آن‌ها نترسيد؛ و از [مخالفت] من بترسيد! امروز، دين شما را برايتان كامل‌كردم؛ و نعمت خود را بر شما تمام نمودم؛ و اسلام را به‌عنوان آيين [جاودان] شما پذيرفتم امّا كسانى‌ كه در‌حال گرسنگى، ناچار ‌شوند، و تمايل به گناه نداشته ‌باشند، [مانعى ندارد كه از گوشت‌هاى ممنوع بخورند]؛ خداوند، آمرزنده‌ی و مهربان است.

وَ اتْلُ عَلَيْهِمْ نَبَأَ ابْنَيْ آدَمَ بِالْحَقِّ إِذْ قَرَّبا قُرْباناً فَتُقُبِّلَ مِنْ أَحَدِهِما وَ لَمْ يُتَقَبَّلْ مِنَ الْآخَرِ قالَ لَأَقْتُلَنَّكَ قالَ إِنَّما يَتَقَبَّلُ اللهُ مِنَ الْمُتَّقينَ [27]

و داستان دو فرزند آدم را به‌درستى بر آن‌ها بخوان: هنگامى‌كه هر كدام، كارى براى تقرّب انجام ‌دادند؛ امّا از يكى پذيرفته ‌شد، و از ديگرى پذيرفته ‌نشد؛ [برادرى كه عملش مردود شده ‌بود، به برادر ديگر] گفت: «به خدا سوگند تو را خواهم ‌كشت»! [برادر ديگر] گفت: [من چه گناهى‌دارم؟ زيرا] خدا، تنها از پرهيزگاران مى‌پذيرد.

٢٨ احقاف
فَلَوْ لا نَصَرَهُمُ الَّذينَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللهِ قُرْباناً آلِهَةً بَلْ ضَلُّوا عَنْهُمْ وَ ذلِكَ إِفْكُهُمْ وَ ما كانُوا يَفْتَرُونَ [28]

پس چرا معبودانى را كه غير از خدا برگزيدند به گمان اينكه به خدا نزديكشان سازد آن‌ها را يارى نكردند؟! بلكه از نظرشان گم شدند! اين بود نتيجه دروغ آن‌ها و آنچه افترا مى‌بستند.

آیه ۱۰۲ تا ١١١ - سوره صافات
فَلَمّا بَلَغَ مَعَهُ السَّعْيَ قالَ يا بُنَيَّ إِنِّي أَرى فِي الْمَنامِ أَنِّي أَذْبَحُكَ فَانْظُرْ ما ذا تَرى قالَ يا أَبَتِ افْعَلْ ما تُؤْمَرُ سَتَجِدُنِي إِنْ شاءَ اللهُ مِنَ الصّابِرِينَ [102]

هنگامى‌كه با او به مقام سعى و كوشش [و حد رشد] رسيد، گفت: «پسرم! من در خواب ديدم كه تو را ذبح مى‌كنم، پس بنگر رأى تو چيست»؟ گفت: «پدرم! هر‌چه دستور دارى اجرا كن، به خواست خدا مرا از صابران خواهى يافت».

فَلَمّا أَسْلَما وَ تَلَّهُ لِلْجَبِينِ [103]

هنگامى‌كه هر دو تسليم [فرمان الهى] شدند و ابراهيم پيشانى او را بر خاك نهاد،

وَ نادَيْناهُ أَنْ يا إِبْراهِيمُ [104]

او را ندا داديم كه: «اى ابراهيم»!

قَدْ صَدَّقْتَ الرُّؤْيا إِنّا كَذالِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ [105]

آن رويا را تحقق بخشيدى [و آماده قربانى فرزند شدى].» ما اين‌گونه، نيكوكاران را پاداش مى‌دهيم.

إِنَّ هذا لَهُوَ الْبَلاءُ الْمُبِينُ [106]

به يقين اين همان امتحان آشكار است.

وَ فَدَيْناهُ بِذِبْحٍ عَظِيمٍ [107]

ما قربانى عظيمى را فداى او كرديم،

وَ تَرَكْنا عَلَيْهِ فِي الْآخِرِينَ [108]

و نام نيك او را در امّتهاى بعد باقى نهاديم

سَلامٌ عَلى إِبْراهِيمَ [109]

سلام بر ابراهيم!

كَذالِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ [110]

اين گونه نيكوكاران را پاداش‌مى‌دهيم.

إِنَّهُ مِنْ عِبادِنَا الْمُؤْمِنِينَ [111]

به راستي او از بندگان مؤمن ما بود.

آيات ٣٦ و ٣٧ الحج
وَ الْبُدْنَ جَعَلْناها لَكُمْ مِنْ شَعائِرِ اللهِ لَكُمْ فيها خَيْرٌ فَاذْكُرُوا اسْمَ اللهِ عَلَيْها صَوافَّ فَإِذا وَجَبَتْ جُنُوبُها فَكُلُوا مِنْها وَ أَطْعِمُوا الْقانِعَ وَ الْمُعْتَرَّ كَذلِكَ سَخَّرْناها لَكُمْ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ [36]

و شتران فربه را [در مراسم حج] براى شما از شعائر الهى قرار داديم در آن‌ها براى شما خير [و بركت] است. نام خدا را درحالىكه [براى قربانى] بهصف ايستادهاند بر آن‌ها ببريد و هنگامىكه پهلوهايشان به زمين رسيد [وجان دادند]، از گوشت آن‌ها بخوريد و مستمندان قانع و سائلان را نيز از آن اطعام كنيد. اينگونه ما آن‌ها را مسخّرتان ساختيم، تا شكر خدا را بهجا آوريد.

لَنْ يَنالَ اللهَ لُحُومُها وَ لا دِماؤُها وَ لكِنْ يَنالُهُ التَّقْوى مِنْكُمْ كَذلِكَ سَخَّرَها لَكُمْ لِتُكَبِّرُوا اللهَ عَلى ما هَداكُمْ وَ بَشِّرِ الْمُحْسِنينَ [37]

نه گوشتهاى آن‌ها و نه خونهاى آن‌ها، هرگز به خدا نمىرسد؛ ولى آنچه به او مىرسد، پرهيزگارى شماست.اينگونه خداوند آن‌ها را مسخّر شما ساخته، تا خدا را به خاطر آنكه شما را هدايت كرده است بزرگ بشمريد؛ و بشارت ده نيكوكاران را.

آيات نشانه هاي برائت

آيه ٥١ و ٦٠ و ٧٦ نساء
أَ لَمْ تَرَ إِلَى الَّذينَ أُوتُوا نَصيباً مِنَ الْكِتابِ يُؤْمِنُونَ بِالْجِبْتِ وَ الطَّاغُوتِ وَ يَقُولُونَ لِلَّذينَ كَفَرُوا هؤُلاءِ أَهْدى مِنَ الَّذينَ آمَنُوا سَبيلاً [51]

آيا نديدى كسانى را كه بهره‌اى از كتاب آسمانى به آنان داده شده، [با‌اين‌حال]، به «جِبْتِ» و «الطَّاغُوتِ» ( بت و بت‌پرستان) ايمان مى‌آورند، و درباره‌ی كافران مى‌گويند: «آن‌ها، از كسانى كه ايمان آورده‌اند، به راه هدايت نزديك‌ترند»؟!

أَ لَمْ تَرَ إِلَى الَّذينَ يَزْعُمُونَ أَنَّهُمْ آمَنُوا بِما أُنْزِلَ إِلَيْكَ وَ ما أُنْزِلَ مِنْ قَبْلِكَ يُريدُونَ أَنْ يَتَحاكَمُوا إِلَى الطَّاغُوتِ وَ قَدْ أُمِرُوا أَنْ يَكْفُرُوا بِهِ وَ يُريدُ الشَّيْطانُ أَنْ يُضِلَّهُمْ ضَلالاً بَعيداً [60]

آيا نديدى كسانى را كه گمان مى‌كنند به آنچه [از كتاب‌هاى آسمانى كه] بر تو و پيش از تو نازل شده، ايمان آورده‌اند، در‌حالى‌كه مى‌خواهند براى داورى نزد طاغوت و حكّام باطل بروند؟! با اينكه به آن‌ها دستور داده شده كه به طاغوت كافر شوند. امّا شيطان مى‌خواهد آنان را در گمراهى دورى بيفكند.

الَّذينَ آمَنُوا يُقاتِلُونَ في سَبيلِ اللهِ‌ وَ الَّذينَ كَفَرُوا يُقاتِلُونَ في سَبيلِ الطَّاغُوتِ فَقاتِلُوا أَوْلِياءَ الشَّيْطانِ إِنَّ كَيْدَ الشَّيْطانِ كانَ ضَعيفاً [76]

كسانى كه ايمان دارند، در راه خدا پيكار مى‌كنند؛ و آن‌ها كه كافرند، در راه طاغوت (بت و افراد طغيانگر). پس شما با ياران شيطان، پيكار كنيد؛ [و از آن‌ها نهراسيد]؛ زيرا كه نقشه‌ی شيطان، [همانند قدرتش] ضعيف است.

آیه ۶۰ - سوره مائده
قُلْ هَلْ أُنَبِّئُكُمْ بِشَرٍّ مِنْ ذلِكَ مَثُوبَةً عِنْدَ اللهِ مَنْ لَعَنَهُ اللهُ وَ غَضِبَ عَلَيْهِ وَ جَعَلَ مِنْهُمُ الْقِرَدَةَ وَ الْخَنازيرَ وَ عَبَدَ الطَّاغُوتَ أُولئِكَ شَرٌّ مَكاناً وَ أَضَلُّ عَنْ سَواءِ السَّبيلِ (60)

بگو: «آيا شما را از جايگاه و كيفرى كه نزد خدا بدتر از اين است،با خبر كنم؟ كسانى ‌كه خداوند آن‌ها را از رحمت خود دور‌ساخته، و مورد خشم قرار ‌داده، و بعضى از آن‌ها را به‌صورت ميمون‌ها و خوك‌ها قرار‌ داده؛ و دربندگى طاغوت در آمده‌اند؛ موقعيّت و جايگاه آن‌ها، بدتر است؛ و از راه راست، گمراه‌ترند». (۶۰(

آيه ٣٠ حج
ذلِكَ وَ مَنْ يُعَظِّمْ حُرُماتِ اللهِ فَهُوَ خَيْرٌ لَهُ عِنْدَ رَبِّهِ وَ أُحِلَّتْ لَكُمُ الْأَنْعامُ إِلاَّ ما يُتْلى عَلَيْكُمْ فَاجْتَنِبُوا الرِّجْسَ مِنَ الْأَوْثانِ وَ اجْتَنِبُوا قَوْلَ الزُّورِ [30]

[مناسك حج] اين است و هركس آنچه را خدا حرمت بخشيده بزرگ دارد، نزد پروردگارش براى او بهتر است و چهارپايان براى شما حلال شده؛ مگر آنچه [ممنوع بودنش] بر شما خوانده مى‌شود. از پليدى بت‌ها اجتنابكنيد، و از سخن باطل بپرهيزيِد.

آيات ١٧ و ٢٥ عنكبوت
إِنَّما تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللهِ أَوْثاناً وَ تَخْلُقُونَ إِفْكاً إِنَّ الَّذِينَ تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللهِ لايَمْلِكُونَ لَكُمْ رِزْقاً فَابْتَغُوا عِنْدَ اللهِ الرِّزْقَ وَ اعْبُدُوهُ وَ اشْكُرُوا لَهُ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ [17]

شماغير از خدا فقط بت‌هايى[از سنگ و چوب] را مى‌پرستيد و دروغى به هم مى‌بافيد؛ آن‌ها‌يى را كه غير از خدا پرستش مى‌كنيد، مالك هيچ گونه روزى براى شما نيستند؛ روزى را تنها نزد خدا بطلبيد و او را پرستش‌كنيد و شكر او را به جا آوريد كه به سوى او بازگردانده مى‌شويد.

وَ قالَ إِنَّمَا اتَّخَذْتُمْ مِنْ دُونِ اللهِ أَوْثاناً مَوَدَّةَ بَيْنِكُمْ فِي الْحَياةِ الدُّنْيا ثُمَّ يَوْمَ الْقِيامَةِ يَكْفُرُ بَعْضُكُمْ بِبَعْضٍ وَ يَلْعَنُ بَعْضُكُمْ بَعْضاً وَ مَأْواكُمُ النّارُ وَ ما لَكُمْ مِنْ ناصِرِينَ [25]

[ابراهيم] گفت: «شما غير از خدا بتهايى براى خود انتخاب‌كرده‌ايد كه مايه دوستى و محبّت ميان شما در زندگى دنيا است؛ سپس روز قيامت منكر يكديگر شده [و از هم بيزارى مى‌جوييد] و يكديگر را لعن مى‌كنيد؛و جايگاه[همه] شما آتش است و هيچ يار و ياورى براى شما نخواهد بود.»

آيه ٢٥٦ بقرة
لا إِكْراهَ فِي الدِّينِ قَدْ تَبَيَّنَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَيِّ فَمَنْ يَكْفُرْ بِالطَّاغُوتِ وَ يُؤْمِنْ بِاللهِ فقد استَمْسَكَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقى لاَ انْفِصامَ لَها وَ أللهُ سَميعٌ عَليمٌ [256]

اکراهى در قبول دین، نیست. [زیرا] راه درست از راه انحرافى، روشن شده‌است. بنابراین، کسى که به طاغوت (بت و شیطان، و هر موجود طغیانگر) کافر شود و به خدا ایمان‌آورد، به محکم‌ترین دستگیره چنگ زده است، که گسستن براى آن نیست. و خداوند، شنوا و داناست.

آيات ٢٨ و ٢٩ فصلت
ذلِكَ جَزاءُ أَعْداءِ اللهِ النَّارُ لَهُمْ فيها دارُ الْخُلْدِ جَزاءً بِما كانُوا بِآياتِنا يَجْحَدُونَ [28]

اين آتش كيفر دشمنان خداست، سراى جاويدشان در آن خواهد بود، كيفرى است به خاطر اين كه آيات ما را انكار مى‌كردند.

وَ قالَ الَّذينَ كَفَرُوا رَبَّنا أَرِنَا الَّذَيْنِ أَضَلاَّنا مِنَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ نَجْعَلْهُما تَحْتَ أَقْدامِنا لِيَكُونا مِنَ الْأَسْفَلينَ [29]

كافران گفتند: «پروردگارا! كسانى از جنّ و انس كه ما را گمراه كردند به ما نشان ده تا زير پاى خود نهيم [و لگدمالشان كنيم] تا از پست‌ترين مردم باشند».

آیه ۳۶ - سوره نحل
وَ لَقَدْ بَعَثْنا في كُلِّ أُمَّةٍ رَسُولاً أَنِ اعْبُدُوا اللهَ وَ اجْتَنِبُوا الطَّاغُوتَ فَمِنْهُمْ مَنْ هَدَى اللهُ وَ مِنْهُمْ مَنْ حَقَّتْ عَلَيْهِ الضَّلالَةُ فَسيرُوا فِي الْأَرْضِ فَانْظُرُوا كَيْفَ كانَ عاقِبَةُ الْمُكَذِّبينَ [36]

ما در هر امّتى رسولى برانگيختيم كه: «خداى يكتا را بپرستيد و از طاغوت اجتناب كنيد»! خداوند گروهى را هدايت كرد و گروهى ضلالت و گمراهى دامانشان را گرفت پس در روى زمين بگرديد و ببينيد عاقبت تكذيب‌كنندگان چگونه بود.

آيه ١٧ زمر
وَ الَّذِينَ اجْتَنَبُواْ الطَّغُوتَ أَن يَعْبُدُوهَا وَ أَنَابُواْ إِلىَ اللَّهِ لهَُمُ الْبُشْرَى‌ فَبَشِّرْ عِبَاد [17]

و كسانى كه از عبادت طاغوت دورى كردند و به‌سوى خداوند بازگشتند، بشارت از آنِ آن‌هاست؛ پس بندگان مرا بشارت ده.

آيات ١٩ تا ٢٣ نجم
أَ فَرَأَيْتُمُ اللاَّتَ وَ الْعُزَّى [19]

به من خبر دهيد آيا بت‌هاى «لات» و «عزّى».

وَ مَناةَ الثَّالِثَةَ الْأُخْرى [20]

و «منات» كه سوّمين آنهاست [دختران خدا هستند]؟!

أَ لَكُمُ الذَّكَرُ وَ لَهُ الْأُنْثى [21]

آيا سهم شما پسر است و سهم او دختر؟! [در‌حالى‌كه به زعم شما دختران كم‌ارزش‌ترند]!

تِلْكَ إِذاً قِسْمَةٌ ضيزى [22]

دراين‌صورت اين تقسيمى ناعادلانه است.

إِنْ هِيَ إِلاَّ أَسْماءٌ سَمَّيْتُمُوها أَنْتُمْ وَ آباؤُكُمْ ما أَنْزَلَ اللهُ بِها مِنْ سُلْطانٍ إِنْ يَتَّبِعُونَ إِلاَّ الظَّنَّ وَ ما تَهْوَى الْأَنْفُسُ وَ لَقَدْ جاءَهُمْ مِنْ رَبِّهِمُ الْهُدى [23]

اين‌ها فقط نام‌هايى است كه شما و پدرانتان بر آن‌ها گذاشته‌ايد [نام‌هايى بى‌محتوا و اسم‌هايى بى‌مسمّا]، و هرگز خداوند دليل و حجّتى بر آن نازل نكرده؛ آنان فقط از گمان‌هاى بى‌اساس و هواى نفس پيروى مى‌كنند در‌حالى‌كه هدايت از سوى پروردگارشان براى آن‌ها آمده است.

آيه ٢٣ نوح
وَ قالُوا لا تَذَرُنَّ آلِهَتَكُمْ وَ لا تَذَرُنَّ وَدًّا وَ لا سُواعاً وَ لا يَغُوثَ وَ يَعُوقَ وَ نَسْراً [23]

و گفتند: دست از معبودان خود برنداريد [بخصوص] بت‌هاي «ودّ»، «سُواع»، «يَغُوث»، «يعوق» و «نسر» را رها نكنيد.

آيه ٢٨ أعراف
وَ إِذا فَعَلُوا فاحِشَةً قالُوا وَجَدْنا عَلَيْها آباءَنا وَ اللهَُ أَمَرَنا بِها قُلْ إِنَّ اللهَ‌ لا يَأْمُرُ بِالْفَحْشاءِ أَ تَقُولُونَ عَلَى اللهِ ما لا تَعْلَمُونَ [28]

و هنگامى‌كه كار زشتى انجام مى‌دهند مى‌گويند: «پدران خود را بر اين [عمل] يافتيم؛ و خداوند ما را به آن فرمان داده است». بگو: «خداوند [هرگز] به كار زشت فرمان نمى‌دهد.آيا چيزى به خدا نسبت مى‌دهيد كه نمى‌دانيد»؟!

سوره فيل= وادي محسر = بين عرفات و منى= محل هلاكت سباه ابرهه

أَ لَمْ تَرَ كَيْفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِأَصْحابِ الْفيل [1]

آيا نديدي پروردگارت با فيل سواران (لشكر ابرهه كه براي نابودي كعبه آمده بودند ) چه كرد؟!

أَ لَمْ يَجْعَلْ كَيْدَهُمْ في تَضْليلٍ [2]

آيا نقشه آن‌ها را در ضلالت [و تباهي] قرار نداد؟!

وَ أَرْسَلَ عَلَيْهِمْ طَيْراً أَبابيلَ [3]

و بر سر آن‌ها پرندگاني را گروه گروه فرستاد

تَرْميهِمْ بِحِجارَةٍ مِنْ سِجِّيل [4]

كه با سنگ هايي از گل متحجّر آنان را هدف قرار مي دادند

فَجَعَلَهُمْ كَعَصْفٍ مَأْكُولٍ [5]

سرانجام آن‌ها را همچون كاه خورده شده [و متلاشي] قرار داد.

آيات مربوط به آثار ، مشاهد ,نشانه ها و قدمگاههاي الهي مكة و مدينة و اطراف آن

١- آيه ٩٧ آل عمران = مقام ابراهيم
فيهِ آياتٌ بَيِّناتٌ مَقامُ إِبْراهيمَ وَ مَنْ دَخَلَهُ كانَ آمِناً وَ لِلّهِ عَلَى النّاسِ حِجُّ الْبَيْتِ مَنِ اسْتَطاعَ إِلَيْهِ سَبيلاً وَ مَنْ كَفَرَ فَإِنَّ اللهَ غَنِيٌّ عَنِ الْعالَمينَ [97]

در آن، نشانه‌هاى روشن، [از جمله] مقام ابراهيم است؛ و هركس داخل آن [حرم] شود، در امان خواهد بود و براى خدا بر مردم [واجب] است كه آهنگ خانه‌ی [او] كنند، آن‌ها كه توانايى رفتن به‌سوى آن دارند. و هركس كفر ورزد [و حجّ را ترك كند، به خود زيان رسانده]، و خداوند از همه‌ی جهانيان، بى‌نياز است.

٢- آيه ٣٣ آل عمران = صفا
إِنَّ اللهَ اصْطَفى آدَمَ وَ نُوحاً وَ آلَ إِبْراهيمَ وَ آلَ عِمْرانَ عَلَى الْعالَمينَ [33]

خداوند، آدم و نوح و خاندان ابراهيم و خاندان عمران را بر جهانيان برترى داد.

٣- آیه ۱۵۸ - سوره بقره= صفا و مروة
إِنَّ الصَّفا وَ الْمَرْوَةَ مِنْ شَعائِرِ اللهِ فَمَنْ حَجَّ الْبَيْتَ أَوِ اعْتَمَرَ فَلا جُناحَ عَلَيْهِ أَنْ يَطَّوَّفَ بِهِما وَ مَنْ تَطَوَّعَ خَيْراً فَإِنَّ أللهَ شاكِرٌ عَليمٌ [158]

«صفا» و «مروه» از شعائر الهى است؛ بنابراين هركس كه حجِّ خانه‌‌ي خدا و يا عمره انجام دهد، باكى بر او نيست كه برآن دو طواف كند؛ ‌[و سعىِ صفا و مروه به جاى آورد]. و كسى‌كه فرمان خدا را در انجام كارهاى نيك اطاعت كند، خداوند [نسبت به عمل او] قدردان و [از آن] آگاه است.

٤و ٥- آيه ١ سوره إسراء = مسجدالحرام- منزل جناب ام هاني خواهر حضرت مولا اميرالمومنين صلوات الله عليه
سُبْحانَ الَّذِي أَسْرى بِعَبْدِهِ لَيْلاً مِنَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ إِلَى الْمَسْجِدِ الْأَقْصَى الَّذِي بارَكْنا حَوْلَهُ لِنُرِيَهُ مِنْ آياتِنا إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْبَصِيرُ [1]

پاك و منزّه ‌است آن‌كس‌كه بنده‌اش را در يك شب، از مسجدالحرام به مسجدالأقصى كه گرداگردش را پُربركت ساخته‌ايم برد، تا برخى از نشانه‌هاى خود را به او ارائه دهيم، چراكه او شنوا و بيناست.

٦- آيات ١ تا علق= جبل النور- غار حرا
اِقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذي خَلَقَ [1]

بخوان به نام پروردگارت كه [جهان را] آفريد.

خَلَقَ الْإِنْسانَ مِنْ عَلَقٍ [2]

و انسان را از خون بسته‌اى خلق كرد.

اِقْرَأْ وَ رَبُّكَ الْأَكْرَمُ [3]

بخوان كه پروردگارت [از همه] والاتر است.

أَلَّذي عَلَّمَ بِالْقَلَمِ [4]

همان كسى كه بوسيله قلم تعليم نمود.

عَلَّمَ الْإِنْسانَ ما لَمْ يَعْلَمْ [5]

و به انسان آنچه را نمى دانست آموخت.


٧ و ٨- آيه ٤٠ توبة= غار ثور= محل قدمكاه حضرت رسول الله صلى الله عليه وآله وسلم و نزول حضرت جبريل عليه السلام كه مصاحب حضرت بودند
إِلاَّ تَنْصُرُوهُ فَقَدْ نَصَرَهُ اللهُ‌ إِذْ أَخْرَجَهُ الَّذينَ كَفَرُوا ثانِيَ اثْنَيْنِ إِذْ هُما فِي الْغارِ إِذْ يَقُولُ لِصاحِبِهِ لا تَحْزَنْ إِنَّ اللهَ‌ مَعَنا فَأَنْزَلَ اللهُ‌ سَكينَتَهُ عَلَيْهِ وَ أَيَّدَهُ بِجُنُودٍ لَمْ تَرَوْها وَ جَعَلَ كَلِمَةَ الَّذينَ كَفَرُوا السُّفْلى وَ كَلِمَةُ اللهِ ‌ هِيَ الْعُلْيا وَ اللهُ‌ عَزيزٌ حَكيمٌ [40]

اگر او (پيامبر) را يارى نكنيد، خداوند او را [در سخت‌ترين لحظات] يارى كرد آن‌هنگام كه كافران او را [از مكّه] بيرون كردند، درحالى‌كه يكى از دو نفر بود [و يك‌نفر بيشتر همراه نداشت] درآن‌هنگام كه آن دو در غار بودند و او به هم‌سفر خود مى‌گفت: «غم مخور، خدا با ماست». آنگاه، خداوند آرامش خود را بر او فرستاد و با لشكرهايى كه مشاهده نمى‌كرديد، او را تأييد نمود و گفتار [و خواسته‌ی] كافران را پايين‌تر قرار داد [و آن‌ها را با شكست مواجه ساخت] و تنها سخن خدا [و آيين او] برتر [و پيروز] است و خداوند توانا و حكيم است.


٩ - آيات ١ و ٢ جن= مسجدالجن
قُلْ أُوحِيَ إِلَيَّ أَنَّهُ اسْتَمَعَ نَفَرٌ مِنَ الْجِنِّ فَقالُوا إِنّا سَمِعْنا قُرْآناً عَجَباً [1]

بگو: به من وحى شده ‌است كه جمعى از جنّ به سخنانم گوش فرا داده‌اند، سپس گفته‌اند: «ما قرآن عجيبى شنيده‌ايم».

يَهْدِي إِلَى الرُّشْدِ فَآمَنّا بِهِ وَ لَنْ نُشْرِكَ بِرَبِّنا أَحَداً [2]

كه به راه راست هدايت مى‌كند، پس ما به آن ايمان آورده‌ايم و هرگز كسى را همتاى پروردگارمان قرارنمى‌دهيم


١٠ و ١١ و ١٢- آيه ٢٠٧ بقرة = دارالندوة- ليلة المبيت- محل آغاز هجرت نبوي صلى الله عليه وآله وسلم - قدمكاه حضرت مولا علي صلوات الله عليه
مولد حضرت زهرا سلام الله عليها- منزل حضرت خديجة الكبرى سلام الله علیها- محل وفات حضرت خديجة الكبرى سلام الله علیها- محل نزول حضرت جبريل عليه السلام - مصلاى حضرت رسول الله صلى الله عليه وآله وسلم

وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ يَشْري نَفْسَهُ ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللهِ وَ أللهُ رَؤُفٌ بِالْعِبادِ [207]

بعضى از مردم [با ایمان و فداکار، همچون على در «لیلهًْ‌المبیت» به هنگام خفتن در جایگاه پیغمبر] جان خود را به‌خاطر خشنودى خدا مى‌فروشند؛ ‌و خداوند نسبت به همه‌ی بندگان مهربان است.

١٣ و ١٤ - آيه ٣٧ ابراهيم= واد غير ذي زرع - بيت المحرم
رَبَّنا إِنِّي أَسْكَنْتُ مِنْ ذُرِّيَّتي بِوادٍ غَيْرِ ذي زَرْعٍ عِنْدَ بَيْتِكَ الْمُحَرَّمِ رَبَّنا لِيُقيمُوا الصَّلاةَ فَاجْعَلْ أَفْئِدَةً مِنَ النَّاسِ تَهْوي إِلَيْهِمْ وَ ارْزُقْهُمْ مِنَ الثَّمَراتِ لَعَلَّهُمْ يَشْكُرُونَ [37]

پروردگارا! من بعضى از فرزندانم را در سرزمین بى‌آب و علفى، در کنار خانه‌اى که حرم توست، ساکن ساختم تا نماز را برپا دارند، تو دل‌هاى گروهى از مردم را متوجّه آن‌ها ساز و از ثمرات به آن‌ها روزى ده، شاید آنان شکر تو را به‌جاى آورند.


١٥- سوره فيل= وادي محسر = بين عرفات و منى= محل هلاكت سباه ابرهه
أَ لَمْ تَرَ كَيْفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِأَصْحابِ الْفيل [1]

آيا نديدي پروردگارت با فيل سواران (لشكر ابرهه كه براي نابودي كعبه آمده بودند ) چه كرد؟!

أَ لَمْ يَجْعَلْ كَيْدَهُمْ في تَضْليلٍ [2]

آيا نقشه آن‌ها را در ضلالت [و تباهي] قرار نداد؟!

وَ أَرْسَلَ عَلَيْهِمْ طَيْراً أَبابيلَ [3]

و بر سر آن‌ها پرندگاني را گروه گروه فرستاد

تَرْميهِمْ بِحِجارَةٍ مِنْ سِجِّيل [4]

كه با سنگ هايي از گل متحجّر آنان را هدف قرار مي دادند

فَجَعَلَهُمْ كَعَصْفٍ مَأْكُولٍ [5]

سرانجام آن‌ها را همچون كاه خورده شده [و متلاشي] قرار داد.

١٦ و ١٧و ١٨ و ١٩ و ٢٠ - آيات ١ تا ٦ قمر= اشاره به كوه ابوقبيس قدمكاه حضرت ابراهيم عليه السلام- محل امانت كذاشتن حجرالاسود- قرار كرفتن نيمه اي از ماه روي آن در معجزه شق القمر- اشاره به كوه قعيقعان- مسجد شق القمر- مسجد حضرت ابراهيم عليه السلام

اقْتَرَبَتِ السَّاعَةُ وَ انْشَقَّ الْقَمَرُ [1]

قيامت نزديك شد و ماه از هم شكافت!

وَ إِنْ يَرَوْا آيَةً يُعْرِضُوا وَ يَقُولُوا سِحْرٌ مُسْتَمِرٌّ [2]

و هرگاه نشانه و معجزه‌اى را ببينند روى برمى‌گردانند و مى‌گويند: «اين سحرى هميشگى است».

وَ كَذَّبُوا وَ اتَّبَعُوا أَهْواءَهُمْ وَ كُلُّ أَمْرٍ مُسْتَقِرٌّ [3]

آن‌ها [آيات خدا را] تكذيب كردند و از هواى نفسشان پيروى نمودند و هر امرى سرانجامى دارد [و حق، عاقبت آشكار خواهد شد].

وَ لَقَدْ جاءَهُمْ مِنَ الْأَنْباءِ ما فيهِ مُزْدَجَرٌ [4]

به‌اندازه‌ی كافى براى بازداشتن از بدي‌ها اخبار [و سرگذشت امّت‌هاى پيشين] به آنان رسيده است.

حِكْمَةٌ بالِغَةٌ فَما تُغْنِ النُّذُرُ [5]

[اين آيات]، حكمت بالغه [و رساى الهى] است؛ امّا انذارها [براى افراد لجوج] فايده نمى‌دهد.

فَتَوَلَّ عَنْهُمْ يَوْمَ يَدْعُ الدَّاعِ إِلى شَيْ‌ءٍ نُكُرٍ [6]

بنابراين از آن‌ها روى‌بگردان و روزى را به ياد آور كه دعوت‌كننده‌ی الهى [مردم را] به امر [وحشتناك و] ناخوشايندى [حساب اعمال] دعوت مى‌كند‌!


٢١ و ٢٢ - آيه ١٨ فتح= مسجد حديبية يا رضوان- مسجد شجرة
قَدْ رَضِيَ اللهُ عَنِ الْمُؤْمِنينَ إِذْ يُبايِعُونَكَ تَحْتَ الشَّجَرَةِ فَعَلِمَ ما في قُلُوبِهِمْ فَأَنْزَلَ السَّكينَةَ عَلَيْهِمْ وَ أَثابَهُمْ فَتْحاً قَريباً [18]

خداوند از مؤمنان هنگامى‌كه در زير آن درخت با تو بيعت كردند راضى و خشنود شد خدا آنچه را در درون دل‌هايشان [از ايمان و صداقت] نهفته بود مى‌دانست از اين‌رو آرامش را بر دل‌هايشان نازل كرد و پيروزى نزديكى به‌عنوان پاداش نصيب آن‌ها فرمود.


٢٣ و ٢٤ و ٢٥ و ٢٦ - آيه ١٩٨ بقرة= مشعرالحرام ، مزدلفة_ عرفات - جبل الرحمة
لَيْسَ عَلَيْكُمْ جُناحٌ أَنْ تَبْتَغُوا فَضْلاً مِنْ رَبِّكُمْ فَإِذا أَفَضْتُمْ مِنْ عَرَفاتٍ فَاذْكُرُوا أللهَ عِنْدَ الْمَشْعَرِ الْحَرامِ وَ اذْكُرُوهُ كَما هَداكُمْ وَ إِنْ كُنْتُمْ مِنْ قَبْلِهِ لَمِنَ الضَّالِّينَ [198]

گناهى بر شما نيست كه از فضل پروردگارتان [و از منافع اقتصادى در ايّام حجّ] بهره گيريد [كه از منافع حجّ، پى‌ريزى، اقتصاد صحيح اسلامى است]. و هنگامى كه از «عرفات» كوچ كرديد، خدا را نزد «مشعر الحرام» ياد كنيد. او را ياد كنيد همان‌گونه كه شما را هدايت نمود؛ و قطعاً شما پيش از اين، از گمراهان بوديد.


٢٧- سوره مرسلات=( محل نزول اين سوره)مسجد الصفائح
وَ الْمُرْسَلاتِ عُرْفاً [1]

سوگند به فرشتگانى كه پى‌درپى فرستاده مى‌شوند.

فَالْعاصِفاتِ عَصْفاً [2]

و آن‌ها كه همچون تندباد حركت مى‎كنند.

وَ النّاشِراتِ نَشْراً [3]

و سوگند به آن‌ها كه [ابرها را] مى‎گسترانند.

فَالْفارِقاتِ فَرْقاً [4]

و آن‌ها كه جدا مى‎كنند.

فَالْمُلْقِياتِ ذِكْراً [5]

و سوگند به آن‌ها كه آيات بيدارگر [الهى] را [به انبيا] القا مى‎نمايند.

عُذْراً أَوْ نُذْراً [6]

براى اتمام حجّت يا انذار.

عُذْراً أَوْ نُذْراً [6]

براى اتمام حجّت يا انذار.

إِنَّما تُوعَدُونَ لَواقِعٌ [7]

[سوگند به همه‎ی اين امور] كه آنچه به شما [درباره‎ی قيامت] وعده داده ‎مى‎شود، واقع شدنى است!

فَإِذَا النُّجُومُ طُمِسَتْ [8]

درآن‌هنگام كه ستارگان محو و تاريك شوند.

وَ إِذَا السَّماءُ فُرِجَتْ [9]

و [كرات] آسمان از هم بشكافند.

وَ إِذَا الْجِبالُ نُسِفَتْ [10]

و آنگاه كه كوه‌ها از جا كنده و متلاشى شوند.

وَ إِذَا الرُّسُلُ أُقِّتَتْ [11]

و درآن‌هنگام كه براى پيامبران [به منظور اداى شهادت] تعيين وقت شود.

لِأَيِّ يَوْمٍ أُجِّلَتْ [12]

[اين شهادت] براى چه روزى به تأخير افتاده؟!

تا آخر سوره


٢٨ و ٢٩- آيه ١١ مجادلة = جبل الرحمة و عرفات
يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا إِذا قيلَ لَكُمْ تَفَسَّحُوا فِي الْمَجالِسِ فَافْسَحُوا يَفْسَحِ اللهُ لَكُمْ وَ إِذا قيلَ انْشُزُوا فَانْشُزُوا يَرْفَعِ اللهُ الَّذينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَ الَّذينَ أُوتُوا الْعِلْمَ دَرَجاتٍ وَ اللهُ بِما تَعْمَلُونَ خَبيرٌ [11]

اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! هنگامى‌كه به شما گفته شود: «مجلس را وسعت بخشيد [و به تازه واردها جا دهيد]»، وسعت بخشيد، خداوند [بهشت را] براى شما وسعت مى‌بخشد؛ و هنگامى‌كه گفته شود: «برخيزيد»، برخيزيد؛ اگر چنين كنيد، خداوند كسانى از شما را كه ايمان آورده‌اند و كسانى را كه علم به آنان داده شده درجات عظيمى مى‌بخشد؛ و خداوند به آنچه انجام مى‌دهيد آگاه است.


٣٠- آيه ١٢٣ آل عمران = مزار شهداي جنك بدر
وَ لَقَدْ نَصَرَكُمُ اللهُ بِبَدْرٍ وَ أَنْتُمْ أَذِلَّةٌ فَاتَّقُوا اللهَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ [123]

خداوند شما را در «بدر» يارى‌ كرد [و پيروز شديد]؛ درحالى‌كه شما [نسبت به آن‌ها]، ناتوان بوديد. پس، از [مخالفت فرمان] خدا بپرهيزيد، تا شكر نعمت او را به‌جا آورده‌ باشيد!


٣١ و ٣٢- آيه ٣ و ٦٧ مائدة = غدير خم نزديك ميقات حجفة
يا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ وَ إِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَهُ وَ اللهُ يَعْصِمُكَ مِنَ النَّاسِ إِنَّ اللهَ لا يَهْدِي الْقَوْمَ الْكافِرينَ(67( ( ‌النُّزُولُ [67]

اى پيامبر! آنچه از طرف پروردگارت برتو نازل‌ شده ‌است، به‌طور كامل [به مردم] ابلاغ‌ كن؛ و اگر چنين نكنى، رسالت او را انجام نداده‌اى. خداوند تو را از [خطرات احتمالى] مردم، حفظ مى‌كند؛ و خداوند، گروه كافران [لجوج] را هدايت نمى‌كند. (۶۷ (

حُرِّمَتْ عَلَيْكُمُ الْمَيْتَةُ وَ الدَّمُ وَ لَحْمُ الْخِنْزيرِ وَ ما أُهِلَّ لِغَيْرِ اللهِ بِهِ وَ الْمُنْخَنِقَةُ وَ الْمَوْقُوذَةُ وَ الْمُتَرَدِّيَةُ وَ النَّطيحَةُ وَ ما أَكَلَ السَّبُعُ إِلاَّ ما ذَكَّيْتُمْ وَ ما ذُبِحَ عَلَى النُّصُبِ وَ أَنْ تَسْتَقْسِمُوا بِالْأَزْلامِ ذلِكُمْ فِسْقٌ الْيَوْمَ يَئِسَ الَّذينَ كَفَرُوا مِنْ دينِكُمْ فَلا تَخْشَوْهُمْ وَ اخْشَوْنِ الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دينَكُمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتي وَ رَضيتُ لَكُمُ الْإِسْلامَ ديناً فَمَنِ اضْطُرَّ في مَخْمَصَةٍ غَيْرَ مُتَجانِفٍ لِإِثْمٍ فَإِنَّ اللهَ غَفُورٌ رَحيمٌ [3]

[گوشت] مردار، و خون، وگوشت خوك، و حيوانى كه به‌غير نام خدا ذبح‌ شود، و حيوان خفه‌‌شده، و به زجر كشته‌شده، و حيوانى‌كه براثر پرت‌شدن از بلندى بميرد، و حيوانى كه به ضرب شاخ حيوان ديگرى مرده‌ باشد. و باقيمانده‌ی صيد حيوان درنده مگر آنكه [به‌موقع به آن شكار برسيد و] آن را سر ببريد و حيوانى كه روى بتها [يا در برابر آن‌ها] ذبح مى‌شود، [همه] بر شما حرام‌ شده ‌است؛ و [همچنين] تقسيم‌كردن [گوشت حيوان] به‌وسيله‌ی چوبه‌هاى تيرِ مخصوص بخت‌آزمايى؛ تمام اين اين‌ها، فسق و گناه است. امروز، كافران از [شكست] آيين شما مأيوس شدند؛ بنابراين، از آن‌ها نترسيد؛ و از [مخالفت] من بترسيد! امروز، دين شما را برايتان كامل‌كردم؛ و نعمت خود را بر شما تمام نمودم؛ و اسلام را به‌عنوان آيين [جاودان] شما پذيرفتم امّا كسانى‌ كه در‌حال گرسنگى، ناچار ‌شوند، و تمايل به گناه نداشته ‌باشند، [مانعى ندارد كه از گوشت‌هاى ممنوع بخورند]؛ خداوند، آمرزنده‌ی و مهربان است.


٣٣- آيه ١٠٨ توبة = مسجد قباء
حُرِّمَتْ عَلَيْكُمُ الْمَيْتَةُ وَ الدَّمُ وَ لَحْمُ الْخِنْزيرِ وَ ما أُهِلَّ لِغَيْرِ اللهِ بِهِ وَ الْمُنْخَنِقَةُ وَ الْمَوْقُوذَةُ وَ الْمُتَرَدِّيَةُ وَ النَّطيحَةُ وَ ما أَكَلَ السَّبُعُ إِلاَّ ما ذَكَّيْتُمْ وَ ما ذُبِحَ عَلَى النُّصُبِ وَ أَنْ تَسْتَقْسِمُوا بِالْأَزْلامِ ذلِكُمْ فِسْقٌ الْيَوْمَ يَئِسَ الَّذينَ كَفَرُوا مِنْ دينِكُمْ فَلا تَخْشَوْهُمْ وَ اخْشَوْنِ الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دينَكُمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتي وَ رَضيتُ لَكُمُ الْإِسْلامَ ديناً فَمَنِ اضْطُرَّ في مَخْمَصَةٍ غَيْرَ مُتَجانِفٍ لِإِثْمٍ فَإِنَّ اللهَ غَفُورٌ رَحيمٌ [3]

[گوشت] مردار، و خون، وگوشت خوك، و حيوانى كه به‌غير نام خدا ذبح‌ شود، و حيوان خفه‌‌شده، و به زجر كشته‌شده، و حيوانى‌كه براثر پرت‌شدن از بلندى بميرد، و حيوانى كه به ضرب شاخ حيوان ديگرى مرده‌ باشد. و باقيمانده‌ی صيد حيوان درنده مگر آنكه [به‌موقع به آن شكار برسيد و] آن را سر ببريد و حيوانى كه روى بتها [يا در برابر آن‌ها] ذبح مى‌شود، [همه] بر شما حرام‌ شده ‌است؛ و [همچنين] تقسيم‌كردن [گوشت حيوان] به‌وسيله‌ی چوبه‌هاى تيرِ مخصوص بخت‌آزمايى؛ تمام اين اين‌ها، فسق و گناه است. امروز، كافران از [شكست] آيين شما مأيوس شدند؛ بنابراين، از آن‌ها نترسيد؛ و از [مخالفت] من بترسيد! امروز، دين شما را برايتان كامل‌كردم؛ و نعمت خود را بر شما تمام نمودم؛ و اسلام را به‌عنوان آيين [جاودان] شما پذيرفتم امّا كسانى‌ كه در‌حال گرسنگى، ناچار ‌شوند، و تمايل به گناه نداشته ‌باشند، [مانعى ندارد كه از گوشت‌هاى ممنوع بخورند]؛ خداوند، آمرزنده‌ی و مهربان است.


٣٤- آيه ١٠٢ توبة = ستون توبه در مسجدالنبي صلى الله عليه وآله وسلم
وَ آخَرُونَ اعْتَرَفُوا بِذُنُوبِهِمْ خَلَطُوا عَمَلاً صالِحاً وَ آخَرَ سَيِّئاً عَسَى اللهُ‌ أَنْ يَتُوبَ عَلَيْهِمْ إِنَّ اللهَ‌ غَفُورٌ رَحيمٌ [102]

و گروهى ديگر [مؤمنانى هستند كه] به گناهان خود اعتراف كرده‌اند و كار خوب و بد را به هم آميخته‌اند، اميد مى‌رود كه خداوند توبه‌ی آن‌ها را بپذيرد، به يقين خداوند آمرزنده و مهربان است.


٣٥ و ٣٦ و ٣٧ و ٣٨- آيه ٣٣ أحزاب = مقام حضرت جبريل عليه السلام و منزل حضرت مولا علي عليه السلام و حضرت زهرا سلام الله عليها = مسجدالنبي صلى الله عليه وآله وسلم
وَ قَرْنَ في بُيُوتِكُنَّ وَ لا تَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ الْجاهِلِيَّةِ الْأُولى وَ أَقِمْنَ الصَّلاةَ وَ آتينَ الزَّكاةَ وَ أَطِعْنَ اللهَ وَ رَسُولَهُ إِنَّما يُريدُ اللهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَ يُطَهِّرَكُمْ تَطْهيراً [33]

و در خانه‌هاى خود بمانيد، و همچون دوران جاهليّت نخستين [در ميان مردم] ظاهر نشويد، و نماز را برپا داريد، و زكات را بپردازيد، و خدا و پيامبرش را اطاعت كنيد؛ خداوند فقط مى‌خواهد پليدى [گناه] را از شما اهل بيت دور كند و كاملاً شما را پاك سازد.


٣٩- آيه ٢٨ كهف = ايوان صفة
وَ اصْبِرْ نَفْسَكَ مَعَ الَّذينَ يَدْعُونَ رَبَّهُمْ بِالْغَداةِ وَ الْعَشِيِّ يُريدُونَ وَجْهَهُ وَ لا تَعْدُ عَيْناكَ عَنْهُمْ تُريدُ زينَةَ الْحَياةِ الدُّنْيا وَ لا تُطِعْ مَنْ أَغْفَلْنا قَلْبَهُ عَنْ ذِكْرِنا وَ اتَّبَعَ هَواهُ وَ كانَ أَمْرُهُ فُرُطاً [28]

با كسانى باش كه پروردگار خود را صبح و شام مى‌خوانند، و تنها رضاى او را مى‌طلبند؛ و هرگز به خاطر زيورهاى دنيا، چشمان خود را از آن‌ها برمگير. و از كسانى كه قلبشان را از يادمان غافل ساختيم و از هواى نفس پيروى كردند، و كارشان افراطى است، اطاعت مكن.


٤٠- آيه ١٤٢ ، ١٤٣، ١٤٤ بقرة = مسجد ذوقبلتين = محل قبله
سَيَقُولُ السُّفَهاءُ مِنَ النَّاسِ ما وَلاَّهُمْ عَنْ قِبْلَتِهِمُ الَّتي كانُوا عَلَيْها قُلْ لِلهِ الْمَشْرِقُ وَ الْمَغْرِبُ يَهْدي مَنْ يَشاءُ إِلى صِراطٍ مُسْتَقيمٍ [142]

به‌زودى مردم سبك‌مغز مى‌گويند: «چه چيز آنها (مسلمانان) را از قبله‌اى كه بر آن بودند، بازگردانيد»؟! بگو:«مشرق و مغرب، از آنِ خداست، خدا هركس را بخواهد، به راه راست هدايت مى‌كند».

وَ كَذلِكَ جَعَلْناكُمْ أُمَّةً وَسَطاً لِتَكُونُوا شُهَداءَ عَلَى النَّاسِ وَ يَكُونَ ألرّسول عَلَيْكُمْ شَهيداً وَ ما جَعَلْنَا الْقِبْلَةَ الَّتي كُنْتَ عَلَيْها إِلاَّ لِنَعْلَمَ مَنْ يَتَّبِعُ ألرّسول مِمَّنْ يَنْقَلِبُ عَلى عَقِبَيْهِ وَ إِنْ كانَتْ لَكَبيرَةً إِلاَّ عَلَى الَّذينَ هَدَى اللهُ وَ ما كانَ اللهُ لِيُضيعَ إيمانَكُمْ إِنَّ أللهَ بِالنَّاسِ لَرَؤُفٌ رَحيمٌ [143]

همان‌گونه [كه قبله‌ی شما، يك قبله ميانه است] شما را نيز امّتى ميانه [و معتدل] قرار داديم تا بر مردم گواه باشيد؛ ‌و پيامبر هم بر شما گواه باشد. و ما آن قبله‌اى را كه قبلاً بر آن بودى، تنها براى اين قبله قرار داده‌بوديم كه افرادى كه از پيامبر پيروى مى‌كنند، از آنها كه به جاهليّت بازمى‌گردند، مشخّص شوند. و مسلّماً اين حكم، جز بر كسانى كه خداوند آنها را هدايت كرده، دشوار بود. و خدا هرگز ايمان [و نمازهاى گذشته] شما را ضايع نمى‌گرداند؛ ‌زيرا خداوند نسبت به مردم، رئوف و مهربان است.

قَدْ نَرى تَقَلُّبَ وَجْهِكَ فِي السَّماءِ فَلَنُوَلِّيَنَّكَ قِبْلَةً تَرْضاها فَوَلِّ وَجْهَكَ شَطْرَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ وَ حَيْثُ ما كُنْتُمْ فَوَلُّوا وُجُوهَكُمْ شَطْرَهُ وَ إِنَّ الَّذينَ أُوتُوا الْكِتابَ لَيَعْلَمُونَ أَنَّهُ الْحَقُّ مِنْ رَبِّهِمْ وَ مَا اللهُ بِغافِلٍ عَمَّا يَعْمَلُونَ [144]

نگاه‌هاى انتظارآميز تو را به‌سوى آسمان [براى تعيين قبله‌ی نهايى] مى‌بينيم! اكنون تو را به‌سوى قبله‌اى كه از آن خشنود باشى، بازمى‌گردانيم. پس روى خود را به سوى مسجدالحرام كن. و هر‌جا باشيد، روى خود را به سوى آن بگردانيد. و كسانى كه كتاب آسمانى به آنها داده شده، به خوبى مى‌دانند اين فرمان حقّى است از ناحيه‌ی پروردگارشان؛ ‌ [كه در كتاب‌ها‌ى خود خوانده‌اند]. و خداوند از آنچه [براى مخفى‌داشتن اين آيات] انجام مى‌دهند، غافل نيست.


٤١ و ٤٢ و ٤٣ - آيه ١٢٥ بقرة = مطاف و قدمكاه ابراهيم و اسماعيل عليهما السلام
وَ إِذْ جَعَلْنَا الْبَيْتَ مَثابَةً لِلنَّاسِ وَ أَمْناً وَ اتَّخِذُوا مِنْ مَقامِ إِبْراهيمَ مُصَلًّى وَ عَهِدْنا إِلى إِبْراهيمَ وَ إِسْماعيلَ أَنْ طَهِّرا بَيْتِيَ لِلطَّائِفينَ وَ الْعاكِفينَ وَ الرُّكَّعِ السُّجُودِ [125]

و [به يادآوريد] هنگامى كه خانه‌ی كعبه را محلّ بازگشت [و اجتماع] مردم و مركز امن قرارداديم. و [به مردم گفتيم:] از مقام ابراهيم، عبادتگاهى براى خود انتخاب كنيد. و از ابراهيم و اسماعيل پيمان گرفتيم كه: «خانه‌ی مرا براى طواف‌كنندگان و مجاوران و ركوع‌كنندگان سجده‌گزار (نمازگزاران) پاكيزه سازيد».

٤٤- آيه ٦١ آل عمران= مسجد مباهله
فَمَنْ حَاجَّكَ فيهِ مِنْ بَعْدِ ما جاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعالَوْا نَدْعُ أَبْناءَنا وَأَبْناءَكُمْ وَ نِساءَنا وَ نِساءَكُمْ وَ أَنْفُسَنا وَ أَنْفُسَكُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللهِ عَلَى الْكاذِبينَ [61]

هرگاه بعد از علم و دانشى كه به تو رسيده، [باز] كسانى درباره‌ی مسيح با تو به ستيز برخيزند، بگو: «بياييد ما فرزندان خود را دعوت كنيم، شما نيز فرزندان خود را؛ ما زنان خويش را دعوت نماييم، شما نيز زنان خود را؛ ما از نفوس خود [و كسى كه همچون جان ماست] دعوت كنيم، شما نيز از نفوس خود؛ آنگاه مباهله [و نفرين] كنيم و لعنت خدا را بر دروغگويان قرار‌دهيم».


آ٤٥ و ٤٦ و ٤٧- يات ١٢١ تا ١٢٩ آل عمران= مسجد قبة الثنايا(محل شكستن دندان مبارك حضرت رسول الله صلى الله عليه وآله)- محل شهادت حضرت حمزه سيدالشهداء عليه السلام - مزار شهداي احد
وَ إِذْ غَدَوْتَ مِنْ أَهْلِكَ تُبَوِّئُ الْمُؤْمِنِينَ مَقاعِدَ لِلْقِتالِ وَ اللهُ سَميعٌ عَليمٌ [121]

و [به ياد آور] زمانى را كه [در آستانه‌ی جنگ احد] صبحگاهان، از ميان خانواده‌ی خود، جهت انتخاب اردوگاه جنگ براى مؤمنان، بيرون رفتى. و خداوند، شنوا و داناست.

إِذْ هَمَّتْ طائِفَتانِ مِنْكُمْ أَنْ تَفْشَلا وَ اللهُ وَلِيُّهُما وَ عَلَى اللهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ [122]

[و به ياد آور] زمانى را كه دو طايفه از شما تصميم گرفتند سستى نشان دهند [و از وسط راه باز گردند]؛ و خداوند ياور آن‌ها بود [كه از اين فكر بازگردند]؛ و افراد باايمان، بايد تنها بر خدا توكّل كنند.

وَ لَقَدْ نَصَرَكُمُ اللهُ بِبَدْرٍ وَ أَنْتُمْ أَذِلَّةٌ فَاتَّقُوا اللهَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ [123]

خداوند شما را در «بدر» يارى‌ كرد [و پيروز شديد]؛ درحالى‌كه شما [نسبت به آن‌ها]، ناتوان بوديد. پس، از [مخالفت فرمان] خدا بپرهيزيد، تا شكر نعمت او را به‌جا آورده‌ باشيد!

إِذْ تَقُولُ لِلْمُؤْمِنينَ أَ لَنْ يَكْفِيَكُمْ أَنْ يُمِدَّكُمْ رَبُّكُمْ بِثَلاثَةِ آلافٍ مِنَ الْمَلائِكَةِ مُنْزَلينَ [124]

در آن هنگام كه به مؤمنان مى‌گفتى: «آيا كافى نيست كه پروردگارتان، شما را به سه هزار نفر از فرشتگان، كه [از آسمان] فرود مى‌آيند، يارى‌كند»؟!

بَلى إِنْ تَصْبِرُوا وَ تَتَّقُوا وَ يَأْتُوكُمْ مِنْ فَوْرِهِمْ هذا يُمْدِدْكُمْ رَبُّكُمْ بِخَمْسَةِ آلافٍ مِنَ الْمَلائِكَةِ مُسَوِّمينَ [125]

آرى، [امروز هم] اگر استقامت و تقوا پيشه ‌كنيد، و دشمن به‌همين زودى به سراغ شما بيايد، پروردگارتان شما را به پنج هزارنفر از فرشتگان نشان دار، مدد خواهد داد.

وَما جَعَلَهُ اللهُ إِلّا بُشْرى لَكُمْ وَ لِتَطْمَئِنَّ قُلُوبُكُمْ بِهِ وَ مَا النَّصْرُ إِلّا مِنْ عِنْدِ اللهِ الْعَزيزِ الْحَكيمِ [126]

ولى اين [يارى فرشتگان] را خداوند فقط براى بشارت، و اطمينان خاطر شما قرار داده؛ وگرنه، پيروزى تنها از جانب خداوند تواناى حكيم است.

لِيَقْطَعَ طَرَفاً مِنَ الَّذينَ كَفَرُوا أَوْ يَكْبِتَهُمْ فَيَنْقَلِبُوا خسائِبينَ [127]

[اين وعده را كه خدا به شما داده]، براى اين است كه قسمتى از [پيكر لشكر] كافران را قطع كند؛ يا آن‌ها را با ذلّت برگرداند؛ تا مأيوس و نااميد، [به وطن خود] بازگردند.

لَيْسَ لَكَ مِنَ الْأَمْرِ شَيْءٌ أَوْ يَتُوبَ عَلَيْهِمْ أَوْ يُعَذِّبَهُمْ فَإِنَّهُمْ ظالِمُونَ [128]

هيچ‌گونه اختيارى [درباره‌ی عفو كافران، يا مؤمنان فرارى از جنگ]، براى تو نيست؛ مگر اينكه [خدا] بخواهد آن‌ها را ببخشد، يا مجازات كند؛ زيرا آن‌ها ستمكارند.

وَ لِلهِ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ يَغْفِرُ لِمَنْ يَشاءُ وَ يُعَذِّبُ مَنْ يَشاءُ وَ اللهُ غَفُورٌ رَحيمٌ [129]

و آنچه در آسمان‌ها و زمين است، از آن خداست. هركس را بخواهد [و شايسته بداند]، مى‌آمرزد؛ و هركس را بخواهد، مجازات مى‌كند؛ و خداوند آمرزنده‌ی مهربان است.


٤٨- آيه ١٩ انفال = مسجد فتح
إِنْ تَسْتَفْتِحُوا فَقَدْ جاءَكُمُ الْفَتْحُ وَ إِنْ تَنْتَهُوا فَهُوَ خَيْرٌ لَكُمْ وَ إِنْ تَعُودُوا نَعُدْ وَ لَنْ تُغْنِيَ عَنْكُمْ فِئَتُكُمْ شَيْئاً وَ لَوْ كَثُرَتْ وَ أَنَّ اللهَ‌ مَعَ الْمُؤْمِنينَ [19]

اگر شما فتح و پيروزى مى‌خواهيد، پيروزى به سراغ شما آمد. و اگر [از مخالفت پيامبر] خوددارى كنيد، براى شما بهتر است. و اگر [به مخالفت] بازگرديد، ما هم باز خواهيم گشت و جمعيّت شما هرچند زياد باشد، شما را [از يارى خدا] بى‌نياز نخواهد كرد و خداوند با مؤمنان است.


٤٤ و ٤٥ و ٤٦ و ٤٧ - آيات ٩ تا ٢٦ احزاب = مسجد حضرت زهرا سلام الله عليها يادآور مجاهدتهاي آن شهيدة مظلومة صديقة- مسجد جناب سلمان- يادآور شجاعتها و رشادتهاي حضرت مولا علي صلوات الله عليه-
يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا اذْكُرُوا نِعْمَةَ اللهِ عَلَيْكُمْ إِذْ جاءَتْكُمْ جُنُودٌ فَأَرْسَلْنا عَلَيْهِمْ ريحاً وَ جُنُوداً لَمْ تَرَوْها وَ كانَ اللهُ بِما تَعْمَلُونَ بَصيراً [9]

اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! نعمت خدا را برخود به ياد آوريد آنگاه كه [در جنگ احزاب] لشكرهايى [عظيم] به سراغ شما آمدند؛ ولى ما باد و طوفان سختى بر آنان فرستاديم و لشكريانى كه آن‌ها را نمى‌ديديد [و به اين وسيله آن‌ها را در هم شكستيم]؛ و خداوند هميشه به آنچه انجام مى‌دهيد بينا است.

إِذْ جاؤُكُمْ مِنْ فَوْقِكُمْ وَ مِنْ أَسْفَلَ مِنْكُمْ وَ إِذْ زاغَتِ الْأَبْصارُ وَ بَلَغَتِ الْقُلُوبُ الْحَناجِرَ وَ تَظُنُّونَ بِاللهِ الظُّنُونَا [10]

[به خاطر بياوريد] زمانى را كه آن‌ها از طرف بالا و پايين [شهر] بر شما هجوم آوردند [و مدينه را محاصره كردند] و زمانى را كه چشم‌ها از شدّت وحشت خيره شده و دل‌ها به گلوگاه رسيده بود، و گمان‌هاى گوناگون بدى به خدا مى‌برديد.

هُنالِكَ ابْتُلِيَ الْمُؤْمِنُونَ وَ زُلْزِلُوا زِلْزالاً شَديداً [11]

آنجا بود كه مؤمنان آزمايش شدند و تكان سختى خوردند.

وَ إِذْ يَقُولُ الْمُنافِقُونَ وَ الَّذينَ في قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ ما وَعَدَنَا اللهُ وَ رَسُولُهُ إِلاَّ غُرُوراً [12]

و [نيز به خاطر آوريد] زمانى را كه منافقان و بيماردلان مى‌گفتند: «خدا و پيامبرش جز وعده‌هاى دروغين به ما نداده‌اند».

وَ إِذْ قالَتْ طائِفَةٌ مِنْهُمْ يا أَهْلَ يَثْرِبَ لا مُقامَ لَكُمْ فَارْجِعُوا وَ يَسْتَأْذِنُ فَريقٌ مِنْهُمُ النَّبِيَّ يَقُولُونَ إِنَّ بُيُوتَنا عَوْرَةٌ وَ ما هِيَ بِعَوْرَةٍ إِنْ يُريدُونَ إِلاَّ فِراراً [13]

و [نيز به خاطر آوريد] زمانى را كه گروهى از آن‌ها گفتند: «اى اهل يثرب [اى مردم مدينه]! اينجا جاى ماندن شما نيست؛ به خانه‌هاى خود باز گرديد». و گروهى از آنان از پيامبر اجازه [بازگشت] مى‌خواستند و مى‌گفتند: «خانه‌هاى ما بى‌حفاظ است». در‌حالى‌كه بى‌حفاظ نبود؛ آن‌ها فقط مى‌خواستند [از جنگ] فرار كنند.

وَ لَوْ دُخِلَتْ عَلَيْهِمْ مِنْ أَقْطارِها ثُمَّ سُئِلُوا الْفِتْنَةَ لَآتَوْها وَ ما تَلَبَّثُوا بِها إِلاَّ يَسيراً [14]

در‌حالى‌كه اگر دشمنان از اطراف مدينه بر آنان وارد مى‌شدند و پيشنهاد بازگشت به فتنه [و سوى شرك] به آنان مى‌كردند مى‌پذيرفتند، و جز مدّت كمى [براى انتخاب اين راه] درنگ نمى‌كردند.

وَ لَقَدْ كانُوا عاهَدُوا اللهَ مِنْ قَبْلُ لا يُوَلُّونَ الْأَدْبارَ وَ كانَ عَهْدُ اللهِ مَسْؤُلاً [15]

با اينكه آنان قبل از اين با خدا عهد كرده بودند كه پشت به دشمن نكنند؛ و عهد الهى مورد سؤال قرار خواهد گرفت [و در برابر آن مسؤولند].

قُلْ لَنْ يَنْفَعَكُمُ الْفِرارُ إِنْ فَرَرْتُمْ مِنَ الْمَوْتِ أَوِ الْقَتْلِ وَ إِذاً لا تُمَتَّعُونَ إِلاَّ قَليلاً [16]

بگو: «اگر از مرگ يا كشته‌شدن فرار كنيد، سودى به حال شما نخواهد داشت؛ و در آن هنگام جز بهره‌ی كمى [از زندگانى] نخواهيد گرفت».

قُلْ مَنْ ذَا الَّذِي يَعْصِمُكُمْ مِنَ اللهِ إِنْ أَرادَ بِكُمْ سُوءاً أَوْ أَرادَ بِكُمْ رَحْمَةً وَ لايَجِدُونَ لَهُمْ مِنْ دُونِ اللهِ وَلِيّاً وَ لا نَصِيراً [17]

بگو: «چه كسى مى‌تواند شما را از اراده‌ی خدا نگه دارد اگر او بدى يا رحمتى را براى شما اراده كند»؟! و آن‌ها جز خدا هيچ سرپرست و ياورى براى خود نخواهند يافت.

قَدْ يَعْلَمُ اللهُ الْمُعَوِّقينَ مِنْكُمْ وَ الْقائِلينَ لِإِخْوانِهِمْ هَلُمَّ إِلَيْنا وَ لا يَأْتُونَ الْبَأْسَ إِلاَّ قَليلاً [18]

خداوند كسانى كه مردم را [از جنگ] باز مى‌داشتند و كسانى را كه به برادران خود مى‌گفتند: «به‌سوى ما بياييد [و خود را از معركه بيرون كشيد]» به خوبى مى‌شناسد؛ و آن‌ها [مردمى ضعيفند و] جز اندكى پيكار نمى‌كنند.

أَشِحَّةً عَلَيْكُمْ فَإِذا جاءَ الْخَوْفُ رَأَيْتَهُمْ يَنْظُرُونَ إِلَيْكَ تَدُورُ أَعْيُنُهُمْ كَالَّذي يُغْشى عَلَيْهِ مِنَ الْمَوْتِ فَإِذا ذَهَبَ الْخَوْفُ سَلَقُوكُمْ بِأَلْسِنَةٍ حِدادٍ أَشِحَّةً عَلَى الْخَيْرِ أُولئِكَ لَمْ يُؤْمِنُوا فَأَحْبَطَ اللهُ أَعْمالَهُمْ وَ كانَ ذلِكَ عَلَى اللهِ يَسيراً [19]

كسى كه مى‌خواهد قالب تهى كند! امّا وقتى حالت خوف و ترس فرو نشست، زبان‌هاى تند و گزنده خود را با انبوهى خشم بر شما مى‌گشايند [و سهم خود را از غنايم مطالبه مى‌كنند]. در‌حالى‌كه در مال حريص و بخيلند؛ آن‌ها [هرگز] ايمان نياورده‌اند، از‌اين‌رو خداوند اعمالشان را حبط و نابود كرد؛ و اين [كار] بر خدا آسان است.

يَحْسَبُونَ الْأَحْزابَ لَمْ يَذْهَبُوا وَ إِنْ يَأْتِ الْأَحْزابُ يَوَدُّوا لَوْ أَنَّهُمْ بادُونَ فِي الْأَعْرابِ يَسْئَلُونَ عَنْ أَنْبائِكُمْ وَ لَوْ كانُوا فِيكُمْ ما قاتَلُوا إِلّا قَلِيلاً [20]

آن‌ها گمان مى‌كنند هنوز لشكر احزاب نرفته‌اند؛ و اگر برگردند [آنان از ترس] دوست مى‌دارند مى‌توانستند در ميان اعراب باديه‌نشين پراكنده [و پنهان] شوند و از اخبار شما جويا گردند؛ و اگر در ميان شما بودند جز اندكى پيكار نمى‌كردند.

لَقَدْ كانَ لَكُمْ في رَسُولِ اللهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِمَنْ كانَ يَرْجُوا اللهَ وَ الْيَوْمَ الْآخِرَ وَ ذَكَرَ اللهَ كَثيراً [21]

به يقين براى شما در زندگى پيامبر خدا سرمشق نيكويى بود، براى آن‌ها كه اميد به رحمت خدا و روز بازپسين دارند و خدا را بسيار ياد مى‌كنند.

وَ لَمَّا رَأَ الْمُؤْمِنُونَ الْأَحْزابَ قالُوا هذا ما وَعَدَنَا اللهُ وَ رَسُولُهُ وَ صَدَقَ اللهُ وَ رَسُولُهُ وَ ما زادَهُمْ إِلاَّ إيماناً وَ تَسْليماً [22]

[امّا] مؤمنان وقتى لشكر احزاب را ديدند گفتند: «اين همان چيزى است كه خدا و پيامبرش به ما وعده داده، و خدا و پيامبرش راست گفته‌اند». و اين [موضوع] جز بر ايمان و تسليم آنان نيفزود.

مِنَ الْمُؤْمِنينَ رِجالٌ صَدَقُوا ما عاهَدُوا اللهَ عَلَيْهِ فَمِنْهُمْ مَنْ قَضى نَحْبَهُ وَ مِنْهُمْ مَنْ يَنْتَظِرُ وَ ما بَدَّلُوا تَبْديلاً [23]

در ميان مؤمنان مردانى هستند كه بر سر عهدى كه با خدا بستند صادقانه ايستاده‌اند؛ بعضى پيمان خود را به آخر بردند [و در راه او شربت شهادت نوشيدند]، و بعضى ديگر در انتظارند؛ و هيچ‌گونه تغييرى در پيمان خود ندادند.

لِيَجْزِيَ اللهُ الصّادِقِينَ بِصِدْقِهِمْ وَ يُعَذِّبَ الْمُنافِقِينَ إِنْ شاءَ أَوْ يَتُوبَ عَلَيْهِمْ إِنَّ اللهَ كانَ غَفُوراً رَحِيماً [24]

هدف اين است كه خداوند راستگويان را به خاطر صدقشان پاداش دهد، و منافقان را هرگاه اراده كند عذاب نمايد يا [اگر توبه كنند] توبه آن‌ها را بپذيرد؛ چرا كه خداوند همواره آمرزنده و مهربان است.

وَ رَدَّ اللهُ الَّذينَ كَفَرُوا بِغَيْظِهِمْ لَمْ يَنالُوا خَيْراً وَ كَفَى اللهُ الْمُؤْمِنينَ الْقِتالَ وَ كانَ اللهُ قَوِيًّا عَزيزاً [25]

و خدا كافران را با دلى پر از خشم [از ميدان جنگ احزاب] باز گرداند بى آنكه نتيجه مطلوبى [از كار خود] گرفته باشند؛ و خداوند [در اين ميدان]، مؤمنان را از جنگ بى‌نياز ساخت [و پيروزى را نصيبشان كرد]؛ و خدا توانا و شكست ناپذير است.

وَ أَنْزَلَ الَّذينَ ظاهَرُوهُمْ مِنْ أَهْلِ الْكِتابِ مِنْ صَياصيهِمْ وَ قَذَفَ في قُلُوبِهِمُ الرُّعْبَ فَريقاً تَقْتُلُونَ وَ تَأْسِرُونَ فَريقاً [26]

و خداوند گروهى از اهل كتاب (يهود) را كه از آنان (مشركان عرب) حمايت كردند از قلعه‌هاى محكمشان پايين كشيد و در دل‌هايشان وحشت افكند؛ [و كارشان به جايى رسيد كه] گروهى را به قتل مى‌رسانديد و گروهى را اسير مى‌كرديد.